—

να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής C(2019) 2526 τελικό, της 2ας Απριλίου 2019, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.44896 που έθεσε σε εφαρμογή το Ηνωμένο Βασίλειο όσον αφορά εξαίρεση για τη χρηματοδότηση ομίλων ΕΑΕ·

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή εσφαλμένα εφάρμοσε το άρθρο 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ και/ή υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη αξιολογήσεως ή εκτιμήσεως κατά την επιλογή του πλαισίου αναφοράς για την ανάλυση του φορολογικού καθεστώτος. Η Επιτροπή έπρεπε να θεωρήσει ως πλαίσιο αναφοράς το καθεστώς φορολογήσεως εταιριών του Ηνωμένου Βασιλείου, όχι μόνον το καθεστώς ελεγχόμενων αλλοδαπών εταιριών (ΕΑΕ) αυτό καθαυτό.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κατά την εφαρμογή του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ και/ή σε πρόδηλη πλάνη αξιολογήσεως ή εκτιμήσεως, καθόσον υιοθέτησε εσφαλμένη προσέγγιση κατά την ανάλυση του καθεστώτος ΕΑΕ. Η Επιτροπή, στις αιτιολογικές σκέψεις 124 έως 126 της προσβαλλομένης αποφάσεως, εσφαλμένα θεώρησε τις διατάξεις του κεφαλαίου 9 του τμήματος 9A του αγγλικού νόμου περί φορολογίας του 2010 (Διεθνείς και λοιπές διατάξεις) ως μορφή παρεκκλίσεως από γενική φορολογική υποχρέωση που περιλαμβάνεται στο κεφάλαιο 5 αυτού.

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κατά την εφαρμογή του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, καθόσον διαπίστωσε στις αιτιολογικές σκέψεις 127 έως 151 της προσβαλλομένης αποφάσεως ότι το κριτήριο επιλεκτικότητας πληρούνταν λόγω του ότι συγκρίσιμες πραγματικά και νομικά εταιρίες αντιμετωπίζονταν διαφορετικά.

4.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η απαλλαγή του 75 % δυνάμει του τμήματος 371ID του νόμου περί φορολογίας του 2010 (Διεθνείς και λοιπές διατάξεις) δικαιολογείται από τη φύση και τη γενική δομή του φορολογικού συστήματος.

5.

Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η απαλλαγή σχετικά με το «αντιστοιχισμένο συμφέρον» δυνάμει του τμήματος 371IE του νόμου περί φορολογίας του 2010 (Διεθνείς και λοιπές διατάξεις) δικαιολογείται από τη φύση και τη γενική δομή του φορολογικού συστήματος.

6.

Με τον έκτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η επιβολή φορολογικής επιβάρυνσης στις ΕΑΕ που εμπίπτουν ως κατηγορία στις απαλλαγές που περιλαμβάνονται στο κεφάλαιο 9 του τμήματος 9A του αγγλικού νόμου περί φορολογήσεως του 2010 (Διεθνείς και λοιπές διατάξεις) αντιβαίνει στην ελευθερία εγκαταστάσεως των προσφευγουσών σε αντίθεση προς το άρθρο 49 ΣΛΕΕ.

7.

Με τον έβδομο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη αξιολογήσεως ή εκτιμήσεως ως προς την απαλλαγή του 75 % και την καθορισμένη αναλογία.

8.

Με τον όγδοο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η απόφαση της Επιτροπής δεν είναι σύμφωνη προς τη γενική αρχή του δικαίου της Ένωσης περί απαγορεύσεως των δυσμενών διακρίσεων ή την αρχή της ισότητας.

9.

Με τον ένατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο εφαρμόζοντας κατ’ αναλογίαν ή δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στο γράμμα της οδηγίας του Συμβουλίου (ΕΕ) 2016/1164 (1), η οποία δεν ήταν εφαρμοστέα ratione temporis.

10.

Με τον δέκατο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κατά την εφαρμογή του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, καθόσον διαπίστωσε στην αιτιολογική σκέψη 176 της προσβαλλομένης αποφάσεως ότι υφίσταται κατηγορία δικαιούχων (συμπεριλαμβανομένων των προσφευγουσών) και ότι οι προσφεύγουσες είχαν λάβει ενίσχυση η οποία έπρεπε να ανακτηθεί δυνάμει του άρθρου 2, παράγραφος 1, της προσβαλλομένης αποφάσεως.