91998E0762

ΓΡΑΠΤΗ ΕΡΩΤΗΣΗ E-0762/98 υποβολή: Georg Jarzembowski (PPE) προς την Επιτροπή (18 Μαρτίου 1998)

Θέμα: Μη εφαρμογή των απλοποιημένων τελωνειακών διατυπώσεων στην Ελλάδα

Οι τελωνειακές αρχές της Ελλάδας αρνούνται, χωρίς συγκεκριμένο λόγο, να παράσχουν στις ναυτηλιακές εταιρείες τη δυνατότητα διεκπεραίωσης εμπορευμάτων στους λιμένες του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης και του Ηρακλείου σύμφωνα με την ονομαζόμενη «απλοποιημένη διαδικασία κοινοτικής διαμετακόμισης» κατ' εφαρμογή του άρθρου 448 του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 2454/93 ((ΕΕ L 253 της 11.10.1993, σελ. 1 )).

Οι αρχές χαρακτήρισαν τους τρεις προαναφερόμενους λιμένες ως «ελεύθερες ζώνες» και κατά συνέπεια οι εκφορτωτές που τους χρησιμοποιούν υποχρεούνται να τηρούν τις διατυπώσεις που αφορούν τις ελεύθερες ζώνες και τούτο ανεξάρτητα από το κατά πόσο τα εμπορεύματα μεταφέρονται σε εμπορευματοκυβώτια. Οι διατυπώσεις αυτές περιλαμβάνουν περίπου 15 φάσεις και κοστίζουν αρκετό χρόνο και χρήμα. Για το λόγο αυτό ερωτάται η Επιτροπή:

1. Πώς κρίνει η Επιτροπή την προαναφερόμενη πρακτική των ελληνικών αρχών;

2. Τι προτίθεται να πράξει η Επιτροπή προκειμένου να διευκολυνθεί η πρόσβαση των ναυτηλιακών εταιρειών στην απλοποιημένη διαδικασία ακόμη και στους εν λόγω λιμένες;

Απάντηση του κ. Monti εξ ονόματος της Επιτροπής (4 Ιουνίου 1998)

Η Επιτροπή έχει λάβει πολλές καταγγελίες σχετικά με την οργάνωση ελληνικών λιμένων σε ελεύθερους λιμένες, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα όλα τα εμπορεύματα που εισάγονται θαλασσίως στην Ελλάδα να διέρχονται υποχρεωτικά μέσω ελεύθερης ζώνης. Με αυτόν τον τρόπο οργάνωσης, οι ελληνικές αρχές απαιτούν πάντα αποδεικτικό του κοινοτικού χαρακτήρα των εμπορευμάτων που μεταφέρονται θαλασσίως, πράξη που αντίκειται στο άρθρο 313 του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 2454/93 της Επιτροπής, της 2ας Ιουλίου 1993 για τον καθορισμό ορισμένων διατάξεων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 2913/92 του Συμβουλίου περί θεσπίσεως του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα ((ΕΕ L 253 της 11.10.1993. )) (κανονισμός που τροποποιήθηκε τελευταία με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 75/98 της Επιτροπής της 12ης Ιανουαρίου 1998 ((ΕΕ L 7 της 13. 1.1998. ))). Επιπλέον, όταν αποδεικνύεται ο κοινοτικός χαρακτήρας των εμπορευμάτων, οι υποχρεώσεις που επιβάλλονται στους επιχειρηματίες δεν είναι αυτές που προκύπτουν από ενδοκοινοτικά φορολογικά καθεστώτα αλλά παραμένουν τελωνειακού χαρακτήρα: διασάφηση για θέση σε κατανάλωση επί ενιαίου εγγράφου - κάτι που ούτε η ίδια η τελωνειακή νομοθεσία δεν το προβλέπει - και καταβολή του ΦΠΑ κατά τη στιγμή της διασάφησης.

Η διέλευση από ελεύθερη ζώνη η οποία, ως τελωνειακός προορισμός κατά την εισαγωγή, σύμφωνα με το άρθρο 166 σημείο α) του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα (κανονισμός (ΕΟΚ) αριθ. 2913/92 του Συμβουλίου της 11ης Οκτωβρίου 1992 ((ΕΕ L 302 της 19.10.1992. )), όπως τροποποιήθηκε τελευταία με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 82/97 του Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 19ης Δεκεμβρίου 1996 ((ΕΕ L 17 της 21. 1.1997. ))), έχει κατ'αρχή προβλεφθεί για μη κοινοτικά εμπορεύματα, πρέπει να παραμείνει επιλογή των επιχειρηματιών και όχι, όσον αφορά τα κοινοτικά εμπορεύματα, απαραίτητη υποχρέωση που τους στερεί τα ευεργετήματα που προκύπτουν από την ενιαία αγορά.

Το άρθρο 180 του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα προβλέπει ότι στην περίπτωση εμπορευμάτων που εξέρχονται από ελεύθερες ζώνες και εισέρχονται στα άλλα τμήματα του τελωνειακού εδάφους της Κοινότητας, εφόσον δεν αποδεικνύεται με βεβαίωση ή με άλλα μέσα ο κοινοτικός ή μη κοινοτικός χαρακτήρας τους, τα εμπορεύματα αυτά θεωρούνται ως μη κοινοτικά εμπορεύματα.

Το άρθρο 37, παράγραφος 2 του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα προβλέπει ότι τα εμπορεύματα που εισέρχονται στο τελωνειακό έδαφος της Κοινότητας υπόκεινται σε τελωνειακή επιτήρηση όσο διάστημα χρειάζεται για τον καθορισμό του τελωνειακού τους χαρακτήρα.

Αφού καθοριστεί ο τελωνειακός τους χαρακτήρας, σύμφωνα με το άρθρο 313 του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 2454/93 της Επιτροπής, καμία άλλη τελωνειακή παρέμβαση δεν είναι δυνατή για τα κοινοτικά εμπορεύματα, όσον αφορά την έμμεση φορολογία. Πράγματι, τα εμπορεύματα αυτά, υπόκεινται στους ενδοκοινοτικούς κανόνες παράδοσης, τόσο δυνάμει της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών - Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση ((ΕΕ L 145 της 13. 6.1977. )), όσο και της οδηγίας 92/12/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 25ης Φεβρουαρίου 1992 σχετικά με το γενικό καθεστώς, την κατοχή, την κυκλοφορία και τους ελέγχους των προϊόντων που υπόκεινται σε ειδικούς φόρους κατανάλωσης ((ΕΕ L 76 της 23. 2.1992. )) (τροποποιήθηκε τελευταία με την οδηγία 96/99/ΕΚ του Συμβουλίου της 30ης Δεκεμβρίου 1996 ((ΕΕ L 8 της 11. 1.1997. ))).

Η Επιτροπή, με επιστολή της 3ης Δεκεμβρίου 1997, ζήτησε από την Ελλάδα, δυνάμει του άρθρου 169, πρώτο εδάφιο της συνθήκης ΕΚ, να διατυπώσει τις παρατηρήσεις της όσον αφορά τη μη τήρηση των προαναφερθεισών διατάξεων. Στις 17 Φεβρουαρίου 1998, η Ελλάδα απέστειλε στην Επιτροπή απάντηση στην προαναφερθείσα προειδοποιητική επιστολή. Η απάντηση αυτή μελετάται προς το παρόν.