1.   

Το άρθρο 13 παράγραφος 1 στοιχείο β) σημείο i) του κανονισμού (ΕΚ) 883/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, για τον συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλειας, σε συνδυασμό με το άρθρο 14 παράγραφος 5α του κανονισμού (ΕΚ) 987/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Σεπτεμβρίου 2009, για καθορισμό της διαδικασίας εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 883/2004 για τον συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλειας, έχει την έννοια ότι η απλή παρουσία της έδρας μιας επιχειρήσεως δεν αρκεί κατά την έννοια της διατάξεως αυτής. Για τον προσδιορισμό του τόπου όπου λαμβάνονται οι ουσιώδεις αποφάσεις μιας επιχείρησης και ασκούνται οι λειτουργίες της κεντρικής της διοίκησης σύμφωνα με το άρθρο 14 παράγραφος 5α του κανονισμού (ΕΚ) 987/2009, πρέπει να λαμβάνεται υπόψη σειρά στοιχείων. Στα εν λόγω στοιχεία συγκαταλέγονται η έδρα της, ο τόπος της κεντρικής διοικήσεώς της, ο τόπος συνεδριάσεως των διευθυντικών της στελεχών και ο τόπος, συνήθως πανομοιότυπος, όπου καθορίζεται η γενική πολιτική της εν λόγω εταιρίας. Άλλα στοιχεία, όπως η κατοικία των κύριων διαχειριστών, ο τόπος όπου συνέρχονται οι γενικές συνελεύσεις, ο τόπος τήρησης των διοικητικών και λογιστικών της εγγράφων καθώς και ο κύριος τόπος διενέργειας των οικονομικών της δραστηριοτήτων, ειδικότερα τραπεζικών, μπορούν επίσης να ληφθούν υπόψη.

2.   

Για να καταστεί οριστικός ο προσωρινός προσδιορισμός σύμφωνα με το άρθρο 16 παράγραφοι 2 και 3 του κανονισμού (ΕΚ) 987/2009, ο οριζόμενος φορέας του τόπου κατοικίας πρέπει να έχει ενημερώσει τους οριζόμενους φορείς κάθε κράτους του ΕΟΧ στο οποίο ασκείται δραστηριότητα. Για τους σκοπούς του άρθρου 16 παράγραφοι 2 και 3 του κανονισμού (ΕΚ) 987/2009, δεν αρκεί ο προσωρινός προσδιορισμός να παραληφθεί από τον οριζόμενο φορέα κράτους του ΕΟΧ, στο οποίο ασκείται δραστηριότητα υπό οποιαδήποτε μορφή, όπως από την ενδιαφερόμενη επιχείρηση ή το πρόσωπο.

3.   

Το άρθρο 16 παράγραφος 4 του κανονισμού (ΕΚ) 987/2009 έχει την έννοια ότι ο οριζόμενος φορέας κράτους του ΕΟΧ διατηρεί τη δυνατότητα αμφισβήτησης του προσωρινού προσδιορισμού που κατέστη οριστικός σύμφωνα με το άρθρο 16 παράγραφος 3 του εν λόγω κανονισμού λόγω εκπνοής της δίμηνης προθεσμίας χωρίς αυτή να αξιοποιηθεί. Η χρήση της διαδικασίας του άρθρου 16 παράγραφος 4 μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την αναδρομική ακύρωση προσδιορισμού που κατέστη οριστικός σύμφωνα με το άρθρο 16 παράγραφος 3 του εν λόγω κανονισμού.