1

Με τις προσφυγές που άσκησαν αντιστοίχως στις υποθέσεις C‑132/14 και C‑135/14, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζητούν την ακύρωση του κανονισμού (ΕE) 1385/2013 του Συμβουλίου, της 17ης Δεκεμβρίου 2013, για την τροποποίηση των κανονισμών (ΕΚ) 850/98 και (ΕΚ) 1224/2009 καθώς και των κανονισμών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΚ) 1069/2009, (ΕΕ) 1379/2013 και (ΕΕ) 1380/2013, λόγω της τροποποίησης του καθεστώτος της Μαγιότ έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ L 354, σ. 86).

2

Με τις προσφυγές που άσκησαν αντιστοίχως στις υποθέσεις C‑133/14 και C‑136/14, η Επιτροπή και το Κοινοβούλιο ζητούν την ακύρωση της οδηγίας 2013/64/ΕΕ του Συμβουλίου, της 17ης Δεκεμβρίου 2013, για την τροποποίηση των οδηγιών 91/271/ΕΟΚ, 1999/74/ΕΚ του Συμβουλίου και των οδηγιών [2000/60/ΕΚ,] 2006/7/ΕΚ, 2006/25/ΕΚ και 2011/24/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου λόγω της αλλαγής του καθεστώτος της Μαγιότ έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ L 353, σ. 8).

3

Με την προσφυγή που άσκησε στην υπόθεση C‑134/14, η Επιτροπή ζητεί την ακύρωση της οδηγίας 2013/62/ΕE του Συμβουλίου, της 17ης Δεκεμβρίου 2013, για την τροποποίηση της οδηγίας 2010/18/ΕE του Συμβουλίου σχετικά με την εφαρμογή της αναθεωρημένης συμφωνίας-πλαισίου για τη γονική άδεια που συνήφθη από τις οργανώσεις BUSINESSEUROPE, UEAPME, CEEP και ETUC, λόγω της αλλαγής του καθεστώτος της Μαγιότ έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ L 353, σ. 7).

4

Κατά τις αιτιολογικές σκέψεις 1, 3, 4, 7 και 8 του κανονισμού 1385/2013:

[…]

[...]

5

Κατά τα άρθρα 1, 2, 3 και 4 του εν λόγω κανονισμού:

«Άρθρο 1

Τροποποιήσεις στον κανονισμό (ΕΚ) 850/98

Ο κανονισμός (EΚ) 850/98 τροποποιείται ως εξής:

Άρθρο 2

Τροποποιήσεις του κανονισμού (ΕΕ) 1379/2013

Στο άρθρο 35 του κανονισμού (ΕΕ) 1379/2013, παρεμβάλλεται η ακόλουθη παράγραφος:

“6.   Έως τις 31 Δεκεμβρίου 2021, οι παράγραφοι 1, 2 και 3 δεν εφαρμόζονται σε προϊόντα που προσφέρονται για λιανική πώληση στον τελικό καταναλωτή στη Μαγιότ, ως εξόχως απόκεντρη περιοχή κατά την έννοια του άρθρου 349 [ΣΛΕΕ].”

Άρθρο 3

Τροποποίηση του κανονισμού (ΕΕ) 1380/2013

Ο κανονισμός (ΕΕ) 1380/2013 [του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Δεκεμβρίου 2013, σχετικά με την Κοινή Αλιευτική Πολιτική, την τροποποίηση των κανονισμών του Συμβουλίου (EΚ) 1954/2003 και (EΚ) 1224/2009 και την κατάργηση των κανονισμών του Συμβουλίου (EΚ) αριθ. 2371/2002 και (EΚ) 639/2004 και της απόφασης 2004/585/EΚ του Συμβουλίου (ΕΕ L 354, σ. 22)], τροποποιείται ως εξής:

Άρθρο 4

Τροποποιήσεις στον κανονισμό (ΕΚ) 1069/2009

Στον κανονισμό (ΕΚ) 1069/2009, το άρθρο 56 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

“Άρθρο 56

Έναρξη ισχύος

Ο παρών κανονισμός αρχίζει να ισχύει την εικοστή ημέρα από τη δημοσίευσή του στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Εφαρμόζεται από τις 4 Μαρτίου 2011.

Ωστόσο, το άρθρο 4 εφαρμόζεται στη Μαγιότ, ως εξόχως απόκεντρη περιοχή κατά την έννοια του άρθρου 349 [ΣΛΕΕ] (εφεξής: “Μαγιότ”) από την 1η Ιανουαρίου 2021. Τα ζωικά παραπροϊόντα και τα παράγωγα προϊόντα που έχουν παραχθεί στη Μαγιότ πριν από την 1η Ιανουαρίου 2021 απορρίπτονται σύμφωνα με το άρθρο 19, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του παρόντος κανονισμού.

Ο παρών κανονισμός είναι δεσμευτικός ως προς όλα τα μέρη του και ισχύει άμεσα σε κάθε κράτος μέλος.”»

6

Το άρθρο 1 της οδηγίας 2013/62 προβλέπει τα εξής:

«Στο άρθρο 3 παράγραφος 2 της οδηγίας 2010/18/ΕΕ [του Συμβουλίου, της 8ης Μαρτίου 2010, σχετικά με την εφαρμογή της αναθεωρημένης συμφωνίας-πλαισίου για τη γονική άδεια που συνήφθη από τις οργανώσεις BUSINESSEUROPE, UEAPME, CEEP και ETUC και με την κατάργηση της οδηγίας 96/34/EK (ΕΕ L 68, σ. 13)], προστίθεται το ακόλουθο εδάφιο:

“Κατά παρέκκλιση από το πρώτο εδάφιο, η εκεί αναφερόμενη συμπληρωματική χρονική περίοδος παρατείνεται έως τις 31 Δεκεμβρίου 2018, όσον αφορά τη Μαγιότ, ως εξόχως απόκεντρη περιοχή της Ένωσης, υπό την έννοια του άρθρου 349 [ΣΛΕΕ].”.»

7

Οι αιτιολογικές σκέψεις 1 έως 9 της οδηγίας 2013/64 έχουν ως εξής:

8

Κατά τα άρθρα 1, 2, 3, 4, 5 και 6 της εν λόγω οδηγίας:

«Άρθρο 1

Τροποποιήσεις της οδηγίας 91/271/[ΕΟΚ]

Η οδηγία 91/271/[ΕΟΚ] τροποποιείται ως εξής:

Άρθρο 2

Τροποποιήσεις της οδηγίας 1999/74/ΕΚ

Στο άρθρο 5 της οδηγίας 1999/74/ΕΚ, προστίθεται η ακόλουθη παράγραφος:

“3.   Κατά παρέκκλιση από την παράγραφο 2, στη Μαγιότ ως εξόχως απόκεντρη περιοχή κατά την έννοια του άρθρου 349 [ΣΛΕΕ] (στο εξής: “Μαγιότ”), οι ωοπαραγωγές όρνιθες μπορούν να εξακολουθήσουν να εκτρέφονται σε κλωβούς όπως προβλέπεται στο παρόν κεφάλαιο ως τις 31 Δεκεμβρίου 2017.

Από την 1η Ιανουαρίου 2014, οι κλωβοί που αναφέρονται στο παρόν κεφάλαιο δεν μπορούν να κατασκευάζονται ή να τίθενται σε λειτουργία για πρώτη φορά στη Μαγιότ.

Τα αυγά που προέρχονται από εγκαταστάσεις εκτροφής ωοπαραγωγών ορνίθων σε κλωβούς που αναφέρονται στο παρόν κεφάλαιο πρέπει να διατίθενται μόνον στην τοπική αγορά της Μαγιότ. Αυτά τα αυγά και οι συσκευασίες τους πρέπει να επισημαίνονται σαφώς με ειδικό σήμα, ώστε να επιτρέπουν τη διενέργεια των αναγκαίων ελέγχων. Σαφή περιγραφή αυτού του ειδικού σήματος ανακοινώνεται στην Επιτροπή το αργότερο έως την 1η Ιανουαρίου 2014”.

Άρθρο 3

Τροποποιήσεις της οδηγίας 2000/60/ΕΚ

Η οδηγία 2000/60/ΕΚ τροποποιείται ως εξής:

Άρθρο 4

Τροποποίηση της οδηγίας 2006/7/EΚ

«Η οδηγία 2006/7/ΕΚ τροποποιείται ως εξής:

Άρθρο 5

Τροποποιήσεις της οδηγίας 2006/25/ΕΚ

Στην οδηγία 2006/25/ΕΚ, προστίθεται το ακόλουθο άρθρο:

“Άρθρο 14α

1.   Με την επιφύλαξη των γενικών αρχών προστασίας και πρόληψης στον τομέα της ασφάλειας και της υγείας των εργαζομένων, η Γαλλία μπορεί μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2017 να παρεκκλίνει από την εφαρμογή των διατάξεων που είναι αναγκαίες για τη συμμόρφωση με την παρούσα οδηγία στη Μαγιότ ως εξόχως απόκεντρη περιοχή κατά την έννοια του άρθρου 349 [ΣΛΕΕ] (στο εξής: “Μαγιότ”), υπό τον όρο ότι η εν λόγω εφαρμογή απαιτεί ειδικές τεχνικές εγκαταστάσεις οι οποίες δεν είναι διαθέσιμες στη Μαγιότ.

Το πρώτο εδάφιο δεν εφαρμόζεται στις υποχρεώσεις που απορρέουν από το άρθρο 5 παράγραφος 1 της παρούσας οδηγίας, ή στις διατάξεις της παρούσας οδηγίας οι οποίες αντικατοπτρίζουν τις γενικές αρχές που καθορίζονται στην οδηγία 89/391/ΕΟΚ [του Συμβουλίου, της 12ης Ιουνίου 1989, σχετικά με την εφαρμογή μέτρων για την προώθηση της βελτίωσης της ασφάλειας και της υγείας των εργαζομένων κατά την εργασία (ΕΕ L 183, σ. 1)].

2.   Για όλες τις παρεκκλίσεις από την παρούσα οδηγία οι οποίες προκύπτουν από την εφαρμογή μέτρων που θα υπάρχουν την 1η Ιανουαρίου 2014 ή από τη θέσπιση νέων μέτρων, πρέπει να προηγείται διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία και πρακτική. Οι εν λόγω παρεκκλίσεις εφαρμόζονται υπό όρους που εγγυώνται, λαμβανομένων υπόψη των ιδιαίτερων συνθηκών που επικρατούν στη Μαγιότ, ότι οι συνεπαγόμενοι κίνδυνοι για τους εργαζόμενους έχουν μειωθεί στο ελάχιστο και ότι οι εν λόγω εργαζόμενοι επωφελούνται από τη βελτίωση της επίβλεψης της υγείας.

3.   Τα εθνικά μέτρα παρέκκλισης επανεξετάζονται κάθε χρόνο, μετά από διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους, και ανακαλούνται το συντομότερο δυνατόν μόλις οι περιστάσεις που τα δικαιολογούν δεν υφίστα[ντ]αι πλέον”.

Άρθρο 6

Τροποποίηση της οδηγίας 2011/24/ΕΕ

Στο άρθρο 21 της οδηγίας 2011/24/ΕΕ, προστίθεται η ακόλουθη παράγραφος:

“3.   Κατά παρέκκλιση από την πρώτη φράση της παραγράφου 1, η Γαλλία οφείλει να θέσει σε ισχύ τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για να συμμορφωθεί με την παρούσα οδηγία όσον αφορά τη Μαγιότ ως εξόχως απόκεντρη περιοχή κατά την έννοια του άρθρου 349 [ΣΛΕΕ] μέχρι τις 30 Ιουνίου 2016.”»

9

Δυνάμει της αποφάσεως 2012/419/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, της 11ης Ιουλίου 2012, σχετικά με την τροποποίηση του καθεστώτος της Μαγιότ έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ L 204, σ. 131), η Μαγιότ έπαψε από 1ης Ιανουαρίου 2014 να συγκαταλέγεται μεταξύ των υπερπόντιων χωρών και εδαφών, κατά την έννοια του άρθρου 355, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, και έγινε εξόχως απόκεντρη περιοχή, κατά την έννοια του άρθρου 349 ΣΛΕΕ. Με την απόφαση αυτή προστέθηκε μνεία της Μαγιότ στο άρθρο 349, πρώτο εδάφιο, ΣΛΕΕ καθώς και στο άρθρο 355, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, ενώ στο παράρτημα II της Συνθήκης ΛΕΕ, που περιλαμβάνει τον κατάλογο των «υπερπόντιων χωρών και εδαφών για τις οποίες ισχύουν οι διατάξεις του τέταρτου μέρους της [παρούσας Συνθήκης]», καταργήθηκε η έκτη περίπτωση («Μαγιότ»).

10

Κατόπιν πλειόνων αιτήσεων των γαλλικών αρχών, η Επιτροπή αναγνώρισε ότι, μολονότι η Γαλλική Δημοκρατία υποχρεούνταν, δυνάμει της αποφάσεως 2012/419, να εφαρμόσει στη Μαγιότ το σύνολο του κεκτημένου του δικαίου της Ένωσης από 1ης Ιανουαρίου 2014, εντούτοις, ήταν αναγκαίο να της δοθούν συμπληρωματικές προθεσμίες προκειμένου να μπορέσει να συμμορφωθεί προς την υποχρέωση αυτή.

11

Για τον λόγο αυτό, η Επιτροπή υπέβαλε στις 13 Ιουνίου 2013 πρόταση κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για την τροποποίηση ορισμένων κανονισμών στον τομέα της αλιείας και της υγείας των ζώων λόγω της αλλαγής του καθεστώτος της Μαγιότ έναντι της Ένωσης [COM(2013) 417 τελικό], την τροποποίηση της αποφάσεως του Συμβουλίου για την τροποποίηση της οδηγίας 2010/18/ΕE λόγω της αλλαγής του καθεστώτος της Μαγιότ [COM(2013) 413 τελικό] καθώς και πρόταση οδηγίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για την τροποποίηση ορισμένων οδηγιών στον τομέα του περιβάλλοντος, της γεωργίας, της κοινωνικής πολιτικής και της δημόσιας υγείας λόγω της αλλαγής του καθεστώτος της Μαγιότ έναντι της Ένωσης [COM(2013) 418 τελικό], προτάσεις οι οποίες βασίσθηκαν αντιστοίχως:

12

Αποφαινόμενο ότι όλες οι προς έκδοση πράξεις έπρεπε να εκδοθούν βάσει του άρθρου 349 ΣΛΕΕ και συμφώνως προς την ειδική νομοθετική διαδικασία, το Συμβούλιο διαβίβασε τις προτάσεις της Επιτροπής στο Κοινοβούλιο προς έγκριση. Οι εν λόγω προτάσεις κοινοποιήθηκαν και στα εθνικά κοινοβούλια.

13

Στις 12 Δεκεμβρίου 2013 το Κοινοβούλιο ενέκρινε τις «θέσ[εις] σε πρώτη ανάγνωση» σχετικά με πρόταση του κανονισμού COM(2013) 417 τελικό καθώς και την πρόταση οδηγίας COM(2013) 418 τελικό. Στις θέσεις του το Κοινοβούλιο επισήμανε ότι οι προς έκδοση πράξεις έπρεπε να εκδοθούν «συμφώνως προς τη συνήθη νομοθετική διαδικασία», αλλά ότι, όσον αφορά, ειδικώς, τον προς έκδοση κανονισμό, αυτός έπρεπε να έχει ως νομική βάση, πέραν των άρθρων 43, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ και 168, παράγραφος 4, στοιχείο βʹ, ΣΛΕΕ, και το άρθρο 349 ΣΛΕΕ. Όσον αφορά την πρόταση αποφάσεως COM(2013) 413 τελικό, το Κοινοβούλιο, υπογραμμίζοντας ότι είχε μεσολαβήσει «διαβούλευση» επί του σχεδίου του Συμβουλίου συμφώνως προς το άρθρο 349 ΣΛΕΕ, ενέκρινε, με το από 12 Δεκεμβρίου 2013 νομοθετικό ψήφισμα, «το σχέδιο του Συμβουλίου όπως αυτό τροποποιήθηκε».

14

Στις 17 Δεκεμβρίου 2013, το Συμβούλιο, «αποφασίζοντας συμφώνως προς την ειδική νομοθετική διαδικασία», εξέδωσε, βάσει της «[Σ]υνθήκης [ΛΕΕ], και ιδίως του άρθρου της 349», και κατόπιν «[της από 12 Δεκεμβρίου 2013] προτάσεως του Κοινοβουλίου», τον κανονισμό 1385/2013, την οδηγία 2013/62 καθώς και την οδηγία 2013/64 (στο εξής, από κοινού: προσβαλλόμενες πράξεις).

15

Με απόφαση του Προέδρου του Δικαστηρίου της 29ης Απριλίου 2014, αποφασίστηκε η συνεκδίκαση των υπό κρίση υποθέσεων προς διευκόλυνση της έγγραφης και της προφορικής διαδικασίας και προς έκδοση κοινής αποφάσεως.

16

Το Κοινοβούλιο ζητεί από το Δικαστήριο:

17

Η Επιτροπή ζητεί από το Δικαστήριο:

18

Το Συμβούλιο ζητεί από το Δικαστήριο:

19

Με την από 29 Ιουλίου 2014 απόφαση του Προέδρου του Δικαστηρίου, επιτράπηκε στο Βασίλειο της Ισπανίας, τη Γαλλική Δημοκρατία και την Πορτογαλική Δημοκρατία να παρέμβουν υπέρ του Συμβουλίου.

20

Προς στήριξη των προσφυγών τους το Κοινοβούλιο και η Επιτροπή προβάλλουν ένα και μοναδικό λόγο ακυρώσεως περί εσφαλμένης επιλογής νομικής βάσεως από το Συμβούλιο, το οποίο εξέδωσε τις προσβαλλόμενες πράξεις βάσει του άρθρου 349 ΣΛΕΕ.

21

Η Επιτροπή υποστηρίζει ότι το άρθρο 349 ΣΛΕΕ τυγχάνει εφαρμογής μόνο στις περιπτώσεις παρεκκλίσεως από την εφαρμογή του πρωτογενούς δικαίου στις εξόχως απόκεντρες περιοχές. Ελλείψει τέτοιου είδους παρεκκλίσεως, η νομική βάση πράξεως με την οποία προσαρμόζεται απλώς μια πολιτική της Ένωσης στις εν λόγω περιοχές, όπως συμβαίνει στην περίπτωση των προσβαλλομένων πράξεων, πρέπει να αναζητείται μεταξύ των διατάξεων που αφορούν την οικεία πολιτική.

22

Η Επιτροπή επισημαίνει ότι το άρθρο 355, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ ορίζει ότι «οι διατάξεις των Συνθηκών ισχύουν» στις εξόχως απόκεντρες περιοχές «συμφώνως προς το άρθρο 349 [ΣΛΕΕ]». Ως εκ τούτου, η δεύτερη διάταξη επιτρέπει παρέκκλιση αποκλειστικώς από «διατάξεις των Συνθηκών» όσον αφορά τις περιοχές αυτές.

23

Συναφώς, από το άρθρο 52 ΣΕΕ προκύπτει ότι, μολονότι «οι Συνθήκες» εφαρμόζονται στο σύνολο των κρατών μελών, παρά ταύτα, το πεδίο εδαφικής εφαρμογής τους προσδιορίζεται στο άρθρο 355 ΣΛΕΕ. Επομένως, κατά την Επιτροπή, η υφιστάμενη μεταξύ των δύο διατάξεων σχέση υποδηλώνει ότι το παράγωγο δίκαιο δεν περιλαμβάνεται στη διαλαμβανόμενη σε αμφότερες τις διατάξεις έννοια των «Συνθηκών». Ειδικότερα, η γεωγραφική εμβέλεια κανόνα του παράγωγου δικαίου προσδιορίζεται καταρχήν στον ίδιο τον κανόνα και δεν ασκούν, συναφώς, επιρροή ούτε το άρθρο 355 ΣΛΕΕ ούτε το άρθρο 52 ΣΕΕ.

24

Όσον αφορά ειδικότερα το άρθρο 349 ΣΛΕΕ, η Επιτροπή επισημαίνει ότι το άρθρο αυτό δεν παρέχει στο Συμβούλιο την εξουσιοδότηση να θεσπίζει οποιοδήποτε «ειδικό μέτρο» υπέρ των προβλεπόμενων στο άρθρο αυτό εξόχως απόκεντρων περιοχών. Συγκεκριμένα, το εν λόγω άρθρο επιτρέπει αποκλειστικώς τη θέσπιση μέτρων που θα λαμβάνουν υπόψη τη «διαρθρωτική οικονομική και κοινωνική κατάσταση» των περιοχών αυτών καθώς και τους περιοριστικώς απαριθμούμενους στο άρθρο 349, πρώτο εδάφιο, ΣΛΕΕ παράγοντες, οι οποίοι επιδεινώνουν την κατάσταση αυτή.

25

Στον βαθμό που τα προβλεπόμενα από το άρθρο 349 ΣΛΕΕ «ειδικά μέτρα»«αποσκοπ[ούν], ιδίως, στον καθορισμό των προϋποθέσεων εφαρμογής των Συνθηκών» στις οικείες περιοχές, ο όρος «ιδίως» σημαίνει ότι το εν λόγω άρθρο καλύπτει οποιοδήποτε μέτρο παρεκκλίνει από τις Συνθήκες, είτε αυτό καθορίζει τις «προϋποθέσεις εφαρμογής τους» είτε όχι. Αντιθέτως, το συγκεκριμένο άρθρο δεν παρέχει στο Συμβούλιο εξουσιοδότηση να καθορίζει τις «προϋποθέσεις εφαρμογής» του παράγωγου δικαίου.

26

Η ερμηνεία αυτή δεν αναιρείται ούτε από τους όρους «συμπεριλαμβανομένων κοινών πολιτικών» του άρθρου 349, πρώτο εδάφιο, ΣΛΕΕ ούτε από τη μη εξαντλητική απαρίθμηση των πολιτικών αυτών στο άρθρο 349, δεύτερο εδάφιο, ΣΛΕΕ. Συγκεκριμένα, η χρήση των προαναφερθέντων όρων και η ενδεικτική απαρίθμηση των πολιτικών της Ένωσης καθιστά μεν σαφές ότι το πεδίο εφαρμογής του άρθρου 349 ΣΛΕΕ δεν αφορά συγκεκριμένες πολιτικές, δεν συνεπάγεται, ωστόσο, ότι το πεδίο εφαρμογής του άρθρου αυτού είναι τόσο ευρύ ώστε το Συμβούλιο να έχει την εξουσία να θεσπίζει, βάσει αυτού, μέτρα παρεκκλίνοντα από το παράγωγο δίκαιο.

27

Η Επιτροπή υποστηρίζει ότι το όλο σύστημα των νομικών βάσεων της Συνθήκης ΛΕΕ ενισχύει την επιχειρηματολογία της. Ειδικότερα, καθεμία από τις εν λόγω νομικές βάσεις, εξαιρουμένου του άρθρου 349 ΣΛΕΕ, αφορά συγκεκριμένη πολιτική, θεωρούμενη στο σύνολό της, και παρέχει στον νομοθέτη της Ένωσης ευρύ περιθώριο διακριτικής ευχέρειας, ώστε να λαμβάνονται υπόψη όλοι οι κρίσιμοι παράγοντες. Ως εκ τούτου, επιτρέπονται γεωγραφικές διαφοροποιήσεις υπό την επιφύλαξη της τηρήσεως της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως. Συνεπώς, ενδεχόμενη διαφοροποιημένη μεταχείριση υπέρ εξόχως απόκεντρης περιοχής θα μπορούσε να δικαιολογηθεί λόγω της υπάρξεως στην περιοχή αυτή ενός ή περισσότερων από τους παράγοντες που απαριθμούνται στο άρθρο 349 ΣΛΕΕ, χωρίς τούτο να ασκεί επιρροή στη νομική βάση που εφαρμόζεται στην εν λόγω διαφοροποιημένη μεταχείριση.

28

Τέλος, η Επιτροπή ζητεί από το Δικαστήριο να διατηρήσει τα αποτελέσματα των προσβαλλομένων πράξεων, καθόσον οι προσφυγές της δεν αφορούν αυτό καθεαυτό το περιεχόμενο των πράξεων.

29

Το Κοινοβούλιο υποστηρίζει ότι ο κανονισμός 1385/2013 και η οδηγία 2013/64 επιδιώκουν ταυτοχρόνως πλείονες σκοπούς και έχουν περισσότερες της μιας συνιστώσες, οι οποίες συνδέονται κατά τρόπο αναπόσπαστο μεταξύ τους, χωρίς κάποιες από αυτές να είναι δευτερεύουσες ή παρεπόμενες σε σχέση με τις υπόλοιπες. Επομένως, καθεμία από τις πράξεις αυτές έπρεπε να εκδοθεί βάσει της αντίστοιχης νομικής βάσεως.

30

Κατά το συγκεκριμένο θεσμικό όργανο, το άρθρο 349 ΣΛΕΕ δεν κατισχύει των λοιπών τομεακών νομικών βάσεων όσον αφορά τα μέτρα που θεσπίζονται προκειμένου να τεθεί σε εφαρμογή μια συγκεκριμένη πολιτική, έστω και αν πρόκειται για μία ή περισσότερες εξόχως απόκεντρες περιοχές, καθότι, σε διαφορετική περίπτωση, θα διακυβευόταν η αρχιτεκτονική της Συνθήκης ΛΕΕ και η θεσμική ισορροπία κατά τη θέσπιση των προβλεπόμενων από τη Συνθήκη μέτρων. Ειδικότερα, οι διατάξεις που διέπουν τις πολιτικές της Ένωσης ισχύουν και για τις εξόχως απόκεντρες περιοχές.

31

Κατά το Κοινοβούλιο, τα μέτρα που εκτελούν τις εν λόγω πολιτικές πρέπει να θεσπίζονται βάσει των νομικών βάσεων που προβλέπει το τρίτο μέρος της Συνθήκης ΛΕΕ. Το γεγονός ότι ένα μέτρο αφορά, εξ ολοκλήρου ή εν μέρει, μία ή περισσότερες εξόχως απόκεντρες περιοχές δεν ασκεί συναφώς επιρροή. Αποφασιστικό κριτήριο είναι το κατά πόσον με το οικείο μέτρο επιδιώκονται σκοποί οι οποίοι συναρτώνται προς συγκεκριμένη πολιτική, χωρίς, παρά ταύτα, να συνιστά ειδικό μέτρο υπέρ εξόχως απόκεντρων περιοχών κατά την έννοια του άρθρου 349 ΣΛΕΕ.

32

Συναφώς, το Κοινοβούλιο υποστηρίζει ότι, όπως προκύπτει από το γράμμα του άρθρου 349 ΣΛΕΕ, η διάταξη αυτή επιτρέπει αποκλειστικώς τη θέσπιση «ειδικών μέτρων» για την αντιστάθμιση των μειονεκτημάτων τα οποία οφείλονται στα «ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και τους περιορισμούς» που διαφοροποιούν την ή τις εν λόγω περιοχές από το υπόλοιπο έδαφος της Ένωσης.

33

Όπως προκύπτει, ιδίως, από τον επιδιωκόμενο από το άρθρο 349, πρώτο εδάφιο, ΣΛΕΕ σκοπό, κατά το οποίο τα συγκεκριμένα μέτρα αποσκοπούν «ιδίως, στον καθορισμό των προϋποθέσεων εφαρμογής των Συνθηκών στις εν λόγω περιοχές, συμπεριλαμβανομένων κοινών πολιτικών», και τα μέτρα διασφαλίσεως του άρθρου 349, τρίτο εδάφιο, ΣΛΕΕ, το οποίο ορίζει ότι τα μέτρα αυτά πρέπει να θεσπίζονται «χωρίς να υπονομεύεται η ακεραιότητα και η συνοχή της έννομης τάξης της Ένωσης, συμπεριλαμβανομέν[ων] […] των κοινών πολιτικών», το άρθρο 349 ΣΛΕΕ αφορά αποκλειστικώς και μόνον τις παρεκκλίσεις από την πλήρη εφαρμογή του δικαίου της Ένωσης.

34

Επομένως, δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του εν λόγω άρθρου μέτρα που δεν εισάγουν παρέκκλιση από εφαρμοστέες διατάξεις, αλλά απλώς μεταθέτουν χρονικώς την εφαρμογή ορισμένων διατάξεων του δικαίου της Ένωσης σε εξόχως απόκεντρη περιοχή.

35

Όσον αφορά την οδηγία 2013/64, από τις αιτιολογικές της σκέψεις προκύπτει ότι η πρόβλεψη μεταβατικών περιόδων αποσκοπεί στη διευκόλυνση της πλήρους εφαρμογής στη Μαγιότ των διάφορων οδηγιών στον τομέα του περιβάλλοντος, της γεωργίας, της κοινωνικής πολιτικής και της δημόσιας υγείας.

36

Οι δυσκολίες πλήρους εφαρμογής στην περιοχή αυτή των συγκεκριμένων οδηγιών δεν είναι απόρροια ούτε της «διαρθρωτικής κοινωνικής και οικονομικής καταστάσεώς της» ούτε της υπάρξεως ενός ή περισσότερων επιβαρυντικών παραγόντων, όπως είναι οι περιοριστικώς απαριθμούμενοι στο άρθρο 349, πρώτο εδάφιο, ΣΛΕΕ. Ειδικότερα, είναι δυνατό οι δυσκολίες αυτές να αφορούν οποιαδήποτε περιοχή υπέχει την υποχρέωση τηρήσεως, από συγκεκριμένη ημερομηνία και έπειτα, απαιτήσεων στις οποίες δεν υπέκειτο προηγουμένως.

37

Επομένως, κατά το Κοινοβούλιο, οι τροποποιήσεις που επέφερε η οδηγία 2013/64 έπρεπε να έχουν ως νομική βάση αντιστοίχως τις βάσεις των επίμαχων τομεακών οδηγιών και δεν έπρεπε να θεσπισθούν βάσει του άρθρου 349 ΣΛΕΕ.

38

Όσον αφορά τον κανονισμό 1385/2013, το Κοινοβούλιο επισημαίνει ότι το άρθρο 1 αυτού αποβλέπει στην επίτευξη των σκοπών της κοινής αλιευτικής πολιτικής. Το γεγονός ότι το ευάλωτο θαλάσσιο περιβάλλον το οποίο χρήζει προστασίας εν προκειμένω βρίσκεται στα ύδατα εξόχως απόκεντρης περιοχής στερείται σημασίας, καθώς τούτο μπορεί να ισχύει και για οποιαδήποτε άλλη περιοχή της Ένωσης. Επομένως, τα μέτρα που θέσπισε το Συμβούλιο με τον συγκεκριμένο κανονισμό δεν αποβλέπουν στην αντιστάθμιση των μειονεκτημάτων που απορρέουν από τη «διαρθρωτική οικονομική και κοινωνική κατάσταση» της Μαγιότ.

39

Το Κοινοβούλιο διατείνεται επιπλέον ότι το γεγονός ότι συγκεκριμένο μέτρο, το οποίο θεσπίζεται στον τομέα της κοινής αλιευτικής πολιτικής, μπορεί επίσης να αποβλέπει στην επίτευξη θετικών αποτελεσμάτων στον οικονομικό και κοινωνικό τομέα καθώς και στον τομέα της απασχολήσεως δεν είναι ικανό να διαχωρίσει το μέτρο αυτό από την κοινή αλιευτική πολιτική.

40

Όσον αφορά το άρθρο 2 του κανονισμού 1385/2013, η επίμαχη τροποποίηση συνιστά απλώς μεταβατικό μέτρο το οποίο αποβλέπει στο να καταστεί εφικτή η πλήρης εφαρμογή του παράγωγου δικαίου στη Μαγιότ και, ως εκ τούτου, έπρεπε να βασισθεί, κατά το Κοινοβούλιο, στην τομεακή βάση του άρθρου 43, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ.

41

Όσον αφορά το άρθρο 3 του κανονισμού 1385/2013, το Κοινοβούλιο παραδέχεται ότι τα διαλαμβανόμενα στα σημεία 1 και 2 του εν λόγω άρθρου μέτρα έχουν παρεκκλίνοντα χαρακτήρα και θεσπίσθηκαν λαμβανομένης υπόψη της ιδιαίτερης «διαρθρωτικής οικονομικής κατάστασης» της Μαγιότ. Υπό τις συνθήκες αυτές, το άρθρο 349 ΣΛΕΕ ήταν πράγματι η προσήκουσα νομική βάση για τη θέσπιση των συγκεκριμένων μέτρων.

42

Τουναντίον, τροποποιώντας, με το άρθρο 3, σημείο 3, του κανονισμού 1385/2013, τον σχετικό με τα ανώτατα όρια αλιευτικής ικανότητας πίνακα του παραρτήματος II του κανονισμού 1380/2013, χωρίς να περιορίσει τον αριθμό των αλιευτικών σκαφών που δραστηριοποιούνται με βάση τη Μαγιότ, το Συμβούλιο δεν θέσπισε «ειδικό μέτρο» λαμβάνοντας υπόψη τη «διαρθρωτική κοινωνική και οικονομική κατάσταση» της Μαγιότ καθώς και τους περιοριστικώς απαριθμούμενους στο άρθρο 349, πρώτο εδάφιο, ΣΛΕΕ επιβαρυντικούς παράγοντες. Επομένως, το μέτρο αυτό έπρεπε να έχει ως νομική βάση το άρθρο 43, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ.

43

Όσον αφορά το άρθρο 4 του κανονισμού 1385/2013, δεδομένου ότι το άρθρο αυτό μεταθέτει απλώς στην 1η Ιανουαρίου 2021 τη θέση σε ισχύ στη Μαγιότ του άρθρου 4 του κανονισμού 1069/2009, το μέτρο αυτό έπρεπε, κατά το Κοινοβούλιο, να θεσπισθεί βάσει του άρθρου 168, παράγραφος 4, στοιχείο βʹ, ΣΛΕΕ. Ειδικότερα, συνθήκες ανάλογες αυτών της Μαγιότ, όπως η ανυπαρξία βιομηχανίας σχετικής με τη μεταποίηση ζωικών παραπροϊόντων, θα μπορούσαν να επικρατούν σε οποιαδήποτε άλλη περιοχή της Ένωσης.

44

Όσον αφορά το άρθρο 5 του κανονισμού 1385/2013, το Κοινοβούλιο επισημαίνει ότι η διάταξη αυτή προβλέπει προσωρινή παρέκκλιση από ορισμένους κανόνες όσον αφορά τον έλεγχο του τμήματος του στόλου της Μαγιότ που έχει μήκος μικρότερο των 10 μέτρων, επιβάλλοντας ταυτοχρόνως σύστημα απλοποιημένου και προσωρινού ελέγχου. Δεδομένου ότι το μέτρο αυτό δικαιολογείται από την ανάγκη, αφενός, «να εκπαιδευτούν οι αλιείς και οι ελεγκτές, καθώς και να δημιουργηθεί η κατάλληλη διοικητική και υλική υποδομή», και, αφετέρου, να επιτευχθούν «ορισμένοι τουλάχιστον από τους σημαντικότερους στόχους του κανονισμού (ΕΚ) 1224/2009 [του Συμβουλίου, της 20ής Νοεμβρίου 2009, περί θεσπίσεως κοινοτικού συστήματος ελέγχου της τήρησης των κανόνων της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής, τροποποιήσεως των κανονισμών (ΕΚ) 847/96, (ΕΚ) 2371/2002, (ΕΚ) 811/2004, (ΕΚ) αριθ. 768/2005, (ΕΚ) 2115/2005, (ΕΚ) 2166/2005, (ΕΚ) 388/2006, (ΕΚ) 509/2007, (ΕΚ) 676/2007, (ΕΚ) 1098/2007, (ΕΚ) 1300/2008, (ΕΚ) 1342/2008 και καταργήσεως των κανονισμών (ΕΟΚ) 2847/93, (ΕΚ) 1627/94 και (ΕΚ) 1966/2006 (ΕΕ L 343, σ. 1)]», συνιστά παρέκκλιση, με αποτέλεσμα να εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 349 ΣΛΕΕ.

45

Λαμβανομένων υπόψη των ανωτέρω, το Κοινοβούλιο φρονεί ότι, όσον αφορά τον κανονισμό 1385/2013, πληρούνταν οι προϋποθέσεις ταυτόχρονης εφαρμογής των διάφορων νομικών βάσεων των άρθρων 43, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, 168, παράγραφος 4, στοιχείο βʹ, ΣΛΕΕ και 349 ΣΛΕΕ.

46

Το Συμβούλιο υποστηρίζει ότι το άρθρο 349 ΣΛΕΕ συνιστά ειδική νομική βάση με περιορισμένο εδαφικό πεδίο εφαρμογής, το οποίο κατισχύει των τομεακών νομικών βάσεων, και το οποίο τυγχάνει εφαρμογής στις περιπτώσεις που θεσπίζονται ειδικά μέτρα αποσκοπούντα ιδίως στον καθορισμό των προϋποθέσεων εφαρμογής του δικαίου της Ένωσης, συμπεριλαμβανομένου του παράγωγου δικαίου, λαμβανομένης υπόψη της μειονεκτικής θέσεως των εξόχως απόκεντρων περιοχών, όπως αυτή περιγράφεται στο εν λόγω άρθρο.

47

Κατά το Συμβούλιο, το σύνολο των μέτρων που θεσπίσθηκαν με τις προσβαλλόμενες πράξεις αποβλέπουν, ανεξαρτήτως της διάρκειάς τους, στην υποβοήθηση της Μαγιότ συμφώνως προς τα οριζόμενα στο άρθρο 349 ΣΛΕΕ και το γεγονός ότι είναι δυνατή η πρόβλεψη μεταβατικών περιόδων βάσει ειδικής τομεακής βάσεως επ’ ουδενί επηρεάζει την ανάλυση αυτή.

