8.9.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 303/34

—

να ακυρώσει την απόφαση της καθής με την οποία δεν επιτράπηκε στην προσφεύγουσα η πρόσβαση στα έγγραφα που αφορούσε η αίτηση που είχε υποβάλει η προσφεύγουσα δυνάμει του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 2001, για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής, και η οποία απόφαση της κοινοποιήθηκε στις 3 Απριλίου 2014 με το έγγραφο υπ’ αριθ. πρωτοκόλλου SG.B.4/LR/rc — sg.dsg2.b.4(2014) 1028887,

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της προσφεύγουσας, βάσει του άρθρου 87 του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, περιλαμβανομένων των εξόδων τυχόν παρεμβαινόντων.

1.

Με τον πρώτο λόγο η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι δεν τυγχάνει εφαρμογής το άρθρο 4, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, του κανονισμού 1049/2001 (1) και ότι η Επιτροπή δεν αιτιολόγησε την απόφασή της. Κατά την προσφεύγουσα, η Επιτροπή ερμήνευσε εσφαλμένα την προβλεπόμενη στο άρθρο 4, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, εξαίρεση από την πρόσβαση στα έγγραφα και εσφαλμένα την επικαλέστηκε, διότι τα έγγραφα που αφορούσε η αίτηση της προσφεύγουσας έπρεπε να διαχωριστούν από τη διαδικασία λήψεως αποφάσεων της Επιτροπής. Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ακόμα ότι η Επιτροπή δεν παρέθεσε καμία αιτιολογία για το ότι έχει εφαρμογή το άρθρο 4, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο.

2.

Με τον δεύτερο λόγο η προσφεύγουσα προβάλλει, επικουρικώς, πλημμελή εφαρμογή του άρθρου 4, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, του κανονισμού 1049/2001 και έλλειψη αιτιολογίας. Κατά την προσφεύγουσα, ακόμη και στην περίπτωση που γίνει δεκτό ότι έχει εφαρμογή το άρθρο 4, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, η Επιτροπή δεν απέδειξε ότι η γνωστοποίηση των εγγράφων που είχαν ζητηθεί θα έθιγε τη διαδικασία λήψεως αποφάσεων και δεν παρέθεσε ειδική αιτιολογία επ’ αυτού.

3.

Με τον τρίτο λόγο η προσφεύγουσα προβάλλει, επικουρικώς, κακή εφαρμογή του προβλεπόμενου στο άρθρο 4, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, του κανονισμού 1049/2001 κριτηρίου του υπερισχύοντος δημοσίου συμφέροντος και έλλειψη αιτιολογίας. Κατά την προσφεύγουσα, ακόμη και στην περίπτωση που γίνει δεκτό ότι έχει εφαρμογή το άρθρο 4, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, η Επιτροπή εφάρμοσε πλημμελώς και ερμήνευσε εσφαλμένα το κριτήριο σταθμίσεως του υπερισχύοντος δημοσίου συμφέροντος και δεν απέδειξε ότι δεν υπήρχε υπέρτερο δημόσιο συμφέρον για τη γνωστοποίηση των εγγράφων που είχαν ζητηθεί. Η προσφεύγουσα υποστηρίζει επίσης ότι η Επιτροπή δεν παρέθεσε επ’ αυτού επαρκή αιτιολογία.