2.5.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 156/28

1)

Έχει το άρθρο 9, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα (1), στο μέτρο που απαιτεί να υπάρχει κίνδυνος συγχύσεως προκειμένου να μπορεί ο δικαιούχος κοινοτικού σήματος, στις περιπτώσεις που προβλέπει το εν λόγω άρθρο, να απαγορεύει σε τρίτον να χρησιμοποιεί κάποιο σημείο στις [σελ. 14 του πρωτοτύπου] συναλλαγές χωρίς τη συγκατάθεσή του, την έννοια ότι αποκλείεται ο κίνδυνος συγχύσεως όταν προγενέστερο κοινοτικό σήμα συνυπήρξε αρμονικά, συνεπεία ανοχής του δικαιούχου, επί χρόνια σε δύο κράτη μέλη της Ένωσης με παρόμοια εθνικά σήματα, κατά τρόπο ώστε η απουσία κινδύνου συγχύσεως σε αυτά τα δύο κράτη να επεκτείνεται σε άλλα κράτη μέλη, ή και στο σύνολο της Ένωσης, δεδομένου του ενιαίου χαρακτήρα του κοινοτικού σήματος;

2)

Στην περίπτωση της προηγούμενης παραγράφου, μπορούν για την αξιολόγηση του κινδύνου συγχύσεως να ληφθούν υπόψη γεωγραφικά, δημογραφικά, οικονομικά ή άλλου είδους χαρακτηριστικά των κρατών στα οποία διαπιστώνεται η συνύπαρξη, ώστε να γίνει δεκτό ότι η απουσία κινδύνου συγχύσεως στα εν λόγω κράτη δύναται να επεκταθεί σε τρίτο κράτος, ή και στο σύνολο της Ένωσης;

3)

Όσον αφορά την περίπτωση της παραγράφου 1, στοιχείο γʹ, του άρθρου 9 του ανωτέρω κανονισμού, έχει η διάταξη αυτή την έννοια ότι, σε περίπτωση που το προγενέστερο σήμα συνυπήρξε με το επίμαχο σημείο επί ορισμένο αριθμό ετών σε δύο κράτη μέλη της Ένωσης χωρίς αντιρρήσεις του δικαιούχου του προγενέστερου σήματος, η ανοχή αυτή του δικαιούχου ως προς τη χρήση του μεταγενέστερου σήματος συγκεκριμένα στα δύο αυτά κράτη μπορεί να επεκταθεί στο υπόλοιπο έδαφος της Ένωσης, προκειμένου να διαπιστωθεί η συνδρομή νόμιμης αιτίας στο πρόσωπο του τρίτου που χρησιμοποιεί μεταγενέστερο σήμα, λόγω του ενιαίου χαρακτήρα του κοινοτικού σήματος;