48

Εξάλλου, το Συμβούλιο υποστηρίζει ότι δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις εφαρμογής πλειόνων νομικών βάσεων για την έκδοση του κανονισμού 1385/2013 και της οδηγίας 2013/64. Αφενός, τα προβλεπόμενα στις συγκεκριμένες νομικές πράξεις μέτρα, τα οποία αφορούν πολλούς διακριτούς τομείς μη συνδεόμενους μεταξύ τους κατά τρόπο αναπόσπαστο, συγκεντρώθηκαν στις πράξεις αυτές χάριν «απλοποιήσεως και ταχύτητας». Αφετέρου, ο προαναφερθείς κανονισμός και η συγκεκριμένη οδηγία επιδιώκουν τον ίδιο πρωταρχικό και κύριο σκοπό, ήτοι τη θέσπιση ειδικών μέτρων λαμβανομένης υπόψη της καταστάσεως της Μαγιότ, γεγονός που δικαιολόγησε την εφαρμογή αποκλειστικώς και μόνο του άρθρου 349 ΣΛΕΕ.

49

Το Συμβούλιο αμφισβητεί, μεταξύ άλλων, ότι το άρθρο 1 του κανονισμού 1385/2013 και οι οδηγίες 2013/62 και 2013/64 περιλαμβάνουν μέτρα τομεακών πολιτικών. Ειδικότερα, ο σκοπός τον οποίο επιδιώκει ο προβλεπόμενος στο άρθρο αυτό περιορισμός των αλιευτικών δραστηριοτήτων είναι «να διαφυλαχθούν τα κοπάδια των μεγάλων μεταναστευτικών ιχθύων στη γειτονική περιοχή της νήσου Μαγιότ» προς όφελος του στόλου αλιείας μικρής κλίμακας με παραγάδια της Μαγιότ και, ως εκ τούτου, να καταστεί δυνατή η ανάπτυξη της τοπικής βιομηχανίας.

50

Συγκεκριμένα, δεδομένου ότι ο στόλος αυτός δεν μπορεί να ανταγωνισθεί τα πιο εξελιγμένα σκάφη που χρησιμοποιούν κυκλικά δίχτυα (γρι-γρι), σκοπός του μέτρου αυτού είναι να παραχωρηθεί στον συγκεκριμένο στόλο μια περιορισμένη ζώνη ώστε να μπορέσει να επωφεληθεί από τη διέλευση των κοπαδιών μεγάλων μεταναστευτικών ιχθύων στη συγκεκριμένη περιοχή.

51

Το Συμβούλιο ισχυρίζεται επιπλέον ότι, προβλέποντας τα προεκτεθέντα, το άρθρο 1 του κανονισμού 1385/2013 αποβλέπει στην αντιστάθμιση των μειονεκτημάτων που οφείλονται στην ιδιαίτερη διαρθρωτική οικονομική και κοινωνική κατάσταση της Μαγιότ και, κατά συνέπεια, εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 349 ΣΛΕΕ.

52

Τέλος, το Συμβούλιο επισημαίνει ότι αποδέκτης της οδηγίας 2013/62 είναι η Γαλλική Δημοκρατία, ότι ούτε το άρθρο 151 ΣΛΕΕ ούτε το άρθρο 153 ΣΛΕΕ κάνουν λόγο για τον ειδικό σκοπό της υποβοηθήσεως των εξόχως απόκεντρων περιοχών και ότι οι νομικές προϋποθέσεις που τάσσει το άρθρο 155, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ δεν πληρούνταν εν προκειμένω.

53

Η Γαλλική Κυβέρνηση υποστηρίζει ότι ο επιδιωκόμενος από το άρθρο 349 ΣΛΕΕ σκοπός είναι να καταστεί εφικτή η θέσπιση ειδικών μέτρων λόγω της υπάρξεως διαρθρωτικών μειονεκτημάτων και ότι, κατά συνέπεια, το εν λόγω άρθρο μπορεί να αποτελέσει νομική βάση για τη θέσπιση μέτρων αποσκοπούντων στη συνεκτίμηση ιδιαίτερων παραγόντων οι οποίοι, χωρίς να είναι αυστηρώς οικονομικής ή κοινωνικής φύσεως, επηρεάζουν κατά τρόπο συγκεκριμένο μια εξόχως απόκεντρη περιοχή, για παράδειγμα, περιβαλλοντικοί παράγοντες όπως το κλίμα ή ο ευάλωτος χαρακτήρας των θαλάσσιων ζωνών. Ειδικότερα, το εν λόγω άρθρο δεν απαιτεί τα προβλεπόμενα από αυτό ειδικά μέτρα να θεσπίζονται προκειμένου να «αντιμετωπισθεί» η ιδιαίτερη οικονομική ή κοινωνική κατάσταση της οικείας περιοχής, αλλά απλώς να θεσπίζονται «λαμβανομένης υπόψη» της συγκεκριμένης καταστάσεως.

54

Η Γαλλική Κυβέρνηση επισημαίνει ότι τα προβλεπόμενα από τον κανονισμό 1385/2013 μέτρα υποδείχθηκαν από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και τους περιορισμούς της Μαγιότ και ότι θεσπίσθηκαν λόγω της διαρθρωτικής οικονομικής, κοινωνικής και περιβαλλοντικής καταστάσεως της περιοχής αυτής. Πιο συγκεκριμένα, τα μέτρα αυτά είναι αναγκαία, μεταξύ άλλων, για τη διασφάλιση της προστασίας του τοπικού οικοσυστήματος λόγω του ευάλωτου χαρακτήρα του, και την προστασία της τοπικής οικονομίας, λαμβανομένων υπόψη των κατακερματισμένων και ανεπαρκώς συστημάτων μεταποιήσεως και εμπορίας των προϊόντων αλιείας, των χαρακτηριστικών του στόλου αλιείας του νησιού και της μη καταρτίσεως των αλιέων και των ελεγκτών για τον έλεγχο των αλιευτικών δραστηριοτήτων.

55

Όσον αφορά τα προβλεπόμενα από την οδηγία 2013/64 μέτρα, αυτά αποβλέπουν επίσης στη συνεκτίμηση των ιδιαιτεροτήτων της Μαγιότ όσον αφορά, μεταξύ άλλων, την κατάσταση του περιβάλλοντος, την οικονομική καθυστέρηση και την έλλειψη υποδομών, ιδιαιτερότητες που συνιστούν διαρθρωτικά μειονεκτήματα.

56

Αναφορικά με το προβλεπόμενο από την οδηγία 2013/62 μέτρο, από τις αιτιολογικές της σκέψεις προκύπτει ότι αυτό αποβλέπει στη συνεκτίμηση της δύσκολης οικονομικής και κοινωνικής καταστάσεως της Μαγιότ, η οποία χαρακτηρίζεται από μια ελάχιστα αναπτυγμένη αγορά εργασίας, ένα πολύ χαμηλό ποσοστό απασχολήσεως λόγω του νησιωτικού της χαρακτήρα, της δύσκολης μορφολογίας του εδάφους και του κλίματός της, από ένα χαμηλό καθαρό κατά κεφαλήν εισόδημα και την ανάγκη να αποφευχθεί η αποσταθεροποίηση της τοπικής οικονομίας.

57

Η Γαλλική Κυβέρνηση προσθέτει ότι, αντιθέτως προς ό,τι υποστηρίζει το Κοινοβούλιο, οι προσβαλλόμενες πράξεις δεν αποβλέπουν κατά κύριο λόγο στη διασφάλιση της εφαρμογής του κεκτημένου του δικαίου της Ένωσης στη Μαγιότ μετά την παρέλευση των προβλεπόμενων από αυτές μεταβατικών περιόδων, δεδομένου ότι το εν λόγω κεκτημένο εφαρμόζεται ευθέως στη Μαγιότ δυνάμει του άρθρου 355, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

58

Η Ισπανική Κυβέρνηση διευκρινίζει ότι η προτεινόμενη από την Επιτροπή ερμηνεία του άρθρου 349 ΣΛΕΕ καθιστά άνευ πρακτικής αποτελεσματικότητας τη διάταξη αυτή, καθότι, σε περίπτωση που αυτή γινόταν δεκτή, θα ήταν αδύνατη η θέσπιση ειδικών μέτρων στους τομείς των «ελεύθερων ζωνών» και των «οριζόντιων προγραμμάτων» που διέπονται από το παράγωγο δίκαιο.

59

Επιπλέον, κατά την εν λόγω κυβέρνηση, αν σκοπός του άρθρου 349 ΣΛΕΕ είναι η οριοθέτηση των ειδικών μέτρων που μπορούν να θεσπισθούν όσον αφορά την εφαρμογή των Συνθηκών, κατά μείζονα λόγο είναι δυνατή η θέσπιση βάσει της διατάξεως αυτής προσωρινών ή μεταβατικών μέτρων τα οποία λαμβάνουν υπόψη τα χαρακτηριστικά των οικείων περιοχών και αποβλέπουν στη μακροπρόθεσμη διασφάλιση της πλήρους εφαρμογής σε αυτές του κεκτημένου του δικαίου της Ένωσης. Συναφώς, η προαναφερθείσα διάταξη δεν διακρίνει μεταξύ ουσιαστικών μέτρων και μέτρων προσωρινού χαρακτήρα.

60

Όσον αφορά τις προσβαλλόμενες πράξεις, η Ισπανική Κυβέρνηση επισημαίνει ότι ο κύριος σκοπός τους είναι, όπως υπογραμμίζεται στην αιτιολογική σκέψη 1 καθεμίας από τις πράξεις αυτές, η προσαρμογή του παράγωγου δικαίου στη διαρθρωτική οικονομική και κοινωνική κατάσταση της Μαγιότ. Επιπλέον, εφόσον τα μέτρα που θεσπίζονται με τις πράξεις αυτές έχουν ως αντικείμενο τον καθορισμό των προϋποθέσεων εφαρμογής των Συνθηκών, συμπεριλαμβανομένου του παράγωγου δικαίου, το άρθρο 349 ΣΛΕΕ είναι η πρωταρχική νομική βάση.

61

Η Πορτογαλική Κυβέρνηση υποστηρίζει ότι από την ερμηνεία των διαφόρων διατάξεων των Συνθηκών προκύπτει ότι, ελλείψει αντίθετης ρητής διατάξεως, οι όροι «[Σ]υνθήκες» και «εφαρμογή των [Σ]υνθηκών» έχουν την έννοια «δίκαιο της Ένωσης» και «νομικό κεκτημένο της Ένωσης», συμπεριλαμβανομένου του παράγωγου δικαίου.

62

Εξάλλου, το κριτήριο που προτείνει το Κοινοβούλιο περί διακρίσεως μεταξύ των μόνιμων και των προσωρινών παρεκκλίσεων επ’ ουδενί μπορεί να στηριχθεί στο γράμμα του άρθρου 349 ΣΛΕΕ.

63

Επομένως, κατά την Πορτογαλική Κυβέρνηση, το άρθρο 349 ΣΛΕΕ αποτελεί την προσήκουσα νομική βάση, η σημασία της οποίας καθίσταται σαφής από το γεγονός ότι το εν λόγω άρθρο, πρώτον, ορίζει την έννοια της «εξόχως απόκεντρης περιοχής» (ταυτοποίηση των εδαφών), δεύτερον, αποσαφηνίζει το ουσιαστικό πεδίο εφαρμογής των μέτρων διαφοροποιήσεως (όλοι οι τομείς εφαρμογής του δικαίου της Ένωσης), τρίτον, καθορίζει τα όρια της αρμοδιότητας λήψεως αποφάσεων του Συμβουλίου (τα μέτρα αυτά δεν μπορούν «να υπονομεύουν την ακεραιότητα και τη συνοχή της έννομης τάξης της Ένωσης») και, τέταρτον, συνιστά εξουσιοδοτική διάταξη που παρέχει τη νομική βάση και προσδιορίζει τόσο την ακολουθητέα διαδικασία (απόφαση του Συμβουλίου προτάσει της Επιτροπής και κατόπιν διαβούλευσης με το Κοινοβούλιο) όσο και τη φύση των ειδικών μέτρων που πρέπει να ληφθούν (τα συγκεκριμένα μέτρα πρέπει να έχουν ως αντικείμενο την άμβλυνση της διαρθρωτικής ανισότητας των οικείων περιοχών).

64

Προκαταρκτικώς, πρέπει να υπομνησθεί ότι το άρθρο 52 ΣΕΕ προβλέπει, στο πρώτο του εδάφιο, ότι οι Συνθήκες εφαρμόζονται στα κράτη μέλη και, στο δεύτερο εδάφιο, ότι το πεδίο εδαφικής εφαρμογής των εν λόγω Συνθηκών προσδιορίζεται στο άρθρο 355 ΣΛΕΕ.

65

Κατά το άρθρο 355, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, όπως τροποποιήθηκε από το άρθρο 2 της αποφάσεως 2012/419, οι διατάξεις των Συνθηκών ισχύουν στις εξόχως απόκεντρες περιοχές, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται η Μαγιότ, συμφώνως προς τα οριζόμενα στο άρθρο 349 ΣΛΕΕ.

66

Το άρθρο 349, πρώτο εδάφιο, ΣΛΕΕ, όπως τροποποιήθηκε από το άρθρο 2 της αποφάσεως 2012/419, ορίζει ότι το Συμβούλιο «θεσπίζει ειδικά μέτρα αποσκοπούντα ιδίως στον καθορισμό των προϋποθέσεων εφαρμογής των Συνθηκών στις περιοχές αυτές, συμπεριλαμβανομένων κοινών πολιτικών».

67

Από το άρθρο 349, πρώτο εδάφιο, ΣΛΕΕ προκύπτει ότι τα «ειδικά μέτρα» που προβλέπει το εν λόγω άρθρο θεσπίζονται «λαμβάνοντας υπόψη» τη «διαρθρωτική οικονομική και κοινωνική κατάσταση» των εξόχως απόκεντρων περιοχών, η οποία «επιδεινώνεται» από ορισμένους παράγοντες «όπως προβλήματα μόνιμα και σωρευτικά τα οποία αναχαιτίζουν σημαντικά την ανάπτυξή τους».

68

Επομένως, οι προαναφερθέντες παράγοντες συνιστούν δυνάμει του άρθρου 349, πρώτο εδάφιο, ΣΛΕΕ επιβαρυντικά στοιχεία της διαρθρωτικής οικονομικής και κοινωνικής καταστάσεως των εξόχως απόκεντρων περιοχών, τους οποίους οφείλει να λαμβάνει υπόψη το Συμβούλιο, κατά το άρθρο 349, τρίτο εδάφιο, ΣΛΕΕ, κατά τη θέσπιση των επίμαχων ειδικών μέτρων.

69

Μολονότι, υπό τις συνθήκες αυτές, το Κοινοβούλιο δεν μπορεί βασίμως να υποστηρίζει ότι κάθε ειδικό μέτρο, κατά την έννοια του άρθρου 349 ΣΛΕΕ, πρέπει να δικαιολογείται, όχι μόνο υπό το πρίσμα της διαρθρωτικής οικονομικής και κοινωνικής καταστάσεως της οικείας εξόχως απόκεντρης περιοχής, αλλά και ενός τουλάχιστον από τα περιοριστικώς απαριθμούμενα στο άρθρο 349, πρώτο εδάφιο, ΣΛΕΕ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και τους περιορισμούς της εν λόγω περιοχής, εντούτοις, το Συμβούλιο πρέπει να είναι σε θέση, συμφώνως προς το άρθρο 349, τρίτο εδάφιο, ΣΛΕΕ, να παραθέσει τα στοιχεία που συναρτούν το σχεδιαζόμενο ειδικό μέτρο προς τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και τους περιορισμούς της επίμαχης απόκεντρης περιοχής.

70

Εξάλλου, στο άρθρο 349, δεύτερο εδάφιο, ΣΛΕΕ διευκρινίζεται ότι τα ειδικά μέτρα που θεσπίζει το Συμβούλιο κατ’ εφαρμογή του άρθρου 349, πρώτο εδάφιο, ΣΛΕΕ αφορούν «ιδίως την τελωνειακή και εμπορική πολιτική, τη φορολογική πολιτική, τις ελεύθερες ζώνες, τη γεωργική και αλιευτική πολιτική, τους όρους προμήθειας πρώτων υλών και βασικών καταναλωτικών αγαθών, τις κρατικές ενισχύσεις και τις προϋποθέσεις πρόσβασης στα Διαρθρωτικά Ταμεία και στα οριζόντια προγράμματα της Ένωσης».

71

Από το γράμμα του άρθρου 349 ΣΛΕΕ προκύπτει ότι αυτό παρέχει στο Συμβούλιο τη δυνατότητα να θεσπίζει, ιδίως στους τομείς που αναφέρθηκαν στην προηγούμενη σκέψη της παρούσας αποφάσεως, ειδικά μέτρα τα οποία αποβλέπουν στη συνεκτίμηση της ιδιαίτερης διαρθρωτικής οικονομικής και κοινωνικής καταστάσεως των εξόχως απόκεντρων περιοχών.

72

Όσον αφορά την επιχειρηματολογία της Επιτροπής κατά την οποία το άρθρο 349 ΣΛΕΕ επιτρέπει αποκλειστικώς την παρέκκλιση από την εφαρμογή των διατάξεων του πρωτογενούς δικαίου στις εξόχως απόκεντρες περιοχές και όχι, όπως συνέβη εν προκειμένω, την προσαρμογή πράξεων του παράγωγου δικαίου στην ιδιαίτερη κατάσταση των εν λόγω περιοχών, καταρχάς, πρέπει να υπογραμμισθεί ότι οι «προϋποθέσεις εφαρμογής των Συνθηκών» έχουν την έννοια, στο πλαίσιο του εν λόγω άρθρου, ότι καλύπτουν τις προϋποθέσεις οι οποίες αφορούν την εφαρμογή του πρωτογενούς δικαίου της Ένωσης καθώς και τις προϋποθέσεις που αφορούν την εφαρμογή των πράξεων του παράγωγου δικαίου οι οποίες εκδόθηκαν βάσει του πρωτογενούς δικαίου.

73

Η ερμηνεία αυτή ενισχύεται από τον τρόπο κατά τον οποίο έχει ερμηνεύσει το Δικαστήριο το άρθρο 227, παράγραφος 2, της Συνθήκης ΕΚ (μετέπειτα άρθρο 299, παράγραφος 2, EΚ και νυν άρθρο 349 ΣΛΕΕ), από την οποία προκύπτει ότι η εξουσιοδότηση που παρέχει στο Συμβούλιο η συγκεκριμένη διάταξη να θεσπίζει ειδικά μέτρα αποσκοπούντα στην ικανοποίηση των αναγκών των υπερπόντιων εδαφών αφορά τόσο τις διατάξεις της Συνθήκης όσο και τις διατάξεις του παράγωγου δικαίου (απόφαση Hansen & Balle, 148/77, EU:C:1978:173, σκέψη 10).

74

Εν συνεχεία, όπως επισήμανε το Συμβούλιο, πολλοί από τους τομείς που αναφέρθηκαν στο άρθρο 349, δεύτερο εδάφιο, ΣΛΕΕ διέπονται κατά βάση από πράξεις του παράγωγου δικαίου. Επομένως, η πρακτική αποτελεσματικότητα της διατάξεως αυτής θα θιγόταν αν η συγκεκριμένη διάταξη επέτρεπε αποκλειστικώς τη θέσπιση, στους τομείς αυτούς, ειδικών μέτρων αποσκοπούντων στον καθορισμό των προϋποθέσεων εφαρμογής του πρωτογενούς δικαίου.

75

Τέλος, όπως επισήμανε ο γενικός εισαγγελέας στο σημείο 57 των προτάσεών του, αντιθέτως προς ό,τι υποστηρίζει η Επιτροπή, δεν ορίζουν όλες οι πράξεις του παράγωγου δικαίου το πεδίο εδαφικής εφαρμογής τους.

76

Ως εκ τούτου, ελλείψει σχετικής διευκρινίσεως, το πεδίο εφαρμογής πράξεως του παράγωγου δικαίου πρέπει να προσδιορίζεται, όπως υποστηρίζει και η Γαλλική Κυβέρνηση, βάσει των άρθρων 52 ΣΕΕ και 355 ΣΛΕΕ.

77

Ειδικότερα, το Δικαστήριο είχε ήδη την ευκαιρία να διευκρινίσει ότι το παράγωγο δίκαιο έχει καταρχήν το ίδιο πεδίο εφαρμογής με αυτές καθεαυτές τις Συνθήκες και εφαρμόζεται αυτοδικαίως στον τομέα αυτό (βλ., επ’ αυτού, αποφάσεις Επιτροπή κατά Ιρλανδίας, 61/77, EU:C:1978:29, σκέψη 46, καθώς και Hansen & Balle, 148/77, EU:C:1978:173, σκέψη 10).

78

Κατά συνέπεια, από το γράμμα και τους σκοπούς του άρθρου 349 ΣΛΕΕ καθώς και την όλη οικονομία των Συνθηκών προκύπτει ότι, όσον αφορά τις εξόχως απόκεντρες περιοχές, το πεδίο εδαφικής εφαρμογής του συνόλου του κεκτημένου του δικαίου της Ένωσης προσδιορίζεται, μεταξύ άλλων, από τη συνδυασμένη ερμηνεία του άρθρου 52 ΣΕΕ και του άρθρου 355, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, καθώς και από τα μέτρα που θεσπίζονται δυνάμει του άρθρου 349 ΣΛΕΕ.

79

Επομένως, αντιθέτως προς ό,τι υποστηρίζει η Επιτροπή, το άρθρο 349 ΣΛΕΕ εξουσιοδοτεί το Συμβούλιο να θεσπίσει ειδικά μέτρα αποσκοπούντα στον καθορισμό των προϋποθέσεων εφαρμογής στις περιοχές αυτές, όχι μόνο των διατάξεων των Συνθηκών, αλλά και των διατάξεων του παράγωγου δικαίου.

80

Επομένως, οι προσφυγές της Επιτροπής στις υποθέσεις C‑133/14 έως C‑135/14, οι οποίες βασίζονται αποκλειστικώς στην αντίθετη επιχειρηματολογία, πρέπει να απορριφθούν.

81

Όσον αφορά την επιχειρηματολογία του Κοινοβουλίου κατά την οποία το άρθρο 349 ΣΛΕΕ δεν εξουσιοδοτεί το Συμβούλιο να θεσπίζει τα μέτρα που έχουν ως μοναδικό αντικείμενο την αναβολή της εφαρμογής στις εξόχως απόκεντρες περιοχές ορισμένων διατάξεων του δικαίου της Ένωσης, επιβάλλεται η διαπίστωση ότι το εν λόγω άρθρο δεν περιορίζει την εξουσία λήψεως αποφάσεως του Συμβουλίου σε συγκεκριμένη κατηγορία μέτρων.

82

Ειδικότερα, πέραν του ότι ο όρος «μέτρο» καλύπτει κάθε είδους δράση που μπορεί να αναλάβει το Συμβούλιο, πρέπει να υπογραμμισθεί ότι η χρήση στο άρθρο 349 ΣΛΕΕ του όρου «ιδίως» υποδηλώνει ότι πρόθεση των συντακτών της Συνθήκης ΛΕΕ δεν ήταν να απαριθμήσουν κατά τρόπο εξαντλητικό τα είδη των μέτρων που μπορούν να θεσπισθούν βάσει του συγκεκριμένου άρθρου.

83

Ακολούθως, το Συμβούλιο καθώς και η Ισπανική και η Πορτογαλική Κυβέρνηση υποστηρίζουν ορθώς ότι η διάκριση στην οποία προέβη το Κοινοβούλιο μεταξύ, αφενός, των παρεκκλίσεων από τις διατάξεις του δικαίου της Ένωσης και, αφετέρου, της απλής αναβολής της εφαρμογής τους δεν βρίσκει κανένα έρεισμα στο γράμμα του συγκεκριμένου άρθρου.

84

Τέτοιου είδους περιορισμός θα ήταν εξάλλου αντίθετος προς τους σκοπούς του άρθρου 349 ΣΛΕΕ, εφόσον δεν μπορεί να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο να καταδειχθεί ότι η αναβολή της πλήρους εφαρμογής διατάξεως του δικαίου της Ένωσης συνιστά το καταλληλότερο μέτρο προκειμένου να ληφθεί υπόψη η διαρθρωτική οικονομική και κοινωνική κατάσταση εξόχως απόκεντρης περιοχής.

85

Στο σημείο αυτό πρέπει να εξεταστεί αν οι προσβαλλόμενες πράξεις πληρούν τις απαιτήσεις που παρατέθηκαν στις σκέψεις 67 έως 69 της παρούσας αποφάσεως.

86

Καταρχάς, όσον αφορά τον κανονισμό 1385/2013, επιβάλλεται η επισήμανση ότι το σημείο 1 του άρθρου 1 του εν λόγω κανονισμού προσέθεσε στην «Περιοχή 8», όπως αυτή προσδιορίζεται στον κανονισμό 850/98, όλα τα ύδατα στα ανοικτά της Μαγιότ, τα οποία υπάγονται στην κυριαρχία ή τη δικαιοδοσία της Γαλλικής Δημοκρατίας, και ότι το σημείο 2 του εν λόγω άρθρου προσέθεσε στον ίδιο κανονισμό 850/98 το άρθρο 34ζ, το οποίο απαγορεύει στα σκάφη να χρησιμοποιούν κυκλικά δίχτυα (γρι-γρι) για την αλιεία τόνου ή παρόμοιων του τόνου κοπαδιών ιχθύων εντός της περιοχής σε απόσταση 24 μιλίων από τις ακτές της Μαγιότ, η οποία μετράται από τη βασική ακτογραμμή βάσει της οποίας καθορίζονται τα χωρικά ύδατα.

87

Συναφώς, όπως προκύπτει από τη συνδυασμένη ερμηνεία των αιτιολογικών σκέψεων 3 και 7 του κανονισμού 1385/2013, καθώς και τις διασαφηνίσεις που παρέσχε συναφώς το Συμβούλιο ενώπιον του Δικαστηρίου, σκοπός των μέτρων αυτών είναι η διατήρηση των κοπαδιών των μεγάλων μεταναστευτικών ψαριών εγγύς των ακτών της Μαγιότ προς όφελος του τοπικού στόλου, ο οποίος, όντας ανεπαρκώς ανεπτυγμένος στόλος μηχανικών παραγαδιάρικων, δεν μπορεί να ανταγωνισθεί τους αλλοδαπούς στόλους. Ως εκ τούτου, τα μέτρα αυτά θεσπίσθηκαν λαμβανομένης υπόψη της διαρθρωτικής οικονομικής και κοινωνικής καταστάσεως της Μαγιότ. Κατά συνέπεια, το Συμβούλιο μπορούσε νομίμως να βασισθεί στο άρθρο 349 ΣΛΕΕ προκειμένου να θεσπίσει τα εν λόγω μέτρα.

88

Δεύτερον, το άρθρο 2 του κανονισμού 1385/2013 προσέθεσε στο άρθρο 35 του κανονισμού 1379/2013 την παράγραφο 6, η οποία προβλέπει ότι, έως την 31η Δεκεμβρίου 2021, οι παράγραφοι 1, 2 και 3 του εν λόγω άρθρου δεν θα εφαρμόζονται στα προϊόντα που προσφέρονται για λιανική πώληση στον τελικό καταναλωτή της Μαγιότ.

89

Όπως προκύπτει από την αιτιολογική σκέψη 4 του κανονισμού 1385/2013, το Συμβούλιο δικαιολόγησε το μέτρο αυτό επικαλούμενο την ανάγκη να ληφθούν υπόψη τα «πολύ κατακερματισμένα και ανεπαρκώς ανεπτυγμένα καθεστώτα εμπορίας της Μαγιότ» και να αποφευχθεί το ενδεχόμενο η πρόωρη εφαρμογή των κανόνων σχετικά με την επισήμανση των προϊόντων αλιείας να επιβάλει στους εμπόρους λιανικής πωλήσεως επιβάρυνση δυσανάλογη προς τις πληροφορίες που θα διαβιβάζονται στον καταναλωτή.

90

Επομένως, το μέτρο αυτό θεσπίσθηκε λαμβανομένης υπόψη της διαρθρωτικής οικονομικής και κοινωνικής καταστάσεως της Μαγιότ. Κατά συνέπεια, το Συμβούλιο μπορούσε να βασισθεί στο άρθρο 349 ΣΛΕΕ για να θεσπίσει το συγκεκριμένο μέτρο.

91

Τρίτον, δεδομένου ότι το Κοινοβούλιο δεν αμφισβητεί ότι τα μέτρα του άρθρου 3, παράγραφοι 1 και 2, του κανονισμού 1385/2013 μπορούσαν να θεσπισθούν βάσει του άρθρου 349 ΣΛΕΕ, παρέλκει η εξακρίβωση από το Δικαστήριο του κατά πόσον τα εν λόγω μέτρα θεσπίσθηκαν συμφώνως προς τις απαιτήσεις που παρατέθηκαν στις σκέψεις 67 έως 69 της παρούσας αποφάσεως.

92

Στον βαθμό που το Κοινοβούλιο αμφισβητεί ότι η εισαγωγή στον πίνακα του παραρτήματος ΙΙ του κανονισμού 1380/2013 των αναφορών στη Μαγιότ που περιλαμβάνονται στο παράρτημα του κανονισμού 1385/2013, συμφώνως προς τα οριζόμενα στο άρθρο 3, παράγραφος 3, του εν λόγω κανονισμού, μπορούσε να βασισθεί στο άρθρο 349 ΣΛΕΕ, επιβάλλεται η επισήμανση ότι το μέτρο αυτό συνιστά, από κοινού με τα μέτρα του άρθρου 3, παράγραφοι 1 και 2, του κανονισμού 1385/2013, ένα αδιαίρετο σύνολο και ότι έχει παρεπόμενο χαρακτήρα σε σχέση με τα μέτρα αυτά, όπως επισήμανε και ο γενικός εισαγγελέας στο σημείο 81 των προτάσεών του.

93

Υπό τις συνθήκες αυτές, το Κοινοβούλιο δεν μπορεί να προσάπτει στο Συμβούλιο ότι εσφαλμένως βάσισε στο άρθρο 349 ΣΛΕΕ τη θέσπιση του συνόλου των μέτρων του άρθρου 3 του κανονισμού 1385/2013.

94

Τέταρτον, επισημαίνεται ότι το Συμβούλιο δικαιολόγησε τη μετάθεση στην 1η Ιανουαρίου 2021, με το άρθρο 4 του κανονισμού 1385/2013, της θέσεως σε ισχύ στη Μαγιότ του άρθρου 4 του κανονισμού 1069/2009 λόγω του ότι η Μαγιότ δεν διαθέτει τη βιομηχανική ικανότητα για την επεξεργασία των ζωικών παραπροϊόντων, συμφώνως προς την αιτιολογική σκέψη 8 του κανονισμού 1385/2013.

95

Επομένως, το συγκεκριμένο μέτρο θεσπίσθηκε λαμβανομένης υπόψη της διαρθρωτικής οικονομικής και κοινωνικής καταστάσεως της Μαγιότ. Ως εκ τούτου, η χρήση του άρθρου 349 ΣΛΕΕ ως νομικής βάσεως για τη θέσπιση του εν λόγω μέτρου ήταν σύμφωνη με το δίκαιο της Ένωσης.

96

Δεύτερον, όσον αφορά το ζήτημα αν οι διατάξεις της οδηγίας 2013/64 πληρούν τις απαιτήσεις που εκτέθηκαν στις σκέψεις 67 έως 69 της παρούσας αποφάσεως, επιβάλλεται η υπόμνηση ότι, όπως επισημαίνει ορθώς το Κοινοβούλιο, το Συμβούλιο τροποποίησε, με τα άρθρα 1 έως 6 της εν λόγω οδηγίας, τις οδηγίες 91/271, 1999/74, 2000/60, 2006/7, 2006/25 και 2011/24, κατά τρόπο ώστε να αναβληθεί, όσον αφορά τη Μαγιότ, η πλήρης εφαρμογή ορισμένων από τις διατάξεις τους.

97

Οι τροποποιήσεις αυτές δικαιολογούνται γενικώς, κατά την αιτιολογική σκέψη 2 της οδηγίας 2013/64, λόγω της ανάγκης «να ληφθεί υπόψη η ιδιαίτερη κατάσταση της Μαγιότ όσον αφορά την κατάσταση του περιβάλλοντος, η οποία χρειάζεται σημαντική βελτίωση για να συμμορφωθεί με τους περιβαλλοντικούς στόχους που ορίζονται από το δίκαιο της Ένωσης, για την επίτευξη των οποίων απαιτείται πρόσθετος χρόνος».

98

Εξάλλου, στις αιτιολογικές σκέψεις 3 έως 9 της εν λόγω οδηγίας παρατίθενται οι δικαιολογητικοί λόγοι που επικαλέσθηκε το Συμβούλιο για καθεμία από τις τροποποιήσεις αυτές.

99

Ειδικότερα, στην αιτιολογική σκέψη 3 της ίδιας οδηγίας, η οποία αφορά τις τροποποιήσεις της οδηγίας 91/271, επισημάνθηκε ότι η ειδική διαρθρωτική και οικονομική κατάσταση της Μαγιότ, όσον αφορά την επεξεργασία των αστικών λυμάτων, δεν πληρούσε τις απαιτήσεις της προαναφερθείσας οδηγίας.

100

Στην αιτιολογική σκέψη 4 της οδηγίας 2013/64, σχετικά με τις τροποποιήσεις της οδηγίας 1999/74, επισημαίνεται ότι, όσον αφορά την προστασία των ωοπαραγωγών ορνίθων, απαιτούνταν σημαντικές επενδύσεις και προπαρασκευαστικές εργασίες προκειμένου να καταστεί η κατάσταση της Μαγιότ σύμφωνη με τις απαιτήσεις της εν λόγω οδηγίας.

101

Στην αιτιολογική σκέψη 5 της οδηγίας 2013/64, όσον αφορά τις τροποποιήσεις της οδηγίας 2000/60, το Συμβούλιο υπογράμμισε ότι, λόγω της ειδικής διαρθρωτικής και οικονομικής καταστάσεως στη Μαγιότ, έπρεπε να δοθεί στη Γαλλική Δημοκρατία επαρκές χρονικό διάστημα για την υιοθέτηση και την εφαρμογή μέτρων τα οποία να διασφαλίζουν ότι τα σχέδια διαχειρίσεως λεκάνης απορροής ποταμού είναι σύμφωνα με τις απαιτήσεις της εν λόγω οδηγίας.

102

Στην αιτιολογική σκέψη 6 της οδηγίας 2013/64, όσον αφορά τις τροποποιήσεις της οδηγίας 2006/7, υπογραμμίσθηκε ότι η τρέχουσα κατάσταση των επιφανειακών υδάτων της Μαγιότ απαιτούσε σημαντικές βελτιώσεις προκειμένου να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις της εν λόγω οδηγίας, δεδομένου ότι η ειδική κοινωνική και οικονομική κατάσταση της συγκεκριμένης περιοχής έχει αντίκτυπο στην ποιότητα των υδάτων κολυμβήσεως.

103

Στην αιτιολογική σκέψη 7 της οδηγίας 2013/64, όσον αφορά τις τροποποιήσεις της οδηγίας 2006/25, το Συμβούλιο επισήμανε ότι λόγω της ειδικής κοινωνικής και οικονομικής της καταστάσεως δεν υπάρχουν, στη Μαγιότ, διαθέσιμες τεχνικές διευκολύνσεις για την εφαρμογή των μέτρων που είναι αναγκαία για τη συμμόρφωση με την εν λόγω οδηγία στον τομέα της τεχνητής οπτικής ακτινοβολίας.

104

Τέλος, στην αιτιολογική σκέψη 9 της οδηγίας 2013/64, όσον αφορά την τροποποίηση της οδηγίας 2011/24, το Συμβούλιο διευκρίνισε ότι η μεταφορά της προϋπέθετε ορισμένες προσαρμογές προκειμένου να εξασφαλισθεί η αδιάλειπτη παροχή υγειονομικής περιθάλψεως και η ενημέρωση των ασθενών.

105

Διαπιστώνεται ότι τα προβλεπόμενα από την οδηγία 2013/64 μέτρα, με τα οποία το Συμβούλιο τροποποίησε τις οδηγίες 91/271, 1999/74, 2000/60, 2006/7, 2006/25 και 2011/24, θεσπίσθηκαν λόγω της ειδικής διαρθρωτικής οικονομικής και κοινωνικής καταστάσεως της Μαγιότ. Επομένως, ορθώς βασίσθηκε το Συμβούλιο στο άρθρο 349 ΣΛΕΕ προκειμένου να θεσπίσει τα συγκεκριμένα μέτρα.

106

Λαμβανομένων υπόψη των προαναφερθεισών εκτιμήσεων, από τους σκοπούς και το περιεχόμενο των προσβαλλομένων πράξεων προκύπτει ότι τα προβλεπόμενα από αυτές μέτρα θεσπίσθηκαν προκειμένου να ληφθεί υπόψη η ιδιαίτερη διαρθρωτική οικονομική και κοινωνική κατάσταση της Μαγιότ, κατά την έννοια του άρθρου 349, πρώτο εδάφιο, ΣΛΕΕ.

107

Κατά συνέπεια, το Κοινοβούλιο αβασίμως υποστηρίζει ότι ούτε τα άρθρα 1, 2 και 4 του κανονισμού 1385/2013 ούτε η οδηγία 2013/64 μπορούσαν να έχουν ως νομική βάση το άρθρο 349 ΣΛΕΕ.

108

Κατά συνέπεια, οι προσφυγές του Κοινοβουλίου στις υποθέσεις C‑132/14 και C‑136/14 πρέπει επίσης να απορριφθούν.

109

Κατά το άρθρο 138, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου, ο ηττηθείς διάδικος καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα, εφόσον υπάρχει σχετικό αίτημα του νικήσαντος διαδίκου.

110

Δεδομένου ότι το Συμβούλιο ζήτησε να καταδικασθεί το Κοινοβούλιο και η Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα και ότι τα εν λόγω θεσμικά όργανα ηττήθηκαν στις υποθέσεις C‑132/14 έως C‑136/14, πρέπει να καταδικασθούν στα σχετικά με τις υποθέσεις αυτές δικαστικά έξοδα του Συμβουλίου.

111

Σύμφωνα με το άρθρο 140, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας, το Βασίλειο της Ισπανίας, η Γαλλική Δημοκρατία και η Πορτογαλική Δημοκρατία φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα.

Για τους λόγους αυτούς, το Δικαστήριο (τμήμα μείζονος συνθέσεως) αποφασίζει: