This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document C2007/140/73
Case F-38/07: Action brought on 20 April 2007 — Francesco Caleprico v Commission
Υπόθεση F-38/07: Προσφυγή/αγωγή της 20ής Απριλίου 2007 — Caleprico κατά Επιτροπής
Υπόθεση F-38/07: Προσφυγή/αγωγή της 20ής Απριλίου 2007 — Caleprico κατά Επιτροπής
ΕΕ C 140 της 23.6.2007, p. 45–46
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
|
23.6.2007 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 140/45 |
Προσφυγή/αγωγή της 20ής Απριλίου 2007 — Caleprico κατά Επιτροπής
(Υπόθεση F-38/07)
(2007/C 140/73)
Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική
Διάδικοι
Προσφεύγων/ενάγων: Francesco Caleprico (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωπος: V. Guagliulmi, avvocato)
Καθής/εναγομένη: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
Αιτήματα του προσφεύγοντος/ενάγοντος
Ο προσφεύγων/ενάγων ζητεί από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:
|
— |
να κρίνει ανεφάρμοστα, δυνάμει του άρθρου 241 ΕΚ, τα άρθρα 12 και 13 του παραρτήματος XIII του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (στο εξής: ΚΥΚ), καθόσον τα εν λόγω άρθρα στερούνται νομιμότητας· |
|
— |
να ακυρώσει την απόφαση με την οποία η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή (στο εξής: ΑΔΑ) απέρριψε σιωπηρώς τη διοικητική ένσταση που υπέβαλε ο προσφεύγων/ενάγων (στο εξής: προσφεύγων) κατά της αποφάσεως της 12ης Ιουνίου 2006· |
|
— |
να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής της 12ης Ιουνίου 2006, αποκλειστικώς κατά το μέρος που η ΑΔΑ καθόρισε την κατάταξη του προσφεύγοντος στον βαθμό AD6/2 αντί του βαθμού AD8/3· |
|
— |
να υποχρεώσει την Επιτροπή να αντικαταστήσει το αμφισβητούμενο χωρίο της αποφάσεως της 12ης Ιουνίου 2006 με ένα χωρίο που να καθορίζει, με αναδρομική ισχύ (από 1ης Ιουλίου 2006), την κατάταξη του προσφεύγοντος στον βαθμό AD8/3· |
|
— |
να υποχρεώσει την Επιτροπή να καταβάλει στον προσφεύγοντα όλα τα ποσά που αυτός δεν εισέπραξε λόγω ελλείψεως νομιμότητας των προσβαλλομένων αποφάσεων, πλέον των τόκων που έχουν καταστεί ληξιπρόθεσμοι και εκείνων που πρόκειται να καταστούν ληξιπρόθεσμοι· |
|
— |
να υποχρεώσει την Επιτροπή να αποκαταστήσει όλες τις ενδεχόμενες άλλες ζημίες τις οποίες υπέστη ο προσφεύγων και τις οποίες θα διαπιστώσει το Πρωτοδικείο εν προκειμένω· |
|
— |
να καταδικάσει την καθής/εναγομένη στα δικαστικά έξοδα. |
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Ο προσφεύγων, ο οποίος είναι εγγεγραμμένος στον εφεδρικό πίνακα επιτυχόντων του διαγωνισμού EUR/A/155/2000 (1) για την κατάρτιση εφεδρικού πίνακα για μελλοντικές προσλήψεις στους βαθμούς A7/A6, προσελήφθη μετά την έναρξη ισχύος του κανονισμού (ΕΚ, Ευρατόμ) 723/2004 του Συμβουλίου, της 22ας Μαρτίου 2004, για την τροποποίηση του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και του καθεστώτος που εφαρμόζεται στο λοιπό προσωπικό των Κοινοτήτων αυτών (2), και κατετάγη στον βαθμό AD6/2.
Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει δύο ισχυρισμούς.
Στο πλαίσιο του πρώτου ισχυρισμού, ο προσφεύγων υποστηρίζει ότι η απόφαση της 12ης Ιουνίου 2006 πάσχει λόγω αντιφάσεως μεταξύ, αφενός, της παραπομπής, η οποία περιλαμβάνεται εντός του προοιμίου, στο άρθρο 31 του ΚΥΚ, σύμφωνα με το οποίο οι υποψήφιοι διορίζονται στον βαθμό της ομάδας καθηκόντων που μνημονεύεται στην προκήρυξη του διαγωνισμού, και, αφετέρου, του διατακτικού της εν λόγω αποφάσεως, που καθορίζει την κατάταξη του προσφεύγοντος στον βαθμό AD6/2.
Στο πλαίσιο του δευτέρου ισχυρισμού, ο προσφεύγων προβάλλει ότι, εν πάση περιπτώσει, η επίμαχη απόφαση στερείται νομιμότητας επειδή στηρίζεται σε μια σιωπηρή νομική βάση (τα άρθρα 12 και 13 του παραρτήματος XIII του ΚΥΚ) που είναι παράνομη από τις ακόλουθες απόψεις:
|
— |
αντίθεση προς την αρχή της ασφαλείας δικαίου και προς την αρχή της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης· |
|
— |
παραβίαση της αρχής της απαγορεύσεως των διακρίσεων και της ίσης μεταχειρίσεως· |
|
— |
παραβίαση της αρχής της λογικής, δεδομένου ότι η εφαρμογή του νέου καθεστώτος εξαρτάται από ένα απολύτως τυχαίο γεγονός, ήτοι από το αν ο υπάλληλος προσελήφθη πριν ή μετά από μια συγκεκριμένη ημερομηνία, χωρίς να συντρέχει κανένας άλλος λόγος που να δικαιολογεί αυτόν τον κανόνα· |
|
— |
παραβίαση της αρχής της αρχής της χρηστής διοικήσεως· |
|
— |
επικουρικώς, αντίθεση προς την υποχρέωση αιτιολογήσεως των κοινοτικών πράξεων, την οποία θέτει το άρθρο 251 ΕΚ. |
(1) ΕΕ C 147 A της 25.5.2000, σ. 10
(2) ΕΕ L 124 της 27.4.2004, σ. 1.