Ηλεκτρονικό εμπόριο — πρότυποι κανόνες της ΕΕ

ΣΥΝΟΨΗ ΤΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥ ΕΓΓΡΑΦΟΥ:

Οδηγία 2000/31/ΕΚ — ηλεκτρονικό εμπόριο στην ΕΕ

ΣΥΝΟΨΗ

ΤΙ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ Η ΟΔΗΓΙΑ;

Η οδηγία θεσπίζει κανόνες πρότυπα στην ΕΕ για διάφορα θέματα που αφορούν το ηλεκτρονικό εμπόριο.

ΒΑΣΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ

Στις ηλεκτρονικές υπηρεσίες που καλύπτονται από την οδηγία περιλαμβάνονται:

• υπηρεσίες ειδήσεων (όπως δικτυακοί τόποι ειδήσεων)
• πωλήσεις (βιβλία, χρηματοοικονομικές υπηρεσίες, ταξιδιωτικές υπηρεσίες, κ.λπ.)
• διαφημίσεις
• υπηρεσίες επαγγελματιών (δικηγόροι, ιατροί, μεσίτες)
• υπηρεσίες ψυχαγωγίας
• βασικές ενδιάμεσες υπηρεσίες (πρόσβαση στο διαδίκτυο, μετάδοση και φιλοξενία πληροφοριών)
• δωρεάν υπηρεσίες που χρηματοδοτούνται από διαφημίσεις, χορηγίες, κ.λπ.

Η οδηγία θεσπίζει την αρχή βάσει της οποίας οι επιχειρηματίες αυτών των υπηρεσιών υπάγονται σε ρύθμιση (που αφορά την ανάληψη και την άσκηση παροχής υπηρεσιών) μόνο στη χώρα της ΕΕ όπου έχουν την καταστατική έδρα τους, και όχι εκεί που βρίσκονται οι διακομιστές, οι διευθύνσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ή τα γραμματοκιβώτια που χρησιμοποιούν.

Οι εθνικές κυβερνήσεις οφείλουν να εξασφαλίζουν ότι οι επιχειρηματίες δημοσιεύουν βασικές πληροφορίες για τις δραστηριότητές τους (όνομα, διεύθυνση, αριθμός εγγραφής σε εμπορικό μητρώο, κ.λπ.) κατά συνεχή και εύκολα προσβάσιμο τρόπο.

Διαφήμιση

Οι εθνικές κυβερνήσεις πρέπει να διασφαλίζουν ότι η διαφήμιση υπακούει σε ορισμένους κανόνες:

• είναι σαφώς αναγνωρίσιμη
• το φυσικό πρόσωπο ή η εταιρεία που ευθύνεται για αυτήν είναι σαφώς αναγνωρίσιμα
• οι προσφορές, τα παιχνίδια ή οι διαγωνισμοί είναι σαφώς αναγνωρίσιμα, και η πρόσβαση στους όρους είναι εύκολη, οι δε όροι παρουσιάζονται σαφώς και επακριβώς.

Spam

Τα μη ζητηθέντα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου («spam») πρέπει επίσης να είναι σαφώς αναγνωρίσιμα. Οι εταιρείες που αποστέλλουν μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου spam πρέπει να συμβουλεύονται τακτικά και να τηρούν τα μητρώα «επιλογών» στα οποία μπορούν να εγγράφονται τα άτομα που δεν επιθυμούν να λαμβάνουν τέτοια μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.

Ηλεκτρονικές συμβάσεις

Σε κάθε χώρα της ΕΕ, στις ηλεκτρονικές συμβάσεις πρέπει να αποδίδεται ισότιμο νομικό καθεστώς με αυτό των συμβάσεων επί χάρτου.

Οι εν λόγω συμβάσεις πρέπει επίσης να αναφέρουν τους ακόλουθους όρους κατά τρόπο σαφή, κατανοητό:

• τα τεχνικά στάδια που πρέπει να ακολουθήσουν οι καταναλωτές έως τη σύναψη της σύμβασης
• εάν ο φορέας παροχής υπηρεσιών θα αρχειοθετήσει ή όχι τη σύμβαση μετά τη σύναψή της και εάν προβλέπεται δυνατότητα ανάγνωσής της αργότερα από τους καταναλωτές
• τον τρόπο με τον οποίο οι καταναλωτές μπορούν να εντοπίσουν και να διορθώσουν σφάλματα ηλεκτρονικού χειρισμού πριν από την ανάθεση της παραγγελίας
• τις γλώσσες στις οποίες μπορεί να συναφθεί η σύμβαση.

Οι καταναλωτές πρέπει να μπορούν να αποθηκεύουν και να τυπώνουν συμβάσεις και γενικούς όρους.

Βλέπε επίσης την οδηγία 2011/83/ΕΕ για τα δικαιώματα του καταναλωτή.

Ηλεκτρονικές παραγγελίες

Για αυτές ισχύουν οι ακόλουθες απαιτήσεις:

• ο φορέας παροχής υπηρεσιών οφείλει να αποστέλλει αποδεικτικό παραλαβής της παραγγελίας χωρίς περιττή καθυστέρηση και με ηλεκτρονικά μέσα (μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, άλλο ηλεκτρονικό μήνυμα)
• η παραγγελία (ή το αποδεικτικό παραλαβής) θεωρείται ότι έχει παραληφθεί όταν ο αγοραστής (καταναλωτής) έχει πρόσβαση σε αυτή(ο).

Βλέπε επίσης τον κανονισμό (ΕΕ) 910/2014 σχετικά με την ηλεκτρονική ταυτοποίηση και τις υπηρεσίες εμπιστοσύνης.

Εφαρμογή ισχύουσας νομοθεσίας

Η οδηγία ενθαρρύνει τόσο την αυτορρύθμιση από τους επιχειρηματίες και την από κοινού ρύθμιση με τις κυβερνήσεις. Παραδείγματα περιλαμβάνουν:

• κώδικες δεοντολογίας σε επίπεδο ΕΕ
• ηλεκτρονικούς μηχανισμούς εξώδικης επίλυσης των διαφορών, ιδίως όταν ο πωλητής και ο αγοραστής βρίσκονται σε διαφορετικές χώρες.

Οι χώρες της ΕΕ πρέπει επίσης να παρέχουν ταχείες, αποτελεσματικές λύσεις σε νομικά προβλήματα σε ηλεκτρονικό περιβάλλον, και να διασφαλίζουν ότι οι κυρώσεις έχουν αποτελεσματικό, αναλογικό και αποτρεπτικό χαρακτήρα.

Ευθύνη φορέων παροχής υπηρεσιών

Οι φορείς παροχής ηλεκτρονικών υπηρεσιών οι οποίοι προβαίνουν σε «απλή μετάδοση», «αποθήκευση σε κρυφή μνήμη» ή φιλοξενία φορέων παροχής υπηρεσιών δεν ευθύνονται για τις πληροφορίες που μεταδίδουν ή φιλοξενούν, εφόσον πληρούν ορισμένες προϋποθέσεις. Στην περίπτωση της φιλοξενίας φορέων παροχής υπηρεσιών, απαλλάσσονται της ευθύνης εφόσον:

• δεν γνωρίζουν πραγματικά ότι πρόκειται για παράνομη δραστηριότητα ή πληροφορία, και
• εάν αποκτήσουν αυτή τη γνώση ή αντιληφθούν τα προαναφερθέντα, αποσύρουν αμέσως τις πληροφορίες ή καθιστούν την πρόσβαση σε αυτές αδύνατη.

Οι εθνικές κυβερνήσεις δεν μπορούν να επιβάλλουν γενική υποχρέωση ελέγχου σε αυτούς τους «μεσάζοντες» για τις πληροφορίες που αποστέλλουν ή αποθηκεύουν, ώστε να αναζητούν και να αποτρέπουν την παράνομη δραστηριότητα.

ΠΛΑΙΣΙΟ

Οδηγία για το ηλεκτρονικό εμπόριο

ΠΡΑΞΗ

Οδηγία 2000/31/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 8ης Ιουνίου 2000, για ορισμένες νομικές πτυχές των υπηρεσιών της κοινωνίας της πληροφορίας, ιδίως του ηλεκτρονικού εμπορίου, στην εσωτερική αγορά («οδηγία για το ηλεκτρονικό εμπόριο»)

ΣΥΝΑΦΕΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ

Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2006/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 27ης Οκτωβρίου 2004, σχετικά με τη συνεργασία μεταξύ των εθνικών αρχών που είναι αρμόδιες για την επιβολή της νομοθεσίας για την προστασία των καταναλωτών («κανονισμός για τη συνεργασία όσον αφορά την προστασία των καταναλωτών») (ΕΕ L 364 της 9.12.2004, σ. 1-11)

τελευταία ενημέρωση 13.10.2015