Αναίρεση που άσκησε στις 25 Νοεμβρίου 2013 ο Issam Anbouba κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έκτο τμήμα τμήμα) στις 13 Σεπτεμβρίου 2013 στην υπόθεση T-592/11, Anbouba κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση C-630/13 Ρ)

2014/C 45/37

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Issam Anbouba (εκπρόσωποι: J.-M. Salva και M.-A. Bastin, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα του αναιρεσείοντος

Ο αναιρεσείων ζητεί από το Δικαστήριο:

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αιτήσεως αναιρέσεως, ο αναιρεσείων προβάλλει δύο λόγους αναιρέσεως.

Καταρχάς, ο αναιρεσείων προβάλλει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, κρίνοντας ότι το Συμβούλιο, ελλείψει της δυνατότητας αποδείξεως της στηρίξεως προς το συριακό καθεστώς, αξιολόγησε ορθώς το τεκμήριο σχετικά με τη στήριξη των επικεφαλής των κυριότερων επιχειρήσεων της Συρίας προς το συριακό καθεστώς. Το πρώτο σκέλος του λόγου αναιρέσεως αφορά την έλλειψη νομικής βάσεως του εν λόγω τεκμηρίου. Ειδικότερα, ο υπέρμετρα σοβαρός και δεσμευτικός χαρακτήρας των περιοριστικών μέτρων δεν επιτρέπει την επιβολή τους βάσει τεκμηρίου, την εφαρμογή του οποίου, εξάλλου, δεν προβλέπει καταρχήν καμία κανονιστική πράξη. Το δεύτερο σκέλος του λόγου αναιρέσεως αφορά τον δυσανάλογο χαρακτήρα του τεκμηρίου ως προς τον επιδιωκόμενο σκοπό, ιδίως λόγω του υπέρμετρα γενικού του χαρακτήρα. Το τρίτο σκέλος του πρώτου λόγου αναιρέσεως αφορά τον αμάχητο χαρακτήρα του τεκμηρίου. Είναι φυσικώς αδύνατο να προσκομισθούν στοιχεία αποδεικνύοντα την απουσία στηρίξεως προς το καθεστώς και η προσκόμιση θετικών αποδεικτικών στοιχείων σχετικά με την εναντίωση προς το καθεστώς δεν μπορεί ευλόγως να θεωρείται ως το μοναδικό μέσο για την απόδειξη της ανυπαρξίας συνδέσμου με το καθεστώς.

Δεύτερον, ο αναιρεσείων ισχυρίζεται ότι το Γενικό Δικαστήριο απεφάνθη χωρίς το Συμβούλιο να έχει προσκομίσει αποδεικτικά στοιχεία. Με το δεύτερο σκέλος του δεύτερου λόγου αναιρέσεως, ο αναιρεσείων υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, αφενός, καθόσον δεν ήλεγξε κατά τον συνήθη τρόπο τις επίμαχες αποφάσεις, και, αφετέρου, καθόσον απεφάνθη, χωρίς το Συμβούλιο να του προσκομίσει αποδεικτικά στοιχεία. Στο δεύτερο σκέλος του δεύτερου λόγου αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν έκρινε ότι κατά την έκδοση της επίμαχης αποφάσεως παραβιάσθηκαν προδήλως η αρχή της εκατέρωθεν ακροάσεως και τα δικαιώματα άμυνας του αναιρεσείοντος. Το Γενικό Δικαστήριο δεν υποχρέωσε το Συμβούλιο να κοινοποιήσει τα αποδεικτικά στοιχεία ή τους λόγους που δικαιολογούν τη μη δημοσιοποίηση των εν λόγω στοιχείων και δέχθηκε ότι το Συμβούλιο μπορούσε να βασίσει την απόφασή του αποκλειστικώς σε τεκμήριο, το οποίο, ωστόσο, δεν μπορούσε καταρχήν να τύχει εφαρμογής.