30.9.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 257/231

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

Bijlage 1 —

Bijlage 2 —

Bijlage 3 —

Bijlage 4 —

Bijlage 5 —

Bijlage 6 —

Bijlage 7 —

Bijlage 8 —

Bijlage 9 —

Bijlage 10 —

Bijlage 11 —

a)

toepassing in de bouwsector (banden met het opschrift „Industrial”, „IND”, „R4” of „F3”);

b)

grondverzetmachines;

c)

transportwerktuigen en heftrucks.

2.1.

„type band voor de landbouw”: een categorie banden die onderling niet verschillen op essentiële punten zoals:

2.2.

Voor een illustratie van de volgende termen: zie de verklarende figuur in aanhangsel 1.

2.3.

„structuur” van een band: de technische kenmerken van het karkas van de band. Er wordt met name onderscheid gemaakt tussen de volgende structuren:

2.3.1.   „diagonaal”: een bandstructuur waarbij de koorden in de koordlagen zich tot de hiel uitstrekken en zo zijn gericht dat zij verwisselende hoeken vormen die aanmerkelijk kleiner zijn dan 90° ten opzichte van de mediaanlijn van het loopvlak;

2.3.2.   „diagonaalgordel”: een diagonale bandstructuur waarbij het karkas omgeven is door een gordel met twee of meer koordlagen die nagenoeg onrekbaar zijn en zo zijn gericht dat zij verwisselende hoeken vormen die bijna overeenstemmen met die van het karkas;

2.3.3.   „radiaal”: een bandstructuur waarbij de koorden in de koordlagen zich tot de hiel uitstrekken en zo zijn gericht dat zij een hoek vormen die nagenoeg gelijk is aan 90° ten opzichte van de mediaanlijn van het loopvlak en waarvan het karkas wordt verstevigd door een vrijwel onrekbare gordel langs de omtrek;

2.4.

„hiel”: het deel van de band waarvan de vorm en de structuur het mogelijk maken dat de band op de velg past en daarop vast blijft zitten;

2.5.

„koord”: de draden die het weefsel vormen van de koordlagen in de band;

2.6.

„koordlaag”: een laag onderling evenwijdige koorden die met rubber zijn bekleed;

2.7.

„karkas”: het deel van de band (met uitzondering van het loopvlak en de rubber zijwanden) dat, wanneer de band is opgepompt, de belasting draagt;

2.8.

„loopvlak”: het deel van de band dat in contact komt met het wegdek;

2.9.

„zijwand”: het deel van de band, met uitzondering van het loopvlak, dat van opzij zichtbaar is wanneer de band op een velg is gemonteerd;

2.10.

„sectiebreedte (S)”: de afstand in rechte lijn tussen de buitenkant van de zijwanden van een opgepompte band, met uitzondering van het reliëf gevormd door de opschriften (markering), de versieringen en de stootranden;

2.11.

„totale breedte”: de afstand in rechte lijn tussen de buitenkant van de zijwanden van een opgepompte band, met inbegrip van de opschriften (markering), de versieringen en de stootranden;

2.12.

„sectiehoogte (h)”: de afstand die gelijk is aan de helft van het verschil tussen de buitendiameter van de band en de nominale velgdiameter;

2.13.

„nominale hoogte-breedteverhouding (Ra)”: het honderdvoud van het getal dat wordt verkregen bij deling van de in millimeters uitgedrukte nominale sectiehoogte door de in millimeters uitgedrukte nominale sectiebreedte;

2.14.

„buitendiameter (D)”: de totale diameter van een opgepompte nieuwe band;

2.15.

„bandenmaataanduiding”: een aanduiding die het volgende omvat:

2.16.

„nominale velgdiameter (d)”: een conventioneel getal dat de nominale diameter aangeeft van de velg waarop een band volgens ontwerp moet worden gemonteerd, en dat overeenkomt met de diameter van de velg, uitgedrukt hetzij in een maatcode (een getal lager dan 100 — zie de tabel voor de overeenkomende waarde in millimeters), hetzij in mm (een getal hoger dan 100), maar niet in beide tegelijk;

2.17.

