7.1.2012   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 6/4

—

κρίνει παραδεκτή την αίτηση αναιρέσεως της Danièle Boni-Claverie·

—

να αναιρέσει τη διάταξη T-350/11 της 13ης Ιουλίου 2011, με την οποία η προσφυγή της απορρίφθηκε ως εκπροθέσμως ασκηθείσα·

—

να αναπέμψει την αναιρεσείουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου προκειμένου αυτή να μπορέσει να προβάλει τα δικαιώματά της·

—

να καταδικάσει το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα δικαστικά έξοδα κατ’ εφαρμογή των άρθρων 69 και 73 του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου.

—

Η ανωτέρα βία λόγω πολέμου διακόπτει την προθεσμία ασκήσεως προσφυγής. Τα γεγονότα που αντιμετώπιζε η αναιρεσείουσα από τον Νοέμβριο του 2010 στην Ακτή του Ελεφαντοστού συνιστούν λόγο ανωτέρας βίας, κατά την έννοια του άρθρου 45 του Οργανισμού του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, λόγω της εμπόλεμης καταστάσεως που διακόπτει τις προθεσμίες προσβολής των πράξεων που εξέδωσε κατ’ αυτής το Συμβούλιο.

—

Ο παρών λόγος ανωτέρας βίας λόγω πολέμου στερεί στην αναιρεσείουσα τη δυνατότητα να ασκήσει ελεύθερα τον δικαίωμα ασκήσεως προσφυγής κατά πράξεων που προσβάλλουν προδήλως τα θεμελιώδη δικαιώματά της.

—

Τα θεμελιώδη δικαιώματα και ελευθερίες υπερισχύουν της αρχής της ασφάλειας δικαίου. Επικαλούμενο την αρχή της ασφάλειας δικαίου για να κηρύξει απαράδεκτη την προσφυγή της αναιρεσείουσας, το Γενικό Δικαστήριο προσέβαλε το θεμελιώδες δικαίωμα της προσβάσεως στη δικαιοσύνη και τα δικαιώματα άμυνας. Η αναιρεσείουσα στερήθηκε του δικαιώματος ακροάσεώς της από αρμόδιο δικαστήριο.

—

Μη αντιτάξιμο της προθεσμίας λόγω αποστάσεως και της προθεσμίας ασκήσεως προσφυγής σε περίπτωση πολέμου. Η προθεσμία λόγω αποστάσεως και η προθεσμία ασκήσεως προσφυγής δεν μπορούν να αντιταχθούν σε αποδέκτη που κατοικεί σε κράτος το οποίο βρίσκεται σε ανοικτό πόλεμο. Αυτές οι προθεσμίες ισχύουν μόνο για τις περιόδους ειρήνης και μόνο στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Όμως, η αναιρεσείουσα βρίσκεται σε άλλη ήπειρο και, ως εκ τούτου, η αυστηρή εφαρμογή του άρθρου 102 του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου στην προκειμένη περίπτωση συνιστά αναμφισβήτητα παράβαση του άρθρου 6, παράγραφος 1, της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για την προάσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών και του του άρθρου 263 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

—

Υπεροχή του άρθρου 263 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το άρθρο 102 του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου καθιστά άνευ αντικειμένου κάθε υποχρέωση κοινοποιήσεως, όπως αυτή προβλέπεται από τη Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που προβλέπει ότι η προθεσμία ασκήσεως προσφυγής αρχίζει να τρέχει από την κοινοποίηση ή τη δημοσίευση ή από τον χρόνο κατά τον οποίο ο ενδιαφερόμενος έλαβε γνώση της πράξεως. Συγκεκριμένα, το άρθρο 102 του Κανονισμού Διαδικασίας παραβλέπει την υποχρέωση κοινοποιήσεως και δεν λαμβάνει υπόψη την ημέρα κατά την οποία η αναιρεσείουσα έλαβε πράγματι γνώση της πράξεως, περιορίζοντας έτσι το γράμμα και το πνεύμα του άρθρου 263 ΣΛΕΕ. Ως εκ τούτου, το άρθρο 102 θέτει υπό αμφισβήτηση τα δικαιώματα που προβλέπονται και προστατεύονται από τη Συνθήκη, η οποία έχει υπέρτερη νομική αξία και επιβάλλεται στα όργανα τα οποία συγκροτούν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Κατά συνέπεια, εφόσον οι προσβαλλόμενες πράξεις δεν κοινοποιήθηκαν στην αναιρεσείουσα, και τούτο κατά παράβαση του άρθρου 263, παράγραφος 5, της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η προθεσμία ασκήσεως προσφυγής μπορούσε να αρχίσει μόνον από τον χρόνο κατά τον οποίο η αναιρεσείουσα έλαβε γνώση των κατ’ αυτής εκδοθεισών πράξεων.

—

Σοβαρή προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Η αρχή της ασφάλειας δικαίου, όπως διατυπώνεται από το Γενικό Δικαστήριο, θέτει σοβαρά υπό αμφισβήτηση την ασφάλεια δικαίου στο σύνολό της, καθόσον στους διοικουμένους που κατοικούν εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης και σε χώρα που βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση επιβάλλονται κυρώσεις κατά των οποίων αυτοί δεν μπορούν να ασκήσουν λυσιτελώς τα δικαιώματά τους προς άσκηση προσφυγής, δεδομένου ότι δεν έχουν λάβει γνώση της κυρώσεως.

—

Επικουρικώς, η αναιρεσείουσα ζητεί την ακύρωση των πράξεων που εξέδωσε κατ’ αυτής το Συμβούλιο λόγω της σοβαρότητας της προσβολής των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Εφόσον οι προσβαλλόμενες πράξεις προσβάλλουν θεμελιώδεις ελευθερίες προστατευόμενες από πλείονες διεθνείς συνθήκες, στο Δικαστήριο εναπόκειται να ακυρώσει τις εν λόγω πράξεις καθόσον ο παράνομος χαρακτήρας τους προσβάλλει την ευρωπαϊκή έννομη τάξη και με την αιτιολογία ότι καμία προθεσμία ασκήσεως προσφυγής δεν μπορεί να αντιταχθεί στην αναιρεσείουσα λόγω της σοβαρότητας της προσβολής των προστατευομένων θεμελιωδών ελευθεριών και δικαιωμάτων.