1)

Τα άρθρα 1, 2 και 6 της οδηγίας 2000/78/ΕΚ του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2000, για τη διαμόρφωση γενικού πλαισίου για την ίση μεταχείριση στην απασχόληση και την εργασία, σε συνδυασμό με το άρθρο 21 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πρέπει να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνική ρύθμιση, όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης, έχουσα αναδρομική ισχύ, η οποία, προκειμένου να θέσει τέλος σε δυσμενή διάκριση λόγω ηλικίας, προβλέπει μετάβαση των υπηρετούντων δημοσίων υπαλλήλων σε νέο σύστημα αποδοχών και προαγωγής, στο πλαίσιο του οποίου η πρώτη κατάταξη των υπαλλήλων αυτών καθορίζεται βάσει των τελευταίων αποδοχών τους στο πλαίσιο του προηγούμενου συστήματος.

2)

Το άρθρο 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το άρθρο 9 της οδηγίας 2000/78 πρέπει να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνική ρύθμιση η οποία, σε περίπτωση όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης, περιορίζει την έκταση του ελέγχου τον οποίο τα εθνικά δικαστήρια είναι σε θέση να ασκούν, αποκλείοντας τα ζητήματα που συνδέονται με τη βάση καθορισμού του «ποσού μεταβάσεως», το οποίο υπολογίζεται σύμφωνα με τους κανόνες του προγενέστερου συστήματος αποδοχών και μισθολογικής προαγωγής.

3)

Σε περίπτωση που οι εθνικές διατάξεις δεν μπορούν να ερμηνευθούν κατά τρόπο σύμφωνο προς την οδηγία 2000/78, το εθνικό δικαστήριο οφείλει να διασφαλίσει, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του, την έννομη προστασία που απορρέει για τους πολίτες από την οδηγία αυτή και να εγγυηθεί την πλήρη αποτελεσματικότητά της, αφήνοντας εν ανάγκη ανεφάρμοστη οποιαδήποτε αντίθετη εθνική διάταξη. Το δίκαιο της Ένωσης πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι, άπαξ διαπιστωθεί δυσμενής διάκριση, αντίθετη προς το δίκαιο της Ένωσης, και ενόσω δεν έχουν θεσπισθεί μέτρα για την αποκατάσταση της ίσης μεταχειρίσεως, η αποκατάσταση της ίσης μεταχειρίσεως, σε περίπτωση όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης, συνεπάγεται τη χορήγηση στους δημοσίους υπαλλήλους που δεν ευνοούνταν από το προγενέστερο σύστημα αποδοχών και μισθολογικής προαγωγής των ίδιων πλεονεκτημάτων με αυτά των οποίων ήταν σε θέση να τύχουν οι δημόσιοι υπάλληλοι που ευνοούνταν από το σύστημα αυτό, όσον αφορά τόσο τον συνυπολογισμό περιόδων υπηρεσίας που συμπληρώθηκαν πριν από την ηλικία των 18 ετών όσο και την προαγωγή στη μισθολογική κλίμακα και, κατά συνέπεια, τη χορήγηση οικονομικής αντισταθμίσεως στους δημοσίους υπαλλήλους που έχουν υποστεί διάκριση, ίσης προς τη διαφορά μεταξύ των αποδοχών που ο οικείος υπάλληλος θα έπρεπε να έχει λάβει αν δεν είχε υποστεί διάκριση και του ποσού των αποδοχών που πράγματι έλαβε.