1.

Baineann na hiarrataí ar réamhrialú seo le léiriú ar an bhforas do-ghlacthachta atá in Airteagal 33(2)(d) de Threoir 2013/32/AE. ( 2 ) Leis an bhforáil sin, tá na Ballstáit i dteideal a dhearbhú go bhfuil ‘iarratais ina dhiaidh sin’ do-ghlactha, faoi choinníollacha áirithe. De bhun Airteagal 2(q) den Treoir sin, is ionann ‘iarratais ina dhiaidh sin’ agus iarratais ar chosaint idirnáisiúnta a thaisc an duine céanna ‘tar éis cinneadh críochnaitheach a bheith déanta i dtaobh iarratais roimhe sin’. [Aistriúchán neamhoifigiúil]

2.

Ní thugtar le fios sa dá fhoráil an féidir an foras do-ghlacthachta sin a chur i bhfeidhm i gcomhthéacs ina ndéanann an Ballstát céanna measúnú ar an dá iarratas agus sa chomhthéacs sin amháin nó i gcás a bhaineann le roinnt Ballstát freisin, inar sheol Ballstát (Ballstát A) an nós imeachta tearmainn roimhe sin seachas an Ballstát a dtaisctear an ‘t‑iarratas ina dhiaidh sin’ os a chomhair (Ballstát B).

3.

Faoi dhlí na Gearmáine, féadfaidh an Bundesamt für Migration und Flüchtlinge (Oifig na Cónaidhme um Imirce agus Dídeanaithe, an Ghearmáin; ‘Oifig na Cónaidhme’), má chomhlíontar critéir áirithe, a dhearbhú go bhfuil iarratas ar chosaint idirnáisiúnta a taisceadh os a comhair ‘tar éis nós imeachta tearmainn a thabhairt chun críche nár éirigh leis’, maidir leis an iarratasóir céanna, i mBallstát eile. Is mian le Verwaltungsgericht Minden (Cúirt Riaracháin Minden, an Ghearmáin) a fháil amach an bhfuil foráil den sórt sin ag luí le hAirteagal 33(2)(d) de Threoir 2013/32, arna léamh i gcomhar le hAirteagal 2(q) den Treoir sin.

4.

Iarradh ar an gCúirt cheana féin rialú a thabhairt ar an tsaincheist sin. ( 3 ) Mar sin féin, rinne sí a torthaí a theorannú, ar ócáidí roimhe sin, do na cásanna ar leith inar ghlac tríú Stát nó Ballstát an cinneadh críochnaitheach maidir le hiarratas roimhe sin ón duine lena mbaineann, ar cinneadh cé nach raibh Rialachán Cur Chun Feidhme (AE) Uimh. 604/2013 ( 4 ) faoi cheangal ag Treoir 2013/32 ná ag Treoir 2011/95/AE ( 5 ) (eadhon, an Iorua agus an Danmhairg). Sna cásanna seo, iarrtar ar an gCúirt breithniú a dhéanamh ar chur i bhfeidhm fhoras na do-ghlacthachta atá in Airteagal 33(2)(d) de Threoir 2013/32 sa chás ina dtaisceann an duine céanna iarratais ar chosaint idirnáisiúnta i ndiaidh a chéile i mBallstáit éagsúla atá rannpháirteach go hiomlán sa Chomhchóras Eorpach Tearmainn.

5.

In Airteagal 2(q) de Threoir 2013/32, sainmhínítear na téarmaí ‘iarratas ina dhiaidh sin’ mar ‘iarratas nua ar chosaint idirnáisiúnta a dhéantar tar éis cinneadh críochnaitheach a rinneadh maidir le hiarratas roimhe sin, lena n‑áirítear cásanna inar tharraing an t‑iarratasóir an t‑iarratas uaidh siar go sainráite nó cásanna inar dhiúltaigh an t‑údarás cinntitheach d’iarratas tar éis é a bheith tarraingthe siar go hintuigthe i gcomhréir le hAirteagal 28(1)’ den Treoir sin. [Aistriúchán neamhoifigiúil]

6.

Foráiltear le hAirteagal 33 de Threoir 2013/32, dar teideal ‘Iarratais Do-ghlactha’:

‘1.   Sa bhreis ar na cásanna nach ndéantar scrúdú ar iarratas iontu i gcomhréir le Rialachán (AE) Uimh. 604/2013, níl ceangal ar na Ballstáit a scrúdú i dtaobh an gcáilíonn iarratasóir do chosaint idirnáisiúnta i gcomhréir le Treoir 2011/95 i gcás ina meastar an t iarratas a bheith neamh-inghlactha de bhun an Airteagail sin..

2.   Ní fhéadfaidh na Ballstáit a mheas go bhfuil iarratas ar chosaint idirnáisiúnta do-ghlactha ach amháin sna cásanna seo a leanas::

[...]

[...]’

[Aistriúchán neamhoifigiúil]

7.

De bhun Airteagal 40 den Treoir sin, dar teideal ‘Iarratas ina dhiaidh sin’:

‘1.   Más rud é, maidir le duine a bhfuil iarratas ar chosaint idirnáisiúnta i mBallstát déanta aige, go ndéanfaidh sé aon uiríoll breise nó aon iarratas eile ina dhiaidh sin sa Bhallstát céanna, scrúdóidh an Ballstát sin na huiríll bhreise nó gnéithe den iarratas ina dhiaidh sin faoi chuimsiú an scrúdúcháin roimhe sin nó faoi chuimsiú scrúdú an chinnidh atá faoi athbhreithniú nó faoi achomharc, sa mhéid go bhféadfaidh na húdaráis inniúla na gnéithe ar fad atá mar bhunús leis na huiríll bhreise nó leis an iarratas nua a chur san áireamh agus a mheas laistigh den chreat sin..

2.   Chun críche cinneadh a ghlacadh i dtaca le hinghlacthacht an iarratais ar chosaint idirnáisiúnta de bhun Airteagal 33(2)(d), beidh iarratas ar chosaint idirnáisiúnta a dhéantar ina dhiaidh sin faoi réir réamhscrúdú ar dtús i dtaobh gnéithe nó tátail nua a bheith ag eascairt nó a bheith curtha i láthair ag an iarratasóir a bhaineann leis an scrúdú i dtaobh an gcáilíonn an t‑iarratasóir mar thairbhí de chosaint idirnáisiúnta de bhua Threoir 2011/95.

3.   Má chinntear leis an réamhscrúdú dá dtagraítear i mír 2 gur eascair gnéithe nó tátail nua nó gur thug an t‑iarratasóir gnéithe nó tátail nua ar aird a thugann ardú suntasach don dóchúlacht go bhféadfadh an t‑iarratasóir cáiliú mar thairbhí de chosaint idirnáisiúnta de bhua Threoir 2011/95, déanfar an t‑iarratas a scrúdú tuilleadh i gcomhréir le Caibidil II. Féadfaidh na Ballstáit foráil a dhéanamh freisin ar chúiseanna eile maidir le hiarratas ina dhiaidh sin a scrúdú a thuilleadh.

[...]

5.   Nuair nach ndéantar iarratas ina dhiaidh sin a scrúdú tuilleadh de bhun an Airteagail seo, measfar é a bheith do-ghlactha, i gcomhréir le hAirteagal 33(2)(d).

[...]

7.   Maidir le duine ar gá cinneadh aistrithe a dhéanamh ina leith de bhun Rialachán (AE) Uimh. 604/2013, go ndéanann sé uiríll bhreise nó iarratas eile ina dhiaidh sin i mBallstát an aistrithe, scrúdóidh an Ballstát freagrach, mar a shainmhínítear sa Rialachán sin, na huiríll nó na hiarratais ina dhiaidh sin i gcomhréir leis an Treoir seo.’

[Aistriúchán neamhoifigiúil]

8.

Leagtar síos na príomhrialacha substainteacha agus na príomhrialacha nós imeachta lena rialaítear nósanna imeachta tearmainn in Asylgesetz (an Dlí maidir le Tearmann) an 26 Meitheamh 1992 (BGBl. 1992 I, lch. 1126), mar a foilsíodh an 2 Meán Fómhair 2008 (BGBl. 2008 I, lch. 1798), sa leagan is infheidhme maidir leis an díospóid sna príomhimeachtaí (‘AsylG’).

9.

Luaitear an méid seo a leanas i mír 29 de AsylG, dar teideal ‘Iarratais Dho-ghlactha’:

‘(1)   Tá iarratas ar thearmann do-ghlactha más rud é:

[...]

5.   i gcás iarratas ina dhiaidh sin de réir bhrí Airteagal 71 nó dara hiarratas de réir bhrí Airteagal 71a, níor cheart nós imeachta tearmainn nua a sheoladh.’

[Aistriúchán neamhoifigiúil]

10.

Luaitear an méid seo a leanas i mír 71a de AsylG, dar teideal ‘An dara hiarratas’:

‘(1)   Má dhéanann náisiúnach eachtrach, tar éis nós imeachta tearmainn a bheith dúnta trí dhiúltú i dtríú tír shábháilte (Airteagal 26a) a bhfuil feidhm ag forálacha dlíthiúla [an Aontais Eorpaigh] a bhaineann le freagracht as nósanna imeachta tearmainn a phróiseáil ina leith nó lena bhfuil conradh idirnáisiúnta tugtha i gcrích ag Poblacht Chónaidhme na Gearmáine ina leith sin, iarratas ar thearmann a dhéanamh sa chríoch Chónaidhme (an dara hiarratas), ní fhéadfar nós imeachta eile tearmainn a sheoladh ach amháin i gcás ina bhfuil Poblacht Chónaidhme na Gearmáine freagrach as an nós imeachta tearmainn a phróiseáil agus ina gcomhlíontar na coinníollacha a leagtar síos in Airteagal 51(1) go (3) [de VwVfG] mar a foilsíodh an 23 Eanáir 20023 (BGBl. 2003 I, p. 102) déanfaidh an Oifig Cónaidhme an scrúdú ar an méid sin.’

[Aistriúchán neamhoifigiúil]

11.

Tá forálacha ginearálta in VwVfG maidir le nósanna imeachta riaracháin na n‑údarás poiblí. Foráiltear le hAirteagal 51(1) go (2) den Dlí sin:

‘(1)   Ní mór don údarás riaracháin, ar iarratas ón duine lena mbaineann, cinneadh a dhéanamh an ndéanfaidh sé gníomh riaracháin nach bhféadfar achomharc a dhéanamh ina choinne a chur ar ceal nó an leasóidh sé é más rud é::

1. go bhfuil athrú tagtha ina dhiaidh sin ar an staid fhíorasach nó dhlíthiúil ar a raibh an gníomh riaracháin bunaithe i bhfabhar an duine lena mbaineann;

2. go bhfuil fianaise nua tagtha chun cinn as a ndéanfaí cinneadh níos fabhraí ina leith don duine lena mbaineann;

3. i gcomhréir le Mír 580 den Zivilprozessordnung [(Cód an Nós Imeachta Shibhialta)] tá cúiseanna ann an nós imeachta a athoscailt,

(2)   Ní bheidh an t-iarratas inghlactha, ach amháin más rud é, gan locht tromchúiseach a bheith air, foras chun na himeachtaí a ath-oscailt a mhaíomh, i gcomhthéacs an nós imeachta roimhe sin, lena n‑áirítear trí achomharc a dhéanamh i gcoinne an bhirt riaracháin.’

[Aistriúchán neamhoifigiúil]

12.

Is daoine gan stát de bhunadh Palaistíneach iad na hiarratasóirí sna príomhimeachtaí, N.A.K, E.A.K. agus Y.A.K., a bhíodh ina gcónaí i Stráice Gaza. Is í N.A.K., a rugadh i 1985, máthair E.A.K agus Y.A.K.

13.

De réir a ndearbhuithe, tháinig na hiarratasóirí isteach i bPoblacht Chónaidhme na Gearmáine an 11 Samhain 2019 agus d’iarr siad tearmann an 15 Samhain 2019. Chláraigh Oifig na Cónaidhme a n‑iarratais go foirmiúil an 22 Samhain 2019.

14.

Dúirt N.A.K. gur fhág sí Stráice Gaza lena leanaí in 2018, tar éis do Hamas géarleanúint a dhéanamh uirthi mar gheall ar ghníomhaíochtaí polaitiúla a fir chéile, agus gur thaistil siad chun na Gearmáine tríd, inter alia, an Spáinn agus an Bheilg. Bhí cónaí orthu sa Bheilg ar feadh bliana nó mar sin agus bhí iarratais ar chosaint idirnáisiúnta comhdaithe acu ansin.

15.

Chuir N.A.K. in iúl freisin go ndeachaigh a fear céile isteach i bPoblacht Chónaidhme na Gearmáine in 2014 agus go ndearna sé iarratas ar chosaint idirnáisiúnta ansin. Diúltaíodh dá iarratas ar chosaint idirnáisiúnta le cinneadh an 31 Márta 2017, áfach.

16.

D’eisigh Oifig na Cónaidhme iarraidh ar ghabháil ar ais, i gcur i bhfeidhm Airteagail 23, 24 agus 25 de Rialachán Bhaile Átha Cliath III, chuig údaráis inniúla na Spáinne. I litir dar dáta an 28 Samhain 2019, dhiúltaigh na húdaráis sin don iarraidh sin, inar cuireadh in iúl nach raibh siad freagrach as scrúdú a dhéanamh ar iarratais N.A.K. agus a leanaí.

17.

Níor eisigh Oifig na Cónaidhme ach iarraidh ar ghabháil ar ais chuig údaráis na Beilge. Mar sin féin, d’eisigh sí iarraidh ar fhaisnéis chuig na húdaráis sin, agus Airteagal 34 de Rialachán Bhaile Átha Cliath III á chur i bhfeidhm, arb í is aidhm dó comhroinnt faisnéise idir na Ballstáit a éascú.

18.

Ina bhfreagra dar dáta an 5 Márta 2021, thug údaráis na Beilge le fios go ndearna N.A.K. iarratas ar chosaint idirnáisiúnta sa Bheilg an 21 Lúnasa 2018. Diúltaíodh dá hiarratas, áfach, an 5 Iúil 2019, tar éis scrúdú a dhéanamh ar na tuillteanais. Chuir na húdaráis sin in iúl nár léiríodh go hinchreidte, le linn an nós imeachta tearmainn os a gcomhair, go raibh N.A.K. i mbaol géarleanúna nó díobhála tromchúisí ina tír thionscnaimh. Ina theannta sin, chinn siad go bhféadfadh N.A.K. cosaint nó cúnamh a lorg ó Ghníomhaireacht na Náisiún Aontaithe um Fhóirithint agus Oibreacha ar mhaithe le Dídeanaithe Palaistíneacha sa Neasoirthear (UNRWA), ar fhilleadh ar Stráice Gaza di.

19.

Chuir údaráis na Beilge in iúl freisin nach ndearna N.A.K. achomharc in aghaidh an chinnidh sin, cinneadh a bhí críochnaitheach dá bhrí sin.

20.

Le cinneadh an 25 Bealtaine 2021, dhiúltaigh Oifig na Cónaidhme d’iarratais N.A.K. agus a leanaí toisc iad a bheith do-ghlactha agus d’ordaigh sí iad a aistriú go Stráice Gaza.

21.

Go háirithe, mheas Oifig na Cónaidhme, de bhun Airteagal 71a(1) de AsylG, nár ghá nós imeachta nua tearmainn a chur i gcrích i leith na n‑iarratasóirí sna príomhimeachtaí. Go deimhin, dhiúltaigh údaráis na Beilge dá n‑iarratais ar chosaint idirnáisiúnta roimhe sin agus ní raibh aon fhoras ann chun an nós imeachta a athoscailt de bhun Airteagal 51(1) go (3) de VwVfG. I ndáil leis sin, thug Oifig na Cónaidhme dá haire nár athraigh imthosca fíorasacha agus dlíthiúla N.A.K. agus a leanaí agus nár chuir siad fianaise nua isteach.

22.

Thug na hiarratasóirí sna príomhimeachtaí caingean os comhair Verwaltungsgericht Minden (Cúirt Riaracháin Minden), an chúirt a rinne an tarchur, i gcoinne an chinnidh sin an 9 Meitheamh 2021. D'áitigh N.A.K. go mbeadh idirdhealú tromchúiseach os a comhair i Stráice Gaza, ós rud é go raibh foréigean in aghaidh na mban, go háirithe má bhí sí colscartha nó singil, inghlactha go sóisialta ansin. Ina theannta sin, bhí rochtain theoranta ar chúram leighis agus ar obair, agus ní ligfeadh na dálaí neamhbhuana i Stráice Gaza di féin ná dá beirt leanaí a gcostais bhunúsacha mhaireachtála a íoc. Dúirt N.A.K. freisin nach raibh aon tacaíocht teaghlaigh aici i Stráice Gaza, ná nach bhféadfaí a bheith ag súil go gcuirfeadh UNRWA tacaíocht leordhóthanach ar fáil di féin agus dá leanaí. Mhainnigh na húdaráis sa Bheilg na heilimintí sin a chur san áireamh. Mhaígh sí freisin go raibh sé dodhéanta de facto di féin agus dá leanaí filleadh ar Stráice Gaza agus iad féin a chur faoi chosaint UNRWA. I bhfianaise na n‑eilimintí sin, d’áitigh sí nach mór stádas dídeanaí a dheonú dóibh.

23.

Le hordú an 31 Lúnasa 2021, d’ordaigh an chúirt a rinne an tarchur éifeacht fionraíochta chaingean N.A.K. i gcoinne an ordaithe aistrithe atá sa chinneadh atá faoi chonspóid. Tháinig sé ar an gconclúid, maidir leis na barúlacha a cuireadh isteach i gCás C‑8/20, L.R. (Iarratas ar thearmann ar dhiúltaigh an Iorua dó), go raibh amhras ann an raibh Mír 71a de AsylG ag luí le dlí an Aontais.

24.

I bhfianaise na n‑imthosca sin, chinn Verwaltungsgericht Minden (Cúirt Riaracháin Minden) bac a chur ar na himeachtaí agus an cheist seo a leanas a tharchur chuig an gCúirt Bhreithiúnais le haghaidh réamhrialú:

‘An gcaithfear Airteagal 33(2)(d) de Threoir 2013/32/AE, arna léamh i gcomhar le hAirteagal 2(q) den Treoir sin, a léiriú sa chaoi go gcuirtear cosc leis ar reachtaíocht Bhallstáit faoina bhfuil iarratas ar chosaint idirnáisiúnta arna thaisceadh sa Bhallstát sin le diúltú toisc é a bheith do-ghlactha más rud é gur dhiúltaigh Ballstát eile go cinntitheach d’iarratas ar chosaint idirnáisiúnta a taisceadh roimhe sin sa Bhallstát eile sin toisc é a bheith gan bhunús?’

25.

Is náisiúnach de chuid na Liobáine é an t‑iarratasóir sna príomhimeachtaí, M.E.O., a rugadh in 1989. Chuaigh sé isteach i bPoblacht Chónaidhme na Gearmáine an 2 Márta 2020 agus lorg sé tearmann ar an dáta céanna. Chláraigh Oifig na Cónaidhme a iarratas an 30 Aibreán 2020. Tar éis d’Oifig na Cónaidhme cuardach Eurodac a dhéanamh, tháinig amas Chatagóir 1 ar an bPolainn, d’aontaigh údaráis na Polainne, i litir dar dáta an 29 Aibreán 2020, M.E.O. a thógáil ar ais.

26.

Le cinneadh an 25 Meitheamh 2020, dhiúltaigh Oifig na Cónaidhme d’iarratas M.E.O toisc é a bheith do-ghlactha agus d’ordaigh sí é a aistriú chun na Polainne. Dúirt Oifig na Cónaidhme go raibh an Pholainn freagrach as an nós imeachta tearmainn a sheoladh.

27.

An 6 Iúil 2020, thug M.E.O. caingean i gcoinne an chinnidh sin agus rinne sé iarratas ar fhaoiseamh eatramhach os comhair Verwaltungsgericht Düsseldorf (Cúirt Riaracháin, Düsseldorf, an Ghearmáin). Dhiúltaigh an chúirt sin don iarratas sin.

28.

Ag tús mhí na Samhna 2020, chuir Oifig na Cónaidhme in iúl d’údaráis na Polainne, cé go raibh an spriocdháta chun M.E.O. a aistriú chuig an bPolainn fós ar siúl, nárbh fhéidir dul ar aghaidh leis an aistriú toisc gur éalaigh M.E.O..

29.

I litir dar dáta an 2 Feabhra 2021, chuir Oifig na Cónaidhme a cinneadh an 25 Meitheamh 2020 ar neamhní, ar an bhforas go raibh an spriocdháta chun M.E.O. a aistriú imithe in éag. Tar éis iarraidh ar fhaisnéis ó Oifig na Cónaidhme, chuir údaráis na Polainne in iúl, i litir dar dáta an 28 Aibreán 2021, gur scoireadh den nós imeachta tearmainn sa Pholainn an 20 Aibreán 2020. D’fhéadfadh M.E.O. an nós imeachta sin a atosú go dtí mí Eanáir 2021 (is é sin le rá, le linn tréimhse 9 mí dar tús dáta an chinnidh scor den scrúdú), ach bhí sé ródhéanach faoin tráth sin é a atosú.

30.

Le cinneadh an 14 Iúil 2021, dhiúltaigh Oifig na Cónaidhme don iarratas ar thearmann a rinne M.E.O. toisc é a bheith do-ghlactha agus d’ordaigh sí é a aistriú go dtí an Liobáin. Mhínigh Oifig na Cónaidhme, faoi Mhír 71(a)(1) de AsylG, nach raibh aon nós imeachta tearmainn eile le déanamh sa Ghearmáin, ós rud é gur scoireadh den nós imeachta tearmainn sa Pholainn, gan cosaint idirnáisiúnta a fháil ansin do M.E.O.. I ndáil leis sin, thug Oifig na Cónaidhme dá haire nár athraigh staid fhíorasach agus dhlíthiúil M.E.O. ón staid a thuairiscítear ina iarratas roimhe sin sa Pholainn, ná nár cuireadh fianaise nua i láthair.

31.

An 27 Iúil 2021, thionscain M.E.O. caingean i gcoinne an chinnidh sin os comhair Verwaltungsgericht Minden (Cúirt Riaracháin Minden), an chúirt a rinne an tarchur.

32.

Le hordú an 31 Lúnasa 2021, rialaigh an chúirt a rinne an tarchur go raibh éifeacht fionraíochta ag an gcaingean a thionscain M.E.O. i gcoinne an ordaithe aistrithe atá i gcinneadh Oifig na Cónaidhme. Thairis sin, thug sé le fios go raibh amhras air maidir le léiriú an choincheapa ‘iarratas ina dhiaidh sin’ agus maidir le comhoiriúnacht Mhír 71(a) de AsylG le dlí an Aontais.

33.

I bhfianaise na n‑imthosca sin, chinn Verwaltungsgericht Minden (Cúirt Riaracháin Minden) bac a chur ar na himeachtaí agus na ceisteanna seo a leanas a tharchur chuig an gCúirt Bhreithiúnais le haghaidh réamhrialú:

34.

Cláraíodh na hiarrataí ar réamhrialú, dar dáta an 28 Deireadh Fómhair 2022, ag an gCúirt Bhreithiúnais an 1 Márta 2023 (i gCás C‑123/23) agus an 28 Márta 2023 (i gCás C‑202/23).

35.

Le cinneadh ó Uachtarán na Cúirte an 10 Bealtaine 2023, rinneadh Cásanna C‑123/23 agus C‑202/23 a uamadh chun críocha an nós imeachta i scríbhinn agus an nós imeachta ó bhéal agus an bhreithiúnais.

36.

Chuir Poblacht Chónaidhme na Gearmáine, Rialtas na Fraince, chomh maith leis an gCoimisiún Eorpach barúlacha i scríbhinn isteach. Rinneadh ionadaíocht ar Phoblacht Chónaidhme na Gearmáine agus ar an gCoimisiún ag an éisteacht a tionóladh an 29 Feabhra 2024.

37.

Is féidir a shamhlú go héasca, chun an seans is mó is féidir a bheith aige nó aici cosaint idirnáisiúnta a fháil, go bhféadfadh sé go mbeadh iarrthóir tearmainn ag iarraidh iarratais ar chosaint idirnáisiúnta a thaisceadh i níos mó ná Ballstát amháin. Is maith is eol do reachtas an Aontais a thábhachtaí atá sé bacainní sa chóras a sheachaint mar thoradh ar an oibleagáid atá ar údaráis na mBallstát iarratais iolracha ón iarratasóir céanna a scrúdú, agus chun ‘siopadóireacht dlínse’ a sheachaint, ( 6 ) tá forálacha sonracha i Rialachán Bhaile Átha Cliath III atá ceaptha chun an chaoi a gcaitear le hiarratais ón duine céanna a theorannú d’aon Bhallstát amháin ( 7 ) agus, ar an gcaoi sin, ‘gluaiseachtaí tánaisteacha’ a theorannú. ( 8 ) Go bunúsach, tá sásra um ‘ionad ilfhreastail’ curtha ar bun aige, arb é is cuspóir dó iarrthóirí tearmainn a dhíspreagadh ó roinnt nósanna imeachta tearmainn a thionscnamh i mBallstáit éagsúla (Ballstáit A, B, agus mar sin de) ag an am céanna, nó i ndiaidh a chéile, trí nós imeachta tearmainn a thionscnamh i mBallstát B, C, agus mar sin de, a luaithe a dhúnfar nó a scoirfear nós imeachta tearmainn i mBallstát A.

38.

Tosóidh mé trí chur síos a dhéanamh ar fhorálacha Rialachán Bhaile Átha Cliath III atá glactha go sainráite ag reachtas an Aontais Eorpaigh chun cosc a chur ar an gcás sin (A). Scrúdóidh mé ansin an féidir leis na Ballstáit an réiteach sin a fhorlíonadh trína chur ar chumas a n‑údarás inniúil agus a gcúirteanna a dhearbhú, i gcoinníollacha áirithe, go bhfuil iarratas a taisceadh tar éis nós imeachta tearmainn maidir le hiarratas roimhe sin ón duine céanna a bheith curtha i gcrích ag Ballstát eile, agus Airteagal 33(2)(d) de Threoir 2013/32 á chur i bhfeidhm, arna léamh i gcomhar le hAirteagal 2(q) de (B). Go deimhin, baineann an phríomhcheist a ardaíodh sna cásanna seo le hinfheidhmeacht na bhforálacha sin i gcás a bhaineann le Ballstáit éagsúla, eadhon go ndéanann duine iarratas ar thearmann i mBallstát B (sa chás seo, an Ghearmáin), cé go bhfuil nós imeachta tearmainn seolta cheana féin, maidir le hiarratas roimhe sin ón duine céanna, i mBallstát A (sa chás seo, an Bheilg agus an Pholainn faoi seach).

39.

D’fhonn iarratais ar chosaint idirnáisiúnta a bheith á ndéanamh ag an duine céanna i mBallstáit éagsúla a dhíspreagadh, tá forálacha glactha ag reachtas an Aontais Eorpaigh, i Rialachán Bhaile Átha Cliath III, go scrúdóidh Ballstát amháin na hiarratais sin (‘an Ballstát atá freagrach’). Go sonrach, in Airteagal 18(1)(b) go (d) den Rialachán sin, cuirtear in iúl go bhfuil sé d’oibleagáid ar an mBallstát atá freagrach iarratasóir a ‘ghabháil ar ais’ má thaisc sé iarratas i mBallstát eile. ( 9 )

40.

Sonraítear an ‘nós imeachta um ghabháil ar ais’ in Airteagail 23 go 25 de Rialachán Bhaile Átha Cliath III. Cuirtear tús leis an nós imeachta sin nuair a eisíonn an ‘Ballstát iarrthach’ (is é sin le rá, an Ballstát ina bhfuil an t‑iarratasóir lonnaithe) ‘iarraidh ar ghabháil ar ais’ chuig an mBallstát atá freagrach. Má chuirtear i gcrích go rathúil é, is é an toradh a bheidh air aistriú an iarratasóra ón mBallstát iarrthach chuig an mBallstát eile sin. Sonraítear na rialacha mionsonraithe agus na teorainneacha ama don aistriú in Airteagal 29 den Rialachán sin.

41.

Tuigim ó na forálacha sin go n‑áirítear ar na cásanna inar féidir leis an mBallstát iarrthach ‘iarraidh ar ghabháil ar ais’ a eisiúint, ar an gcéad dul síos, i gcás ina ndéanann náisiúnach tríú tír nó duine gan stát iarratas ar thearmann sa Bhallstát sin le linn don Bhallstát atá freagrach a iarratas nó a hiarratas a scrúdú nó tar éis dó nó di a iarratas nó a hiarratas a tharraingt siar os comhair an Bhallstáit sin (Airteagal 18(b) agus (c) de Rialachán Bhaile Átha Cliath III) agus, ar an dara dul síos, i gcás ina ndéanann sé nó sí amhlaidh tar éis don Bhallstát atá freagrach a iarratas nó a hiarratas a dhiúltú (Airteagal 18(d) den Rialachán sin). Tuigim go bhfreagraíonn an chéad staid do na fíorais sna príomhimeachtaí i gCás C‑202/23, ós rud é go raibh an nós imeachta tearmainn sa Pholainn, maidir le hiarratas M.E.O. roimhe sin, fós ar siúl nuair a ‘rinne’ sé a iarratas os comhair Oifig na Cónaidhme. Mar sin féin, cuireadh deireadh leis an nós imeachta sin, agus Airteagal 28(1) de Threoir 2013/32 á chur i bhfeidhm, cúpla lá ina dhiaidh sin, ar an bhforas gur tharraing M.E.O. siar go hintuigthe a iarratas roimhe sin os comhair údaráis na Polainne. Cumhdaítear leis an dara cás na fíorais sna príomhimeachtaí i gCás C‑123/23.

42.

Dá bhrí sin, sa dá chás, bhí réiteach ‘soiléir’ ar fáil d’Oifig na Cónaidhme, ionas nach gcaithfí scrúdú a dhéanamh ar na hiarratais a thaisc N.A.K. agus a leanaí, ar thaobh amháin, agus M.E.O., ar an taobh eile. Go deimhin, d’fhéadfadh sé ‘iarraidh ar ghabháil ar ais’ a eisiúint chuig an bPolainn agus chuig an mBeilg faoi seach agus aistriú na ndaoine sin chuig na Ballstáit sin a eagrú. Go deimhin, d’eisigh Oifig na Cónaidhme iarraidh den sórt sin i gCás C‑202/23. Prima facie, d’fhéadfadh sé, dá bhrí sin, nach mbeadh gá le cead a thabhairt do na Ballstáit brath ar uirlis eile (eadhon, foras na do-ghlacthachta atá in Airteagal 33(2)(d) de Threoir 2013/32), in imthosca den sórt sin.

43.

Mar sin féin, mar a mhíneoidh mé anois (agus mar a léiríonn na fíorais sna príomhimeachtaí), d’fhéadfadh constaicí a bheith ann maidir le cur chun feidhme ‘nósanna imeachta um ghabháil ar ais’. Thairis sin, tá sé curtha in iúl go soiléir ag reachtas an Aontais nach bhfuil sé d’oibleagáid ar na Ballstáit dul i muinín na nósanna imeachta sin.

44.

Ní thiocfaidh ‘nósanna imeachta a ghlacadh ar ais’ chun críche sna cásanna seo a leanas. Ar an gcéad dul síos, d’fhéadfadh sé nach gcomhlíonfadh an Ballstát ina ndearna an t‑iarratasóir ‘iarratas ina dhiaidh sin’ (Ballstát B) an sprioc-am chun ‘iarraidh ar ghabháil ar ais’ a eisiúint don Bhallstát atá freagrach (Ballstát A). ( 10 ) I gcás inarb amhlaidh an cás, beidh Ballstát B freagrach as scrúdú a dhéanamh ar ‘iarratas ina dhiaidh sin’ an duine lena mbaineann in ionad Bhallstát A. ( 11 ) Ar an dara dul síos, ag glacadh leis go n‑eisíonn Ballstát B an ‘iarraidh ar ghabháil ar ais’ go tráthúil, féadfaidh an Ballstát iarrthach (Ballstát A) diúltú an duine lena mbaineann a ghabháil ar ais, mar shampla ar an bhforas nach é, i ndáiríre, an Ballstát atá freagrach as scrúdú a dhéanamh air. ( 12 ) Go deimhin, is é sin a tharla i gCás C‑123/23: d’eisigh Oifig na Cónaidhme iarraidh ar ghabháil ar ais ar dtús chuig údaráis inniúla na Spáinne, a dhiúltaigh di, toisc gur mheas siad nach raibh siad freagrach as scrúdú a dhéanamh ar iarratais N.A.K. agus a leanaí, ós rud é go ndearna na daoine sin, idir an dá linn, iarratas ar thearmann sa Bheilg agus gur scrúdaigh údaráis na Beilge a n‑éilimh. Ar an tríú dul síos, fiú má ghlacann Ballstát A leis an iarratasóir a ghabháil ar ais, d’fhéadfadh sé, mar sin féin, go mainneodh Ballstát B é nó í a aistriú ar ais chuig Ballstát A, i gcomhréir leis na teorainneacha ama a leagtar amach in Airteagal 29 de Rialachán Bhaile Átha Cliath III. I gcás den sórt sin, scaoilfear Ballstát A óna oibleagáid an duine lena mbaineann a ghabháil ar ais agus aistreofar freagracht chuig Ballstát B. ( 13 ) Seo a tharla i gCás C‑202/23: níor éirigh le hOifig na Cónaidhme M.E.O. a aistriú ar ais go dtí an Pholainn laistigh den teorainn ama is infheidhme (toisc gur éalaigh sé) agus, dá bhrí sin, bhí sí freagrach as scrúdú a dhéanamh ar a iarratas.

45.

Ina theannta sin, níl sé d’oibleagáid ar na Ballstáit dul i muinín nósanna imeachta um ghabháil ar ais. Go deimhin, ní thugtar le fios in Airteagal 23(1) de Rialachán Bhaile Átha Cliath III ach go ‘bhféadfaidh’ Ballstát B ( 14 )‘a iarraidh’ ar Bhallstát A an duine lena mbaineann a ghabháil ar ais. Thairis sin, leis an ‘gclásal lánroghnach’ a leagtar síos in Airteagal 17(1) den Rialachán sin, tugtar cead do gach Ballstát a chinneadh ‘iarratas ar chosaint idirnáisiúnta a taisceadh leis’ a scrúdú. Is léir ón tarchur chun réamhrialú i gCás C‑123/23, tar éis diúltú dá ‘iarraidh ar ghabháil ar ais’ chuig údaráis na Spáinne, gur dhearbhaigh Poblacht Chónaidhme na Gearmáine go raibh sí freagrach as scrúdú a dhéanamh ar iarratais N.A.K. agus a leanaí a taisceadh, ar bhonn Airteagal 17(1) de Rialachán Bhaile Átha Cliath III. Mhínigh an Ballstát sin ag an éisteacht gurbh é an fáth ar bhraith sé ar an bhforáil sin go raibh sé, faoin am sin, ródhéanach, in aon chás, ‘iarraidh ar ghabháil ar ais’ eile a eisiúint go tráthúil chuig údaráis na Beilge.

46.

Sna cásanna go léir a bhfuil cur síos díreach déanta agam orthu, féadfaidh freagracht as iarratas a scrúdú aistriú, dá bhrí sin (agus, sna cásanna atá idir lámha sna príomhimeachtaí, rinne sé amhlaidh), ón mBallstát a ndearna an duine céanna lena mbaineann iarratas ar thearmann os a chomhair roimhe sin, Ballstát A (in casu, an Bheilg agus an Pholainn) go Ballstát ar taisceadh iarratas os a chomhair, Ballstát B (in casu, an Ghearmáin).

47.

Is sa chomhthéacs sin nach mór breithniú a dhéanamh ar an aon cheist amháin i gCás C‑123/23 agus ar na ceithre cheist i gcás C‑202/23.

48.

Sna ranna ina dhiaidh sin, tabharfaidh mé na cúiseanna a gcreidim nach mór Airteagal 33(2)(d) de Threoir 2013/32, arna léamh i gcomhar le hAirteagal 2(q) den Treoir sin, a léiriú sa chaoi nach n‑eisiatar leo, i gcás inarb é Ballstát B (in casu, an Ghearmáin) an Ballstát atá freagrach as scrúdú a dhéanamh ar an iarratas a rinneadh os a chomhair in ionad Bhallstát A, go bhféadfaidh údaráis Bhallstát B ‘iarratas ina dhiaidh sin’ arna thaisceadh a dhiúltú toisc é a bheith do-ghlactha, cé nach iad na húdaráis sin a sheol an nós imeachta tearmainn maidir le hiarratas a rinne an duine céanna roimhe sin, ach údaráis Bhallstát A (2).

49.

Sula ndéanfaidh mé amhlaidh, áfach, tosóidh mé ag míniú cén fáth a measaim, gan beann ar na forálacha sin a bheith i bhfeidhm i gcomhthéacs idir-Bhallstáit den sórt sin, nach féidir, ar aon nós, diúltú d’iarratas amhail an t‑iarratas a rinne M.E.O. i gCás C‑202/23 toisc é a bheith do-ghlactha agus Airteagal 33(2)(d) de Threoir 2013/32 á chur i bhfeidhm. Go deimhin, chun go mbeidh feidhm ag an bhforas do-ghlacthachta atá san fhoráil sin, is é an chéad réamhriachtanas nach mór don iarratas a bheith ina ‘iarratas ina dhiaidh sin’, de réir bhrí Airteagal 2(q) den Treoir sin, lena nglactar leis gur ghlac údaráis Bhallstát A ‘cinneadh críochnaitheach’ maidir le hiarratas roimhe sin ón duine lena mbaineann. Mar a mhíneoidh mé, ní chomhlíonann iarratas amhail an t‑iarratas a chuir M.E.O. isteach an ceanglas sin (1).

50.

Sonraíonn an chúirt a rinne an tarchur go bhfuil iarratas M.E.O. os comhair Oifig na Cónaidhme dar dáta an 2 Márta 2020 agus gur cláraíodh é an 30 Aibreán 2020. Tugann sé le fios freisin gur scoireadh den nós imeachta tearmainn sa Pholainn, maidir le hiarratas M.E.O. roimhe sin, agus Airteagal 28(1) de Threoir 2013/32 ( 15 ) á chur i bhfeidhm, an 20 Aibreán 2020, ar an bhforas gur tharraing M.E.O. a iarratas siar go hintuigthe. Mar sin féin, d’fhéadfaí an nós imeachta sin a atosú go dtí mí Eanáir 2021.

51.

I ndáil leis sin, tugaim faoi deara go bhforáiltear le hAirteagal 2(q) de Threoir 2013/32 go gcumhdaítear leis na téarmaí ‘iarratas ina dhiaidh sin’ an cás ina ndéantar iarratas eile ‘tar éis cinneadh críochnaitheach a bheith déanta i dtaobh iarratas roimhe sin, lena n‑áirítear [...] cásanna inar dhiúltaigh an t‑údarás cinntitheach d’iarratas tar éis é a bheith tarraingthe siar go hintuigthe i gcomhréir le hAirteagal 28(1)’ den Treoir sin [Aistriúchán neamhoifigiúil]. Dá bhrí sin, ní hionann an fíoras gur dúnadh an nós imeachta tearmainn maidir le hiarratas roimhe sin ón duine lena mbaineann ar bhonn an Airteagail sin agus gur tharraing an duine sin siar go hintuigthe iarratas den sórt sin, ann féin, agus bac ar iarratas a thíolaic sé ina dhiaidh sin a mheas mar ‘iarratas ina dhiaidh sin’, de réir bhrí na forála sin.

52.

Mar sin féin, mar a thugann an Coimisiún le fios, agus an ceart aige, i gcás den sórt sin, ionas go dtiocfadh iarratas faoi raon feidhme an tsainmhínithe ar ‘iarratas ina dhiaidh sin’, atá in Airteagal 2(q) de Threoir 2013/32, ní mór, ar an gcéad dul síos, an cinneadh chun deireadh a chur leis an nós imeachta tearmainn roimhe sin a bheith glactha cheana féin ag Ballstát A faoin tráth a dhéanfaidh an duine lena mbaineann a iarratas nó a hiarratas i mBallstát B. ( 16 ) Ar an dara dul síos, ní fhéadfaidh an duine sin an deis a bheith aige nó aici an nós imeachta sin a atosú (seachas sin, ní féidir a mheas gur cinneadh críochnaitheach é an cinneadh).

53.

Aontaím leis an gCoimisiún nach gcomhlíonann iarratas den sórt sin a rinne M.E.O. os comhair na hOifige Cónaidhme an chéad cheanglas sin. Go deimhin, nuair a thaisc M.E.O. a iarratas os comhair na hOifige Cónaidhme an 2 Márta 2020, ní raibh cinneadh údaráis na Polainne maidir le scor den nós imeachta tearmainn i ndáil lena iarratas roimhe sin (dar dáta an 20 Aibreán 2020) glactha go fóill fiú.

54.

I ndáil leis sin, tá amhras ar an gcúirt a rinne an tarchur an é an dáta ábhartha é an dáta a rinne M.E.O a iarratas sa Ghearmáin. De réir na cúirte sin, d’fhéadfadh sé gurb é an dáta ábhartha freisin an dáta a cláraíodh an t‑iarratas sin nó an dáta a tháinig freagracht ar Oifig na Cónaidhme as scrúdú a dhéanamh air (ar dátaí iad a tháinig an dá cheann acu i ndiaidh ghlacadh chinneadh údaráis na Polainne scor den nós imeachta tearmainn atá ar feitheamh os a gcomhair). Tugaim faoi deara, áfach, go luaitear in Airteagal 2(q) de Threoir 2013/32 nach féidir iarratas a mheas mar ‘iarratas ina dhiaidh sin’ ach amháin má dhéantar iarratas den sórt sin ‘tar éis... cinneadh a bheith déanta i dtaobh iarratas roimhe sin ón duine céanna’. ( 17 ) [Aistriúchán neamhoifigiúil] Tuigim go dtagraíonn an téarma ‘déanta’ do thráth atá éagsúil ní hamháin ón tráth ina ndearbhaíonn an t‑údarás sin go bhfuil sé freagrach as scrúdú a dhéanamh air ach freisin do thráth ina gcláraítear an t‑iarratas agus go gcomhfhreagraíonn sé, i gcás C‑202/23, do dháta an 2 Márta 2020 (an dáta a shonraítear ar iarratas M.E.O.). Go deimhin, níl aon fhoirmiúlachtaí riaracháin i gceist leis an ngníomh lena ndéantar iarratas ar chosaint idirnáisiúnta. ( 18 ) Eascraíonn an léiriú sin, go háirithe, as Airteagal 6(1) den Treoir sin ina sonraítear ‘nuair a dhéanfaidh duine iarratas ar chosaint idirnáisiúnta..., déanfar an clárú, ar a dhéanaí, 3 lá oibre tar éis chur isteach na hiarrata. [Aistriúchán neamhoifigiúil]

55.

Maidir leis an dara ceanglas a luaigh mé i mír 53 thuas, táim den tuairim nach gcomhlíonann iarratas M.E.O. os comhair na hOifige Cónaidhme an ceanglas sin freisin toisc, nuair a rinne M.E.O. an t‑iarratas sin, go bhféadfadh sé leanúint den nós imeachta os comhair údaráis na Polainne go dtí an 20 Eanáir 2021.

56.

I ndáil leis sin, meabhraím nach mór Airteagal 28(1) de Threoir 2013/32 a léamh i gcomhar le hAirteagal 28(2) di, lena bhforáiltear go n‑áiritheoidh na Ballstáit go mbeidh iarratasóir a ndearnadh cinneadh ina leith scor den nós imeachta tearmainn i dteideal, le linn tréimhse naoi mí ar a laghad, a iarraidh go n‑athosclófaí a chás nó a cás nó iarratas nua a dhéanamh, agus ‘nach [mbeidh iarratas den sórt sin] faoi réir an nós imeachta dá dtagraítear in Airteagail 40 agus 41.’ ( 19 ) [Aistriúchán neamhoifigiúil] Ós rud é go sonraítear in Airteagail 40 agus 41 de Threoir 2013/32 an nós imeachta is infheidhme maidir le ‘hiarratais ina dhiaidh sin’, is léir dom nach féidir, in imthosca ar bith, iarratas a taisceadh roimh dheireadh na tréimhse naoi mí sin nó níos mó (tráth ar féidir an nós imeachta tearmainn i mBallstát A a atosú fós) a mheas mar ‘iarratas ina dhiaidh sin, de réir bhrí Airteagal 2(q) de. ( 20 )

57.

I bhfianaise na n‑eilimintí sin, molaim don Chúirt Bhreithiúnais na ceithre cheist i gcás C‑202/23 a fhreagairt sa mhéid is nach bac ann féin é an fíoras gur cuireadh clabhsúr leis an nós imeachta tearmainn maidir le hiarratas roimhe sin ar chosaint idirnáisiúnta an duine lena mbaineann le cinneadh scor de, arna ghlacadh ar bhonn Airteagal 28(1) de Threoir 2013/32, ar iarratas a thíolaic an duine céanna ina dhiaidh sin a mheas mar ‘iarratas ina dhiaidh sin’ de réir bhrí Airteagal 2(q) den Treoir sin. Mar sin féin, ní féidir a mheas go dtagann iarratas den sórt sin faoi raon feidhme na forála sin, agus ní féidir feidhm a bheith ag an bhforas do-ghlacthachta atá in Airteagal 33(2)(d) de Threoir 2013/32, mura bhfuil an cinneadh chun scor den nós imeachta tearmainn i ndáil leis an iarratas roimhe sin glactha go fóill nó má tá an deis fós ag an duine lena mbaineann filleadh ar an nós imeachta sin. I ndáil leis sin, sonraítear le hAirteagal 28(2) den Treoir sin go ‘bhféadfaidh na Ballstáit foráil a dhéanamh ar theorainn ama 9 mí ar a laghad’ [Aistriúchán neamhoifigiúil], ar féidir an nós imeachta a atosú lena linn. Is faoi na Ballstáit atá sé, ina ndlí náisiúnta, a chinneadh cad é an teorainn ama sin, fad is nach lú í ná an t‑íosmhéid naoi mí a leagtar síos leis an bhforáil sin.

58.

D’fhonn a bheith soiléir, má dhéanann iarrthóir tearmainn iarratas ar chosaint idirnáisiúnta i mBallstát B sula nglacfar an cinneadh scor den nós imeachta tearmainn i mBallstát A nó sula rachaidh an teorainn ama chun an nós imeachta sin a atosú in éag, níl de rogha ag Ballstát B ach dul i muinín an ‘nós imeachta um ghabháil ar ais’ a shonraítear i Rialachán Bhaile Átha Cliath III nó a dhearbhú go bhfuil sé féin freagrach as scrúdú a dhéanamh ar an iarratas a rinneadh os a chomhair (i gcur i bhfeidhm Airteagal 17(1) de) agus leanúint ar aghaidh le scrúdú iomlán a dhéanamh ar thuillteanas éilimh an iarratasóra. ( 21 )

59.

Níl an fhadhb a shainaithin mé sa roinn roimhe seo ina saintréith den staid atá idir lámha i gcás C‑123/23. Tugann an chúirt a rinne an tarchur le fios, faoin am a rinne N.A.K. agus a leanaí iarratas ar thearmann os comhair na hOifige Cónaidhme, gur cuireadh deireadh leis an nós imeachta tearmainn os comhair Bhallstát A (an Bheilg) ina leith le cinneadh críochnaitheach diúltach. Go deimhin, dhiúltaigh údaráis na Beilge d’éilimh N.A.K. agus a leanaí i gcinneadh nach raibh aon achomharc ina choinne. Dá bhrí sin, ghlac na húdaráis sin ‘cinneadh críochnaitheach’, de réir bhrí Airteagal 2(q) de Threoir 2013/32, arna léamh i gcomhar le hAirteagal 2(e) den Treoir sin, lena bhforáiltear ‘go gciallaíonn ‘cinneadh críochnaitheach’ cinneadh maidir le stádas dídeanaí nó stádas cosanta coimhdí a dheonú don náisiúnach tríú tír nó don duine gan stát de bhun Threoir [2011/95] agus nach bhfuil faoi réir leighis a thuilleadh’. [Aistriúchán neamhoifigiúil]

60.

I bhfianaise an mhéid sin, is ( 22 ) féidir le Poblacht Chónaidhme na Gearmáine, tar éis di a dhearbhú go bhfuil sí freagrach as iarratais N.A.K. agus a leanaí a scrúdú, an foras do-ghlacthachta atá in Airteagal 33(2)(d) de Threoir 2013/32 a chur i bhfeidhm, ag brath fós ar an bhforáil sin, arna léamh i gcomhar le hAirteagal 2(q) di, lena gceanglaítear nach mór an t‑iarratas roimhe sin agus an ‘[t‑]iarratas ina dhiaidh sin’ a bheith tíolactha sa Bhallstát céanna.

61.

D’fhonn a mhíniú cén fáth, i mo thuairimse, nach bhforchuirtear ceanglas den sórt sin leis na forálacha sin, rachaidh mé ar aghaidh le léiriú téacsúil, comhthéacsúil agus teileolaíoch ar Airteagal 33(2)(d) de Threoir 2013/32, arna léamh i gcomhar le hAirteagal 2(q) de.

62.

Le hAirteagal 33 de Threoir 2013/32, dar teideal ‘Iarratais do-ghlactha’, tugtar isteach liosta eisceachtaí ón riail réamhshocraithe ar dá bhun a dhéanfaidh údaráis inniúla na mBallstát scrúdú ar iarratais ar chosaint idirnáisiúnta ar thuillteanais. ( 23 ) Foráiltear leis, sa dara mír de, ‘nach bhféadfar’ a mheas go bhfuil iarratas ar chosaint idirnáisiúnta do-ghlactha ‘ach amháin’ má tá feidhm ag ceann de na forais a liostaítear sa mhír sin. Tuigim ón bhforáil sin, ar an gcéad dul síos, nach bhfuil sé d’oibleagáid ar na Ballstáit a dhearbhú go bhfuil aon iarratas do-ghlactha. Ar an dara dul síos, níl cead ag na Ballstáit forais bhreise do-ghlacthachta a sholáthar ina reachtaíocht. ( 24 )

63.

Sna coinníollacha sin, is léir dom nach mór an foras do-ghlacthachta atá in Airteagal 33(2)(d) den Treoir sin, a bhfuil feidhm aige maidir le ‘[h]iarratais ina dhiaidh sin’, a thuiscint mar fhoras roghnach agus uileghabhálach araon chun a dhearbhú go bhfuil iarratais den sórt sin do-ghlactha. Dá bhrí sin, tá infheidhmeacht an fhorais sin i gcomhthéacs ina bhfuil roinnt Ballstát rannpháirteach go hiomlán sa Chomhchóras Eorpach Tearmainn ag brath ar cé acu atá nó nach bhfuil foclaíocht Airteagal 33(2)(d) de Threoir 2013/32, arna léamh i gcomhar le hAirteagal 2(q) de, leathan go leor chun an fhéidearthacht sin a chur san áireamh.

64.

I ndáil leis sin, tugaim faoi deara nach léirítear in Airteagal 33(2)(d) de Threoir 2013/32 gur gá gurb é an Ballstát céanna a sheol an nós imeachta tearmainn maidir le hiarratas roimhe sin ón duine lena mbaineann, ar cuireadh clabhsúr leis le cinneadh críochnaitheach, an Ballstát ina ndéanann an duine lena mbaineann iarratas ar thearmann ina dhiaidh sin. Go deimhin, tá dhá choinníoll shainráite san fhoráil sin, is iad sin, ar an gcéad dul síos, gur ‘iarratas ina dhiaidh sin’ é an t‑iarratas agus, ar an dara dul síos, ‘nár eascair nó nár thug an t‑iarratasóir ar aird gnéithe nó tátail nua ar bith i dtaca leis an scrúdú i dtaobh an gcáilíonn an t‑iarratasóir mar thairbhí de chosaint’. [Aistriúchán neamhoifigiúil] Ní thugtar le fios cén áit nach mór an nós imeachta tearmainn sin a bheith curtha i gcrích – saincheist a bhaineann, i mo thuairimse, leis an gcéad choinníoll. Tá Airteagal 2(q) den Treoir sin chomh haonchiallach céanna ina leith sin.

65.

Mar a luaigh mé cheana sa réamhrá thuas, léirigh an Chúirt Bhreithiúnais an chéad choinníoll a leagtar amach in Airteagal 33(2)(d) de Threoir 2013/32 sa chaoi go gcuirtear cosc leis ar iarratas a mheas mar ‘iarratas ina dhiaidh sin’ i gcás ina dtaisctear é tar éis scrúdú a bheith déanta ar iarratas ón duine céanna ag tríú Stát (an Iorua) nó ag Ballstát (an Danmhairg) atá faoi cheangal ag Rialachán Bhaile Átha Cliath III, ach ní ag an Treoir sin ná ag Treoir 2011/95. Tá an chonclúid sin bunaithe aici ar an bhfíoras nach mór an cinneadh críochnaitheach maidir le hiarratas roimhe sin ón duine lena mbaineann a bheith glactha ag Stát atá faoi cheangal ag an treoir dheireanach sin. Mar sin féin, chuir an Chúirt in iúl go sainráite go bhfuil a conclúid ‘gan dochar don cheist ar leith eadhon an bhfuil feidhm ag an gcoincheap ‘iarratas ina dhiaidh sin’ maidir le hiarratas breise ar chosaint idirnáisiúnta a dhéantar chuig Ballstát tar éis do Bhallstát eile [atá faoi cheangal ag an Treoir sin], trí chinneadh críochnaitheach, diúltú d’iarratas roimhe sin’. ( 25 ) [Aistriúchán eamhoifigiúil] Dá réir sin, d'fhág sí an cheist sin neamh-iata.

66.

Ba mhaith liom a chur leis, maidir leis an dara coinníoll a leagtar amach in Airteagal 33(2)(d) de Threoir 2013/32, gur chinn an Chúirt, i gcomhthéacs inar iarradh uirthi rialú a thabhairt ar bhrí an choincheapa ‘gnéithe nua nó tátail nua’ [Aistriúchán neamhoifigiúil] de réir bhrí Airteagal 33(2)(d) agus Airteagal 40(2) agus (3) de Threoir 2013/32, nach mór léiriú leathan a dhéanamh ar na cásanna ina gceanglaítear leis an Treoir sin ‘iarratas ina dhiaidh sin’ a bheith inghlactha. ( 26 ) I ndáil leis sin, mheabhraigh sí, seachas sna cásanna a chumhdaítear leis na forais a liostaítear in Airteagal 33(2) den ionstraim sin, go gceanglaítear ar údaráis na mBallstát, mar a mhínigh mé cheana i mír 62 thuas, scrúdú a dhéanamh ar iarratais ar chosaint idirnáisiúnta ar na tuillteanais. Mar sin féin, níl ach ábharthacht theoranta ag an mbreithiúnas sin maidir leis an tsaincheist a ardaíodh sna cásanna seo. Go deimhin, ní féidir a mheas ó chonclúidí sin na Cúirte gur cheart riachtanas nach n‑áirítear expressis verbis in Airteagal 33(2)(d) de Threoir 2013/32 (is é sin nach féidir a dhearbhú go bhfuil iarratas do-ghlactha mar ‘iarratas ina dhiaidh sin’ ach amháin má dhéantar é i mBallstát a ghlac cinneadh críochnaitheach maidir le hiarratas roimhe sin ón duine céanna) agus nach mbaineann leis an dara ceann, ach leis an gcéad cheann de na coinníollacha a leagtar síos san fhoráil sin, a léamh as.

67.

Tagaim ar an gconclúid sa roinn seo trína thabhairt ar aird gur chuir an Chúirt in iúl cheana féin, cé gur i gcás sonrach ( 27 ) nár bhain le hAirteagal 33(2)(d) de Threoir 2013/32, ach leis an bhforáil chomhfhreagrach de Threoir 2005/85/CE, ( 28 ) a raibh feidhm aici sular tháinig Treoir 2013/32 i bhfeidhm, go bhféadfadh an dara Ballstát sin a dhearbhú go bhfuil iarratas a rinneadh i mBallstát do-ghlactha tar éis iarratas comhionann roimhe sin ón duine céanna a dhiúltú le cinneadh críochnaitheach i mBallstát eile (an chéad Bhallstát). ( 29 )

68.

I bhfianaise na n‑eilimintí sin, aontaím le Poblacht Chónaidhme na Gearmáine go bhfuil foclaíocht Airteagal 33(2)(d) agus Airteagal 2(q) de Threoir 2013/32 leathan go leor chun freastal ar an bhféidearthacht go mbeadh feidhm ag an bhforas do-ghlacthachta atá sa chéad cheann de na forálacha sin i gcomhthéacs a bhaineann le roinnt Ballstát atá rannpháirteach go hiomlán sa Chomhchóras Eorpach Tearmainn. Ag an am céanna, ní féidir liom teacht ar an gconclúid go bhfuil féidearthacht den sórt sin ann bunaithe ar fhoclaíocht na bhforálacha sin amháin – agus is é sin an fáth go rachaidh mé ar aghaidh anois le léiriú comhthéacsúil agus teileolaíoch ar na forálacha sin.

69.

Tacaíonn léiriú comhthéacsúil agus teileolaíoch ar Airteagal 33(2)(d) agus Airteagal 2(q) de Threoir 2013/32, i mo thuairimse, leis an gconclúid gur féidir feidhm a bheith ag na forálacha sin i gcás inar ghlac Ballstát atá rannpháirteach go hiomlán sa Chomhchóras Eorpach Tearmainn ach nach é an Ballstát é ina bhfuil an duine sin ag lorg tearmainn faoi láthair an cinneadh críochnaitheach maidir le hiarratas roimhe sin ón duine lena mbaineann.

70.

Ar an gcéad dul síos, ní mór na forálacha sin a léamh in éineacht le hAirteagal 40 de Threoir 2013/32, ina sonraítear, i míreanna 2 go 5, an nós imeachta is infheidhme, go ginearálta, maidir le ‘hiarratais ina dhiaidh sin’. Ní thugtar le fios in aon cheann de na míreanna sin nach mór an foras do-ghlacthachta atá in Airteagal 33(2)(d) den Treoir sin (nó an coincheap ‘iarratas ina dhiaidh sin’ a shainmhínítear in Airteagal 2(q) di, maidir leis an ábhar sin) a theorannú do chásanna ina ndéantar iarratais chomhleanúnacha sa Bhallstát céanna amháin. Thar aon ní eile, ní fhoráiltear le hAirteagal 40(5) de Threoir 2013/32 ach ‘nuair nach ndéantar iarratas ina dhiaidh sin a scrúdú tuilleadh de bhun an Airteagail seo, measfar é a bheith do-ghlactha, i gcomhréir le hAirteagal 33(2)(d)’ den Treoir sin. [Aistriúchán neamhoifigiúil]

71.

Ní bhaintear an bonn den bharúil sin toisc go bhfuil mír eile (mír 1) in Airteagal 40 de Threoir 2013/32 ina luaitear, go sonrach, ‘iarratais ina dhiaidh sin’ a dhéantar ‘sa Bhallstát céanna’. Go deimhin, ní foráil de raon feidhme ginearálta í an mhír sin, a bhfuil sé d’aidhm aici, amhail míreanna 2 go 5 d’Airteagal 40, na cásanna uile a chumhdach inar féidir a mheas gur ‘iarratas ina dhiaidh sin’ é iarratas. Mar a dheimhnigh an Chúirt le déanaí, a mhéid atá feidhm aici maidir le‘hiarratais ina dhiaidh sin’, dírítear sa mhír sin ar an gcás an‑sonrach ina gceadaítear, ar bhonn eisceachtúil, leis an dlí náisiúnta an nós imeachta ar dá éis a diúltaíodh go cinntitheach don iarratas roimhe sin a athoscailt mar gheall ar iarratas ina dhiaidh sin. ( 30 )

72.

Comhthacaítear leis an raon feidhme teoranta sin d’Airteagal 40(1) de Threoir 2013/32 le mír 7 den Airteagal sin. Tá feidhm ag an mír sin maidir le cás ina ndéanfaidh duine ar gá cinneadh aistrithe (arna ghlacadh i gcur i bhfeidhm Airteagal 29 de Rialachán Bhaile Átha Cliath III) a fhorfheidhmiú ina leith tuilleadh uiríoll nó iarratas ina dhiaidh sin i mBallstát an aistrithe. Ós rud é nach ionann an cás a chumhdaítear le hAirteagal 40(7) de Threoir 2013/32 agus an cás a chumhdaítear le hAirteagal 40(1) de, deimhnítear leis nach bhfuil san fhoráil sin ach lex specialis. ( 31 )

73.

Ar aon nós, soiléirítear in Airteagal 40(7) de Threoir 2013/32, ( 32 ) i mo thuairimse, nach bhfuil an coincheap ‘iarratas ina dhiaidh sin’, mar a shainmhínítear é in Airteagal 2(q) den Treoir sin, teoranta d’iarratas arna dhéanamh os comhair an Bhallstáit chéanna leis an mBallstát inar taisceadh iarratas roimhe sin ón duine céanna. Go deimhin, tá feidhm ag an gcoincheap sin, i ndáiríre, in Airteagal 40(7) de Threoir 2013/32, maidir le hiarratas a rinneadh os comhair Ballstát eile, an Ballstát aistrithe. ( 33 )

74.

Ar an dara dul síos, ní mór Airteagal 33(2)(d) de Threoir 2013/32 a léamh i gcomhar leis na forais eile do-ghlacthachta atá in Airteagal 33(2) den Treoir sin, go háirithe Airteagal 33(2)(a) di. Cuireann an fhoráil sin ar chumas na mBallstát a dhearbhú go bhfuil iarratas do-ghlactha ar an bhforas ‘gur dheonaigh Ballstát eile cosaint idirnáisiúnta cheana féin’ [Aistriúchán neamhoifigiúil] don duine lena mbaineann. Cé gur léir go mbaineann Airteagal 33(2)(a) de Threoir 2013/32 le cás fíorasach atá éagsúil le hAirteagal 33(2)(d) den Treoir sin (eadhon, i gcás inar thug Ballstát eile freagra dearfach, seachas diúltach, ar iarratas an duine chéanna roimhe sin), feictear dom nach bhfuil an ‘líne dhealaithe’ idir raon feidhme an dá fhoráil sin soiléir i gcónaí.

75.

Go deimhin, tá Airteagal 33(2)(a) de Threoir 2013/32 curtha i bhfeidhm cheana féin ag an gCúirt maidir le cinntí atá diúltach go páirteach. Sa bhreithiúnas in Ibrahim agus páirtithe eile, ( 34 ) chinn an Chúirt go bhféadfadh Oifig na Cónaidhme an foras do-ghlacthachta atá in A a chur i bhfeidhm chun a dhearbhú go bhfuil iarratais do-ghlactha arna ndéanamh ag daoine ar dheonaigh Ballstát eile cosaint choimhdeach dóibh roimhe sin, ach nár deonaíodh stádas dídeanaí dóibh. Sonraíodh ann ‘le hAirteagal 33(2)(a)[...], leathnaítear an rogha dá bhforáiltear roimhe seo in Airteagal 25(2)(a) de Threoir 2005/85, lenar ceadaíodh diúltú den sórt sin i gcás inar deonaíodh stádas dídeanaí don iarratasóir i mBallstát eile agus sa chás sin amháin’. [Aistriúchán neamhoifigiúil]

76.

Sa bhreithiúnas sin, chuir an Chúirt in iúl go láidir gur léiriú ar phrionsabal na muiníne frithpháirtí idir na Ballstáit é Airteagal 33(2)(a) de Threoir 2013/32 (lena dtugtar ceart do na Ballstáit, mar atá díreach mínithe agam, diúltú d’iarratas arna thíolacadh ag iarratasóir toisc é a bheith do-ghlactha tar éis do Bhallstát eile, go bunúsach, diúltú stádas dídeanaí a dheonú dó nó di). ( 35 ) I bhfianaise an mhéid sin, áitíonn an Coimisiún, áfach, dá gceadófaí Airteagal 33(2)(d) a chur i bhfeidhm i gcásanna idir-Bhallstáit, gurbh ionann é sin agus níos mó ná prionsabal na muiníne frithpháirtí a léiriú, ós rud é gurbh ionann é agus aitheantas frithpháirteach ar chinntí diúltacha tearmainn. Ní fhéadfaí aitheantas frithpháirteach den sórt sin a thabhairt ach amháin i gcás ina ndearna reachtas an Aontais Eorpaigh foráil shainráite maidir leis.

77.

Ní aontaím leis an tuairim sin.

78.

Go deimhin, aontaím le Poblacht Chónaidhme na Gearmáine nach gcuirtear gné thábhachtach san áireamh i mbonn réasúnaíochta an Choimisiúin. I mo thuairimse, dá dtabharfaí aitheantas frithpháirteach do chinneadh diúltach tearmainn, ghlacfaí leis go mbeadh ardleibhéal ‘uathoibrithe’ ann agus go gceanglófaí leis go mbeadh éifeacht cheangailteach ag cinneadh arna eisiúint ag údaráis Ballstáit ar údaráis Ballstáit eile, a mbeadh sé d’oibleagáid air, i bprionsabal, é a aithint agus a fhorfheidhmiú amhail is dá mba chinneadh dá gcuid féin é. ( 36 ) Aontaím go bhféadfadh sé a bheith deacair oibleagáidí den sórt sin a fhorchur ar údaráis na mBallstát gan aon fhoráil shainráite sa dlí príomha ná rún a chur in iúl ó thaobh reachtas an Aontais de. ( 37 )

79.

Mar sin féin, mar a mhínigh mé i mír 62 thuas, soiléirítear le foclaíocht Airteagal 33(2)(d) de Threoir 2013/32 nach bhfuil sé d’oibleagáid ar na Ballstáit a dhearbhú go bhfuil aon iarratas do-ghlactha de bhun na forála sin. ( 38 ) Dá roghnódh an Chúirt an réiteach a mholaim di a ghlacadh, is é an toradh a bheadh air sin, nuair a bheadh ‘iarratas ina dhiaidh sin’ ann a thíolacfaí tar éis clabhsúr a bheith curtha leis an nós imeachta tearmainn maidir le hiarratas a rinne an duine céanna roimhe sin le cinneadh críochnaitheach i mBallstát A, go mbeadh lánchead ag Ballstát B fós (ar choinníoll gurb é an Ballstát atá freagrach faoi na critéir dá bhforáiltear i Rialachán Bhaile Átha Cliath III) scrúdú iomlán a dhéanamh ar thuillteanais na n‑éileamh a rinneadh san iarratas ina dhiaidh sin, gan bheith faoi cheangal ag aon chinneadh a ghlac aon Bhallstát maidir le hiarratas a rinne an duine céanna roimhe sin.

80.

Sna coinníollacha sin, measaim nach ionann Airteagal 33(2)(d) de Threoir 2013/32, arna léamh i gcomhar le hAirteagal 2(q) di, a léiriú agus a thuiscint, díreach cosúil le hAirteagal 33(2)(a) den Treoir sin, nach bhféadfadh sé a bheith infheidhme i gcásanna idir-Bhallstáit agus córas aitheantais fhrithpháirtigh a chruthú, i gcás ina mbeadh sé d’oibleagáid ar na Ballstáit cinntí Ballstát eile a aithint agus a fhorfheidhmiú. A mhalairt ar fad a d’fhéadfadh a bheith i gceist, ní dheimhneofaí leis an léiriú sin ach gur léiriú ar phrionsabal na muiníne frithpháirtí é an foras do-ghlacthachta atá in Airteagal 33(2)(d) de Threoir 2013/32 freisin. Bheadh sé comhsheasmhach leis an bhfíoras nár bhain reachtas an Aontais amach go hiomlán fós, trí fhoráil a dhéanamh do phrionsabal an aitheantais fhrithpháirtigh idir na Ballstáit maidir le cinntí lena ndeonaítear (nó lena ndiúltaítear) stádas dídeanaí agus trí shonrú a dhéanamh ar na socruithe mionsonraithe chun an prionsabal sin a chur chun feidhme, an cuspóir a shaothraítear le hAirteagal 78(2)(a) CFAE, eadhon stádas aonfhoirmeach tearmainn do náisiúnaigh tríú tíortha, atá bailí ar fud an Aontais Eorpaigh. ( 39 )

81.

Ar an tríú dul síos, táim den tuairim go gcuirfeadh léiriú Airteagal 33(2)(d) de Threoir 2013/32, arna léamh i gcomhar le hAirteagal 2(q) di, mar a mholaim, leis an gcuspóir ‘gluaiseachtaí tánaisteacha’ idir na Ballstáit a theorannú. Is léiriú nithiúil é an cuspóir sin, atá mar bhonn agus mar thaca ag an gComhchóras Eorpach Tearmainn ina iomláine, in aithris 13 de Threoir 2013/32.

82.

Mar a mheabhraigh an Coimisiún agus Rialtas na Fraince, tá iarmhairtí áirithe ag déileáil le hiarratas mar ‘iarratas ina dhiaidh sin’ don duine a rinne an t‑iarratas sin. Ní hamháin gur féidir a dhearbhú go bhfuil iarratas den sórt sin do-ghlactha de bhun Airteagal 33(2)(d) de Threoir 2013/32, ( 40 ) is féidir é a chur faoi réir nós imeachta brostaithe freisin (mura ndiúltaítear é toisc é a bheith do-ghlactha). ( 41 ) Ina theannta sin, is féidir leis na Ballstáit maoluithe a sholáthar ar cheart an iarratasóra fanacht ar a gcríoch. ( 42 ) Ar deireadh, féadfar diúltú ‘d’iarratas ina dhiaidh sin’ toisc é a bheith ‘go follasach gan bhunús’ ag deireadh nós imeachta brostaithe agus féadfaidh na Ballstáit, in imthosca den sórt sin, staonadh ó thréimhse le haghaidh imeacht deonach a dheonú agus toirmeasc ar dhul isteach a chur leis an gcinneadh um fhilleadh. ( 43 )

83.

Cad a tharlaíonn, mar sin, mura féidir iarmhairtí den sórt sin a cheangal ach le ‘hiarratais ina dhiaidh sin’ a dhéantar sa Bhallstát céanna (Ballstát A) agus nach féidir iad a cheangal leo siúd a dhéantar i mBallstát eile (Ballstát B) riamh, tar éis don iarratasóir gabháil de ‘g[h]luaiseacht thánaisteach’ trí aistriú ó Bhallstát A go Ballstát B? Baineann an t‑iarratasóir a ghabhann de ‘ghluaiseacht thánaisteach’ den sórt sin, tairbhe iarbhír as cóir níos fabhraí ná an t‑iarratasóir ‘a chloíonn leis na rialacha’ agus a fhanann sa Bhallstát atá freagrach. Is féidir leis nó léi, go bunúsach, ‘tosú ón tús arís’ i mBallstát B, ós rud é go bhfuil sé d’oibleagáid ar an mBallstát sin scrúdú iomlán a dhéanamh, ar shubstaint a iarratais nó a hiarratais. Ar an iomlán, féadfar, dá bhrí sin, iarrthóirí tearmainn a spreagadh chun bogadh ó Bhallstát A go Ballstát B, a luaithe a fhaigheann siad cinneadh diúltach i mBallstát A. Féadfaidh siad staonadh fiú ó achomharc a dhéanamh i gcoinne cinneadh den sórt sin i mBallstát A agus ligean dó a bheith críochnaitheach (ós rud é go n‑osclaítear an doras leis sin dóibh nós imeachta nua a thionscnamh i mBallstát B). D’fhonn an seans is fearr a thabhairt dóibh go ndéanfaí athscrúdú iomlán ar a gcás, d’fhéadfaí iarrthóirí tearmainn a dhreasú chun iarratais ‘nua’ a dhéanamh san oiread Ballstát eile agus is féidir. ( 44 )

84.

In imthosca den sórt sin, spreagtar gluaiseachtaí tánaisteacha, gan amhras, seachas teorainn a chur leo. Os a choinne sin, má tá sé de rogha ag Ballstát B a dhearbhú go bhfuil ‘iarratas ina dhiaidh sin’ a taisceadh os a chomhair do-ghlactha, cé nár ghlac a údaráis, ach údaráis Bhallstát A, an cinneadh críochnaitheach maidir le hiarratas roimhe sin ón duine céanna, laghdaítear go suntasach an cathú atá ar an duine sin Ballstát B a bhaint amach ar an gcéad dul síos.

85.

Ar an gceathrú dul síos, measaim go gcuireann an léiriú a mholaim don Chúirt Bhreithiúnais a ghlacadh le cuspóir eile de chuid Threoir 2013/32, is é sin, mar a léirítear in aithris 36 di, an t‑ualach riaracháin a fhorchuirtear ar údaráis inniúla na mBallstát a mhaolú, faoi choinníollacha áirithe.

86.

Gineann ‘gluaiseachtaí tánaisteacha’ ualaí tábhachtacha riaracháin d’údaráis náisiúnta inniúla na mBallstát, go háirithe na Ballstáit sin ina dtaisctear ‘iarratas ina dhiaidh sin’ agus nach féidir leo an t‑iarratasóir a aistriú ar ais chuig an mBallstát a sheol an nós imeachta tearmainn i ndáil le hiarratas roimhe sin ón duine lena mbaineann.

87.

Ag dul ar ais go dtí na cásanna éagsúla a bhfuil cur síos déanta agam orthu i míreanna 44 go 47, is fíor, i gcásanna áirithe, go bhféadfaí go dteipfeadh ar an ‘nós imeachta um ghabháil ar ais’ a cuireadh i bhfeidhm le Rialachán Bhaile Átha Cliath III, agus go mbeadh sé freagrach as scrúdú a dhéanamh ar an ‘iarratas ina dhiaidh sin’ a aistriú ó Bhallstát A go Ballstát B, toisc go gcruthaíonn Ballstát B féin ‘constaic’ maidir le cur chun feidhme an nós imeachta sin (mar shampla, mura gcuireann sé iarraidh ar ghabháil ar ais isteach in am trátha) nó go ndearbhaíonn sé go bhfuil sé freagrach as scrúdú a dhéanamh air. I gcásanna eile, áfach, d’fhéadfadh sé nach mbeadh smacht ag Ballstát B ar an gcúis nach n‑éiríonn leis an nós imeachta um ghabháil ar ais. ( 45 ) Is féidir an pointe a dhéanamh go héasca go mbeadh sé díréireach a cheangal ar Bhallstát B scrúdú iomlán nua a sheoladh ar shubstaint iarratais den sórt sin, i ngach cás ina ndéantar ‘iarratas ina dhiaidh sin’ os a chomhair.

88.

Ar deireadh, agus sula gcríochnaím an roinn sin, tugaim faoi deara go n‑áitíonn Rialtas na Fraince nach mór Airteagal 33(2)(d) de Threoir 2013/32 a léamh i gcomhar le haithris 36 den Treoir sin, a nascann an dara habairt an fhéidearthacht atá ag na Ballstáit a dhearbhú go bhfuil ‘iarratais ina dhiaidh sin’ do-ghlactha le prionsabal res judicata. Dar leis an rialtas sin, níl feidhm ag prionsabal res judicata ach amháin maidir le cásanna inmheánacha i mBallstát aonair. Dá réir sin, maíonn sí nach féidir baint a bheith ag an bhforas do-ghlacthachta atá in Airteagal 33(2)(d) de Threoir 2013/32 ach amháin sa chás gurb é an Ballstát céanna a rinne an cinneadh diúltach críochnaitheach maidir le hiarratas a rinne an duine céanna roimhe sin agus an Ballstát ar taisceadh an ‘[t‑]iarratas ina dhiaidh sin’ os a chomhair.

89.

Ní aontaím le Rialtas na Fraince go bhféadfadh toradh den sórt sin a bheith mar thoradh ar an bhfíoras agus air sin amháin, go dtagraítear sa dara habairt d’aithris 36 de Threoir 2013/32 do phrionsabal res judicata.

90.

I ndáil leis sin, meabhraím, mar a mhínigh mé i mo Thuairim in Bundesrepublik Deutschland (Inghlacthacht iarratais ina dhiaidh sin), ( 46 ) nach gá go mbeadh ról ag an bprionsabal sin i ngach cás ina dtaisctear iarratas ina dhiaidh sin. Go deimhin, chun go mbeidh an prionsabal res judicata ábhartha, tá gá le cinneadh breithiúnach. Fiú amháin i gcás atá go hiomlán inmheánach, d’fhéadfadh sé nár cuireadh clabhsúr leis an nós imeachta maidir le hiarratas roimhe sin ón duine lena mbaineann ach amháin le cinneadh riaracháin ó na húdaráis inniúla, nach ndearnadh aon agóid ina choinne os comhair cúirte nó binse go tráthúil. I gcásanna den sórt sin, ní féidir feidhm a bheith ag prionsabal res judicata toisc nach bhfuil aon chinneadh breithiúnach ann as a n‑eascraíonn a chur i bhfeidhm. ( 47 ) Dá bhrí sin, níor cheart róbhéim a chur ar thábhacht an phrionsabail sin, i gcomhthéacs chur i bhfeidhm Airteagal 33(2)(d) de Threoir 2013/32, ós rud é, fiú amháin i gcásanna inmheánacha amháin, nach gcumhdaítear leis na cásanna uile inar féidir a dhearbhú go bhfuil ‘iarratas ina dhiaidh sin’ do-ghlactha.

91.

Cuirim leis go léirítear an smaoineamh sin cheana féin sa chéad abairt d’aithris 36 de Threoir 2013/32. Go deimhin, foráiltear leis an abairt sin – i dtéarmaí a bhfuil raon feidhme níos leithne acu ná iad siúd a úsáidtear sa dara habairt den aithris sin –‘i gcás ina ndéanfaidh iarratasóir iarratas ina dhiaidh sin gan fianaise nó argóintí nua a chur i láthair, bheadh sé díréireach iallach a chur ar na Ballstáit nós imeachta scrúdúcháin iomlán nua a chur i gcrích’ [Aistriúchán neamhoifigiúil]. Murab ionann agus Rialtas na Fraince, táim den tuairim, dá bhrí sin, nach dtacaíonn an tagairt do phrionsabal res judicata sa dara habairt d’aithris 36 de Threoir 2013/32 leis an gconclúid nach bhfuil feidhm ag an bhforas do-ghlacthachta atá in Airteagal 33(2)(d) den Treoir sin ach amháin i gcás ina ndearnadh an nós imeachta tearmainn maidir le hiarratas roimhe sin ón duine lena mbaineann sa Bhallstát céanna leis an mBallstát a ndearnadh an ‘[t‑]iarratas ina dhiaidh sin’ roimhe sin.

92.

I bhfianaise na n‑eilimintí go léir atá leagtha amach agam, measaim nach mór Airteagal 33(2)(d) de Threoir 2013/32, arna léamh i gcomhar le hAirteagal 2(q) di, a léiriú sa chaoi gur féidir leis na forálacha sin, i gcás ina mbeidh Ballstát B ina Bhallstát atá freagrach (i gcur i bhfeidhm na gcritéar a leagtar síos i Rialachán Bhaile Átha Cliath III) as scrúdú a dhéanamh ar an iarratas a rinneadh ann in ionad Bhallstát A, ‘iarratas ina dhiaidh sin’ arna thaisceadh ann a dhiúltú toisc é a bheith do-ghlactha, cé gur dúnadh an nós imeachta tearmainn maidir le hiarratas a rinne an duine céanna roimhe sin le cinneadh críochnaitheach i mBallstát A. Go deimhin, chuirfeadh an réiteach sin le dhá chuspóir ar a laghad a shaothraítear leis an Treoir sin – eadhon, ar an gcéad dul síos, ‘gluaiseachtaí tánaisteacha’ a theorannú agus, ar an dara dul síos, ualach riaracháin údaráis inniúla na mBallstát a mhaolú i gcásanna áirithe. Ina theannta sin, thabharfadh sé éifeacht nithiúil do phrionsabal na muiníne frithpháirtí, atá mar bhunús leis an gComhchóras Eorpach Tearmainn, mar a mhínigh mé. Ní fheicim aon ní i bhfoclaíocht Airteagal 33(2)(d) de Threoir 2013/32, arna léamh i gcomhar le hAirteagal 2(q) di, ná i bhforálacha eile den Treoir sin a bheadh contrártha leis an léiriú sin.

93.

Mar sin féin, is ormsa atá sé a mhíniú cén fáth nach ndéanann an réiteach a mholaim don Chúirt a ghlacadh dochar do chosaint chearta na n‑iarratasóirí ná nach bhfuil baol ann go gcuirfí éifeachtacht an ‘nós imeachta um ghabháil ar ais’ i mbaol.

94.

Áitíonn Rialtas na Fraince, ag tagairt do na breithnithe a chuir mé in iúl i mír 81 thuas, go bhféadfadh an léiriú a chosain Poblacht Chónaidhme na Gearmáine cosc a chur ar scrúdú leordhóthanach agus iomlán ar staid an iarratasóra, a mheabhraigh an Chúirt go comhsheasmhach ina cásdlí. ( 48 ) Agus an seasamh céanna á ghlacadh aige, luann an Coimisiún, óna thaobhsa de, go bhfuil bacainní praiticiúla ar mhalartuithe faisnéise idir na Ballstáit. Dar leis, d’fhéadfadh sé a bheith deacair do Bhallstát B na heilimintí ábhartha uile ar a bhfuil an cinneadh críochnaitheach diúltach arna ghlacadh ag Ballstát A bunaithe a bheith ina sheilbh aige agus, dá bhrí sin, measúnú a dhéanamh ar eascair nó nár thug an t‑iarratasóir ar aird eilimintí nó torthaí nua ar bith i dtaca leis an scrúdú ar cé acu a cháilíonn nó nach gcáilíonn an t‑iarratasóir mar thairbhí de chosaint idirnáisiúnta.’ [Aistriúchán neamhoifigiúil] Dá bhrí sin, d’fhéadfadh an raon earráide d’údaráis inniúla na mBallstát a bheith níos mó i gcásanna idir-Bhallstáit ná i gcásanna ar staideanna inmheánacha amháin iad.

95.

Aontaím le Rialtas na Fraince agus leis an gCoimisiún araon nach féidir cearta na n‑iarratasóirí a íobairt in ainm na gcuspóirí maidir le ‘gluaiseachtaí tánaisteacha’ a theorannú nó an t‑ualach riaracháin ar údaráis inniúla na mBallstát a mhaolú. Mar a luaigh mé i mo Thuairim in Bundesrepublik Deutschland (Inghlacthacht iarratais ina dhiaidh sin), ( 49 ) is léir, agus na forálacha a bhaineann le ‘[h]iarratais ina dhiaidh sin’ á nglacadh aige, go raibh sé ar intinn ag reachtas an Aontais ní hamháin ualach oibre na n‑údarás sin a ‘mhaolú’, ach freisin leibhéal ard cosanta leordhóthanach a áirithiú d’iarrthóirí tearmainn i gcónaí (trína áirithiú go bhfuil rochtain éifeachtach acu ar scrúdú leordhóthanach ar a gcás) ( 50 ) chomh maith le prionsabal an non‑refoulement a chomhlíonadh, lena suitear nach féidir aon duine a sheoladh ar ais chuig géarleanúint. ( 51 )

96.

Mar sin féin, measaim go bhfuil an réiteach a mholaim don Chúirt a ghlacadh comhoiriúnach leis na cuspóirí eile sin, ar chúiseanna éagsúla.

97.

I ndáil leis sin, tosóidh mé trí Airteagal 34 de Rialachán Bhaile Átha Cliath III a lua. Is í is aidhm don fhoráil sin malartú faisnéise idir na Ballstáit a éascú, trí oibleagáid a fhorchur orthu comhoibriú le chéile. Luaitear i mír 1 de go ‘gcuirfidh gach Ballstát in iúl d’aon Bhallstát a iarrfaidh sin sonraí pearsanta a bhaineann leis an iarratasóir, de réir mar is iomchuí, ábhartha agus nach bhfuil iomarach’ chun críche, inter alia, scrúdú a dhéanamh ar an iarratas ar chosaint idirnáisiúnta. Léirítear i mír 2(g) den Airteagal sin go n‑áirítear san fhaisnéis dá dtagraítear i mír 1 ‘an staid a shroich na himeachtaí agus an cinneadh a glacadh, más ann’.

98.

Ag an éisteacht, mhínigh Poblacht Chónaidhme na Gearmáine, i gcás C‑123/23, mar fhreagairt ar ‘iarraidh faisnéise’ Oifige na Cónaidhme arna eisiúint i gcur i bhfeidhm Airteagal 34 de Rialachán Bhaile Átha Cliath III, gur thug údaráis na Beilge rochtain iomlán d’Oifig na Cónaidhme ar an gcinneadh a ghlac siad maidir leis na hiarratais a rinne N.A.K. roimhe seo agus maidir lena leanaí. Sna coinníollacha sin, táim den tuairim, murab ionann agus an Coimisiún, go bhféadfadh sé a bheith go hiomlán indéanta go mbeadh na heilimintí go léir ar a raibh an cinneadh críochnaitheach diúltach a ghlac Ballstát A bunaithe i seilbh Bhallstát B.

99.

Mar sin féin, aontaím leis an gCoimisiún nach bhféadfaí an t‑ardleibhéal cosanta nach mór a ráthú d’iarrthóirí tearmainn a bhaint amach dá bhféadfadh údaráis inniúla Ballstáit ‘iarratas ina dhiaidh sin’ a dhearbhú a bheith do-ghlactha freisin i gcásanna nach bhfuil rochtain acu ar na heilimintí go léir ar a raibh an cinneadh diúltach críochnaitheach a glacadh maidir le hiarratas roimhe sin ón duine céanna bunaithe.

100.

I ndáil leis sin, tugaim faoi deara, áfach, gur chuir Poblacht Chónaidhme na Gearmáine in iúl, mar is ceart, ag an éisteacht, mura bhfuil faisnéis ann maidir leis an nós imeachta tearmainn i mBallstát A, go gcosnófar cearta na n‑iarratasóirí mar sin féin toisc go mbeidh ar Bhallstát B a dhearbhú de facto go mbeidh a n‑iarratais ina dhiaidh sin inghlactha. Go deimhin, in imthosca den sórt sin, ní bheidh an Ballstát sin in ann a eisiamh ‘[gur] eascair nó [gur] thug an t‑iarratasóir ar aird gnéithe nó tátail nua ar bith i dtaca leis an scrúdú i dtaobh an gcáilíonn an t‑iarratasóir mar thairbhí de chosaint idirnáisiúnta [...]’ [Aistriúchán neamhoifigiúil] agus nach gcomhlíontar an dara ceann den dá choinníoll shainráite a leagtar amach in Airteagal 33(2)(d) de Threoir 2013/32. ( 52 )

101.

Meabhraím, mar a mhínigh mé i mo Thuairim in Bundesrepublik Deutschland (Inghlacthacht iarratais ina dhiaidh sin), ( 53 ) nach mór Airteagal 33(2)(d) de Threoir 2013/32 a léiriú sa chaoi, cé go bhfuil na Ballstáit i dteideal diúltú d’iarratais ina dhiaidh sin toisc iad a bheith do-ghlactha, nach bhfuil an fhéidearthacht sin ar fáil do na húdaráis náisiúnta inniúla ach amháin mura bhfuil ‘eilimintí nó torthaí nua’ den sórt sin eascartha nó tíolactha ag an iarratasóir. Ní mór aon éiginnteacht maidir le comhlíonadh an choinníll sin (bíodh sin mar gheall ar easnamh faisnéise nó ar aon chúis eile) a fhorléiriú i bhfabhar an duine lena mbaineann agus ní mór inghlacthacht an ‘iarratais ina dhiaidh sin’ a bheith mar thoradh uirthi.

102.

Murab ionann agus an Coimisiún, táim den tuairim, cosúil le Poblacht Chónaidhme na Gearmáine, nach féidir le heasnaimh faisnéise maidir leis an nós imeachta tearmainn roimhe sin a rinneadh sa chéad Bhallstát (Ballstát A) tionchar diúltach a imirt ar an gcaoi a gcaitear le ‘[h]iarratas ina dhiaidh sin’ an duine sin sa dara Ballstát (Ballstát B). Is teorannú tábhachtach é sin, lena leagtar síos an fhéidearthacht d’údaráis an Bhallstáit sin a dhearbhú go bhfuil an t‑iarratas sin do-ghlactha agus Airteagal 33(2)(d) de Threoir 2013/32 á chur i bhfeidhm.

103.

Tá an dara teorannú ann, i mo thuairimse, a eascraíonn freisin as an gcoinníoll nár ‘eascair nó nár thug an t‑iarratasóir ar aird gnéithe nó tátail nua ar bith i dtaca leis an scrúdú i dtaobh an gcáilíonn an t‑iarratasóir mar thairbhí de chosaint idirnáisiúnta’.

104.

Mar a thug mé le fios cheana féin i mír 66 thuas, ina breithiúnas le déanaí in Bundesrepublik Deutschland (Inghlacthacht iarratais ina dhiaidh sin), ( 54 ) ghlac an Chúirt léiriú leathan ar an gcoincheap ‘eilimint nua’. Go deimhin, dheimhnigh sí go n‑áirítear leis an gcoincheap sin ní hamháin gnéithe fíorasacha, ach gnéithe dlíthiúla freisin, lena n‑áirítear breithiúnas ón gCúirt nár cuireadh san áireamh sa chinneadh roimhe sin, is cuma ar tugadh breithiúnas den sórt sin sular glacadh an cinneadh maidir leis an iarratas roimhe sin nó ina dhiaidh.

105.

I mo thuairimse, leanann sé as an mbreithiúnas sin ( 55 ) go gcoiscfear ar chúirteanna nó ar údaráis inniúla Bhallstát B, ar aon nós, ‘iarratas ina dhiaidh sin’ a dhiúltú toisc é a bheith do-ghlactha, i gcur i bhfeidhm Airteagal 33(2)(d) de Threoir 2013/32, arna léamh i gcomhar le hAirteagal 2(q) den Treoir sin, má tá aon amhras orthu ar mhainnigh an cinneadh críochnaitheach lenar dhiúltaigh Ballstát A d’iarratas roimhe sin ón duine céanna breithiúnas ón gCúirt a chur san áireamh atá ábhartha maidir le cé acu a cháilíonn nó nach gcáilíonn an t‑iarratasóir mar thairbhí do chosaint idirnáisiúnta. Is teorannú tábhachtach eile é sin, rud a chuidíonn le hardleibhéal cosanta a áirithiú d’iarrthóirí tearmainn.

106.

Sna himthosca sin, murab ionann agus Rialtas na Fraince agus an Coimisiún, measaim go bhfuil cothromaíocht iomchuí sa réiteach a mholaim don Chúirt a ghlacadh idir an gá atá le ‘gluaiseachtaí tánaisteacha’ a theorannú agus an t‑ualach riaracháin ar údaráis inniúla na mBallstát a mhaolú, ar thaobh amháin, agus an tábhacht a bhaineann le cosaint chearta na n‑iarratasóirí a áirithiú, ar an taobh eile.

107.

Ar deireadh, admhaím go n‑aontaím leis na páirtithe leasmhara sin nach bhféadfaí Airteagal 33(2)(d) de Threoir 2013/32, arna léamh i gcomhar le hAirteagal 2(q) den Treoir sin, a léiriú ar an mbealach a mholaim dá mbainfeadh léiriú den sórt sin a chuspóir nó a fhóntas den ‘nós imeachta um ghabháil ar ais’ (a bhfuil cur síos déanta agam ar a phríomh-chomhpháirteanna i Roinn A.1. thuas).

108.

I ndáil leis sin, meabhraím, áfach, ar an gcéad dul síos, nach bhfuil sé i gceist go mbeadh feidhm ag an réiteach a mholaim don Chúirt a ghlacadh ach amháin má thagann Ballstát B chun bheith ina Bhallstát atá freagrach in ionad Bhallstát A – is é sin le rá, ach amháin i gcásanna ina gceadaítear le Rialachán Bhaile Átha Cliath III freagracht a aistriú ó Bhallstát A go Ballstát B agus i gcás nach dtionscnaítear ‘nós imeachta um ghabháil ar ais’ nó nach dtagann sé chun críche. Deimhnítear an teorannú sin le hAirteagal 33(1) de Threoir 2013/32, ós rud é go sonraítear ann go gcuireann na forais do-ghlacthachta a liostaítear in Airteagal 33(2)(a) go (e) den Treoir sin ar chumas na mBallstát iarratais do-ghlactha ar chosaint idirnáisiúnta a dhearbhú i gcásanna áirithe, atá sa bhreis ar na cásanna sin (ach nach dtagann in ionad na gcásanna sin) ‘nach scrúdaítear iarratas iontu i gcomhréir le [Rialachán Bhaile Átha Cliath III]’. ( 56 ) [Aistriúchán neamhoifigiúil]

109.

Ar an dara dul síos, táim den tuairim nach bhféadfadh an réiteach sin an ‘nós imeachta um ghabháil ar ais’ a shonraítear sa Rialachán sin a fhágáil neamhábhartha nó gan úsáid. I ndáil leis sin, is fíor, nuair a chuirtear ‘iarratas ina dhiaidh sin’ i láthair a rinneadh tar éis cinneadh críochnaitheach a ghlacadh i mBallstát A maidir le hiarratas a rinne an duine céanna roimhe sin, go bhféadfadh sé a bheith níos éasca do Bhallstát B deacrachtaí an ‘nós imeachta um ghabháil ar ais’ a sheachaint (lena chéimeanna éagsúla agus a spriocdhátaí dochta) agus brath ina ionad sin ar an gclásal lánroghnach atá in Airteagal 17(1) den Rialachán sin. I gcás den sórt sin, d’fhéadfadh Ballstát B, ar an gcéad dul síos, a dhearbhú go bhfuil sé ‘freagrach’ as scrúdú a dhéanamh ar an ‘iarratas ina dhiaidh sin’ agus, ansin, a chinneadh go bhfuil an t‑iarratas sin do-ghlactha i gcur i bhfeidhm Airteagal 33(2)(d) de Threoir 2013/32, arna léamh i gcomhar le hAirteagal 2(q) di, gan ‘iarraidh ar ghabháil ar ais’ a eisiúint ar dtús agus ag brath ar an ‘nós imeachta um ghabháil ar ais’ agus ar an sásra aistrithe a cuireadh i bhfeidhm le Rialachán Bhaile Átha Cliath III. ( 57 )

110.

Níl mé cinnte, áfach, go mbeidh Ballstát B i bhfabhar an cháis sin. Go deimhin, sular féidir le húdaráis an Bhallstáit sin a dhearbhú go bhfuil ‘iarratas ina dhiaidh sin’ do-ghlactha, agus na forálacha sin á gcur i bhfeidhm, ní mór dóibh, ar an gcéad dul síos, na céimeanna uile den nós imeachta sonrach is infheidhme maidir le ‘hiarratais ina dhiaidh sin’, a shonraítear in Airteagal 40 de Threoir 2013/32, a chomhlíonadh.

111.

I ndáil leis sin, léirítear i míreanna 2 agus 3 den Airteagal sin, mar a dhearbhaigh an Chúirt le déanaí, ( 58 ) nach mór d’údaráis inniúla na mBallstát, agus scrúdú á dhéanamh acu ar inghlacthacht iarratais ina dhiaidh sin, próiseas dhá chéim a leanúint go bunúsach. Ar an gcéad dul síos, ní mór dóibh an t‑iarratas ina dhiaidh sin a chur faoi réamhscrúdú (Airteagal 40(2)). Le linn an réamhscrúdaithe sin, ní mór dóibh a chinneadh an bhfuil ‘eilimint nua’ amháin nó níos mó ann a bhaineann leis an scrúdú ar cé acu a cháilíonn nó nach gcáilíonn an duine aonair atá i gceist mar thairbhí de chosaint idirnáisiúnta. Más amhlaidh an cás, ar an dara dul síos, leantar den scrúdú ar inghlacthacht an iarratais ina dhiaidh sin, de bhun Airteagal 40(3) den Treoir sin, lena gceanglaítear ar na húdaráis sin a chinneadh an gcuireann eilimintí nua ‘go suntasach leis an dóchúlacht’ [Aistriúchán neamhoifigiúil] go gcáileoidh an t‑iarratasóir do stádas dídeanaí nó do chosaint choimhdeach. Agus é á ghlacadh ina iomláine, glacann an nós imeachta sin am fós agus teastaíonn acmhainní riaracháin uaidh. Ina theannta sin, tagann sé i dteannta le roinnt oibleagáidí atá dlite ag an mBallstát don iarratasóir, chomh maith le roinnt ceart ar féidir leis an iarratasóir sin a fheidhmiú (lena n‑áirítear an ceart achomharc a dhéanamh in aghaidh an chinnidh maidir le do-ghlacthacht). ( 59 )

112.

Thairis sin, tá an fhéidearthacht ann i gcónaí, ag deireadh an nós imeachta a shonraítear in Airteagal 40(2) agus (3) de Threoir 2013/32, go gcinneann údaráis inniúla na mBallstát go bhfuil an ‘t‑iarratas ina dhiaidh sin’ inghlactha. Go deimhin, más ann do ‘ghné nua’ amháin nó níos mó, níl sé de rogha ag na húdaráis sin a dhearbhú go bhfuil an t‑iarratas ina dhiaidh sin do-ghlactha. Ina ionad sin, ní mór dóibh é a scrúdú ar bhonn a thuillteanas agus a áirithiú go gcomhlíonann an scrúdú sin na bunphrionsabail agus na ráthaíochtaí a liostaítear i gCaibidil II den Treoir sin. ( 60 )

113.

I bhfianaise na n‑eilimintí sin, measaim nach bhfuil baol ann go gcuirfí éifeachtacht an ‘nós imeachta um ghabháil ar ais’ a leagtar síos i Rialachán Bhaile Átha Cliath III i mbaol leis an réiteach a mholaim don Chúirt a ghlacadh. Os a choinne sin, táim den tuairim go bhféadfadh an réiteach sin cur go hiarbhír leis an nós imeachta sin a threisiú, i gcás ina bhfuil Ballstát B ag brath air.

114.

Lig dom a léiriú. Mura raibh sé de rogha ag Ballstát B a dhearbhú go raibh sé do-ghlactha, d’fhéadfadh Ballstát B ‘nós imeachta um ghabháil ar ais’ a thionscnamh go rathúil agus an t‑iarratasóir a aistriú ar ais chuig Ballstát A nó scrúdú iomlán a dhéanamh ar an iarratas sin, maidir leis an tsubstaint, agus Airteagal 33(2)(d) de Threoir 2013/32 á chur i bhfeidhm, arna léamh i gcomhar le hAirteagal 2(q) den Treoir sin, ‘iarratas ina dhiaidh sin’ iarratasóra a rinne iarratas roimhe sin ar chosaint idirnáisiúnta i mBallstát eile. I gcás den sórt sin, cad a dhéanfadh an t‑iarratasóir? De réir mar a fheicim é, dhéanfadh sé nó sí iarracht cur i gcoinne é nó í a aistriú ar ais chuig Ballstát A a mhéid is féidir, chun an seans is fearr is féidir a bheith aige nó aici chun scrúdú iomlán nua a dhéanamh ar a staid i mBallstát B, má mhainníonn an t‑aistriú. Ar an taobh eile, dá mbeadh Ballstát B in ann a dhearbhú go raibh an ‘t‑iarratas ina dhiaidh sin’ do-ghlactha, agus na forálacha sin á gcur i bhfeidhm, ní fhéadfaidh an t‑iarratasóir agóid den sórt sin a léiriú. Ar an iomlán, d’fhéadfadh sé sin, in fine, cur leis an seans go n‑éireoidh leis an ‘nós imeachta um ghabháil ar ais’ agus leis an sásra aistrithe a chuir reachtas an Aontais i bhfeidhm i Rialachán Bhaile Átha Cliath III.

115.

Ar deireadh, ba mhaith liom a thabhairt chun cuimhne, arís, nach dtugann an léiriú a mholaim don Chúirt a ghlacadh ach deis do na Ballstáit forálacha a ghlacadh chun ‘iarratais ina dhiaidh sin’ arna dtaisceadh os a gcomhair a dhearbhú mar neamh-inghlactha tar éis iarratas roimhe sin ón duine céanna a bheith diúltaithe le cinneadh críochnaitheach i mBallstát eile (i gcomhréir leis na coinníollacha a leagtar síos in Airteagal 33(2)(d) agus Airteagal 2(q) de Threoir 2013/32). Ní chuirtear aon dualgas orthu déanamh amhlaidh.

116.

I bhfianaise na mbreithnithe go léir roimhe seo, molaim go bhfreagródh an Chúirt Bhreithiúnais na ceisteanna arna dtarchur ag Verwaltungsgericht Minden (Cúirt Riaracháin Minden, an Ghearmáin) le haghaidh réamhrialú mar seo a leanas: