Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62022CN0713

    Υπόθεση C-713/22: Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Corte suprema di cassazione (Ιταλία) στις 21 Νοεμβρίου 2022 — LivaNova plc κατά Ministero dell’Economia e delle Finanze κ.λπ.

    ΕΕ C 45 της 6.2.2023, p. 10–10 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, GA, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    6.2.2023   

    EL

    Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

    C 45/10


    Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Corte suprema di cassazione (Ιταλία) στις 21 Νοεμβρίου 2022 — LivaNova plc κατά Ministero dell’Economia e delle Finanze κ.λπ.

    (Υπόθεση C-713/22)

    (2023/C 45/17)

    Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

    Αιτούν δικαστήριο

    Corte suprema di cassazione

    Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

    Αναιρεσείουσα: LivaNova plc

    Αναιρεσίβλητα: Ministero dell’Economia e delle Finanze, Ministero dell’Ambiente e della Tutela del Territorio e del Mare, Presidenza del Consiglio dei ministri

    Προδικαστικό ερώτημα

    Αντιβαίνει στο άρθρο 3 της έκτης οδηγίας [82/891/ΕΟΚ] (1), το οποίο εφαρμόζεται (άρθρο 22) και στις διασπάσεις μέσω σύστασης νέων εταιριών, –καθόσον προβλέπει ότι α) «[ό]ταν ένα στοιχείο του παθητικού δεν χορηγείται σε κανέναν βάσει του σχεδίου διάσπασης και εφόσον η ερμηνεία του σχεδίου αυτού δεν δίνει τη δυνατότητα να αποφασιστεί πώς πρέπει να κατανεμηθεί, καθεμιά από τις επωφελούμενες εταιρείες ευθύνεται σε ολόκληρο», και ότι β) «[η] νομοθεσία των κρατών μελών μπορεί να προβλέπει ότι η ευθύνη σε ολόκληρο περιορίζεται στο καθαρό ενεργητικό που χορηγείται σε κάθε επωφελούμενη εταιρία»– ερμηνεία της διάταξης του εσωτερικού δικαίου που περιέχεται στο άρθρο 2506-bis, τρίτο εδάφιο, του codice civile (Αστικού Κώδικα), κατά την οποία η εις ολόκληρον ευθύνη της επωφελούμενης εταιρίας περιλαμβάνει, ως «στοιχείο του παθητικού» που δεν χορηγείται σε κανέναν από το σχέδιο, επιπλέον των υποχρεώσεων συγκεκριμένης φύσης, και i) τις υποχρεώσεις που προσδιορίζονται στις επιζήμιες συνέπειες που προκύπτουν, μετά τη διάσπαση, από συμπεριφορές (πράξεις ή παραλείψεις) προγενέστερες της διάσπασης ή ii) τις υποχρεώσεις από μεταγενέστερες συμπεριφορές, εξέλιξη των προηγουμένων, που έχουν χαρακτήρα διαρκούς παράνομης πράξης, που προκαλεί περιβαλλοντική ζημία, της οποίας τα αποτελέσματα δεν μπορούν να καθοριστούν ακόμη πλήρως κατά τον χρόνο της διάσπασης;


    (1)  Έκτη οδηγία 82/891/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Δεκεμβρίου 1982, βασιζόμενη στο άρθρο 54 παράγραφος 3 περίπτωση ζ) της συνθήκης για τη διάσπαση των ανωνύμων εταιρειών (ΕΕ 1982, L 378, σ. 47).


    Top