Διάδικοι
Σκεπτικό της απόφασης
Διατακτικό

Διάδικοι

Στην υπόθεση T-63/12,

Oil Turbo Compressor Co. (Private Joint Stock), με έδρα την Τεχεράνη (Ιράν), εκπροσωπούμενη από τον K. Kleinschmidt, δικηγόρο,

προσφεύγουσα,

κατά

Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εκπροσωπούμενου από τον M. Bishop και τη Z. Kupčová,

καθού,

με αντικείμενο αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως 2011/783/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 1ης Δεκεμβρίου 2011, για την τροποποίηση της αποφάσεως 2010/413/ΚΕΠΠΑ περί περιοριστικών μέτρων κατά του Ιράν (ΕΕ L 319, σ. 71), καθόσον αφορά την προσφεύγουσα,

ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (τέταρτο τμήμα),

συγκείμενο από τους I. Pelikánová, πρόεδρο, K. Jürimäe (εισηγήτρια) και M. van der Woude, δικαστές,

γραμματέας: K. Andová, υπάλληλος διοικήσεως,

έχοντας υπόψη την έγγραφη διαδικασία και κατόπιν της επ’ ακροατηρίου συζητήσεως της 11ης Ιουλίου 2012,

εκδίδει την ακόλουθη

Απόφαση

Σκεπτικό της απόφασης

Ιστορικό της διαφοράς

1. Η Oil Turbo Compressor Co. (Private Joint Stock), προσφεύγουσα εν προκειμένω, είναι εταιρία εγκατεστημένη στο Ιράν η οποία ασκεί δραστηριότητες παραγωγής, έρευνας και παροχής υπηρεσιών στους τομείς του φυσικού αερίου, των πετροχημικών και της ενέργειας εν γένει. Ειδικότερα, κατασκευάζει και διαθέτει στο εμπόριο στροβίλους και στροβιλοσυμπιεστές ειδικώς προσαρμοσμένους στις ανάγκες των πελατών της.

2. Στις 26 Ιουλίου 2010, το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης εξέδωσε την απόφαση 2010/413/ΚΕΠΠΑ, για περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και για την κατάργηση της κοινής θέσης 2007/140/ΚΕΠΠΑ (ΕΕ L 195, σ. 39). Το άρθρο 20, παράγραφος 1, της αποφάσεως 2010/413 προβλέπει τη δέσμευση των κεφαλαίων και των οικονομικών πόρων των προσώπων και οντοτήτων των οποίων ο κατάλογος περιλαμβάνεται στα παραρτήματα I και II της ιδίας αυτής αποφάσεως.

3. Στις 25 Οκτωβρίου 2010, κατόπιν της εκδόσεως της αποφάσεως 2010/413, το Συμβούλιο εξέδωσε τον κανονισμό (ΕΕ) 961/2010 σχετικά με τη λήψη περιοριστικών μέτρων κατά του Ιράν και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) 423/2007 (ΕΕ L 281, σ. 1). Το άρθρο 16, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, του κανονισμού 961/2010 προβλέπει τη δέσμευση των κεφαλαίων και των οικονομικών πόρων των προσώπων, οντοτήτων και οργανισμών που μνημονεύονται στο παράρτημα VIII του εν λόγω κανονισμού.

4. Την 1η Δεκεμβρίου 2011, το Συμβούλιο εξέδωσε την απόφαση 2011/783/ΚΕΠΠΑ για την τροποποίηση της αποφάσεως 2010/413 περί περιοριστικών μέτρων κατά του Ιράν (ΕΕ L 319, σ. 71, στο εξής; προσβαλλόμενη απόφαση), με την οποία, μεταξύ άλλων, προσέθεσε την προσφεύγουσα στον κατάλογο των προσώπων και οντοτήτων που περιλαμβάνονται στο παράρτημα II της αποφάσεως 2010/413.

5. Το Συμβούλιο εξέδωσε αυθημερόν τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 1245/2011 για την εφαρμογή του κανονισμού 961/2010 (ΕΕ L 319, σ. 11), με τον οποίο, μεταξύ άλλων, προσέθεσε την προσφεύγουσα στον κατάλογο του παραρτήματος VIII του κανονισμού 961/2010.

6. Στην προσβαλλόμενη απόφαση, το Συμβούλιο αιτιολόγησε τη δέσμευση των κεφαλαίων και των οικονομικών πόρων της προσφεύγουσας ως εξής:

«Συμμετοχή στην κατονομασθείσα από την ΕΕ Sakhte Turbopomp va Kompressor (SATAK) (άλλως Turbo Compressor Manufacturer, TCMFG)».

7. Με την από 5 Δεκεμβρίου 2011 επιστολή, το Συμβούλιο γνωστοποίησε στην προσφεύγουσα την καταχώρισή της στον κατάλογο των προσώπων και οντοτήτων που περιλαμβάνονται στο παράρτημα II της αποφάσεως 2010/413 και στο παράρτημα VIII του κανονισμού 961/2010. Η επιστολή αυτή επεστράφη στο Συμβούλιο με την ένδειξη «αλλαγή διευθύνσεως», την οποία είχαν επιθέσει τα ιρανικά ταχυδρομεία.

8. Με την από 9 Φεβρουαρίου 2012 επιστολή, η προσφεύγουσα ζήτησε από το Συμβούλιο να επανεξετάσει την απόφασή του να την καταχωρίσει στον κατάλογο των προσώπων και οντοτήτων που περιλαμβάνονται στο παράρτημα II της αποφάσεως 2010/413 και στο παράρτημα VIII του κανονισμού 961/2010.

Διαδικασία και αιτήματα των διαδίκων

9. Με δικόγραφο που κατέθεσε στη Γραμματεία του Γενικού Δικαστηρίου στις 13 Φεβρουαρίου 2012, η προσφεύγουσα άσκησε την υπό κρίση προσφυγή.

10. Με χωριστό δικόγραφο που κατέθεσε στη Γραμματεία του Γενικού Δικαστηρίου την ίδια ημέρα, η προσφεύγουσα υπέβαλε αίτημα εκδικάσεως της υποθέσεως με ταχεία διαδικασία, κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 76α του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου.

11. Με απόφαση της 13ης Μαρτίου 2012, το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο τμήμα) δέχθηκε το αίτημα αυτό.

12. Οι διάδικοι ανέπτυξαν τις απόψεις τους και απάντησαν στις ερωτήσεις που έθεσε προφορικώς το Γενικό Δικαστήριο κατά την επ’ ακροατηρίου συζήτηση της 11ης Ιουλίου 2012.

13. Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

– να ακυρώσει την προσβαλλομένη απόφαση καθόσον την αφορά·

– να λάβει μέτρο οργανώσεως της διαδικασίας, κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 64 του Κανονισμού Διαδικασίας, προκειμένου να υποχρεωθεί το Συμβούλιο να προσκομίσει το σύνολο των εγγράφων που σχετίζονται με την προσβαλλόμενη απόφαση, καθόσον την αφορούν·

– να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

14. Το Συμβούλιο ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

– να απορρίψει την προσφυγή ως αβάσιμη·

– να καταδικάσει την προσφεύγουσα στα δικαστικά έξοδα.

Σκεπτικό

15. Προς στήριξη της προσφυγής, η προσφεύγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους ακυρώσεως. Ο πρώτος λόγος ακυρώσεως αντλείται από πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως των πραγματικών περιστατικών στα οποία στηρίχθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση, ο δεύτερος από προσβολή του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη και του δικαιώματος αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας, ο τρίτος από παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας και ο τέταρτος από παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως και προσβολή του δικαιώματος ακροάσεως.

16. Στο πλαίσιο του πρώτου λόγου ακυρώσεως, η προσφεύγουσα διατείνεται, πρώτον, ότι ουδέποτε συμμετείχε στη Sakhte Turbopomp va Kompressor (SATAK), όπως και η δεύτερη ουδέποτε είχε συμμετοχή στο εταιρικό κεφάλαιο της προσφεύγουσας. Δεύτερον, το Συμβούλιο υποπίπτει σε σύγχυση μεταξύ της Turbo Compressor Manufacturer (TCMFG), εταιρίας που συνδεόταν με την προσφεύγουσα, και της SATAK. Τρίτον, καθόσον δεν έχει στη διάθεσή του κανένα πραγματικό ή αποδεικτικό στοιχείο περί του ότι η TCMFG μετείχε σε δραστηριότητες ενέχουσες τον κίνδυνο διαδόσεως πυρηνικών όπλων και/ή την ανάπτυξη συστημάτων εκτοξεύσεως πυρηνικών όπλων ή άλλων οπλικών συστημάτων, η προσφεύγουσα φρονεί ότι η απόφαση 2011/299/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 23ης Μαΐου 2011, για την τροποποίηση της αποφάσεως 2010/413 περί περιοριστικών μέτρων κατά του Ιράν (ΕΕ L 136, σ. 65), με την οποία το Συμβούλιο προσέθεσε, μεταξύ άλλων, την TCMFG στον κατάλογο των προσώπων και οντοτήτων που περιλαμβάνονται στο παράρτημα II της αποφάσεως 2010/413, είναι παράνομη, καθόσον αφορά την TCMFG. Τέταρτον, κατά τον χρόνο εκδόσεως της προσβαλλομένης αποφάσεως, ουδόλως υπήρχε πλέον αμοιβαία συμμετοχή αυτής και της TCMFG στα αντίστοιχα εταιρικά κεφάλαιά τους, δεδομένου ότι, αφενός, το σύνολο των μεριδίων που κατείχε η TCMFG μεταβιβάσθηκε στην D. την 6η Ιουνίου 2011 και, αφετέρου, το σύνολο των μεριδίων του κεφαλαίου της TCMFG το οποίο κατείχε η προσφεύγουσα μεταβιβάσθηκε με πώληση στη Sa.

17. Το Συμβούλιο αμφισβητεί το βάσιμο της επιχειρηματολογίας της προσφεύγουσας.

18. Κατά τη νομολογία, ο δικαστικός έλεγχος της νομιμότητας πράξεως με την οποία ελήφθησαν περιοριστικά μέτρα έναντι οντότητας περιλαμβάνει και την εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών και των περιστάσεων που προβλήθηκαν προς δικαιολόγηση της πράξεως, καθώς και τη διακρίβωση των αποδεικτικών στοιχείων και πληροφοριών επί των οποίων στηρίζεται η εκτίμηση αυτή (βλ., σχετικώς, απόφαση του Πρωτοδικείου της 14ης Οκτωβρίου 2009, T-390/08, Bank Melli Iran κατά Συμβουλίου, Συλλογή 2009, σ. II-3967, σκέψεις 37 και 107).

19. Επιπλέον, κατά πάγια νομολογία, η νομιμότητα πράξεως της Ένωσης πρέπει να κρίνεται σε συνάρτηση με τα υφιστάμενα κατά τον χρόνο εκδόσεως της πράξεως πραγματικά και νομικά στοιχεία (βλ., κατ’ αναλογία, απόφαση του Πρωτοδικείου της 27ης Σεπτεμβρίου 2006, T-322/01, Roquette Frères κατά Επιτροπής, Συλλογή 2006, σ. II-3137, σκέψη 325 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία).

20. Εν προκειμένω, το Συμβούλιο δικαιολόγησε τη δέσμευση των κεφαλαίων και των οικονομικών πόρων της προσφεύγουσας ως εξής:

«Συμμετοχή στην κατονομασθείσα από την ΕΕ Sakhte Turbopomp va Kompressor (SATAK) (άλλως Turbo Compressor Manufacturer, TCMFG)».

21. Πρέπει να επισημανθεί ότι η προσφεύγουσα δέχεται ότι συνδεόταν με την TCMFG, πλην όμως προσκομίζει πλείονα έγγραφα δυνάμενα να καταδείξουν ότι ουδόλως υπήρχε πλέον αμοιβαία συμμετοχή αυτής και της εν λόγω εταιρίας στα αντίστοιχα εταιρικά κεφάλαιά τους κατά τον χρόνο εκδόσεως της προσβαλλομένης αποφάσεως, δηλαδή την 1η Δεκεμβρίου 2011, οπότε πρέπει να γίνει δεκτό ότι η αιτίαση του Συμβουλίου περί συμμετοχής της προσφεύγουσας στην TCMFG, κατά τον χρόνο εκδόσεως της αποφάσεως, είναι προδήλως πεπλανημένη.

22. Έτσι, από τα στοιχεία της δικογραφίας προκύπτει ότι, στις 6 Ιουνίου 2011, η TCMFG μεταβίβασε το σύνολο των μεριδίων της προσφεύγουσας που κατείχε στην D. Η προσφεύγουσα προσκόμισε συναφώς αντίγραφο της συμβολαιογραφικής πράξεως και αντίγραφο δικαιολογητικού, το οποίο φέρει την ημερομηνία της 6ης Ιουνίου 2011 και πιστοποιεί την καταβολή του τιμήματος πωλήσεως, ύψους 363 036 010 000 ριάλ Ιράν (IRR) (23 970 600 ευρώ). Επιπλέον, προσκόμισε αντίγραφο του αποδεικτικού εξοφλήσεως του φόρου μεταβιβάσεως που καταβλήθηκε στις ιρανικές φορολογικές αρχές, ύψους 14 521 440 400 IRR (958 825 ευρώ). Επιβάλλεται, τέλος, να επισημανθεί, όπως πράττει η προσφεύγουσα, ότι τα πρακτικά της συνεδριάσεως του διοικητικού συμβουλίου της, της 13ης Ιουνίου 2011, επικυρώνουν την εκ μέρους της TCMFG πώληση των μεριδίων της στην D.

23. Επίσης, η προσφεύγουσα προσκόμισε έγγραφα που αποδεικνύουν ότι δεν κατείχε πλέον καμία μετοχή της TCMFG. Ειδικότερα, προσκόμισε αποδεικτικά έγγραφα της μεταβιβάσεως στη Sa., στις 8 Ιουνίου 2011, των μεριδίων του εταιρικού κεφαλαίου της TCMFG τα οποία κατείχε και συγκεκριμένα το αντίγραφο της συμβάσεως πωλήσεως, το αντίγραφο του δικαιολογητικού καταβολής του τιμήματος της πωλήσεως, ύψους 160 772 410 000 IRR (10 612 500 ευρώ) και το αντίγραφο του αποδεικτικού εξοφλήσεως του οφειλομένου φόρου μεταβιβάσεως που καταβλήθηκε στις ιρανικές φορολογικές αρχές για τη μεταβίβαση αυτή, ύψους 6 430 896 400 IRR (424 621 ευρώ).

24. Κατά την επ’ ακροατηρίου συζήτηση, το Συμβούλιο παραδέχθηκε ότι δεν αμφισβητεί το υποστατό των στοιχείων αυτών. Ως εκ τούτου, πρέπει να γίνει δεκτό ότι, μολονότι η TCMFG κατείχε μετοχές της προσφεύγουσας έως τις 6 Ιουνίου 2011, η προσβαλλόμενη απόφαση στηρίζεται σε εσφαλμένη προκείμενη ως προς τα πραγματικά περιστατικά, δεδομένου ότι, όπως επισημάνθηκε στη σκέψη 19 ανωτέρω, η νομιμότητα της αποφάσεως αυτής πρέπει να κριθεί κατά τον χρόνο εκδόσεώς της, δηλαδή την 1η Δεκεμβρίου 2011, ημερομηνία κατά την οποία η TCMFG μεταβίβασε το σύνολο των μετοχών αυτών.

25. Η κρίση αυτή δεν αναιρείται από τα επιχειρήματα του Συμβουλίου.

26. Στο υπόμνημά του αντικρούσεως, το Συμβούλιο υποστηρίζει ότι η πώληση των μεριδίων που κατείχαν αμοιβαίως η TCMFG και η προσφεύγουσα στα εταιρικά κεφάλαιά τους είχε ως αποκλειστικό σκοπό να προκληθεί η ψευδής εντύπωση διασπάσεως εταιρίας για να αποκρυφθεί η πραγματική συμμετοχή της μίας στο εταιρικό κεφάλαιο της άλλης, στοιχείο που συνεπάγεται ότι οι λόγοι για τους οποίους περιελήφθη η προσφεύγουσα στον κατάλογο των προσώπων και οντοτήτων που περιλαμβάνονται στο παράρτημα II της αποφάσεως 2010/413 ήταν βάσιμοι κατά τον χρόνο εκδόσεως της προσβαλλομένης αποφάσεως και εξακολουθούν και σήμερα να είναι. Επιπλέον, κατά την επ’ ακροατηρίου συζήτηση, ισχυρίσθηκε ότι, παρά την εν λόγω μεταβίβαση, η TCMFG εξακολουθεί να έχει εταιρικούς δεσμούς με την προσφεύγουσα.

27. Πρέπει να επισημανθεί συναφώς ότι, όπως εξετέθη στη σκέψη 20 ανωτέρω, το Συμβούλιο απλώς επικαλέσθηκε, στην προσβαλλόμενη απόφαση, το επιχείρημα περί συμμετοχής της προσφεύγουσας στη SATAK, δηλαδή στην TCMFG. Ουδόλως έθιξε το γεγονός ότι, μολονότι η TCMFG δεν κατείχε πλέον κανένα μερίδιο του εταιρικού κεφαλαίου της προσφεύγουσας, ασκούσε εκ των πραγμάτων έλεγχο σε αυτήν, καθόσον η εκχώρηση των εταιρικών μεριδίων αποτελούσε κίνηση με σκοπό να καταστρατηγηθεί η εφαρμογή των νομοθετικών διατάξεων που καθιστούν δυνατό στο Συμβούλιο να περιλαμβάνει στον κατάλογο των προσώπων και οντοτήτων του παραρτήματος II της αποφάσεως 2010/413 τις οντότητες οι οποίες ανήκουν ή βρίσκονται υπό τον έλεγχο προσώπων και οντοτήτων που συνδέονται άμεσα ή παρέχουν στήριξη στις πυρηνικές δραστηριότητες του Ιράν οι οποίες ενέχουν τον κίνδυνο διαδόσεως πυρηνικών όπλων ή στην ανάπτυξη συστημάτων εκτοξεύσεως πυρηνικών όπλων.

28. Πρέπει εξάλλου να επισημανθεί ότι, κατά την επ’ ακροατηρίου συζήτηση, το Συμβούλιο δέχθηκε ρητώς ότι είχε καταρτίσει νέο σκεπτικό για να δικαιολογήσει την καταχώριση της προσφεύγουσας στον εν λόγω κατάλογο, τόσο στο υπόμνημά του αντικρούσεως όσο και κατά την προφορική διαδικασία, καθόσον δεν είχε στη διάθεσή του κρίσιμα στοιχεία προς στήριξη του σκεπτικού αυτού κατά τον χρόνο εκδόσεως της προσβαλλομένης αποφάσεως.

29. Όπως, όμως, επισημαίνει το Γενικό Δικαστήριο, η νομιμότητα της προσβαλλομένης αποφάσεως μπορεί να εξετασθεί λαμβανομένων υπόψη αποκλειστικώς των πραγματικών και νομικών στοιχείων βάσει των οποίων εκδόθηκε και όχι βάσει των στοιχείων των οποίων έλαβε γνώση το Συμβούλιο κατόπιν της εκδόσεως της αποφάσεως αυτής, τούτο δε ακόμη και σε περίπτωση κατά την οποία το όργανο θα εκτιμούσε ότι η έκδοση της εν λόγω αποφάσεως θα μπορούσε να στηριχθεί λυσιτελώς στα στοιχεία αυτά. Πράγματι, το Γενικό Δικαστήριο δεν μπορεί να δεχθεί την πρόταση του Συμβουλίου περί αντικαταστάσεως, κατ’ ουσίαν, του σκεπτικού της αποφάσεως αυτής (βλ., κατ’ αναλογία, απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 28ης Μαρτίου 2012, T-190/10, Egan και Hackett κατά Κοινοβουλίου, σκέψεις 102 και 103 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία).

30. Κατόπιν των ανωτέρω, ο πρώτος λόγος ακυρώσεως πρέπει να γίνει δεκτός. Ως εκ τούτου, η προσβαλλόμενη απόφαση πρέπει να ακυρωθεί καθόσον αφορά την προσφεύγουσα, χωρίς να απαιτείται να εξετασθούν οι λοιποί λόγοι ακυρώσεως και τα λοιπά επιχειρήματα των διαδίκων ή να υποχρεωθεί το Συμβούλιο να προσκομίσει τα έγγραφα τα οποία μνημονεύει η προσφεύγουσα στο δεύτερο αίτημά της.

Επί των δικαστικών εξόδων

31. Κατά το άρθρο 87, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας, ο ηττηθείς διάδικος καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα εφόσον υπάρχει σχετικό αίτημα του νικήσαντος διαδίκου. Δεδομένου ότι το Συμβούλιο ηττήθηκε, πρέπει να καταδικασθεί στα δικαστικά έξοδα, σύμφωνα με το σχετικό αίτημα της προσφεύγουσας.

Διατακτικό

Για τους λόγους αυτούς,

ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (τέταρτο τμήμα)

αποφασίζει:

1) Ακυρώνει την απόφαση 2011/783/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 1ης Δεκεμβρίου 2011, για την τροποποίηση της αποφάσεως 2010/413/ΚΕΠΠΑ περί περιοριστικών μέτρων κατά του Ιράν, καθόσον αφορά την Oil Turbo Compressor Co. (Private Joint Stock).

2) Το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης φέρει τα δικαστικά έξοδά του, καθώς και αυτά στα οποία υποβλήθηκε η Oil Turbo Compressor.