–

η Τσεχική Κυβέρνηση, εκπροσωπούμενη από την L. Březinová καθώς και από τους M. Smolek και J. Vláčil,

–

η Αυστριακή Κυβέρνηση, εκπροσωπούμενη από τον G. Eberhard,

–

η Πολωνική Κυβέρνηση, εκπροσωπούμενη από τον B. Majczyna,

–

η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, εκπροσωπούμενη από τις S. Grünheid και P. Mihaylova

1

Η αίτηση προδικαστικής αποφάσεως αφορά την ερμηνεία της αποφάσεως-πλαισίου 2008/675/ΔΕΥ του Συμβουλίου, της 24ης Ιουλίου 2008, για τη συνεκτίμηση των καταδικαστικών αποφάσεων μεταξύ των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης επ’ ευκαιρία νέας ποινικής διαδικασίας (ΕΕ 2008, L 220, σ. 32).

2

Η αίτηση αυτή υποβλήθηκε στο πλαίσιο της εξετάσεως αιτήματος εκ μέρους του Trayan Beshkov προς το Sofiyski Rayonen sad (περιφερειακό δικαστήριο Σόφιας, Βουλγαρία), για τη συνεκτίμηση, από το δικαστήριο αυτό, της καταδικαστικής αποφάσεως που είχε εκδώσει σε βάρος του δικαστήριο άλλου κράτους μέλους.

3

Οι αιτιολογικές σκέψεις 2, 5 έως 7 και 13 της αποφάσεως-πλαισίου 2008/675 έχουν ως εξής:

[…]

[…]

4

Το άρθρο 1, παράγραφος 1, της εν λόγω αποφάσεως-πλαισίου προβλέπει τα εξής:

«Σκοπός της παρούσας απόφασης-πλαισίου είναι ο καθορισμός των όρων υπό τους οποίους, επ’ ευκαιρία ποινικής διαδικασίας σε κράτος μέλος κατά ενός προσώπου, συνεκτιμώνται προηγούμενες καταδικαστικές αποφάσεις που εκδόθηκαν σε άλλα κράτη μέλη κατά του ιδίου προσώπου για διαφορετικά πραγματικά περιστατικά.»

5

Το άρθρο 3 της εν λόγω αποφάσεως-πλαισίου, το οποίο τιτλοφορείται «Συνεκτίμηση επ’ ευκαιρία νέας ποινικής διαδικασίας, καταδικαστικής απόφασης που εκδόθηκε σε άλλο κράτος μέλος», προβλέπει, στις παραγράφους 1 έως 4, τα εξής:

«1.   Κάθε κράτος μέλος μεριμνά ώστε, επ’ ευκαιρία ποινικής διαδικασίας κατά ενός προσώπου, οι καταδικαστικές αποφάσεις που έχουν εκδοθεί προηγουμένως σε άλλα κράτη μέλη κατά του ιδίου προσώπου για διαφορετικά πραγματικά περιστατικά, ως προς τις οποίες έχουν ληφθεί πληροφορίες βάσει των εφαρμοστέων πράξεων περί αμοιβαίας δικαστικής συνδρομής ή περί ανταλλαγής πληροφοριών ποινικών μητρώων, να συνεκτιμώνται στο βαθμό που συνεκτιμώνται οι πρότερες εθνικές καταδικαστικές αποφάσεις και να έχουν ισοδύναμα έννομα αποτελέσματα με τις πρότερες εθνικές καταδικαστικές αποφάσεις, σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο.

2.   Η παράγραφος 1 εφαρμόζεται στην προδικασία, στην ίδια την ποινική δίκη και στον χρόνο εκτέλεσης της καταδικαστικής απόφασης, ιδίως όσον αφορά τους εφαρμοστέους δικονομικούς κανόνες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που αφορούν την προσωρινή κράτηση, τον χαρακτηρισμό της αξιόποινης πράξης, το είδος και το επίπεδο της επαπειλούμενης ποινής καθώς και τους κανόνες που διέπουν την εκτέλεση της απόφασης.

3.   Η συνεκτίμηση των πρότερων καταδικαστικών αποφάσεων οι οποίες εκδόθηκαν σε άλλα κράτη μέλη, όπως προβλέπεται στην παράγραφο 1, δεν συνεπάγεται παρέμβαση στις πρότερες καταδικαστικές αποφάσεις, ανάκληση ή αναθεώρηση αυτών των αποφάσεων ή οποιασδήποτε απόφασης σχετικής με την εκτέλεσή τους από το κράτος μέλος στο οποίο διεξάγεται η νέα διαδικασία.

4.   Σύμφωνα με την παράγραφο 3, η παράγραφος 1 δεν εφαρμόζεται στο βαθμό κατά τον οποίο, αν η πρότερη καταδικαστική απόφαση ήταν εθνική απόφαση του κράτους μέλους στο οποίο διεξάγεται η νέα διαδικασία, η συνεκτίμηση της πρότερης καταδικαστικής απόφασης θα συνεπαγόταν, σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο του εν λόγω κράτους μέλους, παρέμβαση στην προηγούμενη καταδικαστική απόφαση, ανάκληση ή αναθεώρηση αυτής της απόφασης ή οποιασδήποτε απόφασης σχετικής με την εκτέλεσή της.»

6

Ο Nakazatelen kodeks (ποινικός κώδικας), στο άρθρο 8, παράγραφος 2, το οποίο τέθηκε σε ισχύ στις 27 Μαΐου 2011 και έχει ως σκοπό την εφαρμογή στο βουλγαρικό δίκαιο της αποφάσεως-πλαισίου 2008/675, ορίζει τα εξής:

«Καταδικαστική απόφαση εκδοθείσα εντός άλλου κράτους μέλους της Ένωσης, που έχει καταστεί αμετάκλητη, για αξιόποινη πράξη η οποία τιμωρείται από τον κώδικα αυτόν, συνεκτιμάται σε κάθε ποινική διαδικασία διεξαγόμενη κατά του ιδίου προσώπου στη Βουλγαρία.»

7

Το άρθρο 23, παράγραφος 1, του κώδικα αυτού προβλέπει τα ακόλουθα:

«Αν με την ίδια πράξη τελούνται περισσότερες της μίας αξιόποινες πράξεις ή αν ένα πρόσωπο διέπραξε πολλές διαφορετικές αξιόποινες πράξεις πριν καταδικαστεί για κάποια από αυτές με αμετάκλητη καταδικαστική απόφαση, το αρμόδιο δικαστήριο, αφού καθορίσει ποινή για καθεμία από τις πράξεις αυτές χωριστά, επιβάλλει τη βαρύτερη ποινή.»

8

Το άρθρο 25, παράγραφοι 1 και 2, του εν λόγω κώδικα ορίζει τα εξής:

«1.   Οι διατάξεις [του άρθρου] 23 […] έχουν εφαρμογή και όταν ο ενδιαφερόμενος έχει καταδικαστεί με διαφορετικές καταδικαστικές αποφάσεις.

2.   Όταν ποινή που έχει επιβληθεί με μία από τις καταδικαστικές αποφάσεις έχει εκτιθεί εν όλω ή εν μέρει, τότε αφαιρείται αν είναι του ίδιου είδους με την επιβληθείσα συνολική ποινή.»

9

Το άρθρο 66, παράγραφος 1, του ίδιου κώδικα έχει ως εξής:

«Εάν το δικαστήριο επιβάλλει στερητική της ελευθερίας ποινή που δεν υπερβαίνει τα τρία έτη, δύναται να διατάξει την αναστολή εκτελέσεως της επιβληθείσας ποινής […], εφόσον ο κατηγορούμενος δεν έχει καταδικασθεί σε στερητική της ελευθερίας ποινή για αυτεπαγγέλτως διωκόμενη αξιόποινη πράξη […].»

10

Το άρθρο 4, παράγραφοι 2 και 3, του Nakazatelno-protsesualen kodeks (κώδικας ποινικής δικονομίας) ορίζει τα εξής:

«2.   Αμετάκλητη καταδικαστική απόφαση που έχει εκδοθεί από δικαστήριο άλλου κράτους και δεν έχει αναγνωρισθεί κατά τις διατάξεις του βουλγαρικού δικαίου δεν εκτελείται από τις αρχές της Δημοκρατίας της Βουλγαρίας.

3.   Εφόσον διεθνής σύμβαση στην οποία συμβαλλόμενο μέρος είναι η Δημοκρατία της Βουλγαρίας και η οποία έχει κυρωθεί, δημοσιευθεί και τεθεί σε ισχύ περιέχει διαφορετικές ρυθμίσεις, οι διατάξεις [της παραγράφου 2] δεν εφαρμόζονται.»

11

Το άρθρο 463 του κώδικα αυτού, που περιλαμβάνεται στο τμήμα II του κεφαλαίου 36, τμήμα το οποίο φέρει τον τίτλο «Αναγνώριση και εκτέλεση καταδικαστικών αποφάσεων αλλοδαπών δικαστηρίων», ορίζει τα εξής:

«Οι αμετάκλητες καταδικαστικές αποφάσεις αλλοδαπών δικαστηρίων αναγνωρίζονται και εκτελούνται από τις αρχές της Δημοκρατίας της Βουλγαρίας σύμφωνα με το άρθρο 4, παράγραφος 3, εφόσον:

12

Το άρθρο 465 του εν λόγω κώδικα, το οποίο διευκρινίζει τους λεπτομερείς κανόνες για την αναγνώριση αυτή, προβλέπει τα ακόλουθα:

«1.   Η αίτηση για την αναγνώριση καταδικαστικής αποφάσεως αλλοδαπού δικαστηρίου στη Δημοκρατία της Βουλγαρίας υποβάλλεται από την αρμόδια αρχή του άλλου κράτους στο Υπουργείο Δικαιοσύνης.

2.   Το Υπουργείο Δικαιοσύνης διαβιβάζει την αίτηση με συνημμένη την απόφαση και τα λοιπά έγγραφα στο Okrazhen sad [πολυμελές περιφερειακό δικαστήριο] του τόπου κατοικίας του καταδικασθέντος. Αν ο καταδικασθείς δεν διαμένει στην ημεδαπή, αρμόδιο να αποφανθεί επί της αιτήσεως είναι το Sofiyski gradski sad [δικαστήριο του Δήμου Σόφιας].

[…]»

13

Το άρθρο 466, παράγραφος 1, του ίδιου κώδικα, το οποίο καθορίζει τα αποτελέσματα της αναγνωρίσεως αυτής, έχει ως εξής:

«Η απόφαση για την αναγνώριση της αλλοδαπής καταδικαστικής αποφάσεως παράγει τα ίδια έννομα αποτελέσματα με καταδικαστική απόφαση που εκδίδει δικαστήριο της Δημοκρατίας της Βουλγαρίας.»

14

Με απόφαση του Landesgericht Klagenfurt (περιφερειακό δικαστήριο Klagenfurt, Αυστρία) της 13ης Δεκεμβρίου 2010, που κατέστη αμετάκλητη, ο T. Beshkov καταδικάστηκε για το ποινικό αδίκημα της αποδοχής και διαθέσεως προϊόντων εγκλήματος που τέλεσε στην Αυστρία στις 14 Νοεμβρίου 2010 σε ποινή φυλακίσεως 18 μηνών, εκ των οποίων έξι μήνες χωρίς αναστολή και 12 μήνες με αναστολή συνοδευόμενη από χρονική περίοδο δοκιμασίας τριών ετών. Το τμήμα της ποινής που συνίστατο σε εξάμηνη φυλάκιση εκτίθηκε και η χρονική περίοδος της δοκιμασίας άρχισε στις 14 Μαΐου 2011.

15

Στη συνέχεια, με απόφαση της 29ης Απριλίου 2013 που κατέστη αμετάκλητη, ο T. Beshkov καταδικάστηκε σε ποινή φυλακίσεως ενός έτους χωρίς αναστολή για ελαφρά σωματική βλάβη που προκάλεσε κλονισμό της υγείας στο πλαίσιο πράξεων χουλιγκανισμού τις οποίες τέλεσε στις 19 Νοεμβρίου 2008 στη Σόφια (Βουλγαρία). Δεδομένου ότι ο T. Beshkov καταζητείται, η ποινή αυτή δεν είχε ακόμη εκτιθεί κατά την ημερομηνία υποβολής της αιτήσεως προδικαστικής αποφάσεως.

16

Στις 14 Μαΐου 2015 ο T. Beshkov, μέσω του συνηγόρου του, υπέβαλε, βάσει του άρθρου 23, παράγραφος 1, και του άρθρου 25, παράγραφος 1, του ποινικού κώδικα, αίτημα στο αιτούν δικαστήριο να του επιβάλει, προς έκτιση, συνολική στερητική της ελευθερίας ποινή που να αντιστοιχεί στη βαρύτερη από τις ποινές που είχαν επιβληθεί, αφενός, με την απόφαση της 13ης Δεκεμβρίου 2010 του Landesgericht Klagenfurt (περιφερειακό δικαστήριο Klagenfurt) και, αφετέρου, με την απόφαση του αιτούντος δικαστηρίου της 29ης Απριλίου 2013.

17

Ειδικότερα, οι δύο αυτές διατάξεις προβλέπουν, μεταξύ άλλων, ότι όταν ένα πρόσωπο έχει διαπράξει περισσότερες αξιόποινες πράξεις χωρίς ακόμη να έχει καταδικαστεί, για καθεμία από τις πράξεις αυτές, σε χωριστές ποινές με χωριστές καταδικαστικές αποφάσεις, το ημεδαπό δικαστήριο τού επιβάλλει, όσον αφορά την έκτιση των ποινών αυτών, συνολική ενιαία ποινή που αντιστοιχεί στη βαρύτερη από τις αρχικώς επιβληθείσες ποινές. Όπως προκύπτει, κατ’ ουσίαν, από την απόφαση περί παραπομπής, σε μια τέτοια περίπτωση, η βαρύτερη ποινή απορροφά τις ελαφρύτερες αρχικές ποινές. Εξάλλου, από τις εν λόγω διατάξεις προκύπτει ότι όταν μία από τις αρχικές ποινές έχει ήδη εκτιθεί εν όλω ή εν μέρει, αφαιρείται, όσον αφορά την έκτιση, από τη συνολική ποινή αν είναι του ίδιου είδους με αυτήν.

18

Εντούτοις, το αιτούν δικαστήριο επισημαίνει ότι, κατά την κρατούσα εθνική νομολογία καθώς και κατά την άποψη της Sofiyska rayonna prokuratura (εισαγγελία πρωτοδικών Σόφιας, Βουλγαρία), λαμβανομένου ιδίως υπόψη του άρθρου 4, παράγραφος 2, του κώδικα ποινικής δικονομίας, δεν είναι δυνατό να καθοριστεί συνολική ποινή που να λαμβάνει υπόψη την ποινή που έχει επιβληθεί με προγενέστερη καταδικαστική απόφαση δικαστηρίου άλλου κράτους μέλους, χωρίς η απόφαση αυτή να έχει προηγουμένως αναγνωριστεί από τα αρμόδια βουλγαρικά δικαστήρια σύμφωνα με την προβλεπόμενη ιδίως στα άρθρα 463 έως 466 του κώδικα αυτού ειδική διαδικασία για την αναγνώριση και εκτέλεση αλλοδαπών δικαστικών αποφάσεων. Λαμβανομένης υπόψη της νομολογίας αυτής, το αιτούν δικαστήριο διερωτάται, κατ’ ουσίαν, αν, προκειμένου να κάνει δεκτό το αίτημα του T. Beshkov, η καταδικαστική απόφαση του Landesgericht Klagenfurt (περιφερειακό δικαστήριο Klagenfurt) πρέπει προηγουμένως να αναγνωριστεί σύμφωνα ιδίως με τα εν λόγω άρθρα 463 έως 466, ή αν, όπως υποστηρίζει ο T. Beshkov, το αιτούν δικαστήριο δύναται ή υποχρεούται να κάνει δεκτό το αίτημα αυτό, χωρίς να προηγηθεί αναγνώριση της ως άνω καταδικαστικής αποφάσεως, στηριζόμενο στο άρθρο 8, παράγραφος 2, του ποινικού κώδικα, με το οποίο τίθεται σε εφαρμογή στο βουλγαρικό δίκαιο η απόφαση-πλαίσιο 2008/675.

19

Προκειμένου να δοθεί απάντηση στο ζήτημα αυτό, το αιτούν δικαστήριο εκτιμά, κατ’ ουσίαν, ότι είναι αναγκαίο να διευκρινιστεί αν η απόφαση-πλαίσιο αυτή έχει εφαρμογή επί διαδικασίας, όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης, η οποία έχει ως αντικείμενο την επιβολή, προς τον σκοπό της εκτίσεως, συνολικής στερητικής της ελευθερίας ποινής που να λαμβάνει υπόψη καταδικαστική απόφαση εκδοθείσα από δικαστήριο άλλου κράτους μέλους και, πιο συγκεκριμένα, την ποινή που έχει επιβληθεί στο καταδικασθέν με την απόφαση αυτή πρόσωπο.

20

Επί καταφατικής απαντήσεως και εφόσον για τη συνεκτίμηση της καταδικαστικής αποφάσεως του Landesgericht Klagenfurt (περιφερειακό δικαστήριο Klagenfurt) απαιτείται, εν προκειμένω, η προηγούμενη κίνηση της προβλεπόμενης ιδίως στα άρθρα 463 έως 466 του κώδικα ποινικής δικονομίας διαδικασίας αναγνωρίσεως, το αιτούν δικαστήριο διερωτάται επίσης αν η εν λόγω διαδικασία, στο μέτρο κατά το οποίο δεν μπορεί να κινηθεί απευθείας από τον καταδικασθέντα, είναι συμβατή με την ως άνω απόφαση-πλαίσιο.

21

Συναφώς, το αιτούν δικαστήριο υπογραμμίζει, κατ’ ουσίαν, ότι μολονότι, κατά την ισχύουσα βουλγαρική νομοθεσία, ο καταδικασθείς δύναται να υποβάλει στα αρμόδια βουλγαρικά δικαστήρια αίτημα για την επιβολή συνολικής ποινής δυνάμει των άρθρων 23 και 25 του ποινικού κώδικα, εντούτοις, η προβλεπόμενη στις σχετικές διατάξεις του κώδικα ποινικής δικονομίας, ιδίως δε στα άρθρα 463 έως 466, διαδικασία αναγνωρίσεως μπορεί να κινηθεί μόνο με πρωτοβουλία των αρμόδιων βουλγαρικών αρχών ή των αρχών του κράτους στο οποίο εκδόθηκε η πρώτη καταδικαστική απόφαση. Κατά συνέπεια, ο καταδικασθείς δεν δύναται στην πράξη να κινήσει ο ίδιος τη διαδικασία που καθιστά δυνατή την επιβολή συνολικής ποινής που να λαμβάνει υπόψη την προγενέστερη καταδικαστική απόφαση δικαστηρίου άλλου κράτους μέλους, ακόμη και στην περίπτωση που οι αρμόδιες αρχές δεν έχουν προβεί σε καμία ενέργεια.

22

Επιπλέον, το αιτούν δικαστήριο ζητεί να διευκρινιστεί αν η απόφαση-πλαίσιο 2008/675 δεν επιτρέπει, στο πλαίσιο του προσδιορισμού ορισμένης συνολικής ποινής που να λαμβάνει υπόψη την ποινή που επέβαλε στον T. Beshkov το Landesgericht Klagenfurt (περιφερειακό δικαστήριο Klagenfurt), να τροποποιηθούν οι όροι εκτίσεως της ποινής αυτής. Ειδικότερα, δεδομένου ότι, εν προκειμένω, η ποινή φυλακίσεως 18 μηνών, εκ των οποίων 12 μήνες με αναστολή, που επέβαλε στον T. Beshkov το δικαστήριο αυτό είναι βαρύτερη από την ποινή που του επέβαλε το αιτούν δικαστήριο με την απόφαση της 29ης Απριλίου 2013, το δικαστήριο αυτό οφείλει να επιβάλει στον T. Beshkov συνολική ποινή που να αντιστοιχεί στην πρώτη ποινή. Εντούτοις, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 66, παράγραφος 1, του ποινικού κώδικα, η αναστολή της ποινής που επιβλήθηκε στον T. Beshkov στη Βουλγαρία δεν είναι πλέον δυνατή, διότι αυτός είχε, κατά το παρελθόν, καταδικαστεί επανειλημμένως σε στερητικές της ελευθερίας ποινές στο κράτος μέλος αυτό. Κατά συνέπεια, το αιτούν δικαστήριο οφείλει να τροποποιήσει τους όρους εκτίσεως της ποινής που επέβαλε στον T. Beshkov το Landesgericht Klagenfurt (περιφερειακό δικαστήριο Klagenfurt) και να του επιβάλει συνολική ποινή φυλακίσεως 18 μηνών χωρίς αναστολή, αφαιρώντας από αυτή το χρονικό διάστημα φυλακίσεως 6 μηνών χωρίς αναστολή το οποίο εκτίθηκε στην Αυστρία.

23

Υπό τις συνθήκες αυτές, το Sofiyski Rayonen sad (περιφερειακό δικαστήριο Σόφιας, Βουλγαρία) αποφάσισε να αναστείλει την ενώπιόν του διαδικασία και να υποβάλει στο Δικαστήριο τα ακόλουθα προδικαστικά ερωτήματα:

24

Με το πρώτο ερώτημα, το αιτούν δικαστήριο ζητεί, κατ’ ουσίαν, να διευκρινιστεί αν η απόφαση-πλαίσιο 2008/675 έχει την έννοια ότι εφαρμόζεται μόνον επί διαδικασιών που αφορούν την απόδειξη της ενοχής του διωκόμενου προσώπου ή αν εφαρμόζεται επίσης επί εθνικής διαδικασίας που έχει ως αντικείμενο την επιβολή, προς τον σκοπό της εκτίσεως, συνολικής στερητικής της ελευθερίας ποινής για τον προσδιορισμό της οποίας λαμβάνεται υπόψη η ποινή που έχει επιβάλει στο πρόσωπο αυτό το ημεδαπό δικαστήριο καθώς και η ποινή που έχει επιβάλει στο ίδιο πρόσωπο με προγενέστερη καταδικαστική απόφαση δικαστήριο άλλου κράτους μέλους για διαφορετικά πραγματικά περιστατικά.

25

Προκειμένου να δοθεί απάντηση στο ερώτημα αυτό, πρέπει να επισημανθεί ότι σκοπός της αποφάσεως-πλαισίου 2008/675 είναι, κατά το άρθρο 1, παράγραφος 1, ο καθορισμός των όρων υπό τους οποίους, επ’ ευκαιρία νέας ποινικής διαδικασίας που κινείται σε κράτος μέλος κατά ενός προσώπου, συνεκτιμώνται προγενέστερες καταδικαστικές αποφάσεις που εκδόθηκαν σε άλλα κράτη μέλη κατά του ιδίου προσώπου για διαφορετικά πραγματικά περιστατικά.

26

Προς τον σκοπό αυτό, το άρθρο 3, παράγραφος 1, της αποφάσεως-πλαισίου αυτής, σε συνδυασμό με την αιτιολογική της σκέψη 5, επιβάλλει στα κράτη μέλη την υποχρέωση να μεριμνούν ώστε, στο πλαίσιο μιας τέτοιας διαδικασίας, οι προγενέστερες καταδικαστικές αποφάσεις που έχουν εκδοθεί σε άλλα κράτη μέλη σε βάρος του ιδίου προσώπου για διαφορετικά πραγματικά περιστατικά και ως προς τις οποίες έχουν ληφθεί πληροφορίες βάσει των εφαρμοστέων διατάξεων περί αμοιβαίας δικαστικής συνδρομής ή περί ανταλλαγής πληροφοριών ποινικών μητρώων, αφενός, να συνεκτιμώνται στον ίδιο βαθμό που, βάσει του εθνικού δικαίου, συνεκτιμώνται και οι προγενέστερες ημεδαπές καταδικαστικές αποφάσεις και, αφετέρου, να αποκτούν ισοδύναμα έννομα αποτελέσματα με τα αποτελέσματα που έχουν, σύμφωνα με το δίκαιο αυτό, οι προγενέστερες ημεδαπές καταδικαστικές αποφάσεις, ανεξαρτήτως του αν πρόκειται για υλικές συνέπειες ή για συνέπειες του δικονομικού ή του ουσιαστικού δικαίου.

27

Το άρθρο 3, παράγραφος 2, της εν λόγω αποφάσεως-πλαισίου διευκρινίζει ότι η υποχρέωση αυτή εφαρμόζεται επί της προδικασίας, κατά την ίδια την ποινική δίκη και κατά το στάδιο της εκτελέσεως της καταδικαστικής αποφάσεως, ιδίως όσον αφορά τους εφαρμοστέους δικονομικούς κανόνες, συμπεριλαμβανομένων των κανόνων που αφορούν τον χαρακτηρισμό της αξιόποινης πράξεως, το είδος και το επίπεδο της επαπειλούμενης ποινής, καθώς και τους κανόνες που διέπουν την εκτέλεση της αποφάσεως. Ειδικότερα, στις αιτιολογικές σκέψεις 2 και 7 της εν λόγω αποφάσεως-πλαισίου διευκρινίζεται ότι το ημεδαπό δικαστήριο πρέπει να είναι σε θέση να λαμβάνει υπόψη τις καταδικαστικές αποφάσεις που έχουν εκδοθεί στα άλλα κράτη μέλη προκειμένου, μεταξύ άλλων, να προσδιορίσει τους τυχόν όρους εκτίσεως της ποινής και ότι τα αποτελέσματα των καταδικαστικών αποφάσεων αυτών πρέπει να είναι ισοδύναμα με τα αποτελέσματα που έχουν οι ημεδαπές αποφάσεις σε καθένα από τα ως άνω στάδια της διαδικασίας.

28

Από τα ανωτέρω έπεται ότι η απόφαση-πλαίσιο 2008/675 εφαρμόζεται όχι μόνο επί διαδικασιών που αφορούν τον προσδιορισμό και την απόδειξη της ενοχής του διωκόμενου προσώπου, αλλά και επί διαδικασιών σχετικών με την έκτιση της ποινής, στο πλαίσιο των οποίων πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η ποινή που έχει επιβληθεί με προγενέστερη καταδικαστική απόφαση δικαστηρίου άλλου κράτους μέλους. Όπως επισήμανε ο γενικός εισαγγελέας στο σημείο 59 των προτάσεών του, από την ενώπιον του Δικαστηρίου δικογραφία προκύπτει ότι, εν προκειμένω, η κινηθείσα από τον T. Beshkov διαδικασία περί επιβολής συνολικής ποινής υπάγεται στη δεύτερη κατηγορία, με συνέπεια να εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της αποφάσεως-πλαισίου αυτής.

29

Κατόπιν των ανωτέρω, στο πρώτο ερώτημα πρέπει να δοθεί η απάντηση ότι η απόφαση-πλαίσιο 2008/675 έχει την έννοια ότι εφαρμόζεται επίσης επί εθνικής διαδικασίας που έχει ως αντικείμενο την επιβολή, προς τον σκοπό της εκτίσεως, συνολικής στερητικής της ελευθερίας ποινής για τον προσδιορισμό της οποίας λαμβάνεται υπόψη η ποινή που έχει επιβάλει στο πρόσωπο αυτό το ημεδαπό δικαστήριο καθώς και η ποινή που έχει επιβάλει στο ίδιο πρόσωπο με προγενέστερη καταδικαστική απόφαση δικαστήριο άλλου κράτους μέλους για διαφορετικά πραγματικά περιστατικά.

30

Επισημαίνεται προκαταρκτικώς ότι, όπως εκτέθηκε στη σκέψη 18 της παρούσας αποφάσεως, το αιτούν δικαστήριο διερωτάται αν η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης καταδικαστική απόφαση που εξέδωσε το Landesgericht Klagenfurt (περιφερειακό δικαστήριο Klagenfurt) πρέπει προηγουμένως να αναγνωριστεί από τα αρμόδια βουλγαρικά δικαστήρια σύμφωνα με την προβλεπόμενη ιδίως στα άρθρα 463 έως 466 του κώδικα ποινικής δικονομίας διαδικασία, προκειμένου να μπορεί να ληφθεί υπόψη για την επιβολή της συνολικής ποινής.

31

Όπως επισημάνθηκε στις σκέψεις 20 και 21 της παρούσας αποφάσεως, το αιτούν δικαστήριο, μολονότι διατυπώνει αμφιβολίες ως προς το ζήτημα αυτό, στηρίζει τη συλλογιστική του στην προκείμενη ότι, για τη συνεκτίμηση της ως άνω καταδικαστικής αποφάσεως, επιβάλλεται να κινηθεί προηγουμένως η διαδικασία αναγνωρίσεως αυτή και ζητεί, με το δεύτερο ερώτημά του, να διευκρινιστεί αν τα εν λόγω άρθρα 463 έως 466, στο μέτρο κατά το οποίο προβλέπουν ότι η διαδικασία αυτή δεν μπορεί να κινηθεί απευθείας από τον καταδικασθέντα, αντιβαίνουν στην απόφαση-πλαίσιο 2008/675.

32

Εντούτοις, προκειμένου να παρασχεθεί χρήσιμη απάντηση στο αιτούν δικαστήριο, πρέπει προηγουμένως να εξεταστεί αν η εν λόγω απόφαση-πλαίσιο αντιτίθεται στην κίνηση της ως άνω διαδικασίας αναγνωρίσεως.

33

Προς τον σκοπό αυτό, θα πρέπει, σύμφωνα με τη δυνατότητα που αναγνωρίζεται παγίως από τη νομολογία του Δικαστηρίου (απόφαση της 21ης Δεκεμβρίου 2016, Ucar και Kilic, C‑508/15 και C‑509/15, EU:C:2016:986, σκέψη 51 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία), να γίνει αναδιατύπωση του δεύτερου ερωτήματος και να θεωρηθεί ότι με αυτό ερωτάται, κατ’ ουσίαν, αν η απόφαση-πλαίσιο 2008/675 έχει την έννοια ότι αντιτίθεται στη δυνατότητα να εξαρτηθεί η συνεκτίμηση, σε ορισμένο κράτος μέλος, προγενέστερης καταδικαστικής αποφάσεως δικαστηρίου άλλου κράτους μέλους από την προηγούμενη διεξαγωγή εθνικής διαδικασίας για την αναγνώριση της αποφάσεως αυτής από τα αρμόδια δικαστήρια του πρώτου κράτους μέλους, όπως είναι, στην υπόθεση της κύριας δίκης, η προβλεπόμενη ιδίως στα άρθρα 463 έως 466 του κώδικα ποινικής δικονομίας διαδικασία, και, επί αρνητικής απαντήσεως, αν η απόφαση-πλαίσιο αυτή αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση που προβλέπει ότι η εν λόγω διαδικασία μπορεί να κινηθεί μόνο από τις αρμόδιες εθνικές αρχές, σε καμία όμως περίπτωση από τον καταδικασθέντα.

34

Προκειμένου να δοθεί απάντηση στο ερώτημα αυτό, επισημαίνεται ότι τα άρθρα 463 έως 466 του κώδικα ποινικής δικονομίας, των οποίων το περιεχόμενο εκτέθηκε στις σκέψεις 11 έως 13 της παρούσας αποφάσεως, καθιερώνουν ειδική διαδικασία προηγούμενης αναγνωρίσεως, από τα αρμόδια βουλγαρικά δικαστήρια, των αμετάκλητων καταδικαστικών αποφάσεων αλλοδαπών δικαστηρίων, η οποία έχει ως σκοπό να εξομοιώσει τα αποτελέσματα της αποφάσεως περί αναγνωρίσεως των καταδικαστικών αποφάσεων αυτών με τα αποτελέσματα που παράγει καταδικαστική απόφαση εκδοθείσα από βουλγαρικό δικαστήριο. Η διαδικασία αυτή συνεπάγεται την εξέταση της σχετικής αλλοδαπής καταδικαστικής αποφάσεως προκειμένου να ελεγχθεί αν πληρούνται οι προϋποθέσεις του εν λόγω άρθρου 463.

35

Συναφώς, το ημεδαπό δικαστήριο οφείλει, για τους σκοπούς εφαρμογής του άρθρου 3, παράγραφος 1, της αποφάσεως-πλαισίου 2008/675, το οποίο μνημονεύεται στη σκέψη 26 της παρούσας αποφάσεως, να είναι σε θέση να ελέγχει, μεταξύ άλλων, αν κατά το εθνικό δίκαιο προβλέπεται η συνεκτίμηση προγενέστερων ημεδαπών καταδικαστικών αποφάσεων και, εφόσον συντρέχει τέτοια περίπτωση, ποια αποτελέσματα συνεπάγεται η εν λόγω συνεκτίμηση κατά το δίκαιο αυτό.

36

Εντούτοις, όπως προκύπτει από την αιτιολογική σκέψη 2, η απόφαση-πλαίσιο αυτή έχει ως σκοπό την υλοποίηση της αρχής της αμοιβαίας αναγνωρίσεως των δικαστικών αποφάσεων και διαταγών σε ποινικές υποθέσεις, την οποία κατοχυρώνει το άρθρο 82, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, που αντικατέστησε το άρθρο 31 ΕΕ βάσει του οποίου εκδόθηκε η εν λόγω απόφαση-πλαίσιο. Όπως επισήμανε ο γενικός εισαγγελέας στα σημεία 30, 31 και 64 των προτάσεών του, η αρχή αυτή δεν επιτρέπει να εξαρτάται η συνεκτίμηση, στο πλαίσιο της εν λόγω αποφάσεως-πλαισίου, προγενέστερης καταδικαστικής αποφάσεως εκδοθείσας σε άλλο κράτος μέλος από την προηγούμενη διεξαγωγή εθνικής διαδικασίας αναγνωρίσεως, όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης, ούτε να υπόκειται, στο πλαίσιο αυτό, η εν λόγω απόφαση σε επανεξέταση (βλ., κατ’ αναλογία, απόφαση της 9ης Ιουνίου 2016, Balogh, C‑25/15, EU:C:2016:423, σκέψη 54).

37

Για τον λόγο αυτό, το άρθρο 3, παράγραφος 3, καθώς και η αιτιολογική σκέψη 13 της αποφάσεως-πλαισίου 2008/675 απαγορεύουν ρητώς μια τέτοια επανεξέταση, με αποτέλεσμα οι προγενέστερες καταδικαστικές αποφάσεις που έχουν εκδοθεί στα άλλα κράτη μέλη να πρέπει να λαμβάνονται υπόψη όπως ακριβώς δημοσιεύθηκαν.

38

Συνεπώς, σε αντίθεση με όσα υποστηρίζει η Αυστριακή Κυβέρνηση, μολονότι η αιτιολογική σκέψη 13 διευκρινίζει επίσης ότι η απόφαση-πλαίσιο αυτή σέβεται την ποικιλία των εθνικών λύσεων και διαδικασιών που ισχύουν για τη συνεκτίμηση προγενέστερης καταδικαστικής αποφάσεως εκδοθείσας σε άλλο κράτος μέλος και δεν εμποδίζει κράτος μέλος να εκδώσει, εν ανάγκη, απόφαση, ώστε να προσδώσει ισοδύναμα έννομα αποτελέσματα στην εν λόγω καταδικαστική απόφαση, εντούτοις, η τυχόν έκδοση μιας τέτοιας αποφάσεως δεν πρέπει, εν πάση περιπτώσει, να συνεπάγεται τη διεξαγωγή εθνικής διαδικασίας προηγούμενης αναγνωρίσεως, όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης διαδικασία.

39

Λαμβανομένων υπόψη των ανωτέρω, παρέλκει η απάντηση στο ζήτημα του αν από την εν λόγω απόφαση-πλαίσιο προκύπτει υποχρέωση του κράτους μέλους να προβλέψει τη δυνατότητα του καταδικασθέντος να κινήσει ο ίδιος μια τέτοια διαδικασία.

40

Επομένως, στο δεύτερο ερώτημα πρέπει να δοθεί η απάντηση ότι η απόφαση-πλαίσιο 2008/675 έχει την έννοια ότι αντιτίθεται στη δυνατότητα να εξαρτηθεί η συνεκτίμηση, σε ορισμένο κράτος μέλος, προγενέστερης καταδικαστικής αποφάσεως δικαστηρίου άλλου κράτους μέλους από την προηγούμενη διεξαγωγή εθνικής διαδικασίας για την αναγνώριση της αποφάσεως αυτής από τα αρμόδια δικαστήρια του πρώτου κράτους μέλους, όπως είναι, στην υπόθεση της κύριας δίκης, η προβλεπόμενη ιδίως στα άρθρα 463 έως 466 του κώδικα ποινικής δικονομίας διαδικασία.

41

Με το τρίτο ερώτημα, το αιτούν δικαστήριο ζητεί, κατ’ ουσίαν, να διευκρινιστεί αν το άρθρο 3, παράγραφος 3, της αποφάσεως-πλαισίου 2008/675 έχει την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση κατά την οποία το ημεδαπό δικαστήριο στο οποίο έχει υποβληθεί αίτημα για την επιβολή, προς τον σκοπό της εκτίσεως, συνολικής στερητικής της ελευθερίας ποινής που να λαμβάνει υπόψη, μεταξύ άλλων, την ποινή που επιβλήθηκε με προγενέστερη καταδικαστική απόφαση δικαστηρίου άλλου κράτους μέλους, προβαίνει, στο πλαίσιο αυτό, σε τροποποίηση των όρων εκτίσεως της τελευταίας αυτής ποινής.

42

Επισημαίνεται προκαταρκτικώς ότι, όπως προκύπτει από την ενώπιον του Δικαστηρίου δικογραφία, με απόφαση της 15ης Οκτωβρίου 2014, το Landesgericht Klagenfurt (περιφερειακό δικαστήριο Klagenfurt) διαπίστωσε ότι η τριετής περίοδος δοκιμασίας που είχε οριστεί με την απόφαση της 13ης Δεκεμβρίου 2010 συμπληρώθηκε και, ως εκ τούτου, η επιβληθείσα στον T. Beshkov ποινή, κατά το μέρος της εκείνο για το οποίο είχε χορηγηθεί αναστολή, έληξε, με αποτέλεσμα η ποινή αυτή να πρέπει στο σύνολό της να θεωρηθεί ως πλήρως εκτιθείσα. Το στοιχείο αυτό, του οποίου έλαβε γνώση το αιτούν δικαστήριο κατόπιν αιτήματος παροχής διευκρινίσεων που του απηύθυνε το Δικαστήριο κατ’ εφαρμογή του άρθρου 101 του Κανονισμού Διαδικασίας, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη στο πλαίσιο της εξετάσεως του υποβληθέντος ερωτήματος.

43

Για την απάντηση στο ερώτημα αυτό, πρέπει βεβαίως να υπομνησθεί ότι, όπως εκτέθηκε στη σκέψη 26 της παρούσας αποφάσεως, δυνάμει του άρθρου 3, παράγραφος 1, της αποφάσεως-πλαισίου 2008/675, οι προγενέστερες καταδικαστικές αποφάσεις που έχουν εκδοθεί σε άλλο κράτος μέλος πρέπει καταρχήν να συνεκτιμώνται στον ίδιο βαθμό που, βάσει του εθνικού δικαίου, συνεκτιμώνται και οι προγενέστερες ημεδαπές καταδικαστικές αποφάσεις και να αποκτούν ισοδύναμα έννομα αποτελέσματα με τα αποτελέσματα που έχουν, σύμφωνα με το δίκαιο αυτό, οι προγενέστερες ημεδαπές καταδικαστικές αποφάσεις.

44

Εντούτοις, το άρθρο 3, παράγραφος 3, της αποφάσεως-πλαισίου αυτής διευκρινίζει ότι η συνεκτίμηση αυτή δεν επιτρέπεται να έχει ως αποτέλεσμα την τροποποίηση, από το κράτος μέλος στο οποίο διεξάγεται η νέα διαδικασία, των προγενέστερων καταδικαστικών αποφάσεων που έχουν εκδοθεί από δικαστήρια άλλων κρατών μελών ή οποιασδήποτε αποφάσεως σχετικής με την εκτέλεσή τους, ούτε την ανάκληση των καταδικαστικών αποφάσεων αυτών. Όπως εκτέθηκε στη σκέψη 37 της παρούσας αποφάσεως, η διάταξη αυτή αποκλείει οποιαδήποτε επανεξέταση των καταδικαστικών αποφάσεων, αυτών, οι οποίες πρέπει να λαμβάνονται υπόψη όπως ακριβώς δημοσιεύθηκαν.

45

Επιπλέον, όπως προκύπτει από την αιτιολογική σκέψη 6 της ως άνω αποφάσεως-πλαισίου, η απόφαση αυτή δεν αποσκοπεί στην εκτέλεση σε ένα κράτος μέλος δικαστικών αποφάσεων που έχουν εκδοθεί σε άλλα κράτη μέλη.

46

Από τα ανωτέρω έπεται ότι το ημεδαπό δικαστήριο δεν επιτρέπεται, δυνάμει της εν λόγω αποφάσεως-πλαισίου, να επανεξετάσει και να τροποποιήσει τους όρους εκτελέσεως προγενέστερης καταδικαστικής αποφάσεως που έχει εκδοθεί σε άλλο κράτος μέλος και έχει ήδη εκτελεστεί, αίροντας ιδίως την αναστολή που έχει χορηγηθεί για την έκτιση της επιβληθείσας με την απόφαση αυτή ποινής και μετατρέποντάς την σε ποινή φυλακίσεως χωρίς αναστολή. Το ημεδαπό δικαστήριο δεν επιτρέπεται εξάλλου να διατάξει, στο πλαίσιο αυτό, την εκ νέου έκτιση της ποινής, όπως αυτή τροποποιήθηκε.

47

Λαμβανομένων υπόψη των ανωτέρω, στο τρίτο ερώτημα πρέπει να δοθεί η απάντηση ότι το άρθρο 3, παράγραφος 3, της αποφάσεως-πλαισίου 2008/675 έχει την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση κατά την οποία το ημεδαπό δικαστήριο στο οποίο έχει υποβληθεί αίτημα για την επιβολή, προς τον σκοπό της εκτίσεως, συνολικής στερητικής της ελευθερίας ποινής που να λαμβάνει υπόψη, μεταξύ άλλων, την ποινή που επιβλήθηκε με προγενέστερη καταδικαστική απόφαση δικαστηρίου άλλου κράτους μέλους, προβαίνει, στο πλαίσιο αυτό, σε τροποποίηση των όρων εκτίσεως της τελευταίας αυτής ποινής.

48

Δεδομένου ότι η παρούσα διαδικασία έχει ως προς τους διαδίκους της κύριας δίκης τον χαρακτήρα παρεμπίπτοντος που ανέκυψε ενώπιον του εθνικού δικαστηρίου, σ’ αυτό εναπόκειται να αποφανθεί επί των δικαστικών εξόδων. Τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν όσοι υπέβαλαν παρατηρήσεις στο Δικαστήριο, πλην των ως άνω διαδίκων, δεν αποδίδονται.

Για τους λόγους αυτούς, το Δικαστήριο (πέμπτο τμήμα) αποφαίνεται: