Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document C2006/261/24

    Υπόθεση C-362/06 P: Αναίρεση που άσκησαν στις 4 Σεπτεμβρίου 2006 οι Markku Sahlstedt, Juha Kankkunen, Mikko Tanner, Toini Tanner, Liisa Tanner, Eeva Jokinen, Aili Oksanen, Olli Tanner, Leena Tanner, Aila Puttonen, Risto Tanner, Tom Järvinen, Runo K. Kurko, Maa- ja metsätaloustuottajain keskusliito MTK ry και MTK:n säätiö κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (πρώτο τμήμα) στις 22 Ιουνίου 2006 στην υπόθεση T-150/05, Markku Sahlstedt κ.λπ. κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

    ΕΕ C 261 της 28.10.2006, p. 13–14 (ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, NL, PL, PT, SK, SL, FI, SV)

    28.10.2006   

    EL

    Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

    C 261/13


    Αναίρεση που άσκησαν στις 4 Σεπτεμβρίου 2006 οι Markku Sahlstedt, Juha Kankkunen, Mikko Tanner, Toini Tanner, Liisa Tanner, Eeva Jokinen, Aili Oksanen, Olli Tanner, Leena Tanner, Aila Puttonen, Risto Tanner, Tom Järvinen, Runo K. Kurko, Maa- ja metsätaloustuottajain keskusliito MTK ry και MTK:n säätiö κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (πρώτο τμήμα) στις 22 Ιουνίου 2006 στην υπόθεση T-150/05, Markku Sahlstedt κ.λπ. κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

    (Υπόθεση C-362/06 P)

    (2006/C 261/24)

    Γλώσσα διαδικασίας: η φινλανδική

    Διάδικοι

    Αναιρεσείοντες: Markku Sahlstedt, Juha Kankkunen, Mikko Tanner, Toini Tanner, Liisa Tanner, Eeva Jokinen, Aili Oksanen, Olli Tanner, Leena Tanner, Aila Puttonen, Risto Tanner, Tom Järvinen, Runo K. Kurko, Maa- ja metsätaloustuottajain keskusliito MTK ry και MTK:n säätiö (εκπρόσωπος: K. Marttinen)

    Αντίδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και Δημοκρατία της Φινλανδίας

    Αιτήματα των αναιρεσειόντων

    Οι αναιρεσείοντες ζητούν από το Δικαστήριο:

    να αναιρέσει τη διάταξη του Πρωτοδικείου της 22ας Ιουνίου 2006, T-150/05, με την οποία αυτό απέρριψε την προσφυγή των αναιρεσειόντων ως απαράδεκτη·

    να εκδικάσει την προσφυγή που ασκήθηκε στην υπόθεση T-150/05·

    να αποφανθεί επί της υποθέσεως και να δεχθεί τα κυρίως και επικουρικώς προβαλλόμενα αιτήματα της ενώπιον του Πρωτοδικείου προσφυγής, δεχόμενο πλήρως την προσφυγή στην υπόθεση T-150/05·

    να καταδικάσει την Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στα δικαστικά έξοδα των διαδικασιών ενώπιον του Πρωτοδικείου και ενώπιον του Δικαστηρίου.

    Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

    Το Πρωτοδικείο έκρινε ότι η επίμαχη απόφαση 2005/101/ΕΚ της Επιτροπής (1) δεν αφορά τους προσφεύγοντες «άμεσα» υπό την έννοια του άρθρου 230 ΕΚ. Η απόφαση περί απορρίψεως της προσφυγής ως απαράδεκτης πάσχει νομικά και είναι αναιρετέα για τους εξής λόγους:

    1)

    Άμεση μεταβολή της νομικής θέσεως.

    Το Πρωτοδικείο ερμήνευσε εσφαλμένα το άρθρο 6 της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου (2), της 21ης Μαΐου 1992, για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας, κρίνοντας ότι η απόφαση της Επιτροπής δεν παράγει άμεσα έννομα αποτελέσματα έναντι των προσφευγόντων. Όμως, οι προσφεύγοντες και νυν αναιρεσείοντες διατείνονται ότι υπήρξε άμεση μεταβολή της νομικής τους θέσεως, διότι η επίμαχη απόφαση:

    i.

    επέχει θέση τελικής αποφάσεως περί ειδικής ζώνης προστασίας·

    ii.

    επιβάλλει στους ιδιοκτήτες γης απαγόρευση υποβαθμίσεως και

    iii.

    επιβάλλει υποχρέωση εκτιμήσεως όσον αφορά κάθε σχετικό σχέδιο.

    2)

    Αυτόματη επέλευση των αποτελεσμάτων της αποφάσεως.

    Το Πρωτοδικείο ερμήνευσε εσφαλμένα το άρθρο 6 κρίνοντας επίσης ότι για την επέλευση των νομικών αποτελεσμάτων της αποφάσεως της Επιτροπής απαιτείται η λήψη μέτρων εκ μέρους του κράτους μέλους, το οποίο διαθέτει εξουσία εκτιμήσεως. Κατά την άποψη των αναιρεσειόντων όμως, η ίδια η απόφαση της Επιτροπής παράγει μερικώς άμεσα αποτελέσματα, όπως είναι η απαγόρευση υποβαθμίσεως και η υποχρέωση εκτιμήσεως, τα οποία επέρχονται αυτομάτως χωρίς κάποιο μέτρο από πλευράς κράτους μέλους.

    3)

    Έλλειψη αποτελεσματικού μέσου ένδικης προστάσίας.

    Σύμφωνα με το κοινοτικό δίκαιο, στις διοικητικές διαδικασίες και ενώπιον των δικαστηρίων υφίσταται η δυνατότητα εκατέρωθεν προβολής απόψεων. Σύμφωνα με την εν λόγω θεμελιώδη αρχή, οι πολίτες πρέπει να έχουν στην πράξη δικαίωμα προσφυγής ή κάποιο αποτελεσματικό μέσο ένδικης προστασίας κατά των πράξεων που τους θίγουν. Αν οι προσφεύγοντες στερηθούν του δικαιώματος προσφυγής, τότε, στο πλαίσιο της ως άνω υποθέσεως, δεν θα έχουν καμία δυνατότητα να προσβάλουν την απόφαση των αρμοδίων αρχών η οποία περιέλαβε τις εκτάσεις τους στο δίκτυο Natura 2000 και προέβλεψε την απαγόρευση υποβαθμίσεως και την υποχρέωση εκτιμήσεως. Το ανακύπτον ζήτημα αφορά την απόφαση με την οποία ελήφθη η τελική απόφαση σχετικά με τη νομική κατάσταση των ζωνών Natura 2000.


    (1)  ΕΕ L 40, σ. 1

    (2)  ΕΕ 1992, L 206, σ. 7


    Top