1

Με τις αιτήσεις αναιρέσεώς του, το The Tea Board ζητεί την αναίρεση των αποφάσεων του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 2ας Οκτωβρίου 2015, The Tea Board κατά ΓΕΕΑ – Delta Lingerie (Darjeeling) (T‑624/13, EU:T:2015:743), της 2ας Οκτωβρίου 2015, The Tea Board κατά ΓΕΕΑ – Delta Lingerie (Darjeeling collection de lingerie) (T‑625/13, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2015:742), της 2ας Οκτωβρίου 2015, The Tea Board κατά ΓΕΕΑ – Delta Lingerie (DARJEELING collection de lingerie) (T‑626/13, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2015:741), και της 2ας Οκτωβρίου 2015, The Tea Board κατά ΓΕΕΑ – Delta Lingerie (Darjeeling) (T‑627/13, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2015:740) (στο εξής, από κοινού: αναιρεσιβαλλόμενες αποφάσεις), στο μέτρο που, με τις αποφάσεις αυτές, το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε μερικώς τις προσφυγές του με τις οποίες ζητούσε την ακύρωση των αποφάσεων του δευτέρου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) της 11ης και 17ης Σεπτεμβρίου 2013 (υποθέσεις R 1387/2012-2, R 1501/2012-2, R 1502/2012-2 και R 1504/2012-2, στο εξής: προσβαλλόμενες αποφάσεις), σχετικά με διαδικασίες ανακοπής μεταξύ των The Tea Board και Delta Lingerie.

2

Με την ανταναίρεσή της, η Delta Lingerie ζητεί την αναίρεση των αναιρεσιβαλλομένων αποφάσεων στο μέτρο που με αυτές το Γενικό Δικαστήριο ακύρωσε τις προσβαλλόμενες αποφάσεις.

3

Το άρθρο 22 της Συμφωνίας για τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας στον τομέα του εμπορίου (στο εξής: Συμφωνία TRIPs), που αποτελεί το παράρτημα 1Γ της Συμφωνίας για την ίδρυση του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ), η οποία υπογράφηκε στο Μαρακές στις 15 Απριλίου 1994 και εγκρίθηκε με την απόφαση 94/800/ΕΚ του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 1994, σχετικά με την εξ ονόματος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας σύναψη των συμφωνιών που απέρρευσαν από τις πολυμερείς διαπραγματεύσεις του Γύρου της Ουρουγουάης (1986-1994), καθ’ όσον αφορά τα θέματα που εμπίπτουν στις αρμοδιότητές της (ΕΕ 1994, L 336, σ. 1), το οποίο φέρει τον τίτλο «Προστασία των γεωγραφικών ενδείξεων», ορίζει, στην παράγραφό του 2, στοιχείο αʹ, τα εξής:

«2.   Προκειμένου περί των γεωγραφικών ενδείξεων, τα μέλη θέτουν στη διάθεση των ενδιαφερομένων τα έννομα μέσα, με τα οποία να αποτρέπεται:

[…]»

4

Το άρθρο 4 του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ 2009, L 78, σ. 1) ορίζει τα εξής:

«Μπορεί να αποτελέσει […] σήμα [της Ευρωπαϊκής Ένωσης] οποιοδήποτε σημείο επιδεκτικό γραφικής παράστασης, ιδίως λέξεις, συμπεριλαμβανομένων των ονομάτων των προσώπων, σχέδια, γράμματα, αριθμοί, το σχήμα προϊόντος ή της συσκευασίας του, υπό την προϋπόθεση ότι τα σημεία αυτά είναι ικανά, από τη φύση τους, να διακρίνουν τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες μιας επιχείρησης από τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες άλλων επιχειρήσεων.»

5

Το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γʹ, του εν λόγω κανονισμού προβλέπει τα εξής:

«Δεν γίνονται δεκτά για καταχώριση:

[…]

6

Το άρθρο 8, παράγραφοι 1 και 5, του κανονισμού αυτού έχει ως εξής:

«1.   Κατόπιν ανακοπής του δικαιούχου προγενέστερου σήματος, το αιτούμενο σήμα δεν γίνεται δεκτό για καταχώριση:

[…]

[…]

5.   Κατόπιν ανακοπής του δικαιούχου προγενέστερου σήματος κατά την έννοια της παραγράφου 2, το αιτούμενο σήμα δεν γίνεται επίσης δεκτό για καταχώριση αν ταυτίζεται ή ομοιάζει με το προγενέστερο σήμα και πρόκειται να καταχωρισθεί για προϊόντα ή υπηρεσίες που δεν ομοιάζουν με αυτές για τις οποίες έχει καταχωρισθεί το προγενέστερο σήμα, εφόσον, στην περίπτωση προγενέστερου […] σήματος [της Ευρωπαϊκής Ένωσης], το σήμα αυτό χαίρει φήμης στην [Ευρωπαϊκή Ένωση] και, στην περίπτωση προγενέστερου εθνικού σήματος, το σήμα αυτό χαίρει φήμης στο ενδιαφερόμενο κράτος μέλος, η δε χρησιμοποίηση χωρίς νόμιμη αιτία του αιτούμενου σήματος θα προσπόριζε αθέμιτο όφελος από τον διακριτικό χαρακτήρα ή τη φήμη του προγενέστερου σήματος, ή θα ήταν βλαπτική για τον εν λόγω διακριτικό χαρακτήρα ή τη φήμη.»

7

Το άρθρο 66 του κανονισμού αυτού, που φέρει τον τίτλο «Συλλογικά […] σήματα [της Ευρωπαϊκής Ένωσης]», προβλέπει τα εξής:

«1.   Συλλογικά […] σήματα [της Ευρωπαϊκής Ένωσης] δύνανται να αποτελέσουν τα […] σήματα [της Ευρωπαϊκής Ένωσης] που προσδιορίζονται ως συλλογικά κατά την κατάθεση και είναι ικανά να διακρίνουν τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες των μελών της δικαιούχου οργάνωσης του σήματος από εκείνα άλλων επιχειρήσεων. Δύνανται να καταθέτουν συλλογικά […] σήματα [της Ευρωπαϊκής Ένωσης] οι οργανώσεις κατασκευαστών, παραγωγών, παρεχόντων υπηρεσίες ή εμπόρων, οι οποίες, σύμφωνα με τη νομοθεσία στην οποία υπάγονται, έχουν την ικανότητα να είναι, ιδίω ονόματι, υποκείμενα πάσης φύσεως δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, να συμβάλλονται ή να ενεργούν άλλες δικαιοπραξίες και να παρίστανται ενώπιον δικαστηρίου, καθώς επίσης και τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου.

2.   Κατά παρέκκλιση από το άρθρο 7 παράγραφος 1 στοιχείο γ), συλλογικά […] σήματα [της Ευρωπαϊκής Ένωσης] κατά την έννοια της παραγράφου 1 μπορούν να αποτελέσουν σημεία ή ενδείξεις που δύνανται να χρησιμεύσουν στο εμπόριο για δήλωση της γεωγραφικής προέλευσης των προϊόντων ή των υπηρεσιών. Το συλλογικό σήμα δεν επιτρέπει στον δικαιούχο να απαγορεύει στους τρίτους τη χρήση στις συναλλαγές τέτοιων σημείων ή ενδείξεων, εφόσον αυτή η χρήση γίνεται σύμφωνα με τα χρηστά συναλλακτικά ήθη που ισχύουν στη βιομηχανία ή το εμπόριο· ειδικότερα, αυτό το σήμα δεν μπορεί να αντιταχθεί σε τρίτο που έχει δικαίωμα να χρησιμοποιεί γεωγραφική ονομασία.

3.   Ο παρών κανονισμός εφαρμόζεται στα συλλογικά […] σήματα [της ΕΕ], εκτός αν τα άρθρα 67 έως 74 προβλέπουν άλλως.»

8

Το άρθρο 67 του κανονισμού 207/2009, που φέρει τον τίτλο «Κανονισμός χρήσης του σήματος», ορίζει στην παράγραφό του 2 τα εξής:

«Ο κανονισμός χρήσης αναφέρει τα πρόσωπα που δικαιούνται να χρησιμοποιούν το σήμα, τους όρους συμμετοχής στην οργάνωση, καθώς και τις προϋποθέσεις χρήσης του σήματος, εφόσον υπάρχουν, συμπεριλαμβανομένων των σχετικών κυρώσεων. Ο κανονισμός χρήσης σήματος που αναφέρεται στο άρθρο 66 παράγραφος 2 πρέπει να επιτρέπει σε κάθε πρόσωπο τα προϊόντα ή οι υπηρεσίες του οποίου προέρχονται από την εν λόγω γεωγραφική ζώνη να καθίσταται μέλος της οργάνωσης που είναι δικαιούχος του σήματος.»

9

Ο κανονισμός (ΕΕ) 1151/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Νοεμβρίου 2012, για τα συστήματα ποιότητας των γεωργικών προϊόντων και τροφίμων (ΕΕ 2012, L 343, σ. 1), προβλέπει στο άρθρο του 5, παράγραφος 2, τα εξής:

«Για τον σκοπό του παρόντος κανονισμού, ως “γεωγραφική ένδειξη” νοείται η ονομασία που ταυτοποιεί ένα προϊόν:

10

Το άρθρο 13, παράγραφος 1, στοιχεία γʹ και δʹ, του ως άνω κανονισμού ορίζει τα εξής:

«1.   Οι καταχωρισμένες ονομασίες προστατεύονται από:

[…]

[…]»

11

Το άρθρο 14 του εν λόγω κανονισμού, που φέρει τον τίτλο «Σχέσεις μεταξύ εμπορικών σημάτων, ονομασιών προέλευσης και γεωγραφικών ενδείξεων», προβλέπει στην παράγραφό του 1, πρώτο εδάφιο, τα εξής:

«Όταν μια ονομασία προέλευσης ή γεωγραφική ένδειξη έχει καταχωρισθεί δυνάμει του παρόντος κανονισμού, απορρίπτεται η καταχώριση εμπορικού σήματος του οποίου η χρήση θα αντέβαινε στο άρθρο 13 παράγραφος 1 και το οποίο αφορά προϊόν του ίδιου τύπου, εάν η αίτηση καταχώρισης του εμπορικού σήματος υποβληθεί μετά την ημερομηνία υποβολής της αίτησης καταχώρισης της ονομασίας προέλευσης ή της γεωγραφικής ένδειξης στην [Ευρωπαϊκή] Επιτροπή.»

12

Το ιστορικό της διαφοράς, όπως προκύπτει από τις αναιρεσιβαλλόμενες αποφάσεις, μπορεί να συνοψισθεί ως εξής.

13

Στις 21 και 22 Οκτωβρίου 2010 η Delta Lingerie υπέβαλε στο EUIPO αιτήσεις καταχωρίσεως σημάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης δυνάμει του κανονισμού 207/2009.

14

Τα σήματα των οποίων ζητήθηκε η καταχώριση είναι τα εξής:

15

Τα προϊόντα και οι υπηρεσίες για τα οποία ζητήθηκε η καθεμία από τις καταχωρίσεις αυτές υπάγονται στις κλάσεις 25, 35 και 38 κατά την έννοια του Διακανονισμού της Νίκαιας για τη διεθνή ταξινόμηση των προϊόντων και των υπηρεσιών με σκοπό την καταχώριση των σημάτων, της 15ης Ιουνίου 1957, όπως έχει αναθεωρηθεί και τροποποιηθεί (στο εξής: Διακανονισμός της Νίκαιας), και αντιστοιχούν, για καθεμία από τις κλάσεις αυτές, στην ακόλουθη περιγραφή:

16

Οι αιτήσεις αυτές δημοσιεύθηκαν στο Δελτίο κοινοτικών σημάτων αριθ. 4/2011, της 7ης Ιανουαρίου 2011.

17

Στις 7 Απριλίου 2011 το The Tea Board, φορέας ιδρυθείς βάσει του ινδικού νόμου 29 του 1953 για το τσάι και αρμόδιος για τη διαχείριση της παραγωγής τσαγιού, άσκησε ανακοπή κατά της καταχωρίσεως των αιτούμενων σημάτων για τα παρατιθέμενα στη σκέψη 15 της παρούσας αποφάσεως προϊόντα και υπηρεσίες.

18

Η ανακοπή στηριζόταν στα ακόλουθα προγενέστερα σήματα:

19

Τα δύο συλλογικά σήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης προσδιορίζουν προϊόντα που υπάγονται στην κλάση 30 κατά την έννοια του Διακανονισμού της Νίκαιας και αντιστοιχούν στην ακόλουθη περιγραφή: «Τσάι».

20

Οι λόγοι που προβλήθηκαν προς στήριξη της ανακοπής ήταν οι προβλεπόμενοι στο άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, και παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009.

21

Με τέσσερις αποφάσεις, οι οποίες εκδόθηκαν στις 31 Μαΐου, 11 Ιουνίου και 10 Ιουλίου 2012, το τμήμα ανακοπών απέρριψε την ανακοπή που είχε ασκηθεί κατά της καταχωρίσεως των εν λόγω σημάτων. Στις 27 Ιουλίου και 10 Αυγούστου 2012 το The Tea Board άσκησε ενώπιον του EUIPO προσφυγές με αίτημα την ακύρωση των αποφάσεων αυτών.

22

Από τις αναιρεσιβαλλόμενες αποφάσεις προκύπτει ότι, στο πλαίσιο των προσφυγών αυτών, το The Tea Board προσκόμισε ενώπιον του δευτέρου τμήματος προσφυγών του EUIPO (στο εξής: τμήμα προσφυγών) στοιχεία που πιστοποιούσαν ότι το λεκτικό στοιχείο «darjeeling», δηλαδή το κοινό λεκτικό στοιχείο των αντιπαρατιθέμενων σημείων, συνιστά προστατευόμενη γεωγραφική ένδειξη για το τσάι, καταχωρισθείσα δυνάμει του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 1050/2011 της Επιτροπής, της 20ής Οκτωβρίου 2011, για την καταχώριση ονομασίας στο μητρώο των προστατευόμενων ονομασιών προέλευσης και των προστατευόμενων γεωγραφικών ενδείξεων [Darjeeling (ΠΓΕ)] (ΕΕ 2011, L 276, σ. 5), κατόπιν αιτήσεως ληφθείσας στις 12 Νοεμβρίου 2007. Ο ως άνω εκτελεστικός κανονισμός εκδόθηκε επί τη βάσει του κανονισμού (ΕΚ) 510/2006 του Συμβουλίου, της 20ής Μαρτίου 2006, για την προστασία των γεωγραφικών ενδείξεων και των ονομασιών προέλευσης των γεωργικών προϊόντων και των τροφίμων (ΕΕ 2006, L 93, σ. 12), ο οποίος έχει εν τω μεταξύ αντικατασταθεί από τον κανονισμό 1151/2012.

23

Με τις προσβαλλόμενες αποφάσεις, το τμήμα προσφυγών απέρριψε τις προσφυγές και επιβεβαίωσε τις αποφάσεις του τμήματος ανακοπών. Ειδικότερα, έκρινε ότι, δεδομένης της ελλείψεως ομοιότητας μεταξύ των προϊόντων και των υπηρεσιών που καλύπτονταν από τα αντιπαρατιθέμενα σημεία, δεν υφίστατο κίνδυνος συγχύσεως κατά την έννοια του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 207/2009. Απέρριψε επίσης το επιχείρημα περί παραβάσεως του άρθρου 8, παράγραφος 5, του ως άνω κανονισμού, με το σκεπτικό ότι τα στοιχεία που είχε προσκομίσει το The Tea Board δεν αρκούσαν ώστε να αποδειχθεί ότι συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις εφαρμογής του εν λόγω άρθρου.

24

Με δικόγραφα που κατέθεσε στη Γραμματεία του Γενικού Δικαστηρίου στις 25 Νοεμβρίου 2013, το The Tea Board άσκησε τέσσερις προσφυγές με αίτημα την ακύρωση των τεσσάρων προσβαλλομένων αποφάσεων.

25

Προς στήριξη καθεμίας από τις προσφυγές του, προέβαλε δύο λόγους ακυρώσεως, εκ των οποίων ο πρώτος αντλούνταν από παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 207/2009, διότι το τμήμα προσφυγών είχε αγνοήσει την ειδική λειτουργία που έχουν τα εμπίπτοντα στο άρθρο 66, παράγραφος 2, του κανονισμού αυτού συλλογικά σήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και ο δεύτερος από παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 5, του εν λόγω κανονισμού.

26

Με τις αναιρεσιβαλλόμενες αποφάσεις, το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε τον πρώτο λόγο ακυρώσεως ως αβάσιμο, κρίνοντας, κατ’ ουσίαν, ότι η ουσιώδης λειτουργία των συλλογικών σημάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, περιλαμβανομένων και εκείνων τα οποία συνίστανται σε ένδειξη που δύναται να χρησιμεύσει για δήλωση της γεωγραφικής προέλευσης των οικείων προϊόντων, δεν διαφέρει από εκείνη των ατομικών σημάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ότι, εν προκειμένω, αποκλειόταν το ενδεχόμενο κινδύνου συγχύσεως, εφόσον τα προϊόντα και οι υπηρεσίες που καλύπτονταν από τα αντιπαρατιθέμενα σημεία δεν ήταν ούτε πανομοιότυπα ούτε παρόμοια.

27

Ο δεύτερος λόγος ακυρώσεως έγινε μερικώς δεκτός από το Γενικό Δικαστήριο. Λαμβάνοντας υπόψη την υποθετική παραδοχή περί εξαιρετικά μεγάλης φήμης των προγενεστέρων σημάτων, επί της οποίας το τμήμα προσφυγών είχε στηρίξει την ανάλυσή του σχετικά με την εφαρμογή του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009, το Γενικό Δικαστήριο έκρινε ότι κακώς το τμήμα προσφυγών είχε αποκλείσει, για το σύνολο των προϊόντων που υπάγονται στην κλάση 25 του Διακανονισμού της Νίκαιας και για τις «υπηρεσίες λιανικής πωλήσεως γυναικείων εσωρούχων και […] ειδών γυναικείων εσωτερικών ενδυμάτων, αρωμάτων, eaux-de-toilette και καλλυντικών, λευκών ειδών για το σπίτι και το μπάνιο», που υπάγονται στην κλάση 35 του Διακανονισμού της Νίκαιας, για τα οποία είχαν ζητηθεί οι καταχωρίσεις, την ύπαρξη κινδύνου να αντληθεί όφελος από τη χρησιμοποίηση χωρίς νόμιμη αιτία των αιτούμενων σημάτων. Κατά το μέτρο αυτό, το Γενικό Δικαστήριο ακύρωσε τις προσβαλλόμενες αποφάσεις.

28

Με την καθεμία από τις αιτήσεις αναιρέσεως, το The Tea Board ζητεί από το Δικαστήριο:

– να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση στο μέτρο που το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή·

– εφόσον παρίσταται ανάγκη, να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου·

– να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

29

Με απόφαση του Προέδρου του Δικαστηρίου της 12ης Φεβρουαρίου 2016, οι υποθέσεις ενώθηκαν προς διευκόλυνση της έγγραφης και της προφορικής διαδικασίας και προς έκδοση κοινής αποφάσεως.

30

Το EUIPO και η Delta Lingerie ζητούν από το Δικαστήριο να απορρίψει τις αιτήσεις αναιρέσεως και να καταδικάσει το The Tea Board στα δικαστικά έξοδα.

31

Με την ανταναίρεσή της, η Delta Lingerie ζητεί από το Δικαστήριο:

– να αναιρέσει τις αναιρεσιβαλλόμενες αποφάσεις στο μέτρο που το Γενικό Δικαστήριο ακύρωσε τις προσβαλλόμενες αποφάσεις·

– εφόσον παρίσταται ανάγκη, να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου·

– να καταδικάσει το The Tea Board στα δικαστικά έξοδα.

32

ΤΟ EUIPO και το The Tea Board ζητούν από το Δικαστήριο να απορρίψει την ανταναίρεση και να καταδικάσει την Delta Lingerie στα δικαστικά έξοδά της.

33

Το The Tea Board προβάλλει δύο λόγους αναιρέσεως, εκ των οποίων ο πρώτος αντλείται από παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 207/2009 και ο δεύτερος από παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 5, του ως άνω κανονισμού.

34

Το The Tea Board υποστηρίζει, πρώτον, ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και/ή παραμόρφωσε τα πραγματικά περιστατικά κρίνοντας, στις σκέψεις 39 έως 41 των αναιρεσιβαλλομένων αποφάσεων, ότι η ουσιώδης λειτουργία ενός συλλογικού σήματος το οποίο αποτελείται από σημεία ή ενδείξεις που δύνανται να χρησιμεύσουν στο εμπόριο για δήλωση της «γεωγραφικής προέλευσης των προϊόντων ή των υπηρεσιών», κατά την έννοια του άρθρου 66, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009, δεν διαφέρει από την ουσιώδη λειτουργία ενός συλλογικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά την έννοια της παραγράφου 1 του ίδιου άρθρου, και ότι ως εκ τούτου το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι, και στις δύο περιπτώσεις, ουσιώδης λειτουργία των σημάτων είναι να χρησιμεύσουν ως ένδειξη της εμπορικής προελεύσεως.

35

Το The Tea Board επισημαίνει συναφώς καταρχάς ότι το άρθρο 66, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009 συνιστά εξαίρεση από τους απόλυτους λόγους απαραδέκτου του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γʹ, του ως άνω κανονισμού, η οποία επιτρέπει ρητώς στα μέλη μιας οργανώσεως να μονοπωλούν το σημείο το οποίο προστατεύεται από συλλογικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

36

Έπειτα, κατά το άρθρο 67, παράγραφος 2, του εν λόγω κανονισμού, η ρύθμιση της χρήσεως ενός συλλογικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει να επιτρέπει σε κάθε πρόσωπο τα προϊόντα ή οι υπηρεσίες του οποίου προέρχονται από την εν λόγω γεωγραφική ζώνη να καθίσταται μέλος της δικαιούχου οργανώσεως του επίμαχου σήματος, οπότε συλλογικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης το οποίο συνίσταται σε γεωγραφική ένδειξη ουδέποτε παρέχει τη δυνατότητα διακρίσεως των προϊόντων ή των υπηρεσιών των μελών της δικαιούχου του σήματος αυτού οργανώσεως από εκείνα άλλων επιχειρήσεων. Συναφώς, το Δικαστήριο έκρινε, στην απόφαση της 29ης Μαρτίου 2011, Anheuser-Busch κατά Budějovický Budvar (C‑96/09 P, EU:C:2011:189, σκέψη 147), ότι η λειτουργία της γεωγραφικής ενδείξεως συνίσταται στο να εγγυάται στους καταναλωτές ότι τα προϊόντα έχουν τη συγκεκριμένη γεωγραφική προέλευση και τις ιδιότητες που προσιδιάζουν σε αυτά.

37

Τέλος, ο κανονισμός 207/2009 πρέπει να ερμηνευθεί υπό το πρίσμα του άρθρου 13, παράγραφος 1, στοιχεία γʹ και δʹ, του κανονισμού 1151/2012 και του άρθρου 22 της Συμφωνίας TRIPs, το οποίο ορίζει ότι τα μέλη οφείλουν να θέσουν στη διάθεση των ενδιαφερομένων τα έννομα μέσα με τα οποία να αποτρέπεται η χρήση οποιουδήποτε μέσου για την περιγραφή ή την παρουσίαση ενός αγαθού, με το οποίο δηλώνεται ή υπονοείται ότι το εν λόγω αγαθό κατάγεται από γεωγραφική περιοχή που δεν συμπίπτει με τον πραγματικό τόπο καταγωγής του, εφόσον με τον τρόπο αυτό το κοινό σχηματίζει εσφαλμένη αντίληψη όσον αφορά τη γεωγραφική καταγωγή του αγαθού.

38

Δεύτερον, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και/ή παραμόρφωσε τα πραγματικά περιστατικά κρίνοντας, αντιστοίχως στις σκέψεις 49, 51 έως 53 και 60 των αναιρεσιβαλλομένων αποφάσεων, ότι, στην περίπτωση συλλογικού σήματος του άρθρου 66, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009, συνιστάμενου σε ένδειξη η οποία χρησιμεύει προς δήλωση της γεωγραφικής προελεύσεως των οικείων προϊόντων, η γεωγραφική προέλευση, πραγματική ή δυνητική, των επίμαχων προϊόντων ή υπηρεσιών δεν μπορεί να λαμβάνεται υπόψη στο πλαίσιο του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 207/2009, κατά την εκτίμηση της ομοιότητας των προϊόντων ή των υπηρεσιών αυτών.

39

Τρίτον, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και/ή παραμόρφωσε τα πραγματικά περιστατικά κρίνοντας, στη σκέψη 60 των αναιρεσιβαλλομένων αποφάσεων, ότι, στην περίπτωση συλλογικού σήματος του άρθρου 66, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009, η πραγματική ή δυνητική προέλευση των προϊόντων ή των υπηρεσιών αυτών δεν μπορεί να λαμβάνεται υπόψη στο πλαίσιο της σφαιρικής εκτιμήσεως του κινδύνου συγχύσεως για τους σκοπούς της εφαρμογής του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού αυτού και ότι δεν έχει σημασία το κατά πόσον το κοινό δύναται να θεωρήσει ότι οι επίμαχες υπηρεσίες, τα προϊόντα ή οι πρώτες ύλες που χρησιμοποιούνται για την παρασκευή των καλυπτόμενων από τα επίμαχα σήματα προϊόντων έχουν πιθανώς την ίδια γεωγραφική προέλευση.

40

Το EUIPO και η Delta Lingerie αποκρούουν τα επιχειρήματα του The Tea Board.

41

Καταρχάς, όσον αφορά την προβαλλόμενη από το The Tea Board παραμόρφωση, υπενθυμίζεται ότι, λαμβανομένου υπόψη του εξαιρετικού χαρακτήρα της αιτιάσεως περί παραμορφώσεως, το άρθρο 256 ΣΛΕΕ, το άρθρο 58, πρώτο εδάφιο, του Οργανισμού του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το άρθρο 168, παράγραφος 1, στοιχείο δʹ, του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου επιβάλλουν ειδικότερα στον αναιρεσείοντα την υποχρέωση να προσδιορίζει επακριβώς τα στοιχεία που παραμόρφωσε, κατ’ αυτόν, το Γενικό Δικαστήριο και να καταδεικνύει τα σφάλματα αναλύσεως τα οποία, κατά την εκ μέρους του Γενικού Δικαστηρίου εκτίμηση, είχαν ως συνέπεια την ως άνω παραμόρφωση. Η παραμόρφωση αυτή πρέπει να προκύπτει προδήλως από τη δικογραφία, χωρίς να απαιτείται εκ νέου εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών και των αποδεικτικών στοιχείων (απόφαση της 11ης Μαΐου 2017, Yoshida Metal Industry κατά EUIPO, C‑421/15 P, EU:C:2017:360, σκέψη 23 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία).

42

Διαπιστώνεται όμως ότι η προβαλλόμενη από το The Tea Board παραμόρφωση ουδόλως τεκμηριώνεται και ότι η αιτίαση αυτή πρέπει επομένως να απορριφθεί ως αβάσιμη.

43

Όσον αφορά την προβαλλόμενη από το The Tea Board πλάνη περί το δίκαιο, επισημαίνεται ότι, στις σκέψεις 41 έως 43 των αναιρεσιβαλλομένων αποφάσεων, το Γενικό Δικαστήριο έκρινε, κατ’ ουσίαν, ότι η ουσιώδης λειτουργία ενός συλλογικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι να διακρίνει τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες των μελών της δικαιούχου οργανώσεως του σήματος από εκείνα άλλων επιχειρήσεων και όχι να διακρίνει τα προϊόντα αυτά με βάση τη γεωγραφική τους προέλευση.

44

Λαμβανομένου υπόψη του γεγονότος αυτού, το Γενικό Δικαστήριο έκρινε, στις σκέψεις 49 και 51 έως 53 των εν λόγω αποφάσεων, ότι στην περίπτωση που, στο πλαίσιο διαδικασίας ανακοπής, τα αντιπαρατιθέμενα σημεία είναι, αφενός, συλλογικά σήματα και, αφετέρου, ατομικά σήματα, η σύγκριση των καλυπτόμενων προϊόντων και υπηρεσιών πρέπει να πραγματοποιείται βάσει των ίδιων κριτηρίων που εφαρμόζονται στην περίπτωση κατά την οποία εκτιμάται η ομοιότητα ή η ταυτότητα των προϊόντων και των υπηρεσιών τα οποία καλύπτονται από δύο ατομικά σήματα. Το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε επομένως το επιχείρημα του The Tea Board κατά το οποίο το γεγονός ότι το κοινό ενδέχεται να θεωρήσει ότι τα προϊόντα και οι υπηρεσίες που καλύπτονται από τα αντιπαρατιθέμενα σημεία έχουν την ίδια γεωγραφική προέλευση μπορεί να αποτελέσει κριτήριο το οποίο θα επαρκούσε ώστε να αποδείξει την ταυτότητα ή την ομοιότητά τους για τους σκοπούς της εφαρμογής του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 207/2009.

45

Τέλος, στη σκέψη 60 των αναιρεσιβαλλομένων αποφάσεων, το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε το επιχείρημα του The Tea Board ότι, κατά την εκτίμηση σχετικά με την ύπαρξη κινδύνου συγχύσεως στην περίπτωση που εμπλέκονται συλλογικά σήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ατομικά σήματα, ο κίνδυνος αυτός έγκειται στο γεγονός ότι το κοινό ενδέχεται να θεωρήσει ότι τα προϊόντα ή οι υπηρεσίες που καλύπτονται από τα αντιπαρατιθέμενα σημεία ή οι πρώτες ύλες που χρησιμοποιούνται για την παρασκευή των προϊόντων αυτών έχουν πιθανώς την ίδια γεωγραφική προέλευση.

46

Συναφώς, υπενθυμίζεται ότι το άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 207/2009, το οποίο, ελλείψει αντίθετης διατάξεως των άρθρων 67 έως 74 του ως άνω κανονισμού, έχει εφαρμογή στα συλλογικά σήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης δυνάμει του άρθρου 66, παράγραφος 3, του ίδιου κανονισμού, ορίζει ότι, κατόπιν ανακοπής του δικαιούχου προγενέστερου σήματος, το αιτούμενο σήμα δεν γίνεται δεκτό για καταχώριση εάν, λόγω του ταυτοσήμου του ή της ομοιότητας με το προγενέστερο σήμα και του ταυτοσήμου ή της ομοιότητας των προϊόντων ή υπηρεσιών που προσδιορίζουν τα δύο σήματα, υπάρχει κίνδυνος συγχύσεως του κοινού της εδαφικής περιοχής στην οποία απολαύει προστασίας το προγενέστερο σήμα.

47

Από πάγια νομολογία προκύπτει ότι, για τους σκοπούς της εφαρμογής του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 207/2009, ο κίνδυνος συγχύσεως προϋποθέτει ταυτότητα ή ομοιότητα μεταξύ του σήματος του οποίου ζητείται η καταχώριση και του προγενέστερου σήματος, καθώς και ταυτότητα ή ομοιότητα των προϊόντων ή των υπηρεσιών που αφορά η αίτηση καταχωρίσεως με εκείνα για τα οποία καταχωρίστηκε το προγενέστερο σήμα και ότι οι προϋποθέσεις αυτές τίθενται σωρευτικώς (απόφαση της 23ης Ιανουαρίου 2014, ΓΕΕΑ κατά riha WeserGold Getränke, C‑558/12 P, EU:C:2014:22, σκέψη 41 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία).

48

Κατά πάγια επίσης νομολογία, η ομοιότητα των επίμαχων προϊόντων ή υπηρεσιών πρέπει να εκτιμάται λαμβανομένων υπόψη όλων των κρίσιμων παραγόντων που χαρακτηρίζουν τη σχέση μεταξύ αυτών των προϊόντων ή υπηρεσιών. Στους παράγοντες αυτούς περιλαμβάνονται ιδίως η φύση τους, ο προορισμός τους, η χρήση τους καθώς και ο ανταγωνιστικός ή συμπληρωματικός χαρακτήρας τους (βλ., μεταξύ άλλων, αποφάσεις της 11ης Μαΐου 2006, Sunrider κατά ΓΕΕΑ, C‑416/04 P, EU:C:2006:310, σκέψη 85, και της 18ης Δεκεμβρίου 2008, Les Éditions Albert René κατά ΓΕΕΑ, C‑16/06 P, EU:C:2008:739, σκέψη 65).

49

Εν προκειμένω, το The Tea Board υποστηρίζει, κατ’ ουσίαν, ότι, δεδομένου ότι η ουσιώδης λειτουργία των συλλογικών σημάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα οποία αποτελούνται από σημεία ή ενδείξεις που δύνανται να χρησιμεύσουν στο εμπόριο για δήλωση της γεωγραφικής προελεύσεως των προϊόντων ή των υπηρεσιών, συνίσταται, όπως θεωρεί το ίδιο, στη δήλωση της συλλογικής γεωγραφικής προελεύσεως των προϊόντων ή των υπηρεσιών αυτών, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον δεν έλαβε υπόψη, ως κρίσιμο παράγοντα στο πλαίσιο της εκτιμήσεως της ομοιότητας των επίμαχων προϊόντων ή υπηρεσιών, κατά την έννοια της σκέψεως 48 της παρούσας αποφάσεως, την πραγματική ή δυνητική συλλογική γεωγραφική τους προέλευση.

50

Διαπιστώνεται ότι η επιχειρηματολογία αυτή στηρίζεται στην παραδοχή ότι η ουσιώδης λειτουργία των συλλογικών σημάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα οποία εμπίπτουν στο άρθρο 66, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009 διαφέρει από εκείνη των ως άνω σημάτων τα οποία εμπίπτουν στην παράγραφο 1 του άρθρου αυτού. Πλην όμως η παραδοχή αυτή είναι εσφαλμένη. Ειδικότερα, πρώτον, όπως προκύπτει από αυτό καθαυτό το γράμμα του άρθρου 66, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009, τα συλλογικά σήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα οποία αποτελούνται από σημεία ή ενδείξεις που δύνανται να χρησιμεύσουν στο εμπόριο για δήλωση της γεωγραφικής προελεύσεως των προϊόντων ή των υπηρεσιών συνιστούν συλλογικά σήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά την έννοια της παραγράφου 1 του ίδιου άρθρου. Κατά την εν λόγω παράγραφο 1 όμως, συλλογικά σήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορούν να αποτελέσουν μόνο τα σημεία τα οποία είναι ικανά να διακρίνουν τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες των μελών της δικαιούχου οργανώσεως του σήματος από εκείνα άλλων επιχειρήσεων.

51

Εξάλλου, το άρθρο 4 του κανονισμού 207/2009, το οποίο έχει εφαρμογή στα συλλογικά σήματα δυνάμει του άρθρου 66, παράγραφος 3, του κανονισμού αυτού, προβλέπει, κατ’ ουσίαν, ότι σήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορούν να αποτελέσουν μόνο σημεία τα οποία είναι από τη φύση τους ικανά να καταστήσουν διακριτή την εμπορική προέλευση των προϊόντων ή των υπηρεσιών τα οποία φέρουν τα σημεία αυτά.

52

Συναφώς, το Δικαστήριο έχει επανειλημμένως κρίνει ότι η ουσιώδης λειτουργία του σήματος είναι να εγγυάται στους καταναλωτές την προέλευση του προϊόντος, καθιστώντας δυνατή την εξατομίκευση του προϊόντος ή της υπηρεσίας που προσδιορίζονται από το σήμα ως προερχόμενων από συγκεκριμένη επιχείρηση και, επομένως, καθιστώντας δυνατή τη διάκριση του προϊόντος ή της υπηρεσίας αυτής από τα αντίστοιχα άλλων επιχειρήσεων (απόφαση της 6ης Μαρτίου 2014, Backaldrin Österreich The Kornspitz Company, C‑409/12, EU:C:2014:130, σκέψη 20 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία).

53

Το Δικαστήριο έχει μεν δεχθεί ακόμη ότι το σήμα μπορεί να επιτελεί και άλλες λειτουργίες πέραν της δηλωτικής της προελεύσεως, οι οποίες είναι επίσης άξιες προστασίας έναντι των προσβολών από τρίτους, όπως οι λειτουργίες ως εχεγγύου ποιότητας του προϊόντος ή της υπηρεσίας που φέρουν το σήμα, ή η επικοινωνιακή, η επενδυτική ή η διαφημιστική λειτουργία, αλλά παγίως τονίζει ότι η ουσιώδης λειτουργία του σήματος εξακολουθεί να είναι η δηλωτική της προελεύσεως λειτουργία του (βλ., υπ’ αυτήν την έννοια, αποφάσεις της 23ης Μαρτίου 2010, Google France και Google, C‑236/08 έως C‑238/08, EU:C:2010:159, σκέψεις 77 και 82, και της 22ας Σεπτεμβρίου 2011, Interflora και Interflora British Unit, C‑323/09, EU:C:2011:604, σκέψεις 37 έως 40 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία).

54

Επομένως, θεώρηση κατά την οποία η ουσιώδης λειτουργία ενός συλλογικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά την έννοια του άρθρου 66, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009 είναι να χρησιμεύσει ως ένδειξη της γεωγραφικής προελεύσεως των προϊόντων ή των υπηρεσιών που προσφέρονται υπό ένα τέτοιο σήμα και όχι ως ένδειξη της εμπορικής τους προελεύσεως θα αγνοούσε την ουσιώδη αυτή λειτουργία.

55

Το συμπέρασμα αυτό δεν αναιρείται από τα επιχειρήματα τα οποία αντλεί το The Tea Board από το άρθρο 67, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009 και από τη νομολογία η οποία διαμορφώθηκε κατόπιν της αποφάσεως της 29ης Μαρτίου 2011, Anheuser-Busch κατά Budějovický Budvar (C‑96/09 P, EU:C:2011:189, σκέψη 147), κατά τα οποία συλλογικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης το οποίο εμπίπτει στο άρθρο 66, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009 είναι, ως εκ της φύσεώς του, ανίκανο να επιτελέσει μια τέτοια λειτουργία διακρίσεως.

56

Το μεν επιχείρημα που αντλεί το The Tea Board από το άρθρο 67, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009 εξακολουθεί να είναι ασαφές και ατεκμηρίωτο, διαπιστώνεται δε ότι στην απόφαση της 29ης Μαρτίου 2011, Anheuser-Busch κατά Budějovický Budvar (C‑96/09 P, EU:C:2011:189, σκέψη 147), το Δικαστήριο έκρινε απλώς ότι η ουσιώδης λειτουργία της γεωγραφικής ενδείξεως είναι να εγγυάται στους καταναλωτές ότι τα προϊόντα έχουν τη συγκεκριμένη γεωγραφική προέλευση και τις ιδιότητες που προσιδιάζουν σε αυτά. Το Δικαστήριο δεν προέβη αντιθέτως σε εκτιμήσεις σχετικά με την ουσιώδη λειτουργία των συλλογικών σημάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά την έννοια του άρθρου 66, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009.

57

Δεύτερον, μολονότι, όπως υποστηρίζει το The Tea Board, το άρθρο 66, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009 συνιστά εξαίρεση από τον προβλεπόμενο στο άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γʹ, του κανονισμού 207/2009 απόλυτο λόγο απαραδέκτου της καταχωρίσεως, τούτο δεν μπορεί να αναιρέσει το γεγονός ότι η ουσιώδης λειτουργία ενός συλλογικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης το οποίο εμπίπτει στο άρθρο 66, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009 είναι να εγγυηθεί τη συλλογική εμπορική προέλευση των προϊόντων τα οποία πωλούνται υπό το σήμα αυτό και όχι τη συλλογική γεωγραφική τους προέλευση.

58

Άλλωστε, όπως επισήμανε ο γενικός εισαγγελέας στα σημεία 34 έως 36 των προτάσεών του, η παρέκκλιση από το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γʹ, του κανονισμού 207/2009 η οποία προβλέπεται στο άρθρο 66, παράγραφος 2, του ως άνω κανονισμού οφείλεται στην ίδια τη φύση του σημείου το οποίο καταλαμβάνεται από τα συλλογικά σήματα της παραγράφου 2.

59

Συναφώς, το Δικαστήριο έχει κρίνει ότι το εν λόγω άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γʹ, επιδιώκει σκοπό γενικού συμφέροντος κατά τον οποίο τα σημεία ή οι ενδείξεις που είναι περιγραφικά των κατηγοριών προϊόντων ή υπηρεσιών για τις οποίες ζητείται η καταχώριση πρέπει να μπορούν να χρησιμοποιούνται ελεύθερα από όλους, ακόμη και ως συλλογικά σήματα ή ως συστατικά μέρη σύνθετων ή γραφικών σημάτων. Κατά συνέπεια, η διάταξη αυτή εμποδίζει να κρατούνται τέτοια σημεία ή ενδείξεις μόνο για μια επιχείρηση δυνάμει καταχωρίσεώς τους ως ατομικό σήμα (βλ., υπ’ αυτήν την έννοια, αποφάσεις της 4ης Μαΐου 1999, Windsurfing Chiemsee, C‑108/97 και C‑109/97, EU:C:1999:230, σκέψη 25, και της 19ης Απριλίου 2007, ΓΕΕΑ κατά Celltech, C‑273/05 P, EU:C:2007:224, σκέψη 75 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία).

60

Το συλλογικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης το οποίο εμπίπτει στο άρθρο 66, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009 δεν προσκρούει όμως στον ως άνω σκοπό γενικού συμφέροντος, εφόσον, αφενός, κατά την τελευταία περίοδο της ως άνω παραγράφου 2, ένα τέτοιο σήμα δεν επιτρέπει στον δικαιούχο να απαγορεύει στους τρίτους τη χρήση στις συναλλαγές τέτοιων σημείων ή ενδείξεων, εφόσον αυτή η χρήση γίνεται σύμφωνα με τα χρηστά συναλλακτικά ήθη που ισχύουν στη βιομηχανία ή το εμπόριο και, αφετέρου, το άρθρο 67, παράγραφος 2, του κανονισμού αυτού επιβάλλει την υποχρέωση να επιτρέπει ο κανονισμός χρήσεως ενός σήματος του άρθρου 66, παράγραφος 2, σε κάθε πρόσωπο τα προϊόντα ή οι υπηρεσίες του οποίου προέρχονται από την εν λόγω γεωγραφική ζώνη να καθίσταται μέλος της οργανώσεως που είναι δικαιούχος του σήματος.

61

Τρίτον, το The Tea Board δεν μπορεί να αντλήσει επιχειρήματα προς στήριξη της θέσεώς του από το άρθρο 13, παράγραφος 1, στοιχεία γʹ και δʹ, του κανονισμού 1151/2012 ούτε από το άρθρο 22 της Συμφωνίας TRIPs, που αφορούν την προστασία των προστατευόμενων γεωγραφικών ενδείξεων.

62

Συναφώς, αρκεί η διαπίστωση ότι οι εν λόγω γεωγραφικές ενδείξεις, αφενός, και τα συλλογικά σήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αποτελούνται από σημεία ή ενδείξεις τα οποία δύνανται να χρησιμεύσουν στο εμπόριο για δήλωση της γεωγραφικής προελεύσεως των αγαθών και των υπηρεσιών, αφετέρου, είναι σημεία τα οποία υπόκεινται σε ξεχωριστά νομικά καθεστώτα και επιδιώκουν διαφορετικούς σκοπούς. Ειδικότερα, ενώ το σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι, κατά το άρθρο 4 του κανονισμού 207/2009, σημείο ικανό από τη φύση του να καταστήσει διακριτή την εμπορική προέλευση προϊόντων ή υπηρεσιών, η γεωγραφική ένδειξη είναι, κατά το άρθρο 5, παράγραφος 2, του κανονισμού 1151/2012, η ονομασία που ταυτοποιεί ένα προϊόν το οποίο κατάγεται από συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή, του οποίου ποιοτικό χαρακτηριστικό, η φήμη ή άλλο χαρακτηριστικό μπορεί να αποδοθεί κυρίως στη γεωγραφική του προέλευση και του οποίου ένα τουλάχιστον από τα στάδια της παραγωγής εκτελείται εντός της οριοθετημένης γεωγραφικής περιοχής.

63

Βάσει των ανωτέρω σκέψεων, το Γενικό Δικαστήριο δεν υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον έκρινε, στις σκέψεις 41 έως 43 των αναιρεσιβαλλομένων αποφάσεων, ότι η ουσιώδης λειτουργία ενός συλλογικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι να διακρίνει τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες των μελών της δικαιούχου οργανώσεως του σήματος από εκείνα άλλων επιχειρήσεων και όχι να διακρίνει τα προϊόντα αυτά με βάση τη γεωγραφική τους προέλευση.

64

Επομένως, το Γενικό Δικαστήριο δεν υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο ούτε καθόσον, κατ’ ουσίαν, έκρινε, στις σκέψεις 49 και 51 έως 53 των εν λόγω αποφάσεων, ότι, στο πλαίσιο της εφαρμογής του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 207/2009, στην περίπτωση που τα αντιπαρατιθέμενα σημεία είναι αφενός συλλογικά σήματα και αφετέρου ατομικά σήματα, το ενδεχόμενο να θεωρήσει το κοινό ότι τα προϊόντα και οι υπηρεσίες που καλύπτονται από τα αντιπαρατιθέμενα σημεία έχουν την ίδια γεωγραφική προέλευση δεν μπορεί να αποτελέσει κρίσιμο παράγοντα ώστε να αποδείξει την ταυτότητα ή την ομοιότητα των προϊόντων και των υπηρεσιών αυτών.

65

Ειδικότερα, όπως επισήμανε το Γενικό Δικαστήριο στη σκέψη 52 των αναιρεσιβαλλομένων αποφάσεων, ένα εξαιρετικά ευρύ φάσμα προϊόντων και υπηρεσιών είναι δυνατό να παράγεται ή να παρέχεται στην ίδια γεωγραφική ζώνη. Ομοίως, τίποτε δεν αποκλείει το ενδεχόμενο μια περιοχή της οποίας η γεωγραφική ονομασία έχει καταχωριστεί ως συλλογικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δυνάμει του άρθρου 66, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009, να αποτελεί πηγή διαφορετικών πρώτων υλών δυνάμενων να χρησιμοποιηθούν για την παρασκευή διαφορετικών και ποικίλων προϊόντων.

66

Όσον αφορά, τέλος, την πλάνη περί το δίκαιο στην οποία προβάλλεται ότι υπέπεσε το Γενικό Δικαστήριο στη σκέψη 60 των αναιρεσιβαλλομένων αποφάσεων, αρκεί η επισήμανση ότι η εν λόγω σκέψη περιλαμβάνει επάλληλη αιτιολογία, εφόσον, στις σκέψεις 56 έως 59 των αναιρεσιβαλλομένων αποφάσεων, το Γενικό Δικαστήριο είχε ήδη κατ’ ουσίαν συναγάγει το ορθό, όπως προκύπτει από τις σκέψεις 43 έως 63 της παρούσας αποφάσεως, συμπέρασμα ότι το άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 207/2009 δεν είχε εν προκειμένω εφαρμογή, εφόσον δεν επληρούτο μια εκ των προϋποθέσεων εφαρμογής του. Η αιτίαση την οποία διατυπώνει κατά της σκέψεως αυτής το The Tea Board είναι ως εκ τούτου αλυσιτελής και πρέπει να απορριφθεί (βλ., υπ’ αυτήν την έννοια, απόφαση της 19ης Απριλίου 2007, ΓΕΕΑ κατά Celltech, C‑273/05 P, EU:C:2007:224, σκέψεις 56 και 57).

67

Από το σύνολο των ανωτέρω εκτιμήσεων προκύπτει ότι ο πρώτος λόγος αναιρέσεως πρέπει να απορριφθεί.

68

Το The Tea Board υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο παρέβη το άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009 και/ή παραμόρφωσε τα πραγματικά περιστατικά της υπό κρίση υποθέσεως κρίνοντας, στη σκέψη 145 των αναιρεσιβαλλομένων αποφάσεων, ότι οι θετικές ιδιότητες στις οποίες παραπέμπει το λεκτικό στοιχείο «darjeeling» δεν μπορούν να αντανακλώνται ούτε στις υπηρεσίες της κλάσεως 35 κατά την έννοια του Διακανονισμού της Νίκαιας, πλην των υπηρεσιών λιανικής πωλήσεως γυναικείων εσωρούχων και ειδών γυναικείων εσωτερικών ενδυμάτων, αρωμάτων, eaux-de-toilette και καλλυντικών, λευκών ειδών για το σπίτι και το μπάνιο, ούτε σε κάποια από τις υπηρεσίες της κλάσεως 38 κατά την έννοια του Διακανονισμού της Νίκαιας οι οποίες καλύπτονται από τα επίδικα σήματα. Ειδικότερα, το Γενικό Δικαστήριο κακώς διαπίστωσε ότι δεν συνέτρεχαν λόγοι για τους οποίους η χρήση των επίδικων σημάτων θα προσέδιδε στην Delta Lingerie εμπορικό πλεονέκτημα ως προς τις εν λόγω υπηρεσίες. Ειδικότερα, οι ιδιότητες ενός προϊόντος εξευγενισμένου, αποκλειστικού και με μοναδική ποιότητα, τις οποίες υποδηλώνει, κατά το Γενικό Δικαστήριο, το λεκτικό στοιχείο «darjeeling», θα μπορούσαν να αντανακλώνται σε υπηρεσίες όπως αυτές της παροχής επιχειρηματικών συμβουλών ή τηλεπικοινωνίας και να ενισχύσουν συναφώς την έλξη την οποία ασκούν τα επίδικα σήματα. Το Γενικό Δικαστήριο παρέλειψε επίσης να αιτιολογήσει το συμπέρασμα της σκέψεως 145 των αναιρεσιβαλλομένων αποφάσεων κατά το οποίο οι ιδιότητες που συνδέονται με το λεκτικό στοιχείο «darjeeling» δεν μπορούν να αντανακλώνται στις υπηρεσίες των κλάσεων 35 και 38 κατά την έννοια του Διακανονισμού της Νίκαιας.

69

Το EUIPO και η Delta Lingerie υποστηρίζουν ότι ο δεύτερος λόγος αναιρέσεως είναι απαράδεκτος, εφόσον το The Tea Board ζητεί από το Δικαστήριο να υποκαταστήσει με την εκτίμησή του την εκτίμηση του Γενικού Δικαστηρίου, είναι δε εν πάση περιπτώσει αβάσιμος, εφόσον το The Tea Board δεν απέδειξε ούτε την ύπαρξη πλάνης περί το δίκαιο ούτε την παραμόρφωση των πραγματικών περιστατικών.

70

Καταρχάς, δεδομένης της νομολογίας που υπενθυμίζεται στη σκέψη 41 της παρούσας αποφάσεως, η προβαλλόμενη από το The Tea Board αιτίαση περί παραμορφώσεως πρέπει να απορριφθεί, εφόσον το The Tea Board ουδόλως προέβη σε τεκμηρίωσή της.

71

Όσον αφορά την αιτίαση περί μη αιτιολογήσεως του διαλαμβανόμενου στη σκέψη 145 των αναιρεσιβαλλομένων αποφάσεων συμπεράσματος, αρκεί η επισήμανση ότι, στις σκέψεις αυτές, το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε το προβληθέν ενώπιόν του επιχείρημα με το σκεπτικό ότι ο λόγος για τον οποίο η χρήση των επίδικων σημάτων θα προσέδιδε στην Delta Lingerie εμπορικό πλεονέκτημα όσον αφορά υπηρεσίες πέραν εκείνων της λιανικής πωλήσεως γυναικείων εσωρούχων και ειδών γυναικείων εσωτερικών ενδυμάτων, αρωμάτων, eaux-de-toilette και καλλυντικών, καθώς και λευκών ειδών για το σπίτι και το μπάνιο, ουδόλως προέκυπτε από τη δικογραφία, το δε The Tea Board δεν είχε προσκομίσει συγκεκριμένα στοιχεία ικανά να αποδείξουν ένα τέτοιο πλεονέκτημα. Συνεπώς, η προβαλλόμενη έλλειψη αιτιολογίας δεν αποδεικνυόταν.

72

Με το επιχείρημα ότι οι ιδιότητες τις οποίες υποδηλώνει το λεκτικό στοιχείο «darjeeling» θα μπορούσαν να αντανακλώνται σε όλες τις υπηρεσίες ως προς τις οποίες ζητούνται οι καταχωρίσεις επιζητείται στην πραγματικότητα η εκ μέρους του Δικαστηρίου εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών και επομένως το επιχείρημα αυτό πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτο (βλ., υπ’ αυτήν την έννοια, απόφαση της 24ης Μαρτίου 2011, Ferrero κατά ΓΕΕΑ, C‑552/09 P, EU:C:2011:177, σκέψεις 73 και 89).

73

Επομένως, ο δεύτερος λόγος αναιρέσεως πρέπει να απορριφθεί, καθώς και οι αιτήσεις αναιρέσεως στο σύνολό τους.

74

Προς στήριξη της ανταναιρέσεως, η Delta Lingerie προβάλλει έναν μοναδικό λόγο αναιρέσεως, ο οποίος αντλείται από παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009. Ο λόγος αυτός περιλαμβάνει δύο σκέλη, εκ των οποίων το πρώτο αντλείται από παραμόρφωση των αποστολών τις οποίες επιτελούν, αντιστοίχως, τα σήματα, αφενός, και οι προστατευόμενες γεωγραφικές ενδείξεις, αφετέρου, και το δεύτερο από αντιφατική αιτιολογία και πλάνη περί το δίκαιο κατά την εφαρμογή του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009.

75

Η Delta Lingerie υποστηρίζει ότι αποστολή του σήματος είναι να εγγυάται την εμπορική προέλευση, ενώ αποστολή της γεωγραφικής ενδείξεως είναι να εγγυάται τη γεωγραφική προέλευση. Δεδομένων των διαφορετικών αυτών αποστολών, ουδέποτε θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι η φήμη μιας προστατευόμενης γεωγραφικής ενδείξεως είναι πράγματι δυνατόν να αντανακλάται στο ίδιο σημείο το οποίο προστατεύεται ως συλλογικό σήμα για πανομοιότυπα προϊόντα. Συνεπώς, επικαλούμενο μια υποθετική παραδοχή κατά την οποία η φήμη των προγενεστέρων σημάτων είχε αποδειχθεί με βάση το συμπέρασμα ότι η φήμη της οποίας έχαιρε η ονομασία «Darjeeling» ως προστατευόμενη γεωγραφική ένδειξη για το τσάι είχε κατ’ αντανάκλαση κτηθεί από το ίδιο σημείο το οποίο προστατευόταν ως συλλογικό σήμα για πανομοιότυπα προϊόντα, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο παραμορφώνοντας τις αποστολές τις οποίες επιτελούν, αντιστοίχως τα επίμαχα σήματα, αφενός, και οι προστατευόμενες γεωγραφικές ενδείξεις, αφετέρου.

76

Το EUIPO και το The Tea Board αποκρούουν τα επιχειρήματα της Delta Lingerie.

77

Επισημαίνεται ότι, στη σκέψη 79 των αναιρεσιβαλλομένων αποφάσεων, το Γενικό Δικαστήριο διαπίστωσε, όσον αφορά το ζήτημα αν τα προγενέστερα σήματα χαίρουν ή όχι φήμης κατά την έννοια του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009, ότι η διατύπωση των προσβαλλομένων αποφάσεων είναι, το λιγότερο, διφορούμενη. Το Γενικό Δικαστήριο υπογράμμισε πάντως ότι, στο κεφάλαιο αυτό των προσβαλλομένων αποφάσεων, η μόνη περίοδος που δεν έχει διφορούμενο περιεχόμενο είναι αυτή από την οποία συνάγεται «ότι το τμήμα προσφυγών δεν κατέληξε σε κάποιο οριστικό συμπέρασμα ως προς την ύπαρξη φήμης των προγενεστέρων σημάτων». Το Γενικό Δικαστήριο επισήμανε ακόμη ότι, ερωτηθέν επ’ αυτού του σημείου κατά την επ’ ακροατηρίου συζήτηση, το EUIPO είχε επιβεβαιώσει την απουσία οριστικού συμπεράσματος επί του ζητήματος αυτού.

78

Στη σκέψη 80 των αναιρεσιβαλλομένων αποφάσεων, το Γενικό Δικαστήριο εκτίμησε πάντως ότι, δεδομένου ότι το τμήμα προσφυγών εξακολούθησε την ανάλυσή του περί της εφαρμογής του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009, έπρεπε να θεωρηθεί ότι η ανάλυση αυτή είχε στηριχθεί στην υποθετική παραδοχή ότι η φήμη των προγενεστέρων σημάτων είχε αποδειχθεί.

79

Στη σκέψη 146 των αναιρεσιβαλλομένων αποφάσεων, λαμβάνοντας υπόψη ότι οι προσβαλλόμενες αποφάσεις ερείδονταν επί της υποθετικής παραδοχής ότι τα προγενέστερα σήματα έχαιραν εξαιρετικής φήμης, το Γενικό Δικαστήριο αποφάσισε να ακυρώσει τις προσβαλλόμενες αποφάσεις εν μέρει, στο μέτρο που το τμήμα προσφυγών δεν δέχθηκε την εφαρμογή του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009, αποκλείοντας, ως προς το σύνολο των προϊόντων της κλάσεως 25 κατά την έννοια του Διακανονισμού της Νίκαιας και των υπηρεσιών λιανικής πωλήσεως της κλάσεως 35 κατά την έννοια του Διακανονισμού της Νίκαιας που καλύπτονται από τα αιτούμενα σήματα, την ύπαρξη κινδύνου να αντληθεί όφελος από τη χρησιμοποίηση χωρίς νόμιμη αιτία των αιτούμενων σημάτων. Στη σκέψη 147 των εν λόγω αποφάσεων, το Γενικό Δικαστήριο επισήμανε ότι, κατόπιν των μερικών αυτών ακυρώσεων, εναπόκειτο στο τμήμα προσφυγών να διατυπώσει οριστικό συμπέρασμα ως προς την ύπαρξη φήμης των προγενεστέρων σημάτων και, ενδεχομένως, ως προς το εύρος της φήμης αυτής.

80

Επομένως, σε αντίθεση προς τα όσα υποστηρίζει η Delta Lingerie και όπως επισήμανε ο γενικός εισαγγελέας στο σημείο 85 των προτάσεών του, το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε θέση ούτε επί του ζητήματος αν είχε αποδειχθεί η φήμη των προγενεστέρων σημάτων ούτε επί του ζητήματος αν, για τους σκοπούς μιας τέτοιας αποδείξεως, η φήμη της οποίας έχαιρε η ονομασία «Darjeeling» ως γεωγραφική ένδειξη για το τσάι μπορούσε να κτηθεί κατ’ αντανάκλαση από το ίδιο σημείο το οποίο προστατευόταν ως συλλογικό σήμα για πανομοιότυπα προϊόντα.

81

Το πρώτο σκέλος του μοναδικού λόγου αναιρέσεως της Delta Lingerie στηρίζεται επομένως σε εσφαλμένη ερμηνεία των αναιρεσιβαλλομένων αποφάσεων και πρέπει, ως εκ τούτου, να απορριφθεί ως αβάσιμο.

82

Η Delta Lingerie υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο διέλαβε αντιφατική αιτιολογία στις αναιρεσιβαλλόμενες αποφάσεις και παρέβη το άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009.

83

Ιδίως, στις σκέψεις 89, 107, 111 και 120 των αναιρεσιβαλλομένων αποφάσεων, το Γενικό Δικαστήριο έκρινε ότι έπρεπε να επιβεβαιωθούν οι διαπιστώσεις του τμήματος προσφυγών κατά τις οποίες δεν υπήρχε κίνδυνος να θιγεί ο διακριτικός χαρακτήρας ούτε η φήμη των προγενεστέρων σημάτων, λαμβανομένου υπόψη, αφενός, του ότι δεν είχε πραγματοποιηθεί καμία ειδική ανάλυση σχετικά με την ύπαρξη συνδέσμου μεταξύ των αντιπαρατιθέμενων σημείων και, αφετέρου, της παντελούς ελλείψεως ομοιότητας μεταξύ των προϊόντων και των υπηρεσιών που καλύπτονταν από τα αντιπαρατιθέμενα σημεία. Οι διαπιστώσεις όμως αυτές αντιφάσκουν προς το συμπέρασμα περί προσπορισμού αθέμιτου οφέλους από τον διακριτικό χαρακτήρα ή τη φήμη των προγενεστέρων σημάτων, βάσει του οποίου το Γενικό Δικαστήριο έκρινε, στη σκέψη 141 των εν λόγω αποφάσεων, ότι τίποτα δεν εμπόδιζε το ενδεχόμενο να προσελκυσθεί το κοινό στο οποίο απευθύνονται τα αιτούμενα σήματα από τη μετάδοση, στα σήματα αυτά, των αξιών και των θετικών ιδιοτήτων που συνδέονται με την περιοχή Darjeeling (Ινδία).

84

Το EUIPO αμφισβητεί τα επιχειρήματα της Delta Lingerie.

85

Το The Tea Board φρονεί ότι το παρόν σκέλος του μοναδικού λόγου αναιρέσεως είναι απαράδεκτο, εν πάση δε περιπτώσει αβάσιμο.

86

Επισημαίνεται, πρώτον, όσον αφορά τους διαλαμβανόμενους στο άρθρο 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009 κινδύνους προσβολών, ότι το Γενικό Δικαστήριο, στη σκέψη 94 των αναιρεσιβαλλομένων αποφάσεων, υπενθύμισε ότι η διάταξη αυτή αφορά τρεις διακριτούς τύπους κινδύνου, ήτοι τον κίνδυνο η χρησιμοποίηση χωρίς νόμιμη αιτία του αιτούμενου σήματος, πρώτον, να βλάψει τον διακριτικό χαρακτήρα του προγενέστερου σήματος, δεύτερον, να βλάψει τη φήμη του προγενέστερου σήματος ή, τρίτον, να προσπορίσει αθέμιτο όφελος από τον διακριτικό χαρακτήρα ή τη φήμη του προγενέστερου σήματος.

87

Στις αναιρεσιβαλλόμενες αποφάσεις, το Γενικό Δικαστήριο προέβη σε χωριστή εξέταση του καθενός από τους κινδύνους προσβολής που παρατίθενται στην προηγούμενη σκέψη της παρούσας αποφάσεως. Όσον αφορά, καταρχάς, την πρόκληση βλάβης στον διακριτικό χαρακτήρα των προγενεστέρων σημάτων, το Γενικό Δικαστήριο έκρινε μεταξύ άλλων, στις σκέψεις 107 και 111 των αναιρεσιβαλλομένων αποφάσεων, αφενός, ότι, δεδομένης της παντελούς ελλείψεως ομοιότητας μεταξύ των προϊόντων και των υπηρεσιών που καλύπτονται από τα αντιπαρατιθέμενα σημεία, ο κίνδυνος τον οποίον επικαλείται το The Tea Board φαίνεται τελείως υποθετικός και, αφετέρου, ότι είναι ελάχιστα πιθανό το ενδιαφερόμενο κοινό να θεωρήσει ότι τα προϊόντα και οι υπηρεσίες που καλύπτονται από τα αιτούμενα σήματα προέρχονται από την περιοχή Darjeeling.

88

Όσον αφορά, έπειτα, τη βλάβη που προκαλείται στη φήμη των προγενεστέρων σημάτων, το Γενικό Δικαστήριο επισήμανε, στη σκέψη 120 των αναιρεσιβαλλομένων αποφάσεων, ότι ο αποκλειστικός σύνδεσμος που υφίσταται μεταξύ της περιοχής Darjeeling και της κατηγορίας των προϊόντων που καλύπτονται από τα προγενέστερα σήματα και η απουσία τέτοιου συνδέσμου μεταξύ των προϊόντων και των υπηρεσιών που καλύπτονται από τα αιτούμενα σήματα και της εν λόγω περιοχής ενισχύουν τον υποθετικό χαρακτήρα του κινδύνου να εξασθενίσει η ελκυστικότητα των προγενεστέρων σημάτων.

89

Τέλος, όσον αφορά τον προσπορισμό αθέμιτου οφέλους από τον διακριτικό χαρακτήρα ή τη φήμη των προγενεστέρων σημάτων, το Γενικό Δικαστήριο έκρινε, στη σκέψη 141 των αναιρεσιβαλλομένων αποφάσεων, ότι τίποτα δεν εμποδίζει το ενδεχόμενο να προσελκυσθεί το κοινό στο οποίο απευθύνονται τα αιτούμενα σήματα από τη μετάδοση, στα σήματα αυτά, των αξιών και των θετικών ιδιοτήτων που συνδέονται με την εν λόγω περιοχή.

90

Στο πλαίσιο αυτό, οι αναιρεσιβαλλόμενες αποφάσεις δεν εμφανίζουν αντιφατική αιτιολογία.

91

Ενώ οι σκέψεις 107, 111 και 120 των αναιρεσιβαλλομένων αποφάσεων αφορούν αντιστοίχως την εξέταση της υπάρξεως σοβαρού κινδύνου να προκληθεί βλάβη στον διακριτικό χαρακτήρα και στη φήμη των προγενεστέρων σημάτων, η σκέψη 141 των εν λόγω αποφάσεων αφορά την εξέταση από το Γενικό Δικαστήριο της υπάρξεως κινδύνου προσπορισμού αθέμιτου οφέλους από τον διακριτικό χαρακτήρα ή τη φήμη των προγενεστέρων σημάτων λόγω της χρησιμοποιήσεως, χωρίς νόμιμη αιτία, των αιτούμενων σημάτων.

92

Όπως όμως επισήμανε και ο γενικός εισαγγελέας, κατ’ ουσίαν, στο σημείο 90 των προτάσεών του, η εκτίμηση των διαφορετικών αυτών ειδών κινδύνου υπόκειται σε έλεγχο τα κριτήρια του οποίου δεν συμπίπτουν κατ’ ανάγκη. Συναφώς, όπως υπενθύμισε το Γενικό Δικαστήριο στις σκέψεις 71 και 95 των αναιρεσιβαλλομένων αποφάσεων, η ύπαρξη κινδύνου να επέλθουν οι προσβολές που συνίστανται σε πρόκληση βλάβης στον διακριτικό χαρακτήρα ή τη φήμη του προγενέστερου σήματος πρέπει να εκτιμηθεί με βάση τον μέσο καταναλωτή των προϊόντων ή των υπηρεσιών για τα οποία έχει καταχωρισθεί το σήμα αυτό ο οποίος έχει τη συνήθη πληροφόρηση και είναι ευλόγως προσεκτικός και ενημερωμένος. Αντιθέτως, η ύπαρξη της προσβολής που συνίσταται στον προσπορισμό αθέμιτου οφέλους από τον διακριτικό χαρακτήρα ή τη φήμη του προγενέστερου σήματος, στο μέτρο που αυτό το οποίο απαγορεύεται είναι το πλεονέκτημα που αποκομίζει από το προγενέστερο σήμα ο δικαιούχος του μεταγενέστερου σήματος, πρέπει να εκτιμάται με βάση τον μέσο καταναλωτή των προϊόντων ή των υπηρεσιών για τα οποία ζητείται η καταχώριση του μεταγενέστερου σήματος ο οποίος έχει τη συνήθη πληροφόρηση και είναι ευλόγως προσεκτικός και ενημερωμένος.

93

Το Γενικό Δικαστήριο δεν υπέπεσε επομένως σε αντίφαση καθόσον διαπίστωσε, αφενός, ότι ο καταναλωτής του προϊόντος που καλύπτεται από τα προγενέστερα σήματα, εν προκειμένω του τσαγιού, δεν θα θεωρούσε ότι τα προϊόντα και οι υπηρεσίες που καλύπτονται από τα σήματα των οποίων η Delta Lingerie ζητεί την καταχώριση προέρχονται από την περιοχή Darjeeling, κρίνοντας όμως, αφετέρου, ότι ο καταναλωτής των προϊόντων και των υπηρεσιών που καλύπτονται από τα σήματα των οποίων η Delta Lingerie ζητεί την καταχώριση ενδεχομένως θα ελκόταν από τις αξίες και τις θετικές ιδιότητες οι οποίες συνδέονται με την περιοχή αυτή.

94

Δεύτερον, όσον αφορά ειδικώς τα όσα προβάλλονται περί παραβάσεως του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009, αρκεί η διαπίστωση ότι κανένα επιχείρημα δεν διατυπώνεται προς στήριξή τους, πέραν του επιχειρήματος περί δήθεν αντιφατικής αιτιολογίας των αναιρεσιβαλλομένων αποφάσεων, το οποίο, όπως προκύπτει από τις σκέψεις 90 έως 93 της παρούσας αποφάσεως, είναι αβάσιμο.

95

Βάσει των ανωτέρω σκέψεων, το δεύτερο σκέλος του μοναδικού λόγου αναιρέσεως πρέπει να απορριφθεί, καθώς και η ανταναίρεση στο σύνολό της.

96

Κατά το άρθρο 184, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας, όταν η αίτηση αναιρέσεως απορρίπτεται ως αβάσιμη, το Δικαστήριο αποφαίνεται επί των εξόδων. Κατά το άρθρο 138, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας, το οποίο εφαρμόζεται στην αναιρετική διαδικασία δυνάμει του άρθρου 184, παράγραφος 1, του ίδιου Κανονισμού, ο ηττηθείς διάδικος καταδικάζεται στα έξοδα, εφόσον υπάρχει σχετικό αίτημα του νικήσαντος διαδίκου.

97

Δεδομένου ότι το The Tea Board ηττήθηκε όσον αφορά τις αναιρέσεις του και ότι το EUIPO και η Delta Lingerie είχαν ζητήσει την καταδίκη του The Tea Board στα δικαστικά έξοδα, τούτο πρέπει να καταδικαστεί στα δικαστικά έξοδα των αναιρέσεων.

98

Δεδομένου ότι η Delta Lingerie ηττήθηκε όσον αφορά την ανταναίρεσή της και ότι το EUIPO και το The Tea Board είχαν ζητήσει την καταδίκη της Delta Lingerie στα δικαστικά έξοδα, αυτή πρέπει να καταδικαστεί στα δικαστικά έξοδα της ανταναιρέσεως.

Για τους λόγους αυτούς, το Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα) αποφασίζει: