Αναίρεση που άσκησε στις 19 Νοεμβρίου 2010 η 4care AG κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο τμήμα) στις 8 Σεπτεμβρίου 2010 στην υπόθεση T-575/08, 4care AG κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

(Υπόθεση C-535/10 P)

()

2011/C 30/39

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: 4care AG (εκπρόσωπος: S. Redeker, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η υπό κρίση αίτηση αναιρέσεως βάλλει κατά της αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου περί απορρίψεως της προσφυγής που είχε ασκήσει η αναιρεσείουσα με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως του δεύτερου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 7ης Οκτωβρίου 2008, με την οποία απορρίφθηκε η αίτησή της καταχωρίσεως του εικονιστικού σημείου «Acumed». Με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, το Γενικό Δικαστήριο επιβεβαίωσε την απόφαση του τμήματος προσφυγών, σύμφωνα με την οποία συνέτρεχε κίνδυνος συγχύσεως με το προγενέστερο εθνικό σήμα «AQUAMED ACTIVE».

Κατά την αναιρεσείουσα, η απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου στηρίζεται σε παραβίαση του δικαίου της Ένωσης κατά την έννοια του άρθρου 58 του Οργανισμού του Δικαστηρίου. Συγκεκριμένα, διατείνεται ότι το Γενικό Δικαστήριο ερμήνευσε εσφαλμένως τον διακριτικό χαρακτήρα του προγενέστερου σήματος, την ομοιότητα των επίμαχων σημείων και το ζήτημα του κινδύνου συγχύσεως.

Η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται ότι, στο πλαίσιο της εξετάσεως του διακριτικού χαρακτήρα, το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε επαρκώς υπόψη τον περιγραφικό χαρακτήρα του στοιχείου «AQUAMED», το οποίο αποτελεί τμήμα του προγενέστερου σήματος. Επιπλέον, το Γενικό Δικαστήριο υποτίμησε τη σημασία του μεγάλου αριθμού προγενέστερων τρίτων σημάτων, στα οποία παρέπεμψε η αναιρεσείουσα. Φρονεί επίσης ότι ο όρος «AQUAMED ACTIVE» έχει εγγενώς ασθενή διακριτικό χαρακτήρα, και μάλιστα όχι μόνον λόγω της χρησιμοποιήσεως στοιχείων που είναι περιγραφικά και όλως συνήθη σε σχέση με τα οικεία προϊόντα. Προσθέτει ακόμη ότι ο διακριτικός χαρακτήρας έχει αποδυναμωθεί και εκ των υστέρων λόγω της χρησιμοποιήσεως παραπλήσιων τρίτων σημάτων στις εμπορικές συναλλαγές. Κατά την αναιρεσείουσα, αν το Γενικό Δικαστήριο είχε εξετάσει προσηκόντως το ζήτημα, θα είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το προγενέστερο σήμα έχει, στην καλύτερη των περιπτώσεων, ιδιαιτέρως αδύναμο διακριτικό χαρακτήρα και, κατόπιν τούτου, πρέπει να τύχει πολύ περιορισμένης προστασίας.

Η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι, στο πλαίσιο της εξετάσεως της ομοιότητας των σημείων, το Γενικό Δικαστήριο παρέλειψε να λάβει υπόψη ουσιώδη στοιχεία, με συνέπεια η εκτίμησή του να μην είναι σφαιρική. Κατά την αναιρεσείουσα, κακώς το Γενικό Δικαστήριο θεώρησε δεδομένο ότι το στοιχείο «ACTIVE» που απαντά στο προγενέστερο σήμα έπρεπε να αγνοηθεί εντελώς στο πλαίσιο της συγκρίσεως των επίμαχων σημείων και ότι η αντιπαραβολή τους έπρεπε να αφορά αποκλειστικώς τους όρους «AQUAMED» και «Acumed». Η αναιρεσείουσα φρονεί ότι, ως εκ τούτου, το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη το γεγονός ότι οι λέξεις «AQUAMED» και «ACTIVE» συνθέτουν έναν στενό συνδυασμό, οπότε δεν μπορεί να απαλειφθεί ο όρος «ACTIVE». Αν το Γενικό Δικαστήριο είχε αντιπαραβάλει το προγενέστερο σήμα «AQUAMED ACTIVE» στο σύνολό του με το σήμα «Acumed», του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση, θα όφειλε να διαπιστώσει ότι δεν υφίσταται ομοιότητα μεταξύ των σημείων αυτών.

Η αναιρεσείουσα θεωρεί ότι, ακόμη και αν γινόταν δεκτό ότι η σύγκριση έπρεπε να αφορά τους όρους «AQUAMED» και «Acumed», επιβάλλεται η διαπίστωση ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε, εν πάση περιπτώσει, σε νομικό σφάλμα κατά την εκτίμηση του κινδύνου συγχύσεως. Κατά την άποψή της, το Γενικό Δικαστήριο αγνόησε, συναφώς, σημαντικό αριθμό παλαιότερων αποφάσεων με τις οποίες το ενδεχόμενο υπάρξεως κινδύνου συγχύσεως αποκλείστηκε σε παρεμφερείς περιστάσεις. Επιπλέον, η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη το γεγονός ότι, λόγω της περιορισμένης μόνον προστασίας της οποίας χρήζει το προγενέστερο σήμα, και οι ελάχιστες διαφορές μεταξύ των σημείων αρκούν για να αποκλείσουν το ενδεχόμενο κινδύνου συγχύσεως. Εξ αυτού έπεται, κατά την αναιρεσείουσα, ότι, αν το Γενικό Δικαστήριο είχε λάβει υπόψη αυτό το στοιχείο, θα κατέληγε στο συμπέρασμα ότι, λόγω των διαφορών που παρατηρούνται σε οπτικό, φωνητικό και εννοιολογικό επίπεδο, το σήμα του οποίου ζητείται η καταχώριση απέχει, εν πάση περιπτώσει, αρκετά από το προγενέστερο σήμα.