1)

Πρέπει να θεωρηθεί ότι στον ορισμό της έννοιας της «επιχείρησης» δεν εμπίπτει δικαιούχος παρανόμως χορηγηθείσας κρατικής ενίσχυσης μέσω σύμβασης ανταλλαγής, με την οποία απέκτησε εδαφικές εκτάσεις σε δασική περιοχή (ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου), εφόσον, βάσει των ετήσιων ισολογισμών, ασκεί οικονομική δραστηριότητα στο πλαίσιο της οποίας προσφέρει αγαθά και υπηρεσίες στην οικεία αγορά, αλλά, βάσει της αιτιολογικής σκέψης 127 της απόφασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (1), δεν ασκεί άμεση ή έμμεση οικονομική δραστηριότητα έχουσα ως αντικείμενο την εδαφική έκταση που απέκτησε στο πλαίσιο της ανταλλαγής, επειδή το εθνικό δίκαιο προβλέπει αντικειμενική απαγόρευση που τον εμποδίζει να επιτύχει την αλλαγή της χρήσης της έκτασης αυτής και να δομήσει ή να εκποιήσει τη διαχωρισθείσα από τη δασική περιοχή έκταση;

2)

Πρέπει η διάταξη του άρθρου 107 ΣΛΕΕ να ερμηνευθεί και να εφαρμοστεί υπό την έννοια ότι, όσον αφορά την ιδιότητα της «επιχείρησης» και κατά την εφαρμογή των κριτηρίων σχετικά με την «επιχείρηση», καθώς και υπό το πρίσμα των στοιχείων που συγκεντρώθηκαν σχετικά με το ολοκληρωθέν πρώτο στάδιο της διοικητικής διαδικασίας για την προηγηθείσα ψηφοφορία, το υποβληθέν και πράγματι περιγραφέν επενδυτικό σχέδιο του δικαιούχου μιας παρανόμως ληφθείσας κρατικής ενίσχυσης, το οποίο πρόκειται να υλοποιηθεί σε αποκτηθείσα μέσω ανταλλαγής δημόσια έκταση σε δασική περιοχή και το οποίο αποτελεί προϋπόθεση για την εν συνεχεία κίνηση διαδικασίας διαχωρισμού των εκτάσεων που αποκτήθηκαν μέσω της δόμησης, πρέπει να ληφθεί υπόψη ως νομικά κρίσιμη περίσταση, παρά το γεγονός ότι έχει επέλθει αντικειμενική αδυναμία υλοποίησης του επενδυτικού σχεδίου λόγω της κοινοβουλευτικά επιβληθείσας αναστολής και της εν συνεχεία θεσπισθείσας νομοθετικής διάταξης που περιλαμβάνει ρητή απαγόρευση της αλλαγής χρήσης και της δόμησης των εκτάσεων που αποκτήθηκαν από το Δημόσιο;

3)

Έχουν το άρθρο 107 ΣΛΕΕ και το άρθρο 16, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΕ) 2015/1589 του Συμβουλίου (2) την έννοια ότι αντιβαίνει στις διατάξεις αυτές εθνική ρύθμιση, όπως αυτή των διατάξεων του άρθρου 1a, σημεία 2 και 4, (συμπληρωματικές διατάξεις) του Zakon za darzhavnata sobstvenost, η οποία, για τον σκοπό του υπολογισμού του ποσού κρατικής ενίσχυσης που λαμβάνεται μέσω της ανταλλαγής εδαφικών εκτάσεων σε δασική περιοχή (ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου), εμποδίζει τη χρησιμοποίηση τιμής της αγοράς για τις εκτάσεις αυτές, καθώς προβλέπει, για τον σκοπό του υπολογισμού, στοιχεία της αγοράς και κριτήρια αξιολόγησης τα οποία συνεπάγονται απόκλιση από την πραγματική αξία των εκτάσεων και, υπό την έννοια αυτή, αντιβαίνει η εν λόγω εθνική ρύθμιση στην αρχή της αποτελεσματικότητας;