1

Στις 4 Μαρτίου 2011 η προσφεύγουσα, Alma-The Soul of Italian Wine LLLP, υπέβαλε στο Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) αίτηση καταχωρίσεως σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δυνάμει του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ 2009, L 78, σ. 1).

2

Το σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση είναι το ακόλουθο εικονιστικό σημείο:

3

Τα προϊόντα για τα οποία ζητήθηκε η καταχώριση του σήματος υπάγονται στην κλάση 33 κατά την έννοια του Διακανονισμού της Νίκαιας για τη διεθνή ταξινόμηση των προϊόντων και των υπηρεσιών με σκοπό την καταχώριση σημάτων, της 15ης Ιουνίου 1957, όπως έχει αναθεωρηθεί και τροποποιηθεί, και αντιστοιχούν στην εξής περιγραφή: «Οίνοι».

4

Η αίτηση καταχωρίσεως σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης δημοσιεύθηκε στο Δελτίο κοινοτικών σημάτων υπ’ αριθ. 64/2011, της 1ης Απριλίου 2011.

5

Στις 30 Ιουνίου 2011, η παρεμβαίνουσα, Miguel Torres SA, άσκησε ανακοπή, δυνάμει του άρθρου 41 του κανονισμού 207/2009, κατά της καταχωρίσεως του σήματος που είχε ζητηθεί για τα διαλαμβανόμενα στη σκέψη 3 ανωτέρω προϊόντα.

6

Η ανακοπή, καθόσον αφορούσε τους λόγους του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, και του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009, στηριζόταν στα ακόλουθα προγενέστερα σήματα:

7

Η ανακοπή, καθόσον αφορούσε μόνο τον λόγο του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 207/2009, στηριζόταν στα ακόλουθα προγενέστερα σήματα:

8

Με απόφαση της 30ής Οκτωβρίου 2012, το τμήμα ανακοπών, αφού έλαβε υπόψη το προγενέστερο λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης SOL, δέχθηκε την ανακοπή λόγω υφιστάμενου κινδύνου συγχύσεως, κατά την έννοια του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 207/2009.

9

Στις 21 Δεκεμβρίου 2012, η προσφεύγουσα άσκησε προσφυγή ενώπιον του EUIPO, βάσει των άρθρων 58 έως 64 του κανονισμού 207/2009, κατά της αποφάσεως του τμήματος ανακοπών.

10

Με απόφαση της 10ης Σεπτεμβρίου 2013 (στο εξής: απόφαση της 10ης Σεπτεμβρίου 2013), το δεύτερο τμήμα προσφυγών του EUIPO επικύρωσε την απόφαση του τμήματος ανακοπών και απέρριψε την αίτηση καταχωρίσεως σήματος στο σύνολό της. Επισήμανε, εντούτοις, ότι για λόγους οικονομίας της διαδικασίας, ενώ το τμήμα ανακοπών είχε δεχθεί την ανακοπή βάσει του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 207/2009, το ίδιο θα εξέταζε τον λόγο ανακοπής του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009 λαμβάνοντας υπόψη το προγενέστερο λεκτικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης VIÑA SOL (στο εξής: προγενέστερο σήμα). Το τμήμα προσφυγών αποφάνθηκε ότι το ενδιαφερόμενο κοινό ήταν ο μέσος καταναλωτής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο οποίος είχε τη συνήθη πληροφόρηση και ήταν ευλόγως προσεκτικός και ενημερωμένος. Έκρινε, αφενός, ότι για τους ισπανόφωνους, γαλλόφωνους και πορτογαλόφωνους καταναλωτές τα συγκρουόμενα σήματα εμφάνιζαν ομοιότητα μεσαίου βαθμού, δεδομένου ότι το κυρίαρχο στοιχείο «sol» του προγενέστερου σήματος και το κυρίαρχο στοιχείο «sole» του σήματος του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση ήταν εξαιρετικά όμοια και, αφετέρου, ότι για τον Ιταλό καταναλωτή τα συγκρουόμενα σήματα είχαν πολύ μικρή ομοιότητα.

11

Κατά την εκτίμηση του τμήματος προσφυγών, το προγενέστερο σήμα έχαιρε φήμης στην Ένωση στον τομέα των οίνων. Αφού έλαβε υπόψη την ομοιότητα των συγκρουόμενων σημείων, τον διακριτικό χαρακτήρα και τη φήμη του προγενέστερου σήματος καθώς και το γεγονός ότι τα προϊόντα που προσδιορίζονταν από τα συγκρουόμενα σήματα ήταν πανομοιότυπα, το τμήμα προσφυγών έκρινε ότι υπήρχε σχέση μεταξύ των συγκρουόμενων σημείων στην αντίληψη σημαντικού μέρους των ενδιαφερόμενων καταναλωτών, και συγκεκριμένα για τους ισπανόφωνους, ιταλόφωνους, γαλλόφωνους και πορτογαλόφωνους καταναλωτές. Εκτίμησε δε ότι υπήρχε κίνδυνος αποδυναμώσεως, δηλαδή κίνδυνος βλάβης, χωρίς νόμιμη αιτία, του διακριτικού χαρακτήρα του προγενέστερου σήματος από τη χρήση του σήματος του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση, κατά την έννοια του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009. Το τμήμα προσφυγών κατέληξε στο συμπέρασμα ότι για να δεχθεί την ανακοπή αρκούσε η συνδρομή των προϋποθέσεων του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009 σε σχέση με τους ισπανόφωνους, ιταλόφωνους, γαλλόφωνους και πορτογαλόφωνους καταναλωτές.

12

Η προσφεύγουσα άσκησε στις 21 Νοεμβρίου 2013 προσφυγή με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως της 10ης Σεπτεμβρίου 2013 ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου, το οποίο ακύρωσε την εν λόγω απόφαση με την απόφαση της 25ης Σεπτεμβρίου 2014, Alma-The Soul of Italian Wine κατά ΓΕΕΑ – Miguel Torres (SOTTO IL SOLE ITALIANO SOTTO il SOLE) (T‑605/13, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2014:812).

13

Το Γενικό Δικαστήριο αποφάνθηκε, κατ’ ουσίαν, ότι η απόφαση της 10ης Σεπτεμβρίου 2013 δεν περιείχε καμία ανάλυση από την οποία να είναι δυνατό να διαπιστωθεί εάν το τμήμα προσφυγών έλαβε υπόψη τα αποδεικτικά στοιχεία που είχε προσκομίσει η προσφεύγουσα για να αποδείξει τον ασθενή διακριτικό χαρακτήρα των περιεχομένων στα συγκρουόμενα σήματα λέξεων «sol» και «sole», ή από την οποία να μπορούν να συναχθούν οι λόγοι για τους οποίους το τμήμα προσφυγών έκρινε ενδεχομένως ότι τα συγκεκριμένα αποδεικτικά στοιχεία ήταν αλυσιτελή. Αποφάνθηκε, συνεπώς, ότι η εν λόγω απόφαση δεν ήταν αιτιολογημένη και ότι δεν ήταν δυνατό να διαπιστωθεί εάν το τμήμα προσφυγών είχε λάβει υπόψη τα ως άνω αποδεικτικά στοιχεία εκτιμώντας ότι οι συγκεκριμένες λέξεις αποτελούσαν τα κύρια στοιχεία αυτών των σημάτων και καταλήγοντας, ακολούθως, στο συμπέρασμα ότι τα εν λόγω σήματα ήταν παρόμοια.

14

Μετά την ακυρωτική απόφαση που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο, το δεύτερο τμήμα προσφυγών του EUIPO εξέτασε εκ νέου την υπόθεση και, με απόφαση της 3ης Σεπτεμβρίου 2015 (στο εξής: προσβαλλόμενη απόφαση), επικύρωσε την απόφαση της 10ης Σεπτεμβρίου 2013 και απέρριψε την αίτηση καταχωρίσεως σήματος στο σύνολό της.

