6.11.2004   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 273/18

1.

Επιτρέπει το άρθρο 21, παράγραφος 3 της οδηγίας του Συμβουλίου 77/388/ΕΟΚ (1), όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία του Συμβουλίου 2000/65/ΕΚ, στα κράτη μέλη να ορίζουν ότι οποιοδήποτε πρόσωπο μπορεί να οριστεί αλληλεγγύως υπόχρεο και εις ολόκληρον για την καταβολή του φόρου με τον οφειλέτη του φόρου κατά την έννοια του άρθρου 21, παράγραφος 1 ή 2, με μόνη επιφύλαξη τις γενικές αρχές του κοινοτικού δικαίου ότι δηλαδή το μέτρο αυτό πρέπει να δικαιολογείται αντικειμενικά να είναι κατάλληλο και να τηρεί τις αρχές της αναλογικότητας και της ασφάλειας δικαίου;

2.

Επιτρέπει το άρθρο 22, παράγραφος 8 της οδηγίας στα κράτη μέλη να ορίζουν ότι οποιοδήποτε πρόσωπο μπορεί να οριστεί υπόχρεο κατά τα ανωτέρω ή ότι ένα πρόσωπο μπορεί να υποχρεωθεί να παράσχει ασφάλεια για τον φόρο που οφείλει άλλο πρόσωπο, με μόνη επιφύλαξη τις προαναφερθείσες γενικές αρχές;

3.

Αν η απάντηση στο ερώτημα 1 είναι αρνητική, σε ποια όρια πλην αυτών που επιβάλλουν οι προαναφερθείσες γενικές αρχές υπόκειται η εξουσία που παρέχει το άρθρο 21, παράγραφος 3;

4.

Αν η απάντηση στο ερώτημα 2 είναι αρνητική, σε ποια όρια πλην αυτών που επιβάλλουν οι προαναφερθείσες γενικές αρχές υπόκειται η εξουσία που παρέχει το άρθρο 22, παράγραφος 8;

5.

Αποκλείει η οδηγία, όπως έχει τροποποιηθεί, την εξουσία των κρατών μελών να προβλέπουν ότι οι υπόχρεοι στον φόρο ευθύνονται αλληλεγγύως και εις ολόκληρον ή ότι ένας υπόχρεος στον φόρο οφείλει να παράσχει ασφάλεια για τον φόρο που οφείλει άλλο πρόσωπο προς αποτροπή καταστρατηγήσεων του συστήματος ΦΠΑ και προστασία των εσόδων που πραγματοποιούνται στα πλαίσια του συστήματος αυτού, αν τα μέτρα αυτά τηρούν τις προαναφερθείσες γενικές αρχές;