(1)

Op grond van Verordening (EU) nr. 1380/2013 van het Europees Parlement en de Raad (1) moeten instandhoudingsmaatregelen worden aangenomen met inachtneming van het beschikbare wetenschappelijke, technische en economische advies, met inbegrip van, waar relevant, verslagen van het Wetenschappelijk, Technisch en Economisch Comité voor de visserij en van andere adviesinstanties, en adviezen die zijn ontvangen van adviesraden.

(2)

Het is aan de Raad om maatregelen aan te nemen voor de vaststelling en de verdeling van de vangstmogelijkheden, inclusief, waar nodig, bepaalde functioneel daarmee verband houdende voorwaarden. Op grond van artikel 16, lid 4, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 moeten de vangstmogelijkheden worden vastgesteld overeenkomstig de in artikel 2, lid 2, van die verordening genoemde doelstellingen van het gemeenschappelijk visserijbeleid (GVB). Op grond van artikel 16, lid 1, van die verordening moeten de vangstmogelijkheden aan de lidstaten worden toegewezen op een manier die de relatieve stabiliteit van de visserijactiviteiten van iedere lidstaat voor elk visbestand of elke visserij waarborgt.

(3)

De totale toegestane vangsten (TAC’s) moeten derhalve, overeenkomstig Verordening (EU) nr. 1380/2013, worden vastgesteld op basis van de beschikbare wetenschappelijke adviezen, met inachtneming van zowel de biologische en sociaal-economische gevolgen als de verplichting tot billijke behandeling van de visserijsectoren en rekening houdend met de standpunten die kenbaar zijn gemaakt tijdens de raadpleging van de belanghebbenden.

(4)

Bij Verordening (EU) 2016/1139 van het Europees Parlement en de Raad (2) is een meerjarenplan vastgesteld voor de kabeljauw-, haring- en sprotbestanden in de Oostzee en voor de visserijen die die bestanden exploiteren. Dat plan beoogt ervoor te zorgen dat de levende mariene biologische rijkdommen zodanig worden geëxploiteerd dat de populaties van de gevangen soorten zich herstellen tot en zich kunnen handhaven op een niveau dat hoger is dan datgene wat de maximale duurzame opbrengst (MDO) kan opleveren. In Verordening (EU) nr. 1380/2013 is bepaald dat de vangstmogelijkheden voor bestanden die onder specifieke meerjarenplannen vallen, vastgesteld moeten worden overeenkomstig de in die meerjarenplannen vervatte voorschriften.

(5)

Overeenkomstig artikel 4, lid 1, van Verordening (EU) 2016/1139 moeten de vangstmogelijkheden voor de in artikel 1 van die verordening vermelde bestanden zodanig worden vastgesteld dat zo spoedig mogelijk en, geleidelijk toenemend, uiterlijk in 2020 een visserijsterfte op MDO-niveau, uitgedrukt in bandbreedten, wordt bereikt. De vangstbeperkingen voor 2024 voor de betrokken bestanden in de Oostzee moeten derhalve worden vastgesteld overeenkomstig de regels en doelstellingen van het in die verordening vastgestelde meerjarenplan.

(6)

De Internationale Raad voor het onderzoek van de zee (ICES) heeft op 31 mei 2023 zijn jaarlijks advies voor de bestanden in de Oostzee gepubliceerd.

(7)

Voor bepaalde bestanden die onder Verordening (EU) 2016/1139 vallen, adviseert de ICES nulvangsten. Echter, indien de TAC’s op de aanbevolen niveaus worden vastgesteld, zou de verplichting tot aanlanding van alle vangsten, inclusief bijvangsten van die bestanden in gemengde visserijen, resulteren in het verschijnsel van “choke species” (knelsoorten of verstikkingssoorten). Een verstikkingssoort is een soort waarvoor geen quota beschikbaar zijn, wat ertoe kan leiden dat een of meer vissersvaartuigen de visserij moeten staken, ook al hebben zij nog quota voor andere soorten. Derhalve is het passend specifieke TAC’s voor bijvangsten van die bestanden vast te stellen om een evenwicht te vinden tussen de instandhouding van de visserijen, in het licht van de mogelijk ernstige sociaal-economische gevolgen als dat niet zou gebeuren, en de noodzaak om een goede biologische toestand van die bestanden te bereiken, rekening houdend met de moeilijkheid om alle bestanden in een gemengde visserij op MDO-niveau te bevissen. Die bijvangst-TAC’s moeten worden vastgesteld op een niveau dat de sterfte voor die bestanden doet afnemen en stimulansen biedt om de selectiviteit te verbeteren en bijvangsten van die bestanden te voorkomen. Ter vermindering van de vangsten van de bestanden waarvoor bijvangst-TAC’s zijn vastgesteld, moeten de vangstmogelijkheden voor visserijen waarbij vis uit deze bestanden wordt gevangen, worden vastgesteld op niveaus die de biomassa van kwetsbare bestanden weer op een duurzaam peil helpen brengen.

(8)

Volgens de ICES vertoont het overgrote deel van de visserijen in de Oostzee ten minste enige mate van vermenging tussen soorten. Die vermenging betreft zowel soorten die onder een TAC vallen als soorten die niet onder een TAC vallen. De belangrijkste mate van vermenging vindt plaats tussen pelagische en demersale soorten. Voor 2024 adviseert de ICES nulvangsten van haring in het westelijke deel van de Oostzee, kabeljauw in het oostelijke deel van de Oostzee en zalm in het hoofdbekken. Bovendien is het voorzorgsadvies van de ICES voor kabeljauw in het westelijke deel van de Oostzee uiterst laag. Indien de TAC’s voor deze bestanden worden vastgesteld op de door de ICES aanbevolen niveaus, zou dit ertoe leiden dat vaartuigen die met name op schol vissen, in 2024 de visserij zouden staken. Op basis van gegevens van de Europese waarnemingspost voor de markt voor visserij en aquacultuurproducten (Eumofa) wordt de waarde bij eerste verkoop van schol die binnen de grenzen van de voorgestelde TAC’s mag worden gevangen, geraamd op 24,5 miljoen EUR. Veel visserijen, met name de kleinschalige kustvisserij, voor soorten die niet onder een TAC van de Unie vallen, met name andere platvissoorten, zouden ook in 2024 moeten stoppen met de visserij. Daarom is het passend om onder bepaalde voorwaarden TAC’s vast te stellen voor bijvangsten van de “verstikkingssoorten” haring in het westelijke deel van de Oostzee, kabeljauw in het oostelijke deel van de Oostzee, kabeljauw in het westelijke deel van de Oostzee en zalm in het hoofdbekken.

(9)

Volgens de ICES-ramingen ligt de biomassa van het kabeljauwbestand in het oostelijke deel van de Oostzee nog steeds onder het grensreferentiepunt voor paaibiomassa waaronder er sprake kan zijn van een verminderde reproductiecapaciteit (Blim) en is zij nauwelijks toegenomen ten opzichte van 2022. Daarom raadt de ICES voor het vijfde opeenvolgende jaar aan geen kabeljauw in het oostelijke deel van de Oostzee te vangen. In die omstandigheden is het passend om overeenkomstig Verordening (EU) nr. 1380/2013 de gerichte visserij gesloten te houden en de functioneel daarmee verband houdende herstelmaatregelen te handhaven. Voor onvermijdelijke bijvangsten moeten vangstmogelijkheden op een laag niveau worden vastgesteld waardoor het fenomeen van verstikkingssoorten wordt vermeden.

(10)

Wat het kabeljauwbestand in het westelijke deel van de Oostzee betreft, heeft de ICES, wegens de aanhoudende onzekerheden in het advies, zijn advies neerwaarts bijgesteld tot een voorzorgsadvies. Nu blijkt dat het bestand zich gedurende het grootste deel van de voorbije 15 jaar onder Blim bevond, en in 2022 zelfs op een historisch dieptepunt. Het voorzorgsadvies voor de vangst staat op een extreem laag niveau. In die omstandigheden is het passend om overeenkomstig Verordening (EU) nr. 1380/2013 de gerichte visserij gesloten te houden en de functioneel daarmee verband houdende herstelmaatregelen te handhaven, en de recreatievisserij op kabeljauw in het westelijke deel van de Oostzee te sluiten. Voor onvermijdelijke bijvangsten moeten vangstmogelijkheden op een laag niveau worden vastgesteld waardoor het fenomeen van verstikkingssoorten wordt vermeden.

(11)

Wat zalm in de ICES-deelsectoren 22 tot en met 31 betreft, heeft de ICES zijn nulvangstadvies gehandhaafd, de mogelijkheid om de gerichte zomerkustvisserij voort te zetten beperkt tot ICES-deelsector 31 en zijn vangstadvies dienovereenkomstig verlaagd. In deze omstandigheden is het passend om overeenkomstig Verordening (EU) nr. 1380/2013 het visserijgebied en het niveau van de vangstmogelijkheden overeenkomstig het ICES-advies aan te passen en de functioneel daarmee verband houdende herstelmaatregelen te handhaven.

(12)

Om de volledige benutting van de vangstmogelijkheden voor de kustvisserij in ICES-deelsector 32 te waarborgen, werd in 2019 voor zalm een beperkte gebiedsflexibiliteit tussen de ICES-deelsectoren 22 tot en met 31 en ICES-deelsector 32 ingevoerd. Gezien de wijzigingen van de vangstmogelijkheden voor deze twee bestanden moet deze flexibiliteit worden gehandhaafd.

(13)

Het verbod op de visserij op zeeforel buiten vier zeemijl gemeten vanaf de basislijnen en de beperking van de bijvangst van zeeforel tot 3 % van de gecombineerde vangst van zeeforel en zalm hebben geholpen om de regelmatig voorkomende onjuiste opgaven van vangsten in de zalmvisserij, die met name als vangsten van zeeforel werden gemeld, aanzienlijk terug te dringen. Daarom is het passend de bestaande beperkingen te handhaven om dergelijke onjuiste opgaven op een laag niveau te houden.

(14)

Maatregelen inzake de recreatievisserij op kabeljauw en zalm en maatregelen voor de instandhouding van de zeeforel- en zalmbestanden mogen geen afbreuk doen aan strengere nationale maatregelen uit hoofde van de artikelen 19 en 20 van Verordening (EU) nr. 1380/2013.

(15)

Voor haring in de Botnische Golf geldt dat de visserij hierop van groot sociaal-economisch belang is en dat de ICES een MDO-advies met vangstbandbreedtes heeft verstrekt. Tegelijkertijd ligt de biomassa van dat bestand onder het referentiepunt waaronder specifieke en passende beheersmaatregelen moeten worden genomen (Btrigger), en is er een waarschijnlijkheid dat het bestand in 2025 onder Blim zal dalen. In die omstandigheden is het, overeenkomstig Verordening (EU) 2016/1139, passend vangstmogelijkheden binnen de lagere bandbreedte van de visserijsterfte die resulteert in MDO (FMDO) vast te stellen.

(16)

Wat haring in het westelijke deel van de Oostzee betreft, raamt de ICES dat de biomassa van het bestand, hoewel zij is toegenomen, slechts 71 % van Blim bedraagt. Voorts blijft de populatietoename historisch laag en zal de biomassa in 2025 naar verwachting niet tot boven Blim herstellen. Daarom raadt de ICES voor het zesde opeenvolgende jaar aan geen haring in het westelijke deel van de Oostzee te vangen. In die omstandigheden is het, overeenkomstig Verordening (EU) 2016/1139, passend om de gerichte visserij gesloten te houden en voor onvermijdelijke bijvangsten vangstmogelijkheden op een laag niveau vast te stellen om het fenomeen van verstikkingssoorten te vermijden.

(17)

Voor haring in het centrale deel van de Oostzee geldt dat de visserij hierop van groot sociaal-economisch belang is en dat de ICES een MDO-advies met vangstbandbreedtes heeft verstrekt. Tegelijkertijd schat de ICES in dat de biomassa van dat bestand zich gedurende het grootste deel van de voorbije dertig jaar, en ook recentelijk, onder Blim bevond en dat er een waarschijnlijkheid is dat de biomassa van dat bestand in 2025 onder Blim zal blijven. In die omstandigheden is het passend op grond van Verordening (EU) 2016/1139 de vangstmogelijkheden in de lagere FMDO-bandbreedte vast te stellen en, als aanvullende functioneel met de vangstmogelijkheden verband houdende herstelmaatregel, een paaisluiting vast te stellen voor visserijen die pelagische trawlnetten gebruiken.

(18)

Wat haring in de Golf van Riga betreft, bevindt de biomassa zich volgens de ICES-ramingen boven Btrigger en ligt de visserijdruk op FMDO. Bijgevolg is het passend om de vangst-mogelijkheden overeenkomstig Verordening (EU) 2016/1139 vast te stellen op de FMDO-puntwaarde.

(19)

Wat schol betreft, schat de ICES dat kabeljauw als bijvangst in de scholvisserij wordt gevangen. Bijgevolg is het passend de vangstmogelijkheden voor schol overeenkomstig Verordening (EU) 2016/1139 onder de laagste waarde binnen de FMDO-bandbreedte vast te stellen.

(20)

Voor sprot gaat de ICES ervan uit dat de biomassa weliswaar boven Btrigger ligt, maar dat er sinds 2014 geen sterke populatietoename heeft plaatsgevonden. Bovendien schat de ICES dat de populatietoename in 2021 en 2022 historisch laag was. Voorts gaat het bij de sprotvisserij vaak om gemengde visserijen waarbij op sprot wordt gevist samen met haring. Bijgevolg is het passend de vangstmogelijkheden voor sprot overeenkomstig Verordening (EU) 2016/1139 binnen de overeenkomstige lagere FMDO-bandbreedte vast te stellen.

(21)

De bij deze verordening vastgestelde vangstmogelijkheden moeten worden gebruikt overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1224/2009 van de Raad (3), en met name artikel 33 betreffende de registratie van de vangsten en de visserijinspanning en artikel 34 betreffende de toezending aan de Commissie van gegevens over de uitputting van de vangstmogelijkheden. Daarom moeten in deze verordening de codes worden vermeld die de lidstaten moeten gebruiken wanneer zij gegevens aan de Commissie toezenden over de aangelande hoeveelheden van bestanden die onder deze verordening vallen.

(22)

Verordening (EG) nr. 847/96 van de Raad (4) bevat aanvullende voorwaarden voor het meerjarenbeheer van de TAC’s en onder meer, in de artikelen 3 en 4, flexibiliteitsbepalingen voor bestanden waarvoor voorzorgs- en analytische TAC’s gelden. Krachtens artikel 2 van die verordening moet de Raad bij de vaststelling van de TAC’s bepalen op welke bestanden de artikelen 3 en 4 niet van toepassing zijn, met name op basis van de biologische toestand van de bestanden. Daarnaast is in artikel 15, lid 9, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 een jaarflexibiliteitsmechanisme ingesteld voor alle bestanden die onder de aanlandingsverplichting vallen. Om te voorkomen dat excessieve flexibiliteit het beginsel van een rationele en verantwoorde exploitatie van de levende mariene biologische rijkdommen ondergraaft, een belemmering vormt voor de verwezenlijking van de doelstellingen van het gemeenschappelijk visserijbeleid en tot een verslechtering van de biologische toestand van de bestanden leidt, moet expliciet worden bepaald dat de artikelen 3 en 4 van Verordening (EG) nr. 847/96 alleen op TAC’s van toepassing zijn wanneer geen gebruik wordt gemaakt van de jaarflexibiliteit waarin artikel 15, lid 9, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 voorziet.

(23)

De biomassa van kabeljauw in het oostelijke deel van de Oostzee, kabeljauw in het westelijke deel van de Oostzee en haring in het westelijke deel van de Oostzee ligt onder Blim. Voor al deze bestanden worden in 2024 alleen bijvangsten, wetenschappelijke visserij en, in het geval van haring in het westelijke deel van de Oostzee, kleinschalige kustvisserij toegestaan. Daarom, en gezien de relatief geringe veerkracht van het ecosysteem van de Oostzee, hebben de lidstaten die een quotumaandeel in de betrokken TAC’s hebben, toegezegd de jaarflexibiliteit waarin artikel 15, lid 9, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 voorziet, in 2024 niet op die bestanden toe te passen, zodat de vangsten in 2024 niet groter zullen zijn dan de betrokken TAC’s. Voorts ligt de biomassa van vrijwel alle rivierbestanden van zalm in de ICES-deelsectoren 22-30 onder het grensreferentiepunt voor de productie van smolt (Rlim) en worden in 2024 alleen bijvangsten en wetenschappelijke visserij toegestaan. Daarom hebben de betrokken lidstaten voor 2024 eenzelfde toezegging gedaan voor de jaarflexibiliteit voor zalmvangsten in het hoofdbekken.

(24)

Bij Verordening (EU) 2023/194 van de Raad (5) zijn de vangstmogelijkheden voor kever vastgesteld van 1 november 2022 tot en met 31 oktober 2023 in ICES-sector 3a (Skagerrak-Kattegat), de wateren van het Verenigd Koninkrijk en van de Unie van ICES-deelgebied 4, en de wateren van het Verenigd Koninkrijk van ICES-sector 2a (Noordzee). Het visseizoen voor kever loopt van 1 november tot en met 31 oktober. Op 16 oktober 2023 hebben de Unie en het Verenigd Koninkrijk op grond van artikel 498, lid 2, van de handels- en samenwerkingsovereenkomst tussen de Europese Unie en de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie, enerzijds, en het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland, anderzijds (6), bilateraal overleg gepleegd en overeenstemming bereikt over een TAC, op basis van het op 9 oktober 2023 gepubliceerde ICES-advies. De resultaten van het overleg werden vastgelegd in het schriftelijk verslag, dat op 20 oktober 2023 door de Raad is goedgekeurd en door de vertegenwoordiger van de Commissie namens de Unie en door het hoofd van de delegatie van het Verenigd Koninkrijk is ondertekend overeenkomstig artikel 498, lid 6, van die overeenkomst en Besluit (EU) 2021/1875 van de Raad (7). De desbetreffende vangstmogelijkheden voor kever voor de periode van 1 november 2023 tot en met 31 oktober 2024 in ICES-sector 3a, in de wateren van het Verenigd Koninkrijk en van de Unie van ICES-deelgebied 4 en in de wateren van het Verenigd Koninkrijk van ICES-sector 2a moeten daarom worden vastgesteld op het in dat schriftelijk verslag vastgestelde niveau.

(25)

Bij Verordening (EU) 2023/194 zijn de vangstmogelijkheden voor schelvis in ICES-deelgebied 4, ICES-sector 6a en ICES-sector 3a (Noordzee, ten westen van Schotland, Skagerrak) voor 2023 vastgesteld op basis van de resultaten van het visserijoverleg tussen de Unie, Noorwegen en het Verenigd Koninkrijk voor 2024, zoals gedocumenteerd in de op 9 december 2022 ondertekende goedgekeurde notulen. Teneinde de volledige benutting van de vangstmogelijkheden te waarborgen, dient de mogelijkheid te worden geboden om tussen een aantal TAC-gebieden met hetzelfde biologische bestand een flexibele regeling toe te passen. Het is derhalve passend te voorzien in een flexibiliteit tussen de gebieden van de quota van de lidstaten voor schelvis van maximaal 10 % van de Noordzee naar de Uniewateren van Skagerrak-Kattegat.

(26)

In de Partnerschapsovereenkomst inzake duurzame visserij tussen de Europese Unie, enerzijds, en de regering van Groenland en de regering van Denemarken, anderzijds, en in het bijbehorende uitvoeringsprotocol (8) is bepaald dat 7,7 % van de TAC voor lodde (Mallotus villosus) die wordt gevist in de Groenlandse wateren van de ICES-deelgebieden 5 en 14, door de regering van Groenland aan de Unie moet worden toegewezen. Op 5 oktober 2023 heeft de regering van Groenland de Unie meegedeeld dat zij, op basis van het door het IJslandse instituut voor marien en zoetwateronderzoek gepubliceerde tussentijdse wetenschappelijke advies, volgens welk de vangsten in de “winter van 2023/2024” niet meer dan nul ton mogen bedragen, momenteel niet in staat is aan de Unie lodde aan te bieden voor de overeenkomstige periode. In afwachting van het definitieve wetenschappelijke advies, op grond waarvan het de regering van Groenland zou kunnen worden toegestaan lodde aan de Unie aan te bieden, moeten de vangstmogelijkheden voor dat bestand in Verordening (EU) 2023/194 worden aangegeven als “nog vast te stellen”.

(27)

Verordening (EU) 2023/194 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(28)

Om een onderbreking van de visserijactiviteiten te voorkomen, moeten de bepalingen van deze verordening die betrekking hebben op de Oostzee, met ingang van 1 januari 2024 van toepassing zijn. Deze verordening moet evenwel van 1 november 2023 tot en met 31 oktober 2024 van toepassing zijn op kever in ICES-sector 3a, de wateren van het Verenigd Koninkrijk en van de Unie van ICES-deelgebied 4 en de wateren van het Verenigd Koninkrijk van ICES-sector 2a, omdat dat het visseizoen voor kever is. Om ervoor te zorgen dat de vangstmogelijkheden voor 2023 volledig worden benut, moet deze verordening van 1 november 2023 tot en met 31 december 2023 van toepassing zijn op schelvis in ICES-deelgebied 4, ICES-sector 6a en ICES-sector 3a (Noordzee, ten westen van Schotland, Skagerrak). Gezien de urgentie moet deze verordening onmiddellijk na de bekendmaking in werking treden,