—

να ακυρώσει την εκτελεστική απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2019/87 του Συμβουλίου της 21ης Ιανουαρίου 2019 (1), καθόσον αφορά τον προσφεύγοντα·

—

να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2019/85 του Συμβουλίου της 21ης Ιανουαρίου 2019 (2), καθόσον αφορά τον προσφεύγοντα, και

—

να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως των πραγματικών περιστατικών στην οποία υπέπεσε το καθού, κρίνοντας ότι ο προσφεύγων υποστηρίζει το συριακό καθεστώς και επωφελείται από τη στάση του αυτή, μολονότι η εν λόγω άποψη είναι σαφώς αβάσιμη.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται παραβίαση της γενικής αρχής της αναλογικότητας, καθώς και ότι τα μέτρα που ελήφθησαν με την προσβαλλόμενες πράξεις θα έχουν τέτοια αποτελέσματα που θα πρέπει να θεωρούνται αφεαυτών μη αναλογικά. Οι οικονομικές επιπτώσεις των κυρώσεων εις βάρος του προσφεύγοντος είναι καταστροφικές και δυσανάλογες προς τους σκοπούς που προβάλλεται ότι επιδιώκονται με τις προσβαλλόμενες πράξεις.

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται δυσανάλογη προσβολή του δικαιώματος ιδιοκτησίας και του δικαιώματος εργασίας, καθόσον τα επίμαχα μέτρα δεν επιτρέπουν στον προσφεύγοντα να απολαύει ειρηνικώς της ιδιοκτησίας του και της οικονομικής ελευθερίας του, κατά τρόπο αντίθετο προς το πρώτο πρόσθετο πρωτόκολλο της Συμβάσεως για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών.

4.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται κατάχρηση εξουσίας. Οι προσβαλλόμενες πράξεις εκδόθηκαν προκειμένου να επιτευχθούν σκοποί διαφορετικοί των μνημονευομένων στις πράξεις αυτές, συγκεκριμένα δε στοχεύουν τον ίδιο τον προσφεύγοντα και όχι το καθεστώς για λόγους άγνωστους σε αυτόν, ενέχουν δε κατάχρηση εξουσίας.

5.

Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως κατά το άρθρο 296, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ. Το παρατιθέμενο σκεπτικό των προσβαλλομένων πράξεων είναι, στην πράξη, εντελώς τυπικό και, πιθανώς, δεν εξετάσθηκε σφαιρικά από το καθού.

6.

Με τον έκτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας και του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη. Ουδέποτε κατέστη δυνατή στον προσφεύγοντα η παραχώρηση ακροάσεως πριν από την έκδοση των επίμαχων περιοριστικών μέτρων, ως εκ τούτου δε, ο προσφεύγων δεν είχε τη δυνατότητα να ασκήσει προσηκόντως τα δικαιώματά του άμυνας, περιλαμβανομένου του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη, το οποίο κατοχυρώνεται ιδίως με το άρθρο 6, παράγραφος 3, της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και το άρθρο 48, παράγραφος 2, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.