Υπόθεση T-85/08

Exalation Ltd

κατά

Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ)

«Κοινοτικό σήμα – Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού κοινοτικού σήματος Vektor-Lycopin – Απόλυτοι λόγοι απαραδέκτου – Απουσία διακριτικού χαρακτήρα – Περιγραφικός χαρακτήρας – Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχεία β΄ και γ΄, του κανονισμού (EΚ) 40/94 [νυν άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχεία β΄ και γ΄, του κανονισμού (EΚ) 207/2009]»

Περίληψη της αποφάσεως

Κοινοτικό σήμα – Ορισμός και κτήση του κοινοτικού σήματος – Απόλυτοι λόγοι απαραδέκτου – Σήματα αποτελούμενα αποκλειστικά από σημεία ή ενδείξεις που μπορούν να χρησιμεύσουν προς υποδήλωση των χαρακτηριστικών ενός προϊόντος

(Κανονισμός 40/94 του Συμβουλίου, άρθρο 7 § 1, στοιχείο γ΄)

Είναι περιγραφικό των προϊόντων που αναφέρονται σε αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος, κατά την έννοια του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ΄, του κανονισμού 40/94 για το κοινοτικό σήμα, από απόψεως του οικείου κοινού, το οποίο περιλαμβάνει το σύνολο των παραγωγών και των καταναλωτών των εν λόγω προϊόντων, ήτοι ορισμένοι επαγγελματίες και το ευρύ κοινό, το λεκτικό σημείο Vektor-Lycopin, του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση ως κοινοτικού σήματος για τα προϊόντα «Παρασκευάσματα φαρμακευτικά και κτηνιατρικά για ιατρικές χρήσεις· προϊόντα υγιεινής για ιατρικές χρήσεις· διαιτητικά προϊόντα για ιατρικές χρήσεις, παιδικές τροφές», «Κρέατα, ψάρια, πουλερικά και κυνήγια· εκχυλίσματα κρέατος· φρούτα και λαχανικά διατηρημένα (κονσέρβες), αποξηρανθέντα και μαγειρεμένα· ζελατίνες, μαρμελάδες, κομπόστες· αβγά, γάλα και γαλακτοκομικά προϊόντα· έλαια και λίπη βρώσιμα», «Καφές, κακάο, ζάχαρη, ρύζι, ταπιόκα, σάγο (αλεύρι κολλαρίσματος), υποκατάστατα καφέ· άλευρα και παρασκευάσματα από δημητριακά· άρτος, γλυκά και είδη ζαχαροπλαστικής, παγωτά· μέλι, σιρόπι μελάσας, μαγιά, μπέικιν πάουντερ· αλάτι, μουστάρδα· ξίδι, σάλτσες (καρυκεύματα)· μπαχαρικά, πάγος», που εμπίπτουν αντιστοίχως στις κλάσεις 5, 29 και 30 κατά την έννοια του Διακανονισμού της Νίκαιας.

Πρέπει να θεωρηθεί ότι το οικείο κοινό γνωρίζει τη σημασία του όρου «lycopin», ή, τουλάχιστον, είναι λογικό να θεωρηθεί ότι το οικείο κοινό θα αποκτήσει τη γνώση αυτή στο μέλλον. Πρώτον, ο εν λόγω τεχνικός όρος υποδηλώνει συμπλήρωμα διατροφής, οπωσδήποτε γνωστό σε τμήμα του οικείου κοινού, ιδίως στους επαγγελματίες παρασκευής διαιτητικών, φαρμακευτικών και κτηνιατρικών προϊόντων. Δεύτερον, οι καταναλωτές του συνόλου των προϊόντων που αφορά η αίτηση καταχωρίσεως μπορούν ευχερώς να κατανοήσουν την έννοια του όρου «lycopin». Η έννοια του όρου «lycopin» απαντάται, πράγματι, στα λεξικά και στους διαδικτυακούς τόπους. Είναι, συνεπώς, πιθανό η ουσία που υποδηλώνεται με τον όρο αυτόν να ήταν γνωστή από μέρος των καταναλωτών του συνόλου των επίμαχων προϊόντων. Τρίτον, οι καταναλωτές φαρμακευτικών, κτηνιατρικών, διαιτητικών προϊόντων και προϊόντων υγιεινής για ιατρική χρήση που αγνοούν τη σημασία του όρου «lycopin» έχουν συχνά την τάση να συμβουλεύονται το ενημερωμένο μέρος του οικείου κοινού, ήτοι γιατρούς, φαρμακοποιούς, διαιτολόγους και άλλους εμπόρους των επίμαχων προϊόντων. Έτσι, μέσω των συμβουλών που λαμβάνουν από γιατρούς που συνταγογραφούν ή επ’ ευκαιρία των πληροφοριών που διαδίδουν τα διάφορα μέσα, είναι δυνατό το λιγότερο ενημερωμένο μέρος του οικείου κοινού να μάθει τη σημασία του όρου «lycopin».

Για το οικείο κοινό ο συνδυασμός Vektor-Lycopin, συναρτώμενος με είδη διατροφής, διαιτητικά προϊόντα, προϊόντα υγιεινής, κτηνιατρικά και φαρμακευτικά προϊόντα που αφορά η αίτηση καταχωρίσεως, παραπέμπει στην ιδιότητα των προϊόντων αυτών να μεταδίδουν λυκοπένιο. Ειδικότερα, αν το οικείο κοινό βρισκόταν ενώπιον της συσχετίσεως του σημείου, η καταχώριση του οποίου ζητείται, με τα προϊόντα που αφορά η αίτηση καταχωρίσεως, θα θεωρούσε ότι τα επίμαχα προϊόντα περιέχουν λυκοπένιο και παρέχουν τη δυνατότητα σε αυτούς που τα καταναλώνουν να προσλαμβάνουν αυτή την ουσία.

Επομένως, ο συνδυασμός των όρων «vektor» και «lycopin» που πραγματοποιείται στο σημείο Vektor-Lycopin συνιστά για το οικείο κοινό ένδειξη των ιδιοτήτων των επίμαχων προϊόντων.

(βλ. σκέψεις 36, 40-43, 56-58)

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (τρίτο τμήμα)

της 9ης Ιουλίου 2010 (*)

«Κοινοτικό σήμα – Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού κοινοτικού σήματος Vektor-Lycopin – Απόλυτοι λόγοι απαραδέκτου – Απουσία διακριτικού χαρακτήρα – Περιγραφικός χαρακτήρας – Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχεία β΄ και γ΄, του κανονισμού (EΚ) 40/94 [νυν άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχεία β΄ και γ΄, του κανονισμού (EΚ) 207/2009]»

Στην υπόθεση T‑85/08,

Exalation Ltd, με έδρα το Ilford, Essex (Ηνωμένο Βασίλειο), εκπροσωπούμενη από τον K. Zingsheim, δικηγόρο,

προσφεύγουσα,

κατά

Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ), εκπροσωπούμενου από τον S. Schäffner,

καθού,

με αντικείμενο προσφυγή κατά της από 17 Δεκεμβρίου 2007 αποφάσεως του τέταρτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ (υπόθεση R 1037/2007-4), σχετικά με αίτηση καταχωρίσεως του λεκτικού σήματος Vektor-Lycopin ως κοινοτικού σήματος,

ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (τρίτο τμήμα),

συγκείμενο από τους J. Azizi, πρόεδρο, E. Cremona και S. Frimodt Nielsen (εισηγητή), δικαστές,

γραμματέας: K. Andová, υπάλληλος διοικήσεως,

έχοντας υπόψη το δικόγραφο της προσφυγής που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Πρωτοδικείου στις 19 Φεβρουαρίου 2008,

έχοντας υπόψη το υπόμνημα αντικρούσεως που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Πρωτοδικείου στις 15 Ιουλίου 2008,

κατόπιν της συνεδριάσεως της 2ας Μαρτίου 2010,

εκδίδει την ακόλουθη

Απόφαση

 Ιστορικό της διαφοράς

1        Στις 6 Ιανουαρίου 2006, η προσφεύγουσα, Exalation Ltd, υπέβαλε αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος στο Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ), δυνάμει του κανονισμού (EΚ) 40/94 του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 1993, για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ 1994, L 11, σ. 1), όπως τροποποιήθηκε [και αντικαταστάθηκε από τον κανονισμό (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ L 78, σ. 1)].

2        Το σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση είναι το λεκτικό σημείο Vektor-Lycopin.

3        Τα προϊόντα για τα οποία ζητήθηκε η καταχώριση υπάγονται στις κλάσεις 5, 29 και 30 του Διακανονισμού της Νίκαιας για τη διεθνή ταξινόμηση προϊόντων και υπηρεσιών όσον αφορά την καταχώριση σημάτων, της 15ης Ιουνίου 1957, όπως αυτός έχει αναθεωρηθεί και τροποποιηθεί, και αντιστοιχούν, όσον αφορά τα προϊόντα της κάθε κλάσεως, στην ακόλουθη περιγραφή:

–        κλάση 5: «Παρασκευάσματα φαρμακευτικά και κτηνιατρικά για ιατρικές χρήσεις· προϊόντα υγιεινής για ιατρικές χρήσεις· διαιτητικά προϊόντα για ιατρικές χρήσεις, παιδικές τροφές»·

–        κλάση 29: «Κρέατα, ψάρια, πουλερικά και κυνήγια· εκχυλίσματα κρέατος· φρούτα και λαχανικά διατηρημένα (κονσέρβες), αποξηρανθέντα και μαγειρεμένα· ζελατίνες, μαρμελάδες, κομπόστες· αβγά, γάλα και γαλακτοκομικά προϊόντα· έλαια και λίπη βρώσιμα»·

–        κλάση 30: «Καφές, κακάο, ζάχαρη, ρύζι, ταπιόκα, σάγο (αλεύρι κολλαρίσματος), υποκατάστατα καφέ· άλευρα και παρασκευάσματα από δημητριακά· άρτος, γλυκά και είδη ζαχαροπλαστικής, παγωτά· μέλι, σιρόπι μελάσας, μαγιά, μπέικιν πάουντερ· αλάτι, μουστάρδα· ξίδι, σάλτσες (καρυκεύματα)· μπαχαρικά, πάγος».

4        Με απόφαση της 4ης Μαΐου 2007 (στο εξής: απόφαση του εξεταστή), και βάσει του άρθρου 38 του κανονισμού 40/94 (νυν άρθρο 37 του κανονισμού 207/2009), ο εξεταστής απέρριψε την αίτηση καταχωρίσεως σήματος για τα προϊόντα που αναφέρονται στη σκέψη 3 ανωτέρω, με το αιτιολογικό ότι το σήμα Vektor-Lycopin ήταν περιγραφικό και στερούνταν διακριτικού χαρακτήρα όσον αφορά το γερμανόφωνο και αγγλόφωνο κοινό της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και δεν μπορούσε να καταχωρισθεί βάσει του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχεία β΄ και γ΄, και παράγραφος 2, του κανονισμού 40/94 [νυν άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχεία β΄ και γ΄, και παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009].

5        Στις 3 Ιουλίου 2007, η προσφεύγουσα άσκησε προσφυγή βάσει των άρθρων 57 έως 62 του κανονισμού 40/94 (νυν άρθρα 58 έως 64 του κανονισμού 207/2009) κατά της αποφάσεως του εξεταστή.

6        Με την από 17 Δεκεμβρίου 2007 (στο εξής: προσβαλλόμενη απόφαση), το τέταρτο τμήμα προσφυγών του ΓΕΕΑ απέρριψε την προσφυγή και επιβεβαίωσε την απόφαση του εξεταστή.

7        Στην προσβαλλόμενη απόφαση, το τμήμα προσφυγών έκρινε ότι οι απόλυτοι λόγοι απαραδέκτου που προβλέπει το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχεία β΄ και γ΄, του κανονισμού 40/94 τύγχανε εφαρμογής στα γερμανόφωνα και αγγλόφωνα τμήματα της Κοινότητας. Οι διατάξεις αυτές, σε συνδυασμό με τις διατάξεις του άρθρου 7, παράγραφος 2, του κανονισμού 40/94, αποκλείουν, επομένως, την καταχώριση του, σήματος Vektor-Lycopin.

8        Όσον αφορά την εφαρμογή του απόλυτου λόγου απαραδέκτου που προβλέπει το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ΄, του κανονισμού 40/94, το τμήμα προσφυγών επικύρωσε τις εκτιμήσεις του εξεταστή κατά τις οποίες, πρώτον, ο γερμανικός όρος «Vektor» (ξενιστής) χρησιμοποιείται στο πλαίσιο της γενετικής μηχανικής για τα μόρια δεσοξυριβονουκλεϊνικού οξέος (DΝΑ) που χρησιμεύουν στην εισαγωγή ξένου DΝΑ σε κύτταρο-ξενιστή και, δεύτερον, ο όρος «ξενιστής», στην ιατρική και στον τομέα της φυτοπροστασίας, παραπέμπει σε οργανισμούς που μεταδίδουν ασθένειες (σκέψη 18 της προσβαλλομένης αποφάσεως).

9        Το τμήμα προσφυγών ενέκρινε, ακόμη, τις παρατηρήσεις του εξεταστή κατά τις οποίες ο γερμανικός όρος «Lycopin» (λυκοπένιο) υποδήλωνε καροτινοειδές με αντιοξειδωτικές ιδιότητες (σκέψη 18 της προσβαλλομένης αποφάσεως).

10      Το τμήμα προσφυγών επισημαίνει, εξάλλου, ότι τα στοιχεία «vektor» και «lycopin» συνδέονται με παύλα, σύμφωνα με τους κανόνες της γερμανικής και της αγγλικής γλώσσας (σκέψη 18 της προσβαλλομένης αποφάσεως).

