This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62007TN0119
Case T-119/07: Action brought on 16 April 2007 — Italy v Commission
Υπόθεση T-119/07: Προσφυγή της 16ης Απριλίου 2007 — Ιταλία κατά Επιτροπής
Υπόθεση T-119/07: Προσφυγή της 16ης Απριλίου 2007 — Ιταλία κατά Επιτροπής
ΕΕ C 129 της 9.6.2007, p. 24–24
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
|
9.6.2007 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 129/24 |
Προσφυγή της 16ης Απριλίου 2007 — Ιταλία κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-119/07)
(2007/C 129/41)
Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Ιταλική Δημοκρατία (Ρώμη, Ιταλία) (εκπρόσωπος: G. Aiello, avvocato)
Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:
|
— |
την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής C (2007)286 τελικό, της 7ης Φεβρουαρίου 2007, |
|
— |
και καταδίκη της Επιτροπής στα δικαστικά έξοδα. |
Λόγοι και κύρια επιχειρήματα
Η παρούσα προσφυγή βάλλει κατά της αποφάσεως C (2007)286 τελικό, σχετικά με την απαλλαγή από τον ειδικό φόρο καταναλώσεως των πετρελαιοειδών που χρησιμοποιούνται ως καύσιμα για την παραγωγή αλουμίνας στην Gardanne, στην περιοχή Shannon και στη Σαρδηνία, η οποία εφαρμόζεται αντιστοίχως από τη Γαλλία, την Ιρλανδία και την Ιταλία. Με την ανωτέρω απόφαση κρίθηκαν νόμιμες οι φορολογικές απαλλαγές εκ μέρους της Ιταλικής Κυβερνήσεως προς τη Eurallumina S.p.A σε ποσοστό 80 % επί του συνόλου των φόρων, με τη διευκρίνιση ότι υφίσταται υποχρέωση ανακτήσεως του εναπομένοντος ποσοστού 20 % των διευκολύνσεων που χορηγήθηκαν στη δικαιούχο από 1ης Ιανουαρίου 2004.
Προς στήριξη των λόγων της ακυρώσεως, η προσφεύγουσα επικαλείται:
|
— |
Παράβαση του άρθρου 87, παράγραφος 1, της Συνθήκης, καθόσον με την προσβαλλόμενη απόφαση η προβλεπόμενη από την ιταλική έννομη τάξη απαλλαγή από τον ειδικό φόρο καταναλώσεως χαρακτηρίζεται ως κρατική ενίσχυση. Διατυπώνεται συναφώς η άποψη ότι, όπως επιβεβαιώνει το γράμμα της οδηγίας 2003/96/ΕΚ (1), οι επίδικες απαλλαγές από τον ειδικό φόρο καταναλώσεως δεν συνιστούν κρατικές ενισχύσεις, αλλ' αντιθέτως εμπίπτουν στη φύση και τη λογική του εθνικού φορολογικού συστήματος. Συγκεκριμένα, εάν πρόκειται για κρατικές ενισχύσεις, η προμνησθείσα οδηγία επιτρέπει ρητώς τη χορήγησή τους, τουλάχιστον για το χρονικό διάστημα μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2006. Σε σχέση με τον υποτιθέμενο επιλεκτικό χαρακτήρα των επιδίκων μέτρων, παρατηρείται ότι ισχύουν κατά κανόνα για όλες τις επιχειρήσεις που χρησιμοποιούν πετρελαιοειδή για την παραγωγή αλουμίνας. Το γεγονός ότι επί ιταλικού εδάφους υφίσταται μια μόνο εγκατάσταση όπου τα εν λόγω πετρελαιοειδή χρησιμοποιούνται στην παραγωγική αλυσίδα είναι ένα απλό γεγονός που δεν ασκεί επιρροή και δεν μπορεί να στερήσει της πρακτικής αποτελεσματικότητάς της τη γενική έκταση εφαρμογής της διατάξεως. |
|
— |
Παράβαση του άρθρου 87, παράγραφος 3, της Συνθήκης, καθώς και των κοινοτικών κατευθυντηρίων γραμμών σε θέματα κρατικών ενισχύσεων για περιφερειακούς σκοπούς του 1998, καθόσον η προσβαλλόμενη απαλλαγή από τον ειδικό φόρο καταναλώσεως, η οποία αποτελεί αντικείμενο της παρούσας υποθέσεως, θα έπρεπε να θεωρηθεί ως λειτουργική για την οικονομική ανάπτυξη της Περιφερείας της Σαρδηνίας. |
|
— |
Παραβίαση του σημείου 51, παράγραφος Ε.3.2. της κοινοτικής ρυθμίσεως περί κρατικών ενισχύσεων για την προστασία του περιβάλλοντος (2001/C 37/03), καθόσον εν προκειμένω υφίστανται ειδικές συμφωνίες μεταξύ του χορηγούντος Δημοσίου και της δικαιούχου της ενισχύσεως εταιρίας σχετικά με τη βελτίωση των περιβαλλοντικών αποτελεσμάτων. |
|
— |
Εντέλει, η προσφεύγουσα επικαλείται παραβίαση της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και της τεκμαιρόμενης νομιμότητας των κοινοτικών πράξεων. |
(1) Οδηγία 2003/96/ΕΚ του Συμβουλίου, της 27ης Οκτωβρίου 2003, σχετικά με την αναδιάρθρωση του κοινοτικού πλαισίου φορολογίας των ενεργειακών προϊόντων και της ηλεκτρικής ενεργείας (ΕΕ L 283 της 31.10.2003, σ. 51).