„velg”: steun voor een combinatie van binnen- en buitenband of voor een band zonder binnenband, waarop de hielen van de band drukken;

2.18.

„theoretische velg”: de fictieve velg waarvan de breedte gelijk zou zijn aan x maal de nominale sectiebreedte van een band. De waarde van „X” moet door de bandenfabrikant worden aangegeven, zo niet geldt als referentievelgbreedte de waarde in bijlage 5 voor de relevante „maataanduiding”;

2.19.

„meetvelg”: de velg waarop een band wordt gemonteerd om de maten te meten;

2.20.

„band voor aangedreven wielen van trekkers”: een band die bestemd is om op de aangedreven assen van landbouwtrekkers (voertuigen van categorie T) te worden gemonteerd en die geschikt is voor continubedrijf met hoge trekkracht. Het loopvlak van de band bestaat uit nokken of ribben;

2.21.

„band voor gestuurde wielen van trekkers”: een band die bestemd is om op de niet-aangedreven assen van landbouw- en bosbouwtrekkers (motorvoertuigen van categorie T) te worden gemonteerd. Het loopvlak van de band bestaat doorgaans uit groeven en ribben langs de omtrek;

2.22.

„band voor werktuigen”: een band die hoofdzakelijk bestemd is voor landbouwmachines of -werktuigen (voertuigen van categorie S) of voor landbouwaanhangwagens (voertuigen van categorie R). Hij mag echter ook worden gemonteerd op zowel de voorste gestuurde wielen als de aangedreven wielen van landbouw- en bosbouwtrekkers (voertuigen van categorie T), maar is niet geschikt voor continubedrijf met hoge trekkracht;

2.23.

2.24.

„getrokken band”: een band die bestemd is voor montage op de niet-aangedreven (getrokken) assen van werktuigen, landbouwmachines of aanhangwagens.

Deze toepassingswijze wordt aangeduid met het symbool:

2.25.

„band voor gemengde toepassingen”: een band die bestemd is voor montage op zowel aangedreven als niet-aangedreven assen van werktuigen, landbouwmachines of aanhangwagens;

2.26.

„gebruiksindicatie”: de combinatie van een belastingsindex met een snelheidscategoriesymbool;

2.27.

„aanvullende gebruiksindicatie”: een extra gebruiksindicatie, omgeven door een cirkel, om een speciale toepassingswijze aan te geven (draagvermogen en snelheidscategorie) waarvoor het bandtype eveneens geschikt is naast de toepasselijke snelheidsafhankelijke variatie van het draagvermogen (zie bijlage 7);

2.28.

„belastingsindex”: één getal dat de belasting aangeeft die de band bij enkele montage kan dragen bij de snelheid die overeenkomt met de bijbehorende snelheidscategorie en bij gebruik volgens de voorschriften van de fabrikant. De lijst met indices en bijbehorende belastingen is opgenomen in bijlage 4;

2.29.

„snelheidscategorie”: de referentiesnelheid, aangegeven door het snelheidscategoriesymbool overeenkomstig de volgende tabel:

2.30.

„tabel: snelheidsafhankelijke variatie van het draagvermogen”: de tabellen in bijlage 7, waarin als functie van de gebruikscategorie, de toepassingswijze, de belastingsindex en het symbool van de nominale-snelheidscategorie de maximale belastingsvariaties zijn vermeld waartegen een band bestand is wanneer deze wordt gebruikt bij snelheden die niet overeenstemmen met het snelheidscategoriesymbool;

2.31.

„maximaal draagvermogen”: de toegelaten maximummassa die de band kan dragen;

2.32.

„loopvlakgroef”: de ruimte tussen twee aangrenzende ribben of nokken van het loopvlakpatroon;

2.33.

„loopvlaknok (of -rib)”: het blokvormige element dat boven de basis van het loopvlakpatroon uitsteekt;

2.34.

„speciaal loopvlak”: een band waarvan het loopvlakpatroon en de structuur hoofdzakelijk bedoeld zijn om in modder meer grip te bieden dan een band met een normaal loopvlak. Het loopvlak van de band bestaat doorgaans uit hogere nokken of ribben dan bij een normale band;

2.35.

„afscheuren”: het loskomen van stukjes rubber van het loopvlak;

2.36.

„separatie van de koorden”: het loslaten van de koorden van hun rubberbekleding;

2.37.

„separatie van de koordlagen”: het onderling loslaten van de koordlagen;

2.38.

„separatie van het loopvlak”: het loskomen van het loopvlak van het karkas;

2.39.

„testvelg”: de velg waarop de band voor de prestatietest moet worden gemonteerd;

2.40.

„bandclassificatiecode”: het facultatieve opschrift dat wordt toegelicht in bijlage 10 en dat de gebruikscategorie, het bijzonder type loopvlakpatroon en de toepassingswijze overeenkomstig ISO 4251-4 aangeeft;

2.41.

„band voor de bosbouw”: een band die bestemd is voor montage op in de bosbouw gebruikte machines of uitrustingsstukken.

3.1.1.

de handelsnaam of het handelsmerk van de fabrikant;

3.1.2.

de bandenmaataanduiding volgens de definitie in punt 2.15;

3.1.3.

een aanduiding van de structuur als volgt:

3.1.4.

de „gebruiksindicatie” volgens de definitie in punt 2.26;

3.1.5.

eventueel de aanvullende gebruiksindicatie;

3.1.6.

het opschrift „DEEP” (of „R-2”) in het geval van een band met speciaal loopvlak;

3.1.7.

het opschrift „F-1” of „F-2” in het geval van een band voor gestuurde wielen van trekkers, voor zover het in punt 2.15.6 bedoelde opschrift al niet is aangebracht;

3.1.8.

het opschrift „LS-1”, „LS-2”, „LS-3” of „LS-4” in het geval van banden voor bosbouwmachines;

3.1.9.

het opschrift „IMPLEMENT” in het geval van een band voor werktuigen, voor zover het in punt 2.15.5 bedoelde opschrift al niet is aangebracht;

3.1.10.

het woord „TUBELESS”, als de band bestemd is voor gebruik zonder binnenband;

3.1.11.

het opschrift „... bar MAX.” (of „... kPa MAX.”) binnen het in bijlage 11 afgebeelde pictogram met de bandenspanning die in koude toestand niet mag worden overschreden om bij het monteren van de band de hielen tegen de velg aan te drukken;

3.1.12.

het opschrift „IF” wordt vóór de bandenmaataanduiding toegevoegd, als het een band is met betere doorbuiging;

het opschrift „VF” wordt vóór de bandenmaataanduiding toegevoegd, als het een band is met zeer hoge doorbuiging.

3.4.1.

De in punt 3.1 bedoelde opschriften moeten in reliëf op beide zijwanden van de band worden aangebracht.

3.4.2.

De in de punten 3.2 en 3.3 bedoelde opschriften moeten slechts op één zijwand in reliëf worden aangebracht.

3.4.3.

Alle opschriften moeten goed leesbaar zijn en tijdens het fabricageproces zijn aangebracht. Het inbranden van opschriften of andere methoden van markering na afloop van het fabricageproces zijn niet toegestaan.

4.1.

De goedkeuringsaanvraag voor een type band voor gebruik in de landbouw en bosbouw wordt door de houder van de handelsnaam of het handelsmerk of door zijn daartoe gemachtigde vertegenwoordiger ingediend. In de aanvraag wordt vermeld:

4.2.

Op verzoek van de goedkeuringsinstantie dient de bandenfabrikant voor elk bandtype ook een compleet technisch dossier in dat met name schetsen of foto’s (in drievoud) bevat waarop het loopvlakpatroon en de contour van de op de meetvelg gemonteerde en opgepompte band te zien zijn en de relevante afmetingen (zie de punten 6.1 en 6.2) van het ter goedkeuring ingediende type zijn aangegeven. De aanvraag gaat eveneens vergezeld van het door een erkend laboratorium afgegeven testrapport of van één exemplaar van het bandtype, naar keuze van de goedkeuringsinstantie.

5.1.

Als het type luchtband waarvoor krachtens dit reglement goedkeuring wordt aangevraagd, voldoet aan de voorschriften van punt 6, wordt voor dat type band goedkeuring verleend.

5.2.

Aan elk goedgekeurd type wordt een goedkeuringsnummer toegekend; de eerste twee cijfers ervan (momenteel 00 voor het reglement in zijn oorspronkelijke versie) geven de wijzigingenreeks aan met de recentste belangrijke technische wijzigingen van het reglement op de datum van goedkeuring. Dezelfde overeenkomstsluitende partij mag hetzelfde nummer niet aan een ander type luchtband toekennen.

5.3.

Van de goedkeuring, de uitbreiding, weigering of intrekking van de goedkeuring of de definitieve stopzetting van de productie van een type luchtband krachtens dit reglement wordt aan de partijen bij de Overeenkomst van 1958 die dit reglement toepassen, mededeling gedaan door middel van een formulier volgens het model in bijlage 1.

5.4.

Op elke luchtband die conform is met een type band waarvoor krachtens dit reglement goedkeuring is verleend, wordt behalve de in de punten 3.1 en 3.2 voorgeschreven opschriften, op de in punt 3.3 bedoelde plaats duidelijk zichtbaar een internationaal goedkeuringsmerk aangebracht. Dit merk bestaat uit:

5.5.

Het goedkeuringsmerk moet goed leesbaar en onuitwisbaar zijn.

5.6.

In bijlage 2 wordt een voorbeeld gegeven van de opstelling van het goedkeuringsmerk.

6.1.1.

Behoudens het bepaalde in punt 6.1.2 wordt de sectiebreedte berekend met de volgende formule:

S = S1 + K (A – A1)

waarin:

6.1.2.

Bij de bandtypen waarvan de maataanduiding in de eerste kolom van de tabellen in bijlage 5 staat, zijn de breedte van de theoretische velg (A1) en de nominale sectiebreedte (S1) echter tegenover de maataanduiding in die tabellen aangegeven.

6.2.1.

Behoudens het bepaalde in punt 6.2.2 wordt de buitendiameter van een band berekend met de volgende formule:

D = d + 2 H

waarin:

waarin:

zoals vermeld op de zijwand van de band in de bandenmaataanduiding overeenkomstig het bepaalde in punt 2.15.

6.2.2.

Bij de bandtypen waarvan de maataanduiding in de eerste kolom van de tabellen in bijlage 5 staat, zijn de buitendiameter (D) en de nominale velgdiameter (d) in mm echter tegenover de maataanduiding in die tabellen aangegeven.

6.3.1.

De totale breedte van een band mag kleiner zijn dan de sectiebreedte bepaald overeenkomstig punt 6.1 of aangegeven in bijlage 5.

6.3.2.

De totale breedte van een band mag de overeenkomstig punt 6.1 bepaalde sectiebreedte niet overschrijden met meer dan:

6.3.3.

Bij de bandtypen waarvan de maataanduiding in de eerste kolom van de tabellen in bijlage 5 staat, worden de toegestane percentages in de relevante tabellen aangegeven.

6.4.1.

De buitendiameter van een band moet liggen tussen de waarden D min en D max die worden berekend met de volgende formules:

D min = d + 2 (H × a)

D max = d + 2 (H × b)

waarin „H” en „d” volgens de definitie in punt 6.2.1.

