„Komisja pragnie poinformować Polskę, że po przeanalizowaniu informacji dostarczonych przez polskie władze na temat środków, o których mowa powyżej, podjęła decyzję o rozszerzeniu postępowania wszczętego na podstawie art. 88 ust. 2 Traktatu WE w dniu 10 września 2008 r.

I.   POSTĘPOWANIE

Pismem z dnia 27 marca 2008 r., zarejestrowanym w tym dniu, polskie władze zgłosiły plan restrukturyzacji dla Spółki PZL-Hydral S.A (zwanej dalej »PZL Hydral«).

Pismem z dnia 10 września 2008 r. Komisja poinformowała polskie władze o swojej decyzji w sprawie wszczęcia postępowania wyjaśniającego przewidzianego w art. 88 ust. 2 Traktatu WE w odniesieniu do zgłaszanych środków (2).

W piśmie z dnia 2 października 2008 r. polskie władze przedstawiły swoje uwagi.

II.   PRZYCZYNY ROZSZERZENIA POSTĘPOWANIA

W swoim piśmie z dnia 2 października polskie władze zawiadomiły Komisję, że formalne postępowanie wyjaśniające wszczęte w dniu 10 września 2008 r. nie uwzględnia dwóch środków, mianowicie umorzenia zadłużenia publicznoprawnego w kwocie 18,7 mln PLN oraz odroczenia spłaty zadłużenia publicznoprawnego w kwocie 8,9 mln PLN, zgłoszonych przez polskie władze w dniu 27 marca 2008 r.

Ponadto w trakcie prowadzonego postępowania Komisja stwierdziła, że dwa inne środki, mianowicie planowane umorzenie narosłego zadłużenia publicznoprawnego w łącznej kwocie 49 mln PLN oraz rozłożenie na raty spłaty zobowiązań publicznoprawnych w łącznej kwocie 142 mln PLN, mogą stanowić dodatkową pomoc państwa, a także budzą również wątpliwości co do swojej zgodności z zasadami dotyczącymi pomocy państwa.

W związku z powyższym Komisja postanowiła rozszerzyć zakres formalnego postępowania wyjaśniającego wszczętego w dniu 10 września 2008 r. o środki opisane poniżej.

III.   OPIS

Jeżeli chodzi o opis przedmiotowej spółki oraz projekt restrukturyzacji, Komisja odsyła do swojej decyzji z dnia 10 września 2008 r.

Oprócz pomocy opisanej w decyzji z dnia 10 września 2008 r., w stosunku do beneficjenta planowane są dalsze środki, będące przedmiotem niniejszego rozszerzenia postępowania.

W ramach pakietu pomocy państwa na rzecz PZL Hydral polskie władze planują umorzenie zadłużenia publicznoprawnego spółki w kwocie 18,7 mln PLN (5,5 mln EUR) oraz odroczenie spłaty jej zadłużenia publicznoprawnego w kwocie 8,9 mln PLN (2,6 mln EUR).

Ponadto, w odniesieniu do narosłych zobowiązań publicznoprawnych opisanych w decyzji z dnia 10 września 2008 r., polskie władze zgłosiły planowane środki w postaci umorzenia zadłużenia publicznoprawnego w łącznej kwocie 49 mln PLN (14 mln EUR) oraz w postaci odroczenia lub rozłożenia na raty zobowiązań w łącznej kwocie 142 mln EUR (41,8 mln EUR), traktowane przez polskie władze jako środki nieobjęte pomocą państwa. Polskie władze twierdzą, że środki te spełniają test prywatnego wierzyciela, i argumentują, że bez tych środków spółka byłaby zmuszona do wniesienia wniosku o otwarcie postępowania upadłościowego, a w tym przypadku wierzyciele ponieśliby jeszcze większe straty.

IV.   OCENA

Pomoc państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu WE

Art. 87 ust. 1 Traktatu WE stanowi, że wszelka pomoc, przyznana przez państwo członkowskie lub przy użyciu zasobów państwowych w jakiejkolwiek formie, która zakłóca lub grozi zakłóceniem konkurencji poprzez uprzywilejowywanie niektórych przedsiębiorstw lub produkcji niektórych towarów oraz która wpływa na wymianę handlową pomiędzy państwami członkowskimi, jest niezgodna ze wspólnym rynkiem.

Planowane umorzenie zadłużenia w kwocie 18,7 mln PLN (5,5 mln EUR) oraz planowane odroczenie spłaty zadłużenia publicznoprawnego w kwocie 8,9 mln (2,6 mln EUR) opierają się na zasobach państwowych i przynoszą beneficjentowi korzyść, jakiej nie mógłby uzyskać na rynku. Dlatego też, ze względu na swój charakter, takie środki mogą zakłócić konkurencję.

W odniesieniu do planowanego umorzenia zadłużenia publicznoprawnego (49 mln EUR) oraz odroczenia spłaty zadłużenia publicznoprawnego (wartość nominalna w kwocie 142 mln PLN), które polskie władze przedstawiają jako środki niestanowiące pomocy państwa, Komisja ma wątpliwości, czy w danych okolicznościach można zastosować test prywatnego wierzyciela.

Polskie władze twierdzą, że proces restrukturyzacji oparty na częściowym umorzeniu zadłużenia jest dla wierzycieli korzystniejszy niż scenariusz oparty na postępowaniu upadłościowym. Komisja stwierdza jednak, że, po pierwsze, jakakolwiek spłata zobowiązań publicznoprawnych w scenariuszu restrukturyzacji uzależniona jest od wcześniejszego przyznania pomocy państwa (głównie w formie zastrzyków kapitału od ARP). Po drugie, obecna sytuacja jest wynikiem nieegzekwowania długów publicznoprawnych, które również zdaje się stanowić pomoc państwa udzieloną już spółce.

Dlatego też, na podstawie przyjętej praktyki i orzecznictwa oraz biorąc pod uwagę fakt, że wspomniane środki opierają się na zasobach państwowych, przynoszą beneficjentowi korzyść, jakiej nie mógłby uzyskać na rynku oraz mogą zakłócić konkurencję, Komisja ma wątpliwości, czy proponowane umorzenia i odroczenia spłaty, które według polskich władz spełniają test prywatnego wierzyciela, powinno się traktować jako środki niestanowiące pomocy państwa.

Wyłączenia na podstawie art. 87 ust. 2 i 3 Traktatu WE

Komisja odsyła do swojej decyzji z dnia 10 września 2008 r.

W kontekście obecnego rozszerzenia formalnego postępowania wyjaśniającego, w kwestii przestrzegania warunków zawartych w Wytycznych wspólnotowych dotyczących pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw (3), Komisja pragnie dodać, co następuje:

Zgodnie z postanowieniami określonymi w pkt 43–45 Wytycznych pomoc musi być ograniczona do niezbędnego minimum, a od beneficjentów pomocy oczekuje się znaczącego wkładu w proces restrukturyzacji ze środków własnych lub z zewnętrznych, prywatnych źródeł finansowania.

Komisja zauważa, że wielkość kosztów restrukturyzacji oraz kwoty pomocy, przedstawiona przez polskie władze, zdaje się być zaniżona. Komisja ma wątpliwości, czy proponowane umorzenia i odroczenia spłaty zadłużenia powinno się traktować jako środki niestanowiące pomocy. Jeśli w obliczeniach kosztów restrukturyzacji uwzględnione zostałyby wszystkie te umorzenia i odroczenia oraz wszelka otrzymana pomoc, wkład własny (nawet jeśli zostałby w całości potraktowany jako rzeczywisty i faktyczny) byłby dużo niższy niż określone w wytycznych 50 %.

V.   DECYZJA

W świetle powyższego Komisja postanowiła rozszerzyć zakres swojej decyzji z dnia 10 września 2008 r. o wszczęciu formalnego postępowania wyjaśniającego na podstawie art. 88 ust. 2 Traktatu WE o wyżej wymienione środki, z powodu swoich wątpliwości co do zgodności tych środków ze wspólnym rynkiem.

W świetle powyższych ustaleń Komisja, działając zgodnie z procedurą określoną w art. 88 ust. 2 Traktatu WE, zwraca się do polskich władz o przedłożenie uwag i dostarczenie wszelkich informacji, jakie mogą być pomocne w ocenie przedmiotowej pomocy, w terminie jednego miesiąca od daty otrzymania niniejszego pisma.

Komisja zwraca się do polskich władz o bezzwłoczne przekazanie kopii niniejszego pisma Spółce PZL Hydral S.A.

Komisja pragnie przypomnieć polskim władzom, że art. 88 ust. 3 Traktatu WE ma skutek zawieszający oraz zwrócić uwagę na art. 14 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999, który stanowi, że wszelka pomoc niezgodna z prawem może zostać odzyskana od beneficjenta.

Komisja uprzedza polskie władze, że udostępni zainteresowanym stronom informacje, publikując niniejsze pismo wraz z jego streszczeniem w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Komisja udostępni informacje również zainteresowanym stronom w krajach EFTA, będących sygnatariuszami Porozumienia EOG, publikując zawiadomienie w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej oraz poinformuje Urząd Nadzoru EFTA przesyłając kopię niniejszego pisma. Wszystkie zainteresowane strony zostaną wezwane do przedstawienia uwag w ciągu jednego miesiąca od dnia publikacji.

Jeśli niniejsze pismo zawiera informacje poufne, które nie powinny zostać opublikowane, należy poinformować o tym Komisję w terminie piętnastu dni roboczych od daty jego otrzymania. Jeżeli Komisja nie otrzyma w wyznaczonym terminie umotywowanego wniosku, uzna to za wyrażenie zgody na ujawnianie pełnej treści niniejszego pisma.”