—

Ο προσφεύγων-ενάγων προβάλλει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ενέχει έλλειψη νομιμότητας καθόσον ο προϊστάμενος της μονάδας Αποζημιώσεων και Κοινωνικών Δικαιωμάτων Βουλευτών έλαβε απόφαση χωρίς την απαραίτητη συμμετοχή του προεδρείου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στο οποίο απόκειται πραγματικά η ρύθμιση των οικονομικών, οργανωτικών και διοικητικών ζητημάτων που αφορούν τους ευρωβουλευτές σύμφωνα με το άρθρο 25 του εσωτερικού κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

—

Ο προσφεύγων-ενάγων προβάλλει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ενέχει έλλειψη νομιμότητας καθόσον είναι ανεπαρκώς αιτιολογημένη και, ως εκ τούτου, παραβιάζει το άρθρο 296, δεύτερο εδάφιο, ΣΛΕΕ και το άρθρο 41 του Χάρτη.

—

Ο προσφεύγων-ενάγων προβάλλει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ενέχει έλλειψη νομιμότητας καθόσον εκδόθηκε ελλείψει έγκυρης νομικής βάσης, δεδομένου ότι το άρθρο 2, πρώτο εδάφιο, του παραρτήματος 3, ΕΑΒ καταργήθηκε κατόπιν της έναρξης ισχύος του καθεστώτος των βουλευτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (άρθρα 74-75 ΜΕΚΒ).

—

Ο προσφεύγων-ενάγων προβάλλει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ενέχει έλλειψη νομιμότητας καθόσον το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εφάρμοσε και ερμήνευσε εσφαλμένα το άρθρο 75 των ΜΕΚΒ και το άρθρο 2, πρώτο εδάφιο, του παραρτήματος 3, των ρυθμίσεων ΕΑΒ. Ο προσφεύγων-ενάγων υποστηρίζει ότι οι εν λόγω διατάξεις έπρεπε να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι η παραπομπή στα παραρτήματα I, II και III των ρυθμίσεων ΕΑΒ, η οποία περιέχεται στο άρθρο 75 ΜΕΚΒ και, συγκεκριμένα, στο άρθρο 2, πρώτο εδάφιο, πρέπει απαραιτήτως να θεωρηθεί ότι αναφέρεται στη μεταχείριση που ίσχυε όταν το εν λόγω παράρτημα III ήταν σε ισχύ. Αντιθέτως, ο τρόπος με τον οποίο το Κοινοβούλιο ερμήνευσε και εφάρμοσε τους προαναφερθέντες κανόνες καθιστά δυνατό να τροποποιείται η σύνταξη του προσφεύγοντος-ενάγοντος άνευ περιορισμού, κατά κατάφωρη παράβαση του άρθρου 28 του καθεστώτος των βουλευτών και των αρχών της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και της ασφάλειας δικαίου.

—

Τέλος, ακόμη και αν γίνει δεκτή η ερμηνεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το άρθρο 2, παράρτημα 3, των ρυθμίσεων ΕΑΒ οριοθετείται ειδικώς από το δίκαιο της Ένωσης και, εν πάση περιπτώσει, αφορά μόνον το ύψος και τον τρόπο καταβολής της σύνταξης, αντιθέτως δε, δεν μπορεί να θίγει το δικαίωμα στην ίδια τη σύνταξη. Εν προκειμένω, όμως, το μέτρο που εφαρμόστηκε στον προσφεύγοντα-ενάγοντα, λόγω της αυτόματης εφαρμογής της απόφασης 150/2022, όχι μόνο μετέβαλε το συνταξιοδοτικό δικαίωμά του, τροποποιώντας τους όρους θεμελίωσης του δικαιώματος αυτού αλλά και προδήλως δεν είναι συμβατό προς το δίκαιο της Ένωσης.

—

Ο προσφεύγων-ενάγων προβάλλει τον μη σύννομο χαρακτήρα της προσβαλλομένης πράξης καθόσον το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, εφαρμόζοντας αυτομάτως την απόφαση 150/2022 και τον συνακόλουθο εν νέου υπολογισμό της σύνταξής του με νέα μέθοδο, αναδρομικώς και με μόνιμα αποτελέσματα, που επηρεάζει άμεσα το συνταξιοδοτικό δικαίωμα, παραβίασε την αρχή της ασφάλειας δικαίου, η οποία δεν επιτρέπει την προσβολή των κεκτημένων δικαιωμάτων, σύμφωνα δε, εξάλλου, με τη ratio του άρθρου 28 του ΚΥΚ και του άρθρο 75 των μέτρων εφαρμογής, καθώς και την αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, η οποία δεν επιτρέπει την τροποποίηση ή τη μείωση της σύνταξης. Επιπλέον, πλήττοντας μόνον τους Ιταλούς πρώην ευρωβουλευτές, τους αποκλειστικούς αποδέκτες ενός μέτρου το οποίο υπολογίζει εν νέου αναδρομικώς βάσει ανταποδοτικού συστήματος κεκτημένα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, μολονότι το σύστημα αυτό δεν είχε ακόμη εισαχθεί στην Ιταλία, ο εκ νέου υπολογισμός αυτός είναι επίσης προδήλως αντίθετος προς την αρχή της ισότητας, καθόσον εισάγει παράνομη διάκριση σε σχέση με τους πρώην ευρωβουλευτές των άλλων κρατών μελών, καθώς και προς τους ευρωβουλευτές που εκλέγονται μετά το 2009 και προς όλους τους λοιπούς πολίτες εν γένει, των οποίων οι συντάξεις δεν μειώνονται κατά τα ανωτέρω.

—

Ο προσφεύγων-ενάγων εκτιμά ότι η προσβαλλόμενη απόφαση, καθόσον μείωσε διά του επιβληθέντος εκ νέου υπολογισμού το ποσό της σύνταξης που του αναλογούσε ως ευρωβουλευτή, όπως η σύνταξη αυτή είχε αρχικώς καταβληθεί, έχει άμεση επίπτωση στο δικαίωμα ιδιοκτησίας. Επιπλέον, εκτιμά ότι η επέμβαση αυτή επιβλήθηκε χωρίς να υφίσταται πραγματική αιτιολογία και προκάλεσε δυσανάλογη και μη εύλογη επιβάρυνσή του.

—

Ο προσφεύγων-ενάγων προβάλλει ότι, με τη θέσπιση της προσβαλλόμενης απόφασης, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, εφαρμόζοντας ένα μέτρο εκ νέου υπολογισμού των συντάξεων το οποίο, βάσει των όρων υπό τους οποίους σχεδιάστηκε, επηρεάζει κατά μείζονα λόγο τα πρόσωπα μεγαλύτερης ηλικίας, παρέβη τα άρθρα 21 και 25 του Χάρτη, το άρθρο 10 ΣΛΕΕ και το άρθρο 15 του ευρωπαϊκού πυλώνα κοινωνικών δικαιωμάτων καθώς και την οδηγία 2000/78/ΕΚ (4).