93

Πρώτον, όσον αφορά τα αποδεικτικά στοιχεία σχετικά με το έδαφος του Ηνωμένου Βασιλείου, στις σκέψεις 71 έως 74 της προσβαλλόμενης αποφάσεως, το τμήμα προσφυγών έκρινε ότι, την 1η Φεβρουαρίου 2020, το Ηνωμένο Βασίλειο αποχώρησε από την Ένωση σύμφωνα με το άρθρο 50 ΣΕΕ και κατέστη τρίτη χώρα. Μολονότι το δίκαιο της Ένωσης εξακολούθησε να εφαρμόζεται στο Ηνωμένο Βασίλειο και στο έδαφός του για μια μεταβατική περίοδο, η περίοδος αυτή έληξε στις 31 Δεκεμβρίου 2020, σύμφωνα με τα άρθρα 126 και 127 της Συμφωνίας για την αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ατομικής Ενέργειας (ΕΕ 2020, L 29, σ. 7, στο εξής: Συμφωνία αποχώρησης). Από την 1η Ιανουαρίου 2021, η νομοθεσία της Ένωσης στον τομέα των σημάτων δεν είχε πλέον εφαρμογή στο Ηνωμένο Βασίλειο και στο έδαφός του, εκτός εάν και στο μέτρο που η συνέχιση της εφαρμογής της προβλεπόταν ρητώς από τη Συμφωνία αποχώρησης. Το τμήμα προσφυγών αναφέρθηκε επίσης στο σημείο 2 της ανακοίνωσης 2/20 του εκτελεστικού διευθυντή του EUIPO, της 10ης Σεπτεμβρίου 2020, σχετικά με τον αντίκτυπο της αποχώρησης του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ένωση σε ορισμένες πτυχές της πρακτικής του EUIPO.

94

Το τμήμα προσφυγών συνήγαγε εξ αυτού ότι τα αποδεικτικά στοιχεία σχετικά με τη φήμη ή τον ενισχυμένο διακριτικό χαρακτήρα όσον αφορά το Ηνωμένο Βασίλειο δεν μπορούσαν πλέον, από την 1η Ιανουαρίου 2021, να στηρίξουν την προστασία σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης ούτε να συμβάλουν σε αυτή, έστω και αν τα αποδεικτικά αυτά στοιχεία ήταν προγενέστερα της 1ης Ιανουαρίου 2021. Συγκεκριμένα, το σήμα της Ένωσης έπρεπε να έχει φήμη ή ενισχυμένο διακριτικό χαρακτήρα «στην Ένωση» κατά τον χρόνο έκδοσης της απόφασης (βλ., επίσης, σημείο 15 της ανακοίνωσης 2/20, σε σχέση με τη φήμη). Ως εκ τούτου, στο μέτρο που η προσφεύγουσα εξακολούθησε να επικαλείται τον ενισχυμένο διακριτικό χαρακτήρα του προγενέστερου σήματος στο Ηνωμένο Βασίλειο, το τμήμα προσφυγών έκρινε ότι το στοιχείο αυτό δεν ασκούσε επιρροή στην ενώπιόν του διαδικασία.

95

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι, αν το χρονικό σημείο κατά το οποίο πρέπει να εκτιμηθεί ο ενισχυμένος λόγω της χρήσης διακριτικός χαρακτήρας είναι το χρονικό σημείο της κατάθεσης της αίτησης καταχώρισης του επίμαχου σήματος, δηλαδή η 8η Μαΐου 2017, το Ηνωμένο Βασίλειο εξακολουθούσε να είναι μέλος της Ένωσης κατά το χρονικό εκείνο σημείο και, επομένως, τα σχετικά με το έδαφος του Ηνωμένου Βασιλείου αποδεικτικά στοιχεία έπρεπε να ληφθούν υπόψη. Κατά την επ’ ακροατηρίου συζήτηση, η προσφεύγουσα επικαλέσθηκε επίσης την απόφαση της 16ης Μαρτίου 2022, Nowhere κατά EUIPO – Ye (APE TEES) (T‑281/21, κατά της οποίας εκκρεμεί αίτηση αναιρέσεως, EU:T:2022:139).

96

Συναφώς, υπενθυμίζεται ότι η Συμφωνία αποχώρησης, η οποία συνήφθη στις 17 Οκτωβρίου 2019 και τέθηκε σε ισχύ την 1η Φεβρουαρίου 2020, προβλέπει μεταβατική περίοδο από 1ης Φεβρουαρίου έως 31 Δεκεμβρίου 2020 (στο εξής: μεταβατική περίοδος). Μετά τη λήξη της μεταβατικής αυτής περιόδου, η αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ένωση, κοινώς αποκαλούμενη «Brexit», παράγει πλήρως τα αποτελέσματά της.

97

Το άρθρο 127 της Συμφωνίας αποχώρησης ορίζει ότι, εκτός αν προβλέπεται διαφορετικά, το δίκαιο της Ένωσης εξακολουθεί να έχει εφαρμογή κατά τη διάρκεια της μεταβατικής περιόδου στο έδαφος του Ηνωμένου Βασιλείου [απόφαση της 23ης Σεπτεμβρίου 2020, Bauer Radio κατά EUIPO – Weinstein (MUSIKISS), T‑421/18, EU:T:2020:433, σκέψη 32]. A contrario, όπως επισήμανε το τμήμα προσφυγών, από 1ης Ιανουαρίου 2021, η νομοθεσία της Ένωσης στον τομέα των σημάτων δεν εφαρμόζεται πλέον στο Ηνωμένο Βασίλειο και στο έδαφός του, εκτός εάν και στο μέτρο που η συνέχιση της εφαρμογής της προβλέπεται ρητώς από τη Συμφωνία αποχώρησης.

98

Εν προκειμένω, δεν αμφισβητείται ότι η ημερομηνία καταθέσεως του επίμαχου σήματος είναι η 8η Μαΐου 2017, δηλαδή πριν από τη λήξη της μεταβατικής περιόδου, και ότι η ημερομηνία έκδοσης της προσβαλλόμενης απόφασης είναι η 18η Φεβρουαρίου 2021, δηλαδή μετά τη λήξη της μεταβατικής περιόδου. Ένα τέτοιο πραγματικό πλαίσιο διακρίνεται σαφώς από την περίπτωση κατά την οποία η ημερομηνία έκδοσης της προσβαλλόμενης απόφασης είναι προγενέστερη της εν λόγω λήξης [πρβλ. απόφαση της 6ης Οκτωβρίου 2021, Indo European Foods κατά EUIPO – Chakari (Abresham Super Basmati Selaa Grade One World’s Best Rice), T‑342/20, κατά της οποίας εκκρεμεί αίτηση αναιρέσεως, EU:T:2021:651, σκέψη 22].

99

Όπως προκύπτει από τη νομολογία του Γενικού Δικαστηρίου, στο πλαίσιο της διαδικασίας για την κήρυξη ακυρότητας, ο δικαιούχος προγενέστερου δικαιώματος βιομηχανικής ιδιοκτησίας, ειδικότερα δε προγενέστερου σήματος, πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να απαγορεύει τη χρήση του επίμαχου σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης όχι μόνον κατά την ημερομηνία καταθέσεως ή προτεραιότητας του σήματος αυτού, αλλά και κατά την ημερομηνία κατά την οποία το EUIPO αποφαίνεται επί της αιτήσεως για την κήρυξη ακυρότητας [πρβλ. απόφαση της 2ας Ιουνίου 2021, Style & Taste κατά EUIPO – The Polo/Lauren Company (Αναπαράσταση παίκτη του πόλο), T‑169/19, EU:T:2021:318, σκέψεις 29 και 30]. Το ίδιο ισχύει, κατά μείζονα λόγο, στο πλαίσιο διαδικασίας ανακοπής [απόφαση της 14ης Φεβρουαρίου 2019, Beko κατά EUIPO – Acer (ALTUS), T‑162/18, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2019:87, σκέψεις 41 έως 43].

100

Επομένως, κατ’ ουσίαν, προκειμένου τα αποδεικτικά στοιχεία του ενισχυμένου διακριτικού χαρακτήρα λόγω της χρήσης του προγενέστερου σήματος στο Ηνωμένο Βασίλειο να είναι λυσιτελή για την αίτηση κηρύξεως της ακυρότητας του επίμαχου σήματος, η εν λόγω χρήση πρέπει να εξακολουθεί να είναι αντιτάξιμη κατά την ημερομηνία κατά την οποία το EUIPO αποφαίνεται επί της αιτήσεως για την κήρυξη της ακυρότητας.

101

Εν προκειμένω, η ημερομηνία έκδοσης της προσβαλλόμενης απόφασης, δηλαδή η 18η Φεβρουαρίου 2021, είναι μεταγενέστερη της λήξης της μεταβατικής περιόδου.

102

Επομένως, το τμήμα προσφυγών όφειλε να μη λάβει υπόψη τη χρήση του προγενέστερου σήματος στο Ηνωμένο Βασίλειο, η οποία δεν μπορούσε πλέον να αντιταχθεί στους παρεμβαίνοντες κατά την ημερομηνία εκδόσεως της προσβαλλόμενης απόφασης, και να μη λάβει υπόψη τα σχετικά αποδεικτικά στοιχεία.

103

Επιπλέον, επισημαίνεται, όπως επισήμανε και το EUIPO, ότι, λαμβανομένης υπόψη της θεμελιώδους αρχής της εδαφικότητας των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας, η οποία διατυπώνεται στο άρθρο 1, παράγραφος 2, του κανονισμού 2017/1001, μετά τη λήξη της μεταβατικής περιόδου, ουδεμία σύγκρουση μπορεί να ανακύψει στο Ηνωμένο Βασίλειο μεταξύ του επίμαχου σήματος και του προγενέστερου σήματος, τα οποία δεν προστατεύονται πλέον στο έδαφος του Ηνωμένου Βασιλείου. Κατά τον χρόνο έκδοσης της προσβαλλόμενης απόφασης, το κοινό του Ηνωμένου Βασιλείου δεν ανήκε πλέον στο ενδιαφερόμενο κοινό της Ένωσης.

104

Τέλος, μολονότι βεβαίως είναι ακριβές ότι η ημερομηνία που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη για την εκτίμηση του ενισχυμένου διακριτικού χαρακτήρα του προγενέστερου σήματος είναι η ημερομηνία καταθέσεως της αιτήσεως καταχωρίσεως του επίμαχου σήματος (βλ. απόφαση της 15ης Οκτωβρίου 2020, athlon custom sportswear, T‑349/19, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2020:488, σκέψη 74 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία), γεγονός παραμένει ότι η απαίτηση συνέχισης της ύπαρξης ή διατήρησης του προγενέστερου δικαιώματος κατά την ημερομηνία στην οποία το EUIPO αποφαίνεται επί της αίτησης για την κήρυξη της ακυρότητας συνιστά ζήτημα που αφορά το αντιτάξιμο, η εξέταση του οποίου προηγείται της εκτίμησης επί της ουσίας.

[παραλειπόμενα]

Για τους λόγους αυτούς,

ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (ένατο τμήμα)

αποφασίζει: