1.

An gcaithfear Airteagal 12(2) de Threoir (AE) 2015/2302 (1) an 25 Samhain 2015 maidir le taisteal láneagraithe agus socruithe taistil nasctha lena leasaítear Rialachán (CE) Uimh 2006/2004 agus Treoir 2011/83/EU agus lena n-aisghairtear Treoir 90/314/EEC ón gComhairle (“an Treoir maidir le taisteal láneagraithe”) a léiriú sa chaoi go bhforáiltear ceart chun foirceannadh leis – de bhreis ar an gceart dá bhforáiltear in Airteagal 12(1) den Treoir sin – nach mbeidh feidhm ag a iarmhairtí dlíthiúla ach amháin má dhéanann an taistealaí agairt, ina dhearbhú foirceanta, go bhfuil imthosca dosheachanta agus urghnácha a tharlaíonn ag an gceann scríbe nó ina gharchomharsanacht agus a dhéanann difear suntasach d’fheidhmíocht an phacáiste, nó a dhéanann difear suntasach d’iompar paisinéirí chuig an gceann scríbe?

2.

An gcaithfear Airteagal 12(2) den Treoir maidir le taisteal láneagraithe a léiriú sa chaoi nach dtagann deireadh le hoibleagáid táille foirceanta a íoc i gcás nach luann an taistealaí cúis le deireadh a chur leis an bpacáiste agus nach dtugann sé údar leis an bhfoirceannadh ach amháin ina dhiaidh sin faoi threoir imthosca dosheachanta agus urghnácha tráth an fhoirceanta, á chinneadh trí bhíthin prognóis, nó a tharlaíonn tráth an taistil ag an gceann scríbe nó ina gharchomharsanacht agus a dhéanann difear suntasach d’fheidhmíocht an phacáiste, nó a dhéanann difear suntasach d’iompar paisinéirí chuig an gceann scríbe?