91997E3713

ΓΡΑΠΤΗ ΕΡΩΤΗΣΗ P-3713/97 υποβολή: Franco Malerba (UPE) προς την Επιτροπή (12 Νοεμβρίου 1997)

Θέμα: Η λιμενική πολιτική της Γένοβας

Διάφορα άρθρα που δημοσιεύθηκαν στον Τύπο αναφέρονται στην απόφαση της Επιτροπής για τις αθέμιτες πρακτικές των λιμενικών υπηρεσιών της Γένοβας, δηλαδή τα τιμολόγια των υπηρεσιών πλοήγησης και την απασχόληση προσωρινού εργατικού δυναμικού.

Μετά από τις μεταρρυθμίσεις που εγκρίθηκαν από την ιταλική νομοθεσία και τις αλλαγές στο καθεστώς και τη διαχείριση του λιμένα της Γένοβας τα τελευταία χρόνια, πιστεύει η Επιτροπή πως είναι ακόμη επισήμως νόμιμο να διατηρούνται τέτοιες πρακτικές τις οποίες η Επιτροπή θεωρεί επιζήμιες για τον ανταγωνισμό και την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων στον λιμένα της Γένοβας;

Διαθέτει άραγε η Επιτροπή στοιχεία σύμφωνα με τα οποία η κατάσταση που επικρατεί στον λιμένα της Γένοβας είναι η ίδια με άλλους ιταλικούς ή ευρωπαϊκούς λιμένες (γεγονός που καθόρισε την απόφασή της);

Διαθέτει άραγε η Επιτροπή στατιστικά στοιχεία σχετικά με την ελευθέρωση των ευρωπαϊκών λιμένων και κατά πόσον αυτή η μετακίνηση προς την πρακτική του ελεύθερου ανταγωνισμού έχει αυξήσει ή μειώσει την κίνηση και την απασχόληση;

Τί προτίθεται άραγε η Επιτροπή να πράξει στο άμεσα προσεχές μέλλον και με ποιά μέσα σκοπεύει να δεσμεύσει την ιταλική Κυβέρνηση και τον λιμένα της Γένοβας προς την οδό της ελευθέρωσης;

Απάντηση του κ. Van Miert εξ ονόματος της Επιτροπής (9 Δεκεμβρίου 1997)

Το Αξιότιμο Μέλος του Κοινοβουλίου αναφέρεται σε δύο αποφάσεις, 97/744/ΕΚ και 97/745/ΕΚ, τις οποίες η Επιτροπή εξέδωσε στις 21 Οκτωβρίου 1997 και οι οποίες αφορούν, αντιστοίχως, τις διατάξεις της ιταλικής λιμενικής νομοθεσίας περί εργασίας και το σύστημα εκπτώσεων επί των τιμολογίων πλοήγησης στον λιμένα της Γένουας ((ΕΕ L 301 της 5.11.1997. )).

Με την πρώτη από τις προαναφερθείσες αποφάσεις η Επιτροπή ζητά από την Ιταλία να τροποποιήσει τις διατάξεις των νόμων περί λιμενικής μεταρρυθμίσεως, υπ' αριθμόν 84/94 και 647/96, οι οποίες προβλέπουν μεν τη μερική απελευθέρωση της οικείας αγοράς, αλλά εξακολουθούν να ορίζουν ότι μόνον τα παλαιά σωματεία λιμενεργατών έχουν το ουσιαστικό προνόμιο να παρέχουν εργατικό δυναμικό ευκαιριακής απασχόλησης, πράγμα το οποίο τους προσπορίζει ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα κατά παράβαση του νόμου. Με τη δεύτερη από τις ρηθείσες αποφάσεις η Επιτροπή καλεί την Ιταλία να θέσει τέλος στο επίμαχο σύστημα εκπτώσεων το οποίο συνεπάγεται τη μη παροχή ισότιμης μεταχείρισης στις διάφορες επιχειρήσεις ακτοπλοϊκών γραμμών. Η Ιταλία έχει συνεπώς πλέον την υποχρέωση να λάβει τα κατάλληλα μέτρα για να εφαρμόσει με τον επιβαλλόμενο τρόπο την απόφαση της Επιτροπής, το αργότερο δύο μήνες από τη στιγμή που η Επιτροπή θα της κοινοποιήσει την απόφαση.

Η Επιτροπή δεν έχει λάβει άλλες καταγγελίες σχετικά με παρόμοιες παραβάσεις στην Ευρώπη και δεν έχει υπόψη της ειδικές στατιστικές μελέτες για τις οικονομικές συνέπειες της διαδικασίας απελευθέρωσης του συγκεκριμένου κλάδου. Παρόλα αυτά, η Επιτροπή διαπιστώνει ότι η απασχόληση στον λιμενικό κλάδο στην Ιταλία βρισκόταν σε συνεχή συρρίκνωση (κατά 15.000 και πλέον θέσεις εργασίας) όσο ίσχυε το μονοπώλιο των πρώην λιμενεργατικών σωματείων. Συνάγεται, εξάλλου, ότι μετά τα πρώτα μέτρα απελευθέρωσης του κλάδου τα οποία έλαβε η Ιταλία έπειτα από την απόφαση για τον λιμένα της Γένουας ((Υπόθεση C-179/90, Merci Convenzionali Porto di Genova, Συλλογή 1991, σ. Ι-5889. )), οι δραστηριότητες στον συγκεκριμένο λιμένα σημείωσαν έντονη αύξηση.