6.4.2.

de coëfficiënten „a” en „b” zijn respectievelijk:

6.4.3.

Bij de bandtypen waarvan de maataanduiding in de eerste kolom van de tabellen in bijlage 5 staat, worden de toegestane percentages in de relevante tabellen aangegeven.

6.5.1.

De werkelijke afmetingen van banden worden gemeten volgens de voorschriften van bijlage 6.

6.5.2.

De procedure om de klapbestendigheid van de band te testen, wordt beschreven in bijlage 8.

6.5.3.

De procedures om de geschiktheid van de band voor de aangegeven prestaties te testen, worden beschreven in bijlage 9.

6.5.4.

Wanneer een bandenfabrikant een assortiment banden produceert, wordt het niet nodig geacht elk type band van dat assortiment te testen.

7.1.

Elke wijziging van een bandtype wordt meegedeeld aan de administratieve instantie die het bandtype heeft goedgekeurd. Die instantie kan dan:

7.2.

Een wijziging van het loopvlakpatroon van een band betekent niet dat de in punt 6 voorgeschreven tests opnieuw moeten worden uitgevoerd.

7.3.

De overeenkomstsluitende partijen die dit reglement toepassen, worden volgens de procedure van punt 5.3 in kennis gesteld van de bevestiging of weigering van de goedkeuring, waarbij de wijzigingen worden meegedeeld.

7.4.

De bevoegde instantie die de goedkeuring uitbreidt, kent aan die uitbreiding een volgnummer toe en stelt de andere partijen bij de Overeenkomst van 1958 die dit reglement toepassen, daarvan in kennis door middel van een mededelingenformulier volgens het model in bijlage 1.

8.1.

de krachtens dit reglement goedgekeurde luchtbanden moeten zo zijn vervaardigd dat zij conform zijn met het goedgekeurde type door te voldoen aan de voorschriften van punt 6;

8.2.

de instantie die de typegoedkeuring heeft verleend, kan op elk tijdstip de in elke productie-eenheid toegepaste methoden voor de controle van de conformiteit verifiëren. Voor elke productie-eenheid vinden deze verificaties gewoonlijk om de twee jaar plaats.

9.1.

De krachtens dit reglement verleende goedkeuring voor een type luchtband kan worden ingetrokken indien niet aan het voorschrift van punt 8.1 is voldaan of indien de uit de serie genomen banden de in dat punt voorgeschreven tests niet hebben doorstaan.

9.2.

Indien een overeenkomstsluitende partij die dit reglement toepast een eerder verleende goedkeuring intrekt, stelt zij de andere overeenkomstsluitende partijen die dit reglement toepassen daarvan onmiddellijk in kennis door middel van een mededelingenformulier volgens het model in bijlage 1.

11.1.

De overeenkomstsluitende partijen die dit reglement toepassen, delen het secretariaat van de Verenigde Naties de naam en het adres mee van de technische diensten die voor de uitvoering van de goedkeuringstests verantwoordelijk zijn, en, in voorkomend geval, van de erkende testlaboratoria en van de administratieve instanties die de goedkeuring verlenen en waaraan de in andere landen afgegeven certificaten betreffende de goedkeuring en de uitbreiding, weigering of intrekking van de goedkeuring moeten worden toegezonden.

11.2.

De overeenkomstsluitende partijen die dit reglement toepassen, kunnen gebruikmaken van laboratoria van bandenfabrikanten en kunnen die welke zich op hun grondgebied of op dat van een andere overeenkomstsluitende partij bevinden, aanwijzen als erkende testlaboratoria mits de bevoegde administratieve instantie van die partij daar van tevoren mee instemt.

11.3.

Wanneer een overeenkomstsluitende partij punt 11.2 toepast, kan zij zich bij de tests desgewenst door een of meer door haar gekozen personen laten vertegenwoordigen.