4.6.2018   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 190/38

—

προκαταρκτικώς, να κηρύξει μη σύννομη την προσβαλλόμενη απόφαση διότι αυτή έχει συνταχθεί στην αγγλική γλώσσα και όχι στην ιταλική γλώσσα·

—

να κάνει δεκτή την υπό κρίση προσφυγή και, επομένως, να κηρύξει άκυρη την απόφαση της Επιτροπής καθόσον στερείται αιτιολογίας και, εν πάση περιπτώσει, δεν στηρίζεται σε βεβαιωμένες προϋποθέσεις αναφορικώς με τη συλλογή του αποδεικτικού υλικού·

—

να αναγνωρίσει ότι έχουν εφαρμογή επί του ιταλικού υγειονομικού συστήματος τόσο το καθεστώς των υπηρεσιών γενικού οικονομικού συμφέροντος [καθεστώς ΥΓΟΣ] όσο και, ως εκ τούτου, οι αρχές που παρατίθενται στην απόφαση του Δικαστηρίου του 2003 επί της υποθέσεως Altmark (C-280/00, EU:C:2003:415) αναφορικώς με τα άρθρα 106 και 107 ΣΛΕΕ προς τον σκοπό της εφαρμογής των κρατικών ενισχύσεων, πράγμα που συνεπάγεται ότι θα πρέπει να ελεγχθούν τα πεπραγμένα της regione Lazio (περιφέρειας Λατίου, Ιταλία) σε σχέση με τη χρηματοδότηση των δημόσιων φορέων, που θα έπρεπε να λαμβάνει χώρα τηρουμένων των αρχών που καθορίζονται στους προαναφερθέντες κανόνες και, ως εκ τούτου, περιοριζομένης της πληρωμής προς τους υγειονομικούς φορείς του δημόσιου τομέα ώστε να καλύπτει τις προβλέψεις για τα έξοδα σύμφωνα με τα κριτήρια που καθορίζονται στην απόφαση Altmark, τα οποία αναφέρονται στην αποκαλούμενη μέση επιχείρηση, και να κρίνει την υπερβολική χρηματοδότηση ως αποτελούσα υπέρμετρη ανταμοιβή·

—

να αναγνωρίσει ότι η Περιφέρεια καταβάλλει χρηματοδότηση στην προσφεύγουσα σύμφωνα με την αρχή της μέσης επιχειρήσεως και, ως εκ τούτου, λαμβανομένων μάλιστα υπόψη των αυξήσεων του κόστους εργασίας, τούτο δε σε σχέση με όλους τους εργαζομένους που δραστηριοποιούνταν στον εν λόγω φορέα από το 2005 έως το 2006, και να ορίσει ότι η παράμετρος αυτή ισχύει και για τα μελλοντικά έτη·

—

να αναγνωρίσει υπέρ της προσφεύγουσας κάθε προκύπτουσα συναφώς έννομη συνέπεια και, ωσαύτως, να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα, περιλαμβανομένων εκείνων στα οποία υποβλήθηκε η προσφεύγουσα.

1.

Με τον πρώτο λόγο, η προσφεύγουσα βάλλει κατά της χρήσεως της αγγλικής γλώσσας για τη σύνταξη της τελικής αποφάσεως ως αυθεντικής γλώσσας.

2.

Με τον δεύτερο λόγο, η προσφεύγουσα βάλλει κατά της ελλείψεως αιτιολογίας. Κατά την προσφεύγουσα, η Επιτροπή παρέλειψε παντελώς να λάβει υπόψη της ορισμένες ουσιώδεις πτυχές του ζητήματος καθώς και να αντικρούσει ορισμένες αντιρρήσεις που προέβαλε η προσφεύγουσα και οι οποίες στοιχειοθετήθηκαν με το σύνολο των εγγράφων που κατατέθηκαν. Κατά την άποψη της προσφεύγουσας, εξακολουθεί να υφίσταται υποχρέωση, εκ μέρους της Επιτροπής, να απαντά επί όλων των ζητημάτων που προβάλλει η προσφεύγουσα, λόγω των αρχών της διαφάνειας και της καλόπιστης συμπεριφοράς.

3.

Με τον τρίτο λόγο, η προσφεύγουσα βάλλει κατά του ότι, στην ιταλική έννομη τάξη, το υγειονομικό σύστημα χαρακτηρίζεται από τον αρχή του οικουμενικού χαρακτήρα των υπηρεσιών περιθάλψεως, δηλαδή από το ότι το 100 % των υπηρεσιών υγειονομικής περιθάλψεως παρέχονται από το εθνικό σύστημα υγειονομικής περιθάλψεως. Επιπλέον, η προσφεύγουσα προσάπτει στην Επιτροπή ότι δεν απέδειξε ότι το Ιταλικό Δημόσιο χρηματοδοτεί και, επομένως, καλύπτει το 100 % των υπηρεσιών περιθάλψεως των Ιταλών υπηκόων, πτυχή η οποία στερείται παντελώς επιβεβαιώσεως στην πράξη. Η προσφεύγουσα διατείνεται ότι ο οικουμενικός χαρακτήρας των υπηρεσιών περιθάλψεως δεν αποτελεί αόριστη έννοια, αλλά θα πρέπει να προσδιορίζεται συγκεκριμένα, θα πρέπει να είναι επαληθεύσιμος και να γίνεται αντιληπτός και δεν μπορεί να θεωρείται ως υπαρκτός επειδή απλώς και μόνο η άποψη αυτή υποστηρίζεται από την Ιταλική Κυβέρνηση.