11      Το τμήμα προσφυγών επικύρωσε, τέλος, τις διαπιστώσεις του εξεταστή κατά τις οποίες το προς καταχώριση σημείο, συνολικώς, είχε συγκεκριμένη περιγραφική σημασία των προϊόντων που αφορά η αίτηση καταχωρίσεως. Πρόκειται, ειδικότερα, για συμπλήρωμα διατροφής, η δραστική ουσία του οποίου είναι δυνατό να περιληφθεί σε φαρμακευτικά προϊόντα ή διαιτητικά προϊόντα για ιατρική χρήση ή ακόμη παιδικές τροφές καθώς και στο σύνολο των προϊόντων διατροφής των κλάσεων 29 και 30 που αναφέρονται στη σκέψη 3 ανωτέρω (σκέψεις 19 έως 21 της προσβαλλομένης αποφάσεως).

12      Εξάλλου, προκειμένου να καθοριστεί το ενδιαφερόμενο κοινό, πρέπει να συμπεριληφθούν σε αυτό όχι μόνον οι καταναλωτές, αλλά και οι παραγωγοί και οι έμποροι των προϊόντων που αφορά η αίτηση καταχωρίσεως (σκέψη 23 της προσβαλλομένης αποφάσεως).

 Αιτήματα των διαδίκων

13      Με το δικόγραφο της προσφυγής, η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

–        να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

–        να ακυρώσει την απόφαση του εξεταστή·

–        να υποχρεώσει το ΓΕΕΑ να προβεί στην καταχώριση του σήματος Vektor-Lycopin·

–        να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα.

14      Το ΓΕΕΑ ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

–        να απορρίψει την προσφυγή·

–        να καταδικάσει την προσφεύγουσα στα δικαστικά έξοδα.

15      Κατά την επ’ ακροατηρίου συζήτηση, η προσφεύγουσα δήλωσε ότι παραιτείται από το δεύτερο και το τρίτο αίτημά της και η παραίτηση αυτή καταχωρίστηκε στα πρακτικά της συνεδριάσεως.

 Σκεπτικό

16      Προς στήριξη της προσφυγής της κατά της προσβαλλομένης πράξεως, η προσφεύγουσα προβάλλει δύο λόγους ακυρώσεως, ο πρώτος από τους οποίους αφορά παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ΄, του κανονισμού 40/94 και ο δεύτερος παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 40/94. Πρέπει να εξεταστεί καταρχάς ο πρώτος λόγος ακυρώσεως.

 Όσον αφορά τον πρώτο λόγο ακυρώσεως που αφορά παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ΄, του κανονισμού 40/94

 Επιχειρήματα των διαδίκων

17      Κατά πρώτον, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι το σημείο Vektor-Lycopin αποτελείται από δύο στοιχεία, ο συνδυασμός των οποίων είναι ασυνήθης και άγνωστος. Το σημείο Vektor-Lycopin δεν απαντάται ούτε στα λεξικά ούτε στον προφορικό και γραπτό λόγο. Δεν είναι γνωστό ούτε ευρέως χρησιμοποιούμενο στην ιατρική ούτε στη βιολογία ούτε στη φυσική ούτε στα μαθηματικά. Το σημείο Vektor-Lycopin συνιστά συνεπώς νεολογισμό που πληροί το νομολογιακό κριτήριο, κατά το οποίο η αντιπαράθεση των δύο όρων δεν είναι περιγραφική, αν, λόγω του ασυνήθους χαρακτήρα του συνδυασμού, το επίμαχο σημείο δημιουργεί αρκετά διαφορετική εντύπωση από αυτήν που προκαλεί η σημασία των όρων που τη συνθέτουν, ακόμη και αν το σημείο αυτό, θεωρούμενο στο σύνολό του, κατισχύει του αθροίσματος των στοιχείων που το συνθέτουν. Εξ ολοκλήρου νέο, το σημείο Vektor-Lycopin είναι, ως εκ τούτου, άγνωστο στο κοινό που είναι εξειδικευμένο στην ιατρική, στη βιολογία, στη φαρμακολογία ή στη φυσική, όπως ο τελικός καταναλωτής.

18      Δεύτερον, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι το στοιχείο «vektor» δεν είναι μονοσήμαντο. Το τμήμα προσφυγών έλαβε αποκλειστικώς υπόψη τη σημασία του όρου αυτού στον τομέα της γενετικής μηχανικής. Ο όρος αυτός προσλαμβάνει πλείονες σημασίες σε διάφορους τομείς, όπως η φυσική. Ο εννοιολογικός περιορισμός στον οποίο προέβη το τμήμα προσφυγών είναι επικριτέος, καθόσον ήταν, αδικαιολόγητα, δυσμενής για την προσφεύγουσα. Εξάλλου, η σημασία του γερμανικού όρου «Vektor» στο πλαίσιο της γενετικής μηχανικής δεν είναι γνωστή ούτε στο εξειδικευμένο κοινό που αποτελείται από βιολόγους, φυσικούς, γιατρούς, φαρμακοποιούς, μαθηματικούς ή άλλους ειδικούς ούτε κατά μείζονα λόγο στον μέσο τελικό καταναλωτή των προϊόντων που αφορά η αίτηση καταχωρίσεως. Έτσι, το οικείο κοινό δεν μπορεί να συναγάγει από το Vektor-Lycopin ότι αυτό περιγράφει μείγμα εκχυλισμάτων γλυκόριζας και ντομάτας. Προς στήριξη των ισχυρισμών της, η προσφεύγουσα προτείνει να προσκομίσει στο Γενικό Δικαστήριο τα αποτελέσματα διαφόρων δημοσκοπήσεων.

19      Τρίτον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι, αν το «vektor» ήταν περιγραφικό, όπως απεφάνθη το τμήμα προσφυγών, κανένα σήμα που θα περιείχε τον όρο αυτόν δεν θα μπορούσε να καταχωρισθεί. Όμως, υπάρχουν πολλά κοινοτικά, εθνικά ή διεθνή σήματα που περιέχουν τον όρο «vektor». Η κρίση του τμήματος προσφυγών έπρεπε επομένως να οδηγήσει, κατά την προσφεύγουσα, στην κήρυξη ως άκυρων, κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 51, παράγραφος 1, στοιχείο α΄, του κανονισμού 40/94 [νυν άρθρο 52, παράγραφος 1, στοιχείο α΄, του κανονισμού 207/2009], όλων των κοινοτικών σημάτων που περιέχουν τον όρο «vektor».

20      Τέλος, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι η επιχειρηματολογία που ανέπτυξε, τόσο προς στήριξη της αιτήσεως καταχωρίσεως του σήματος όσο και κατά τη διάρκεια της διεξαχθείσας ενώπιον του τμήματος προσφυγών διαδικασίας, αναπαράγεται εξ ολοκλήρου και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της υπό κρίση προσφυγής.

21      Το ΓΕΕΑ αμφισβητεί το σύνολο των επιχειρημάτων που προέβαλε η προσφεύγουσα.

 Εκτίμηση του Γενικού Δικαστηρίου

22      Κατά το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ΄, του κανονισμού 40/94 δεν γίνονται δεκτά για καταχώριση τα σήματα που αποτελούνται αποκλειστικά από σημεία ή ενδείξεις που μπορούν να χρησιμεύσουν, στις συναλλαγές, για τη δήλωση του είδους, της ποιότητας, της ποσότητας, του προορισμού, της αξίας, της γεωγραφικής προέλευσης ή του χρόνου παραγωγής του προϊόντος ή της παροχής της υπηρεσίας ή άλλων χαρακτηριστικών αυτών. Εξάλλου, στο άρθρο 7, παράγραφος 2, του ίδιου κανονισμού ορίζεται ότι η παράγραφος 1 εφαρμόζεται ακόμη και αν οι λόγοι απαραδέκτου υφίστανται μόνο σε τμήμα της Κοινότητας.

23      Έτσι, σήματα και ενδείξεις δυνάμενα να χρησιμεύσουν στις συναλλαγές για τη δήλωση των χαρακτηριστικών γνωρισμάτων του προϊόντος ή της υπηρεσίας για τα οποία ζητείται η καταχώριση τεκμαίρονται, δυνάμει του κανονισμού 40/94, ως ακατάλληλα, εκ της φύσεώς τους, να πληρούν την αρχική λειτουργία του σήματος, υπό την επιφύλαξη της δυνατότητας κτήσεως διακριτικού χαρακτήρα μέσω της χρήσεως, όπως προβλέπει το άρθρο 7, παράγραφος 3, του κανονισμού 40/94 (νυν άρθρο 7, παράγραφος 3, του κανονισμού 207/2009) (απόφαση του Δικαστηρίου της 23ης Οκτωβρίου 2003, C‑191/01 P, ΓΕΕΑ κατά Wrigley, Συλλογή 2003, σ. I‑12447, σκέψη 30).

24      Κατά πάγια νομολογία, το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ΄, του κανονισμού 40/94 επιδιώκει σκοπό γενικού συμφέροντος, ο οποίος επιβάλλει να μπορούν τα σημεία ή οι ενδείξεις αυτές να χρησιμοποιούνται ελεύθερα από όλους [βλ. απόφαση ΓΕΕΑ κατά Wrigley, σκέψη 23 ανωτέρω, σκέψη 31, και απόφαση του Πρωτοδικείου της 7ης Ιουνίου 2005, T‑316/03, Münchener Rückversicherungs-Gesellschaft κατά ΓΕΕΑ (MunichFinancialServices), Συλλογή 2005, σ. II‑1951, σκέψη 25].

25      Για να αρνηθεί το ΓΕΕΑ την καταχώριση με βάση το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ΄, του κανονισμού 40/94, δεν απαιτείται τα σημεία και οι ενδείξεις που συνθέτουν το σήμα και εμπίπτουν στο εν λόγω άρθρο να χρησιμοποιούνται όντως, κατά τον χρόνο της αιτήσεως περί καταχωρίσεως, για περιγραφή προϊόντων ή υπηρεσιών όπως εκείνα για τα οποία υποβάλλεται η αίτηση ή για χαρακτηριστικά γνωρίσματα των οικείων προϊόντων ή υπηρεσιών. Αρκεί, όπως υποδηλώνει το ίδιο το γράμμα της εν λόγω διατάξεως, τα ως άνω σημεία και οι ενδείξεις να μπορούν να χρησιμοποιούνται για τους ως άνω σκοπούς. Έτσι, κατ’ εφαρμογήν της οικείας διατάξεως, είναι απαράδεκτη η καταχώριση προφορικού σημείου αν, σε μία τουλάχιστον από τις ενδεχόμενες σημασίες του, είναι δηλωτικό χαρακτηριστικού γνωρίσματος των οικείων προϊόντων ή υπηρεσιών (απόφαση ΓΕΕΑ κατά Wrigley, σκέψη 23 ανωτέρω, σκέψη 32).

26      Συνεπώς, το ΓΕΕΑ πρέπει, δυνάμει του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ΄, της οδηγίας 40/94, να κρίνει αν σήμα του οποίου ζητείται η καταχώριση συνιστά σήμερα, κατά την αντίληψη των ενδιαφερομένων κύκλων, περιγραφή των χαρακτηριστικών των οικείων προϊόντων ή υπηρεσιών ή αν μπορεί ευλόγως να πιθανολογηθεί ότι τούτο μπορεί να συμβεί στο μέλλον. Αν το τμήμα προσφυγών, κατόπιν της εξετάσεως αυτής, καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τούτο συμβαίνει, πρέπει να αρνηθεί, δυνάμει της εν λόγω διατάξεως, την καταχώριση του σήματος (βλ., κατ’ αναλογία, απόφαση του Δικαστηρίου της 12ης Φεβρουαρίου 2004, C‑363/99, Koninklijke KPN Nederland, Συλλογή 2004, σ. I‑1619, σκέψη 56).

–       Όσον αφορά τα προσκομισθέντα από την προσφεύγουσα αποδεικτικά μέσα

27      Προς στήριξη των επιχειρημάτων που προέβαλε προκειμένου να αμφισβητήσει ότι το οικείο κοινό γνωρίζει την έννοια υπό την οποία εξέλαβε το τμήμα προσφυγών τον γερμανικό όρο «Vektor», αφενός, και τους όρους «Vektor-Lycopin», αφετέρου, η προσφεύγουσα προτείνει να υποβάλει στο Γενικό Δικαστήριο περισσότερες δημοσκοπήσεις.

28      Υπενθυμίζεται ότι η νομιμότητα κοινοτικής πράξεως πρέπει να εκτιμάται σε συνάρτηση με τα πραγματικά και νομικά στοιχεία που υφίστανται κατά τον χρόνο εκδόσεώς της. Συνεπώς, μπορεί να τεθεί ζήτημα νομιμότητας μιας αποφάσεως τμήματος προσφυγών με την επίκληση ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου νέων πραγματικών περιστατικών μόνον αν αποδειχθεί ότι το τμήμα προσφυγών όφειλε να λάβει αυτεπαγγέλτως υπόψη τα περιστατικά αυτά κατά τη διοικητική διαδικασία, πριν εκδώσει οποιαδήποτε απόφαση επί του υπό κρίση ζητήματος. Πράγματι, κατά το άρθρο 74, παράγραφος 2, του κανονισμού 40/94 (νυν άρθρο 76, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009), το ΓΕΕΑ μπορεί να μη λαμβάνει υπόψη τα πραγματικά περιστατικά που δεν επικαλέστηκαν ή τις αποδείξεις που δεν προσκόμισαν εγκαίρως οι διάδικοι. Κατά συνέπεια, πρέπει να ληφθούν υπόψη από το Γενικό Δικαστήριο, στο πλαίσιο της προσφυγής, μόνον τα στοιχεία των οποίων μπορούσε να έχει λάβει γνώση στο πλαίσιο της διοικητικής διαδικασίας [βλ., κατ’ αυτή την έννοια, απόφαση του Πρωτοδικείου της 26ης Νοεμβρίου 2003, T‑222/02, HERON Robotunits κατά ΓΕΕΑ (ROBOTUNITS), Συλλογή 2003, σ. II‑4995, σκέψεις 50 και 51 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία).

29      Εν προκειμένω, διαπιστώνεται ότι οι δημοσκοπήσεις που η προσφεύγουσα προτείνει να υποβληθούν στο Γενικό Δικαστήριο δεν υποβλήθηκαν ούτε στον εξεταστή ούτε στο τμήμα προσφυγών κατά τη διάρκεια της διοικητικής διαδικασίας. Η προσφεύγουσα, εξάλλου, δεν ισχυρίζεται ότι οι δημοσκοπήσεις αυτές ήταν διαθέσιμες κατά την έκδοση της προσβαλλομένης αποφάσεως. Πάντως, ακόμη και αν υποτεθεί ότι τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων αυτών ήταν διαθέσιμα εκείνη την ημερομηνία, δεν συνιστούν γνωστά πραγματικά περιστατικά ικανά να ληφθούν αυτεπαγγέλτως υπόψη από το ΓΕΕΑ, όπως τα πραγματικά περιστατικά που μπορούν να γίνουν γνωστά στον οποιοδήποτε ή τουλάχιστον μπορούν να γίνουν γνωστά από γενικώς προσιτές πηγές [αποφάσεις του Πρωτοδικείου της 22ας Ιουνίου 2004, T‑185/02, Ruiz-Picasso κ.λπ. κατά ΓΕΕΑ – DaimlerChrysler (PICARO), Συλλογή 2004, σ. II‑1739, σκέψη 29, και της 20ής Απριλίου 2005, T‑318/03, Atomic Austria κατά ΓΕΕΑ – Fabricas Agrupadas de Muñecas de Onil (ATOMIC BLITZ), Συλλογή 2005, σ. II‑1319, σκέψη 35]. Επομένως, όποια και αν είναι η αποδεικτική τους αξία, η προσφεύγουσα δεν μπορεί να αμφισβητεί τη νομιμότητα της προσβαλλομένης αποφάσεως βάσει των αποδεικτικών στοιχείων που προτείνει να προσκομίσει για πρώτη φορά στο Γενικό Δικαστήριο.

30      Κατά συνέπεια, τα αποδεικτικά μέσα που προσκόμισε η προσφεύγουσα πρέπει να απορριφθούν.

–       Όσον αφορά την αναφορά της προσφεύγουσας στην επιχειρηματολογία που ανέπτυξε στην αίτηση καταχωρίσεως σήματος και κατά τη διαδικασία ενώπιον του τμήματος προσφυγών

31      Η προσφεύγουσα επισημαίνει, στην προσφυγή της, ότι η επιχειρηματολογία που ανέπτυξε κατά την υποβολή της αιτήσεως καταχωρίσεως του σήματος και κατά τη διαδικασία ενώπιον του τμήματος προσφυγών διατηρείται εξ ολοκλήρου και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της υπό κρίση προσφυγής.

32      Δυνάμει του άρθρου 21 του Οργανισμού του Δικαστηρίου και του άρθρου 44, παράγραφος 1, στοιχείο γ΄, του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, το οποίο εφαρμόζεται σε θέματα πνευματικής ιδιοκτησίας κατά το άρθρο 130, παράγραφος 1, και το άρθρο 132, παράγραφος 1, του κανονισμού αυτού, η προσφυγή πρέπει να περιλαμβάνει συνοπτική περιγραφή των προβαλλομένων λόγων.

33      Η ένδειξη αυτή πρέπει να είναι αρκούντως σαφής και ακριβής, ώστε να μπορεί ο αντίδικος να προετοιμάσει την άμυνά του και το Γενικό Δικαστήριο να αποφανθεί επί της προσφυγής, ενδεχομένως, χωρίς πρόσθετα πληροφοριακά στοιχεία (αποφάσεις του Δικαστηρίου της 28ης Ιουνίου 2005, C‑189/02 P, C‑202/02 P, C‑205/02 P έως C‑208/02 P και C‑213/02 P, Dansk Rørindustri κ.λπ. κατά Επιτροπής, Συλλογή 2005, σ. I‑5425, σκέψεις 94 και 100, και της 18ης Ιουλίου 2006, C‑214/05 P, Rossi κατά ΓΕΕΑ, Συλλογή 2006, σ. I‑7057, σκέψη 37).

34      Το Πρωτοδικείο [νυν Γενικό Δικαστήριο] έχει κρίνει ότι, μολονότι το κύριο μέρος του δικογράφου της προσφυγής μπορεί να θεμελιωθεί με αναφορές σε ορισμένα αποσπάσματα των συνημμένων σε αυτό εγγράφων, γενική αναφορά σε άλλα έγγραφα, έστω και συνημμένα στο δικόγραφο της προσφυγής, δεν μπορεί να αντισταθμίσει την έλλειψη ουσιωδών στοιχείων στην προσφυγή [βλ. απόφαση του Πρωτοδικείου της 1ης Μαρτίου 2005, T‑169/03, Sergio Rossi κατά ΓΕΕΑ – Sissi Rossi (SISSI ROSSI), Συλλογή 2005, σ. II‑685, σκέψη 30 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία].

35      Κατά συνέπεια, το δικόγραφο της προσφυγής και το υπόμνημα αντικρούσεως, εφόσον παραπέμπουν στα έγγραφα που υπέβαλε, αντιστοίχως, η προσφεύγουσα ενώπιον του ΓΕΕΑ, είναι απαράδεκτα, στο μέτρο που η γενική αναφορά την οποία περιλαμβάνουν δεν συνδέεται με τους ισχυρισμούς και τα επιχειρήματα που αναπτύσσονται, αντιστοίχως, με την προσφυγή και το υπόμνημα αντικρούσεως (βλ., συναφώς, απόφαση SISSI ROSSI, σκέψη 34 ανωτέρω, σκέψη 31).

–       Όσον αφορά τον καθορισμό του οικείου κοινού

36      Στην προσβαλλόμενη απόφαση, το τμήμα προσφυγών έκρινε ότι το οικείο κοινό περιλάμβανε το σύνολο των παραγωγών και καταναλωτών φαρμακευτικών, κτηνιατρικών και διαιτητικών προϊόντων, παιδικών τροφών και άλλων ειδών διατροφής που αναφέρθηκαν ανωτέρω στη σκέψη 3, ήτοι τόσο ορισμένους επαγγελματίες όσο και το ευρύ κοινό. Ο ορισμός αυτός, που δεν αμφισβητείται ούτε από την προσφεύγουσα ούτε από το ΓΕΕΑ, πρέπει να γίνει δεκτός.

37      Ως εκ τούτου, είναι αναγκαίο να εξεταστεί αν με τα επιχειρήματα που επικαλείται η προσφεύγουσα μπόρεσε να αποδείξει ότι το σημείο Vektor-Lycopin δεν συνιστά, για το οικείο κοινό που ορίζεται ανωτέρω στη σκέψη 36, περιγραφή των χαρακτηριστικών των υπό κρίση προϊόντων και δεν μπορεί ευλόγως να πιθανολογηθεί ότι τούτο μπορεί να συμβεί στο μέλλον (βλ. ανωτέρω σκέψεις 25 και 26).

–       Όσον αφορά την αμφισβήτηση του περιγραφικού χαρακτήρα του όρου «lycopin» από την προσφεύγουσα

38      Στο σημείο 18 της προσβαλλομένης αποφάσεως, το τμήμα προσφυγών επισήμανε ότι η προσφεύγουσα δεν επικαλέστηκε κανένα στοιχείο προς στήριξη του ισχυρισμού του εξεταστή κατά τον οποίο το στοιχείο «lycopin» (λυκοπένια) υποδήλωνε καροτινοειδές με αντιοξειδωτικές ιδιότητες.

39      Για πρώτη φορά κατά την επ’ ακροατηρίου συζήτηση, η προσφεύγουσα αμφισβήτησε την εκτίμηση του τμήματος προσφυγών κατά την οποία ο όρος «lycopin» έχει περιγραφικό χαρακτήρα. Χωρίς να είναι αναγκαίο να τεθεί το ζήτημα σχετικά με τη δυνατότητα προβολής τέτοιου είδους επιχειρήματος σε αυτό το στάδιο της διαδικασίας, παρατηρείται ότι η προσφεύγουσα δεν διευκρίνισε τους ισχυρισμούς της. Ειδικότερα, η προσφεύγουσα δεν προέβαλε κανένα επιχείρημα ικανό να αναιρέσει τη σημασία του όρου «lycopin» που έκανε δεκτή το τμήμα προσφυγών. Διαπιστώνεται, υπ’ αυτές τις συνθήκες, ότι η προσφεύγουσα δεν μπόρεσε να αναιρέσει την έννοια που αποδίδεται στο στοιχείο «lycopin» από τον εξεταστή και από το τμήμα προσφυγών.

40      Πάντως, πρώτον, ο εν λόγω τεχνικός όρος υποδηλώνει συμπλήρωμα διατροφής, οπωσδήποτε γνωστό σε τμήμα του οικείου κοινού, ιδίως στους επαγγελματίες παρασκευής διαιτητικών, φαρμακευτικών και κτηνιατρικών προϊόντων.

41      Δεύτερον, το τμήμα προσφυγών απέδειξε, στην προσβαλλόμενη απόφαση, ότι οι καταναλωτές του συνόλου των προϊόντων που αφορά η αίτηση καταχωρίσεως μπορούσαν ευχερώς να έχουν πρόσβαση στην έννοια του όρου «lycopin». Η έννοια του όρου «lycopin» απαντάται, πράγματι, στα λεξικά και στους διαδικτυακούς τόπους. Είναι, συνεπώς, πιθανό η ουσία που υποδηλώνεται με τον όρο αυτόν να ήταν γνωστή από μέρος των καταναλωτών του συνόλου των προϊόντων που αναφέρονται ανωτέρω στη σκέψη 3.

42      Τρίτον, οι καταναλωτές φαρμακευτικών, κτηνιατρικών, διαιτητικών προϊόντων και προϊόντων υγιεινής για ιατρική χρήση που αγνοούν τη σημασία του όρου «lycopin» έχουν συχνά την τάση να συμβουλεύονται το ενημερωμένο μέρος του οικείου κοινού, ήτοι γιατρούς, φαρμακοποιούς, διαιτολόγους και άλλους εμπόρους των επίμαχων προϊόντων. Έτσι, μέσω των συμβουλών που λαμβάνουν από γιατρούς που συνταγογραφούν ή επ’ ευκαιρία των πληροφοριών που διαδίδουν τα διάφορα μέσα, είναι δυνατό το λιγότερο ενημερωμένο μέρος του οικείου κοινού να μάθει τη σημασία του όρου «lycopin».

43      Πρέπει συνεπώς να θεωρηθεί ότι το οικείο κοινό γνωρίζει τη σημασία του όρου «lycopin», ή, τουλάχιστον, είναι λογικό να θεωρηθεί ότι το οικείο κοινό θα αποκτήσει τη γνώση αυτή στο μέλλον (βλ. ανωτέρω σκέψεις 25 και 26).

44      Υπενθυμίζεται ότι όσον αφορά το σύνολο των προϊόντων που αφορά η αίτηση καταχωρίσεως, ουδόλως αποκλείεται το λυκοπένιο να συμπεριληφθεί στην προετοιμασία τους. Πάντως, εφόσον η προσφεύγουσα δεν περιόρισε την αίτηση καταχωρίσεως προϊόντων σε προϊόντα που δεν περιέχουν λυκοπένιο και δεν είναι δυνατό να περιέχουν την ουσία αυτή, διαπιστώνεται ότι υπάρχει ή είναι λογικό να θεωρηθεί ότι θα υπάρξει στο μέλλον αρκούντως άμεση και συγκεκριμένη σχέση, όσον αφορά το οικείο κοινό, μεταξύ του στοιχείου «lycopin» και της συνθέσεως των προϊόντων που αναφέρονται ανωτέρω στη σκέψη 3 [βλ., κατ’ αυτή την έννοια, απόφαση του Πρωτοδικείου της 20ής Νοεμβρίου 2007, T‑458/05, Tegometall International κατά ΓΕΕΑ – Wuppermann (TEK), Συλλογή 2007, σ. II‑4721, σκέψη 94 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία].

45      Συνεπώς, το τμήμα προσφυγών δεν υπέπεσε σε σφάλμα κρίνοντας ότι το στοιχείο «lycopin» που αποτελεί το σήμα, η καταχώριση του οποίου ζητείται, έχει περιγραφικό χαρακτήρα όσον αφορά τα προϊόντα που αναφέρονται ανωτέρω στη σκέψη 3.

–       Όσον αφορά το επιχείρημα της προσφεύγουσας σχετικά με την πολυσημία του στοιχείου «vektor»

46      Στη σκέψη 18 της προσβαλλομένης αποφάσεως, αναφερόμενο σε απόσπασμα λεξικού που το ΓΕΕΑ επισυνήψε στο υπόμνημά του αντικρούσεώς του, το τμήμα προσφυγών διευκρίνισε ότι, στον τομέα της γενετικής μηχανικής, της βιολογίας, της ιατρικής και της φυτοπροστασίας, το στοιχείο «vektor» (ξενιστής) έχει την έννοια του φορέα κυττάρου, ουσίας ή ασθένειας.

47      Χωρίς όμως να αμφισβητεί τη σημασία που έκανε δεκτή το τμήμα προσφυγών, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι, στον τομέα των μαθηματικών και της φυσικής, ο γερμανικός όρος «Vektor» έχει άλλες σημασίες.

48      Πάντως, αρκεί το σημείο του οποίου ζητείται η καταχώριση να έχει περιγραφικό χαρακτήρα σε μία τουλάχιστον από τις σημασίες του, προκειμένου να καταστήσει αδύνατη την καταχώριση του επίμαχου σήματος. Ειδικότερα, κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ΄, του κανονισμού 40/94, είναι απαράδεκτη η καταχώριση λεκτικού σημείου αν, τουλάχιστον σε μία από τις ενδεχόμενες έννοιές του, υποδηλώνει ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα των οικείων προϊόντων ή υπηρεσιών (απόφαση ΓΕΕΑ κατά Wrigley, σκέψη 23 ανωτέρω, σκέψη 32).

49      Διαπιστώνεται ότι, στο σημείο του οποίου ζητείται η καταχώριση, το στοιχείο «vektor» συνδυάζεται με το στοιχείο «lycopin», το οποίο, όπως ορθώς έκρινε το τμήμα προσφυγών, υποδηλώνει ουσία ικανή να αποτελέσει συστατικό των προϊόντων που μνημονεύονται ανωτέρω στη σκέψη 3 (βλ. ανωτέρω σκέψη 44). Επομένως, νοούμενο κατά την έννοια που έκανε δεκτή το τμήμα προσφυγών, το στοιχείο «vektor» υποδηλώνει, όσον αφορά το οικείο κοινό, ιδιότητα των προϊόντων που αφορά η αίτηση καταχωρίσεως συνιστάμενη στην ικανότητα μεταδόσεως ουσίας ή δραστικής ουσίας δυνάμενης να ενταχθεί στη σύνθεση των τελευταίων.

50      Επομένως, κατά την έννοια που έκανε δεκτή το τμήμα προσφυγών, ο γερμανικός όρος «Vektor» έχει χαρακτήρα περιγραφικό των προϊόντων που αναφέρονται ανωτέρω στη σκέψη 3 και, υπ’ αυτές τις συνθήκες, η προσφεύγουσα δεν μπορεί λυσιτελώς να ισχυριστεί ότι ο ίδιος όρος προσλαμβάνει άλλες σημασίες σε ορισμένους ειδικούς τομείς, όπως τα μαθηματικά και η φυσική.

–       Όσον αφορά το επιχείρημα της προσφεύγουσας κατά το οποίο το σημείο Vektor-Lycopin δημιουργεί αρκετά διαφορετική εντύπωση από αυτήν που προκαλεί το σύνολο των στοιχείων που την συνθέτουν

51      Από τα προεκτεθέντα συνάγεται ότι το στοιχείο «vektor» και το στοιχείο «lycopin» έχουν αμφότερα περιγραφικό χαρακτήρα των προϊόντων που αφορά η αίτηση καταχωρίσεως (βλ. ανωτέρω σκέψεις 45 και 50).

52      Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται, εντούτοις, ότι, στο σημείο Vektor-Lycopin, ο συνδυασμός των όρων «vektor» και «lycopin» είναι ασυνήθης και άγνωστος, δεδομένου ότι το σημείο αυτό δεν απαντάται ούτε στα λεξικά ούτε στον προφορικό λόγο ούτε στον γραπτό λόγο. Κατά την προσφεύγουσα, το σημείο Vektor-Lycopin δημιουργεί κατά τον τρόπο αυτόν αρκετά διαφορετική εντύπωση από αυτήν που προκαλεί η σημασία των όρων που τη συνθέτουν, παρότι το σημείο αυτό, θεωρούμενο στο σύνολό του, κατισχύει του αθροίσματος των στοιχείων που το συνθέτουν.

53      Πράγματι, από πάγια νομολογία προκύπτει ότι η παράθεση δύο περιγραφικών όρων είναι δυνατό να μην είναι περιγραφική αν, λόγω του ασυνήθους χαρακτήρα του συνδυασμού, το επίμαχο σημείο προκαλεί αρκετά διαφορετική εντύπωση από αυτήν που προκαλεί η σημασία των όρων που τη συνθέτουν, παρότι το σημείο αυτό, θεωρούμενο στο σύνολό του, κατισχύει του αθροίσματος των στοιχείων που το συνθέτουν. Συναφώς, είναι επίσης σκόπιμη η ανάλυση του συγκεκριμένου όρου βάσει των κατάλληλων λεξιλογικών και γραμματικών κανόνων [βλ., κατ’ αυτή την έννοια, απόφαση του Πρωτοδικείου της 14ης Ιουνίου 2007, T‑207/06, Europig κατά ΓΕΕΑ (EUROPIG), Συλλογή 2007, σ. II‑1961, σκέψη 29 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία· βλ. επίσης, κατ’ αναλογία, απόφαση Koninklijke KPN Nederland, σκέψη 26 ανωτέρω, σκέψεις 98 και 100].

54      Στο σημείο, του οποίου ζητείται η καταχώριση, οι δύο όροι «vektor» και «lycopin» ενώνονται με παύλα. Αυτός ο τρόπος συνδυασμού των λέξεων είναι, όπως επισήμανε το τμήμα προσφυγών, χωρίς να αμφισβητηθεί από την προσφεύγουσα, συνήθης τόσο στα γερμανικά όσο και στα αγγλικά.

55      Επιπλέον, είναι αδιάφορο, για την εκτίμηση του περιγραφικού χαρακτήρα σημείου, αν αυτό απαντάται ή όχι σε λεξικά [βλ. απόφαση του Πρωτοδικείου της 23ης Οκτωβρίου 2007, T‑405/04, Borco-Marken-Import Matthiesen κατά ΓΕΕΑ (Caipi), η οποία δεν έχει δημοσιευτεί στη Συλλογή, σκέψη 42 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία].

56      Επομένως, πρέπει να θεωρηθεί ότι για το οικείο κοινό ο συνδυασμός Vektor-Lycopin, συναρτώμενος με είδη διατροφής, διαιτητικά προϊόντα, προϊόντα υγιεινής, κτηνιατρικά και φαρμακευτικά προϊόντα που αφορά η αίτηση καταχωρίσεως, παραπέμπει στην ιδιότητα των προϊόντων αυτών να μεταδίδουν λυκοπένιο. Ειδικότερα, αν το οικείο κοινό βρισκόταν ενώπιον της συσχετίσεως του σημείου, η καταχώριση του οποίου ζητείται, με τα προϊόντα που αφορά η αίτηση καταχωρίσεως, θα θεωρούσε ότι τα επίμαχα προϊόντα περιέχουν λυκοπένιο και παρέχουν τη δυνατότητα σε αυτούς που τα καταναλώνουν να προσλαμβάνουν αυτή την ουσία.

57      Επομένως, χωρίς να είναι αναγκαίο να αποφανθεί επί του αμφιλεγόμενου ζητήματος κατά πόσον το οικείο κοινό μπορεί να καταλάβει ότι το σημείο Vektor-Lycopin υποδηλώνει συμπλήρωμα διατροφής με βάση εκχυλίσματα τομάτας και γλυκόριζας που παρασκευάζει η προσφεύγουσα, διαπιστώνεται ότι ο συνδυασμός των όρων «vektor» και «lycopin» που πραγματοποιείται στο σημείο Vektor-Lycopin συνιστά για το οικείο κοινό ένδειξη των ιδιοτήτων των προϊόντων που αναφέρονται ανωτέρω στη σκέψη 3.

58      Συνεπώς ορθώς έκρινε το τμήμα προσφυγών ότι το σήμα Vektor-Lycopin αποτελούνταν αποκλειστικώς από όρους που μπορούν να χρησιμεύσουν, στις συναλλαγές για τη δήλωση των χαρακτηριστικών που αναφέρονται ανωτέρω στη σκέψη 3 και δεν πρέπει να καταχωρισθεί κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ΄, του κανονισμού 40/94.

–       Όσον αφορά το επιχείρημα της προσφεύγουσας σχετικά με την καταχώριση σημάτων που περιέχουν τους όρους «vektor» ή «vector»

59      Χωρίς η προσφεύγουσα να προσκομίσει απολύτως κανένα αποδεικτικό στοιχείο προς στήριξη των ισχυρισμών της, η προσφεύγουσα προβάλλει ως επιχείρημα την καταχώριση πολλών κοινοτικών, εθνικών ή διεθνών σημάτων που περιέχουν τον όρο «vektor». Κατά την επ’ ακροατηρίου συζήτηση, η προσφεύγουσα επικαλέστηκε επίσης την καταχώριση του σημείου Vector-Lycopin ως κοινοτικού σήματος.

60      Συναφώς, υπενθυμίζεται ότι η δυνατότητα να καταχωριστεί σημείο ως κοινοτικό σήμα πρέπει να εκτιμάται μόνο βάσει της σχετικής κοινοτικής ρυθμίσεως όπως αυτή ερμηνεύεται από τον δικαστή της Ένωσης. Επομένως, η περίσταση κατά την οποία, ακόμη και στα νομικά συστήματα στα οποία ισχύουν ανάλογες ρυθμίσεις, πανομοιότυπα ή παρόμοια σήματα με αυτό η καταχώριση του οποίου ζητείται, μπορεί, ενδεχομένως, να αποτελέσει πληροφοριακό στοιχείο δεν είναι πάντως δεσμευτική για το ΓΕΕΑ ή για τον δικαστή της Ένωσης [βλ., κατ’ αυτή την έννοια, αποφάσεις του Πρωτοδικείου της 31ης Ιανουαρίου 2001, T‑24/00, Sunrider κατά ΓΕΕΑ (VITALITE), Συλλογή 2001, σ. II‑449, σκέψη 33 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία, και της 3ης Δεκεμβρίου 2003, T‑16/02, Audi κατά ΓΕΕΑ (TDI), Συλλογή 2003, σ. II‑5167, σκέψη 40 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία].

61      Επομένως, ακόμη και αν υποτεθεί ότι είναι ακριβές, το επιχείρημα που συνάγει η προσφεύγουσα από την ύπαρξη των καταχωρίσεων κοινοτικών, εθνικών και διεθνών σημάτων που περιέχουν τον όρο «vektor» και του σήματος Vector-Lycopin είναι αλυσιτελές και πρέπει να απορριφθεί.

62      Επιπλέον, η νομιμότητα των αποφάσεων των τμημάτων προσφυγών πρέπει να εκτιμάται αποκλειστικώς βάσει της σχετικής ρυθμίσεως και όχι βάσει της προηγούμενης πρακτικής τους ως προς τη λήψη αποφάσεων [απόφαση του Πρωτοδικείου της 27ης Νοεμβρίου 2002, T‑106/00, Streamserve κατά ΓΕΕΑ (STREAMSERVE), Συλλογή 2002, σ. II‑723, σκέψη 66].

63      Επομένως, η προσφεύγουσα αβασίμως ισχυρίζεται εν πάση περιπτώσει ότι η επικύρωση, από το Γενικό Δικαστήριο, της αποφάσεως που εξέδωσε εν προκειμένω το τμήμα προσφυγών όσον αφορά την καταχώριση του σήματος Vektor-Lycopin θα έπρεπε να οδηγήσει στην κήρυξη ως άκυρων των προγενέστερων κοινοτικών σημάτων.

64      Βάσει των προεκτεθέντων, πρέπει να θεωρηθεί ότι το τμήμα προσφυγών δεν υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο επικυρώνοντας την άρνηση του εξεταστή να καταχωρίσει το σήμα κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ΄, του κανονισμού 40/94.

 Επί του λόγου ακυρώσεως που αφορά παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 40/94

65      Από το γράμμα του άρθρου 7, παράγραφος 1, του κανονισμού 40/94 προκύπτει ότι αρκεί να ισχύει ένας από τους απαριθμούμενους στη διάταξη αυτή απόλυτους λόγους απαραδέκτου, προκειμένου το επίδικο σημείο να μην μπορεί να καταχωριστεί ως κοινοτικό σήμα (απόφαση του Δικαστηρίου της 19ης Σεπτεμβρίου 2002, C‑104/00 P, DKV κατά ΓΕΕΑ, Συλλογή 2002, σ. I‑7561, σκέψη 29).

66      Συνεπώς, η προσφυγή πρέπει να απορριφθεί στο σύνολό της, ενώ παρέλκει η εξέταση του δεύτερου λόγου ακυρώσεως που αφορά παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 40/94.

 Επί των δικαστικών εξόδων

67      Κατά το άρθρο 87, παράγραφος 2, του κανονισμού Διαδικασίας, ο ηττηθείς διάδικος καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα εφόσον υπήρχε σχετικό αίτημα του νικήσαντος διαδίκου. Δεδομένου ότι η προσφεύγουσα ηττήθηκε, πρέπει να καταδικαστεί στα δικαστικά έξοδα σύμφωνα με τα αιτήματα του ΓΕΕΑ.

Για τους λόγους αυτούς,

ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (τρίτο τμήμα)

αποφασίζει:

1)      Απορρίπτει την προσφυγή.

2)      Καταδικάζει την Exalation Ltd στα δικαστικά έξοδα.

Azizi

Cremona

Frimodt Nielsen

Δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση στο Λουξεμβούργο στις 9 Ιουλίου 2010.

(υπογραφές)

---

* Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική.