–

ο KA, εκπροσωπούμενος από τον S. Domaradzki, adwokat,

–

η Bundesamt für Güterverkehr, εκπροσωπούμενη από τον A. Marquardt,

–

η Ιταλική Κυβέρνηση, εκπροσωπούμενη από την G. Palmieri, επικουρούμενη από τον P. Garofoli, avvocato dello Stato,

–

η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, εκπροσωπούμενη από τον T. Scharf και την C. Vrignon,

1

Η αίτηση προδικαστικής αποφάσεως αφορά την ερμηνεία του κανονισμού (ΕΚ) 1072/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Οκτωβρίου 2009, για τους κοινούς κανόνες πρόσβασης στην αγορά διεθνών οδικών εμπορευματικών μεταφορών (ΕΕ 2009, L 300, σ. 72).

2

Η αίτηση αυτή υποβλήθηκε στο πλαίσιο ένδικης διαφοράς μεταξύ του KA, προσφεύγοντος της κύριας δίκης, και της Bundesamt für Güterverkehr (ομοσπονδιακής υπηρεσίας αρμόδιας για τις μεταφορές εμπορευμάτων, Γερμανία, στο εξής: BAG), σχετικά με την επιβολή προστίμου για παράβαση των διατάξεων περί ενδομεταφορών.

3

Οι αιτιολογικές σκέψεις 13 και 15 του κανονισμού 1072/2009 έχουν ως εξής:

[…]

4

Το άρθρο 1 του κανονισμού, το οποίο επιγράφεται: «Πεδίο εφαρμογής», προβλέπει τα εξής:

«1.   Ο παρών κανονισμός εφαρμόζεται στις διεθνείς οδικές εμπορευματικές μεταφορές που εκτελούνται για λογαριασμό τρίτου για τις διαδρομές που πραγματοποιούνται στο έδαφος της [Ευρωπαϊκής Ένωσης].

[…]

4.   Ο παρών κανονισμός εφαρμόζεται στις εθνικές οδικές εμπορευματικές μεταφορές που εκτελούνται προσωρινά από μη εγκατεστημένο μεταφορέα, όπως προβλέπεται στο κεφάλαιο III.

5.   Οι εξής κατηγορίες μεταφορών και οι διαδρομές χωρίς φορτίο που πραγματοποιούνται σε συνδυασμό με τις εν λόγω μεταφορές δεν απαιτούν κοινοτική άδεια και απαλλάσσονται από οιαδήποτε άδεια μεταφοράς:

[…]

6.   Οι διατάξεις της παραγράφου 5 δεν τροποποιούν τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες κράτος μέλος εξαρτά τη χορήγηση στους υπηκόους του της άδειας για την άσκηση των δραστηριοτήτων στις οποίες αναφέρεται η εν λόγω παράγραφος.»

5

Το άρθρο 2 του κανονισμού, το οποίο επιγράφεται «Ορισμοί», ορίζει τα εξής:

«Για τους σκοπούς του παρόντος κανονισμού νοούνται ως:

[…]

[…]».

6

Το κεφάλαιο II του κανονισμού, το οποίο φέρει τον τίτλο «Διεθνείς μεταφορές», περιλαμβάνει το άρθρο 3 που προβλέπει τα εξής:

«Οι διεθνείς μεταφορές εκτελούνται υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχει κοινοτική άδεια και, εφόσον ο οδηγός είναι υπήκοος τρίτης χώρας, σε συνδυασμό με βεβαίωση οδηγού.»

7

Το άρθρο 4 του κανονισμού 1072/2009, το οποίο επιγράφεται «Κοινοτική άδεια» και περιέχεται επίσης στο κεφάλαιο II, έχει ως εξής:

«1.   Η κοινοτική άδεια χορηγείται από ένα κράτος μέλος, σύμφωνα με τον παρόντα κανονισμό, σε κάθε μεταφορέα που εκτελεί οδικές εμπορευματικές μεταφορές για λογαριασμό τρίτου και ο οποίος:

2.   Η κοινοτική άδεια εκδίδεται από τις αρμόδιες αρχές του κράτους μέλους εγκατάστασης για ανανεώσιμη περίοδο μέχρι δέκα ετών.

[…]»

8

Το κεφάλαιο III του κανονισμού 1072/2009, το οποίο επιγράφεται «Ενδομεταφορές», περιλαμβάνει το άρθρο 8 που προβλέπει τα εξής:

«1.   Κάθε μεταφορέας που εκτελεί οδικές εμπορευματικές μεταφορές για λογαριασμό τρίτου, ο οποίος είναι κάτοχος κοινοτικής άδειας και του οποίου ο οδηγός, εφόσον είναι υπήκοος τρίτης χώρας, έχει στην κατοχή του βεβαίωση οδηγού, έχει δικαίωμα, σύμφωνα με τους όρους που καθορίζονται στο παρόν κεφάλαιο, να εκτελεί ενδομεταφορές.

2.   Αφού παραδώσουν τα εμπορεύματα που μεταφέρθηκαν στο πλαίσιο της εισερχόμενης διεθνούς μεταφοράς, οι μεταφορείς οι οποίοι αναφέρονται στην παράγραφο 1 επιτρέπεται να εκτελούν, με το ίδιο όχημα, ή αν πρόκειται για συνδυασμούς συζευγμένων οχημάτων το μηχανοκίνητο όχημα του ίδιου οχήματος, έως και τρεις ενδομεταφορές αφού εκτελέσουν διεθνή μεταφορά με αφετηρία άλλο κράτος μέλος ή τρίτη χώρα και προορισμό το κράτος μέλος υποδοχής. […]

3.   Οι εθνικές οδικές εμπορευματικές μεταφορές που πραγματοποιούνται στο κράτος μέλος υποδοχής από μη εγκατεστημένο μεταφορέα λογίζονται σύμφωνες προς τον παρόντα κανονισμό μόνο εάν ο μεταφορέας μπορεί να παράσχει σαφείς αποδείξεις σχετικά με την εισερχόμενη διεθνή μεταφορά και κάθε μετέπειτα πραγματοποιηθείσα ενδομεταφορά.

Οι αποδείξεις που αναφέρονται στο πρώτο εδάφιο περιλαμβάνουν τα ακόλουθα λεπτομερή στοιχεία για κάθε μεταφορά:

4.   Δεν ζητείται επιπρόσθετο έγγραφο προκειμένου να αποδειχθεί ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις του παρόντος άρθρου.

5.   Κάθε μεταφορέας που έχει, στο κράτος μέλος εγκατάστασης, σύμφωνα με τη νομοθεσία του κράτους αυτού, το δικαίωμα να εκτελεί για λογαριασμό τρίτου τις οδικές εμπορευματικές μεταφορές που προσδιορίζονται στο άρθρο 1 παράγραφος 5 στοιχεία α), β) και γ) γίνεται δεκτός, υπό τους όρους του παρόντος κεφαλαίου, να εκτελεί, κατά περίπτωση, ίδιας φύσεως ενδομεταφορές ή ενδομεταφορές με οχήματα της ίδιας κατηγορίας.

6.   Η αποδοχή στις ενδομεταφορές, στο πλαίσιο των μεταφορών που αναφέρονται στο άρθρο 1 παράγραφος 5 στοιχεία δ) και ε), δεν υπόκειται σε κανέναν περιορισμό.»

9

Ο προσφεύγων της κύριας δίκης είναι ιδιοκτήτης επιχείρησης εγκατεστημένης στην Πολωνία, η οποία κατασκευάζει ξύλινες συσκευασίες και εκτελεί μεταφορές εμπορευμάτων. Η επιχείρηση είναι κάτοχος κοινοτικής άδειας.

10

Στις 10 Ιουλίου 2018, φορτηγό το οποίο ήταν ταξινομημένο στην Πολωνία και ανήκε στον προσφεύγοντα της κύριας δίκης, υποβλήθηκε σε οδικό έλεγχο ενώ μετέφερε χαρτί και χαρτόνι από σημείο φόρτωσης στο Krostitz (Γερμανία) μέχρι σημείο εκφόρτωσης στο Schwedt‑sur‑Oder (Γερμανία). Διαπιστώθηκε τότε ότι εκτελούσε ενδομεταφορά η οποία βεβαιωνόταν από τα κατάλληλα έγγραφα, δηλαδή δελτίο παράδοσης, παραγγελία μεταφοράς και ζυγολόγιο.

11

Στο πλαίσιο αυτού του οδικού ελέγχου, επιδείχθηκε φορτωτική καλούμενη «CMR» (Cargo Movement Requirement) προκειμένου να αποδειχθεί ότι η ενδομεταφορά αποτελούσε τη συνέχεια διεθνούς μεταφοράς από άλλο κράτος μέλος με προορισμό το κράτος μέλος υποδοχής, κατά την έννοια του άρθρου 8, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, του κανονισμού 1072/2009. Από το επιδειχθέν έγγραφο προκύπτει ότι, την ίδια ημέρα, το ως άνω φορτηγό είχε μεταφέρει, από το εργοστάσιο της επιχείρησης του προσφεύγοντος της κύριας δίκης το οποίο βρισκόταν στην Πολωνία σε πελάτη εγκατεστημένο στο Freital (Γερμανία), εμπορεύματα τα οποία κατασκεύαζε και πωλούσε η επιχείρηση αυτή.

12

Στις 9 Οκτωβρίου 2018, ο προσφεύγων της κύριας δίκης, ως ιδιοκτήτης της επιχείρησης μεταφορών, έτυχε ακροάσεως από την BAG. Κατά την ακρόαση δήλωσε ότι η ενδομεταφορά, η οποία είχε πραγματοποιηθεί στον δρόμο της επιστροφής προς την Πολωνία, επιτρεπόταν δυνάμει του άρθρου 8, παράγραφος 6, του κανονισμού 1072/2009, καθώς αποτελούσε συνέχεια διεθνούς μεταφοράς, κατά την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 5, στοιχείο δʹ, του κανονισμού αυτού.

13

Η BAG έκρινε ότι το άρθρο 1, παράγραφος 5, στοιχείο δʹ, και το άρθρο 8, παράγραφος 2, του κανονισμού 1072/2009 δεν μπορούσαν να συνδυαστούν μεταξύ τους. Κατά την ίδια, αν μεταφορέας ο οποίος πραγματοποίησε διεθνή μεταφορά εμπορευμάτων για δικό του λογαριασμό, κατά την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 5, στοιχείο δʹ, του κανονισμού αυτού, με αφετηρία κράτος μέλος και με προορισμό άλλο κράτος μέλος, επιτρεπόταν να πραγματοποιήσει ενδομεταφορά σε συνέχεια αυτής της διεθνούς μεταφοράς, δυνάμει του άρθρου 8, παράγραφος 2, του κανονισμού αυτού, θα καθίστατο δυσχερής, αν όχι αδύνατος, ο έλεγχος της τήρησης των διατάξεων περί ενδομεταφορών από τις αρμόδιες αρχές, καθόσον ο μεταφορέας που εκτελεί διεθνή μεταφορά εμπορευμάτων για δικό του λογαριασμό δεν υπόκειται στην υποχρέωση να διαθέτει κοινοτική άδεια ούτε να παρέχει τις αποδείξεις που απαριθμούνται στο άρθρο 8, παράγραφος 3, του εν λόγω κανονισμού.

14

Ως εκ τούτου, με απόφαση της 30ής Οκτωβρίου 2018, η BAG επέβαλε στον προσφεύγοντα της κύριας δίκης πρόστιμο ύψους 1250 ευρώ για παράβαση της νομοθεσίας περί ενδομεταφορών.

15

Ο προσφεύγων της κύριας δίκης άσκησε προσφυγή κατά της απόφασης αυτής ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου.

16

Το αιτούν δικαστήριο εκτιμά ότι η επίλυση της διαφοράς της οποίας επελήφθη εξαρτάται από το αν ένας μεταφορέας ο οποίος, σύμφωνα με το άρθρο 1, παράγραφος 5, στοιχείο δʹ, του κανονισμού 1072/2009, πραγματοποίησε διεθνή μεταφορά εμπορευμάτων με αφετηρία κράτος μέλος και με προορισμό άλλο κράτος μέλος μπορεί να εκτελέσει ενδομεταφορές, σε συνέχεια της διεθνούς μεταφοράς, στο έδαφος του τελευταίου αυτού κράτους μέλους, δυνάμει του άρθρου 8 του κανονισμού αυτού. Ειδικότερα, διερωτάται αν μια τέτοια διεθνής μεταφορά συνιστά διεθνή μεταφορά κατά την έννοια του άρθρου 8, παράγραφος 2, του εν λόγω κανονισμού. Κατά το αιτούν δικαστήριο, το ζήτημα αυτό δεν φαίνεται να αντιμετωπίζεται κατά τρόπο ομοιόμορφο στα κράτη μέλη, μεταξύ των οποίων η Πολωνία και η Γερμανία.

17

Υπό τις περιστάσεις αυτές, το Amtsgericht Köln (ειρηνοδικείο Κολωνίας, Γερμανία) αποφάσισε να αναστείλει την ενώπιόν του διαδικασία και να υποβάλει στο Δικαστήριο το ακόλουθο προδικαστικό ερώτημα:

«Έχει το άρθρο 8, παράγραφος 2, πρώτη περίοδος, του [κανονισμού 1072/2009] την έννοια ότι υφίσταται διεθνής μεταφορά, κατά την έννοια της διάταξης αυτής, και στην περίπτωση που η σχετική μεταφορά πραγματοποιείται στο πλαίσιο μεταφοράς που πληροί τις προϋποθέσεις του άρθρου 1, παράγραφος 5, στοιχείο δʹ, του κανονισμού αυτού;»

18

Ο προσφεύγων της κύριας δίκης αμφισβητεί το παραδεκτό της αιτήσεως προδικαστικής αποφάσεως, υποστηρίζοντας ότι η ζητούμενη ερμηνεία του δικαίου της Ένωσης δεν είναι αναγκαία για την επίλυση της διαφοράς της κύριας δίκης και ότι, εν πάση περιπτώσει, το Δικαστήριο δεν διαθέτει τα πραγματικά και νομικά στοιχεία που είναι αναγκαία προκειμένου να δώσει χρήσιμη απάντηση στο ερώτημα που του έχει υποβληθεί.

19

Υπενθυμίζεται συναφώς ότι, στο πλαίσιο της διαδικασίας του άρθρου 267 ΣΛΕΕ, εναπόκειται αποκλειστικώς στο εθνικό δικαστήριο, το οποίο έχει επιληφθεί της διαφοράς και φέρει την ευθύνη της μέλλουσας να εκδοθεί δικαστικής απόφασης, να εκτιμήσει, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιομορφίες κάθε υπόθεσης, τόσο την αναγκαιότητα μιας προδικαστικής απόφασης για την έκδοση της δικής του απόφασης όσο και τη λυσιτέλεια των υποβαλλόμενων στο Δικαστήριο ερωτημάτων. Συνεπώς, εφόσον τα υποβληθέντα ερωτήματα αφορούν την ερμηνεία του δικαίου της Ένωσης, το Δικαστήριο υποχρεούται κατ’ αρχήν να απαντήσει. Ως εκ τούτου, συντρέχει τεκμήριο λυσιτέλειας για τα ερωτήματα που αφορούν το δίκαιο της Ένωσης. Το Δικαστήριο δύναται, επομένως, να απορρίψει την αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε εθνικό δικαστήριο μόνον όταν προδήλως προκύπτει ότι η ζητούμενη ερμηνεία του δικαίου της Ένωσης δεν έχει καμία σχέση με το υποστατό ή με το αντικείμενο της διαφοράς της κύριας δίκης, όταν το πρόβλημα είναι υποθετικής φύσεως ή ακόμη όταν το Δικαστήριο δεν διαθέτει τα πραγματικά και νομικά στοιχεία που είναι αναγκαία προκειμένου να δώσει χρήσιμη απάντηση στα ερωτήματα που του έχουν υποβληθεί (πρβλ. απόφαση της 26ης Φεβρουαρίου 2013, Melloni, C-399/11, EU:C:2013:107, σκέψεις 28 και 29 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία).

20

Εν προκειμένω όμως δεν προκύπτει προδήλως ότι η ερμηνεία του άρθρου 1, παράγραφος 5, στοιχείο δʹ, και του άρθρου 8, παράγραφος 2, του κανονισμού 1072/2009 την οποία ζητεί το αιτούν δικαστήριο δεν έχει καμία σχέση με το υποστατό ή με το αντικείμενο της διαφοράς της κύριας δίκης, ότι αφορά πρόβλημα υποθετικής φύσεως ή ότι το Δικαστήριο δεν διαθέτει τα πραγματικά και νομικά στοιχεία που είναι αναγκαία προκειμένου να δώσει χρήσιμη απάντηση στο ερώτημα που του έχει υποβληθεί. Αντιθέτως, από την αίτηση προδικαστικής αποφάσεως προκύπτει ότι το αιτούν δικαστήριο εκφράζει αιτιολογημένες αμφιβολίες ως προς την ερμηνεία που πρέπει να δοθεί στις σχετικές διατάξεις του δικαίου της Ένωσης και παραθέτει συναφώς λεπτομερή έκθεση των πραγματικών περιστατικών.

21

Συνεπώς, η υπό κρίση αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως πρέπει να κριθεί παραδεκτή.

22

Υπενθυμίζεται ότι, κατά πάγια νομολογία του Δικαστηρίου, στο πλαίσιο της κατά το άρθρο 267 ΣΛΕΕ διαδικασίας συνεργασίας μεταξύ των εθνικών δικαστηρίων και του Δικαστηρίου, στο Δικαστήριο εναπόκειται να δώσει στο εθνικό δικαστήριο χρήσιμη απάντηση που να του παρέχει τη δυνατότητα να επιλύσει τη διαφορά της οποίας έχει επιληφθεί. Υπό το πρίσμα αυτό, το Δικαστήριο μπορεί, εφόσον είναι αναγκαίο, να αναδιατυπώσει τα ερωτήματα που του υποβάλλονται. Ειδικότερα, αποστολή του Δικαστηρίου είναι να ερμηνεύει όλες τις διατάξεις του δικαίου της Ένωσης που έχουν ανάγκη τα εθνικά δικαστήρια προκειμένου να αποφανθούν επί των διαφορών των οποίων έχουν επιληφθεί, ακόμη και όταν οι διατάξεις αυτές δεν μνημονεύονται ρητώς στα ερωτήματα τα οποία του υποβάλλουν τα δικαστήρια (απόφαση της 28ης Ιουνίου 2018, Crespo Rey, C‑2/17, EU:C:2018:511, σκέψη 40 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία).

23

Κατά συνέπεια, μολονότι, από τυπικής απόψεως, το αιτούν δικαστήριο περιόρισε το ερώτημά του στην ερμηνεία του άρθρου 8, παράγραφος 2, και του άρθρου 1, παράγραφος 5, στοιχείο δʹ, του κανονισμού 1072/2009, το γεγονός αυτό δεν εμποδίζει το Δικαστήριο να του παράσχει όλα τα στοιχεία ερμηνείας του δικαίου της Ένωσης που μπορεί να του είναι χρήσιμα για την εκδίκαση της υπόθεσης της οποίας έχει επιληφθεί, ασχέτως του αν το αιτούν δικαστήριο έχει κάνει σχετική μνεία κατά τη διατύπωση των ερωτημάτων του. Στο Δικαστήριο εναπόκειται συναφώς να συναγάγει από το σύνολο των στοιχείων που του παρέχει το εθνικό δικαστήριο, και ιδίως από το σκεπτικό της απόφασης περί παραπομπής, εκείνα τα στοιχεία του δικαίου της Ένωσης που χρήζουν ερμηνείας, λαμβανομένου υπόψη του αντικειμένου της διαφοράς (απόφαση της 28ης Ιουνίου 2018, Crespo Rey, C‑2/17, EU:C:2018:511, σκέψη 41 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία).

24

Εν προκειμένω, από την αίτηση προδικαστικής αποφάσεως προκύπτει ότι το αιτούν δικαστήριο ζητεί να διευκρινιστεί αν ο μεταφορέας ο οποίος πραγματοποίησε διεθνή μεταφορά εμπορευμάτων για δικό του λογαριασμό, κατά την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 5, στοιχείο δʹ, του κανονισμού 1072/2009, με αφετηρία κράτος μέλος και με προορισμό άλλο κράτος μέλος επιτρέπεται να πραγματοποιήσει ενδομεταφορές, σε συνέχεια αυτής της διεθνούς μεταφοράς, στο έδαφος του τελευταίου αυτού κράτους μέλους, δυνάμει του άρθρου 8 του κανονισμού αυτού.

25

Επιπλέον, ο ίδιος ο προσφεύγων της κύριας δίκης αναγνωρίζει ότι, προτού χρησιμοποιηθεί για την πραγματοποίηση της ενδομεταφοράς που αποτέλεσε το αντικείμενο οδικού ελέγχου, το φορτηγό του μετέφερε εμπορεύματα τα οποία ο ίδιος κατασκεύαζε και πωλούσε, από το εργοστάσιό του στην Πολωνία προς την εγκατεστημένη στη Γερμανία επιχείρηση του πελάτη που τα είχε αγοράσει, τούτο δε δεν αμφισβητείται. Ωστόσο, στο αιτούν δικαστήριο εναπόκειται να εξακριβώσει αν μια τέτοια μεταφορά συνιστά διεθνή μεταφορά εμπορευμάτων για ίδιο λογαριασμό, κατά την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 5, στοιχείο δʹ, σημεία i έως v, του κανονισμού 1072/2009, ιδίως όσον αφορά την απαίτηση του στοιχείου v σχετικά με τον επικουρικό χαρακτήρα της μεταφοράς αυτής στο πλαίσιο του συνόλου των δραστηριοτήτων της επιχείρησης.

26

Κατόπιν των ανωτέρω σκέψεων, πρέπει να θεωρηθεί ότι με το προδικαστικό ερώτημα ζητείται, κατ’ ουσίαν, να διευκρινιστεί αν ο κανονισμός 1072/2009 έχει την έννοια ότι ο μεταφορέας εμπορευμάτων ο οποίος έχει εκτελέσει διεθνή οδική μεταφορά εμπορευμάτων για δικό του λογαριασμό, κατά την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 5, στοιχείο δʹ, του κανονισμού αυτού, με αφετηρία κράτος μέλος και με προορισμό άλλο κράτος μέλος επιτρέπεται να εκτελέσει ενδομεταφορές, σε συνέχεια της διεθνούς μεταφοράς, στο έδαφος του τελευταίου αυτού κράτους μέλους και, αν ναι, υπό ποιες προϋποθέσεις.

27

Υπενθυμίζεται συναφώς ότι, σύμφωνα με το άρθρο 1, παράγραφοι 1 και 4, ο κανονισμός 1072/2009 εφαρμόζεται μεταξύ άλλων στις διεθνείς οδικές εμπορευματικές μεταφορές για λογαριασμό τρίτου για τις διαδρομές που πραγματοποιούνται στο έδαφος της Ένωσης, καθώς και στις ενδομεταφορές, οι οποίες, σύμφωνα με το άρθρο 2, σημείο 6, του κανονισμού αυτού, ορίζονται ως «εθνικές μεταφορές για λογαριασμό τρίτου που εκτελούνται σε προσωρινή βάση σε κράτος μέλος υποδοχής».

28

Στο κεφάλαιο ΙΙ, ο κανονισμός 1072/2009 θεσπίζει τους κανόνες στους οποίους υπόκεινται οι διεθνείς μεταφορές. Το κεφάλαιο ΙΙ περιλαμβάνει το άρθρο 3 του κανονισμού αυτού, το οποίο εισάγει γενική αρχή σύμφωνα με την οποία «[ο]ι διεθνείς μεταφορές εκτελούνται υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχει κοινοτική άδεια και, εφόσον ο οδηγός είναι υπήκοος τρίτης χώρας, σε συνδυασμό με βεβαίωση οδηγού».

29

Ωστόσο, το άρθρο 1, παράγραφος 5, στοιχεία αʹ έως εʹ, του κανονισμού 1072/2009 προβλέπει ότι, στο πλαίσιο ορισμένων κατηγοριών μεταφορών, οι μεταφορείς που εκτελούν οδικές μεταφορές εμπορευμάτων δεν υπόκεινται στην υποχρέωση απόκτησης κοινοτικής άδειας και απαλλάσσονται από οιαδήποτε άδεια μεταφοράς. Αυτό ισχύει στην περίπτωση των ταχυδρομικών μεταφορών που εκτελούνται στο πλαίσιο καθεστώτος καθολικής υπηρεσίας (άρθρο 1, παράγραφος 5, στοιχείο αʹ, του κανονισμού), των μεταφορών οχημάτων που έχουν υποστεί ζημία ή βλάβη (άρθρο 1, παράγραφος 5, στοιχείο βʹ, του κανονισμού), των εμπορευματικών μεταφορών με μηχανοκίνητα οχήματα των οποίων η συνολική επιτρεπόμενη μάζα, συμπεριλαμβανομένου του βάρους των ρυμουλκουμένων, δεν υπερβαίνει τους 3,5 τόνους (άρθρο 1, παράγραφος 5, στοιχείο γʹ, του ίδιου κανονισμού) και τις μεταφορές εμπορευμάτων με μηχανοκίνητα οχήματα που πραγματοποιούνται για ίδιο λογαριασμό (άρθρο 1, παράγραφος 5, στοιχείο δʹ, του κανονισμού 1072/2009) ή των μεταφορών φαρμάκων, ιατρικών συσκευών και ιατρικού εξοπλισμού, καθώς και άλλων αναγκαίων αντικειμένων σε περίπτωση βοήθειας έκτακτης ανάγκης, ιδίως κατόπιν φυσικών καταστροφών (άρθρο 1, παράγραφος 5, στοιχείο εʹ, του κανονισμού 1072/2009).

30

Από τον συνδυασμό των διατάξεων αυτών προκύπτει ότι οι διεθνείς μεταφορές εμπορευμάτων που πραγματοποιούνται για ίδιο λογαριασμό, κατά την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 5, στοιχείο δʹ, του κανονισμού 1072/2009, δεν υπόκεινται στις απαιτήσεις του άρθρου 3 του κανονισμού αυτού.

31

Το κεφάλαιο III του κανονισμού 1072/2009, το οποίο φέρει τον τίτλο «Ενδομεταφορές», προβλέπει τους κανόνες σχετικά με τις ενδομεταφορές. Το εν λόγω κεφάλαιο III περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, το άρθρο 8 του κανονισμού αυτού, με τίτλο «Γενική αρχή», το οποίο θεσπίζει τους γενικούς κανόνες που εφαρμόζονται στις ενδομεταφορές.

32

Επισημαίνεται ότι το εν λόγω άρθρο 8 προβλέπει διαφορετικούς κανόνες για το επιτρεπτό της εκτέλεσης ενδομεταφορών, αναλόγως του αν αυτές πραγματοποιούνται σε συνέχεια διεθνούς οδικής μεταφοράς εμπορευμάτων για λογαριασμό τρίτου ή στο πλαίσιο διεθνούς οδικής μεταφοράς εμπορευμάτων για ίδιο λογαριασμό.

33

Πράγματι, αφενός, το άρθρο 8, παράγραφος 1, του κανονισμού 1072/2009 θεσπίζει τη γενική αρχή κατά την οποία «[κ]άθε μεταφορέας που εκτελεί οδικές εμπορευματικές μεταφορές για λογαριασμό τρίτου, ο οποίος είναι κάτοχος κοινοτικής άδειας και του οποίου ο οδηγός, αν είναι υπήκοος τρίτης χώρας, έχει στην κατοχή του βεβαίωση οδηγού, έχει δικαίωμα, σύμφωνα με τους όρους που καθορίζονται στο παρόν κεφάλαιο, να εκτελεί ενδομεταφορές».

34

Επομένως, οι μεταφορείς που έχουν εκτελέσει διεθνή οδική μεταφορά εμπορευμάτων για λογαριασμό τρίτου με αφετηρία κράτος μέλος και με προορισμό άλλο κράτος μέλος επιτρέπεται να εκτελέσουν ενδομεταφορές στο έδαφος του τελευταίου αυτού κράτους μέλους σε συνέχεια της διεθνούς μεταφοράς, εφόσον πληρούνται οι απαιτήσεις του άρθρου 3 του κανονισμού 1072/2009.

35

Αφετέρου, το άρθρο 8, παράγραφος 6, του κανονισμού 1072/2009 ορίζει ότι το επιτρεπτό της εκτέλεσης ενδομεταφορών, στο πλαίσιο των μεταφορών του άρθρου 1, παράγραφος 5, στοιχείο δʹ, του κανονισμού αυτού, δεν υπόκειται σε κανένα περιορισμό.

36

Στο μέτρο που, όπως υπενθυμίζεται στη σκέψη 27 της παρούσας απόφασης, η έννοια των «ενδομεταφορών» ορίζεται, για τους σκοπούς του κανονισμού 1072/2009, ως «εθνικές μεταφορές για λογαριασμό τρίτου», το άρθρο 8, παράγραφος 6, του κανονισμού αυτού δεν μπορεί να αφορά τις ενδομεταφορές που πραγματοποιούνται για ίδιο λογαριασμό, κατά την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 5, στοιχείο δʹ, του εν λόγω κανονισμού, σε αντίθεση με όσα υποστηρίζουν η BAG, η Ιταλική Κυβέρνηση και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με τις γραπτές παρατηρήσεις τους.

37

Το άρθρο 8, παράγραφος 6, του κανονισμού 1072/2009 πρέπει, στην πραγματικότητα, να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι εισάγει παρέκκλιση από τη γενική αρχή του άρθρου 8, παράγραφος 1, του κανονισμού αυτού.

38

Πράγματι, όπως επισημάνθηκε στη σκέψη 30 της παρούσας απόφασης, σύμφωνα με το άρθρο 1, παράγραφος 5, στοιχείο δʹ, του κανονισμού 1072/2009, οι διεθνείς μεταφορές εμπορευμάτων που εκτελούνται για ίδιο λογαριασμό δεν υπόκεινται στις απαιτήσεις του άρθρου 3 του κανονισμού αυτού.

39

Επομένως, από τη συνδυασμένη ερμηνεία του άρθρου 1, παράγραφος 5, στοιχείο δʹ, και του άρθρου 8, παράγραφος 6, του κανονισμού 1072/2009 προκύπτει ότι οι μεταφορείς που έχουν εκτελέσει διεθνή οδική μεταφορά εμπορευμάτων για δικό τους λογαριασμό, με αφετηρία κράτος μέλος και με προορισμό άλλο κράτος μέλος, επιτρέπεται να εκτελέσουν ενδομεταφορές στο έδαφος του τελευταίου αυτού κράτους μέλους, χωρίς να υπόκεινται στις απαιτήσεις του άρθρου 3 και του άρθρου 8, παράγραφος 1, του κανονισμού.

40

Επομένως, επιβάλλεται η διαπίστωση ότι η επιχείρηση οδικών μεταφορών που έχει εκτελέσει διεθνή μεταφορά εμπορευμάτων για δικό της λογαριασμό, κατά την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 5, στοιχείο δʹ, του κανονισμού 1072/2009, με αφετηρία κράτος μέλος και με προορισμό άλλο κράτος μέλος επιτρέπεται, σύμφωνα με το άρθρο 8, παράγραφος 6, του κανονισμού αυτού, να εκτελέσει ενδομεταφορές, σε συνέχεια της διεθνούς μεταφοράς, στο έδαφος του τελευταίου αυτού κράτους μέλους, χωρίς να υπόκειται στις απαιτήσεις του άρθρου 3 και του άρθρου 8, παράγραφος 1, του εν λόγω κανονισμού.

41

Όσον αφορά τους λεπτομερείς κανόνες σχετικά με τις εν λόγω ενδομεταφορές, επισημαίνεται ότι το άρθρο 8, παράγραφοι 2 έως 5, του κανονισμού 1072/2009 καθορίζει τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες οι μεταφορείς μπορούν να εκτελούν τις ενδομεταφορές αυτές.

42

Κατά το άρθρο 8, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, του κανονισμού 1072/2009, «[α]φού παραδώσουν τα εμπορεύματα που μεταφέρθηκαν στο πλαίσιο της εισερχόμενης διεθνούς μεταφοράς, οι μεταφορείς οι οποίοι αναφέρονται στην παράγραφο 1 επιτρέπεται να εκτελούν, με το ίδιο όχημα, ή αν πρόκειται για συνδυασμούς συζευγμένων οχημάτων το μηχανοκίνητο όχημα του ίδιου οχήματος, έως και τρεις ενδομεταφορές αφού εκτελέσουν διεθνή μεταφορά με αφετηρία άλλο κράτος μέλος ή τρίτη χώρα και προορισμό το κράτος μέλος υποδοχής». Η διάταξη αυτή διευκρινίζει ότι «[η] τελευταία εκφόρτωση στο πλαίσιο της ενδομεταφοράς πριν από την αναχώρηση από το κράτος μέλος υποδοχής πραγματοποιείται εντός επτά ημερών από την τελευταία εκφόρτωση στο κράτος μέλος υποδοχής στο πλαίσιο της διεθνούς μεταφοράς εισόδου».

43

Το άρθρο 8, παράγραφος 2, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού 1072/2009 προβλέπει ότι «[ε]ντός του χρονικού διαστήματος που αναφέρεται στο πρώτο εδάφιο, οι μεταφορείς μπορούν να εκτελούν ορισμένες ή όλες τις ενδομεταφορές που επιτρέπονται στο πλαίσιο του εν λόγω εδαφίου σε οποιοδήποτε κράτος μέλος εφόσον περιορίζονται σε μία πράξη ενδομεταφοράς ανά κράτος μέλος διέλευσης εντός τριημέρου από την είσοδο άνευ φορτίου στο έδαφος του εν λόγω κράτους μέλους».

44

Το άρθρο 8, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, του κανονισμού 1072/2009 ορίζει ότι «[ο]ι εθνικές οδικές εμπορευματικές μεταφορές που πραγματοποιούνται στο κράτος μέλος υποδοχής από μη εγκατεστημένο μεταφορέα», δηλαδή οι ενδομεταφορές, θεωρούνται σύμφωνες προς τον κανονισμό αυτόν «μόνο εάν ο μεταφορέας μπορεί να παράσχει σαφείς αποδείξεις σχετικά με την εισερχόμενη διεθνή μεταφορά και κάθε μετέπειτα πραγματοποιηθείσα ενδομεταφορά».

45

Οι αποδείξεις αυτές, οι οποίες παρατίθενται στο άρθρο 8, παράγραφος 3, δεύτερο εδάφιο, στοιχεία αʹ έως ιʹ, του κανονισμού 1072/2009, περιέχουν τα εξής στοιχεία για κάθε μεταφορά: το ονοματεπώνυμο, τη διεύθυνση και την υπογραφή του αποστολέα (άρθρο 8, παράγραφος 3, στοιχείο αʹ, του κανονισμού), το ονοματεπώνυμο, τη διεύθυνση και την υπογραφή του μεταφορέα (άρθρο 8, παράγραφος 3, στοιχείο βʹ, του κανονισμού), το ονοματεπώνυμο και τη διεύθυνση του παραλήπτη, καθώς και την υπογραφή του και την ημερομηνία παράδοσης, αφού παραδοθούν τα εμπορεύματα (άρθρο 8, παράγραφος 3, στοιχείο γʹ, του κανονισμού), τον τόπο και την ημερομηνία παραλαβής των εμπορευμάτων και τον τόπο που έχει οριστεί για την παράδοση (άρθρο 8, παράγραφος 3, στοιχείο δʹ, του κανονισμού 1072/2009), την κοινώς αποδεκτή περιγραφή της φύσης των εμπορευμάτων και τη μέθοδο συσκευασίας τους και, σε περίπτωση επικίνδυνων εμπορευμάτων, τη γενικώς αναγνωρισμένη περιγραφή τους, καθώς και τον αριθμό των δεμάτων, και τα ειδικά τους σήματα και αριθμούς (άρθρο 8, παράγραφος 3, στοιχείο εʹ, του κανονισμού), τη μεικτή μάζα των εμπορευμάτων ή την ποσότητά τους εκφρασμένη με άλλον τρόπο (άρθρο 8, παράγραφος 3, στοιχείο στʹ, του κανονισμού) και τον αριθμό των πινακίδων κυκλοφορίας του μηχανοκίνητου οχήματος και του ρυμουλκούμενου [άρθρο 8, παράγραφος 3, στοιχείο ζʹ, του κανονισμού).

46

Το άρθρο 8, παράγραφος 4, του κανονισμού 1072/2009 προβλέπει ότι δεν ζητείται επιπρόσθετο έγγραφο προκειμένου να αποδειχθεί ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 8.

47

Επισημαίνεται ότι, καίτοι το άρθρο 8, παράγραφος 2, του κανονισμού 1072/2009 κάνει λόγο για τους «μεταφορείς οι οποίοι αναφέρονται στην παράγραφο 1» του εν λόγω άρθρου και, όπως επισημάνθηκε στη σκέψη 37 της παρούσας απόφασης, το άρθρο 8, παράγραφος 1, του κανονισμού αυτού δεν έχει εφαρμογή στους μεταφορείς που εκτελούν διεθνείς μεταφορές εμπορευμάτων για δικό τους λογαριασμό, τούτο δεν αναιρεί το γεγονός ότι οι λεπτομερείς κανόνες σχετικά με τις ενδομεταφορές που προβλέπονται από το άρθρο 8, παράγραφοι 2 έως 4, του εν λόγω κανονισμού έχουν εφαρμογή στο σύνολο των ενδομεταφορών, οι οποίες εκτελούνται εξ ορισμού για λογαριασμό τρίτου, και ότι δεν έχει σημασία αν οι ενδομεταφορές πραγματοποιούνται σε συνέχεια διεθνούς μεταφοράς εμπορευμάτων που εκτελείται για λογαριασμό τρίτου ή σε συνέχεια διεθνούς μεταφοράς εμπορευμάτων που εκτελείται για ίδιο λογαριασμό.

48

Πράγματι, όπως προκύπτει από τη χρήση της έκφρασης «έχει δικαίωμα, σύμφωνα με τους όρους που καθορίζονται στο παρόν κεφάλαιο» ή και της έκφρασης «[η] αποδοχή στις ενδομεταφορές» στο άρθρο 8, παράγραφος 1, και στο άρθρο 8, παράγραφος 6, του κανονισμού 1072/2009, αντιστοίχως, οι διατάξεις αυτές διέπουν αποκλειστικά το επιτρεπτό της εκτέλεσης ενδομεταφορών.

49

Επιπλέον, μολονότι οι οδικές εμπορευματικές μεταφορές για λογαριασμό τρίτου, στις οποίες αναφέρεται το άρθρο 1, παράγραφος 5, στοιχεία αʹ έως γʹ, του κανονισμού 1072/2009, όπως και οι διεθνείς εμπορευματικές μεταφορές για ίδιο λογαριασμό, δεν υπόκεινται στις απαιτήσεις του άρθρου 3 του κανονισμού αυτού, γεγονός παραμένει ότι, σύμφωνα με το άρθρο 8, παράγραφος 5, του εν λόγω κανονισμού, οι μεταφορείς επιτρέπεται να πραγματοποιούν ενδομεταφορές της ίδιας φύσεως ή ενδομεταφορές με οχήματα της ίδιας κατηγορίας, υπό τον όρο ότι πληρούν τις προϋποθέσεις του κεφαλαίου ΙΙΙ του κανονισμού για τις ενδομεταφορές. Κατά συνέπεια, οι ενδομεταφορές αυτές υπόκεινται σε κάθε περίπτωση στις προϋποθέσεις του άρθρου 8, παράγραφοι 2 έως 4, του κανονισμού 1072/2009.

50

Κατά συνέπεια, οι λεπτομερείς κανόνες σχετικά με τις ενδομεταφορές που προβλέπονται από το άρθρο 8, παράγραφοι 2 έως 4, του κανονισμού 1072/2009 εφαρμόζονται όχι μόνο στις ενδομεταφορές που έπονται διεθνούς μεταφοράς εμπορευμάτων για λογαριασμό τρίτου, αλλά και στις ενδομεταφορές που διενεργούνται σε συνέχεια διεθνούς μεταφοράς εμπορευμάτων για ίδιο λογαριασμό, κατά την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 5, στοιχείο δʹ, του κανονισμού 1072/2009.

51

Μόνον η ερμηνεία αυτή συνάδει προς τον σκοπό που επιδιώκει ο κανονισμός 1072/2009. Πράγματι, το γεγονός ότι το σύνολο των ενδομεταφορών, συμπεριλαμβανομένων όσων εκτελούνται σε συνέχεια διεθνούς μεταφοράς για ίδιο λογαριασμό, κατά την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 5, στοιχείο δʹ, του κανονισμού 1072/2009, υπόκειται στις προϋποθέσεις του άρθρου 8, παράγραφοι 2 έως 4, του κανονισμού αυτού, διασφαλίζει την πρακτική αποτελεσματικότητα των αυστηρών κανόνων που διέπουν τις ενδομεταφορές, υπό την έννοια ότι αποτρέπει την εκτέλεση των εν λόγω μεταφορών κατά τρόπο που να δημιουργεί σταθερή ή συνεχή δραστηριότητα εντός του κράτους μέλους υποδοχής και, ως εκ τούτου, εγγυάται τον προσωρινό χαρακτήρα των ενδομεταφορών, ο οποίος, σύμφωνα με τις αιτιολογικές σκέψεις 13 και 15, αποτελεί έναν από τους σκοπούς του κανονισμού 1072/2009.

52

Επομένως, προκειμένου να διασφαλιστεί η πρακτική αποτελεσματικότητα του κανονισμού 1072/2009, οι μεταφορείς που έχουν πραγματοποιήσει διεθνή μεταφορά εμπορευμάτων για δικό τους λογαριασμό, κατά την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 5, στοιχείο δʹ, του κανονισμού αυτού, με αφετηρία κράτος μέλος και με προορισμό άλλο κράτος μέλος επιτρέπεται να εκτελέσουν ενδομεταφορές στο έδαφος του τελευταίου αυτού κράτους μέλους σε συνέχεια της διεθνούς μεταφοράς, υπό την επιφύλαξη, όμως, της τήρησης των προϋποθέσεων του άρθρου 8, παράγραφοι 2 έως 4, του εν λόγω κανονισμού.

53

Το συμπέρασμα αυτό δεν αναιρείται από την επιχειρηματολογία της BAG και της Ιταλικής Κυβέρνησης, σύμφωνα με την οποία, στο μέτρο που οι μεταφορείς που εκτελούν διεθνείς μεταφορές εμπορευμάτων για δικό τους λογαριασμό δεν υποχρεούνται να κατέχουν κοινοτική άδεια και, ενδεχομένως, βεβαίωση οδηγού, είναι αδύνατον, στο πλαίσιο ενδομεταφοράς που εκτελείται σε συνέχεια αυτών των διεθνών μεταφορών, να ελεγχθεί η τήρηση των κανόνων περί ενδομεταφορών, και ιδίως οι προϋποθέσεις του άρθρου 8 του κανονισμού 1072/2009, και να διασφαλιστεί ο προσωρινός χαρακτήρας των ενδομεταφορών.

54

Αντιθέτως, από τα στοιχεία της δικογραφίας που έχει στη διάθεσή του το Δικαστήριο προκύπτει ότι είναι δυνατόν να απαιτηθεί από τους μεταφορείς οι οποίοι, αφού εκτέλεσαν διεθνή μεταφορά για δικό τους λογαριασμό, κατά την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 5, στοιχείο δʹ, του κανονισμού 1072/2009, με αφετηρία κράτος μέλος και με προορισμό άλλο κράτος μέλος, πραγματοποιούν στη συνέχεια ενδομεταφορά στο έδαφος του τελευταίου αυτού κράτους μέλους, να παράσχουν σαφείς αποδείξεις σχετικά με την εν λόγω διεθνή μεταφορά, καθώς και με κάθε ενδομεταφορά που πραγματοποιείται στη συνέχεια, σύμφωνα με το άρθρο 8, παράγραφος 3, του κανονισμού αυτού. Ειδικότερα, στην προκειμένη περίπτωση, ο προσφεύγων της κύριας δίκης, ως μεταφορέας, ήταν σε θέση, κατά τον οδικό έλεγχο στο φορτηγό του, να επιδείξει στις αρμόδιες αρχές τη φορτωτική που πιστοποιούσε σαφώς τη διεθνή μεταφορά για ίδιο λογαριασμό με προορισμό το οικείο κράτος μέλος, καθώς και τα κατάλληλα έγγραφα για την ενδομεταφορά σε συνέχεια της διεθνούς μεταφοράς η οποία πραγματοποιήθηκε στο έδαφος του κράτους αυτού.

55

Κατόπιν όλων των ανωτέρω σκέψεων, στο προδικαστικό ερώτημα πρέπει να δοθεί η απάντηση ότι ο κανονισμός 1072/2009 έχει την έννοια ότι ο μεταφορέας ο οποίος έχει εκτελέσει διεθνή μεταφορά εμπορευμάτων για δικό του λογαριασμό, κατά την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 5, στοιχείο δʹ, του κανονισμού αυτού, με αφετηρία κράτος μέλος και με προορισμό άλλο κράτος μέλος επιτρέπεται, δυνάμει του άρθρου 8, παράγραφος 6, του εν λόγω κανονισμού, να εκτελέσει ενδομεταφορές, σε συνέχεια της διεθνούς μεταφοράς, στο έδαφος του τελευταίου αυτού κράτους μέλους, υπό την επιφύλαξη, όμως, της τήρησης των προϋποθέσεων του άρθρου 8, παράγραφοι 2 έως 4, του κανονισμού.

56

Δεδομένου ότι η παρούσα διαδικασία έχει ως προς τους διαδίκους της κύριας δίκης τον χαρακτήρα παρεμπίπτοντος που ανέκυψε ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου, σ’ αυτό εναπόκειται να αποφανθεί επί των δικαστικών εξόδων. Τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν όσοι υπέβαλαν παρατηρήσεις στο Δικαστήριο, πλην των ως άνω διαδίκων, δεν αποδίδονται.

Για τους λόγους αυτούς, το Δικαστήριο (όγδοο τμήμα) αποφαίνεται:

Ο κανονισμός (ΕΚ) 1072/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Οκτωβρίου 2009, για τους κοινούς κανόνες πρόσβασης στην αγορά διεθνών οδικών εμπορευματικών μεταφορών, έχει την έννοια ότι ο μεταφορέας ο οποίος έχει εκτελέσει διεθνή μεταφορά εμπορευμάτων για δικό του λογαριασμό, κατά την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 5, στοιχείο δʹ, του κανονισμού αυτού, με αφετηρία κράτος μέλος και με προορισμό άλλο κράτος μέλος επιτρέπεται, δυνάμει του άρθρου 8, παράγραφος 6, του εν λόγω κανονισμού, να εκτελέσει ενδομεταφορές, σε συνέχεια της διεθνούς μεταφοράς, στο έδαφος του τελευταίου αυτού κράτους μέλους, υπό την επιφύλαξη, όμως, της τήρησης των προϋποθέσεων του άρθρου 8, παράγραφοι 2 έως 4, του κανονισμού.