(1)

Artikel 19 van Verordening (EU) nr. 389/2012 van de Raad (3) voorziet in een verplichting voor de lidstaten om elektronische registers bij te houden van vergunningen betreffende marktdeelnemers en belastingentrepots die bij de overbrenging van accijnsgoederen onder een accijnsschorsingsregeling betrokken zijn.

(2)

Richtlijn (EU) 2020/262 van de Raad (4) breidt het gebruik van het geautomatiseerde systeem uit hoofde van Besluit (EU) 2020/263 van het Europees Parlement en de Raad (5), dat momenteel wordt gebruikt om toezicht te houden op overbrengingen van accijnsgoederen onder een accijnsschorsingsregeling, uit tot het toezicht op accijnsgoederen die tot verbruik zijn uitgeslagen op het grondgebied van de ene lidstaat en vervolgens naar het grondgebied van een andere lidstaat worden overgebracht om voor commerciële doeleinden te worden geleverd.

(3)

Om de goede werking van het geautomatiseerde systeem te waarborgen dankzij de opslag van volledige, actuele en nauwkeurige gegevens, is het noodzakelijk om het toepassingsgebied van artikel 19 van Verordening (EU) nr. 389/2012 te wijzigen en vast te stellen welke informatie de lidstaten moeten invoeren in de elektronische registers met betrekking tot gecertificeerde afzenders en gecertificeerde geadresseerden die slechts incidenteel accijnsgoederen overbrengen.

(4)

Daar de doelstelling van deze verordening, namelijk de vaststelling van de informatie die de lidstaten moeten invoeren in het elektronische register met betrekking tot gecertificeerde afzenders en gecertificeerde geadresseerden die slechts incidenteel accijnsgoederen overbrengen, niet voldoende door de lidstaten kan worden verwezenlijkt en derhalve, teneinde de geharmoniseerde werking van het geautomatiseerde systeem te waarborgen en de strijd tegen fraude te vergemakkelijken, beter door de Unie kan worden verwezenlijkt, kan de Unie, overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag betreffende de Europese Unie neergelegde subsidiariteitsbeginsel, maatregelen nemen. Overeenkomstig het in hetzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze verordening niet verder dan nodig is om deze doelstelling te verwezenlijken.

(5)

Deze verordening eerbiedigt de grondrechten en neemt de beginselen in acht die in het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie zijn erkend, met name het recht op bescherming van persoonsgegevens. Gelet op de in Verordening (EU) nr. 389/2012 vastgestelde grenzen gaat de verwerking van dergelijke gegevens in het kader van deze verordening niet verder dan nodig en evenredig is met het oog op de bescherming van de legitieme budgettaire belangen van de lidstaten.

(6)

De Europese Toezichthouder voor gegevensbescherming is geraadpleegd overeenkomstig artikel 42 van Verordening (EU) 2018/1725 van het Europees Parlement en de Raad (6).

(7)

Om de toepassingsdatum van deze verordening af te stemmen op de toepassingsdatum van de bepalingen van Richtlijn (EU) 2020/262 inzake de automatisering van overbrengingen van accijnsgoederen die tot verbruik zijn uitgeslagen op het grondgebied van de ene lidstaat en vervolgens naar het grondgebied van een andere lidstaat worden overgebracht om voor commerciële doeleinden te worden geleverd op het grondgebied van die andere lidstaat, en om de lidstaten voldoende tijd te geven om zich voor te bereiden op de uit deze verordening voortvloeiende wijzigingen, moet deze verordening met ingang van 13 februari 2023 van toepassing zijn.

(8)

Verordening (EU) nr. 389/2012 dient daarom dienovereenkomstig te worden gewijzigd,

“l)

voor gecertificeerde afzenders die slechts incidenteel accijnsgoederen verzenden, als bedoeld in artikel 35, lid 8, van Richtlijn (EU) 2020/262, de hoeveelheid accijnsgoederen, de identiteit van de geadresseerde in de lidstaat van bestemming en het tijdvak waarvoor de tijdelijke certificering geldt;

m)

voor gecertificeerde geadresseerden die slechts incidenteel accijnsgoederen ontvangen, als bedoeld in artikel 35, lid 8, van Richtlijn (EU) 2020/262, de hoeveelheid accijnsgoederen, de identiteit van de afzender in de lidstaat van verzending en het tijdvak waarvoor de tijdelijke certificering geldt.”.