—

να κρίνει την παρούσα προσφυγή-αγωγή παραδεκτή και βάσιμη·

—

να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής της 30ής Ιουνίου 2020 με την οποία δεν ελήφθη υπόψη η υποψηφιότητα της προσφεύγουσας για τη διαδικασία σύναψης σύμβασης υπ’ αριθ. [εμπιστευτικό] (1)·

—

να διατάξει την αποκατάσταση της ζημίας που υπέστη, η οποία συνίσταται στην απώλεια της ευκαιρίας να αξιολογηθεί η προσφορά της και να της ανατεθεί η σύμβαση και εκτιμάται σε 1 500 000 ευρώ εντός περιόδου δέκα ετών·

—

να διατάξει την καταβολή του συμβολικού ποσού του ενός ευρώ ως αποζημίωση, με την επιφύλαξη επαύξησης·

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται παράβαση της υποχρέωσης αιτιολόγησης. Η προσφεύγουσα φρονεί, συναφώς, ότι η αιτιολογία της προσβαλλόμενης απόφασης είναι ανεπαρκής, ιδίως όσον αφορά το κριτήριο της οικονομικής και χρηματοοικονομικής επάρκειας.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται παράβαση της συγγραφής υποχρεώσεων και πρόδηλη πλάνη εκτίμησης. Κατά την προσβαλλόμενη απόφαση, η προσφεύγουσα δεν πληρούσε ούτε τα κριτήρια σχετικά με την οικονομική και χρηματοοικονομική επάρκεια ούτε τα κριτήρια σχετικά με την τεχνική και επαγγελματική ικανότητα. Η προσφεύγουσα εκτιμά όμως, αφενός, ότι η εγγυητική επιστολή που είχε προσκομίσει έπρεπε να οδηγήσει την καθής-εναγομένη (στο εξής: καθής) στο συμπέρασμα ότι πληρούνταν το κριτήριο της οικονομικής και χρηματοοικονομικής επάρκειας. Αφετέρου, όσο αφορά το κριτήριο της τεχνικής και επαγγελματικής ικανότητας, η προσφεύγουσα εκτιμά ότι πληρούσε το κριτήριο κατά το οποίο όφειλε να αποδείξει τη διαχείριση τουλάχιστον δύο επιχειρήσεων που διέθεταν το σήμα πιστοποίησης [εμπιστευτικό] ή οποιοδήποτε άλλο ισοδύναμο σήμα πιστοποίησης.

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας και παραβίαση της αρχής της χρηστής διοίκησης, όπως τα εν λόγω δικαιώματα και η εν λόγω αρχή κατοχυρώνονται στο άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας και παράβαση του σημείου 18.7 του παραρτήματος I του δημοσιονομικού κανονισμού (2). Κατά την προσφεύγουσα, η καθής στήριξε την απόφασή της σε πληροφορίες που δεν περιέχονταν στον φάκελο του διαγωνισμού, χωρίς να της παράσχει τη δυνατότητα να διατυπώσει την άποψή της επί των εν λόγω πληροφοριών πριν συναχθούν επιζήμιες συνέπειες από αυτές. Επιπλέον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι, εάν η καθής εκτιμούσε ότι η εγγυήτρια εταιρία δεν πληρούσε τα ισχύοντα κριτήρια επιλογής, έπρεπε να απαιτήσει την αντικατάστασή της και όχι να απορρίψει την προσφορά στο σύνολό της.