1)

Η δασμολογητέα αξία εισαγόμενων εμπορευμάτων καθορίζεται με βάση τα άρθρα 29 και 32 του Κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/1992 και στην περίπτωση που η σύμβαση αφορά επεξεργασία ή μεταποίηση υλών (ύλες που εξήχθησαν στη χώρα επεξεργασίας χωρίς να υπαχθούν σε τελωνειακό καθεστώς παθητικής τελειοποίησης προς επανεισαγωγή) μη έχουσα το επίπεδο που προβλέπεται στο άρθρο 24 του ίδιου Κανονισμού ή άλλως (Πρωτ. 36) ανεπαρκή ώστε να προσδώσει στα εμπορεύματα που παρήχθησαν με αυτή την καταγωγή της χώρας στην οποία πραγματοποιήθηκε;

2)

Ενδεχόμενη θετική κρίση στο πρώτο ερώτημα διαφοροποιείται στην περίπτωση που η εισαγωγή, με βάση τιμολόγια και άλλα παραστατικά που κρίνονται ανακριβή, εμφανίζεται ότι έγινε στα πλαίσια σύμβασης πώλησης, ενώ αποδεικνύεται ότι η σύμβαση αφορούσε μη ουσιαστική επεξεργασία υλών καταγόμενων από τη χώρα εισαγωγής έναντι συγκεκριμένης αμοιβής, η οποία δύναται να προσδιοριστεί, και ότι η δηλούμενη δασμολογητέα αξία δεν αντιστοιχεί στην πράγματι πληρωτέα ή πληρωθείσα αξία;

3)

Ενδεχόμενη αρνητική κρίση στο δεύτερο ερώτημα διαφοροποιείται στην περίπτωση απόδειξης επιπλέον και πρακτικής που συνιστά καταχρηστική εκμετάλλευση κοινοτικών ρυθμίσεων με σκοπό την αποκόμιση οφέλους από τον ενδιαφερόμενο;

4)

Εφόσον κριθεί ότι τα άρθρα 29 και 32 του Κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/1992 είναι δυνατόν να εφαρμοστούν σε μία περίπτωση, όπως αυτή που περιγράφεται στο δεύτερο ερώτημα, αλλά και όταν συντρέχουν οι αντικειμενικές περιστάσεις και το υποκειμενικό στοιχείο του τρίτου ερωτήματος, ποια θεωρείται η αξία στοιχείου (όπως στην κρινόμενη υπόθεση η ζάχαρη) που ενσωματώθηκε στο εισαγόμενο προϊόν και είχε παρασχεθεί αδαπάνως από τον εισαγωγέα, όταν το εν λόγω στοιχείο, το οποίο δεν μπορούσε να υπαχθεί σε καθεστώς τελειοποίησης προς επανεισαγωγή σύμφωνα με το άρθρο 146 παρ. 1 του ίδιου Κανονισμού, δεν παρήχθη από τον ίδιο, αλλά αποκτήθηκε από αυτόν σε τιμή εξαγωγής (μικρότερη από την τιμή που ίσχυε στην εσωτερική αγορά λόγω υπαγωγής του προϊόντος σε καθεστώς επιστροφών);