91997E3726

ΓΡΑΠΤΗ ΕΡΩΤΗΣΗ E-3726/97 υποβολή: Jens-Peter Bonde (I-EDN) προς την Επιτροπή (21 Νοεμβρίου 1997)

Θέμα: Μεγαλύτερη υπεράσπιση της δημόσιας υγείας στο πλαίσιο της γεωργικής πολιτικής

Η ΕΕ έχει ένα δαπανηρό πλεόνασμα παραγωγής τροφίμων παρά την αγρανάπαυση του 15% της καλλιεργήσιμης γης. Ταυτόχρονα, η μείωση των νιτρικών αλάτων και των τοξικών γεωργικών ρύπων γίνεται με βραδύτατο ρυθμό, ενώ όλο και περισσότεροι καταναλωτές ανησυχούν όλο και περισσότερο για τα συστήματα κτηνοτροφίας που είναι μονόπλευρα προσανατολισμένα προς την παραγωγικότητα και δεν λαμβάνουν υπόψη το περιβάλλον και τη φυσική συμπεριφορά των ζώων. Δεν είναι πλέον η φύση και το καθαρό πόσιμο νερό που έρχονται σε αντίθεση με την εντατική γεωργική παραγωγή. Όπως έχει φανεί και στην περίπτωση της ΣΕΒ (νόσου της τρελής αγελάδας,) η αντιπαράθεση γίνεται πλέον άμεσα ανάμεσα στο ζώο και τον άνθρωπο. Όλα τα σφαγεία πρέπει να καταστρέφουν το μυαλό, το μεδούλι και άλλα όργανα των ζώων, γεγονός που κοστίζει 300 κορόνες. Στο συγκεκριμένο θέμα, η Επιτροπή αντιδρά υπερβολικά, ενώ σε άλλους σημαντικούς τομείς δείχνει υπέρμετρα παθητική στάση.

Για παράδειγμα, η Επιτροπή Γεωργίας της παραγράφου 2 έχει εκφράσει ανησυχίες όσον αφορά την πρόταση τροποποίησης της οδηγίας 70/524 ((ΕΕ L 270 της 14.12.1970, σελ. 1 )) σχετικά με τα πρόσθετα στις ζωοτροφές, προφανώς διότι μειώνει το επίπεδο προστασίας με το να επιτρέπει διάφορα αντιβιοτικά: avilamycin, virginiamycin και zinkbacitracin, καθώς και το cooidiostaticum diclazuril, ενώ στη Δανία έχει απαγορευθεί η χρήση του αντιβιοτικού avoparcin, διότι η χρήση του οδηγεί στην ανθεκτικότητα έναντι των γλυκοπεπτιδίων που βρίσκονται στα φάρμακα που προορίζονται για ανθρώπινη χρήση.

Πότε προτίθεται η Επιτροπή να αρχίσει να λαμβάνει περισσότερο υπόψη την δημόσια υγεία στην γεωργική πολιτική;

Απάντηση του κ. Fischler εξ ονόματος της Επιτροπής (2 Φεβρουαρίου 1998)

Η προστασία της δημόσιας υγείας αποτελούσε, ανέκαθεν, στοιχείο μείζονος σημασίας της γεωργικής πολιτικής της Επιτροπής, γεγονός που αποδεικνύεται, εξάλλου, και από τους πολυάριθμους κανονισμούς που εισηγήθηκε, όσον αφορά τη θέσπιση κανόνων υγιεινής και ασφαλείας των γεωργικών προϊόντων.

Οι πρόσθετες ύλες που χρησιμοποιούνται για τη διατροφή των ζώων αποδεικνύουν περίτρανα το εν λόγω ενδιαφέρον, καθώς, ήδη από το 1970, το Συμβούλιο ενέκρινε οδηγία της Επιτροπής, η οποία είχε σκοπό να αποτρέψει το ενδεχόμενο εκτροφής ζώων με πρόσθετες ύλες που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως επικίνδυνες για την υγεία των ζώων και του ανθρώπου, ή επιζήμιες για το περιβάλλον. Οι ουσίες, στις οποίες αναφέρεται το αξιότιμο μέλος του Κοινοβουλίου, εγκρίνονται από το κοινοτικό πρόγραμμα και συμφνωνούν, επομένως, με τα κριτήρια ασφαλείας που ορίζει η οδηγία 70/524/ΕΟΚ. Προβλέπεται, ωστόσο, επαναξιολόγηση των εξουσιοδοτήσεων που έχουν δοθεί, εξαιρουμένης της αβοπαρσίνης, η οποία απαγορεύτηκε το 1996 σε όλη την Κοινότητα, για λόγους πρόληψης (εξάλλου, από το 1970, δεκαπέντε αντιβιοτικά έχουν απαγορευτεί για τους ίδους ακριβώς λόγους).

Στην ανακοίνωση της Επιτροπής σχετικά με την υγεία των καταναλωτών και την ασφάλεια τροφίμων ((COM(97) 176 τελικό )), καθώς και η πράσινη βίβλος για τις γενικές αρχές τροφίμων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, διαφαίνεται το γενικότερο ενδιαφέρον της Επιτροπής όσον αφορά θέματα προστασίας της ανθρώπινης υγείας. Ανάλογο πνεύμα διαπνέει και το το «Πρόγραμμα Δράσης 2000» ((COM(97) 2000 τελικό )), προβλέπονται κοινές δράσεις στο πλαίσιο της μεταρρύθμισης της γεωργικής πολιτικής, προκειμένου να διατηρηθεί μια αποδοτική ισορροπία ανάμεσα στη γεωργία, τις προσδοκίες των κατανωλωτών όσον αφορά την ποιότητα και την ασφάλεια των τροφίμων, και την προστασία του περιβάλλοντος.