92000E3221

ΓΡΑΠΤΗ ΕΡΩΤΗΣΗ E-3221/00

υποβολή: Glyn Ford (PSE) προς το Συμβούλιο

(20 Οκτωβρίου 2000)

Θέμα: Παρέκκλιση από την οδηγία περί καπνού

Η κοινή θέση της οδηγίας της ΕΕ σχετικά με τον καπνό πρόκειται να απαγορεύσει την παραγωγή στην ΕΕ και τις εξαγωγές από αυτήν τσιγάρων με περιεκτικότητα σε πίσσα πάνω από τα 10 mg από 1ης Ιανουαρίου 2004 σε 14 από τα 15 κράτη μέλη. Ωστόσο, η οδηγία θα περιλαμβάνει εξαίρεση για την Ελλάδα η οποία θα παράγει, θα διανέμει και θα εξάγει τσιγάρα πάνω από αυτό το επίπεδο σε πίσσα, έως το έτος 2007. Δεν αποτελεί το γεγονός αυτό σαφή παραβίαση της ενιαίας αγοράς και της περί ανταγωνισμού νομοθεσίας εφόσον έτσι θαπάρξουν διακρίσεις εις βάρος άλλων κοινοτικών παραγωγών, και συγκεκριμένα στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι οποίοι θα επηρεάζονταν από μια παρόμοια κοινωνικοοικονομική επίπτωση;

Απάντηση

(26 Φεβρουαρίου 2001)

Στην κοινή θέση που καθόρισε το Συμβούλιο στις 31 Ιουλίου 2000(1) προβλέπεται ότι, από την 1η Ιανουαρίου 2004 και εξής, η περιεκτικότητα σε πίσσα των τσιγάρων που θα κυκλοφορούν ελεύθερα, θα διατίθενται στο εμπόριο ή θα παράγονται στα κράτη μέλη δεν θαπερβαίνει τα 10mg ανά τσιγάρο.

Όπως έχετε επισημάνει, η κοινή θέση περιλαμβάνει προσωρινή παρέκκλιση για την Ελλάδα όσον αφορά τη μέγιστη περιεκτικότητα σε πίσσα των τσιγάρων τα οποία παράγονται και διατίθενται στο εμπόριο μέσα στο έδαφός τους. Κατά συνέπεια, δεν θα είναι δυνατό τσιγάρα που παράγονται στην Ελλάδα με περιεκτικότητα σε πίσσα άνω των 10mg να διατίθενται στο εμπόριο εκτός της Ελλάδος.

Όπως γνωρίζει ο αξιότιμος κύριος βουλευτής, η οδηγία έχει στόχο να προωθήσει την κατάργηση των διαφορών μεταξύ των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων των κρατών μελών σχετικά με την παραγωγή, παρουσίαση και πώληση των προϊόντων καπνού που εμποδίζουν την λειτουργία της εσωτερικής αγοράς.

Όπως συνάγεται από την νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, η κοινοτική νομοθεσία πρέπει να εφαρμόζεται ομοιόμορφα σε όλα τα κράτη μέλη. Ωστόσο, είναι δυνατές οι παρεκκλίσεις, όταν είναι αντικειμενικά δικαιολογημένες και περιορισμένης χρονικής ισχύος, πράγμα που συμβαίνει στην παρούσα περίπτωση.

(1) ΕΕ C 300 της 20.10.2000, σελ. 49.