1)

Έχει ο όρος «δικαστήριο» κατά την έννοια του άρθρου 267 ΣΛΕΕ σε συνδυασμό με το άρθρο 8, παράγραφοι 2 έως 4, και το άρθρο 9 της αποφάσεως-πλαισίου 2008/909/ΔΕΥ (2) την έννοια ότι καλύπτει επίσης εθνικό δικαστήριο που έχει οριστεί στο πλαίσιο της διαδικασίας αναγνωρίσεως, το οποίο δεν είναι η αρμόδια αρχή κατά την έννοια του άρθρου 8, παράγραφος 1, της αποφάσεως-πλαισίου και το οποίο αποφαίνεται στο πλαίσιο έγγραφης διαδικασίας κατ’ αρχήν χωρίς να παρίσταται ο κατάδικος αποκλειστικώς επί των νομικών ζητημάτων που ανακύπτουν από το άρθρο 8, παράγραφοι 2 έως 4, καθώς και από το άρθρο 9 της αποφάσεως-πλαισίου;

2)

Έχει το άρθρο 47 του Χάρτη την έννοια ότι, αν στο πλαίσιο διαδικασίας αναγνωρίσεως κατά την έννοια της αποφάσεως-πλαισίου 2008/909/ΔΕΥ ένα εθνικό δικαστήριο που έχει οριστεί προς τούτο στο κράτος εκτελέσεως έχει επιφορτιστεί με την εκτίμηση των πτυχών που διαλαμβάνονται στο άρθρο 8, παράγραφοι 2 έως 4, και στο άρθρο 9 της αποφάσεως-πλαισίου, πρέπει πέραν από τη δυνατότητα που παρέχεται στον κατάδικο στο κράτος εκδόσεως να εκφράσει τη γνώμη του σύμφωνα με το άρθρο 6, παράγραφος 3, της αποφάσεως-πλαισίου 2008/909/ΔΕΥ να παρέχεται σε αυτόν και πραγματική προσφυγή στο κράτος εκτελέσεως;

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο ως άνω ερώτημα:

3)

Έχει το άρθρο 47 του Χάρτη υπό το πρίσμα της αποφάσεως-πλαισίου 2008/909/ΔΕΥ την έννοια ότι αναφορικά με την πραγματική προσφυγή στο κράτος εκτελέσεως αρκεί ο κατάδικος να έχει τη δυνατότητα να εκφράσει γραπτά τη γνώμη του είτε πριν από τη δικαστική εκτίμηση και την έκδοση της αποφάσεως περί αναγνωρίσεως είτε μετά την έκδοση της αποφάσεως περί αναγνωρίσεως στο πλαίσιο επανεξετάσεως της αρχικής εκτιμήσεως;

Και

4)

Έχει το άρθρο 47 του Χάρτη υπό το πρίσμα της αποφάσεως-πλαισίου 2008/909/ΔΕΥ την έννοια ότι πρέπει να παρέχεται δικαστική αρωγή στο κράτος εκτελέσεως στον κατάδικο ο οποίος δεν διαθέτει επαρκείς πόρους και ο οποίος πρέπει να επικουρείται για να εξασφαλισθεί η αποτελεσματική πρόσβαση στη δικαιοσύνη, ακόμη και αν τούτο δεν προβλέπεται από τον νόμο;

5)

Έχει το κριτήριο του άρθρου 8, παράγραφος 3, της αποφάσεως-πλαισίου 2008/909/ΔΕΥ την έννοια ότι κατά τη μετατροπή της ποινής ή του μέτρου, επειδή δεν συνάδει ως προς τη φύση της με το δίκαιο του κράτους εκτελέσεως, πρέπει να εξετάζεται ποιο μέτρο θα είχε επιβάλει, κατά πάσα πιθανότητα, το δικαστήριο του κράτους εκτελέσεως αν η καταδίκη είχε λάβει χώρα στο κράτος εκτελέσεως, ή πρέπει –εφόσον απαιτείται κατόπιν υποβολής συμπληρωματικών πληροφοριών– να διενεργείται εξέταση στο πλαίσιο της οποίας διερευνάται το πώς είναι πράγματι διαμορφωμένο το μέτρο στο κράτος εκδόσεως;

6)

Πώς και σε ποιον βαθμό πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, στο πλαίσιο ενδεχόμενης νέας εκτιμήσεως από το κράτος εκτελέσεως της απαγορεύσεως της χειροτερεύσεως της ποινής σύμφωνα με το άρθρο 8, παράγραφος 4, της αποφάσεως-πλαισίου 2008/909/ΔΕΥ, οι εξελίξεις και οι πληροφορίες που αφορούν χρονικό σημείο μεταγενέστερο της αποφάσεως περί αναγνωρίσεως;