15

Το τμήμα προσφυγών επισήμανε ότι, λαμβανομένου υπόψη του περιεχομένου της αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου περί ακυρώσεως της αποφάσεως της 10ης Σεπτεμβρίου 2013, όφειλε να εκτιμήσει τα προσκομισθέντα από την προσφεύγουσα αποδεικτικά στοιχεία που αφορούσαν τον ενδεχόμενο ασθενή διακριτικό χαρακτήρα της λέξεως «sun» (σε διάφορες γλώσσες) και των αναπαραστάσεων του ήλιου σε σχέση με τα προσδιοριζόμενα αμπελοοινικά προϊόντα για τους καταναλωτές της Ένωσης, πράγμα το οποίο θα μπορούσε να επηρεάσει τη σύγκριση των συγκρουόμενων σημείων βάσει των κυρίαρχων και διακριτικών στοιχείων τους. Κατά την άποψή του, τα ως άνω αποδεικτικά στοιχεία διακρίνονταν σε τρεις κατηγορίες και δη, πρώτον, σε αποσπάσματα από πολλούς διαδικτυακούς τόπους διαφόρων επιχειρήσεων που προσφέρουν στους καταναλωτές της Ένωσης οίνους, οι οποίοι προσδιορίζονται με σήματα που περιέχουν τις λέξεις «sol», «sole», «soleil» και «sun» καθώς και διάφορες απεικονίσεις του ήλιου, δεύτερον, σε καταλόγους σημάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα οποία έχουν καταχωριστεί για προϊόντα της κλάσεως 33 και περιέχουν τις ίδιες λέξεις ή απεικονίσεις και, τρίτον, σε προγενέστερη απόφαση του τμήματος ανακοπών της 26ης Μαρτίου 2004.

16

Το τμήμα προσφυγών δέχθηκε ότι το προγενέστερο σήμα είχε όντως, κατά την ημερομηνία καταθέσεως της αιτήσεως καταχωρίσεως του προσβαλλόμενου σήματος, αποκτήσει φήμη σε σχέση με οίνους εντός της Ένωσης, δεδομένου ότι η προσφεύγουσα δεν είχε αμφισβητήσει τη διαπίστωση αυτή η οποία περιεχόταν στην απόφαση της 10ης Σεπτεμβρίου 2013. Κατέληξε περαιτέρω στο συμπέρασμα, αφού εξέτασε τα προσκομισθέντα από την προσφεύγουσα αποδεικτικά στοιχεία, ότι τα προϊόντα που προσδιορίζονταν από τα συγκρουόμενα σημεία απευθύνονταν στους ίδιους καταναλωτές, ότι τα σημεία αυτά ήταν παρόμοια κατά την αντίληψη ορισμένων από τους εν λόγω καταναλωτές, ότι το προγενέστερο σήμα είχε διακριτικό χαρακτήρα, ότι σημαντικό μέρος των ενδιαφερόμενων καταναλωτών συσχέτιζε τα συγκρουόμενα σημεία, ότι είχε προκληθεί βλάβη στον διακριτικό χαρακτήρα του προγενέστερου σήματος και ότι δεν συνέτρεχε νόμιμη αιτία χρήσεως του σήματος του οποίου ζητείτο η καταχώριση.

17

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

18

Το EUIPO και η παρεμβαίνουσα ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

19

Προς στήριξη της προσφυγής, η προσφεύγουσα προβάλλει τρεις λόγους, εκ των οποίων ο πρώτος αφορά παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009, ο δεύτερος αφορά παράβαση του άρθρου 64, παράγραφος 1, του κανονισμού 207/2009 και ο τρίτος αφορά παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 207/2009.

20

Κατ’ αρχάς πρέπει να εξεταστεί ο πρώτος λόγος ακυρώσεως που αφορά την παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009, πριν εξεταστούν, ενδεχομένως, ο δεύτερος και ο τρίτος λόγος ακυρώσεως.

21

Προς στήριξη του πρώτου λόγου, η προσφεύγουσα υποστηρίζει, κατ’ ουσίαν, ότι το EUIPO έκρινε εσφαλμένως ότι οι όροι «sol» και «sole» δεν είχαν άμεση σχέση με τα επίμαχα προϊόντα, εκτιμώντας ότι δεν περιέγραφαν ούτε τον οίνο ή τα χαρακτηριστικά του, ούτε τη φύση ή τον προορισμό του.

22

Κατά την άποψη της προσφεύγουσας, τούτο είναι ανακριβές, διότι η σχέση του ήλιου με τον οίνο είναι γνωστή σε όλους. Οι λέξεις «sol» και «sole» παραπέμπουν σαφώς στην προέλευση του οίνου, όπως επιβεβαιώνει και ο κατάλογος των σημάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης που περιέχουν τους όρους «sol», «sole», «soleil» ή «sun» ή απεικονίσεις του ήλιου, για προϊόντα της κλάσεως 33, τον οποίο επικαλέστηκε η προσφεύγουσα. Οι εν λόγω όροι ή απεικονίσεις έχουν, συνεπώς, πολύ ασθενή διακριτικό χαρακτήρα σε σχέση με τον οίνο. Εξάλλου, ο επίμαχος κατάλογος καταδεικνύει, επίσης, ότι στην αγορά της Ένωσης συνυπάρχουν σήματα τα οποία προσδιορίζουν οίνους και περιέχουν τους όρους «sol», «sole», «soleil» ή «sun» ή απεικονίσεις του ήλιου.

23

Η προσφεύγουσα αμφισβητεί, επίσης, το ότι το προγενέστερο σήμα χαίρει φήμης, την οποία απέκτησε λόγω της χρήσεώς του εντός της Ένωσης. Υποστηρίζει δε, εν πάση περιπτώσει, ότι, ακόμη και αν το σήμα αυτό έχει αποκτήσει τέτοια φήμη, πάντως δεν συντρέχουν οι αναγκαίες σωρευτικές προϋποθέσεις για την εφαρμογή του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009. Συγκεκριμένα, τα συγκρουόμενα σημεία δεν είναι όμοια, στο μέτρο που η ομοιότητα, εκ των περιεχομένων σ’ αυτά λέξεων «sol» και «sole» οι οποίες έχουν πολύ ασθενή διακριτικό χαρακτήρα, δεν είναι σημαντικότερη από τις υφιστάμενες μεταξύ τους διαφορές, με αποτέλεσμα να μην έχει προκληθεί βλάβη στον διακριτικό χαρακτήρα του προγενέστερου σήματος. Η προσφεύγουσα επικαλείται, τέλος, τη συνδρομή νόμιμης αιτίας για την καταχώριση και χρήση του σήματος του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση, η οποία συνίσταται στο να παρασχεθεί και στην ίδια η δυνατότητα, την οποία έχουν ήδη πολλοί άλλοι οινοπαραγωγοί, να κάνει αναφορά στον ήλιο σε σήμα το οποίο προσδιορίζει οίνους.

24

Το EUIPO υποστηρίζει ότι η εκτίμηση των αποδεικτικών στοιχείων που περιλαμβάνονται στα παραρτήματα 1 έως 3, τα οποία προσκομίστηκαν κατά τη διάρκεια της διοικητικής διαδικασίας, δεν είναι δυνατό να μεταβάλει το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε με την προσβαλλόμενη απόφαση ότι ο όρος «sol», ως κυρίαρχο στοιχείο του προγενέστερου σήματος, δεν μπορεί να θεωρηθεί περιγραφικός και δεν στερείται, συνεπώς, διακριτικού χαρακτήρα, με αποτέλεσμα το ενδιαφερόμενο κοινό να εκλαμβάνει όντως το προγενέστερο σήμα VIÑA SOL ως σήμα.

25

Το EUIPO υποστηρίζει ότι, λαμβανομένων υπόψη, πρώτον, της ομοιότητας των συγκρουόμενων σημείων λόγω της παρουσίας του όρου «sol» στο πρώτο και του όρου «sole» στο δεύτερο εξ αυτών και, δεύτερον, της φήμης του προγενέστερου σήματος στον τομέα των οίνων, σημαντικό μέρος των ενδιαφερόμενων καταναλωτών θα συσχετίσει τα συγκεκριμένα σημεία, στο μέτρο που το σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση θα ανακαλέσει συνειρμικά στη μνήμη των καταναλωτών αυτών το προγενέστερο σήμα. Η βλάβη που προκαλείται στο προγενέστερο σήμα συνίσταται, κατά την εκτίμηση του EUIPO, στην απώλεια της ποιοτικής εικόνας του και σε ενδεχόμενη μείωση των πωλήσεων.

26

Η παρεμβαίνουσα υποστηρίζει από την πλευρά της ότι η λέξη «sol» έχει διακριτικό χαρακτήρα σε σχέση με τον οίνο. Εκτιμά συνεπώς ότι, εν προκειμένω, το γεγονός ότι τα επίμαχα προϊόντα είναι απολύτως ίδια, η φήμη του προγενέστερου σήματος που είναι ένα από τα γνωστότερα σήματα οίνων στην Ευρώπη, και το γεγονός ότι τα συγκρουόμενα σήματα έχουν ως διακριτικό και κυρίαρχο στοιχείο αντιστοίχως τη λέξη «sol» και τη λέξη «sole» καθώς και την ιδέα του ήλιου, επαρκούν για να γίνει δεκτό ότι οι καταναλωτές, τουλάχιστον στην Ισπανία, στη Γαλλία και στην Πορτογαλία, θα συσχετίσουν τα συγκρουόμενα σήματα. Καθόσον δε, κατά την άποψή της, συντρέχουν και οι λοιπές προϋποθέσεις του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009, και δη εν προκειμένω η φήμη του προγενέστερου σήματος και η άνευ νομίμου αιτίας βλάβη στον διακριτικό χαρακτήρα του, η καταχώριση του σήματος του οποίου ζητήθηκε η καταχώρηση θα έχει ως αποτέλεσμα την παρασιτική εκμετάλλευση της φήμης του προγενέστερου σήματος και για τον λόγο αυτό πρέπει να απορριφθεί η επίμαχη αίτηση καταχωρίσεως.

27

Πρέπει, κατ’ αρχάς, να διευκρινιστεί ότι θα εξεταστεί, εν προκειμένω, η νομιμότητα της προσβαλλομένης αποφάσεως όσον αφορά την αιτιολογία της αλλά και, στο μέτρο που η αιτιολογία αυτή συνίσταται εν μέρει σε παραπομπές στην αρχική αιτιολογία της αποφάσεως της 10ης Σεπτεμβρίου 2013, όσον αφορά το περιεχόμενο της εν λόγω αποφάσεως της 10ης Σεπτεμβρίου 2013 στην οποία παραπέμπει (βλ., κατ’ αναλογία, απόφαση της 20ής Μαρτίου 1959, Nold κατά Ανωτάτης Αρχής, 18/57, EU:C:1959:6, σ. 323), όμως μόνο στο μέτρο που το περιεχόμενο αυτό δεν επηρεάζεται από την απόφαση της 25ης Σεπτεμβρίου 2014, SOTTO IL SOLE ITALIANO SOTTO il SOLE (T‑605/13, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2014:812).

28

Κατά το άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009, κατόπιν ανακοπής του δικαιούχου προγενέστερου σήματος κατά την έννοια της παραγράφου 2 του άρθρου αυτού, το σήμα του οποίου ζητείται η καταχώριση δεν γίνεται δεκτό για καταχώριση αν είναι πανομοιότυπο ή ομοιάζει με το προγενέστερο σήμα και πρόκειται να καταχωρισθεί για προϊόντα ή υπηρεσίες που δεν ομοιάζουν με αυτές για τις οποίες έχει καταχωρισθεί το προγενέστερο σήμα, εφόσον, στην περίπτωση προγενέστερου σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το σήμα αυτό χαίρει φήμης στην Ένωση και, στην περίπτωση προγενέστερου εθνικού σήματος, το σήμα αυτό χαίρει φήμης στο ενδιαφερόμενο κράτος μέλος, η δε χρησιμοποίηση χωρίς νόμιμη αιτία του σήματος του οποίου ζητείται η καταχώριση θα προσπόριζε αθέμιτο όφελος από τον διακριτικό χαρακτήρα ή τη φήμη του προγενέστερου σήματος, ή θα ήταν βλαπτική για τον εν λόγω διακριτικό χαρακτήρα ή τη φήμη.

29

Η διευρυμένη προστασία την οποία παρέχει στο προγενέστερο σήμα το άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009 προϋποθέτει συνεπώς τη συνδρομή ορισμένων προϋποθέσεων. Πρώτον, τόσο το προγενέστερο σήμα όσο και αυτό του οποίου ζητείται η καταχώριση πρέπει να είναι πανομοιότυπα ή παρόμοια. Δεύτερον, το προγενέστερο σήμα πρέπει να χαίρει φήμης εντός της Ένωσης, στην περίπτωση προγενέστερου σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ή εντός του ενδιαφερόμενου κράτους μέλους, στην περίπτωση προγενέστερου εθνικού σήματος. Τρίτον, η άνευ νομίμου αιτίας χρήση του σήματος του οποίου ζητείται η καταχώριση πρέπει να ενέχει τον κίνδυνο προσπορισμού αθέμιτου οφέλους από τον διακριτικό χαρακτήρα ή τη φήμη του προγενέστερου σήματος ή τον κίνδυνο βλάβης του διακριτικού χαρακτήρα ή της φήμης του προγενέστερου σήματος. Καθόσον οι προϋποθέσεις αυτές είναι σωρευτικές, η απουσία έστω και μίας από αυτές αρκεί για να αποκλεισθεί η εφαρμογή της εν λόγω διατάξεως [απόφαση της 22ας Μαρτίου 2007, Sigla κατά ΓΕΕΑ – Elleni Holding (VIPS), T‑215/03, EU:T:2007:93, σκέψεις 34 και 35 βλ. επίσης, συναφώς, απόφαση της 25ης Μαΐου 2005, Spa Monopole κατά ΓΕΕΑ – Spa-Finders Travel Arrangements (SPA-FINDERS), T‑67/04, EU:T:2005:179, σκέψη 30].

30

Όσον αφορά την τρίτη προϋπόθεση εφαρμογής του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009, πρέπει να υπομνησθεί ότι η βλάβη που προκαλείται στον διακριτικό χαρακτήρα του προγενέστερου σήματος, η οποία είναι γνωστή και ως «κίνδυνος αποδυναμώσεως», διαπιστώνεται κατά κανόνα όταν η χρήση του σήματος του οποίου ζητείται η καταχώριση έχει ως αποτέλεσμα το προγενέστερο σήμα να μην μπορεί πλέον να συσχετιστεί άμεσα με τα προϊόντα για τα οποία έχει καταχωριστεί και χρησιμοποιείται [βλ., συναφώς, απόφαση της 11ης Δεκεμβρίου 2014, Coca-Cola κατά ΓΕΕΑ – Mitico (Master), T‑480/12, EU:T:2014:1062, σκέψη 83 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία].

31

Το Δικαστήριο έχει διευκρινίσει ποιοι παράγοντες θα μπορούσαν να ληφθούν υπόψη στο πλαίσιο της σφαιρικής εκτιμήσεως που γίνεται με σκοπό να αποδειχθεί αν υφίσταται, στην αντίληψη του ενδιαφερόμενου κοινού, σχέση μεταξύ των συγκρουόμενων σημάτων. Συγκεκριμένα, το Δικαστήριο έχει περιλάβει μεταξύ των παραγόντων αυτών, πρώτον, τον βαθμό ομοιότητας των εν λόγω σημάτων, δεύτερον, το είδος των προϊόντων ή των υπηρεσιών για τα οποία έχουν καταχωριστεί αντιστοίχως τα σήματα αυτά, συμπεριλαμβανομένου του βαθμού εγγύτητας ή ανομοιότητας αυτών των προϊόντων ή υπηρεσιών, και το ενδιαφερόμενο κοινό, τρίτον, το μέγεθος της φήμης του προγενέστερου σήματος, τέταρτον, τον βαθμό του εγγενούς ή κτηθέντος διά της χρήσεως διακριτικού χαρακτήρα του προγενέστερου σήματος και, πέμπτον, την ύπαρξη κινδύνου συγχύσεως στην αντίληψη του κοινού (βλ., κατ’ αναλογία, απόφαση της 27ης Νοεμβρίου 2008, Intel Corporation, C‑252/07, EU:C:2008:655, σκέψη 42).

32

Εν προκειμένω, μετά τη σύγκριση των επίμαχων προϊόντων και τον προσδιορισμό του ενδιαφερόμενου κοινού, πρέπει να εξεταστεί η δεύτερη προϋπόθεση περί φήμης του προγενέστερου σήματος στην Ένωση, στο μέτρο που το μέγεθος της φήμης αυτής επηρεάζει τη συνολική εκτίμηση των στοιχείων που μπορούν να συμβάλουν στην απόδειξη σχέσεως μεταξύ των συγκρουόμενων σημάτων, και στη συνέχεια πρέπει να εξεταστεί η πρώτη προϋπόθεση περί πανομοιότυπου ή παρόμοιου χαρακτήρα των συγκρουόμενων σημάτων.

33

Μολονότι η προστασία που παρέχει το άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009 αποβλέπει κατ’ αρχάς στην εφαρμογή του έναντι ανόμοιων προϊόντων ή υπηρεσιών, η διάταξη αυτή μπορεί να τύχει εφαρμογής και όταν τα προσδιοριζόμενα με τα συγκρουόμενα σήματα προϊόντα ή υπηρεσίες είναι πανομοιότυπα ή παρόμοια [βλ., συναφώς, απόφαση της 11ης Ιουλίου 2007, Mülhens κατά ΓΕΕΑ – Minoronzoni (TOSCA BLU), T‑150/04, EU:T:2007:214, σκέψη 54 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία].

34

Τα προϊόντα που καλύπτονται από τα συγκρουόμενα σήματα υπάγονται στην κλάση 33 και συνίστανται, αφενός, σε οίνους, όσον αφορά το σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση και, αφετέρου, σε αλκοολούχα ποτά (εκτός από μπύρες) όσον αφορά το προγενέστερο σήμα. Πρέπει, συνεπώς, να γίνει δεκτό ότι τα εν λόγω προϊόντα είναι πανομοιότυπα, στο μέτρο που τα πρώτα περιλαμβάνονται στα δεύτερα, πράγμα το οποίο άλλωστε δεν αμφισβητείται από τους διαδίκους [βλ., συναφώς, απόφαση της 24ης Νοεμβρίου 2005, Sadas κατά ΓΕΕΑ– LTJ Diffusion (ARTHUR ET FELICIE), T‑346/04, EU:T:2005:420, σκέψη 34 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία].

35

Όσον αφορά το ενδιαφερόμενο κοινό πρέπει να επισημανθεί ότι η σχέση μεταξύ των συγκρουόμενων σημάτων, από την ύπαρξη της οποίας εξαρτάται και η κατάφαση των καταχρηστικών συμπεριφορών που διαλαμβάνονται στο άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009, προϋποθέτει ότι οι καταναλωτές που ενδιαφέρονται για τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες για τα οποία έχουν καταχωριστεί τα σήματα ή για τα οποία ζητείται η καταχώριση τους είναι οι ίδιοι ή ως ένα βαθμό «επικαλύπτονται» [απόφαση της 9ης Μαρτίου 2012, Ella Valley Vineyards κατά ΓΕΕΑ – HFP (ELLA VALLEY VINEYARDS), T‑32/10, EU:T:2012:118, σκέψη 23 βλ., κατ’ αναλογία, απόφαση της 27ης Νοεμβρίου 2008, Intel Corporation, C‑252/07, EU:C:2008:655, σκέψεις 46 έως 49].

36

Περαιτέρω, στο πλαίσιο της σφαιρικής εκτιμήσεως του κινδύνου συγχύσεως πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ο μέσος καταναλωτής της σχετικής κατηγορίας προϊόντων, ο οποίος έχει τη συνήθη πληροφόρηση και είναι ευλόγως προσεκτικός και ενημερωμένος. Πρέπει, επίσης, να λαμβάνεται υπόψη το γεγονός ότι το επίπεδο προσοχής του μέσου καταναλωτή μπορεί να μεταβάλλεται αναλόγως της κατηγορίας των επίμαχων προϊόντων ή υπηρεσιών [βλ. απόφαση της 13ης Φεβρουαρίου 2007, Mundipharma κατά ΓΕΕΑ – Altana Pharma (RESPICUR), T‑256/04, EU:T:2007:46, σκέψη 42 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία].

37

Εν προκειμένω, η προσφεύγουσα υποστήριξε, στο πλαίσιο της πρώτης διαδικασίας ενώπιον του τμήματος προσφυγών, ότι το ενδιαφερόμενο κοινό των επίμαχων προϊόντων επιδεικνύει αυξημένη προσοχή, μεγαλύτερη του μέσου καταναλωτή, κάτι το οποίο όμως αμφισβητεί ιδίως το EUIPO.

38

Συναφώς πρέπει να γίνει δεκτό ότι οι «οίνοι», στο μέτρο που καλύπτονται τόσο από το σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση όσο και από το προγενέστερο σήμα, απευθύνονται στο ευρύ κοινό της Ένωσης. Πράγματι, κατά τη νομολογία, οι οίνοι, δεδομένου ότι αποτελούν συνήθως αντικείμενο ευρείας διανομής που εκτείνεται από την πτέρυγα τροφίμων των μεγάλων καταστημάτων μέχρι τα εστιατόρια και τα καφενεία, είναι προϊόντα τρέχουσας καταναλώσεως και το ενδιαφερόμενο κοινό στο οποίο απευθύνονται είναι ο μέσος καταναλωτής προϊόντων ευρείας καταναλώσεως που θεωρείται ότι έχει τη συνήθη πληροφόρηση και είναι ευλόγως προσεκτικός και ενημερωμένος (βλ. απόφαση της 9ης Μαρτίου 2012, ELLA VALLEY VINEYARDS, T‑32/10, EU:T:2012:118, σκέψη 25 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία).

39

Υπό τις συνθήκες αυτές, οι ενδιαφερόμενοι καταναλωτές των προϊόντων που προσδιορίζονται από τα συγκρουόμενα σήματα είναι το ευρύ κοινό της Ένωσης, το οποίο επιδεικνύει μέτρια προσοχή και πρέπει να γίνει δεκτό ότι, εν προκειμένω, οι διάφορες κατηγορίες των εν λόγω καταναλωτών «επικαλύπτονται» κατά τη νομολογία που παρατίθεται στη σκέψη 35 ανωτέρω.

40

Το τμήμα προσφυγών δεν εκτίμησε, συνεπώς, εσφαλμένως το ενδιαφερόμενο κοινό.

41

Η προσβαλλόμενη απόφαση, η οποία παραπέμπει συναφώς στους λόγους που παρατίθενται στην απόφαση της 10ης Σεπτεμβρίου 2013, αναφέρει ότι, κατά την ημερομηνία καταθέσεως του σήματος του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση, εν προκειμένω στις 4 Μαρτίου 2011, το προγενέστερο σήμα έχαιρε φήμης στην Ένωση στον τομέα των «οίνων».

42

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι τα στοιχεία που έχει προσκομίσει η παρεμβαίνουσα είναι ανεπαρκή ή δεν αποδεικνύουν ότι το προγενέστερο σήμα είχε αποκτήσει φήμη στην Ένωση διά της χρήσεώς του.

43

Το EUIPO και η παρεμβαίνουσα αμφισβητούν τα επιχειρήματα της προσφεύγουσας.

44

Συναφώς πρέπει να υπομνησθεί ότι, για να πληρούται η προϋπόθεση περί φήμης, το προγενέστερο σήμα πρέπει να είναι γνωστό σε σημαντικό μέρος του ενδιαφερόμενου κοινού, στο οποίο απευθύνονται τα προϊόντα ή οι υπηρεσίες που καλύπτει το σήμα αυτό. Κατά την εξέταση της προϋποθέσεως αυτής πρέπει να λαμβάνονται υπόψη όλα τα στοιχεία που ασκούν εν προκειμένω επιρροή όπως, μεταξύ άλλων, το μερίδιο αγοράς που κατέχει το προγενέστερο σήμα, το πόσο εντατική είναι η χρήση του, η γεωγραφική έκταση και η διάρκεια της χρήσεώς του, καθώς και το μέγεθος των επενδύσεων στις οποίες προέβη η επιχείρηση για την προβολή του, χωρίς να απαιτείται να είναι το σήμα αυτό γνωστό σε συγκεκριμένο ποσοστό του κοινού που έχει προσδιορισθεί κατ’ αυτόν τον τρόπο ή η φήμη του να εκτείνεται σε ολόκληρη τη σχετική εδαφική περιοχή, εφόσον χαίρει φήμης σε σημαντικό τμήμα της (βλ. απόφαση της 9ης Μαρτίου 2012, ELLA VALLEY VINEYARDS, T‑32/10, EU:T:2012:118, σκέψη 31 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία).

45

Εν προκειμένω πρέπει να γίνει δεκτό ότι, αντιθέτως προς όσα υποστηρίζει η προσφεύγουσα, τα αποδεικτικά στοιχεία που έχει προσκομίσει η παρεμβαίνουσα είναι ικανά να αποδείξουν ότι το προγενέστερο σήμα έχει αποκτήσει φήμη στην Ένωση. Τα στοιχεία αυτά είναι, μεταξύ άλλων, διακρίσεις που απονεμήθηκαν τόσο στην παρεμβαίνουσα όσο και στα πωλούμενα με το σήμα VIÑA SOL προϊόντα, μια ένορκη βεβαίωση του διευθυντή της σχετικά με τον όγκο και την αξία των πωλήσεων των προϊόντων αυτών κατά την περίοδο 2003 έως 2010 σε πολλά κράτη μέλη της Ένωσης όπως, μεταξύ άλλων, το Βέλγιο, η Δανία, η Γερμανία, η Εσθονία, η Ιρλανδία, η Ελλάδα, η Ισπανία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Λετονία, η Λιθουανία, η Μάλτα, οι Κάτω Χώρες, η Αυστρία, η Πολωνία, η Πορτογαλία, η Ρουμανία, η Σλοβακία, η Φινλανδία, η Σουηδία και το Ηνωμένο Βασίλειο, ένορκες βεβαιώσεις τοπικών διανομέων, άρθρα του τύπου και ένα φυλλάδιο της κύριας ισπανικής αεροπορικής εταιρίας στο οποίο γίνεται αναφορά στα προϊόντα που προσδιορίζει το σήμα VIÑA SOL.

46

Συγκεκριμένα, κατά την εξεταζόμενη περίοδο, η παρεμβαίνουσα πώλησε, μεταξύ άλλων, πάνω από 41 εκατομμύρια φιάλες στην Ισπανία, πάνω από 15 εκατομμύρια στο Ηνωμένο Βασίλειο και πάνω από 3 εκατομμύρια στη Γερμανία, γεγονός το οποίο καταδεικνύει ότι τα επίμαχα προϊόντα που προσδιορίζονταν από το προγενέστερο σήμα ήταν ευρέως διαδεδομένα σε σημαντικό τμήμα της Ένωσης.

47

Εξάλλου, όπως υποστηρίζει το EUIPO, η αποδεικτική αξία γραπτών δηλώσεων, στις οποίες έχουν προβεί τρίτοι βάσει σχεδίου συντεταγμένου από ενδιαφερόμενο μέρος, δεν μπορεί αυτή καθαυτή να πλήξει την αξιοπιστία και τη φερεγγυότητα των εν λόγω εγγράφων ούτε να αναιρέσει την αποδεικτική αξία τους [βλ., συναφώς, απόφαση της 16ης Σεπτεμβρίου 2013, Avery Dennison κατά ΓΕΕΑ – Dennison-Hesperia (AVERY DENNISON), T‑200/10, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2013:467, σκέψη 73].

48

Τέλος, επιβάλλεται η διαπίστωση ότι τα ως άνω αποδεικτικά στοιχεία, συνεκτιμώμενα στο σύνολό τους, δεν παρουσιάζουν ανακολουθίες.

49

Υπό τις συνθήκες αυτές, συνάγεται το συμπέρασμα ότι η προσφεύγουσα δεν απέδειξε ότι το τμήμα προσφυγών εσφαλμένως έκρινε ότι το προγενέστερο σήμα έχαιρε φήμης στην Ένωση.

50

Όσον αφορά το ζήτημα αν τα συγκρουόμενα σημεία είναι παρόμοια ή πανομοιότυπα, είναι αναγκαία η σύγκριση του προγενέστερου σήματος και του σήματος του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση προκειμένου να καθοριστεί ο βαθμός ενδεχόμενης ομοιότητάς τους.

51

Συναφώς πρέπει να υπομνησθεί ότι, για να πληρούται η προϋπόθεση περί ομοιότητας των σημάτων, κατά το άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009, δεν απαιτείται να αποδειχθεί ότι υφίσταται, κατά την αντίληψη του ενδιαφερόμενου κοινού, κίνδυνος συγχύσεως μεταξύ του προγενέστερου σήματος που χαίρει φήμης και του σήματος του οποίου ζητείται η καταχώριση. Αρκεί ο βαθμός ομοιότητας μεταξύ αυτών των δύο σημάτων να έχει ως αποτέλεσμα το ενδιαφερόμενο κοινό να συσχετίζει τα σήματα αυτά (βλ., κατ’ αναλογία, απόφαση της 18ης Ιουνίου 2009, L’Oréal κ.λπ., C‑487/07, EU:C:2009:378, σκέψη 36 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία). Συγκεκριμένα, όσο περισσότερο ομοιάζουν τα συγκρουόμενα σήματα τόσο πιο πιθανό είναι το σήμα του οποίου ζητείται η καταχώριση να ανακαλέσει συνειρμικά στη μνήμη του ενδιαφερόμενου κοινού το προγενέστερο σήμα που χαίρει φήμης (βλ., κατ’ αναλογία, απόφαση της 27ης Νοεμβρίου 2008, Intel Corporation, C‑252/07, EU:C:2008:655, σκέψη 44).

52

Η σφαιρική εκτίμηση που γίνεται με σκοπό να αποδειχθεί ενδεχόμενη σχέση μεταξύ των συγκρουόμενων σημάτων πρέπει, όσον αφορά την οπτική, φωνητική ή εννοιολογική ομοιότητα των συγκρουόμενων σημείων, να στηρίζεται στη συνολική εντύπωση που αυτά προκαλούν, λαμβανομένων ιδίως υπόψη των διακριτικών και κυρίαρχων στοιχείων τους [αποφάσεις της 16ης Μαΐου 2007, La Perla κατά ΓΕΕΑ – Worldgem Brands (NIMEI LA PERLA MODERN CLASSIC), T‑137/05, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2007:142, σκέψη 35, και της 25ης Μαρτίου 2009, L’Oréal κατά ΓΕΕΑ – Spa Monopole (SPALINE), T‑21/07, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2009:80, σκέψη 18].

53

Στο μέτρο που το σήμα του οποίου ζητείται η καταχώριση είναι σύνθετο και περιέχει τόσο εικονιστικά όσο και λεκτικά στοιχεία πρέπει να υπομνησθεί ότι, κατά την εκτίμηση της ομοιότητας μεταξύ δύο σημάτων, δεν μπορεί να λαμβάνεται υπόψη μόνον ένα συστατικό στοιχείο ενός σύνθετου σήματος και να συγκρίνεται αυτό με άλλο σήμα. Πρέπει, αντιθέτως, κατά τη σύγκριση αυτή να εξετάζεται καθένα από τα επίμαχα σήματα ως ενιαίο σύνολο, πράγμα το οποίο δεν αποκλείει, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, το ενδεχόμενο να κυριαρχούν ένα ή περισσότερα από τα στοιχεία που το συναποτελούν στη συνολική εντύπωση που δημιουργεί ένα σύνθετο σήμα στη μνήμη του ενδιαφερόμενου κοινού [βλ., κατ’ αναλογία, απόφαση της 15ης Δεκεμβρίου 2009, Trubion Pharmaceuticals κατά ΓΕΕΑ – Merck (TRUBION), T‑412/08, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2009:507, σκέψη 35 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία], διευκρινιζομένου πάντως ότι η νομολογία επιτρέπει επίσης, σε ορισμένες περιπτώσεις, τη σύγκριση μεταξύ στοιχείων τα οποία δεν είναι κυρίαρχα αλλά λιγότερα σημαντικά, χωρίς ωστόσο να μπορούν να θεωρηθούν αμελητέα (διάταξη της 14ης Απριλίου 2016, Roland κατά ΓΕΕΑ, C‑515/15 P, μη δημοσιευθείσα, EU:C:2016:298, σκέψη 31).

54

Πρέπει να εξεταστεί, υπό το πρίσμα των αρχών αυτών, εάν το τμήμα προσφυγών έκρινε εσφαλμένως ότι, λαμβανομένου υπόψη του μεγέθους της φήμης του προγενέστερου σήματος, τα συγκρουόμενα σημεία είχαν επαρκείς ομοιότητες ώστε να μπορούν να συσχετιστούν από το ενδιαφερόμενο κοινό, για τη δε εξέταση αυτή πρέπει αρχικώς να προσδιοριστούν τα διακριτικά και κυρίαρχα στοιχεία των συγκρουόμενων σημείων.

55

Όσον αφορά το προγενέστερο σήμα, κατά την εκτίμηση του τμήματος προσφυγών η λέξη «viña» προσδιορίζει τον αμπελώνα στην αντίληψη του ισπανόφωνου αλλά και του πορτογαλόφωνου, ιταλόφωνου και γαλλόφωνου κοινού. Αυτή η αναφορά στην προέλευση του προϊόντος, που προσέδιδε στην επίμαχη λέξη περιγραφικό χαρακτήρα, ήταν ευχερώς αναγνωρίσιμη από το ενδιαφερόμενο κοινό, με αποτέλεσμα η λέξη «viña» να έχει ασθενή διακριτικό χαρακτήρα και να μην μπορεί να θεωρηθεί ως κυρίαρχο στοιχείο του σήματος αυτού. Αντιθέτως, η δεύτερη λέξη που συνέθετε το σήμα αυτό, εν προκειμένω η λέξη «sol», δεν μπορούσε να θεωρηθεί περιγραφική ή στερούμενη διακριτικού χαρακτήρα, ακόμη και αν γινόταν δεκτό, όπως υποστήριζε η προσφεύγουσα, ότι καθόσον ο ήλιος είναι απαραίτητος για την καλλιέργεια της αμπέλου και συνεπώς για την παραγωγή οίνου, η λέξη αυτή έπρεπε να θεωρηθεί ως ευθεία αναφορά στον οίνο. Τα έγγραφα που προσκόμισε συναφώς η προσφεύγουσα ουδόλως μεταβάλλουν, κατά την άποψή του, την εκτίμηση που περιέχεται στην απόφαση της 10ης Σεπτεμβρίου 2013. Το τμήμα προσφυγών έκρινε, συνεπώς, ότι «μολονότι έχει ασθενή διακριτικό χαρακτήρα, ελαφρώς κατώτερο του μέσου όρου, [ο όρος “sol”] πρέπει να θεωρηθεί ότι χρήζει ευλόγου προστασίας» και, όσον αφορά το προγενέστερο σήμα, ότι αυτό δεν «στερείτο παντελώς διακριτικού χαρακτήρα».

56

Όσον αφορά το σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση, αφενός, το τμήμα προσφυγών έκρινε ότι το περιγραφικό στοιχείο του σημείου, δηλαδή η αναπαράσταση του ήλιου, δεν έπρεπε να θεωρηθεί ως το κυρίαρχο στοιχείο στη συνολική εντύπωση που δημιουργούσε το σημείο αυτό. Αφετέρου, έκρινε ότι, για τους ισπανόφωνους, πορτογαλόφωνους και γαλλόφωνους καταναλωτές, το κυρίαρχο στοιχείο ήταν το λεκτικό στοιχείο «sole», το οποίο ανακαλούσε συνειρμικά στη μνήμη τους τον ήλιο, και ότι, για τους υπόλοιπους καταναλωτές της Ένωσης, συμπεριλαμβανομένων των ιταλόφωνων καταναλωτών οι οποίοι καταλάβαιναν το νόημά του, το κυρίαρχο στοιχείο ήταν η έκφραση «sotto il sole», ως λεκτικό στοιχείο ενός εικονιστικού σήματος, αναγραφόμενο με μεγαλύτερους γραφικούς χαρακτήρες.

57

Οι ως άνω εκτιμήσεις του τμήματος προσφυγών είναι εν μέρει ανακριβείς.

58

Πρώτον, κατά την εξέταση του προγενέστερου σήματος πρέπει να ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι το σήμα αυτό απαρτίζεται από δύο μικρές λέξεις, και συγκεκριμένα από τις λέξεις «viña» και «sol». Όμως, όπως επισήμανε το τμήμα προσφυγών, η πρώτη λέξη έχει ασθενή μόνο διακριτικό χαρακτήρα ενώ η δεύτερη λέξη που δεν είναι περιγραφική, σε αντίθεση προς την πρώτη η οποία ενδέχεται να παραπέμπει, κατά την αντίληψη του ενδιαφερόμενου κοινού, στην έννοια του «αμπελώνα» και συνεπώς στον «οίνο», έχει λίγο ισχυρότερο διακριτικό χαρακτήρα, αν και ελαφρώς κατώτερο του μέσου όρου, πράγμα το οποίο θα μπορούσε να της προσδώσει κυρίαρχο χαρακτήρα.

59

Η ανάλυση των αποδεικτικών στοιχείων που επικαλέστηκε η προσφεύγουσα, εν προκειμένω των παραρτημάτων 1 έως 3 που προσκομίστηκαν κατά τη διάρκεια της διοικητικής διαδικασίας, χωρίς να γίνεται λόγος στην απόφαση της 10ης Σεπτεμβρίου 2013 ότι αυτά ελήφθησαν υπόψη από το τμήμα προσφυγών στο πλαίσιο της εκτιμήσεώς του, ενώ στην πραγματικότητα ελήφθησαν υπόψη στην προσβαλλόμενη απόφαση, οδηγεί στη συναγωγή ελαφρώς διαφορετικών συμπερασμάτων από την εκτίμηση αυτή.

60

Το παράρτημα 2 που προσκομίστηκε κατά τη διάρκεια της διοικητικής διαδικασίας και αφορά τις απεικονίσεις του ήλιου έχει ασφαλώς μικρή σημασία για την εκτίμηση του προγενέστερου σήματος, το οποίο είναι λεκτικό σήμα.

61

Αντιθέτως, από τα παραρτήματα 1 και 3, τα οποία προσκομίστηκαν κατά τη διάρκεια της διοικητικής διαδικασίας και περιλαμβάνουν, αφενός, αποσπάσματα διαδικτυακών τόπων που προσφέρουν στους καταναλωτές της Ένωσης οίνους οι οποίοι προσδιορίζονται με σήματα που περιέχουν τις λέξεις «sol», «sole», «soleil» και «sun» καθώς και διάφορες απεικονίσεις του ήλιου και, αφετέρου, κατάλογο σημάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα οποία έχουν καταχωριστεί για προϊόντα της κλάσεως 33 και περιέχουν επίσης αυτές τις λέξεις ή αναπαραστάσεις, όπως για παράδειγμα SOL DE MALAGA, COLORES DEL SOL, PIEDRA DEL SOL, CITA DEL SOL, SOL ROJO, REY SOL ή και SOL DES ESPAÑA, μπορεί να διαπιστωθεί η συνύπαρξη σημάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα οποία παραπέμπουν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, στην έννοια του ήλιου.

62

Είναι ακριβές, όπως υποστηρίζει το EUIPO, παραπέμποντας στη νομολογία που απορρέει από την απόφαση της 16ης Σεπτεμβρίου 2009, Zero Industry κατά ΓΕΕΑ – zero Germany (zerorh+) (T‑400/06, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2009:331, σκέψη 73), ότι το γεγονός και μόνον ότι πολλά σήματα τα οποία προσδιορίζουν τα σχετικά προϊόντα περιέχουν την ίδια λέξη δεν αρκεί για να αποδειχθεί ότι το στοιχείο αυτό έχει πλέον ασθενή διακριτικό χαρακτήρα λόγω της συχνής χρήσεώς του στον σχετικό τομέα, τούτο δε ακόμη και αν τα ίδια τα προϊόντα που προσδιορίζονται από τα εν λόγω σήματα είναι πανομοιότυπα ή έχουν σχέση μεταξύ τους. Πρέπει όντως να λαμβάνεται υπόψη η πραγματική χρήση των σημάτων στην αγορά και όχι αφηρημένα το γεγονός ότι συνυπάρχουν στο μητρώο σήματα που περιέχουν ένα κοινό στοιχείο [βλ., συναφώς, απόφαση της 24ης Νοεμβρίου 2005, GfK κατά ΓΕΕΑ – BUS (Online Bus), T‑135/04, EU:T:2005:419, σκέψη 68]. Εντούτοις, όπως ορθώς υποστηρίζει η προσφεύγουσα, από τα στοιχεία που περιλαμβάνει το προσκομισθέν κατά τη διάρκεια της διοικητικής διαδικασίας παράρτημα 1, δηλαδή από τα αποσπάσματα πολλών διαδικτυακών τόπων διαφόρων επιχειρήσεων που προσφέρουν στους καταναλωτές της Ένωσης οίνους οι οποίοι προσδιορίζονται από σήματα που περιέχουν τις λέξεις «sol», «sole», «soleil» και «sun» καθώς και διάφορες απεικονίσεις του ήλιου, μπορεί να διαπιστωθεί ότι ο καταναλωτής της Ένωσης εν γένει και το ενδιαφερόμενο κοινό ειδικότερα έρχονται όντως συχνά σε επαφή με τέτοιου είδους σήματα, με αποτέλεσμα να μην τους είναι άγνωστη η σύνδεση της έννοιας του ήλιου, αφενός, με τον οίνο, αφετέρου. Το συμπέρασμα αυτό μπορεί να συναχθεί από τα αποδεικτικά στοιχεία που επικαλέστηκε η προσφεύγουσα χωρίς να είναι αναγκαίο να εξεταστεί εάν, όπως αυτή υποστηρίζει, η σχέση του ήλιου με τον οίνο αποτελεί παγκοίνως γνωστό στοιχείο.

63

Όπως επισημαίνεται κατ’ ουσίαν στο σημείο 27 της προσβαλλομένης αποφάσεως, το πλεονέκτημα της καταχωρίσεως του προγενέστερου σήματος ως σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα εξέλιπε εάν, στο πλαίσιο άλλης διαδικασίας πλην της διαδικασίας ακυρώσεως, συναγόταν το συμπέρασμα ότι το σήμα αυτό στερείται παντελώς διακριτικού χαρακτήρα. Πρέπει, εντούτοις, να γίνει δεκτό ότι ο όρος «sol», μολονότι δεν στερείται παντελώς, έχει πάντως ασθενή διακριτικό χαρακτήρα και ότι, σε συνδυασμό με τον όρο «viña» που και αυτός έχει ασθενή διακριτική δύναμη, προσδίδει στο προγενέστερο σήμα ασθενή μόνο διακριτικό χαρακτήρα.

64

Το συμπέρασμα αυτό σε σχέση με το προγενέστερο σήμα επιβάλλεται υπό το πρίσμα των αποδεικτικών στοιχείων που υποβλήθηκαν αρχικώς ενώπιον του τμήματος προσφυγών, τα οποία εξετάστηκαν στις σκέψεις 59 έως 62 ανωτέρω, χωρίς να είναι αναγκαίο να ληφθούν υπόψη τα έγγραφα που προσκομίστηκαν για πρώτη φορά ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου, τα οποία η παρεμβαίνουσα ζητεί να μη ληφθούν υπόψη.

65

Δεύτερον, όσον αφορά την εξέταση του σήματος του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση, πρέπει να υπομνησθεί ότι το σήμα αυτό απαρτίζεται από ένα εικονιστικό στοιχείο σε σχήμα κύκλου που αναπαριστά τον ήλιο μέσω των αντιθέσεων μεταξύ διαφόρων κουκίδων. Πάνω από αυτό το εικονιστικό στοιχείο βρίσκεται, αφενός, ένα πρώτο λεκτικό στοιχείο συγκείμενο από την ένδειξη «sotto il sole italiano» με κεφαλαίους χαρακτήρες μικρού μεγέθους, ενώ κάτω από αυτό βρίσκεται, αφετέρου, ένα δεύτερο λεκτικό στοιχείο συγκείμενο από την ένδειξη «sotto il sole» με ελαφρώς μορφοποιημένους χαρακτήρες μεγάλου μεγέθους, στο οποίο η λέξη «il» εμφανίζεται με πλάγιους χαρακτήρες.

66

Κατά τη νομολογία, όταν ένα σήμα απαρτίζεται τόσο από λεκτικά όσο και από εικονιστικά στοιχεία, τα λεκτικά στοιχεία έχουν, καταρχήν, εντονότερο διακριτικό χαρακτήρα απ’ ό,τι τα εικονιστικά, διότι ο μέσος καταναλωτής θα αναφέρεται πολύ ευκολότερα στο σχετικό προϊόν χρησιμοποιώντας την ονομασία του παρά περιγράφοντας το εικονιστικό στοιχείο του σήματος [βλ. απόφαση της 9ης Σεπτεμβρίου 2008, Honda Motor Europe κατά ΓΕΕΑ – Seat (MAGIC SEAT), T‑363/06, EU:T:2008:319, σκέψη 30 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία]. Επιπροσθέτως, όπως είχε επισημάνει και το τμήμα προσφυγών στο σημείο 43 της αποφάσεως της 10ης Σεπτεμβρίου 2013, ο ενδιαφερόμενος καταναλωτής τείνει να συγκρατεί στη μνήμη του τα στοιχεία εκείνα που έχουν για τον ίδιο κάποιο νόημα. Είναι συνεπώς πιθανό ότι, πέραν από τους ιταλόφωνους, και οι ισπανόφωνοι, πορτογαλόφωνοι και γαλλόφωνοι καταναλωτές θα εκλάβουν όχι μόνον τον όρο «sole» αλλά και τον όρο «italiano» του λεκτικού στοιχείου «sotto il sole italiano», οι οποίοι παραπέμπουν στην Ιταλία, ως ένδειξη πιθανού τόπου προελεύσεως του οίνου. Είναι, επίσης, πιθανό ότι ο όρος αυτός θα είναι κατανοητός από την πλειονότητα των καταναλωτών της Ένωσης, στο μέτρο που παραπέμπει στη συγκεκριμένη χώρα σε σημαντικό αριθμό άλλων γλωσσών της Ένωσης.

67

Είναι ακριβές ότι στο λεκτικό στοιχείο που περιέχεται στο άνω τμήμα του σήματος του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση γίνεται χρήση χαρακτήρων μικρότερου μεγέθους από τους χρησιμοποιούμενους στο λεκτικό σημείο του κάτω τμήματος του σήματος, αλλά οι χαρακτήρες αυτοί, στο μέτρο που δεν έχουν ορισμένη μορφή, είναι και πιο ευκρινείς, με αποτέλεσμα να διαβάζονται ευχερέστερα. Ο καταναλωτής οίνων που θα αντικρίσει το σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση, έστω και αν επιδεικνύει μέτρια προσοχή, θα προσέξει ως έναν βαθμό την αναγραφόμενη στο εν λόγω σήμα ένδειξη προελεύσεως του οίνου που αγοράζει (βλ., συναφώς, απόφαση της 9ης Μαρτίου 2012, ELLA VALLEY VINEYARDS, T‑32/10, EU:T:2012:118, σκέψη 45). Υπό τις συνθήκες αυτές πρέπει να γίνει δεκτό ότι το κυρίαρχο στοιχείο του σήματος του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση δεν απαρτίζεται μόνον από τον όρο «sole», αλλά από τον συνδυασμό των όρων «sole» και «italiano», χωρίς ωστόσο τα άλλα στοιχεία να μπορούν να θεωρηθούν αμελητέα.

68

Συνεπώς, εν προκειμένω, η εκ μέρους του τμήματος προσφυγών εκτίμηση των διακριτικών κα κυρίαρχων στοιχείων των συγκρουόμενων σημείων είναι εν μέρει εσφαλμένη και πρέπει να γίνει δεκτό ότι, κατά τη σφαιρική εκτίμηση που έχει ως σκοπό να αποδειχθεί ενδεχόμενη σχέση μεταξύ των συγκρουόμενων σημάτων, πρέπει να διαπιστωθεί, αφενός μεν, ότι το κυρίαρχο στοιχείο του προγενέστερου σήματος είναι η λέξη «sol», λαμβανομένου επίσης υπόψη του ασθενούς διακριτικού χαρακτήρα της και του γεγονότος ότι το προγενέστερο σήμα έχει αυτό καθαυτό μόνον ασθενή διακριτικό χαρακτήρα στο μέτρο που η λέξη «sol» χρησιμοποιείται μαζί με τον όρο «viña», αφετέρου δε, ότι το κυρίαρχο στοιχείο του σήματος του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση είναι ο συνδυασμός των όρων «sole» και «italiano».

69

Από οπτικής απόψεως, τα συγκρουόμενα σημεία έχουν μικρή μόνον ομοιότητα. Το προγενέστερο σήμα απαρτίζεται από δύο μόνο λέξεις, ενώ το σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση απαρτίζεται από δύο λεκτικά στοιχεία τεσσάρων και τριών λέξεων αντίστοιχα, καθώς και τη μορφή ενός ήλιου που έχει τεθεί σε κεντρική θέση και διαθέτει ορισμένη πρωτοτυπία. Πρέπει, επίσης, να επισημανθεί ότι το εικονιστικό στοιχείο που αναπαριστά τον ήλιο στο σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση διαθέτει ορισμένη πρωτοτυπία, η οποία αντανακλάται σ’ ολόκληρο το σημείο.

70

Τα συγκρουόμενα σημεία συμπίπτουν μόνο λόγω της κοινής παρουσίας, άπαξ στο προγενέστερο σήμα και δύο φορές στο σήμα του οποίο ζητήθηκε η καταχώριση, της ακολουθίας των γραμμάτων «s», «o» και «l». Το στοιχείο αυτό δεν είναι ικανό να αντισταθμίσει τις πολυάριθμες διαφορές μεταξύ των σημείων αυτών.

71

Τα συγκρουόμενα σημεία εμφανίζουν διαφορές και από φωνητικής απόψεως, οι οποίες είναι σημαντικότερες των ομοιοτήτων τους. Το διαφορετικό μήκος των σημάτων αυτών, δεδομένου ότι το προγενέστερο σήμα απαρτίζεται από δύο πολύ μικρές λέξεις, εκ των οποίων η πρώτη είναι δισύλλαβη και η δεύτερη μονοσύλλαβη, ενώ το σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση απαρτίζεται από τέσσερις διαφορετικές λέξεις και το στοιχείο «sotto il sole» περιέχει το ίδιο πέντε συλλαβές, έχει ως αποτέλεσμα την πολύ διαφορετική προφορά τους από απόψεως ήχου και ρυθμού.

72

Τα στοιχεία αυτά μπορούν να εξουδετερώσουν πλήρως την εγγύτητα που θα μπορούσε να προκύψει από την παρουσία της λέξεως «sole» στο σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση και της λέξεως «sol» στο προγενέστερο σήμα.

73

Όπως υποστήριξε η προσφεύγουσα, τα συγκρουόμενα σημεία δεν είναι επαρκώς όμοια ούτε από εννοιολογικής απόψεως ώστε να είναι δυνατή η συσχέτισή τους από το ενδιαφερόμενο κοινό.

74

Για το τμήμα του ενδιαφερόμενου κοινού που κατανοεί την ισπανική έκφραση «viña sol» και την ιταλική έκφραση «sotto il sole italiano», η πρώτη έκφραση σημαίνει κατ’ ουσίαν «αμπελώνας του ήλιου», ενώ ο συνδυασμός των όρων «sole» και «italiano» σημαίνει «ιταλικός ήλιος» και η δεύτερη έκφραση σημαίνει «κάτω από τον ιταλικό ήλιο», παραπέμποντας συνεπώς στην ιταλική προέλευση του οίνου που προσδιορίζει το σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση.

75

Η απλή κοινή αναφορά στον ήλιο δεν αρκεί αυτή και μόνον για να υπάρξει εννοιολογική ομοιότητα μεταξύ των συγκρουόμενων σημείων. Πράγματι, ενώ το προγενέστερο σήμα είναι ως έναν βαθμό προϊόν επινοήσεως στο μέτρο που παραπέμπει σε οίνο προερχόμενο από «αμπελώνα του ήλιου», αναφορά η οποία έχει και εγκωμιαστικό χαρακτήρα, το σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώρηση παραπέμπει στην προέλευση και στον τόπο παραγωγής του οίνου. Καθένα από τα εν λόγω σημεία έχει συνεπώς διαφορετικό νόημα.

76

Από τη σύγκριση των συγκρουόμενων σημείων διαπιστώνεται η ύπαρξη μικρής οπτικής ομοιότητας, η εξουδετέρωση του στοιχείου της φωνητικής εγγύτητας μεταξύ των εν λόγω σημείων και μια εννοιολογική διαφορά, με αποτέλεσμα να πρέπει να γίνει δεκτό ότι, εκλαμβανόμενα στο σύνολό τους, τα εν λόγω σημεία έχουν μικρή ομοιότητα.

77

Όσον αφορά τους άλλους σχετικούς παράγοντες που έλαβε υπόψη το τμήμα προσφυγών, πρέπει να επισημανθεί ότι, μολονότι ευλόγως κρίθηκε στην προσβαλλόμενη απόφαση ότι οι ενδιαφερόμενοι καταναλωτές είναι οι ίδιοι και ότι το προγενέστερο σήμα χαίρει φήμης στον τομέα των οίνων, ο διακριτικός χαρακτήρας του προγενέστερου σήματος είναι παρά ταύτα ασθενής.

78

Εκ των προεκτεθέντων καθώς και από τις εκτιμήσεις που περιέχονται στις σκέψεις 33 έως 75 ανωτέρω προκύπτει ότι, αντιθέτως προς όσα αποφάνθηκε το τμήμα προσφυγών, ο βαθμός ομοιότητας των εν λόγω σημείων, εκτιμώμενος μαζί με τους άλλους σχετικούς παράγοντες που παρατίθενται στο σημείο 35 της προσβαλλομένης αποφάσεως, εν προκειμένω τον βαθμό φήμης του προγενέστερου σήματος σε σχέση με τους οίνους και τον διακριτικό χαρακτήρα του καθώς και το γεγονός ότι οι ενδιαφερόμενοι καταναλωτές είναι οι ίδιοι, δεν αρκεί ώστε το ενδιαφερόμενο κοινό να μπορεί να συσχετίσει τα επίμαχα σημεία, δηλαδή να είναι δυνατό να διαπιστώσει μια σχέση μεταξύ τους κατά την έννοια του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009.

79

Συνεπώς, η σφαιρική εκτίμηση που γίνεται με σκοπό να αποδειχθεί αν υφίσταται, στην αντίληψη του ενδιαφερόμενου κοινού, σχέση μεταξύ των συγκρουόμενων σημάτων, όπως απαιτεί η παρατιθέμενη στη σκέψη 31 ανωτέρω νομολογία σχετικά με τις προϋποθέσεις εφαρμογής του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι, λαμβανομένων υπόψη των διαφορών που υφίστανται μεταξύ των επίμαχων σημάτων, δεν συντρέχει κίνδυνος τέτοιας συσχετίσεως των σημάτων στην αντίληψη του ενδιαφερόμενου κοινού.

80

Συνεπώς πρέπει να γίνει δεκτό ότι, εν προκειμένω, δεν πληρούται μία εκ των προϋποθέσεων εφαρμογής του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009 και συγκεκριμένα η ομοιότητα ή a fortiori το πανομοιότυπο των συγκρουόμενων σημάτων που θα είχαν ως αποτέλεσμα το ενδιαφερόμενο κοινό να συσχετίζει τα εν λόγω σήματα.

81

Υπό τις συγκεκριμένες περιστάσεις, καθόσον οι προϋποθέσεις εφαρμογής του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009 είναι σωρευτικές και η εν λόγω διάταξη δεν μπορεί να εφαρμοστεί εάν δεν συντρέχει έστω και μία εξ αυτών, πρέπει να γίνει δεκτή η προσφυγή και να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη απόφαση βάσει του πρώτου λόγου, χωρίς να είναι αναγκαίο να εξεταστούν οι δύο άλλοι λόγοι ακυρώσεως.

82

Πρέπει, τέλος, να σημειωθεί ότι, καθόσον το EUIPO, στο πλαίσιο προσφυγής ασκηθείσας ενώπιον του δικαστή της Ένωσης κατά της αποφάσεως ενός τμήματος προσφυγών του, οφείλει να λάβει τα αναγκαία μέτρα για την εκτέλεση της αποφάσεως του δικαστή της Ένωσης, μπορεί εν προκειμένω να καταστεί αναγκαίο, λαμβανομένης υπόψη της ακυρώσεως της προσβαλλομένης αποφάσεως λόγω παραβάσεως του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009, να εξετάσει τη νομιμότητα της αποφάσεως του τμήματος ανακοπών της 30ής Οκτωβρίου 2012, με την οποία είχε γίνει αρχικώς δεκτή η ανακοπή βάσει του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 207/2009, διότι, για λόγους οικονομίας της διαδικασίας, δεν εξετάστηκε η συναφής αιτιολογία της αποφάσεως του τμήματος ανακοπών.

83

Κατά το άρθρο 134, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, ο ηττηθείς διάδικος καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα εφόσον υπάρχει σχετικό αίτημα.

84

Δεδομένου ότι το EUIPO ηττήθηκε, πρέπει να καταδικασθεί στα δικαστικά έξοδα, σύμφωνα με το σχετικό αίτημα της προσφεύγουσας.

85

Κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 138, παράγραφος 3, του Κανονισμού Διαδικασίας, η παρεμβαίνουσα φέρει τα δικαστικά έξοδά της.

Για τους λόγους αυτούς,

ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (δεύτερο τμήμα)

αποφασίζει: