62011CJ0042

Language
- My EUR-Lex
- Sign in
- Register
- My recent searches (0)

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Search tips

Need more search options? Use the Advanced search

EUROPA
EUR-Lex home
EUR-Lex - 62011CJ0042 - EN

Document 62011CJ0042

Help

Sentenza tal-Qorti tal-Ġustizzja (Awla Manja) tal-5 ta’ Settembru 2012.
João Pedro Lopes Da Silva Jorge.
Talba għal deċiżjoni preliminari mressqa mill-Cour d’appel d’Amiens.
Kooperazzjoni mill-pulizija u ġudizzjarja f’materji kriminali — Deċiżjoni Qafas 2002/584/ĠAI — Mandat ta’ arrest Ewropew u proċeduri ta’ konsenja bejn l-Istati Membri — Artikolu 4(6) — Raġuni għan-nuqqas ta’ eżekuzzjoni fakultattiva tal-mandat ta’ arrest Ewropew — Implementazzjoni fid-dritt nazzjonali — Persuna arrestata li hija ċittadina tal-Istat Membru li ħareġ il-mandat — Mandat ta’ arrest Ewropew maħruġ għall-eżekuzzjoni ta’ piena li ċċaħħad il-libertà — Leġiżlazzjoni ta’ Stat Membru li tirriżerva l-possibbiltà ta’ nuqqas ta’ eżekuzzjoni tal-mandat ta’ arrest Ewropew fil-każ ta’ persuni rikjesti li għandhom iċ-ċittadinanza tal-imsemmi Stat.
Kawża C-42/11.

Court reports – general

ECLI identifier: ECLI:EU:C:2012:517

Language of the case

HTML

PDF

Document published in the digital reports of cases. They have official status.

SENTENZA TAL-QORTI TAL-ĠUSTIZZJA (Awla Manja)

5 ta’ Settembru 2012 ( *1 )

“Kooperazzjoni mill-pulizija u ġudizzjarja f’materji kriminali — Deċiżjoni Qafas 2002/584/ĠAI — Mandat ta’ arrest Ewropew u proċeduri ta’ konsenja bejn l-Istati Membri — Artikolu 4(6) — Raġuni għan-nuqqas ta’ eżekuzzjoni fakultattiva tal-mandat ta’ arrest Ewropew — Implementazzjoni fid-dritt nazzjonali — Persuna arrestata li hija ċittadina tal-Istat Membru li ħareġ il-mandat — Mandat ta’ arrest Ewropew maħruġ għall-eżekuzzjoni ta’ piena li ċċaħħad il-libertà — Leġiżlazzjoni ta’ Stat Membru li tirriżerva l-possibbiltà ta’ nuqqas ta’ eżekuzzjoni tal-mandat ta’ arrest Ewropew fil-każ ta’ persuni rikjesti li għandhom iċ-ċittadinanza tal-imsemmi Stat”

Fil-Kawża C-42/11,

li għandha bħala suġġett talba għal deċiżjoni preliminari skont l-Artikolu 267 TFUE, imressqa mill-Cour d’appel d’Amiens (Franza), permezz ta’ deċiżjoni tat-18 ta’ Jannar 2011, li waslet fil-Qorti tal-Ġustizzja fil-31 ta’ Jannar 2011, fil-proċedura dwar l-eżekuzzjoni ta’ mandat ta’ arrest Ewropew maħruġ kontra

João Pedro Lopes Da Silva Jorge,

IL-QORTI TAL-ĠUSTIZZJA (Awla Manja),

komposta minn V. Skouris, President, A. Tizzano, J. N. Cunha Rodrigues, K. Lenaerts, J.-C. Bonichot u U. Lõhmus, Presidenti ta’ Awla, A. Rosas, E. Levits, A. Ó Caoimh (Relatur), L. Bay Larsen, T. von Danwitz, A. Arabadjiev u C. G. Fernlund, Imħallfin,

Avukat Ġenerali: P. Mengozzi,

Reġistratur: R. Şereş, Amministratur,

wara li rat il-proċedura bil-miktub u wara s-seduta tal-31 ta’ Jannar 2012,

wara li kkunsidrat l-osservazzjonijiet ippreżentati:

—	għal J. P. Lopes Da Silva Jorge, minn D. Fayein-Bourgois, avukat,

—	għall-Gvern Franċiż, minn G. de Bergues u J.-S. Pilczer kif ukoll minn B. Beaupère-Manokha, bħala aġenti,

—	għall-Gvern Ċek, minn M. Smolek u J. Vláčil, bħala aġenti,

—	għall-Gvern Ġermaniż, minn T. Henze u J. Kemper, bħala aġenti,

—	għall-Gvern Olandiż, minn C. Wissels u M. Bulterman, bħala aġenti,

—	għall-Gvern Awstrijak, minn C. Pesendorfer, bħala aġent,

—	għall-Gvern Pollakk, minn M. Szpunar u M. Arciszewski kif ukoll minn B. Czech, bħala aġenti,

—	għall-Kummissjoni Ewropea, minn W. Bogensberger u R. Troosters, bħala aġenti,

wara li semgħet il-konklużjonijiet tal-Avukat Ġenerali, ippreżentati fis-seduta tal-20 ta’ Marzu 2012,

tagħti l-preżenti

Sentenza

It-talba għal deċiżjoni preliminari tirrigwarda l-interpretazzjoni tal-Artikolu 4(6) tad-Deċiżjoni Kwadru [Qafas] tal-Kunsill 2002/584/ĠAI, tat-13 ta’ Ġunju 2002, dwar il-mandat ta’ arrest Ewropew u l-proċeduri ta’ konsenja bejn l-Istati Membri (ĠU Edizzjoni Speċjali bil-Malti, Kapitolu 19, Vol. 6, p. 34, rettifikat fil-ĠU L 17, 22.1.2009, p. 45), kif ukoll tal-Artikolu 18 TFUE.

Din it-talba tressqet fil-kuntest tal-eżekuzzjoni, fi Franza, ta’ mandat ta’ arrest Ewropew maħruġ fl-14 ta’ Settembru 2006 mit-Tribunal Kriminali ta’ Lisbona (il-Portugall), kontra J. P. Lopes Da Silva Jorge, ċittadin Portugiż li jgħix fi Franza, għall-eżekuzzjoni ta’ piena ta’ ħames snin priġunerija għal traffikar ta’ droga.

Il-kuntest ġuridiku

Id-dritt internazzjonali

L-Artikolu 2(2) tal-Konvenzjoni dwar it-Trasferiment ta’ Persuni Sentenzjati, iffirmata fi Strasbourg fil-21 ta’ Marzu 1983, jipprovdi:

“Persuna kkundannata fit-territorju ta’ parti kontraenti tista’ , skont id-dispożizzjonijet ta’ din il-Konvenzjoni, tiġi ttrasferita lejn it-territorju ta’ parti oħra sabiex hemmhekk titwettaq il-kundanna imposta fuqha. Għal dan l-għan, hija tista’ turi, sew quddiem l-Istat li ta l-kundanna, sew quddiem l-Istat ta’ eżekuzzjoni, ix-xewqa li tiġi ttrasferita skont din il-Konvenzjoni.” [traduzzjoni mhux uffiċjali]

L-Artikolu 3 ta’ din il-Konvenzjoni jipprovdi:

“1. Ma jistax isir trasferiment skont it-termini ta’ din il-Konvenzjoni jekk mhux bil-kundizzjonijiet segwenti:

a.	il-persuna kkundannata għandha tkun ċittadina tal-Istat ta’ eżekuzzjoni;

[…]

4. Kwalunkwe Stat jista’ , fi kwalunkwe mument, permezz ta’ dikjarazzjoni indirizzata lis-Segretarju Ġenerali tal-Kunsill tal-Ewropa, jiddefinixxi, inkwantu jikkonċerna lilu, it-terminu ‘ċittadin’ għall-finijiet ta’ din il-Konvenzjoni.” [traduzzjoni mhux uffiċjali]

Id-dritt tal-Unjoni

Id-Deċiżjoni Qafas 2002/584

Il-premessi 1, u 5 sa 8 tad-Deċiżjoni Qafas 2002/584 huma redatti kif ġej:

“(1)

Skond il-Konklużjonijiet tal-Kunsill Ewropew ta’ Tampere tal-15 u s-16 ta’ Ottubru 1999, u b’mod partikolari l-punt 35 tagħhom, il-proċedura formali ta’ l-estradizzjoni għandha tkun abolita fost l-Istati Membri fir-rigward ta’ persuni li qed jaħarbu mill-ġustizzja wara li jkunu ġew ikkundannati definittivament u l-proċeduri ta’ l-estradizzjoni għandhom jiġu mħaffin fir-rigward ta’ persuni suspettati li wettqu reat.

[…]

(5)

L-għan stabbilit biex l-Unjoni ssir żona ta’ libertà, sigurtà u ġustizzja jwassal għall-abolizzjoni ta’ l-estradizzjoni bejn l-Istati Membri u li din tiġi sostitwita b’sistema ta’ konsenja bejn l-awtoritajiet ġudizzjarji. Barra minn hekk, l-introduzzjoni ta’ sistema ssimplifikata ġdida ta’ konsenja ta’ persuni kkundannati jew suspettati għall-finijiet ta’ esekuzzjoni ta’ sentenzi kriminali jew biex jiġu sottoposti għal azzjoni kriminali, jagħmilha possibbli li jitneħħew il-komplessità u l-potenzjal għad-dewmien inerenti fil-proċeduri preżenti ta’ l-estradizzjoni. Ir-relazzjonijiet tradizzjonali ta’ kooperazzjoni li eżistew s’issa bejn l-Istati Membri għandhom jiġu sostitwiti b’sistema ta’ moviment liberu tad-deċiżjonijiet ġudizzjarji fi kwistjonijiet kriminali, li tkopri kemm deċiżjonijiet qabel ma tingħata s-sentenza kif ukoll dawk finali, fi spazju ta’ libertà, sigurtà u ġustizzja.

(6)	Il-mandat ta’ arrest Ewropew previst f’din id-Deċiżjoni Kwadru [Qafas] hi l-ewwel miżura konkreta fil-qasam tal-liġi kriminali li timplimenta l-prinċipju tar-rikonoxximent reċiproku li l-Kunsill Ewropew semma’ bħala l-bażi tal-kooperazzjoni ġudizzjarja.

(7)

Billi l-għan tas-sostituzzjoni tas-sistema ta’ estradizzjoni multilaterali mibnija fuq il-Konvenzjoni Ewropea dwar l-Estradizzjoni tat-13 ta’ Diċembru 1957 ma jistax jintlaħaq sew mill-Istati Membri li jaġixxu unilateralment u jista’ għalhekk, minħabba fl-iskala u fl-effetti tiegħu, jiġi milħuq aħjar fuq il-livell ta’ l-Unjoni, il-Kunsill jista’ jadotta miżuri skond il-prinċipju tas-sussidjarjietà msemmi fl-Artikolu 2 [UE] u l-Artikolu 5 [KE] […]

(8)	Id-deċiżjonijiet dwar l-esekuzzjoni tal-mandat ta’ arrest Ewropew għandhom ikunu soġġetti għal kontrolli suffiċjenti, li jfisser li awtorità ġudizzjarja ta’ l-Istat Membru fejn il-persuna rikjesta ġiet arrestata jkollha tieħu d-deċiżjoni dwar il-konsenja tagħha.”

L-Artikolu 1 tad-Deċiżjoni Qafas 2002/584 jiddefinixxi l-mandat ta’ arrest Ewropew u l-obbligu tal-eżekuzzjoni tiegħu, kif ġej:

“1. Il-mandat ta’ arrest Ewropew hija deċiżjoni ġudizzjarja maħruġa minn Stat Membru bl-iskop ta’ l-arrest u l-konsenja minn Stat Membru ieħor ta’ persuna rikjesta, għall-finijiet tat-tmexxija ta’ azzjoni kriminali jew l-esekuzzjoni ta’ piena ta’ kustodja jew ordni ta’ detenzjoni.

2. L-Istati Membri għandhom jesegwixxu kwalunkwe mandat ta’ arrest Ewropew abbażi tal-prinċipju tar-rikonoxximent reċiproku u skond id-dispożizzjonijiet ta’ din id-Deċiżjoni Kwadru [Qafas].

[…]”

7	L-Artikolu 3 tal-istess Deċiżjoni Qafas jelenka tliet “[r]aġunijiet għan-non-esekuzzjoni obbligatorja biex ma jiġix esegwit mandat ta’ arrest Ewropew”.

L-Artikolu 4 tad-Deċiżjoni Qafas 2002/584, li jirrigwarda r-raġunijiet għan-nuqqas ta’ eżekuzzjoni fakultattiva tal-mandat ta’ arrest Ewropew, f’seba’ paragrafi jelenka l-imsemmija raġunijiet. F’dan ir-rigward, l-Artikolu 4(6) jipprovdi:

“L-awtorità ġudizzjarja ta’ esekuzzjoni tista’ tirrifjuta li tesegwixxi l-mandat ta’ arrest Ewropew:

[…]

jekk il-mandat ta’ arrest Ewropew ġie maħruġ għall-finijiet ta’ esekuzzjoni ta’ piena ta’ kustodja jew ordni ta’ detenzjoni, fejn il-persuna rikjesta qed toqgħod fi, jew hi ċittadina jew residenta ta’ l-Istat Membru ta’ esekuzzjoni u dak l-Istat jintrabat li jesegwixxi l-piena jew l-ordni ta’ detenzjoni skond il-liġi domestika tiegħu”.

Id-Deċiżjoni Qafas 2008/909/ĠAI

Il-premessi 2 u 4 tad-Deċiżjoni Qafas tal-Kunsill 2008/909/ĠAI, tas-27 ta’ Novembru 2008, dwar l-applikazzjoni tal-prinċipju ta’ rikonoxximent reċiproku ta’ sentenzi f’materji kriminali li jimponu pieni ta’ kustodja jew miżuri li jinvolvu ċ-ċaħda tal-libertà bil-għan li jiġu infurzati fl-Unjoni Ewropea (ĠU L 327, p. 27), huma redatti kif ġej:

“(2)

Fid-29 ta’ Novembru 2000 il-Kunsill, b’mod konformi mal-konklużjonijiet ta’ Tampere, adotta programm ta’ miżuri għall-implimentazzjoni tal-prinċipju ta’ rikonoxximent reċiproku ta’ deċiżjonijiet f’materji kriminali [ĠU 2001, C 12, p. 10], li fih talab għal valutazzjoni tal-ħtieġa ta’ mekkaniżmi moderni għar-rikonoxximent reċiproku ta’ pieni definittivi li jinvolvu ċ-ċaħda tal-libertà (Miżura 14) u għall-estensjoni ta’ l-applikazzjoni tal-prinċipju tat-trasferiment ta’ persuni sentenzjati biex ikopri persuni residenti fi Stat Membru (Miżura 16).

[…]

(4)

L-Istati Membri kollha rratifikaw il-Konvenzjoni tal-Kunsill ta’ l-Ewropa tal-21 ta’ Marzu 1983 dwar it-Trasferiment ta’ Persuni Sentenzjati. Taħt dik il-Konvenzjoni, persuni sentenzjati jistgħu jiġu trasferiti biex jiskontaw il-bqija tal-piena tagħhom lejn l-Istat taċ-ċittadinanza tagħhom biss u bil-kunsens tagħhom u dak ta’ l-Istati involuti biss. Il-Protokoll Addizzjonali għal dik il-Konvenzjoni tat-18 ta’ Diċembru 1997, li jippermetti trasferiment mingħajr il-kunsens tal-persuna, soġġett għal ċerti kondizzjonijiet, ma ġiex ratifikat mill-Istati Membri kollha. L-ebda strument ma jimponi xi dmir bażiku li jiġu aċċettati persuni sentenzjati għall-infurzar ta’ piena jew ordni.”

Taħt l-intestatura “Għan u Ambitu”, l-Artikolu 3(1) ta’ din id-Deċiżjoni Qafas, jistipula:

“L-għan ta’ din id-Deċiżjoni Qafas hija li tistabbilixxi r-regoli li taħthom Stat Membru, bil-ħsieb li jiffaċilita r-riabilitazzjoni soċjali [l-integrazzjoni soċjali mill-ġdid] tal-persuna sentenzjata, għandu jirrikonoxxi sentenza u jinforza l-piena.”

L-Artikolu 17(1) tal-imsemmija deċiżjoni, intitolat “Liġi li tirregola l-infurzar”, jipprovdi:

“L-infurzar ta’ piena għandu jkun irregolat bil-liġi ta’ l-Istat ta’ esekuzzjoni. L-awtoritajiet ta’ l-Istat ta’ esekuzzjoni waħedhom għandhom, soġġett għall-paragrafi 2, u 3, jkunu kompetenti biex jiddeċiedu dwar il-proċeduri għall-infurzar u biex jiddeterminaw il-miżuri kollha relatati miegħu, inklużi r-raġunijiet għal liberazzjoni bikrija jew kondizzjonata.”

L-Artikolu 25 tal-istess Deċiżjoni Qafas, intitolat “Infurzar ta’ sentenzi wara mandat ta’ arrest Ewropew”, huwa redatt kif ġej:

“Mingħajr preġudizzju għad-Deċiżjoni Qafas [2002/584], id-dispożizzjonijiet ta’ din id-Deċiżjoni Qafas għandhom japplikaw, mutatis mutandis sal-punt li huma kompatibbli mad-dispożizzjonijiet taħt dik id-Deċiżjoni Qafas, għall-infurzar ta’ pieni f’każijiet fejn Stat Membru jieħu r-responsabbiltà li jinforza s-sentenza f’każijiet skond l-Artikolu 4(6) ta’ dik id-Deċiżjoni Qafas, jew fejn, waqt li jaġixxi taħt l-Artikolu 5(3) ta’ dik id-Deċiżjoni Qafas, ikun impona il-kondizzjoni li l-persuna sentenzjata trid tintbagħat lura biex tiskonta l-piena fl-Istat Membru kkonċernat, sabiex tiġi evitata l-impunità tal-persuna kkonċernata.”

L-Artikolu 26(1) tad-Deċiżjoni Qafas 2008/909, li, skont it-titolu tiegħu, jirrigwarda r-relazzjoni ma’ ftehim u arranġamenti oħrajn, jipprovdi:

“Mingħajr preġudizzju għall-applikazzjoni tagħhom bejn L-Istati Membri u Stati terzi u l-applikazzjoni transitorja tagħhom skond l-Artikolu 28, din id-Deċiżjoni Qafas għandha, mill-5 ta’ Diċembru 2011 tissostitwixxi d-dispożizzjonijiet li ġejjin korrispondenti tal-konvenzjonijiet applikabbli fir-relazzjonijiet bejn l-Istati Membri:

—	Il-Konvenzjoni Ewropea dwar, it-trasferiment ta’ persuni sentenzjati tal-21 ta’ Marzu 1983 u l-Protokoll Addizjonali tagħha tat-18 ta’ Diċembru 1997;

[…]”

L-Artikolu 28(1) ta’ din id-Deċiżjoni Qafas jipprevedi:

“Talbiet riċevuti qabel il-5 ta’ Diċembru 2011 għandhom jibqgħu jiġu rregolati skond l-istrumenti legali eżistenti dwar it-trasferiment ta’ persuni sentenzjati. Talbiet li jaslu wara dik id-data għandhom jiġu rregolati minn regoli adottati mill-Istati Membri skond din id-Deċiżjoni Qafas.”

15	L-Artikolu 29(1) tal-imsemmija Deċiżjoni Qafas jipprovdi: “L-Istati Membri għandhom jieħdu l-miżuri meħtieġa sabiex jikkonformaw mad-dispożizzjonijet ta’ din id-Deċiżjoni Qafas sal-5 ta’ Diċembru 2011.”

Id-dritt Franċiż

L-Artikolu 695-24 tal-Kodiċi ta’ Proċedura Kriminali jistipula:

“L-eżekuzzjoni tal-mandat ta’ arrest Ewropew tista’ tiġi rrifjutata:

[…]

2.	Jekk il-persuna rikjesta għall-eżekuzzjoni ta’ piena jew ta’ miżura ta’ sigurtà li jċaħħdu mil-libertà hija ta’ ċittadinanza Franċiża, kemm-il darba l-awtoritajiet Franċiżi kompetenti jintrabtu li jipproċedu għal din l-eżekuzzjoni.

[…]”

Il-kawża prinċipali u d-domandi preliminari

17	Permezz ta’ sentenza tat-3 ta’ Diċembru 2003, li saret res judicata, it-Tribunal Kriminali ta’ Lisbona kkundanna lil J. P. Lopes Da Silva Jorge għal piena ta’ ħames snin priġunerija għal traffikar ta’ droga mwettaq bejn ix-xahar ta’ April u x-xahar ta’ Lulju tas-sena 2002.

18	Fl-14 ta’ Settembru 2006, dan it-tribunal ħareġ mandat ta’ arrest Ewropew kontra J. P. Lopes Da Silva Jorge għall-eżekuzzjoni ta’ din il-piena.

Sussegwentement, J. P. Lopes Da Silva Jorge mar jgħix fi Franza. Huwa żżewweġ ċittadina Franċiża fil-11 ta’ Lulju 2009, ma’ liema huwa ilu jirrisjedi fit-territorju Franċiż minn dakinhar. Huwa ilu jaħdem fi Franza sa mit-3 ta’ Frar 2008 bħala xufier tat-trakkijiet reġjonali permezz ta’ kuntratt tax-xogħol għal żmien indeterminat, għal kumpannija stabbilita f’dan l-Istat Membru.

Fid-19 ta’ Mejju 2010, wara li ġie msejjaħ jagħmel dan permezz ta’ telefonata, J. P. Lopes Da Silva Jorge ppreżenta ruħu quddiem id-dipartimenti tal-pulizija Franċiża kompetenti, liema dipartimenti, f’din l-okkażjoni, implementaw il-mandat ta’ arrest Ewropew maħruġ kontrieh u għarrfuh bid-drittijiet tiegħu.

21	Fl-20 ta’ Mejju 2010, il-prosekutur ġenerali tal-Cour d’appel d’Amiens, wara li wettaq eżami tal-identità ta’ J. P. Lopes Da Silva Jorge u wara li informah bil-kontenut ta’ dan il-mandat ta’ arrest Ewropew kif ukoll bid-drittijiet ta’ difiża tiegħu, qiegħdu taħt arrest.

22	B’sentenza tal-25 ta’ Mejju 2010, il-Cour d’appel d’Amiens iddeċidiet li J. P. Lopes Da Silva Jorge għandu jerġa’ jingħata l-libertà u qegħditu taħt stħarriġ ġudizzjarju.

Fil-kuntest tal-kawża prinċipali dwar l-eżekuzzjoni ta’ dan il-mandat ta’ arrest Ewropew, il-prosekutur ġenerali tal-Cour d’appel d’Amiens eżiġa li J. P. Lopes Da Silva Jorge jiġi kkonsenjat lill-awtoritajiet ġudizzjarji minħabba li l-imsemmi mandat ta’ arrest kien inħareġ minn dawn l-awtoritajiet b’osservanza tar-rekwiżiti legali u minħabba li ebda raġuni għan-nuqqas tal-eżekuzzjoni obbligatorja jew fakultattiva prevista, b’mod partikolari, bl-Artikolu 695-24 tal-Kodiċi ta’ Proċedura Kriminali, ma kienet applikabbli. Meta ġie mistieden jieħu pożizzjoni dwar l-impatt tas-sentenza tal-Qorti tal-Ġustizzja tas-6 ta’ Ottubru 2009, Wolzenburg (C-123/08, Ġabra p. I-9621), il-prosekutur ġenerali tal-Cour d’appel d’Amiens sostna li J. P. Lopes Da Silva Jorge għandu d-dritt jipprevalixxi ruħu mil-liġi Franċiża li tistabbilixxi l-kundizzjonijiet li fihom l-awtorità kompetenti tista’ tirrifjuta li teżegwixxi mandat ta’ arrest Ewropew maħruġ għall-eżekuzzjoni ta’ piena li ċċaħħad il-libertà u għaldaqstant jipprevalixxi ruħu mill-Artikolu 695-24 tal-Kodiċi ta’ Proċedura Kriminali. Madankollu, huwa josserva li r-raġuni għan-nuqqas ta’ eżekuzzjoni ta’ mandat ta’ arrest Ewropew previst f’dan l-Artikolu fir-rigward taċ-ċittadini Franċiżi biss, hija, skont l-Artikolu 4(6) tad-Deċiżjoni Qafas 2002/584, fakultattiva. Hekk kif l-Awla Kriminali tal-Cour de cassation (Franza) iddeċidiet fis-sentenza tagħha tas-7 ta’ Frar 2007 (Nru 07-80.162, Bull. Crim. Nru 39), l-Artikolu 695-24 tal-Kodiċi ta’ Proċedura Kriminali għaldaqstant japplika biss għaċ-ċittadini Franċiżi u bil-kundizzjoni li l-awtoritajiet Franċiżi kompetenti jintrabtu li jipproċedu huma stess għall-eżekuzzjoni tal-piena.

Għall-kuntrarju, J. P. Lopes Da Silva Jorge jitlob li l-qorti tar-rinviju tirrifjuta l-eżekuzzjoni tal-mandat ta’ arrest Ewropew u li hija tordna l-eżekuzzjoni tal-piena ta’ priġunerija tiegħu fi Franza. F’dan ir-rigward, J. P. Lopes Da Silva Jorge b’mod partikolari jsostni li l-konsenja tiegħu lill-awtoritajiet ġudizzjarji Portugiżi tmur kontra l-Artikolu 8 tal-Konvenzjoni Ewropea għall-Protezzjoni tad-Drittijiet tal-Bniedem u tal-Libertajiet Fundamentali, iffirmata f’Ruma fl-4 ta’ Novembru 1950. Hija tikser b’mod sproporzjonat id-dritt għar-rispett tal-ħajja privata u tal-familja tiegħu, peress li huwa jirrisjedi fi Franza flimkien ma’ martu li għandha ċittadinanza Franċiża u peress li huwa impjegat f’dan l-Istat Membru bħala xufier tat-trakkijiet reġjonali permezz ta’ kuntratt tax-xogħol għal żmien indeterminat, konkluż ma’ kumpannija Franċiża. J. P. Lopes Da Silva Jorge jsostni wkoll, billi jinvoka s-sentenza Wolzenburg, iċċitata iktar ’il fuq, li l-Artikolu 695-24 tal-Kodiċi ta’ Proċedura Kriminali, sa fejn dan jirriżerva r-raġuni għan-nuqqas ta’ eżekuzzjoni fakultattiva ta’ mandat ta’ arrest Ewropew prevista fl-Artikolu 4(6) tad-Deċiżjoni Qafas 2002/584 biss għaċ-ċittadini nazzjonali, jikkostitwixxi traspożizzjoni inkorretta ta’ din l-aħħar dispożizzjoni, peress li din tal-aħħar tippermetti wkoll l-użu ta’ din ir-raġuni fir-rigward tar-residenti tal-Istat Membru ta’ eżekuzzjoni. Minn dan tirriżulta, barra minn hekk, diskriminazzjoni minħabba ċ-ċittadinanza fis-sens tal-Artikolu 18 TFUE, sa fejn id-differenza fit-trattament stabbilita minn din id-dispożizzjoni nazzjonali bejn iċ-ċittadini nazzjonali u ċ-ċittadini ta’ Stati Membri oħra ma hijiex iġġustifikata b’mod oġġettiv.

Fid-deċiżjoni tar-rinviju, il-Cour d’appel d’Amiens għaldaqstant tistaqsi dwar jekk l-Artikolu 695-24 tal-Kodiċi ta’ Proċedura Kriminali, sa fejn dan jirriżerva l-possibbiltà li wieħed jibbenefika mir-raġuni għan-nuqqas ta’ eżekuzzjoni fakultattiva ta’ mandat ta’ arrest Ewropew imsemmija fl-Artikolu 4(6) tad-Deċiżjoni Qafas 2002/584 għaċ-ċittadini nazzjonali biss, huwiex, b’teħid inkunsiderazzjoni tas-sentenza Wolzenburg, iċċitata iktar ’il fuq, konformi ma’ din id-dispożizzjoni tad-Deċiżjoni Qafas u mal-Artikolu 18 TFUE.

F’dawn il-kundizzjonijiet, il-Cour d’appel d’Amiens iddeċidiet li tissospendi l-proċeduri quddiemha u li tagħmel lill-Qorti tal-Ġustizzja d-domandi preliminari segwenti:

“1)

Il-prinċipju ta’ nondiskriminazzjoni msemmi fl-Artikolu [18 TFUE] jipprekludi leġiżlazzjoni nazzjonali bħall-Artikolu 695-24 tal-Kodiċi ta’ Proċedura Kriminali, li jipprevedi l-possibbiltà li tiġi rrifjutata l-eżekuzzjoni ta’ mandat ta’ arrest Ewropew maħruġ għall-eżekuzzjoni ta’ piena li tnaqqas [iċċaħħad] il-libertà fil-każ li l-persuna rikjesta jkollha ċittadinanza Franċiża u li l-awtoritajiet Franċiżi kompetenti jkunu impenjaw ruħhom [intrabtu] li jipproċedu b’din l-eżekuzzjoni?

Il-prinċipju ta’ [l-]applikazzjoni fid-dritt nazzjonali tar-raġuni għan-nuqqas ta’ eżekuzzjoni previst mill-Artikolu 4(6) ta’ din id-deċiżjoni kwadru għand[u] [j]itħalla għad-diskrezzjoni tal-Istati Membri jew għand[u] natura obbligatorja, u b’mod partikolari Stat Membru jista’ jadotta miżura li tinkludi fiha diskriminazzjoni bbażata fuq iċ-ċittadinanza?”

Fuq id-domandi preliminari

Permezz tad-domandi tagħha, li għandhom jiġu eżaminati flimkien, il-qorti tar-rinviju essenzjalment tistaqsi jekk l-Artikolu 4(6) tad-Deċiżjoni Qafas 2002/584 u l-Artikolu 18 TFUE għandhomx jiġu interpretati fis-sens li Stat Membru ta’ eżekuzzjoni jista’ , fil-kuntest tat-traspożizzjoni tal-imsemmi Artikolu 4(6), jiddeċiedi li jillimita s-sitwazzjonijiet li fihom l-awtorità ġudizzjarja nazzjonali li teżegwixxi għandha dritt tirrifjuta li tikkonsenja persuna li taqa’ fil-kamp ta’ applikazzjoni ta’ din id-dispożizzjoni, billi teskludi b’mod assolut u awtomatiku ċ-ċittadini ta’ Stati Membri oħra li joqogħdu jew jirrisjedu fit-territorju tagħha.

Għandu jitfakkar li d-Deċiżjoni Qafas 2002/584, kif jirriżulta b’mod partikolari mill-Artikolu 1(1) u (2) tagħha kif ukoll mill-premessi 5 u 7 tagħha, għandha l-għan li tissostitwixxi s-sistema ta’ estradizzjoni multilaterali bejn l-Istati Membri b’sistema ta’ konsenja, bejn awtoritajiet ġudizzjarji, ta’ persuni sentenzjati jew li huma ssuspettati għall-finijiet tal-eżekuzzjoni ta’ sentenzi jew ta’ prosekuzzjonijiet, liema sistema tal-aħħar hija bbażata fuq il-prinċipju ta’ rikonoxximent reċiproku (ara s-sentenzi tat-3 ta’ Mejju 2007, Advocaten voor de Wereld, C-303/05, Ġabra p. I-3633, punt 28 ; tas-17 ta’ Lulju 2008, Kozłowski, C-66/08, Ġabra p. I-6041, punti 31 u 43; Wolzenburg, iċċitata iktar ’il fuq, punt 56, kif ukoll tas-16 ta’ Novembru 2010, Mantello, C-261/09, Ġabra p. I-11477, punt 35).

Issa, l-imsemmi prinċipju, skont l-Artikolu 1(2) ta’ din id-Deċiżjoni Qafas, jimplika li l-Istati Membri fil-prinċipju għandhom jeżegwixxu kwalunkwe mandat ta’ arrest Ewropew (ara f’dan is-sens, is-sentenzi tal-1 ta’ Diċembru 2008, Leymann u Pustavarov, C-388/08 PPU, Ġabra p. I-8983, punt 51; Wolzenburg, iċċitata iktar ’il fuq, punt 57, kif ukoll Mantello, iċċitata iktar ’il fuq, punti 36 u 37).

Minkejja li s-sistema stabbilita fid-Deċiżjoni Qafas 2002/584 hija bbażata fuq il-prinċipju ta’ rikonoxximent reċiproku, dan ir-rikonoxximent madankollu ma jimplikax obbligu assolut ta’ eżekuzzjoni tal-mandat ta’ arrest maħruġ. Fil-fatt, is-sistema tal-imsemmija Deċiżjoni Qafas, hekk kif jirriżulta b’mod partikolari mill-Artikolu 4 tagħha, tħalli l-possibbiltà għall-Istati Membri li jippermettu, f’sitwazzjonijiet speċifiċi, lill-awtoritajiet ġudizzjarji kompetenti li jiddeċiedu li piena imposta għandha tiġi eżegwita fit-territorju tal-Istat Membru ta’ eżekuzzjoni (sentenza tal-21 ta’ Ottubru 2010, B., C-306/09, Ġabra p. I-10341, punti 50 u 51).

Dan huwa minnu, b’mod partikolari, fir-rigward tal-Artikolu 4(6) tad-Deċiżjoni Qafas 2002/584, li jipprovdi raġuni għan-nuqqas ta’ eżekuzzjoni fakultattiva tal-mandat ta’ arrest Ewropew li bis-saħħa tagħha l-awtorità ġudizzjarja li teżegwixxi tista’ tirrifjuta li teżegwixxi tali mandat maħruġ għall-finijiet tal-eżekuzzjoni ta’ piena li ċċaħħad il-libertà meta l-persuna rikjesta “qed toqgħod fi, jew hi ċittadina jew residenta ta’ l-Istat Membru ta’ esekuzzjoni”, u dak l-Istat jintrabat li jeżegwixxi l-piena skont id-dritt nazzjonali tiegħu.

F’dan ir-rigward, il-Qorti tal-Ġustizzja diġà ddikjarat li din ir-raġuni għan-nuqqas ta’ eżekuzzjoni fakultattiva, b’mod partikolari għandha l-għan li tippermetti lill-awtorità ġudizzjarja li teżegwixxi li tagħti importanza partikolari lill-possibbiltà li żżid iċ-ċansijiet ta’ integrazzjoni soċjali mill-ġdid tal-persuna rikjesta meta tiġi skontata l-piena li għaliha din tal-aħħar tkun ġiet ikkundannata (ara s-sentenzi ċċitati Kozłowski, punt 45; Wolzenburg, punti 62 u 67, kif ukoll B., punt 52).

Il-fatt jibqa’ li, matul l-implementazzjoni ta’ din id-dispożizzjoni, l-Istati Membri għandhom ċertu marġni ta’ diskrezzjoni. Fil-fatt, Stat Membru ta’ eżekuzzjoni jista’ , b’mod leġittimu, ma jsegwix tali għan ħlief fir-rigward tal-persuni li jkunu wrew livell ta’ ċertu integrazzjoni fis-soċjetà tal-imsemmi Stat (ara, f’dan is-sens, is-sentenza Wolzenburg, iċċitata iktar ’il fuq, punti 61, 67 u 73).

Għaldaqstant, huwa aċċettat li l-Istati Membri, matul l-implementazzjoni tal-Artikolu 4(6) tad-Deċiżjoni Qafas 2002/584, jistgħu jillimitaw, fis-sens indikat mir-regola essenzjali msemmija fl-Artikolu 1(2) tagħha, is-sitwazzjonijiet li fihom għandu jkun possibbli, bħala Stat Membru ta’ eżekuzzjoni, li jiġi rrifjutat li persuna li taqa’ fil-kamp ta’ applikazzjoni tal-imsemmi Artikolu 4(6) tiġi kkonsenjata, billi l-applikazzjoni ta’ din id-dispożizzjoni, meta l-persuna rikjesta hija ċittadin ta’ Stat Membru ieħor li għandha dritt ta’ residenza bbażat fuq l-Artikolu 21(1) TFUE, tiġi ssuġġettata għall-kundizzjoni li dan iċ-ċittadin ikun irrisjeda b’mod legali matul ċertu perijodu fit-territorju tal-imsemmi Stat Membru ta’ eżekuzzjoni (ara, f’dan is-sens, is-sentenza Wolzenburg, iċċitata iktar ’il fuq, punti 62 u 74).

Madankollu, jekk Stat Membru jimplementa l-Artikolu 4(6) tad-Deċiżjoni Qafas 2002/584 fid-dritt nazzjonali tiegħu, huwa għandu jieħu inkunsiderazzjoni l-fatt li l-kamp ta’ applikazzjoni ta’ din id-dispożizzjoni huwa limitat għall-persuni li huma “ċittadin[i]” tal-Istat Membru ta’ eżekuzzjoni u għal dawk li, jekk ma humiex ċittadini tal-imsemmi Stat, “qed [joqogħdu] fi”, jew “[huma] resident[i]” hemmhekk (ara, f’dan is-sens, is-sentenza Kozłowski, iċċitata iktar ’il fuq, punt 34).

36	Issa, il-frażijiet “residenta” u “toqgħod” għandha tingħatalhom definizzjoni uniformi fl-Istati Membri kollha peress li dawn jirrigwardaw kunċetti awtonomi tad-dritt tal-Unjoni (ara s-sentenza Kozłowski, iċċitata iktar ’il fuq, punti 41 sa 43).

Minn naħa, minkejja li l-Istati Membri, hekk kif jirriżulta mill-punt 33 ta’ din is-sentenza, għandhom ċertu marġni ta’ diskrezzjoni meta jittrasponu l-Artikolu 4(6) tad-Deċiżjoni Qafas 2002/584 fid-dritt nazzjonali tagħhom, huma ma jistgħux jagħtu portata iktar wiesgħa, lil dawn il-frażijiet, minn dik li tirriżulta minn interpretazzjoni uniformi ta’ din id-dispożizzjoni fl-Istati Membri kollha (ara s-sentenza Kozłowski, iċċitata iktar ’il fuq, punt 43).

F’dan ir-rigward, il-Qorti tal-Ġustizzja diġà ddeċidiet li l-frażi “toqgħod” ma tistax tiġi interpretata b’mod estensiv b’mod li jimplika li l-awtorità ġudizzjarja li teżegwixxi tista’ tirrifjuta li teżegwixxi mandat ta’ arrest Ewropew sempliċement għaliex il-persuna rikjesta tinsab temporanjament fit-territorju tal-Istat Membru ta’ eżekuzzjoni (sentenza Kozłowski, iċċitata iktar ’il fuq, punt 36).

39	Min-naħa l-oħra, meta jittrasponu l-Artikolu 4(6) tad-Deċiżjoni Qafas 2002/584 fid-dritt nazzjonali tagħhom, l-Istati Membri huma obbligati josservaw l-Artikolu 18 TFUE.

Issa, fid-dawl tal-għan segwit b’mod partikolari mill-Artikolu 4(6) tad-Deċiżjoni Qafas 2002/584 kif imfakkar fil-punt 32 ta’ din is-sentenza, jiġifieri dak li jiżdiedu l-possibbiltajiet ta’ integrazzjoni soċjali mill-ġdid ta’ persuna kkundannata b’piena li ċċaħħad il-libertà fi Stat Membru ieħor, iċ-ċittadini tal-Istat Membru ta’ eżekuzzjoni u ċ-ċittadini ta’ Stati Membri oħra li jirrisjedu jew joqogħdu fl-Istat Membru ta’ eżekuzzjoni u li huma integrati fis-soċjetà ta’ dan l-Istat, fil-prinċipju ma għandhomx jiġu ttrattati b’mod differenti (ara, f’dan is-sens, is-sentenza Wolzenburg, iċċitata iktar ’il fuq, punt 68).

F’dawn il-kundizzjonijiet, ma jistax jiġi aċċettat li persuna rikjesta li, mingħajr ma tkun ċittadina tal-Istat Membru ta’ eżekuzzjoni, tkun ilha toqgħod hemm jew tirrisjedi hemm għal ċertu żmien ma tkunx, fi kwalunkwe każ, setgħet stabbilixxiet rabtiet ma’ dan l-Istat li jistgħu jiġġustifikaw li din ir-raġuni għan-nuqqas ta’ eżekuzzjoni fakultattiva tista’ tiġi invokata (sentenza Kozłowski, iċċitata iktar ’il fuq, punt 37).

Hekk kif jirriżulta mill-punt 34 ta’ din is-sentenza, il-Qorti tal-Ġustizzja, fir-rigward ta’ Stat Membru li jkun implementa l-Artikolu 4(6) tad-Deċiżjoni Qafas 2002/584 billi stabbilixxa kundizzjonijiet partikolari dwar l-applikazzjoni ta’ din id-dispożizzjoni, diġà rrikonoxxiet li, l-istess bħal kundizzjoni ta’ ċittadinanza għaċ-ċittadini tagħha stess, kundizzjoni ta’ residenza kontinwa għal perijodu ta’ ħames snin għaċ-ċittadini tal-Istati Membri l-oħra tista’ titqies li hija ta’ natura li tiggarantixxi li l-persuna rikjesta tkun integrata biżżejjed fl-Istat Membru ta’ eżekuzzjoni (ara s-sentenza Wolzenburg, iċċitata iktar ’il fuq, punt 68).

Barra minn hekk, il-Qorti tal-Ġustizzja ddeċidiet ukoll li, meta Stat Membru jkun implementa l-Artikolu 4(6) tad-Deċiżjoni Qafas 2002/584 mingħajr madankollu ma jistabbilixxi kundizzjonijiet partikolari dwar l-applikazzjoni ta’ din id-dispożizzjoni, tkun l-awtorità ġudizzjarja li teżegwixxi li, sabiex tiddetermina jekk, f’sitwazzjoni partikolari, jeżistux rabtiet bejn il-persuna rikjesta u l-Istat Membru li jippermettu li jiġi kkonstatat li din tal-aħħar tirrisjedi jew toqgħod f’dan l-Istat fis-sens tal-Artikolu 4(6) tad-Deċiżjoni Qafas, twettaq evalwazzjoni globali ta’ diversi elementi oġġettivi li jikkaratterizzaw is-sitwazzjoni ta’ din il-persuna, li jinkludu, partikolarment, it-tul, in-natura u l-kundizzjonijiet taż-żmien li l-persuna rikjesta tkun għaddiet hemmhekk kif ukoll ir-rabtiet familjari u ekonomiċi li din għandha mal-Istat Membru ta’ eżekuzzjoni (ara, f’dan is-sens, is-sentenzi ċċitati iktar ’il fuq Kozłowski, punti 48 u 49, kif ukoll Wolzenburg, punt 76).

Sabiex jiġġustifika d-differenza fit-trattament taċ-ċittadini Franċiżi u ta’ dawk tal-Istati Membri l-oħra, il-Gvern Franċiż madankollu jsostni li d-Deċiżjoni Qafas 2002/584 ma ppreveda ebda mekkaniżmu li jippermetti lil Stat Membru li jeżegwixxi piena mogħtija fi Stat Membru ieħor, u f’dan ir-rigward l-Artikolu 4(6) tad-Deċiżjoni Qafas 2002/584 jagħmel riferiment għad-dritt tal-Istati Membri, peress li l-applikazzjoni tar-raġuni għan-nuqqas ta’ eżekuzzjoni prevista f’din id-dispożizzjoni hija suġġetta għall-impenn tal-Istat Membru ta’ eżekuzzjoni li jeżegwixxi din il-piena “skond il-liġi domestika tiegħu” [dritt nazzjonali tiegħu].

Issa, il-Gvern Franċiż josserva li, skont id-dritt nazzjonali attwali tiegħu, huwa jista’ biss jintrabat li jeżegwixxi l-piena ta’ persuna kkundannata meta din għandha ċ-ċittadinanza Franċiża. Fil-fatt, b’differenza għal Stati Membri oħra, ir-Repubblika Franċiża ma hijiex parti għall-Konvenzjoni Ewropea dwar il-Validità Internazzjonali ta’ Ġudizzji Kriminali, iffirmata f’Den Haag fit-28 ta’ Mejju 1970, jew għall-Konvenzjoni bejn l-Istati Membri tal-Komunitajiet Ewropej dwar l-Eżekuzzjoni ta’ Kundanni Kriminali Barranin, tat-13 ta’ Novembru 1991. Għall-kuntrarju, bħall-Istati Membri l-oħra kollha, ir-Repubblika Franċiża rratifikat il-Konvenzjoni dwar it-Trasferiment ta’ Persuni Sentenzjati, iffirmata fi Strasbourg fil-21 ta’ Marzu 1983, fejn l-Artikolu 3(1)(a) tagħha jipprevedi li trasferiment għall-eżekuzzjoni ta’ piena jista’ biss jiġi kkunsidrat lejn l-Istat taċ-ċittadinanza tal-persuna kkundannata.

Il-Gvern Franċiż jenfasizza li din hija preċiżament ir-raġuni għaliex il-leġiżlatur tal-Unjoni adotta d-Deċiżjoni Qafas 2008/909, liema deċiżjoni hija intiża, b’mod partikolari, li testendi l-prinċipju ta’ trasferiment tal-persuni kkundannati għall-persuni li jirrisjedu fi Stat Membru. Din id-Deċiżjoni Qafas, permezz tal-Artikolu 25 tagħha, tapplika għall-eżekuzzjoni ta’ kundanni fil-każ fejn Stat Membru jintrabat li jeżegwixxi l-kundanni skont l-Artikolu 4(6) tad-Deċiżjoni Qafas 2002/584. Madankollu, skont l-Artikolu 29 tad-Deċiżjoni Qafas 2008/909, l-Istati Membri kellhom sal-5 ta’ Diċembru 2011 sabiex jimplementaw id-dispożizzjonijiet tagħha. Barra minn hekk, l-Artikolu 28(1) tal-istess Deċiżjoni Qafas jipprevedi li t-talbiet riċevuti qabel il-5 ta’ Diċembru 2011 għandhom ikomplu jiġu rregolati skont l-istrumenti legali eżistenti fil-qasam tat-trasferiment tal-persuni kkundannati.

Madankollu, kif il-Gvern Franċiż stess indika b’risposta għal domanda tal-Qorti tal-Ġustizzja waqt is-seduta, u kif sostnew ukoll il-Gvern Ġermaniż u l-Gvern Olandiż, minkejja li l-Artikolu 3(1)(a) tal-imsemmija Konvenzjoni dwar it-Trasferiment tal-Persuni Sentenzjati jippermetti lill-Istati li huma parti għal din il-konvenzjoni li jirriżervaw il-possibbiltà li piena mogħtija fi Stat ieħor tiġi eżegwita fit-territorju nazzjonali għaċ-ċittadini nazzjonali biss, la din il-konvenzjoni u ebda regola oħra ta’ dritt internazzjonali ma tobbliga l-imsemmija Stati sabiex jipprevedu tali regola.

Għaldaqstant, matul is-seduta, il-Kummissjoni Ewropea rrilevat, mingħajr ma ġiet ikkontradita fuq dan il-punt, li, skont l-Artikolu 3(4) tal-imsemmija konvenzjoni, kull Stat li huwa parti għaliha jista’ fi kwalunkwe ħin, permezz ta’ dikjarazzjoni indirizzata lis-Segretarju Ġenerali tal-Kunsill tal-Ewropa, jiddefinixxi l-frażi “ċittadin”, għall-finijiet ta’ din il-konvenzjoni, bħala li tinkludi ċerti kategoriji ta’ persuni li joqogħdu jew jirrisjedu fit-territorju ta’ dan l-Istat mingħajr ma jkollhom iċ-ċittadinanza tal-imsemmi Stat. Uħud mill-partijiet kontraenti effettivament għamlu tali dikjarazzjonijiet, bħalma għamlu, b’mod partikolari, ir-Renju tad-Danimarka, l-Irlanda, ir-Repubblika Taljana, ir-Repubblika tal-Finlandja u r-Renju Unit tal-Gran Brittanja u l-Irlanda ta’ Fuq.

Għaldaqstant għandu jiġi konkluż li l-allegata impossibbiltà li fl-Istat Membru ta’ eżekuzzjoni tiġi eżegwita piena li ċċaħħad il-libertà li tkun ingħatat fi Stat Membru ieħor kontra ċittadin ta’ Stat Membru ieħor ma tistax tiġġustifika d-differenza fit-trattament bejn tali ċittadin u ċittadin Franċiż li tirriżulta mill-fatt li r-raġuni għan-nuqqas ta’ eżekuzzjoni fakultattiva msemmija fl-Artikolu 4(6) tad-Deċiżjoni Qafas 2002/584 hija rriżervata eklużivament għaċ-ċittadini nazzjonali biss.

Konsegwentement, jekk jittrasponu l-Artikolu 4(6) tad-Deċiżjoni Qafas 2002/584 fid-dritt nazzjonali tagħhom, l-Istati Membri ma jkunux jistgħu, taħt piena li jxekklu l-prinċipju ta’ nondiskriminazzjoni minħabba ċ-ċittadinanza, jillimitaw din ir-raġuni ta’ nuqqas ta’ eżekuzzjoni għaċ-ċittadini nazzjonali biss, bl-esklużjoni assoluta u awtomatika taċ-ċittadini ta’ Stati Membri oħra li joqogħdu jew jirrisjedu fit-territorju tal-Istat Membru ta’ eżekuzzjoni, ikunu xi jkunu r-rabtiet li dawn għandhom ma’ dan l-Istat Membru.

Din il-konstatazzjoni ma tfissirx li l-Istat Membru inkwistjoni bilfors għandu jirrifjuta li jeżegwixxi l-mandat ta’ arrest Ewropew maħruġ kontra persuna li tirrisjedi jew toqgħod f’dan l-Istat, iżda, jekk ikollha livell ta’ integrazzjoni fis-soċjetà tal-imsemmi Stat Membru li jista’ jitqabbel ma’ dak ta’ ċittadin nazzjonali, l-awtorità ġudizzjarja li teżegwixxi għandha tkun tista’ tevalwa jekk jeżistix interess leġittimu li jiġġustifika li l-piena imposta fl-Istat Membru li ta l-piena tkun eżegwita fit-territorju tal-Istat Membru ta’ eżekuzzjoni.

Minn dan jirriżulta li, minkejja li Stat Membru jista’ , fil-kuntest tat-traspożizzjoni tal-Artikolu 4(6) tad-Deċiżjoni Qafas 2002/584, jiddeċiedi li jillimita s-sitwazzjonijiet li fihom l-awtorità ġudizzjarja nazzjonali li teżegwixxi tista’ tirrifjuta li tikkonsenja persuna li taqa’ fil-kamp ta’ applikazzjoni ta’ din id-deċiżjoni, u b’hekk issaħħaħ is-sistema ta’ konsenja stabbilita b’din id-Deċiżjoni Qafas skont il-prinċipju ta’ rikonoxximent reċiproku (sentenza Wolzenburg, iċċitata iktar ’il fuq, punti 58 u 59), huwa ma jistax jeskludi b’mod assolut u awtomatiku, minn dan il-kamp ta’ applikazzjoni, liċ-ċittadini ta’ Stati Membri oħra li joqogħdu jew jirrisjedu fit-territorju tiegħu, ikunu xi jkunu r-rabtiet li dawn għandhom ma’ dan tal-aħħar.

Skont il-ġurisprudenza, minkejja li d-Deċiżjonijiet Qafas, skont l-Artikolu 34(2)(b), UE, ma jistax ikollhom effett dirett, in-natura vinkolanti tagħhom madankollu twassal, għall-awtoritajiet nazzjonali u b’mod partikolari, għall-qrati nazzjonali, għal obbligu ta’ interpretazzjoni konformi mad-dritt nazzjonali (sentenza tas-16 ta’ Ġunju 2005, Pupino, C-105/03, Ġabra p. I-5285, punti 33 u 34).

Meta tapplika d-dritt nazzjonali, il-qorti nazzjonali marbuta li tinterpretah għandha, sa fejn huwa possibbli, tagħmel dan fid-dawl tat-test u tal-għan tad-Deċiżjoni Qafas inkwistjoni sabiex jintlaħaq ir-riżultat previst minnha. Dan l-obbligu ta’ interpretazzjoni konformi tad-dritt nazzjonali huwa inerenti għas-sistema tat-Trattat FUE għaliex dan jippermetti lill-qrati nazzjonali li jiżguraw, fil-kuntest tal-ġurisdizzjoni tagħhom, l-effettività sħiħa tad-dritt tal-Unjoni meta dawn jiddeċiedu l-kawżi li jkollhom quddiemhom (ara, f’dan is-sens, b’mod partikolari, is-sentenzi tal-5 ta’ Ottubru 2004, Pfeiffer et, C-397/01 sa C-403/01, Ġabra p. I-8835, punti 113 u 114; kif ukoll tal-24 ta’ Jannar 2012, Dominguez, C-282/10, punt 24).

Ċertament, dan il-prinċipju ta’ interpretazzjoni konformi tad-dritt nazzjonali għandu ċerti limiti. Għalhekk, l-obbligu tal-qorti nazzjonali li tirreferi għall-kontenut ta’ Deċiżjoni Qafas meta din tinterpreta u tapplika r-regoli rilevanti tad-dritt nazzjonali huwa limitat mill-prinċipji ġenerali tad-dritt u ma jistax iservi bħala bażi għal interpretazzjoni contra legem tad-dritt nazzjonali (ara, f’dan is-sens, is-sentenzi ċċitati iktar ’il fuq, Pupino, punt 47, kif ukoll Dominguez, punt 25 u l-ġurisprudenza ċċitata).

Madankollu, il-fatt jibqa’ li l-prinċipju ta’ interpretazzjoni konformi jeħtieġ li l-qrati nazzjonali jagħmlu dak kollu li jinsab fil-kompetenza tagħhom, billi jieħdu inkunsiderazzjoni d-dritt nazzjonali kollu u billi japplikaw metodi ta’ interpretazzjoni rikonoxxuti minnu, sabiex tiġi ggarantita l-effettività sħiħa tad-Deċiżjoni Qafas inkwistjoni u sabiex tinstab soluzzjoni konformi mal-għan imfittex minnha (ara, f’dan is-sens, is-sentenza Dominguez, iċċitata iktar ’il fuq, punt 27 u l-ġurisprudenza ċċitata).

Fil-kawża prinċipali, il-qorti tar-rinviju għandha, għal dan il-għan, tieħu inkunsiderazzjoni mhux biss id-dispożizzjonijiet intiżi għat-traspożizzjoni tad-Deċiżjoni Qafas 2002/584, iżda wkoll il-prinċipji u d-dispożizzjonijiet tal-ordinament ġuridiku nazzjonali li jirregolaw il-konsegwenzi li qorti tista’ tislet minn diskriminazzjoni pprojbita mid-dritt nazzjonali, u b’mod partikolari dawk li jippermettu lill-qorti tirrimedja għal tali diskriminazzjoni sakemm il-leġiżlatur ikun ħa l-miżuri neċessarji għall-eliminazzjoni tagħha.

Kieku tali applikazzjoni tad-dritt nazzjonali kienet possibbli, kienet tkun din il-qorti li jkollha teżamina jekk, fil-kawża prinċipali, jeżistux, bejn il-persuna rikjesta u l-Istat Membru ta’ eżekuzzjoni, abbażi ta’ evalwazzjoni globali tal-elementi oġġettivi li jikkaratterizzaw is-sitwazzjoni ta’ din il-persuna, rabtiet suffiċjenti, b’mod partikolari rabtiet tal-familja, ekonomiċi u soċjali, ta’ natura li juru l-integrazzjoni tagħha fis-soċjetà tal-imsemmi Stat b’mod li hija tkun effettivament tinsab f’sitwazzjoni paragunabbli għal dik ta’ ċittadin nazzjonali.

Fid-dawl ta’ dak kollu premess, ir-risposta għad-domandi magħmula għandha tkun li l-Artikolu 4(6) tad-Deċiżjoni Qafas 2002/584 u l-Artikolu 18 TFUE għandhom jiġu interpretati fis-sens li, minkejja li Stat Membru, fil-kuntest tat-traspożizzjoni tal-imsemmi Artikolu 4(6), jista’ jiddeċiedi li jillimita s-sitwazzjonijiet li fihom l-awtorità ġudizzjarja nazzjonali li teżegwixxi tista’ tirrifjuta li tikkonsenja persuna li taqa’ fil-kamp ta’ applikazzjoni ta’ din id-dispożizzjoni, ma jistgħux jiġu esklużi b’mod assolut u awtomatiku minn dan il-kamp ta’ applikazzjoni ċ-ċittadini ta’ Stati Membri oħra li joqogħdu jew li jirrisjedu fit-territorju tiegħu, ikunu xi jkunu r-rabtiet li dawn għandhom ma’ dan tal-aħħar.

Il-qorti tar-rinviju, filwaqt li għandha tieħu inkunsiderazzjoni d-dritt nazzjonali kollu u tapplika metodi ta’ interpretazzjoni komuni rikonoxxuti minnu, hija obbligata tinterpreta d-dritt nazzjonali, sa fejn huwa possibbli, fid-dawl tat-test kif ukoll tal-għan tad-Deċiżjoni Qafas 2002/584, sabiex tiġi ggarantita l-effettività sħiħa ta’ din id-Deċiżjoni Qafas u tasal għal soluzzjoni konformi mal-għan segwit minnha.

Fuq l-ispejjeż

Peress li l-proċedura għandha, fir-rigward tal-partijiet fil-kawża prinċipali, in-natura ta’ kwistjoni mqajma quddiem il-qorti tar-rinviju, hija din il-qorti li tiddeċiedi fuq l-ispejjeż. L-ispejjeż sostnuti għas-sottomissjoni tal-osservazzjonijiet lill-Qorti tal-Ġustizzja, barra dawk tal-imsemmija partijiet, ma jistgħux jitħallsu lura.

Għal dawn il-motivi, il-Qorti tal-Ġustizzja (Awla Manja) taqta’ u tiddeċiedi:

L-Artikolu 4(6) tad-Deċiżjoni Kwadru [Qafas] tal-Kunsill 2002/584/ĠAI, tat-13 ta’ Ġunju 2002, dwar il-mandat ta’ arrest Ewropew u l-proċeduri ta’ konsenja bejn l-Istati Membri, u l-Artikolu 18 TFUE għandhom jiġu interpretati fis-sens li, minkejja li Stat Membru, fil-kuntest tat-traspożizzjoni tal-imsemmi Artikolu 4(6), jista’ jiddeċiedi li jillimita s-sitwazzjonijiet li fihom l-awtorità ġudizzjarja nazzjonali li teżegwixxi tista’ tirrifjuta li tikkonsenja persuna li taqa’ fil-kamp ta’ applikazzjoni ta’ din id-dispożizzjoni, ma jistgħux jiġu esklużi b’mod assolut u awtomatiku minn dan il-kamp ta’ applikazzjoni ċ-ċittadini ta’ Stati Membri oħra li joqogħdu jew li jirrisjedu fit-territorju tiegħu, ikunu xi jkunu r-rabtiet li dawn għandhom ma’ dan tal-aħħar.

Firem

( *1 ) Lingwa tal-kawża : il-Franċiż.

Top