16.7.2011   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 211/34

—

να ακυρώσει την απόφαση του Προέδρου του ΓΕΕΑ της 29ης Σεπτεμβρίου 2010 περί μη ανανεώσεως για δεύτερη φορά της συμβάσεώς του ως εκτάκτου υπαλλήλου η οποία είχε αρχικώς συναφθεί στις 16 Ιουλίου 2005,

—

να ακυρώσει τη σύμβαση εργασίας εκτάκτου υπαλλήλου ορισμένου χρόνου η οποία συνήφθη την 1η Αυγούστου 2010, καθόσον η σύμβαση αυτή αποτελεί στην πραγματικότητα δεύτερη ανανέωση της ανωτέρω αρχικής συμβάσεως,

—

να ακυρώσει την απόφαση του Προέδρου του ΓΕΕΑ της 18ης Φεβρουαρίου 2011,

—

να διαπιστώσει την ύπαρξη σχέσεως εργασίας αορίστου χρόνου,

—

άλλως, να ακυρώσει τον νομικό χαρακτηρισμό της αρχικής συμβάσεως που συνήφθη στις 16 Ιουλίου 2005 και την ημερομηνία λήξεως που καθορίστηκε, κατόπιν ανανεώσεως, στις 16 Ιουλίου 2005, και να μετατρέψει τη σύμβαση σε αορίστου χρόνου, διαφορετικά να αναγνωρίσει τη σύμβαση ως αορίστου χρόνου,

—

άλλως, να ακυρώσει τον νομικό χαρακτηρισμό της συμβάσεως που συνήφθη την 1η Αυγούστου 2010 και την ημερομηνία λήξεως που καθορίστηκε την 1η Αυγούστου 2013 και να μετατρέψει τη σύμβαση σε αορίστου χρόνου, διαφορετικά, να αναγνωρίσει τη σύμβαση ως αορίστου χρόνου,

—

να υποχρεώσει το καθού να καταβάλει για αποκατάσταση της υλικής ζημίας και της ηθικής βλάβης που υπέστη ο προσφεύγων από τη συμπεριφορά του ΓΕΕΑ, προσωρινά, και υπό την επιφύλαξη της αυξήσεως του αιτουμένου ποσού κατά τη διάρκεια της δίκης, 6 113,79 ευρώ για υλική ζημία και 30 000,00 ευρώ για ηθική βλάβη,

—

επικουρικώς και στην περίπτωση που το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης κατέληγε στο συμπέρασμα ότι παρά την ύπαρξη συμβάσεως αορίστου χρόνου η σχέση εργασίας λύθηκε στις 16 Ιουλίου 2010 –πράγμα που δεν ισχύει–, να επιδικάσει αποζημίωση για καταχρηστική καταγγελία συμβατικής σχέσης,

—

όλως επικουρικώς, και στην περίπτωση που το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης κατέληγε στο συμπέρασμα ότι η σύμβαση δεν μπορούσε να μετατραπεί σε αορίστου χρόνου ή να διαπιστωθεί ότι ήταν εξαρχής αορίστου χρόνου –πράγμα που δεν ισχύει–, να επιδικαστεί αποζημίωση για την ηθική βλάβη που υπέστη ο προσφεύγων λόγω υπαίτιας συμπεριφοράς του ΓΕΕΑ,

—

να επιφυλαχθεί επί παντός νομίμου δικαιώματος, αξιώσεως, λόγου και ενδίκου μέσου του προσφεύγοντος, και ιδίως όσον αφορά την επιδίκαση σε βάρος του ΓΕΕΑ αποζημιώσεως για τη βλάβη που υπέστη αυτός,

—

να αναγνωρίσει υπέρ του προσφεύγοντος το δικαίωμα να προβάλει με κάθε νόμιμο μέσο και ιδίως με την εξέταση μαρτύρων τα πραγματικά περιστατικά των οποίων γίνεται επίκληση εν προκειμένω,

—

να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα.