1.

Ο κανονισμός (ΕΚ) 1223/2009 ( 2 ) προβλέπει, ως γενικό κανόνα, ότι τα κράτη μέλη δεν δύνανται να αρνηθούν, να απαγορεύσουν ή να περιορίσουν τη διάθεση στην αγορά καλλυντικών προϊόντων τα οποία ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του.

2.

Εντούτοις, ο εν λόγω κανονισμός περιέχει «ρήτρα διασφάλισης» δυνάμει της οποίας οι αρχές κράτους μέλους μπορούν να λάβουν προσωρινά μέτρα (όπως απόσυρση ή περιορισμό της διάθεσης) σε σχέση με ένα ή πλείονα καλλυντικά προϊόντα σε περίπτωση σοβαρού κινδύνου για την ανθρώπινη υγεία.

3.

Η ενεργοποίηση της ρήτρας διασφάλισης σημαίνει ότι η Επιτροπή πρέπει να αποφασίσει, το συντομότερο δυνατό, αν το προσωρινό μέτρο είναι δικαιολογημένο, ενδεχομένως κατόπιν διαβούλευσης με την επιστημονική επιτροπή για την ασφάλεια των καταναλωτών (στο εξής: ΕΕΑΚ) ( 3 ).

4.

Στη Γαλλία, ο Agence nationale de sécurité du médicament et des produits de santé (Εθνικός Οργανισμός Ασφάλειας Φαρμάκων και Προϊόντων Υγείας, στο εξής: ANSM) εξέδωσε απόφαση με την οποία έλαβε προσωρινό μέτρο σχετικό με ορισμένες απαιτήσεις στην επισήμανση προϊόντων που περιέχουν φαινοξυαιθανόλη ( 4 ) και προορίζονται για παιδιά ηλικίας έως τριών ετών. Οι εν λόγω απαιτήσεις διέφεραν από τις προβλεπόμενες στον κανονισμό 1223/2009, οι οποίες είναι, πάντως, συνεπείς με τις συνιστώμενες σε έκθεση της ΕΕΑΚ ( 5 ).

5.

Η Fédération des entreprises de la beauté (Ομοσπονδία επιχειρήσεων καλλυντικών προϊόντων, στο εξής: FEBEA) ζήτησε την ακύρωση την απόφασης του ANSM από το Conseil d’Etat (Συμβούλιο της Επικρατείας, Γαλλία), το οποίο υποβάλλει στο Δικαστήριο αίτηση προδικαστικής αποφάσεως σχετικά με την ερμηνεία του κανονισμού 1223/2009.

6.

Οι αιτιολογικές σκέψεις 3 και 4 έχουν ως εξής:

[…]»

7.

Το άρθρο 1 («Πεδίο εφαρμογής και στόχος») ορίζει τα εξής:

«Ο παρών κανονισμός θεσπίζει κανόνες με τους οποίους πρέπει να συμμορφώνεται κάθε καλλυντικό προϊόν που διατίθεται στην αγορά, ώστε να εξασφαλίζεται η λειτουργία της εσωτερικής αγοράς και υψηλό επίπεδο προστασίας της ανθρώπινης υγείας.»

8.

Το άρθρο 2 («Ορισμοί») προβλέπει τα εξής:

«1.   Για τους σκοπούς του παρόντος κανονισμού, ισχύουν οι ακόλουθοι ορισμοί:

[…]».

9.

Το άρθρο 3 («Ασφάλεια») ορίζει τα ακόλουθα:

«Τα καλλυντικά προϊόντα που διατίθενται στην αγορά πρέπει να είναι ασφαλή για την ανθρώπινη υγεία όταν γίνεται χρήση τους υπό κανονικές ή εύλογα αναμενόμενες συνθήκες χρήση […]».

10.

Το άρθρο 10 («Εκτίμηση ασφάλειας») ορίζει τα εξής:

«1.   Προκειμένου να αποδείξει τη συμμόρφωση του καλλυντικού προϊόντος με το άρθρο 3, το υπεύθυνο πρόσωπο εξασφαλίζει ότι έχει διενεργηθεί εκτίμηση ασφάλειας για το καλλυντικό προϊόν βάσει των σχετικών πληροφοριών και ότι έχει συνταχθεί η έκθεση ασφάλειας του καλλυντικού προϊόντος σύμφωνα με το παράρτημα Ι.

[…]»

11.

Το άρθρο 11 («Φάκελος πληροφοριών προϊόντος») προβλέπει τα εξής:

«[…]

2.   Ο φάκελος πληροφοριών προϊόντος περιέχει τις ακόλουθες πληροφορίες και δεδομένα που πρέπει να ενημερώνονται όποτε αυτό κρίνεται αναγκαίο:

[…]».

12.

Το άρθρο 13 («Κοινοποίηση») προβλέπει τα ακόλουθα:

«1.   Πριν από την τοποθέτηση του καλλυντικού προϊόντος στην αγορά, το υπεύθυνο πρόσωπο υποβάλλει με ηλεκτρονικά μέσα στην Επιτροπή τις ακόλουθες πληροφορίες:

[…]».

13.

Κατά το άρθρο 22 («Εσωτερικός έλεγχος της αγοράς»):

«Τα κράτη μέλη εποπτεύουν τη συμμόρφωση με τον παρόντα κανονισμό με τη διενέργεια εσωτερικών ελέγχων της αγοράς για τα καλλυντικά προϊόντα που διατίθενται στην αγορά. Διενεργούν τους κατάλληλους ελέγχους στα καλλυντικά προϊόντα και στους οικονομικούς φορείς σε επαρκή κλίμακα, χρησιμοποιώντας τον φάκελο πληροφοριών προϊόντος και, όπου κρίνεται σκόπιμο, με φυσικούς και εργαστηριακούς ελέγχους βάσει επαρκών δειγμάτων.

[…]»

14.

Το άρθρο 23 («Γνωστοποίηση σοβαρών ανεπιθύμητων ενεργειών») προβλέπει τα εξής:

«1.   Το υπεύθυνο πρόσωπο και οι διανομείς κοινοποιούν χωρίς καθυστέρηση στην αρμόδια αρχή του κράτους μέλους στο οποίο συνέβη η σοβαρή ανεπιθύμητη ενέργεια τα εξής:

[…]».

15.

Το άρθρο 24 («Πληροφορίες για ουσίες») ορίζει τα εξής:

«Σε περίπτωση ύπαρξης σοβαρών αμφιβολιών για την ασφάλεια οποιασδήποτε ουσίας περιέχεται σε καλλυντικά προϊόντα, η αρμόδια αρχή του κράτους μέλους στου οποίου την αγορά διατίθεται το προϊόν που περιέχει την επίμαχη ουσία μπορεί να ζητήσει από το υπεύθυνο πρόσωπο, με αιτιολογημένη αίτηση, να της υποβάλει κατάλογο όλων των καλλυντικών προϊόντων για τα οποία είναι υπεύθυνο και τα οποία περιέχουν την ουσία αυτή […].»

16.

Κατά το άρθρο 25 («Μη συμμόρφωση του υπεύθυνου προσώπου»):

«1.   […] οι αρμόδιες αρχές απαιτούν από το υπεύθυνο πρόσωπο να λάβει όλα τα ενδεδειγμένα μέτρα […] εφόσον η μη συμμόρφωση αφορά οποιοδήποτε από τα ακόλουθα στοιχεία:

[…]

5.   Η αρμόδια αρχή λαμβάνει όλα τα ενδεδειγμένα μέτρα για την απαγόρευση ή τον περιορισμό διάθεσης του καλλυντικού προϊόντος στην αγορά ή για την απόσυρση του προϊόντος από την αγορά ή την ανάκλησή του στις ακόλουθες περιπτώσεις:

[…]»

17.

Το άρθρο 27 («Ρήτρα διασφάλισης») ορίζει τα εξής:

«1.   Σε περίπτωση προϊόντων που συμμορφώνονται με τις απαιτήσεις του άρθρου 25 παράγραφος 1, εάν μια αρμόδια αρχή διαπιστώσει ή έχει σοβαρούς λόγους να ανησυχεί ότι ένα καλλυντικό προϊόν ή περισσότερα που διατίθενται στην αγορά προκαλεί ή μπορεί να προκαλέσει σοβαρό κίνδυνο για την ανθρώπινη υγεία, λαμβάνει όλα τα ενδεδειγμένα προσωρινά μέτρα με σκοπό να διασφαλίσει την απόσυρση, την ανάκληση ή τον κατ’ άλλο τρόπο περιορισμό της διάθεσης του καλλυντικού προϊόντος ή των προϊόντων.

2.   Η αρμόδια αρχή γνωστοποιεί αμέσως στην Επιτροπή και στις αρμόδιες αρχές των υπόλοιπων κρατών μελών τα μέτρα που έλαβε μαζί με τυχόν άλλα υποστηρικτικά δεδομένα.

Για τους σκοπούς του πρώτου εδαφίου, γίνεται χρήση του συστήματος ανταλλαγής πληροφοριών που προβλέπεται στο άρθρο 12 παράγραφος 1 της οδηγίας 2001/95/ΕΚ.

Εφαρμόζεται το άρθρο 12 παράγραφοι 2, 3 και 4 της οδηγίας 2001/95/ΕΚ.

3.   Η Επιτροπή αποφασίζει το συντομότερο δυνατό κατά πόσον είναι δικαιολογημένα τα προσωρινά μέτρα που αναφέρονται στην παράγραφο 1. Για το σκοπό αυτό, όποτε είναι δυνατό, διαβουλεύεται με τα ενδιαφερόμενα μέρη, με τα κράτη μέλη και με την ΕΕΑΚ.

4.   Στις περιπτώσεις που τα προσωρινά μέτρα είναι δικαιολογημένα, εφαρμόζεται το άρθρο 31 παράγραφος 1.

5.   Στις περιπτώσεις που τα προσωρινά μέτρα δεν είναι δικαιολογημένα, η Επιτροπή ενημερώνει σχετικά τα κράτη μέλη και η οικεία αρμόδια αρχή ανακαλεί τα εν λόγω προσωρινά μέτρα.»

18.

Κατά το άρθρο 28 («Χρηστή διοικητική πρακτική»):

«1.   Κάθε απόφαση που λαμβάνεται σύμφωνα με τα άρθρα 25 και 27 αναφέρει το ακριβές σκεπτικό στο οποίο βασίζεται. Κοινοποιείται χωρίς καθυστέρηση από την αρμόδια αρχή στο υπεύθυνο πρόσωπο, το οποίο ενημερώνεται ταυτοχρόνως για τα ένδικα μέσα που έχει στη διάθεσή του βάσει της νομοθεσίας του οικείου κράτους μέλους και για τις προθεσμίες που ισχύουν για τα εν λόγω ένδικα μέσα.

[…]»

19.

Το άρθρο 31 («Τροποποίηση των παραρτημάτων») προβλέπει τα εξής:

«1.   Στις περιπτώσεις που υπάρχει κίνδυνος για την ανθρώπινη υγεία, προερχόμενος από τη χρήση ουσιών σε καλλυντικά προϊόντα, ο οποίος πρέπει να αντιμετωπιστεί σε κοινοτική βάση, η Επιτροπή μπορεί, ύστερα από διαβούλευση με την ΕΕΑΚ, να τροποποιήσει ανάλογα τα παραρτήματα ΙΙ έως VI. […]

[…]»

20.

Τον Σεπτέμβριο του 2012 η Επιτροπή έλαβε από τον ANSM αξιολόγηση των κινδύνων, κατά την οποία η μέγιστη επιτρεπόμενη συγκέντρωση (1 %) φαινοξυαιθανόλης για χρήση ως συντηρητικού έπρεπε να μειωθεί σε 0,4 % στα καλλυντικά προϊόντα για παιδιά ηλικίας κάτω των τριών ετών, η δε φαινοξυαιθανόλη δεν έπρεπε να χρησιμοποιείται σε καλλυντικά προϊόντα προοριζόμενα για την περιοχή που καλύπτει η πάνα ( 6 ).

21.

Στις 6 Οκτωβρίου 2016 η ΕΕΑΚ εξέδωσε έκθεση με την οποία διαπίστωσε ότι είναι ασφαλής η χρήση της φαινοξυαιθανόλης ως συντηρητικού με μέγιστη συγκέντρωση 1,0 %, ανεξαρτήτως της ηλικιακής ομάδας για την οποία προορίζεται.

22.

Τον Δεκέμβριο του 2017 ο ANSM συγκάλεσε ειδική προσωρινή επιστημονική επιτροπή η οποία εξέφρασε την υποστήριξή της στην πρόταση που είχε διατυπώσει η εν λόγω αρχή τον Σεπτέμβριο του 2012.

23.

Στις 13 Μαρτίου 2019 ο ANSM εφάρμοσε τη ρήτρα διασφάλισης του άρθρου 27 του κανονισμού 1223/2009, θεσπίζοντας ειδικές προϋποθέσεις για τη διάθεση στη Γαλλία καλλυντικών προϊόντων που δεν ξεπλένονται μετά τη χρήση και περιέχουν φαινοξυαιθανόλη.

24.

Με την επίδικη απόφαση, ο ANSM επέβαλε την προσωρινή υποχρέωση να περιληφθεί στην επισήμανση των «καλλυντικών προϊόντων που δεν ξεπλένονται μετά τη χρήση» ( 7 ) και περιέχουν φαινοξυαιθανόλη –εξαιρουμένων των αποσμητικών, των προϊόντων κομμωτικής και των προϊόντων μακιγιάζ– η διευκρίνιση ότι δεν μπορούν να χρησιμοποιούνται στην περιοχή των γλουτών παιδιών ηλικίας έως τριών ετών ( 8 ).

25.

Στις 10 Μαΐου 2019 ο ANSM κοινοποίησε την επίδικη απόφαση στην Επιτροπή.

26.

Στις 27 Νοεμβρίου 2019 υπάλληλος της Επιτροπής ( 9 ) απέστειλε στον γενικό διευθυντή του ANSM ηλεκτρονικό μήνυμα (στο εξής: έγγραφο του προϊσταμένου τμήματος) επισημαίνοντας, μεταξύ άλλων ( 10 ), ότι, δεδομένου ότι αφορούσε κατηγορία προϊόντων και όχι ένα ή πλείονα συγκεκριμένα προϊόντα, το προσωρινό μέτρο δεν ενέπιπτε στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 27 του κανονισμού 1223/2009.

27.

Με έγγραφο της 6ης Δεκεμβρίου 2019, ο γενικός διευθυντής του ANSM αντέκρουσε την ανάλυση που εκτίθετο στο έγγραφο του προϊσταμένου τμήματος και ενημέρωσε ότι η επίδικη απόφαση θα διατηρούνταν προσωρινά σε ισχύ, εν αναμονή της απόφασης που θα εξέδιδε η Επιτροπή βάσει του άρθρου 27 του κανονισμού 1223/2009.

28.

Στις 8 Απριλίου 2019 η FEBEA ζήτησε από το Conseil d’Etat (Συμβούλιο της Επικρατείας) να ακυρώσει την επίδικη απόφαση.

29.

Κατά την FEBEA, το προσωρινό μέτρο συνιστά παράβαση του κανονισμού 1223/2009 καθόσον, παρότι δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις εφαρμογής του άρθρου 27, επέβαλε υποχρέωση επισήμανσης η οποία δεν προβλέπεται στον εν λόγω κανονισμό. Ως εκ τούτου, το μέτρο συνιστά παράβαση του άρθρου 9 σχετικά με την ελεύθερη κυκλοφορία των καλλυντικών προϊόντων.

30.

Για την επίλυση της διαφοράς, το Conseil d’État (Συμβούλιο της Επικρατείας) εκτιμά ότι είναι αναγκαίο να αποσαφηνιστούν τα εξής:

31.

Προς άρση των αμφιβολιών του, το Conseil d’État (Συμβούλιο της Επικρατείας) υπέβαλε στο Δικαστήριο έξι προδικαστικά ερωτήματα, εκ των οποίων, κατόπιν υπόδειξης του Δικαστηρίου, θα εξετάσω μόνο τα τρία πρώτα:

32.

Η αίτηση προδικαστικής αποφάσεως πρωτοκολλήθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου στις 4 Ιανουαρίου 2021.

33.

Γραπτές παρατηρήσεις υπέβαλαν η FEBEA, η Γαλλική και η Ελληνική Κυβέρνηση, καθώς και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Όλοι οι ανωτέρω, πλην της Ελληνικής Κυβέρνησης, παρέστησαν στην επ’ ακροατηρίου συζήτηση που διεξήχθη στις 20 Ιανουαρίου 2022.

34.

Το πρώτο προδικαστικό ερώτημα, το οποίο αφορά τη νομική φύση του εγγράφου του προϊσταμένου τμήματος (προπαρασκευαστική πράξη ή οριστική απόφαση), πρέπει να εξεταστεί υπό το πρίσμα του άρθρου 27, παράγραφος 3, του κανονισμού 1223/2009.

35.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, το ερώτημα είναι αν, για τους σκοπούς του εν λόγω άρθρου, το έγγραφο του προϊσταμένου τμήματος μπορεί να θεωρηθεί επίσημη απόκριση ή απάντηση της Επιτροπής στο προσωρινό μέτρο του ANSM.

36.

Όλοι οι παρεμβαίνοντες στην υπό κρίση υπόθεση (ειδικότερα, οι δύο κύριοι ενδιαφερόμενοι, ήτοι, ο ANSM, ο οποίος εκπροσωπείται από τη Γαλλική Κυβέρνηση, και η Επιτροπή) συμφωνούν ότι το έγγραφο του προϊσταμένου τμήματος δεν έχει χαρακτήρα απόφασης της Επιτροπής.

37.

Εάν ο ANSM είχε θεωρήσει το εν λόγω έγγραφο οριστική απόφαση της Επιτροπής, η Γαλλική Κυβέρνηση θα μπορούσε να είχε ασκήσει προσφυγή ακυρώσεως του εγγράφου, βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ. Όχι μόνον η Γαλλική Κυβέρνηση δεν ενήργησε τοιουτοτρόπως, αλλά, στις 6 Δεκεμβρίου 2019, ο ANSM γνωστοποίησε στην Επιτροπή ότι επρόκειτο να διατηρήσει σε ισχύ το προσωρινό μέτρο, εν αναμονή της έκδοσης της απόφασής της βάσει του άρθρου 27, παράγραφος 3, του κανονισμού 1223/2009.

38.

Η Επιτροπή, ειδικότερα, αρνείται ότι το εν λόγω έγγραφο έχει χαρακτήρα απόφασης και θεωρεί ότι συνιστά απλώς και μόνον προπαρασκευαστική πράξη. Προβάλλει συναφώς ορισμένα επιχειρήματα, με τα οποία συμφωνώ.

39.

Από τα ως άνω στοιχεία εκτίμησης συνάγεται σαφώς ότι το έγγραφο του προϊσταμένου τμήματος δεν είναι ισοδύναμο της απόφασης που πρέπει να εκδώσει η Επιτροπή βάσει του άρθρου 27, παράγραφος 3, του κανονισμού 1223/2009.

40.

Υπενθυμίζω ότι, κατ’ εφαρμογήν της διάταξης αυτής, η Επιτροπή γνωστοποιεί στην εθνική αρχή αν το προσωρινό μέτρο είναι δικαιολογημένο ή μη. Εν πάση περιπτώσει, στο έγγραφο του προϊσταμένου τμήματος δεν επισημαίνεται ρητώς ότι η επίδικη απόφαση δεν είναι δικαιολογημένη. Δεν ζητείται, εξάλλου, από την εθνική αρχή να ανακαλέσει το προσωρινό μέτρο, όπως απαιτεί το άρθρο 27, παράγραφος 5, του κανονισμού 1223/2009 για τις περιπτώσεις στις οποίες το προσωρινό μέτρο δεν είναι δικαιολογημένο.

41.

Επαναλαμβάνω ότι το έγγραφο του προϊσταμένου τμήματος προτείνει μόνον στις εθνικές αρχές να επανεξετάσουν το προσωρινό μέτρο και, εφόσον το κρίνουν σκόπιμο, να αποστείλουν νέα επιστημονικά στοιχεία για την ενδεχόμενη επανεξέταση της γνώμης της ΕΕΑΚ σχετικά με την φαινοξυαιθανόλη.

42.

Επιπλέον, όπως υπογραμμίζει η Γαλλική Κυβέρνηση, αφενός, ο προϊστάμενος τμήματος δεν έχει τη δυνατότητα να λαμβάνει αποφάσεις εξ ονόματος της Επιτροπής και, αφετέρου, το έγγραφό του δεν μνημονεύει τη νομική βάση, στοιχείο το οποίο δεν συνάδει με την απαίτηση ασφάλειας δικαίου των πράξεων που προορίζονται να παράγουν έννομα αποτελέσματα. Η δεσμευτική ισχύς των εν λόγω πράξεων απορρέει, ακριβώς, από διάταξη του δικαίου της Ένωσης η οποία πρέπει να επισημαίνεται ως νομική βάση ( 11 ).

43.

Εν κατακλείδι, το άρθρο 27, παράγραφος 3, του κανονισμού 1223/2009 έχει την έννοια ότι έγγραφο όπως αυτό του προϊσταμένου τμήματος, στο οποίο δεν γνωστοποιείται τυπικά στον ANSM αν το προσωρινό μέτρο που έλαβε βάσει του άρθρου 27, παράγραφος 1, του εν λόγω κανονισμού είναι δικαιολογημένο ή μη, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί οριστική απόφαση της Επιτροπής.

44.

Το δεύτερο προδικαστικό ερώτημα εκκινεί από την (ορθή) παραδοχή ότι το έγγραφο του προϊσταμένου τμήματος δεν εκφράζει την απόφαση της Επιτροπής. Με αυτό το δεδομένο, η αμφιβολία του αιτούντος δικαστηρίου αφορά τη δυνατότητα του εθνικού δικαστηρίου να ελέγξει τη νομιμότητα του προσωρινού μέτρου στο πλαίσιο της ενώπιόν του ασκηθείσας προσφυγής.

45.

Το Conseil d’État (Συμβούλιο της Επικρατείας) ζητεί να διευκρινιστεί αν μπορεί να αποφανθεί, και υπό ποιες προϋποθέσεις, εν αναμονή της έκδοσης της απόφασης της Επιτροπής επί του προσωρινού μέτρου, δυνάμει του άρθρου 27, παράγραφος 3, του κανονισμού 1223/2009.

46.

Η απάντηση στο πρώτο σκέλος του (διττού) προδικαστικού ερωτήματος δεν είναι δυσχερής. Η εγγύηση της ένδικης προστασίας των θιγομένων, σε εθνικό επίπεδο, προβλέπεται στο άρθρο 28 του κανονισμού 1223/2009. Κατά την εν λόγω διάταξη, κάθε απόφαση που λαμβάνεται βάσει των άρθρων 25 και 27 πρέπει να κοινοποιείται χωρίς καθυστέρηση «στο υπεύθυνο πρόσωπο, το οποίο ενημερώνεται ταυτοχρόνως για τα ένδικα μέσα που έχει στη διάθεσή του βάσει της νομοθεσίας του οικείου κράτους μέλους και για τις προθεσμίες που ισχύουν για τα εν λόγω ένδικα μέσα» ( 12 ).

47.

Επομένως, ο όρος «ένδικα μέσα» στο άρθρο 28 του κανονισμού 1223/2009 υποδηλώνει ότι το εθνικό δικαστήριο έχει τη δυνατότητα να εξετάσει την απόφαση προσωρινών μέτρων που εξέδωσαν οι αρχές της χώρας του κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 27, παράγραφος 1, του εν λόγω κανονισμού, εφόσον το επιτρέπει η εθνική νομοθεσία.

48.

Το δεύτερο σκέλος του προδικαστικού ερωτήματος επικεντρώνεται στην οριοθέτηση των εξουσιών του εθνικού δικαστηρίου που επιλαμβάνεται της προσφυγής κατά των προσωρινών μέτρων.

49.

Το Δικαστήριο έχει αποφανθεί σε ανάλογες διαδικασίες, στις οποίες ο κανόνας του δικαίου της Ένωσης ανέθετε αρμοδιότητες στις εθνικές αρχές για τη λήψη προσωρινών μέτρων και κατέλιπε την οριστική αξιολόγηση στα θεσμικά όργανα της Ένωσης.

50.

Η απόφαση Monsanto κ.λπ. ( 13 ) εκδόθηκε στο πλαίσιο του κανονισμού (ΕΚ) 1829/2003 ( 14 ), ο οποίος εφαρμόζει σύστημα παράλληλο εκείνου του κανονισμού 1223/2009.

51.

Το άρθρο 34 του κανονισμού 1829/2003 προβλέπει τη λήψη μέτρων έκτακτης ανάγκης όταν προϊόντα που έχουν εγκριθεί από τον εν λόγω κανονισμό είναι πιθανό να θέσουν σε σοβαρό κίνδυνο την υγεία του ανθρώπου, την υγεία των ζώων ή το περιβάλλον. Σε τέτοια περίπτωση και εφόσον συντρέχουν οι περιστάσεις του άρθρου 54, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 178/2002 ( 15 ), τα κράτη μέλη μπορούν να λάβουν προσωρινά μέτρα προστασίας και οφείλουν να ενημερώσουν αμέσως τα λοιπά κράτη μέλη και την Επιτροπή.

52.

Επ’ αυτού, με την απόφαση Monsanto κ.λπ., το Δικαστήριο αποφάνθηκε ως εξής:

53.

Φρονώ ότι οι ως άνω παρατηρήσεις μπορούν να εφαρμοστούν στην ερμηνεία του κανονισμού 1223/2009, του οποίου το άρθρο 27, παράγραφος 1, επιτρέπει στην αρμόδια αρχή του κράτους μέλους να «διαπιστώσει ή [να] έχει σοβαρούς λόγους να ανησυχεί ότι ένα καλλυντικό προϊόν ή περισσότερα που διατίθενται στην αγορά προκαλεί ή μπορεί να προκαλέσει σοβαρό κίνδυνο για την ανθρώπινη υγεία». Στην περίπτωση αυτή, η εν λόγω αρχή δύναται να λάβει «όλα τα ενδεδειγμένα προσωρινά μέτρα με σκοπό να διασφαλίσει την απόσυρση, την ανάκληση ή τον κατ’ άλλο τρόπο περιορισμό της διάθεσης του καλλυντικού προϊόντος ή των προϊόντων».

54.

Εφόσον εκδοθεί τέτοιου είδους απόφαση, το εθνικό δικαστήριο ενώπιον του οποίου προσβάλλεται διατηρεί πλήρη δικαιοδοσία για να αποφανθεί επί της προσφυγής ενόσω η Επιτροπή δεν έχει εκδώσει την απόφαση που προβλέπεται στο άρθρο 27, παράγραφος 3, του κανονισμού 1223/2009.

55.

Εάν, αντιθέτως, η Επιτροπή έχει εκδώσει την εν λόγω απόφαση, η οποία δεσμεύει όλες τις αρχές του κράτους μέλους εφόσον δεν ακυρωθεί από το Δικαστήριο, η διαφορά ενώπιον του εθνικού δικαστηρίου θα καταστεί άνευ αντικειμένου.

56.

Επομένως, ενόσω η Επιτροπή δεν έχει εκδώσει απόφαση όπως προεκτέθηκε, απόκειται στο εθνικό δικαστήριο να εκτιμήσει ( 20 ) αν η αρχή που έλαβε το προσωρινό μέτρο εκπλήρωσε τόσο τις ουσιαστικές απαιτήσεις του άρθρου 27 του κανονισμού 1223/2009 όσο και τις διαδικαστικές απαιτήσεις που προβλέπονται στον ίδιο κανονισμό και, βεβαίως, στους εφαρμοστέους εθνικούς κανόνες:

57.

Επιλύοντας τη διαφορά, με οποιονδήποτε από τους δύο δυνατούς τρόπους, εν αναμονή της άσκησης από την Επιτροπή της αρμοδιότητάς της βάσει του άρθρου 27, παράγραφος 3, του κανονισμού 1223/2009 ( 22 ), το εθνικό δικαστήριο δεν παρεμβαίνει στην άσκηση της εν λόγω αποκλειστικής αρμοδιότητας της Επιτροπής:

58.

Όπως υπομνήσθηκε, η τελική απόφαση της Επιτροπής δεσμεύει όλα τα όργανα του κράτους μέλους, ενόσω δεν έχει ακυρωθεί από το Δικαστήριο. Επομένως, η προηγούμενη παρέμβαση του εθνικού δικαστηρίου δεν είναι μη συμβατή με την επακόλουθη παρέμβαση της Επιτροπής.

59.

Εν αντιθέσει προς όσα υποστηρίζει η Επιτροπή ( 23 ), εθνική δικαστική απόφαση με την οποία ακυρώνεται η απόφαση προσωρινών μέτρων δεν εμποδίζει τη δράση της Επιτροπής περισσότερο από όσο θα την εμπόδιζε η απόσυρση ή η κατάργηση των εν λόγω μέτρων στην οποία θα προέβαινε, ιδία πρωτοβουλία, η αρμόδια αρχή του κράτους μέλους.

60.

Εάν η εθνική αρχή, ενεργώντας ιδία πρωτοβουλία ή εκτελώντας την απόφαση δικαστηρίου, καταστήσει ανίσχυρη την απόφασή της σχετικά με τη λήψη του προσωρινού μέτρου, η Επιτροπή δεν χρειάζεται να αποφανθεί επί του δικαιολογημένου χαρακτήρα του μέτρου (δεδομένου ότι αυτό έχει εξαφανιστεί), πλην όμως τούτο ουδόλως θίγει τις δικές της αρμοδιότητες όσον αφορά την αξιολόγηση των κινδύνων που είναι εγγενείς στη χρήση ουσίας στα καλλυντικά προϊόντα και τη λήψη σχετικών μέτρων.

61.

Εν κατακλείδι, ενόσω η Επιτροπή δεν έχει ασκήσει την αρμοδιότητα που της ανατίθεται βάσει του άρθρου 27, παράγραφος 3, του κανονισμού 1223/2009, το εθνικό δικαστήριο δύναται να ακυρώσει ή να διατηρήσει, με τον προληπτικό χαρακτήρα που έχουν, τα προσωρινά μέτρα της εθνικής αρχής.

62.

Το αιτούν δικαστήριο ζητεί να διευκρινιστεί αν επιτρέπεται, βάσει του άρθρου 27, παράγραφος 1, του κανονισμού 1223/2009 η λήψη προσωρινών μέτρων σε σχέση με κατηγορία προϊόντων που περιέχουν την ίδια ουσία.

63.

Η Επιτροπή και η FEBEA υποστηρίζουν ότι στο ερώτημα αυτό πρέπει να δοθεί αρνητική απάντηση: κατ’ αυτές, το εν λόγω άρθρο επιτρέπει τη λήψη προσωρινών μέτρων μόνο σε σχέση με συγκεκριμένο καλλυντικό προϊόν, όπως αυτό αποτέλεσε αντικείμενο εμπορίας, ήτοι, όπως διατίθεται στην αγορά. Η εθνική αρχή μπορεί να ενεργήσει μόνο σε σχέση με προϊόν το οποίο διατίθεται στην αγορά υπό συγκεκριμένο σήμα ή εμπορική επωνυμία.

64.

Η Γαλλική και η Ελληνική Κυβέρνηση διαφωνούν με την ως άνω ερμηνεία, προβάλλοντας επιχειρήματα με τα οποία συντάσσομαι κατ’ ουσίαν. Αναγνωρίζω, όμως, ότι υπάρχουν αξιόπιστα επιχειρήματα υπέρ αμφοτέρων των απόψεων.

65.

Θα ξεκινήσω την ανάλυσή μου από την έννοια του καλλυντικού προϊόντος και θα εξετάσω, εν συνεχεία, τον σκοπό του κανονισμού 1223/2009. Τέλος, θα εξετάσω τα επιχειρήματα της Επιτροπής σχετικά με το σύστημα ανταλλαγής πληροφοριών με τις εθνικές αρχές.

66.

Κατά το άρθρο 2, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 1223/2009, ως «καλλυντικό προϊόν» νοείται «κάθε ουσία ή μείγμα που προορίζεται να έλθει σε επαφή με εξωτερικά μέρη του ανθρώπινου σώματος […], με αποκλειστικό ή κύριο σκοπό τον καθαρισμό τους, τον αρωματισμό τους, τη μεταβολή της εμφάνισής τους, την προστασία τους, τη διατήρησή τους σε καλή κατάσταση ή τη διόρθωση των σωματικών οσμών».

67.

Κατά το Δικαστήριο, ο εν λόγω ορισμός «βασίζεται σε τρία σωρευτικά κριτήρια, ήτοι, πρώτον, τη φύση του επίμαχου προϊόντος (ουσία ή μείγμα ουσιών), δεύτερον, το μέρος του ανθρώπινου σώματος με το οποίο το προϊόν προορίζεται να έρθει σε επαφή και, τρίτον, τον σκοπό που επιδιώκεται από τη χρήση του εν λόγω προϊόντος» ( 24 ).

68.

Από τα ως άνω κριτήρια μείζονα σημασία στην υπό κρίση υπόθεση έχει το πρώτο ( 25 ). Το καλλυντικό προϊόν συνίσταται, ακριβώς σε ουσία ( 26 ) ή μείγμα ουσιών ( 27 ). Ως εκ τούτου, η σχέση μεταξύ του καλλυντικού προϊόντος και των ουσιών ή μειγμάτων ουσιών δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.

69.

Διαφορετικό ζήτημα είναι η διάθεση του προϊόντος στην αγορά μέσω εξωγενών στοιχείων, μη σχετικών με την ουσία του, όπως τα σημεία (σήματα) που το διακρίνουν στο πλαίσιο της κυκλοφορίας του στο εμπόριο ή η επωνυμία που του έδωσε ο κατασκευαστής του.

70.

Επομένως, κατ’ αρχήν, η σαφής σχέση μεταξύ προϊόντος και ουσίας θα συνηγορούσε υπέρ της άποψης που υποστηρίζουν η Γαλλική και η Ελληνική Κυβέρνηση.

71.

Εντούτοις, είναι αληθές ότι ορισμένες διατάξεις του κανονισμού 1223/2009 φαίνεται, εκ πρώτης όψεως, να υποστηρίζουν την ερμηνεία που προτείνουν η FEBEA και η Επιτροπή, καθόσον υποδηλώνουν ότι το προϊόν ταυτίζεται με το όνομά του:

72.

Φρονώ ότι η ερμηνεία των εν λόγω διατάξεων, σε συνδυασμό με το άρθρο 27 του κανονισμού 1223/2009, δεν οδηγεί αναπόφευκτα στον περιορισμό της εμβέλειας του εν λόγω άρθρου σε επιμέρους (ήτοι μεμονωμένα) προϊόντα όπως αυτά διατίθενται στην αγορά με τα διακριτικά σημεία ή την εμπορική επωνυμία τους. Θα επιχειρήσω να εξηγήσω ότι ο σκοπός της διάταξης, στο πλαίσιο του εν λόγω κανονισμού, συνηγορεί υπέρ της άλλης λύσης, λαμβανομένης επίσης υπόψη της έννοιας του όρου «καλλυντικό προϊόν».

73.

Όπως έχει αποφανθεί το Δικαστήριο, «από τον συνδυασμό των διατάξεων του κανονισμού 1223/2009, και ιδίως από το άρθρο 1, ερμηνευόμενο υπό το πρίσμα των αιτιολογικών σκέψεων 3 και 4, προκύπτει ότι σκοπός του κανονισμού αυτού είναι να εναρμονίσει πλήρως τους ισχύοντες στην Ένωση κανόνες, με σκοπό την επίτευξη μιας εσωτερικής αγοράς καλλυντικών προϊόντων, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα υψηλό επίπεδο προστασίας της ανθρώπινης υγείας» ( 29 ).

74.

Κατά την εκπλήρωση των εν λόγω σκοπών, «[τ]α κράτη μέλη δεν δύνανται […] να αρνηθούν, να απαγορεύσουν ή να περιορίσουν τη διάθεση στην αγορά καλλυντικών προϊόντων, τα οποία ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του παρόντος κανονισμού» ( 30 ), δύνανται όμως να λάβουν μέτρα διασφάλισης όπως τα επίμαχα στην υπό κρίση διαφορά.

75.

Η προστασία της ανθρώπινης υγείας, η οποία λειτουργεί ως όριο στην ελεύθερη κυκλοφορία των προϊόντων, είναι αρχή από την οποία διαπνέεται ο κανονισμός 1223/2009 στο σύνολό του ( 31 ). Στον εν λόγω κανονισμό διακρίνονται δύο επίπεδα δράσης:

76.

Η εθνική αρχή ασκεί τα καθήκοντα εποπτείας της αγοράς και, προς τούτο, πρέπει να διαθέτει κατάλληλες πληροφορίες. Τα υπεύθυνα πρόσωπα και οι διανομείς πρέπει, ειδικότερα, να γνωστοποιούν στην εθνική αρχή την ύπαρξη σοβαρών ανεπιθύμητων ενεργειών καλλυντικών (άρθρα 22 και 23 του κανονισμού 1223/2009).

77.

Κατά το άρθρο 24 του κανονισμού 1223/2009, όταν υπάρχουν σοβαρές αμφιβολίες για την ασφάλεια οποιασδήποτε ουσίας περιέχεται σε καλλυντικά προϊόντα, η αρχή του κράτους μέλους στου οποίου την αγορά διατίθεται το επίμαχο προϊόν «μπορεί να ζητήσει από το υπεύθυνο πρόσωπο […] να της υποβάλει κατάλογο όλων των καλλυντικών προϊόντων για τα οποία είναι υπεύθυνο και τα οποία περιέχουν την ουσία αυτή» ( 33 ).

78.

Είναι αυτονόητο ότι η εφαρμογή της ως άνω διάταξης του κανονισμού 1223/2009 έχει ως αποτέλεσμα η εθνική αρχή να αποκτά πληροφορίες οι οποίες δεν θα αφορούν ένα μόνο προϊόν, αλλά τον «κατάλογο» προϊόντων που περιέχουν την ίδια ουσία.

79.

Θεωρώ ότι ο βαθμός στον οποίο ο εν λόγω «κατάλογος» ισοδυναμεί με «ομάδα» ή «κατηγορία» προϊόντων είναι ζήτημα μάλλον σημασιολογικό παρά πραγματικό. Σημασία έχει ότι ο έλεγχος που διενεργεί η εθνική αρχή, είτε ιδία πρωτοβουλία ( 34 ) είτε μέσω της γνωστοποίησης εκ μέρους των υπεύθυνων προσώπων ή των διανομέων, μπορεί να αναδείξει ορισμένες αμφιβολίες σχετικά με την ασφάλεια ουσίας που περιέχεται σε ένα ή πλείονα καλλυντικά προϊόντα.

80.

Τοιουτοτρόπως, η εθνική αρχή θα είναι σε θέση να προσδιορίσει ένα σύνολο (κατάλογο, ομάδα ή κατηγορία) καλλυντικών προϊόντων τα οποία, επειδή περιέχουν στη σύνθεσή τους συγκεκριμένη ουσία, ενδέχεται να είναι επιβλαβή για την ανθρώπινη υγεία. Εάν τούτο ισχύει όσον αφορά το άρθρο 24, θα ισχύει για τον ίδιο λόγο όσον αφορά το άρθρο 27, παράγραφος 1, του κανονισμού 1223/2009.

81.

Οι μηχανισμοί αντίδρασης που ο κανονισμός 1223/2009 θέτει στη διάθεση των εθνικών αρχών αντιστοιχούν σε δύο διαφορετικές περιπτώσεις:

82.

Στη δεύτερη ως άνω περίπτωση (η οποία ενδιαφέρει εν προκειμένω), η εθνική αρχή η οποία εντοπίζει τον σοβαρό κίνδυνο για την υγεία σε ένα ή πλείονα καλλυντικά προϊόντα, καίτοι πληρούν τις απαιτήσεις του κανονισμού 1223/2009, αναδεικνύει, εμμέσως, ενδεχόμενο πρόβλημα στον ίδιο τον κανονισμό (ειδικότερα, στα παραρτήματά του). Επομένως, το εν λόγω ενδεχόμενο πρόβλημα αποκτά κοινοτική διάσταση και η εθνική αρχή συνεργάζεται καλόπιστα με την Επιτροπή όταν την ενημερώνει για την ύπαρξή του.

83.

Κατά συνέπεια, η παρέμβαση της εθνικής αρχής μπορεί να έχει μόνο προσωρινό χαρακτήρα, εν αναμονή της απόφασης με την οποία η Επιτροπή είτε επιβεβαιώνει ότι η θεωρούμενη μη ενδεδειγμένη απαίτηση του κανονισμού 1223/2009 παραμένει ορθή (οπότε η εθνική αρχή οφείλει να καταργήσει το προσωρινό μέτρο που έλαβε, καθότι δεν είναι δικαιολογημένο) είτε, αντιθέτως, κρίνει ότι η εν λόγω απαίτηση πρέπει να τροποποιηθεί (οπότε η Επιτροπή επιβεβαιώνει ότι το προσωρινό μέτρο ήταν δικαιολογημένο και πρέπει να εφαρμοστεί η διαδικασία του άρθρου 31 του ίδιου κανονισμού).

84.

Η συνεργασία μεταξύ της εθνικής αρχής και της Επιτροπής, η οποία είναι εγγενής στον κανονισμό 1223/2009, είναι ο λόγος για τον οποίο, εάν τα προσωρινά μέτρα είναι δικαιολογημένα, το άρθρο 27, παράγραφος 4, παραπέμπει στο άρθρο 31, παράγραφος 1, διότι τέτοια διαπίστωση συνδέεται με το ενδεχόμενο να υπάρχει «κίνδυνος για την ανθρώπινη υγεία, προερχόμενος από τη χρήση ουσιών σε καλλυντικά προϊόντα, ο οποίος πρέπει να αντιμετωπιστεί σε κοινοτική βάση» ( 38 ).

85.

Στην περίπτωση αυτή, η εθνική αρχή μπορεί να υπογραμμίσει στην Επιτροπή, προκειμένου αυτή να εκδώσει την οριστική απόφασή της, τον κίνδυνο για την ανθρώπινη υγεία ο οποίος προέρχεται από τη χρήση ορισμένων ουσιών σε καλλυντικά προϊόντα. Ως εκ τούτου, συνάδει περισσότερο προς τον σκοπό του κανονισμού 1223/2009 τα προσωρινά μέτρα των οποίων η λήψη επιτρέπεται βάσει του άρθρου του 27, παράγραφος 1, να μπορούν να καλύπτουν όχι μόνο μεμονωμένο προϊόν, το οποίο προσδιορίζεται βάσει του σήματος και της εμπορικής επωνυμίας του, αλλά πλείονα προϊόντα ( 39 ) τα οποία συνθέτουν ένα σύνολο με γνώμονα την ουσία που περιέχουν. Εάν τα συγκεκριμένα προϊόντα συνεπάγονται κίνδυνο για την υγεία, τούτο συμβαίνει, ακριβώς, διότι περιέχουν την εν λόγω ουσία.

86.

Επαναλαμβάνω ότι η ως άνω ερμηνεία είναι συνεπής με τη μεθοδολογία της διαδικασίας αναθεώρησης των παραρτημάτων που πρέπει να θέσει σε εφαρμογή η Επιτροπή, βάσει του άρθρου 31 του κανονισμού 1223/2009, εάν θεωρήσει δικαιολογημένο το προσωρινό μέτρο.

87.

Όταν η εν λόγω διαδικασία αναθεώρησης κινείται μετά τη λήψη μέτρου από την εθνική αρχή το οποίο θεωρείται δικαιολογημένο και σκοπεί την αποφυγή των κινδύνων που προέρχονται από τη «χρήση ουσιών σε καλλυντικά προϊόντα» (στον πληθυντικό αριθμό) ( 40 ), μπορεί ευλόγως να θεωρηθεί ότι η εθνική αρχή στάθμισε τους κινδύνους που συνδέονται με κατηγορία προϊόντων που περιέχουν όλα την ίδια ουσία η οποία θεωρείται επικίνδυνη για την ανθρώπινη υγεία.

88.

Τα άρθρα 27 και 31 του κανονισμού 1223/2009 μνημονεύουν το καλλυντικό προϊόν, το οποίο, όπως υπομνήσθηκε, ορίζεται στο άρθρο 2, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, ως ουσία ή μείγμα ουσιών. Επομένως, κανένα στοιχείο δεν εμποδίζει τον χαρακτηρισμό κατηγορίας προϊόντων με γνώμονα συγκεκριμένη ουσία την οποία περιέχουν.

89.

Επαναλαμβάνω ότι, κατά τη γνώμη μου, η λύση αυτή συνάδει περισσότερο με τον συνδυασμό των σκοπών του κανονισμού και τη συστηματική ερμηνεία του. Η εφαρμογή προσωρινού μέτρου σε κατηγορία καλλυντικών προϊόντων που έχουν κοινά χαρακτηριστικά συμβάλλει στην αποτελεσματικότερη επίτευξη κατάλληλου επιπέδου προστασίας της ανθρώπινης υγείας. Ο σκοπός αυτός κατισχύει όταν συγκρούονται τα διάφορα συμφέροντα που καλύπτονται από το κείμενο του κανονισμού 1223/2009.

90.

Κατά τη γνώμη μου, τρία ακόμη επιχειρήματα επιρρωννύουν την άποψη αυτή.

91.

Είναι αληθές ότι το μέτρο διασφάλισης που λαμβάνεται λόγω της παρουσίας ουσίας σε κατηγορία καλλυντικών προϊόντων μπορεί να θίγει την ελεύθερη κυκλοφορία των εν λόγω προϊόντων σε μεγαλύτερο βαθμό από άλλο μέτρο το οποίο εφαρμόζεται σε ένα μόνο συγκεκριμένο προϊόν. Είναι, επομένως, θεμιτός ο προβληματισμός της Επιτροπής, προκειμένου να αποφευχθεί ο κατακερματισμός της εσωτερικής αγοράς και να προστατευθεί η πλήρης εναρμόνιση του συγκεκριμένου τομέα.

92.

Πάντως, η ερμηνεία του άρθρου 27, παράγραφος 3, του κανονισμού 1223/2009 που προτείνω δεν παραβλέπει τις απαιτήσεις εναρμόνισης, η εκπλήρωση των οποίων διασφαλίζεται τόσο με τα ένδικα μέσα που προβλέπονται στο άρθρο του 28 όσο και, ειδικότερα, με την αρμοδιότητα της Επιτροπής να κρίνει, ενδεχομένως, αδικαιολόγητο το εθνικό μέτρο.

93.

Τέλος, τα μέτρα διασφάλισης που έχουν στη διάθεσή τους οι εθνικές αρχές είναι συμβατά με τη δυνατότητα που παρέχεται στην Επιτροπή να κάνει χρήση του άρθρου 31, παράγραφος 1, τρίτο εδάφιο, του κανονισμού 1223/2009, όταν διαπιστώνει ότι συντρέχουν «καταστάσεις κατεπείγουσας ανάγκης» σε σχέση με ουσία επιτρεπόμενη βάσει των παραρτημάτων του ίδιου κανονισμού.

94.

Επαναλαμβάνω ότι η εν λόγω δυνατότητα, που παρέχεται στην Επιτροπή, δεν αποκλείει τις πρωτοβουλίες των εθνικών αρχών, οι οποίες μπορούν να εντοπίζουν και να αντιδρούν ταχύτερα σε περίπτωση ενδεχόμενου σοβαρού κινδύνου για την ανθρώπινη υγεία από προϊόν που διατίθεται στο έδαφός τους. Η προστιθέμενη αξία του μηχανισμού που προβλέπεται στο άρθρο 27 του κανονισμού, ο οποίος συμπληρώνει τον μηχανισμό του άρθρου 31, παράγραφος 1, συνίσταται, ακριβώς, στην παροχή στις εν λόγω αρχές αποτελεσματικών (άμεσα εκτελεστών) μέτρων προσωρινού χαρακτήρα, διασφαλίζοντας συγχρόνως την ενότητα της εσωτερικής αγοράς καλλυντικών προϊόντων, καταλείποντας στην Επιτροπή τον τελευταίο λόγο.

95.

Κατά το άρθρο 27, παράγραφος 2, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού 1223/2009, «[γ]ια τους σκοπούς του πρώτου εδαφίου, γίνεται χρήση του συστήματος ανταλλαγής πληροφοριών που προβλέπεται στο άρθρο 12 παράγραφος 1 της οδηγίας 2001/95/ΕΚ [ ( 44 )]».

96.

Η Επιτροπή επισημαίνει ότι η ανταλλαγή πληροφοριών μέσω του εν λόγω συστήματος (με την ονομασία «RAPEX») περιορίζεται σε ειδικά μέτρα, για συγκεκριμένο προϊόν, και δεν αφορά γενικά μέτρα, για μία ή πλείονες κατηγορίες προϊόντων.

97.

Προς στήριξη της άποψής της, η Επιτροπή παραπέμπει στην εκτελεστική απόφαση (ΕΕ) 2019/417 ( 45 ), και ειδικότερα στο σημείο 4.4 του μέρους Ι του παραρτήματός της, κατά το οποίο «[γ]ενικά εφαρμοστέες πράξεις που εγκρίνονται σε εθνικό επίπεδο και στοχεύουν στην παρεμπόδιση ή τον περιορισμό της εμπορίας και της χρήσης γενικά περιγραφόμενης-ων κατηγορίας/-ών καταναλωτικών προϊόντων […] δεν πρέπει να κοινοποιούνται στην Επιτροπή μέσω της εφαρμογής RAPEX».

98.

Εντούτοις, στην ίδια ως άνω διάταξη διευκρινίζεται ότι «[ό]λα τα παρόμοια εθνικά μέτρα που ισχύουν μόνο για γενικά καθορισμένες κατηγορίες προϊόντων, όπως όλα τα προϊόντα γενικά ή όλα τα προϊόντα που εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό –και όχι (κατηγορίες από) προϊόντα που προσδιορίζονται συγκεκριμένα από το εμπορικό σήμα, τη συγκεκριμένη εμφάνιση, τον παραγωγό, τον έμπορο, το όνομα ή τον αριθμό του τύπου κ.λπ.– κοινοποιούνται στην Επιτροπή στο πλαίσιο της οδηγίας 2015/1535/ΕΕ […] [ ( 46 )]».

99.

Πάντως, με την έκδοση της επίδικης απόφασης, την οποία κοινοποίησε στην Επιτροπή μέσω της εφαρμογής RAPEX, ο ANSM δεν επέβαλε περιορισμούς οι οποίοι «ισχύουν μόνο για γενικά καθορισμένες κατηγορίες προϊόντων», αλλά περιορισμούς που ισχύουν για συγκεκριμένο, ειδικώς, προσδιοριζόμενο είδος προϊόντων, λόγω της περιεκτικότητάς τους σε φαινοξυαιθανόλη.

100.

Λαμβανομένων υπόψη των προεκτεθέντων, προτείνω στο Δικαστήριο να απαντήσει στο πρώτο, το δεύτερο και το τρίτο προδικαστικό ερώτημα που υπέβαλε το Conseil d’État (Συμβούλιο της Επικρατείας, Γαλλία) ως εξής: