26.5.2012   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 151/18

1)

Εφόσον η διαπίστωση περί του αν πρόκειται για απόβλητα πρέπει γίνεται βάσει αντικειμενικών κριτηρίων, όπως αυτά που απορρέουν από τη νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ποιος είναι ο βαθμός βεβαιότητας που απαιτείται όσον αφορά την αξιοποίηση της κοπριάς, την οποία ο κάτοχος της άδειας συγκεντρώνει και αποθηκεύει ή δύναται να αποθηκεύσει για διάστημα μεγαλύτερο των 12 μηνών, έως τη μεταφορά της σε άλλους χρήστες;

2)

Αν η κοπριά αποτελεί απόβλητο ή χαρακτηριστεί ως απόβλητο κατ’ εφαρμογή πρόσφορων κριτηρίων, επιτρέπεται ένα κράτος μέλος να καταλογίζει στον παραγωγό της κοπριάς –ο οποίος δεν τη χρησιμοποιεί στη γη του, αλλά τη διαθέτει σε τρίτους γεωργούς, για να τη χρησιμοποιήσουν ως λίπασμα– προσωπική ευθύνη για τη συμμόρφωση των εν λόγω τρίτων με τη νομοθεσία της Ένωσης όσον αφορά τον έλεγχο των αποβλήτων και/ή των λιπασμάτων, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι η εκ μέρους των τρίτων χρήση της κοπριάς ως λιπάσματος δεν συνεπάγεται κίνδυνο σοβαρής περιβαλλοντικής ρύπανσης;

3)

Εξαιρείται η προαναφερθείσα κοπριά από την έννοια του όρου «απόβλητα», στο άρθρο 2, παράγραφος 1, στοιχείο β', περίπτωση iii, της οδηγίας 75/442/ΕΟΚ (1), όπως έχει τροποποιηθεί με την οδηγία 91/156 (2) του Συμβουλίου, ως «καλυπτόμενη από άλλη νομοθεσία»,δηλαδή την οδηγία 91/676/ΕΟΚ του Συμβουλίου, σε περίπτωση που, κατά τον χρόνο χορηγήσεως της άδειας, η Ιρλανδία δεν είχε μεταφέρει στην εσωτερική νομοθεσία την οδηγία 91/676/ΕΟΚ (3) του Συμβουλίου, δεν υπήρχε άλλη εθνική νομοθεσία σχετικά με τη χρήση της κοπριάς ως λιπάσματος, και δεν είχε ακόμη εκδοθεί ο κανονισμός (ΕΚ) του Συμβουλίου 1774/2002 (4);