—

να ακυρώσει την απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2019/354 του Συμβουλίου, της 4ης Μαρτίου 2019, για την τροποποίηση της απόφασης 2014/119/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων ενόψει της κατάστασης στην Ουκρανία, και τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2019/352 του Συμβουλίου, της 4ης Μαρτίου 2019, για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 208/2014 σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων ενόψει της κατάστασης στην Ουκρανία, κατά το μέτρο που οι πράξεις αυτές αφορούν τον προσφεύγοντα· και

—

να κρίνει ότι το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης φέρει τα δικαστικά έξοδά του, καθώς και τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε ο προσφεύγων.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται προσβολή του δικαιώματος χρηστής διοικήσεως.

Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει, μεταξύ άλλων, ότι, κατά την έκδοση της προσβαλλομένης αποφάσεως, το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν επέδειξε την απαιτούμενη επιμέλεια, καθόσον, πριν από την έκδοση της αποφάσεως αυτής, δεν εξέτασε τα επιχειρήματα που προέβαλε και τα αποδεικτικά στοιχεία που προσκόμισε ο προσφεύγων, τα οποία συνηγορούν υπέρ των αιτημάτων του, αλλά στηρίχθηκε ιδίως σε μια συνοπτική έκθεση που συνέταξε το Γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα της Ουκρανίας, χωρίς να ζητήσει κανένα συμπληρωματικό στοιχείο όσον αφορά την πορεία των ερευνών που διενεργούνται στην Ουκρανία.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται προσβολή του δικαιώματος ιδιοκτησίας του προσφεύγοντος.

Ο προσφεύγων υποστηρίζει ότι τα εις βάρος του περιοριστικά μέτρα στερούνται αναλογικού χαρακτήρα, δεν είναι πρόσφορα και παραβιάζουν τις διεθνείς εγγυήσεις σχετικά με την προστασία του δικαιώματος ιδιοκτησίας του προσφεύγοντος.

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων του προσφεύγοντος όπως αυτά κατοχυρώνονται με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών.

Ο προσφεύγων υποστηρίζει συναφώς ότι η λήψη των εις βάρος του περιοριστικών μέτρων παραβίασε το δικαίωμά του σε δίκαιη δίκη, το τεκμήριο αθωότητας, καθώς και το δικαίωμά του προστασίας της ιδιωτικής ιδιοκτησίας.