—

ότι η μη παροχή του ενημερωτικού φυλλαδίου που προβλέπεται στο άρθρο 4, παράγραφος 2 σε πρόσωπο το οποίο πληροί τις προϋποθέσεις του άρθρου 23 του κανονισμού ή η μη διεξαγωγή της προσωπικής συνέντευξης με τον αιτούντα κατά το άρθρο 5 του κανονισμού συνεπάγονται αφ’ εαυτών μη θεραπεύσιμη έλλειψη νομιμότητας της απόφασης περί μεταφοράς και, συνακόλουθα, ανάθεση στο αιτούν κράτος μέλος της ευθύνης για την έκδοση απόφασης επί της αίτησης διεθνούς προστασίας·

—

ή ότι η έλλειψη νομιμότητας της απόφασης περί μεταφοράς εξαρτάται από την επίκληση και την απόδειξη ότι η διαδικασία θα είχε διαφορετική έκβαση εάν η αρχή του αιτούντος κράτους είχε εκπληρώσει τις υποχρεώσεις που προβλέπονται στα άρθρα 4 και 5 του κανονισμού (ΕΕ) 604/2013·

—

ή, μήπως, ότι σε καμία περίπτωση η αρχή του αιτούντος κράτους δεν υποχρεούται να διασφαλίσει στον αλλοδαπό που υπόκειται σε διαδικασία μεταφοράς στο κράτος μέλος προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση τις εγγυήσεις ενημέρωσης και συμμετοχής που προβλέπονται στα άρθρα 4 και 5 του κανονισμού (ΕΕ) 604/2013;

—

ότι επιβάλλει την υποχρέωση να διασφαλίζονται οι εγγυήσεις που προβλέπονται στα άρθρα 4 και 5 του κανονισμού στον αλλοδαπό που υπόκειται σε διαδικασία μεταφοράς σε άλλο κράτος μέλος προς εξυπηρέτηση της προστασίας του δικαιώματος άσκησης πραγματικής προσφυγής κατά απόφασης περί μεταφοράς·

—

σε περίπτωση καταφατικής απάντησης, ότι το δικαστήριο που επιλήφθηκε της προσφυγής ακυρώσεως της απόφασης περί μεταφοράς δυνάμει του άρθρου 27 του κανονισμού (ΕΕ) 604/2013 έχει την εξουσία να επανεκτιμήσει την ουσία της απόφασης με την οποία η διοικητική αρχή του κράτους προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση αναγνώρισε, κατ’ εφαρμογήν των σχετικών με τον προσδιορισμό της ευθύνης κριτηρίων που προβλέπονται στο κεφάλαιο III του κανονισμού, την ευθύνη του να αποφανθεί επί της αίτησης διεθνούς προστασίας που υπέβαλε ο αιτών;