This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62008CN0219
Case C-219/08: Action brought on 22 May 2008 — Commission of the European Communities v Kingdom of Belgium
Υπόθεση C-219/08: Προσφυγή της 22ας Μαΐου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Βασιλείου του Βελγίου
Υπόθεση C-219/08: Προσφυγή της 22ας Μαΐου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Βασιλείου του Βελγίου
ΕΕ C 183 της 19.7.2008, p. 15–16
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
19.7.2008 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 183/15 |
Προσφυγή της 22ας Μαΐου 2008 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Βασιλείου του Βελγίου
(Υπόθεση C-219/08)
(2008/C 183/30)
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: E. Traversa και J.-P. Keppene)
Καθού: Βασίλειο του Βελγίου
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:
— |
να διαπιστώσει ότι το Βασίλειο του Βελγίου, απαιτώντας, σε περίπτωση αποσπάσεως εργαζομένων υπηκόων τρίτων χωρών εκ μέρους κοινοτικών επιχειρήσεων, στο πλαίσιο παροχής υπηρεσιών:
παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 49 ΕΚ. |
— |
να καταδικάσει το Βασίλειο του Βελγίου στα δικαστικά έξοδα. |
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Η Επιτροπή υποστηρίζει, κατ' ουσίαν, ότι οι προϋποθέσεις που επιβάλλει το καθού σε περίπτωση αποσπάσεως εργαζομένων υπηκόων τρίτων χωρών από επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών εγκατεστημένες σε κράτος μέλος διαφορετικό από το Βέλγιο περιορίζουν την ελεύθερη παροχή υπηρεσιών, ενώ παράλληλα εισάγουν δυσμενείς διακρίσεις σε βάρος των επιχειρήσεων αυτών σε σχέση με τους ανταγωνιστές τους που είναι εγκατεστημένοι στη βελγική επικράτεια.
Με την πρώτη της αιτίαση η Επιτροπή διατείνεται ότι το σύστημα που απαιτεί άδεια για την άσκηση οικονομικής δραστηριότητας αποτελεί αντίθετο προς την αρχή της αναλογικότητας εμπόδιο στην ελεύθερη παροχή υπηρεσιών. Το εν λόγω εμπόδιο δεν μπορεί εξάλλου να δικαιολογηθεί ούτε από κάποιο λόγο γενικού συμφέροντος, ούτε με επίκληση των κανόνων του κεκτημένου του Σένγκεν.
Με τη δεύτερη αιτίασή της η προσφεύγουσα επικαλείται προσβολή της αρχής της αναλογικότητας όσον αφορά την προϋπόθεση κατά την οποία η άδεια παραμονής που χορηγείται από το κράτος εγκαταστάσεως του εργοδότη πρέπει να ισχύει για όλη την περίοδο παροχής υπηρεσιών και για τρεις επιπλέον μήνες.
Με την τρίτη της αιτίαση η Επιτροπή υπογραμμίζει ότι, παρά τις θετικές νομοθετικές τροποποίησεις στις οποίες προέβη το καθού, η προϋπόθεση κατά την οποία ο εργαζόμενος πρέπει να βρίσκεται στην υπηρεσία του ίδιου παρέχοντος υπηρεσίες εργοδότη από εξαμήνου τουλάχιστον αποτελεί αδικαιολόγητο περιορισμό στην ελεύθερη παροχή υπηρεσιών.