—

να κρίνει ότι η προσφεύγουσα εκπλήρωσε ορθώς τις συμβατικές υποχρεώσεις της και δικαιούται να της καταβληθούν οι ζητηθείσες δαπάνες του έργου SANAD και να μη λάβει υπόψη το υπ’ αριθ. 3242113938 χρεωστικό σημείωμα καθότι παραβιάζει το ισχύον δίκαιο στο μέτρο που χαρακτηρίζει τις απορριφθείσες δαπάνες ως μη επιλέξιμες, και

—

να καταδικάσει τον REA στα δικαστικά έξοδα της διαδικασίας ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου ή, σε περίπτωση που δεν γίνει δεκτό το αίτημα της παρούσας προσφυγής, να μην καταδικάσει την προσφεύγουσα στα δικαστικά έξοδα, λαμβανομένης υπόψη της πολυπλοκότητας της υπόθεσης.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η «Τελική έκθεση ελέγχου», η οποία αφορά τις αποζημιώσεις που χορηγήθηκαν στους αποσπασμένους υπαλλήλους της προσφεύγουσας για ανταλλαγή γνώσεων και διατομεακή κινητικότητα, πρέπει να θεωρηθεί ότι δεν εμπίπτει στο πεδίο της Συμφωνίας διότι διενεργήθηκε κατ’ εξαίρεση από τον REA λαμβάνοντας υπόψη κατ’ αποκοπήν χρηματοδότηση η οποία προσιδιάζει σε έρευνα που βασίζεται στα αποτελέσματα και ως εκ τούτου δεν υπόκειται σε εκ των υστέρων επαλήθευση, αλλά και διότι η ως άνω έκθεση διεξήχθη προφανώς εν είδει ανακριτικής διαδικασίας λόγω υποψιών τέλεσης συστημικών σφαλμάτων τα οποία εντούτοις θεωρούνται μη συστημικής φύσεως, με αποτέλεσμα να αντλούνται στοιχεία από διαφορετικούς τύπους διαδικασίας.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται επικουρικώς ότι, αν ένας τέτοιος έλεγχος θεωρηθεί ότι εμπίπτει στο πεδίο της Συμφωνίας, θα έπρεπε να είχε διενεργηθεί ως εκ των προτέρων επαλήθευση από τον διατάκτη, με βάση στοιχεία αντλούμενα από τους μηχανισμούς ηλεκτρονικής επιθεώρησης που έχουν θεσπιστεί στον οργανισμό υποδοχής (KU), ο οποίος είναι ειδικώς επιφορτισμένος με τη συλλογή δεδομένων σχετικών με αποσπάσεις στις οικείες εγκαταστάσεις, και να είχε ελεγχθεί από τον καθού. Παραλείποντας να το πράξει, ο καθού παρέβη τους όρους της Συμφωνίας που αφορούν την ορθή αξιολόγηση βάσει των εφαρμοστέων ρυθμίσεων.

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι, ακόμη και αν γινόταν δεκτό ότι ο έλεγχος εμπίπτει στο πεδίο της Συμφωνίας και ότι το βάρος αποδείξεως φέρει, καταρχήν, η προσφεύγουσα, η απόρριψη των δαπανών που αφορούν τις αποσπάσεις, κατά τη διάρκεια εκ των υστέρων επαλήθευσης για διερεύνηση συστηματικών σφαλμάτων η οποία δεν είναι κατάλληλη σε περιπτώσεις κατ’ αποκοπήν χρηματοδότησης, αποτελεί παραβίαση της αρχής της καλής πίστης όχι μόνο στο πλαίσιο εφαρμογής του δημοσιονομικού κανονισμού 2018/1046 (1), ο οποίος ίσχυε κατά τον χρόνο του ελέγχου (άρθρο 181, παράγραφος 2), αλλά και στο πλαίσιο της εκτέλεσης της σύμβασης γενικώς: υπερβαίνοντας τα όρια της διακριτικής ευχέρειας, η ελεγκτική αρχή απέρριψε την επάρκεια του ελέγχου επιδόσεων στο πλαίσιο κατ’ αποκοπήν χρηματοδότησης ούτως ώστε να διατυπώσει τις εκτιμήσεις της βασιζόμενη στο πιστοποιημένο ή ελέγξιμο ιστορικό του δικαιούχου, και, αντ’ αυτού, επέλεξε τύπους αποδεικτικών στοιχείων που αναφέρονται σε γεγονότα σχετικά με δραστηριότητες που καλύπτονται από την κατ’ αποκοπήν χρηματοδότηση. Η εν λόγω αντιστροφή του βάρους απόδειξης στέρησε από την προσφεύγουσα το δικαίωμα να ερμηνεύσει τις συμβατικές της υποχρεώσεις υπέρ αυτής λαμβανομένων υπόψη της αοριστίας των όρων του ισχύοντος τότε δημοσιονομικού κανονισμού (966/2012) (2) καθώς και της αντιφατικής συμπεριφοράς του καθού κατά την παρακολούθηση της εκτέλεσης της Συμφωνίας.

4.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι λαμβανομένων προσηκόντως υπόψη της ποικιλίας των συγκλινουσών αποδείξεων, τόσο εσωτερικών όσο και εξωτερικών, αλλά και των παραπλανητικών οδηγιών πριν και κατά τη διάρκεια εκτέλεσης της Συμφωνίας, τυχόν αναντιστοιχίες και κενά που διαπιστώθηκαν στα αποδεικτικά στοιχεία πρέπει να μη συνεκτιμηθούν, ή, τουλάχιστον, να αξιολογηθούν καταλλήλως υπό το πρίσμα όλων των συνθηκών, χωρίς ωστόσο να καταλήξουν στην απόρριψη της προσφυγής καθόσον είναι συστημικού χαρακτήρα, ιδίως δεδομένου ότι θα έπρεπε να αγνοηθούν διότι τα αποτελέσματά τους είναι επουσιώδη ή αμελητέα βάσει της γενικής αρχής της αναλογικότητας.