91997E1479

ΓΡΑΠΤΗ ΕΡΩΤΗΣΗ P-1479/97 υποβολή: Sirkka-Liisa Anttila (ELDR) προς το Συμβούλιο (24 Απριλίου 1997)

Θέμα: Ανάγκη για μετατροπή της ποσόστωσης παραγωγής Β σε ποσόστωση παραγωγής A όσον αφορά τα σακχαρότευτλα της Φινλανδίας προκειμένου να διατηρηθεί επαρκής η δυναμικότητα κατεργασίας στη χώρα

Οι ποσοστώσεις παραγωγής της Φινλανδίας με σακχαρότευτλα ανέρχονται συνολικά σε 146.776 τόνους, από τους οποίους οι 133.433 τόνοι είναι ποσόστωσης Α και οι 13.343 τόνοι ποσόστωσης Β. Συνεπώς η ποσόστωση Α της Φινλανδίας αποτελεί το 1,1% και η ποσόστωση Β το 0,5% των αντιστοίχων ποσοστώσεων ολοκλήρου της ΕΕ.

Η ποσόστωση εισαγωγής της Φινλανδίας σε ακατέργαστη ζάχαρη είναι 60.000 τόνοι. Η κατανάλωση ζάχαρης στη Φινλανδία ανέρχεται σε σχεδόν 200.000 τόννους ετησίως. Κατά συνέπεια, λοιπόν, η Φινλανδία αποτελεί φανερά περιοχή η οποία δεν είναι σε θέση να καλύψει ούτε τις δικές της ανάγκες σε ζάχαρη, ενώ δεν ωφελούμεθα σχεδόν καθόλου από τα κονδύλια της ΕΕ τα οποία προορίζονται για τον τομέα της ζάχαρης. Στην πραγματικότητα η Φινλανδία ενισχύει, με την καταβολή των τελών για παραγωγή και αποθήκευση, τις βιομηχανίες ζάχαρης των κρατών μελών εκείνων τα οποία υπερκαλύπτουν, με την παραγωγή τους, τις ανάγκες τους σε ζάχαρη. Κατά την περίοδο 1995-96 η Φινλανδία κατέβαλε, ως τέλος παραγωγής, το ποσό των 27,5 εκατ. FIM από το οποίο τα 996.215,30 FIM αποτελούσαν βασικό τέλος για την ποσόστωση Α, ενώ ένα ποσό ύψους 16.556.660,14 FIM αποτελούσε τέλος παραγωγής για την ποσόστωση Β. Η Φινλανδία ενισχύει την βιομηχανία ζάχαρης της ΕΕ με 27,5 εκατ. FIM, από τα οποία η βιομηχανία καταβάλει το 40% και οι γεωργοί το 60%.

Λόγω της υπερβολικά χαμηλής ποσόστωσης της χώρας σε σακχαρότευτλα, η φινλανδική βιομηχανία ζάχαρης υποχρεώνεται να κλείσει, κατά τη διάρκεια του 1998, το ευρισκόμενο στο Janakkala εργοστάσιό της παραγωγής σακχαροτεύτλων λόγω του ότι η ποσόστωση της χώρας, λόγω του χαμηλού της ύψους, καθιστά ασύμφορη, από οικονομική άποψη, τη συνέχιση της λειτουργίας, συγχρόνως, και των τριών υφισταμένων εργοστασίων. Η ποσόστωση σε σακχαρότευτλα, η οποία ενεκρίθη για την Φινλανδία στις προενταξιακές διαπραγματεύσεις, το 1995, ήταν, εξαρχής, ανεπαρκής γεγονός το οποίο είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση του κόστους κατεργασίας ανά μονάδα.

Με το κλείσιμο ενός, και μόνον, εργοστασίου 150 εργαζόμενοι αναμένεται να απωλέσουν αμέσως την εργασία τους, ενώ 1000 καλλιεργητές θα αναγκασθούν να εξασφαλίζουν τα προς το ζειν με άλλους τρόπους στο Janakkala.

Η Φινλανδία έχει ανάγκη μεγαλυτέρου μεριδίου από την συνολική παραγωγή σακχαροτεύτλων της ΕΕ, προκειμένου να είναι σε θέση να ικανοποιεί την εσωτερική της κατανάλωση. Γι' αυτό και η ανερχομένη σε 13.343 τόνους ποσόστωση Β της Φινλανδίας πρέπει να μετατραπεί σε ποσόστωση Α οπότε και θα μειωθεί το τέλος παραγωγής που καταβάλλει η χώρα από 27,5 εκατ. FIM σε 10,9 εκατ. FIM ούτως ώστε να καταστεί, εκ νέου, αποδοτικός ο τομέας παραγωγής ζάχαρης στη Φινλανδία και να διασφαλιστούν πιο δίκαιες ποσοστώσεις για την χώρα εν σχέσει με τη γεωργία και την κατεργασία.

Απάντηση (16 Οκτωβρίου 1997)

Το Συμβούλιο δεν έχει λάβει μέχρι σήμερα οιανδήποτε πρόταση της Επιτροπής σχετικά με τις ποσοστώσεις ζάχαρης.

Ωστόσο, όσον αφορά τους διακανονισμούς για τη ζάχαρη, το Συμβούλιο επισημαίνει τα εξής στην αξιότιμο κα Βουλευτή:

- η κατανάλωση ζάχαρης ενός κράτους μέλους δεν είναι το μόνο καθοριστικό στοιχείο για το ύψος και τη σύνθεση της ποσόστωσης ζάχαρης,

- Η ποσόστωση ζάχαρης που εφαρμόζεται στην Φινλανδία έχει συζητηθεί και συμφωνηθεί στα πλαίσια των διαπραγματεύσεων για την προσχώρηση της Φινλανδίας στην Ένωση. Τα επίπεδα των ποσοστώσεων παραγωγής για τη Φινλανδία και τα άλλα κράτη μέλη επιβεβαιώθηκαν εν συνεχεία από το Συμβούλιο κατά την αναθεώρηση των κοινοτικών διακανονισμών για τη ζάχαρη τον Απρίλιο του 1995. Η ποσόστωση Β για τη Φινλανδία είναι το 10% της ποσόστωσης Α. Το ίδιο ποσοστό εφαρμόζεται και σε άλλα πέντε κράτη μέλη,

- οι διακανονισμοί για τη ζάχαρη λαμβάνουν υπόψη τους την κατάσταση εφοδιασμού από την άποψη ότι, σε μειονεκτούσες περιοχές, καθορίζονται παράγωγες περιφερειακές τιμές για τη ζάχαρη 7 οι τιμές αυτές είναι ανώτερες από τη γενική κοινοτική τιμή και εξασφαλίζουν μεγαλύτερες επιστροφές για τους παραγωγούς ζάχαρης και τους καλλιεργητές σακχαροτεύτλων στις περιοχές αυτές. Η Φινλανδία ανήκει στην περίπτωση αυτή.