1

Στις 19 Νοεμβρίου 2002, η παρεμβαίνουσα Barbara Becker υπέβαλε στο Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) αίτηση καταχωρίσεως του λεκτικού κοινοτικού σήματος Barbara Becker βάσει του κανονισμού (ΕΚ) 40/94 του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 1993, για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ 1994, L 11, σ. 1), όπως έχει τροποποιηθεί.

2

Τα προϊόντα για τα οποία ζητήθηκε η καταχώριση του σήματος υπάγονται στην κλάση 9 υπό την έννοια του Διακανονισμού της Νίκαιας, της 15ης Ιουνίου 1957, σχετικά με τη διεθνή ταξινόμηση προϊόντων και υπηρεσιών όσον αφορά την καταχώριση των σημάτων, όπως αυτός έχει αναθεωρηθεί και τροποποιηθεί, και αντιστοιχούν στην ακόλουθη περιγραφή: «Συσκευές και όργανα επιστημονικά, ναυτικά, τοπογραφικά, ηλεκτρικά, φωτογραφικά, κινηματογραφικά, οπτικά, στάθμισης, μέτρησης, σήμανσης, ελέγχου (επιθεώρησης), βοηθείας (διάσωσης) και διδασκαλίας· συσκευές για την εγγραφή, τη μετάδοση, την αναπαραγωγή ήχου και εικόνας· μέσα αποθήκευσης μαγνητικών δεδομένων, δίσκοι εγγραφών· αυτόματοι πωλητές και μηχανισμοί τιθέμενοι σε κίνηση με την εισαγωγή νομίσματος ή κέρματος· ταμειακές μηχανές, αριθμομηχανές, εξοπλισμός για την επεξεργασία δεδομένων και ηλεκτρονικοί υπολογιστές».

3

Η αίτηση καταχωρίσεως σήματος δημοσιεύθηκε στο με αριθμό 13/2004 Δελτίο κοινοτικών σημάτων της 29ης Μαρτίου 2004.

4

Στις 24 Ιουνίου 2004, η προσφεύγουσα Harman International Industries, Inc., άσκησε βάσει του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β’, του κανονισμού 40/94 και του άρθρου 8, παράγραφος 5, του ίδιου κανονισμού ανακοπή κατά της καταχωρίσεως του ζητηθέντος σήματος για όλα τα προϊόντα που αφορά η καταχώριση αυτή. Η ανακοπή στηρίχθηκε στο με αριθμό 1823228 λεκτικό κοινοτικό σήμα BECKER ONLINE PRO, το οποίο καταχωρίστηκε την 1η Ιουλίου 2002, και στη με αριθμό 1944578 αίτηση λεκτικού κοινοτικού σήματος BECKER της 2ας Νοεμβρίου 2000, η οποία καταχωρίστηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 2004.

5

Τα προϊόντα που καλύπτονται από τα προγενέστερα σήματα υπάγονται στην κλάση 9 υπό την έννοια του Διακανονισμού της Νίκαιας και αντιστοιχούν στις ακόλουθες περιγραφές: «Ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές συσκευές και όργανα· συσκευές για την εγγραφή, τη μετάδοση και την αναπαραγωγή ήχου και εικόνων· φορείς μαγνητικών δεδομένων· δίσκοι εγγραφών· εξοπλισμός για την επεξεργασία δεδομένων· παιδαγωγικός και εκπαιδευτικός εξοπλισμός· ηλεκτρονικοί υπολογιστές· λογισμικό ηλεκτρονικών υπολογιστών· υλικός εξοπλισμός ηλεκτρονικού υπολογιστή· περιφερειακά ηλεκτρονικών υπολογιστών· συσκευές και όργανα, στο σύνολό τους για εγγραφή, παραγωγή, μετάδοση, συρραφή (μοντάζ) ή επεξεργασία σημάτων ηχητικών και/ή μαγνητοσκοπημένης εικόνας (βίντεο)· συσκευές επεξεργασίας ήχου· εξοπλισμός ήχου και μαγνητοσκοπημένης εικόνας (βίντεο) υψηλής πιστότητας· μεγάφωνα, μορφοτροπείς, ραδιόφωνα, συστήματα πλοήγησης και τηλεματικής· συσκευές και όργανα για ηχητικά συστήματα αυτοκινήτων· ραδιόφωνα αυτοκινήτου με ενσωματωμένο τηλέφωνο, συστήματα πλοήγησης, τηλεματικός εξοπλισμός (ηλεκτρονική σύνδεση αυτοκινήτου με δορυφόρο), συσκευές αναπαραγωγής σύμπυκνων δίσκων (CD), συσκευές αναπαραγωγής ΜΡ3 και/ή διαδικτυακής πρόσβασης· εξοπλισμός επεξεργασίας σήματος· εξοπλισμός επεξεργασίας ψηφιακού σήματος· επεξεργαστές ψηφιακού φωνητικού σήματος· επεξεργαστές ήχου, ενισχυτές, προενισχυτές, ενισχυτές ισχύος, δέκτες, δέκτες ήχου/βίντεο· συντονιστές, επεξεργαστές οικιακών συστημάτων κινηματογραφικής προβολής, συσκευές αναπαραγωγής ψηφιακών βιντεοδίσκων, συσκευές αναπαραγωγής σύμπυκνων δίσκων, διατάξεις μεταφοράς σύμπυκνων δίσκων και ψηφιακών βιντεοδίσκων, συσκευές αναπαραγωγής και διατάξεις μεταφοράς οπτικών δίσκων· συσκευές αναπαραγωγής ΜΡ3· τηλεχειριστήρια, μεγάφωνα χαμηλής περιοχής συχνοτήτων, μικρόφωνα, ακουστικά κεφαλής, ολοκληρωμένα συστήματα ήχου, τηλεοράσεις, οθόνες μαγνητοσκοπημένης εικόνας (βίντεο), συστήματα οικιακού κινηματογράφου· κονσόλες μίξης ήχου· συμπιεστές και επεξεργαστές ήχου· εξισορροπητές· τηλέφωνα· μέρη και εξαρτήματα για όλα τα προαναφερθέντα είδη· με εξαίρεση τα καλώδια και τα μέρη και εξαρτήματα για καλώδια».

6

Με απόφαση της 15ης Φεβρουαρίου 2005, το τμήμα ανακοπών δέχθηκε την ανακοπή με το αιτιολογικό ότι υπάρχει κίνδυνος συγχύσεως μεταξύ των συγκρουόμενων σημάτων. Θεώρησε ότι τα προϊόντα που προσδιορίζονται από τα σήματα αυτά είναι πανομοιότυπα και ότι τα σήματα είναι γενικώς παρεμφερή καθόσον, αφενός, έχουν ένα μέσο βαθμό οπτικής και φωνητικής ομοιότητας και, αφετέρου, είναι πανομοιότυπα από εννοιολογικής απόψεως δεδομένου ότι αναφέρονται στο ίδιο επώνυμο.

7

Στις 11 Απριλίου 2006, η παρεμβαίνουσα άσκησε ενώπιον του ΓΕΕΑ προσφυγή κατά της αποφάσεως του τμήματος ανακοπών.

8

Με απόφαση της 7ης Μαρτίου 2007 (στο εξής: προσβαλλόμενη απόφαση), το πρώτο τμήμα προσφυγών του ΓΕΕΑ δέχθηκε την προσφυγή και ακύρωσε την απόφαση του τμήματος ανακοπών. Το τμήμα προσφυγών εκτίμησε ότι τα προϊόντα που προσδιορίζονται από τα συγκρουόμενα σήματα είναι εν μέρει πανομοιότυπα και εν μέρει παρόμοια. Διαφοροποίησε το ενδιαφερόμενο κοινό με γνώμονα τα σχετικά προϊόντα, δηλαδή εκείνα που προορίζονται για το ευρύ κοινό, εκείνα που προορίζονται για τους επαγγελματίες και εκείνα μιας ενδιάμεσης κατηγορίας προϊόντων που αναλόγως της φύσεως και του αντικειμένου τους μπορούν να έχουν ως προορισμό το ευρύ κοινό και τους επαγγελματίες.

9

Όσον αφορά τα συγκρουόμενα σημεία, το τμήμα προσφυγών έλαβε υπόψη, αφενός, για λόγους οικονομίας της διαδικασίας, το προγενέστερο λεκτικό σήμα BECKER και, αφετέρου, το λεκτικό σήμα Barbara Becker του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση. Το τμήμα προσφυγών διαπίστωσε ότι υπάρχει μόνον κάποιος βαθμός οπτικής και φωνητικής ομοιότητας μεταξύ των συγκρουόμενων σημείων, λαμβανομένου υπόψη του γεγονότος ότι ένα άλλο στοιχείο, δηλαδή το κύριο όνομα Barbara, έχει τεθεί στην αρχή του σήματος του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση. Από εννοιολογικής απόψεως, το τμήμα προσφυγών εκτίμησε ότι τα συγκρουόμενα σημεία είναι σαφώς διακριτά στη Γερμανία και στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Το τμήμα προσφυγών θεώρησε ότι το επώνυμο Becker δεν είναι το διακριτικό και κυρίαρχο στοιχείο του σήματος του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση, λόγω του γεγονότος ότι το ενδιαφερόμενο κοινό θα εκλάβει το σήμα αυτό ως μια ακέραιη ολότητα, δηλαδή ως Barbara Becker, και όχι ως συνδυασμό του «Barbara» και του «Becker». Σημείωσε επίσης ότι η Barbara Becker είναι διάσημη στη Γερμανία, ενώ το όνομα Becker αναγνωρίζεται γενικά ως διαδεδομένο και συνηθισμένο επώνυμο. Κατά συνέπεια, το τμήμα προσφυγών συνήγαγε ότι οι διαφορές μεταξύ των σχετικών σημείων είναι αρκετά μεγάλες για να αποτραπεί ο κίνδυνος συγχύσεως.

10

Επιπλέον, το τμήμα προσφυγών διαπίστωσε ότι εν προκειμένω δεν πληρούται η προϋπόθεση που η νομολογία έχει θέσει για την εφαρμογή του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 40/94, δηλαδή ότι μεταξύ των συγκρουόμενων σημάτων πρέπει να υπάρχει τέτοιος βαθμός ομοιότητας ώστε το ενδιαφερόμενο κοινό να τα συνδέσει μεταξύ τους.

11

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

12

Το ΓΕΕΑ και η παρεμβαίνουσα ζητούν από το Πρωτοδικείο:

13

Κατ’ αρχάς, πρέπει να σημειωθεί ότι, με το δεύτερο αίτημά της, η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο να διατάξει να απορριφθεί η αίτηση καταχωρίσεως του κοινοτικού σήματος Barbara Becker. Πάντως, σύμφωνα με το άρθρο 63, παράγραφος 6, του κανονισμού 40/94, το ΓΕΕΑ οφείλει να λάβει τα μέτρα που συνεπάγεται η εκτέλεση της αποφάσεως του κοινοτικού δικαστή. Κατά πάγια νομολογία, δεν είναι έργο του Πρωτοδικείου να απευθύνει διαταγή στο ΓΕΕΑ [αποφάσεις του Πρωτοδικείου της 31ης Ιανουαρίου 2001, T-331/99, Mitsubishi HiTec Paper Bielefeld κατά ΓΕΕΑ (Giroform), Συλλογή 2001, σ. II-433, σκέψη 33· της 12ης Ιουλίου 2006, T-277/04, Vitakraft-Werke Wührmann κατά ΓΕΕΑ — Johnson’s Veterinary Products (VITACOAT), Συλλογή 2006, σ. II-2211, σκέψη 74, και της 17ης Ιουνίου 2008, T-420/03, El Corte Inglés κατά ΓΕΕΑ — Abril Sánchez και Ricote Saugar (BoomerangTV), Συλλογή 2008, σ. ΙΙ-837, σκέψη 31]. Κατά συνέπεια, το δεύτερο αίτημα της προσφεύγουσας είναι απαράδεκτο.

14

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα διατυπώνει δύο λόγους ακυρώσεως, με τους οποίους προβάλλει παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β’, του κανονισμού 40/94 και παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 5, του ίδιου κανονισμού.

15

Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι το όνομα Becker είναι το κυρίαρχο και διακριτικό στοιχείο του σήματος Barbara Becker ή, εν πάση περιπτώσει, έχει αυτοτελή διακριτικό ρόλο στο σήμα αυτό και ότι, από εννοιολογικής απόψεως, υπάρχει ομοιότητα μεταξύ των συγκρουόμενων σημάτων καθόσον στηρίζονται στο επώνυμο Becker χωρίς να υπάρχει προφανής σύνδεσμος μεταξύ του ονόματος αυτού και των προσδιοριζόμενων προϊόντων. Κατ’ εφαρμογήν της νομολογίας, πρέπει εν προκειμένω να συναχθεί ότι υπάρχει κίνδυνος συγχύσεως καθόσον, λαμβανομένου υπόψη του πανομοιότυπου των προϊόντων που προσδιορίζονται από τα συγκρουόμενα σήματα, οι διαφορές μεταξύ των σημάτων αυτών δεν είναι αρκετές για να εξουδετερωθεί ο κίνδυνος συγχύσεως. Ο μέσος καταναλωτής θα οδηγηθεί να θεωρήσει ότι τα προϊόντα που προσδιορίζει το σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση προέρχονται από έναν φορέα που από οικονομικής απόψεως συνδέεται με εκείνον από τον οποίο προέρχονται τα προϊόντα που προσδιορίζει το προγενέστερο σήμα.

16

ΤΟ ΓΕΕΑ ισχυρίζεται ότι, κατά τη νομολογία, ένα σύνθετο σήμα, του οποίου ένα από τα συστατικά είναι πανομοιότυπο ή παρόμοιο με εκείνο άλλου σήματος, και αυτό το άλλο σήμα μπορούν να θεωρηθούν παρόμοια μόνον αν το συστατικό αυτό είναι το κυρίαρχο στοιχείο στη συνολική εντύπωση που δημιουργείται από το σύνθετο σήμα.

17

Δεν υπάρχει γενικός κανόνας κατά τον οποίο, όταν ένα σήμα του οποίου ζητείται η καταχώριση αποτελείται από δύο στοιχεία, εκ των οποίων το ένα είναι πανομοιότυπο με προγενέστερο σήμα που αποτελείται μόνον από ένα στοιχείο, τα σήματα αυτά πρέπει υπό φυσιολογικές συνθήκες να θεωρούνται παρόμοια. Είναι αναγκαίo, για να αποδειχθεί η ύπαρξη κινδύνου συγχύσεως, το στοιχείο αυτό να έχει, το λιγότερο, αυτοτελή διακριτική θέση στο σήμα που αποτελείται από δύο στοιχεία. Εν προκειμένω, το ενδιαφερόμενο κοινό δεν θα διαιρέσει στα εξ ων συντίθεται το σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση, αλλά θα το εκλάβει στο σύνολό του ως το όνομα μιας γυναίκας, δηλαδή Barbara Becker, και κανένα από τα στοιχεία του δεν έχει αυτοτελή διακριτική θέση ή δεν αποτελεί το κυρίαρχο στοιχείο του σήματος αυτού.

18

Επιπλέον, οι καταναλωτές, κατά κανόνα, δίνουν μεγαλύτερη σημασία στο πώς αρχίζουν τα σήματα. Το όνομα Barbara έχει ηχηρά και ανοικτά φωνήεντα, τα οποία, συγκρινόμενα με τα βραχέα φωνήεντα του επωνύμου Becker, δημιουργούν έναν ιδιαίτερο συνδυασμό.

19

Κατά συνέπεια, το τμήμα προσφυγών σωστά θεώρησε ότι εν προκειμένω δεν υπάρχει κίνδυνος συγχύσεως.

20

Η παρεμβαίνουσα ισχυρίζεται ότι από εννοιολογικής απόψεως υπάρχει ανομοιότητα μεταξύ των σχετικών σημείων. Ως εκ τούτου, η προσφεύγουσα δεν δύναται να επικαλεστεί την αρχή ότι δύο σήματα είναι παρόμοια όταν έχουν ένα πανομοιότυπο στοιχείο. Η αρχή αυτή προορισμό έχει να εφαρμόζεται μόνο στην περίπτωση που τα πανομοιότυπα στοιχεία δεν έχουν νόημα για το ενδιαφερόμενο κοινό.

21

Η προσφεύγουσα, πολύ περισσότερο, δεν μπορεί να επικαλεστεί τη νομολογία ότι μπορεί να τεκμαρθεί ότι ένα σήμα είναι παραλλαγή ενός προγενέστερου σήματος όταν αποτελείται από το προγενέστερο σήμα με το οποίο έχει συνδεθεί ένα νέο στοιχείο, καθόσον εν προκειμένω, σε αντίθεση με τις περιστάσεις που αφορά η νομολογία αυτή, το σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση δεν αποτελείται από μια εταιρική επωνυμία και από ένα δεύτερο στοιχείο που έχει συνδεθεί με αυτήν, αλλά συνίσταται σε ένα κύριο όνομα. Το ενδιαφερόμενο κοινό θα εκλάβει τα συγκρουόμενα σήματα ως δύο διαφορετικά σήματα που δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους.

22

Κατά το άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β’, του κανονισμού 40/94, κατόπιν ανακοπής του κατόχου προγενέστερου σήματος, ένα σήμα δεν γίνεται δεκτό για καταχώριση όταν, λόγω του ότι είναι πανομοιότυπο ή παρόμοιο με προγενέστερο σήμα και λόγω του ότι είναι πανομοιότυπα ή παρόμοια τα προϊόντα ή οι υπηρεσίες που προσδιορίζονται από τα δύο σήματα, υπάρχει κίνδυνος συγχύσεως για το κοινό της περιοχής στην οποία προστατεύεται το προγενέστερο σήμα. Επιπλέον, βάσει του άρθρου 8, παράγραφος 2, στοιχείο α’, σημείο i, του κανονισμού 40/94, ως προγενέστερα σήματα πρέπει να νοούνται τα κοινοτικά σήματα των οποίων η ημερομηνία καταθέσεως είναι προγενέστερη από εκείνη της αιτήσεως καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος.

23

Κατά πάγια νομολογία, συνιστά κίνδυνο συγχύσεως ο κίνδυνος να μπορέσει το ενδιαφερόμενο κοινό να νομίσει ότι τα σχετικά προϊόντα ή οι σχετικές υπηρεσίες προέρχονται από την ίδια επιχείρηση ή από επιχειρήσεις που συνδέονται οικονομικά μεταξύ τους. Ο κίνδυνος συγχύσεως πρέπει να αξιολογείται σφαιρικά, ανάλογα με το πώς το ενδιαφερόμενο κοινό θα εκλάβει τα σχετικά σημεία και τα σχετικά προϊόντα ή τις σχετικές υπηρεσίες, λαμβανομένων υπόψη όλων των παραγόντων που ασκούν επιρροή εν προκειμένω [αποφάσεις του Πρωτοδικείου της 9ης Ιουλίου 2003, T-162/01, Laboratorios RTB κατά ΓΕΕΑ — Giorgio Beverly Hills (GIORGIO BEVERLY HILLS), Συλλογή 2003, σ. II-2821, σκέψεις 30 και 31, και της 16ης Ιανουαρίου 2008, T-112/06, Inter-Ikea κατά ΓΕΕΑ — Waibel (idea), δεν έχει δημοσιευθεί στη Συλλογή, σκέψη 32].

24

Κατά τη σφαιρική αυτή αξιολόγηση, ο τρόπος που ο μέσος καταναλωτής θα εκλάβει τα σχετικά προϊόντα και τις σχετικές υπηρεσίες διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο. Πρέπει να ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι ο μέσος καταναλωτής μόνο σπάνια έχει τη δυνατότητα να συγκρίνει ευθέως τα διάφορα σήματα, αλλά πρέπει να στηριχθεί στην ατελή εικόνα τους που συγκρατεί στη μνήμη του [απόφαση του Πρωτοδικείου της 3ης Μαρτίου 2004, T-355/02, Mülhens κατά ΓΕΕΑ — Zirh International (ZIRH), Συλλογή 2004, σ. II-791, σκέψη 41]. Επιπλέον, το επίπεδο προσοχής του μέσου καταναλωτή μπορεί να ποικίλλει ανάλογα με το είδος των σχετικών προϊόντων ή υπηρεσιών [απόφαση του Δικαστηρίου της 22ας Ιουνίου 1999, C-342/97, Lloyd Schuhfabrik Meyer, Συλλογή 1999, σ. I-3819, σκέψη 26, και απόφαση του Πρωτοδικείου της 13ης Ιουνίου 2006, T-153/03, Inex κατά ΓΕΕΑ — Wiseman (Απεικόνιση του δέρματος μιας αγελάδας), Συλλογή 2006, σ. II-1677, σκέψη 24]. Όταν ο μέσος καταναλωτής των σχετικών προϊόντων είναι ειδικευμένος, είναι δυνατόν κατά την επιλογή του να επιδείξει μεγαλύτερο βαθμό προσοχής από τον μέσο όρο [βλ., στο ίδιο πνεύμα, απόφαση του Πρωτοδικείου της 20ής Απριλίου 2005, T-211/03, Faber Chimica κατά ΓΕΕΑ — Nabersa (Faber), Συλλογή 2005, σ. II-1297, σκέψη 24].

25

Εν προκειμένω, η προστασία του προγενέστερου σήματος εκτείνεται σε ολόκληρη την Κοινότητα. Κατά συνέπεια, εκείνο που πρέπει να εξεταστεί είναι το πώς ο καταναλωτής των σχετικών προϊόντων θα εκλάβει στο έδαφος αυτό τα συγκρουόμενα σήματα. Ωστόσο, πρέπει να υπομνησθεί ότι, για να μην καταχωριστεί ένα κοινοτικό σήμα, είναι αρκετό ένας σχετικός λόγος απαραδέκτου της καταχωρίσεως κατά το άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β’, του κανονισμού 40/94 να συντρέχει μόνο σε μέρος της Κοινότητας (προαναφερθείσα στη σκέψη 24 απόφαση ZIRH, σκέψη 36).

26

Επιπλέον, δεν αμφισβητείται ότι τα σχετικά προϊόντα, τα οποία προορίζονται εν μέρει για το ευρύ κοινό, εν μέρει για επαγγελματίες και εν μέρει τόσο για το ευρύ κοινό όσο και για επαγγελματίες, είναι προϊόντα τεχνικής φύσεως. Κατά συνέπεια, πρόκειται για κοινό που προδήλως επιδεικνύει σχετικά υψηλό βαθμό προσοχής.

27

Εφόσον δεν αμφισβητείται ότι τα σχετικά προϊόντα είναι πανομοιότυπα ή παρόμοια, πρέπει μόνο να συγκριθούν τα συγκρουόμενα σήματα.

28

Κατά τη νομολογία, δύο σήματα είναι παρόμοια όταν, από την άποψη του ενδιαφερόμενου κοινού, είναι μεταξύ τους, τουλάχιστον εν μέρει, ίσα όσον αφορά μία ή περισσότερες πτυχές που ασκούν επιρροή [αποφάσεις του Πρωτοδικείου της 23ης Οκτωβρίου 2002, T-6/01, Matratzen Concord κατά ΓΕΕΑ — Hukla Germany (MATRATZEN), Συλλογή 2002, σ. II-4335, σκέψη 30, και της 26ης Ιανουαρίου 2006, T-317/03, Volkswagen κατά ΓΕΕΑ — Nacional Motor (Variant), δεν έχει δημοσιευθεί στη Συλλογή, σκέψη 46].

29

Η σφαιρική αξιολόγηση του κινδύνου συγχύσεως πρέπει, όσον αφορά την οπτική, φωνητική ή εννοιολογική ομοιότητα των συγκρουόμενων σημείων, να στηριχθεί στη συνολική εντύπωση που δημιουργούν τα σήματα αυτά, λαμβανομένων υπόψη, μεταξύ άλλων, των διακριτικών και κυρίαρχων στοιχείων τους [απόφαση του Πρωτοδικείου της 14ης Οκτωβρίου 2003, T-292/01, Phillips-Van Heusen κατά ΓΕΕΑ — Pash Textilvertrieb und Einzelhandel (BASS), Συλλογή 2003, σ. II-4335, σκέψη 47, και προαναφερθείσα στη σκέψη 24 απόφαση Απεικόνιση του δέρματος μιας αγελάδας, σκέψη 26].

30

Στις περιπτώσεις που ο ένας από τους δύο μόνον όρους ενός λεκτικού σήματος είναι από οπτικής και φωνητικής απόψεως πανομοιότυπος με τον μοναδικό όρο ενός προγενέστερου λεκτικού σήματος και οι όροι αυτοί, λαμβανόμενοι μαζί ή χωριστά, δεν έχουν νόημα για το ενδιαφερόμενο κοινό, τα σχετικά σήματα, εξεταζόμενα το κάθε ένα στο σύνολό του, πρέπει κατά κανόνα να θεωρούνται παρόμοια [αποφάσεις του Πρωτοδικείου της 25ης Νοεμβρίου 2003, T-286/02, Oriental Kitchen κατά ΓΕΕΑ — Mou Dybfrost (KIAP MOU), Συλλογή 2003, σ. II-4953, σκέψη 39, και της 4ης Μαΐου 2005, T-22/04, Reemark κατά ΓΕΕΑ — Bluenet (Westlife), Συλλογή 2005, σ. II-1559, σκέψη 37].

31

Εν προκειμένω, τα σχετικά σήματα είναι το προγενέστερο λεκτικό σήμα BECKER και το λεκτικό σήμα Barbara Becker του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση.

32

Το στοιχείο «becker» είναι τόσο το μοναδικό στοιχείο του σήματος BECKER όσο και το δεύτερο από τα δύο στοιχεία που αποτελούν το σήμα Barbara Becker. Κατά συνέπεια, το στοιχείο «becker» είναι κοινό στα δύο σήματα.

33

Από οπτικής και φωνητικής απόψεως, τα συγκρουόμενα σήματα έχουν διαφορετικό μήκος και αποτελούνται από διαφορετικό αριθμό λέξεων. Ωστόσο, η συνολική εντύπωση που δημιουργείται από τα σήματα αυτά οδηγεί στη διαπίστωση ότι από οπτικής και φωνητικής απόψεως έχουν κάποια ομοιότητα λόγω του κοινού στοιχείου τους, όπως σωστά διαπίστωσε το τμήμα προσφυγών.

34

Από εννοιολογικής απόψεως, το τμήμα προσφυγών πάλι σωστά διαπίστωσε ότι το προγενέστερο σήμα BECKER θα εκληφθεί από το ενδιαφερόμενο κοινό ως το επώνυμο και ότι το σήμα Barbara Becker θα εκληφθεί από το ενδιαφερόμενο κοινό ως όνομα ενός προσώπου αποτελούμενο από ένα κύριο όνομα και από ένα επώνυμο, όπου το τελευταίο είναι πανομοιότυπο με το επώνυμο που συνιστά το προγενέστερο σήμα. Ωστόσο, δεν μπορεί να γίνει δεκτή η αξιολόγηση του τμήματος προσφυγών όσον αφορά τη σημασία που το στοιχείο «becker» έχει σε σχέση με το στοιχείο «barbara» στο σήμα Barbara Becker.

35

Μολονότι ο τρόπος που εκλαμβάνονται σήματα τα οποία αποτελούνται από ονόματα προσώπων μπορεί να ποικίλλει στις διάφορες χώρες της Κοινότητας, η νομολογία δέχεται ότι, τουλάχιστον στην Ιταλία, οι καταναλωτές κατά κανόνα αποδίδουν μεγαλύτερο διακριτικό χαρακτήρα στο επώνυμο απ’ ό,τι στο κύριο όνομα που υπάρχει σε σήματα [βλ., στο ίδιο πνεύμα, απόφαση του Πρωτοδικείου της 1ης Μαρτίου 2005, T-185/03, Fusco κατά ΓΕΕΑ — Fusco International (ENZO FUSCO), Συλλογή 2005, σ. II-715, σκέψη 54]. Επομένως, στο επώνυμο Becker μπορεί να αποδοθεί μεγαλύτερος διακριτικός χαρακτήρας απ’ ό,τι στο κύριο όνομα Barbara εντός του σήματος Barbara Becker.

36

Επιπλέον, το γεγονός ότι η Barbara Becker, ως πρώην σύζυγος του Boris Becker, είναι διάσημη στη Γερμανία δεν σημαίνει ότι από εννοιολογικής απόψεως τα συγκρουόμενα σήματα δεν είναι παρόμοια. Συγκεκριμένα, το προγενέστερο σήμα BECKER και το σήμα Barbara Becker παραπέμπουν στο ίδιο επώνυμο Becker. Κατά συνέπεια, έχουν ομοιότητα, και τούτο πολύ περισσότερο καθόσον, σε μέρος της Κοινότητας, το στοιχείο «becker» του σήματος του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση δύναται, ως επώνυμο, να αποκτήσει μεγαλύτερο διακριτικό χαρακτήρα απ’ ό,τι το στοιχείο «barbara», το οποίο απλώς είναι ένα κύριο όνομα. Εν προκειμένω, πρέπει να υπομνησθεί ότι το ενδιαφερόμενο κοινό συγκρατεί στη μνήμη του μια ατελή εικόνα των συγκρουόμενων σημάτων.

37

Επιπλέον, κατά τη νομολογία, όταν ένα σύνθετο σήμα συνίσταται στην παράθεση ενός στοιχείου δίπλα σε ένα άλλο σήμα, το τελευταίο σήμα, ακόμη και αν δεν είναι το κυρίαρχο στοιχείο στο σύνθετο σήμα, μπορεί να διατηρήσει αυτοτελή διακριτική θέση στο σύνθετο σήμα. Σε μια τέτοια περίπτωση, το σύνθετο σήμα και το άλλο αυτό σήμα μπορούν να θεωρηθούν παρόμοια (βλ., στο ίδιο πνεύμα, απόφαση του Δικαστηρίου της 6ης Οκτωβρίου 2005, Medion, C-120/04, Συλλογή 2005, σ. I-8551, σκέψεις 30 και 37). Εν προκειμένω, διαπιστώνεται ότι το στοιχείο «becker» θα εκληφθεί ως επώνυμο, το οποίο χρησιμοποιείται ευρύτατα για τον προσδιορισμό ενός προσώπου. Πρέπει να θεωρηθεί ότι το στοιχείο αυτό διατηρεί αυτοτελή διακριτική θέση στο σήμα Barbara Becker.

38

Επομένως, μετά από αξιολόγηση, στο σύνολό τους, των συγκρουόμενων σημάτων και μετά από σύγκρισή τους από οπτικής, φωνητικής και εννοιολογικής απόψεως, πρέπει να θεωρηθεί ότι τα συγκρουόμενα σήματα είναι παρόμοια.

39

Κατά συνέπεια, το τμήμα προσφυγών εσφαλμένως συνήγαγε ότι τα συγκρουόμενα σήματα είναι σαφώς διακριτά.

40

Όσον αφορά τον κίνδυνο συγχύσεως, πρέπει να υπομνησθεί ότι δεν αμφισβητείται το πανομοιότυπο ή η ομοιότητα των προϊόντων που προσδιορίζονται από τα συγκρουόμενα σήματα και ότι το σήμα Barbara Becker και το σήμα BECKER έχουν οπτική, φωνητική και εννοιολογική ομοιότητα. Μολονότι τα σχετικά προϊόντα προορίζονται για ένα κοινό που επιδεικνύει σχετικά υψηλό βαθμό προσοχής, το κοινό αυτό μπορεί να νομίσει ότι τα προϊόντα αυτά προέρχονται από την ίδια επιχείρηση ή από επιχειρήσεις που συνδέονται οικονομικά μεταξύ τους. Κατά συνέπεια, διαπιστώνεται ότι υπάρχει κίνδυνος συγχύσεως μεταξύ των συγκρουόμενων σημάτων.

41

Η διαπίστωση αυτή δεν αναιρείται από το επιχείρημα του ΓΕΕΑ ότι ένα σύνθετο σήμα και ένα άλλο σήμα μπορούν να θεωρηθούν παρόμοια μόνον αν το κοινό συστατικό τους είναι το κυρίαρχο στοιχείο στη συνολική εντύπωση που δημιουργείται από το σύνθετο σήμα. Συγκεκριμένα, όταν ένα λεκτικό σήμα αποτελείται από δύο στοιχεία εκ των οποίων το ένα είναι κοινό με το μοναδικό στοιχείο που συνιστά ένα άλλο λεκτικό σήμα, δεν απαιτείται, για να διαπιστωθεί κίνδυνος συγχύσεως, το κοινό στοιχείο των συγκρουόμενων σημάτων να είναι το κυρίαρχο στοιχείο στη συνολική εντύπωση που δημιουργείται από το σύνθετο σήμα. Αν απαιτούνταν μια τέτοια προϋπόθεση, ακόμη και αν το κοινό στοιχείο έχει αυτοτελή διακριτική θέση στο σύνθετο σήμα, ο κάτοχος του προγενέστερου σήματος θα έχανε το αποκλειστικό δικαίωμα που παρέχεται από το σήμα αυτό (βλ., στο ίδιο πνεύμα, προαναφερθείσα στη σκέψη 37 απόφαση Medion, σκέψεις 32 και 33). Εφόσον το στοιχείο «becker» διατηρεί αυτοτελή διακριτική θέση στο σήμα Barbara Becker, δεν μπορεί να απαιτηθεί, για να υπάρξει κίνδυνος συγχύσεως, το στοιχείο αυτό να είναι το κυρίαρχο στοιχείο στη συνολική εντύπωση που δημιουργείται από το σήμα αυτό.

42

Δεν μπορεί να γίνει δεκτό ούτε το επιχείρημα της παρεμβαίνουσας ότι η νομολογία σχετικά με τα σύνθετα σήματα δεν έχει εφαρμογή εν προκειμένω λόγω του ότι το σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση αποτελείται από ένα κύριο όνομα και από ένα επώνυμο. Συγκεκριμένα, τα κριτήρια αξιολογήσεως της υπάρξεως κινδύνου συγχύσεως κατά το άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β’, του κανονισμού 40/94, όταν τα σχετικά σήματα αποτελούνται από το όνομα ενός προσώπου, είναι, ελλείψει αντίθετης διατάξεως στον κανονισμό αυτόν, τα ίδια με εκείνα που έχουν εφαρμογή για τις άλλες κατηγορίες σημάτων. Έτσι, ένα σημείο που περιέχει το κύριο όνομα και το επώνυμο ενός φυσικού προσώπου δεν μπορεί να καταχωριστεί ως κοινοτικό σήμα όταν προσκρούει σε σχετικό λόγο απαραδέκτου της καταχωρίσεως, κατόπιν ανακοπής από τον κάτοχο προγενέστερου σήματος [απόφαση του Πρωτοδικείου της 13ης Ιουλίου 2005, T-40/03, Murúa Entrena κατά ΓΕΕΑ — Bodegas Murúa (Julián Murúa Entrena), Συλλογή 2005, σ. II-2831, σκέψεις 49 και 50].

43

Κατόπιν των ανωτέρω, διαπιστώνεται ότι το τμήμα προσφυγών υπέπεσε σε νομική πλάνη όταν συνήγαγε ότι δεν υπάρχει κίνδυνος συγχύσεως κατά το άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β’, του κανονισμού 40/94. Κατά συνέπεια, ο πρώτος λόγος ακυρώσεως με τον οποίο προβάλλεται παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β’, του κανονισμού 40/94 πρέπει να γίνει δεκτός.

44

Λαμβανομένου υπόψη του γεγονότος ότι εν προκειμένω υπάρχει κίνδυνος συγχύσεως υπό την έννοια του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β’, του κανονισμού 40/94 και ότι, για να μη γίνει δεκτή η καταχώριση ενός σήματος, είναι αρκετό να συντρέχει ένας σχετικός λόγος απαραδέκτου της καταχωρίσεως υπό την έννοια του άρθρου 8 του κανονισμού 40/94, η προσβαλλόμενη απόφαση πρέπει να ακυρωθεί χωρίς να είναι αναγκαίo να εξεταστεί αν συντρέχει άλλος σχετικός λόγος απαραδέκτου της καταχωρίσεως και, επομένως, χωρίς να πρέπει το Πρωτοδικείο να εξετάσει τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως.

45

Κατά το άρθρο 87, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας του Πρωτοδικείου, ο ηττηθείς διάδικος καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα εφόσον υπάρχει σχετικό αίτημα του νικήσαντος διαδίκου. Δεδομένου ότι το ΓΕΕΑ ηττήθηκε, πρέπει να καταδικαστεί στα δικαστικά έξοδα της προσφεύγουσας, σύμφωνα με αίτημά της. Η παρεμβαίνουσα, εφόσον ηττήθηκε, θα φέρει τα δικαστικά της έξοδα, σύμφωνα με το άρθρο 87, παράγραφος 4, τρίτο εδάφιο, του Κανονισμού Διαδικασίας.

Για τους λόγους αυτούς,

ΤΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ (πρώτο τμήμα)

αποφασίζει: