—

να ακυρώσει την απόφαση της 7ης Νοεμβρίου 2019 της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής (ΑΔΑ), που κοινοποιήθηκε στην προσφεύγουσα-ενάγουσα την ίδια ημέρα μέσω του συστήματος ARES, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα που υπέβαλε στις 17 Ιουλίου 2019 η προσφεύγουσα-ενάγουσα κατά το άρθρο 90, παράγραφος 2, του κανονισμού υπηρεσιακής κατάστασης των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, περιλαμβανομένης της απόρριψης του αιτήματός της για την καταβολή αποζημίωσης ύψους 30 000 ευρώ·

—

να ακυρώσει την απόφαση της ΑΔΑ της 17ης Απριλίου 2019, με την οποία επιβλήθηκε η κύρωση της επίπληξης, κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 9, παράγραφος 1, στοιχείο β', του παραρτήματος IX του ΚΥΚ·

—

να υποχρεώσει την καθής-εναγόμενη να καταβάλει στην προσφεύγουσα-ενάγουσα το ποσό των 30 000 ευρώ ως αποζημίωση λόγω της προκληθείσας ζημίας εξαιτίας των δύο παράνομων προσβαλλόμενων αποφάσεων που μνημονεύονται ανωτέρω·

—

να διατάξει τη ζητούμενη διεξαγωγή αποδείξεων, κατά τα περιγραφόμενα στο δικόγραφο της προσφυγής-αγωγής·

—

να υποχρεώσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να φέρει τα δικαστικά έξοδά της, καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η προσφεύγουσα-ενάγουσα στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας.

1.

Με τον πρώτο λόγο η προσφεύγουσα-ενάγουσα προβάλλει παράβαση του καθήκοντος επιμέλειας και παραβίαση της αρχής της χρηστής διοίκησης η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

2.

Με τον δεύτερο λόγο η προσφεύγουσα-ενάγουσα προβάλλει προσβολή του δικαιώματος εξέτασης της υπόθεσής της εντός εύλογης προθεσμίας το οποίο κατοχυρώνεται στο άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και παραβίαση της αρχής της ασφάλειας δικαίου καθώς και παράβαση του άρθρου 12α του κανονισμού υπηρεσιακής κατάστασης (απαγόρευση της παρενόχλησης) και πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως.